Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Treviranus, Gottfried Reinhold: Biologie, oder Philosophie der lebenden Natur für Naturforscher und Ärzte. Bd. 1. Göttingen, 1802.

Bild:
<< vorherige Seite

len Dogmatismus schlechterdings unmöglich ist.
Und wirklich spricht auch für diese Unmöglichkeit
die ganze Geschichte der Medicin. Man durchgehe
die Schriften der Sydenham, Bagliv, De Haen,
Stoll
u. s. w., und man wird finden, dass ihr
Verfahren doch grösstentheils dogmatisch war, so
sehr sie auch gegen allen Dogmatismus eiferten, so
sehr sie sich auch bestrebten, blos die rationelle
Empirie zur Grundlage der praktischen Heilkunde
zu machen. Teste Plinio, sagt z. B. Bagliv, ig-
nota sunt, per quae vivimus; sed si quid ipse iu-
dicare valeo, ignotiora sunt, per quae aegrotamus;
nam minimum illud primo-primum et immedia-
tum, quod morbos producit, a nobis profecto est
incomprehensibile. Undenam igitur in tanta rerum
asperitate hauriendae sunt indicationes curativae in
morbis? Fateor in hisce angustiis ad sola sensuum
testimonia esse refugiendum; id est postquam diu
et patienter observaverimus, quo pacto natura se
gerat in morbi productione, nec non in concoctio-
ne separationeque humoris peccantis, stabiliamus
tandem doctrinam eosdem curandi, naturae vesti-
giis ad amussim respondentem, et prae oculis sem-
per habeamus iuvantium et laedentium observatio-
nem; qua tandem in re ratio a Medicis tantopere
ostentata oportet ut famuletur Empiricae, sed Em-
piricae litteratura expolitae, per plures observatio-
num processus vexatae, et mentis lumine acuatae;
adminicula nempe quae a theoria sumuntur, inflant

pri-
I 5

len Dogmatismus schlechterdings unmöglich ist.
Und wirklich spricht auch für diese Unmöglichkeit
die ganze Geschichte der Medicin. Man durchgehe
die Schriften der Sydenham, Bagliv, De Haen,
Stoll
u. s. w., und man wird finden, daſs ihr
Verfahren doch gröſstentheils dogmatisch war, so
sehr sie auch gegen allen Dogmatismus eiferten, so
sehr sie sich auch bestrebten, blos die rationelle
Empirie zur Grundlage der praktischen Heilkunde
zu machen. Teste Plinio, sagt z. B. Bagliv, ig-
nota sunt, per quae vivimus; sed si quid ipse iu-
dicare valeo, ignotiora sunt, per quae aegrotamus;
nam minimum illud primo-primum et immedia-
tum, quod morbos producit, a nobis profecto est
incomprehensibile. Undenam igitur in tanta rerum
asperitate hauriendae sunt indicationes curativae in
morbis? Fateor in hisce angustiis ad sola sensuum
testimonia esse refugiendum; id est postquam diu
et patienter observaverimus, quo pacto natura se
gerat in morbi productione, nec non in concoctio-
ne separationeque humoris peccantis, stabiliamus
tandem doctrinam eosdem curandi, naturae vesti-
giis ad amussim respondentem, et prae oculis sem-
per habeamus iuvantium et laedentium observatio-
nem; qua tandem in re ratio a Medicis tantopere
ostentata oportet ut famuletur Empiricae, sed Em-
piricae litteratura expolitae, per plures observatio-
num processus vexatae, et mentis lumine acuatae;
adminicula nempe quae a theoria sumuntur, inflant

pri-
I 5
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0157" n="137"/>
len Dogmatismus schlechterdings unmöglich ist.<lb/>
Und wirklich spricht auch für diese Unmöglichkeit<lb/>
die ganze Geschichte der Medicin. Man durchgehe<lb/>
die Schriften der <hi rendition="#k">Sydenham, Bagliv, De Haen,<lb/>
Stoll</hi> u. s. w., und man wird finden, da&#x017F;s ihr<lb/>
Verfahren doch grö&#x017F;stentheils dogmatisch war, so<lb/>
sehr sie auch gegen allen Dogmatismus eiferten, so<lb/>
sehr sie sich auch bestrebten, blos die rationelle<lb/>
Empirie zur Grundlage der praktischen Heilkunde<lb/>
zu machen. Teste Plinio, sagt z. B. <hi rendition="#k">Bagliv</hi>, ig-<lb/>
nota sunt, per quae vivimus; sed si quid ipse iu-<lb/>
dicare valeo, ignotiora sunt, per quae aegrotamus;<lb/>
nam minimum illud primo-primum et immedia-<lb/>
tum, quod morbos producit, a nobis profecto est<lb/>
incomprehensibile. Undenam igitur in tanta rerum<lb/>
asperitate hauriendae sunt indicationes curativae in<lb/>
morbis? Fateor in hisce angustiis ad sola sensuum<lb/>
testimonia esse refugiendum; id est postquam diu<lb/>
et patienter observaverimus, quo pacto natura se<lb/>
gerat in morbi productione, nec non in concoctio-<lb/>
ne separationeque humoris peccantis, stabiliamus<lb/>
tandem doctrinam eosdem curandi, naturae vesti-<lb/>
giis ad amussim respondentem, et prae oculis sem-<lb/>
per habeamus iuvantium et laedentium observatio-<lb/>
nem; qua tandem in re ratio a Medicis tantopere<lb/>
ostentata oportet ut famuletur Empiricae, sed Em-<lb/>
piricae litteratura expolitae, per plures observatio-<lb/>
num processus vexatae, et mentis lumine acuatae;<lb/>
adminicula nempe quae a theoria sumuntur, inflant<lb/>
<fw place="bottom" type="sig">I 5</fw><fw place="bottom" type="catch">pri-</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[137/0157] len Dogmatismus schlechterdings unmöglich ist. Und wirklich spricht auch für diese Unmöglichkeit die ganze Geschichte der Medicin. Man durchgehe die Schriften der Sydenham, Bagliv, De Haen, Stoll u. s. w., und man wird finden, daſs ihr Verfahren doch gröſstentheils dogmatisch war, so sehr sie auch gegen allen Dogmatismus eiferten, so sehr sie sich auch bestrebten, blos die rationelle Empirie zur Grundlage der praktischen Heilkunde zu machen. Teste Plinio, sagt z. B. Bagliv, ig- nota sunt, per quae vivimus; sed si quid ipse iu- dicare valeo, ignotiora sunt, per quae aegrotamus; nam minimum illud primo-primum et immedia- tum, quod morbos producit, a nobis profecto est incomprehensibile. Undenam igitur in tanta rerum asperitate hauriendae sunt indicationes curativae in morbis? Fateor in hisce angustiis ad sola sensuum testimonia esse refugiendum; id est postquam diu et patienter observaverimus, quo pacto natura se gerat in morbi productione, nec non in concoctio- ne separationeque humoris peccantis, stabiliamus tandem doctrinam eosdem curandi, naturae vesti- giis ad amussim respondentem, et prae oculis sem- per habeamus iuvantium et laedentium observatio- nem; qua tandem in re ratio a Medicis tantopere ostentata oportet ut famuletur Empiricae, sed Em- piricae litteratura expolitae, per plures observatio- num processus vexatae, et mentis lumine acuatae; adminicula nempe quae a theoria sumuntur, inflant pri- I 5

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/treviranus_biologie01_1802
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/treviranus_biologie01_1802/157
Zitationshilfe: Treviranus, Gottfried Reinhold: Biologie, oder Philosophie der lebenden Natur für Naturforscher und Ärzte. Bd. 1. Göttingen, 1802, S. 137. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/treviranus_biologie01_1802/157>, abgerufen am 01.05.2024.