Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.
Antistites, tam perverse sacram Themidem violare. Ipsi ineptias pene aniles propinant, & non immerito sibi dictum putent illud Satyrici. Namque quis Tartuffus? quis Barbon? quid sibi vult catus in capitolio Davidis aut convivium Clarindianum. Nescio num risu excipiendi sunt homines, aut ad Galenum ablegandi. Sed forte fuste eos exceperit, quoniam ab illis vapulat. Theonino dente rodunt Viros Reverendos, quod pro rostris dicant, ut risum cieant, vel adulentur Principibus. Hypocritae? quid agitis? Omnes omnium sibilis exponere vultis, &, quod dolendum est, Gnathones estis inter primipilos. Reprehendistis alios, quod Autorum nomina ignorarint, vel confuderint. Nae fabulam de vobis narratis. Quis enim est Eggetin, cui litem cum Nostris fuisse dicitis, ne forte incuriae Chalcographorum tribuendum sit, quod vix credidero. Dixerim quoque, A. institutum hoc contrariari charitati Christianae, aut virtutibus, quas vocant Homileticas. Verum illud pedanticum est. Hi ad subsellia Hodiernorum Politicorum sunt referendi. Haec non curat Philosophus. Sed forsan A. vestra abutor patientia. Quare quae dicenda amplius, aliis relinquam. Hi homines latitare volunt, & quales sint, nobis non est compertum. Circa illorum meditationes solummodo nostras depromsimus. Hoc novimus, non esse doctos, nam fatentur ipsimet, & assentimur. Nam doctus non est, nisi sit vir bonus. Larvam ulterius non detrahimus. Dicimus quod sentimus. Hos natura non fecit artifices, sed ineptos judices. Cumque lateant, & latere velint, lateant. Nos oratiunculae nostrae colophonem imponimus isthoc ingeniosi Martialis: Carpere Caussidicus ferturmea carmina, quis sit, Nescio, si sciero, Vae Tibi Caussidice.§. XI. Dieses alles aber, was ich bißher aus dem SeptemberDas angegebene corpus delicti selbst aus be- angeführet, war noch nicht das rechte Corpus Delicti, warumb der Herr A. mich verklagt hatte, sondern er hatte sonderlich dieses sehr übel genommen, daß ich mich unterstanden hatte, des Herrn von Pufendorff seine Schwedische Historie wieder die objectiones, die der Herr A. in Antistites, tam perverse sacram Themidem violare. Ipsi ineptias pene aniles propinant, & non immerito sibi dictum putent illud Satyrici. Namque quis Tartuffus? quis Barbon? quid sibi vult catus in capitolio Davidis aut convivium Clarindianum. Nescio num risu excipiendi sunt homines, aut ad Galenum ablegandi. Sed forte fuste eos exceperit, quoniam ab illis vapulat. Theonino dente rodunt Viros Reverendos, quod pro rostris dicant, ut risum cieant, vel adulentur Principibus. Hypocritae? quid agitis? Omnes omnium sibilis exponere vultis, &, quod dolendum est, Gnathones estis inter primipilos. Reprehendistis alios, quod Autorum nomina ignorarint, vel confuderint. Nae fabulam de vobis narratis. Quis enim est Eggetin, cui litem cum Nostris fuisse dicitis, ne forte incuriae Chalcographorum tribuendum sit, quod vix credidero. Dixerim quoque, A. institutum hoc contrariari charitati Christianae, aut virtutibus, quas vocant Homileticas. Verum illud pedanticum est. Hi ad subsellia Hodiernorum Politicorum sunt referendi. Haec non curat Philosophus. Sed forsan A. vestra abutor patientia. Quare quae dicenda amplius, aliis relinquam. Hi homines latitare volunt, & quales sint, nobis non est compertum. Circa illorum meditationes solummodo nostras depromsimus. Hoc novimus, non esse doctos, nam fatentur ipsimet, & assentimur. Nam doctus non est, nisi sit vir bonus. Larvam ulterius non detrahimus. Dicimus quod sentimus. Hos natura non fecit artifices, sed ineptos judices. Cumque lateant, & latere velint, lateant. Nos oratiunculae nostrae colophonem imponimus isthoc ingeniosi Martialis: Carpere Caussidicus ferturmea carmina, quis sit, Nescio, si sciero, Vae Tibi Caussidice.§. XI. Dieses alles aber, was ich bißher aus dem SeptemberDas angegebene corpus delicti selbst aus be- angeführet, war noch nicht das rechte Corpus Delicti, warumb der Herr A. mich verklagt hatte, sondern er hatte sonderlich dieses sehr übel genommen, daß ich mich unterstanden hatte, des Herrn von Pufendorff seine Schwedische Historie wieder die objectiones, die der Herr A. in <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0027" n="21"/> Antistites, tam perverse sacram Themidem violare. Ipsi ineptias pene aniles propinant, & non immerito sibi dictum putent illud Satyrici.</p> <l>Cum tua pervideas oculis mala lippus inunctis, Cur in amicorum vitiis tam cernis acutum?</l> <p>Namque quis Tartuffus? quis Barbon? quid sibi vult catus in capitolio Davidis aut convivium Clarindianum. Nescio num risu excipiendi sunt homines, aut ad Galenum ablegandi. Sed forte fuste eos exceperit, quoniam ab illis vapulat. Theonino dente rodunt Viros Reverendos, quod pro rostris dicant, ut risum cieant, vel adulentur Principibus. Hypocritae? quid agitis? Omnes omnium sibilis exponere vultis, &, quod dolendum est, Gnathones estis inter primipilos.</p> <p>Reprehendistis alios, quod Autorum nomina ignorarint, vel confuderint. Nae fabulam de vobis narratis. Quis enim est Eggetin, cui litem cum Nostris fuisse dicitis, ne forte incuriae Chalcographorum tribuendum sit, quod vix credidero.</p> <p>Dixerim quoque, A. institutum hoc contrariari charitati Christianae, aut virtutibus, quas vocant Homileticas. Verum illud pedanticum est. Hi ad subsellia Hodiernorum Politicorum sunt referendi. Haec non curat Philosophus.</p> <p>Sed forsan A. vestra abutor patientia. Quare quae dicenda amplius, aliis relinquam. Hi homines latitare volunt, & quales sint, nobis non est compertum. Circa illorum meditationes solummodo nostras depromsimus. Hoc novimus, non esse doctos, nam fatentur ipsimet, & assentimur. Nam doctus non est, nisi sit vir bonus. Larvam ulterius non detrahimus. Dicimus quod sentimus. Hos natura non fecit artifices, sed ineptos judices. Cumque lateant, & latere velint, lateant. Nos oratiunculae nostrae colophonem imponimus isthoc ingeniosi Martialis:</p> <l>Carpere Caussidicus ferturmea carmina, quis sit, Nescio, si sciero, Vae Tibi Caussidice.</l> <p>§. XI. Dieses alles aber, was ich bißher aus dem September<note place="right">Das angegebene <hi rendition="#i">corpus delicti</hi> selbst aus be-</note> angeführet, war noch nicht das rechte Corpus Delicti, warumb der Herr A. mich verklagt hatte, sondern er hatte sonderlich dieses sehr übel genommen, daß ich mich unterstanden hatte, des Herrn von Pufendorff seine Schwedische Historie wieder die objectiones, die der Herr A. in </p> </div> </body> </text> </TEI> [21/0027]
Antistites, tam perverse sacram Themidem violare. Ipsi ineptias pene aniles propinant, & non immerito sibi dictum putent illud Satyrici.
Cum tua pervideas oculis mala lippus inunctis, Cur in amicorum vitiis tam cernis acutum? Namque quis Tartuffus? quis Barbon? quid sibi vult catus in capitolio Davidis aut convivium Clarindianum. Nescio num risu excipiendi sunt homines, aut ad Galenum ablegandi. Sed forte fuste eos exceperit, quoniam ab illis vapulat. Theonino dente rodunt Viros Reverendos, quod pro rostris dicant, ut risum cieant, vel adulentur Principibus. Hypocritae? quid agitis? Omnes omnium sibilis exponere vultis, &, quod dolendum est, Gnathones estis inter primipilos.
Reprehendistis alios, quod Autorum nomina ignorarint, vel confuderint. Nae fabulam de vobis narratis. Quis enim est Eggetin, cui litem cum Nostris fuisse dicitis, ne forte incuriae Chalcographorum tribuendum sit, quod vix credidero.
Dixerim quoque, A. institutum hoc contrariari charitati Christianae, aut virtutibus, quas vocant Homileticas. Verum illud pedanticum est. Hi ad subsellia Hodiernorum Politicorum sunt referendi. Haec non curat Philosophus.
Sed forsan A. vestra abutor patientia. Quare quae dicenda amplius, aliis relinquam. Hi homines latitare volunt, & quales sint, nobis non est compertum. Circa illorum meditationes solummodo nostras depromsimus. Hoc novimus, non esse doctos, nam fatentur ipsimet, & assentimur. Nam doctus non est, nisi sit vir bonus. Larvam ulterius non detrahimus. Dicimus quod sentimus. Hos natura non fecit artifices, sed ineptos judices. Cumque lateant, & latere velint, lateant. Nos oratiunculae nostrae colophonem imponimus isthoc ingeniosi Martialis:
Carpere Caussidicus ferturmea carmina, quis sit, Nescio, si sciero, Vae Tibi Caussidice. §. XI. Dieses alles aber, was ich bißher aus dem September angeführet, war noch nicht das rechte Corpus Delicti, warumb der Herr A. mich verklagt hatte, sondern er hatte sonderlich dieses sehr übel genommen, daß ich mich unterstanden hatte, des Herrn von Pufendorff seine Schwedische Historie wieder die objectiones, die der Herr A. in
Das angegebene corpus delicti selbst aus be-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/27 |
| Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724, S. 21. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/27>, abgerufen am 27.04.2024. |
