Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.

Bild:
<< vorherige Seite

recurr at. 32. qu. 4. ausdrücklich: quod nobili liceat quamlibet vilem uxorem ducere. conf. c. 2. & ult. de conjug. serv. Womit (3) jus Naturale, Gentium & Civile Justinianeum übereinstimmet (per Novell. 18. in f. & Novell. 78.) disparem conditionem maris & foeminae non esse impedimento matrimonio, sed nuptias dici & esse legitimas. (Surdus Cons. 213. in f. Mantica de conj. ult. vol. Covarruv. de sponsal. P. II. c. 8. Grotius de J. B. & P. L. II. c. 5. obs. 15. Havemann in Gamalog. Synopt. L. 1. T. 4. posit. 8. Bodinus de Rep. L. I. c. V. Bocer. de regal. cap. II. n. 14.) Massen (4) umb speciale rationes anzuführen, es nicht zu läugnen, quod Parentes similes sibi generent filios (per trad. Passi de marit. p. 17.) Hingegen ist dieses Argument nur probabile, nicht aber necessarium, und bey weiten nicht stringens ad prohibitionem matrimonii aut successionis; quia non semper illud verum: meliora ex nobilium satu quam ex vulgarium oriri ingenia; Non enim in semine, ait Hieronymus in c. naesci in f. distinct. 56. sed in voluntate nascentis & in educatione causa vitiorum ac virtutum est posita; hinc virtus haud sata stirpe venit: aequat rara patrem soboles sed plurimum ab illis degenerant: pauci superant probitate parentem. Nechstdem (5) weder Lex XII. Tabb. noch andere alte Gesetze uns pro nunc mehr binden, postquam novimus, eas hodie antiquatas esse & sublatas (per ded. Reusn. Decis. 4. n. 33. ex Livii L. 4.) auch (6) die distinctio personarum in matrimonialibus per Imperatorem Justinianum aufgehoben l. 23. §. 7. C. de Nupt. Besonders ist (7) unter uns Christen kein Unterscheid eigentlich mehr zu machen, dieweiln der Ehestand von GOtt ohne distinction eingesetzet, hinc causa matrimonii favorabilis est (per text in c. f. de sentent. & re jud.) idque tam a dignitate personae, quam loci & temporis, denn er seinen Ursprung aus dem Paradiso leitet, (Gail. L. II. obs. 94. n. 5.) und der Natur eingepflantzet ist; quippe nuptialis focietas ex combinatione corum, quae non posunt esse nisi simul, oritur. (Aristotel. L. I. polit. Cap. II. seqq. Hugo Grot. de J. B. & P. L. II. C. V. n. 10.) Ingleichen (8) was de Romanorum moribus allegiret, allbereit vorlängst cum facie Romanae reip. gefallen, (conf. Sigon de antiq. Rom. jur. C. 9.) Nicht weniger (9) die ex Genesi, Deuteronomio angezogene loca zum Israelitischen Ceremonial-Gesetze und forensi, das uns nicht bindet, gehören, (de quo plura Zepper in explanat. leg. Mosaic. forens L. I. c. 8. junct. L. 4. c. 23.) Nam non aliter talia dicta ad causarum decisionemallegari possunt, quam si vel Legislatoris autoritate vel ejus vices sustinente consuetudine & moribus judiciorum recepta (Menoch. arbitr. cas. 290. n. 10. Hering. de fidej. c. 7. n. 530.) Wiewohl auch (10) eben nicht praecise folget: dieses oder jenes individuum, so sich an einen höhern verheyrathet, hat sich ihres Glücks überhoben, ergo concludo ad universale; Non una vel altera hirundo ver facit, saget Aristoteles l. 1. Ethicor. Nicom. Cap. VII. Nil obstat (11) impa-

recurr at. 32. qu. 4. ausdrücklich: quod nobili liceat quamlibet vilem uxorem ducere. conf. c. 2. & ult. de conjug. serv. Womit (3) jus Naturale, Gentium & Civile Justinianeum übereinstimmet (per Novell. 18. in f. & Novell. 78.) disparem conditionem maris & foeminae non esse impedimento matrimonio, sed nuptias dici & esse legitimas. (Surdus Cons. 213. in f. Mantica de conj. ult. vol. Covarruv. de sponsal. P. II. c. 8. Grotius de J. B. & P. L. II. c. 5. obs. 15. Havemann in Gamalog. Synopt. L. 1. T. 4. posit. 8. Bodinus de Rep. L. I. c. V. Bocer. de regal. cap. II. n. 14.) Massen (4) umb speciale rationes anzuführen, es nicht zu läugnen, quod Parentes similes sibi generent filios (per trad. Passi de marit. p. 17.) Hingegen ist dieses Argument nur probabile, nicht aber necessarium, und bey weiten nicht stringens ad prohibitionem matrimonii aut successionis; quia non semper illud verum: meliora ex nobilium satu quam ex vulgarium oriri ingenia; Non enim in semine, ait Hieronymus in c. naesci in f. distinct. 56. sed in voluntate nascentis & in educatione causa vitiorum ac virtutum est posita; hinc virtus haud sata stirpe venit: aequat rara patrem soboles sed plurimum ab illis degenerant: pauci superant probitate parentem. Nechstdem (5) weder Lex XII. Tabb. noch andere alte Gesetze uns pro nunc mehr binden, postquam novimus, eas hodie antiquatas esse & sublatas (per ded. Reusn. Decis. 4. n. 33. ex Livii L. 4.) auch (6) die distinctio personarum in matrimonialibus per Imperatorem Justinianum aufgehoben l. 23. §. 7. C. de Nupt. Besonders ist (7) unter uns Christen kein Unterscheid eigentlich mehr zu machen, dieweiln der Ehestand von GOtt ohne distinction eingesetzet, hinc causa matrimonii favorabilis est (per text in c. f. de sentent. & re jud.) idque tam a dignitate personae, quam loci & temporis, denn er seinen Ursprung aus dem Paradiso leitet, (Gail. L. II. obs. 94. n. 5.) und der Natur eingepflantzet ist; quippe nuptialis focietas ex combinatione corum, quae non posunt esse nisi simul, oritur. (Aristotel. L. I. polit. Cap. II. seqq. Hugo Grot. de J. B. & P. L. II. C. V. n. 10.) Ingleichen (8) was de Romanorum moribus allegiret, allbereit vorlängst cum facie Romanae reip. gefallen, (conf. Sigon de antiq. Rom. jur. C. 9.) Nicht weniger (9) die ex Genesi, Deuteronomio angezogene loca zum Israelitischen Ceremonial-Gesetze und forensi, das uns nicht bindet, gehören, (de quo plura Zepper in explanat. leg. Mosaic. forens L. I. c. 8. junct. L. 4. c. 23.) Nam non aliter talia dicta ad causarum decisionemallegari possunt, quam si vel Legislatoris autoritate vel ejus vices sustinente consuetudine & moribus judiciorum recepta (Menoch. arbitr. cas. 290. n. 10. Hering. de fidej. c. 7. n. 530.) Wiewohl auch (10) eben nicht praecise folget: dieses oder jenes individuum, so sich an einen höhern verheyrathet, hat sich ihres Glücks überhoben, ergo concludo ad universale; Non una vel altera hirundo ver facit, saget Aristoteles l. 1. Ethicor. Nicom. Cap. VII. Nil obstat (11) impa-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><hi rendition="#i"><pb facs="#f0208" n="202"/>
recurr at. 32. qu. 4.</hi> ausdrücklich: quod nobili liceat                      quamlibet vilem uxorem ducere. <hi rendition="#i">conf. c. 2. &amp; ult. de                          conjug. serv.</hi> Womit (3) jus Naturale, Gentium &amp; Civile                      Justinianeum übereinstimmet (<hi rendition="#i">per Novell. 18. in f. &amp;                          Novell. 78.</hi>) disparem conditionem maris &amp; foeminae non esse                      impedimento matrimonio, sed nuptias dici &amp; esse legitimas. (Surdus <hi rendition="#i">Cons. 213. in f.</hi> Mantica <hi rendition="#i">de conj.                          ult. vol.</hi> Covarruv. <hi rendition="#i">de sponsal. P. II. c. 8.</hi> Grotius <hi rendition="#i">de J. B. &amp; P. L. II. c. 5. obs. 15.</hi> Havemann <hi rendition="#i">in Gamalog. Synopt. L. 1. T. 4. posit. 8.</hi> Bodinus <hi rendition="#i">de Rep. L. I. c. V.</hi> Bocer. <hi rendition="#i">de                          regal. cap. II. n. 14.</hi>) Massen (4) umb speciale rationes anzuführen, es                      nicht zu läugnen, quod Parentes similes sibi generent filios (<hi rendition="#i">per trad.</hi> Passi <hi rendition="#i">de marit. p. 17.</hi>) Hingegen ist                      dieses Argument nur probabile, nicht aber necessarium, und bey weiten nicht                      stringens ad prohibitionem matrimonii aut successionis; quia non semper illud                      verum: meliora ex nobilium satu quam ex vulgarium oriri ingenia; Non enim in                      semine, ait Hieronymus <hi rendition="#i">in c. naesci in f. distinct. 56.</hi> sed in voluntate nascentis &amp; in educatione causa vitiorum ac virtutum                      est posita; hinc virtus haud sata stirpe venit: aequat rara patrem soboles sed                      plurimum ab illis degenerant: pauci superant probitate parentem. Nechstdem (5)                      weder Lex XII. Tabb. noch andere alte Gesetze uns pro nunc mehr binden, postquam                      novimus, eas hodie antiquatas esse &amp; sublatas (<hi rendition="#i">per                          ded.</hi> Reusn. <hi rendition="#i">Decis. 4. n. 33. ex</hi> Livii <hi rendition="#i">L. 4.</hi>) auch (6) die distinctio personarum in                      matrimonialibus per Imperatorem Justinianum aufgehoben <hi rendition="#i">l. 23.                          §. 7. C. de Nupt.</hi> Besonders ist (7) unter uns Christen kein Unterscheid                      eigentlich mehr zu machen, dieweiln der Ehestand von GOtt ohne distinction                      eingesetzet, hinc causa matrimonii favorabilis est (<hi rendition="#i">per text                          in c. f. de sentent. &amp; re jud.</hi>) idque tam a dignitate personae,                      quam loci &amp; temporis, denn er seinen Ursprung aus dem Paradiso leitet,                      (Gail. <hi rendition="#i">L. II. obs. 94. n. 5.</hi>) und der Natur                      eingepflantzet ist; quippe nuptialis focietas ex combinatione corum, quae non                      posunt esse nisi simul, oritur. (Aristotel. <hi rendition="#i">L. I. polit. Cap.                          II. seqq.</hi> Hugo Grot. <hi rendition="#i">de J. B. &amp; P. L. II. C.                          V. n. 10.</hi>) Ingleichen (8) was de Romanorum moribus allegiret, allbereit                      vorlängst cum facie Romanae reip. gefallen, (<hi rendition="#i">conf.</hi> Sigon <hi rendition="#i">de antiq. Rom. jur. C. 9.</hi>) Nicht weniger (9) die ex                      Genesi, Deuteronomio angezogene loca zum Israelitischen Ceremonial-Gesetze und                      forensi, das uns nicht bindet, gehören, (de quo plura Zepper <hi rendition="#i">in explanat. leg. Mosaic. forens L. I. c. 8. junct. L. 4. c. 23.</hi>) Nam                      non aliter talia dicta ad causarum decisionemallegari possunt, quam si vel                      Legislatoris autoritate vel ejus vices sustinente consuetudine &amp; moribus                      judiciorum recepta (Menoch. <hi rendition="#i">arbitr. cas. 290. n. 10.</hi> Hering. <hi rendition="#i">de fidej. c. 7. n. 530.</hi>) Wiewohl auch (10) eben                      nicht praecise folget: dieses oder jenes individuum, so sich an einen höhern                      verheyrathet, hat sich ihres Glücks überhoben, ergo concludo ad universale; Non                      una vel altera hirundo ver facit, saget Aristoteles <hi rendition="#i">l. 1.                          Ethicor. Nicom. Cap. VII.</hi> Nil obstat (11) impa-
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[202/0208] recurr at. 32. qu. 4. ausdrücklich: quod nobili liceat quamlibet vilem uxorem ducere. conf. c. 2. & ult. de conjug. serv. Womit (3) jus Naturale, Gentium & Civile Justinianeum übereinstimmet (per Novell. 18. in f. & Novell. 78.) disparem conditionem maris & foeminae non esse impedimento matrimonio, sed nuptias dici & esse legitimas. (Surdus Cons. 213. in f. Mantica de conj. ult. vol. Covarruv. de sponsal. P. II. c. 8. Grotius de J. B. & P. L. II. c. 5. obs. 15. Havemann in Gamalog. Synopt. L. 1. T. 4. posit. 8. Bodinus de Rep. L. I. c. V. Bocer. de regal. cap. II. n. 14.) Massen (4) umb speciale rationes anzuführen, es nicht zu läugnen, quod Parentes similes sibi generent filios (per trad. Passi de marit. p. 17.) Hingegen ist dieses Argument nur probabile, nicht aber necessarium, und bey weiten nicht stringens ad prohibitionem matrimonii aut successionis; quia non semper illud verum: meliora ex nobilium satu quam ex vulgarium oriri ingenia; Non enim in semine, ait Hieronymus in c. naesci in f. distinct. 56. sed in voluntate nascentis & in educatione causa vitiorum ac virtutum est posita; hinc virtus haud sata stirpe venit: aequat rara patrem soboles sed plurimum ab illis degenerant: pauci superant probitate parentem. Nechstdem (5) weder Lex XII. Tabb. noch andere alte Gesetze uns pro nunc mehr binden, postquam novimus, eas hodie antiquatas esse & sublatas (per ded. Reusn. Decis. 4. n. 33. ex Livii L. 4.) auch (6) die distinctio personarum in matrimonialibus per Imperatorem Justinianum aufgehoben l. 23. §. 7. C. de Nupt. Besonders ist (7) unter uns Christen kein Unterscheid eigentlich mehr zu machen, dieweiln der Ehestand von GOtt ohne distinction eingesetzet, hinc causa matrimonii favorabilis est (per text in c. f. de sentent. & re jud.) idque tam a dignitate personae, quam loci & temporis, denn er seinen Ursprung aus dem Paradiso leitet, (Gail. L. II. obs. 94. n. 5.) und der Natur eingepflantzet ist; quippe nuptialis focietas ex combinatione corum, quae non posunt esse nisi simul, oritur. (Aristotel. L. I. polit. Cap. II. seqq. Hugo Grot. de J. B. & P. L. II. C. V. n. 10.) Ingleichen (8) was de Romanorum moribus allegiret, allbereit vorlängst cum facie Romanae reip. gefallen, (conf. Sigon de antiq. Rom. jur. C. 9.) Nicht weniger (9) die ex Genesi, Deuteronomio angezogene loca zum Israelitischen Ceremonial-Gesetze und forensi, das uns nicht bindet, gehören, (de quo plura Zepper in explanat. leg. Mosaic. forens L. I. c. 8. junct. L. 4. c. 23.) Nam non aliter talia dicta ad causarum decisionemallegari possunt, quam si vel Legislatoris autoritate vel ejus vices sustinente consuetudine & moribus judiciorum recepta (Menoch. arbitr. cas. 290. n. 10. Hering. de fidej. c. 7. n. 530.) Wiewohl auch (10) eben nicht praecise folget: dieses oder jenes individuum, so sich an einen höhern verheyrathet, hat sich ihres Glücks überhoben, ergo concludo ad universale; Non una vel altera hirundo ver facit, saget Aristoteles l. 1. Ethicor. Nicom. Cap. VII. Nil obstat (11) impa-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/208
Zitationshilfe: Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724, S. 202. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/208>, abgerufen am 03.05.2024.