Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.recurr at. 32. qu. 4. ausdrücklich: quod nobili liceat quamlibet vilem uxorem ducere. conf. c. 2. & ult. de conjug. serv. Womit (3) jus Naturale, Gentium & Civile Justinianeum übereinstimmet (per Novell. 18. in f. & Novell. 78.) disparem conditionem maris & foeminae non esse impedimento matrimonio, sed nuptias dici & esse legitimas. (Surdus Cons. 213. in f. Mantica de conj. ult. vol. Covarruv. de sponsal. P. II. c. 8. Grotius de J. B. & P. L. II. c. 5. obs. 15. Havemann in Gamalog. Synopt. L. 1. T. 4. posit. 8. Bodinus de Rep. L. I. c. V. Bocer. de regal. cap. II. n. 14.) Massen (4) umb speciale rationes anzuführen, es nicht zu läugnen, quod Parentes similes sibi generent filios (per trad. Passi de marit. p. 17.) Hingegen ist dieses Argument nur probabile, nicht aber necessarium, und bey weiten nicht stringens ad prohibitionem matrimonii aut successionis; quia non semper illud verum: meliora ex nobilium satu quam ex vulgarium oriri ingenia; Non enim in semine, ait Hieronymus in c. naesci in f. distinct. 56. sed in voluntate nascentis & in educatione causa vitiorum ac virtutum est posita; hinc virtus haud sata stirpe venit: aequat rara patrem soboles sed plurimum ab illis degenerant: pauci superant probitate parentem. Nechstdem (5) weder Lex XII. Tabb. noch andere alte Gesetze uns pro nunc mehr binden, postquam novimus, eas hodie antiquatas esse & sublatas (per ded. Reusn. Decis. 4. n. 33. ex Livii L. 4.) auch (6) die distinctio personarum in matrimonialibus per Imperatorem Justinianum aufgehoben l. 23. §. 7. C. de Nupt. Besonders ist (7) unter uns Christen kein Unterscheid eigentlich mehr zu machen, dieweiln der Ehestand von GOtt ohne distinction eingesetzet, hinc causa matrimonii favorabilis est (per text in c. f. de sentent. & re jud.) idque tam a dignitate personae, quam loci & temporis, denn er seinen Ursprung aus dem Paradiso leitet, (Gail. L. II. obs. 94. n. 5.) und der Natur eingepflantzet ist; quippe nuptialis focietas ex combinatione corum, quae non posunt esse nisi simul, oritur. (Aristotel. L. I. polit. Cap. II. seqq. Hugo Grot. de J. B. & P. L. II. C. V. n. 10.) Ingleichen (8) was de Romanorum moribus allegiret, allbereit vorlängst cum facie Romanae reip. gefallen, (conf. Sigon de antiq. Rom. jur. C. 9.) Nicht weniger (9) die ex Genesi, Deuteronomio angezogene loca zum Israelitischen Ceremonial-Gesetze und forensi, das uns nicht bindet, gehören, (de quo plura Zepper in explanat. leg. Mosaic. forens L. I. c. 8. junct. L. 4. c. 23.) Nam non aliter talia dicta ad causarum decisionemallegari possunt, quam si vel Legislatoris autoritate vel ejus vices sustinente consuetudine & moribus judiciorum recepta (Menoch. arbitr. cas. 290. n. 10. Hering. de fidej. c. 7. n. 530.) Wiewohl auch (10) eben nicht praecise folget: dieses oder jenes individuum, so sich an einen höhern verheyrathet, hat sich ihres Glücks überhoben, ergo concludo ad universale; Non una vel altera hirundo ver facit, saget Aristoteles l. 1. Ethicor. Nicom. Cap. VII. Nil obstat (11) impa- recurr at. 32. qu. 4. ausdrücklich: quod nobili liceat quamlibet vilem uxorem ducere. conf. c. 2. & ult. de conjug. serv. Womit (3) jus Naturale, Gentium & Civile Justinianeum übereinstimmet (per Novell. 18. in f. & Novell. 78.) disparem conditionem maris & foeminae non esse impedimento matrimonio, sed nuptias dici & esse legitimas. (Surdus Cons. 213. in f. Mantica de conj. ult. vol. Covarruv. de sponsal. P. II. c. 8. Grotius de J. B. & P. L. II. c. 5. obs. 15. Havemann in Gamalog. Synopt. L. 1. T. 4. posit. 8. Bodinus de Rep. L. I. c. V. Bocer. de regal. cap. II. n. 14.) Massen (4) umb speciale rationes anzuführen, es nicht zu läugnen, quod Parentes similes sibi generent filios (per trad. Passi de marit. p. 17.) Hingegen ist dieses Argument nur probabile, nicht aber necessarium, und bey weiten nicht stringens ad prohibitionem matrimonii aut successionis; quia non semper illud verum: meliora ex nobilium satu quam ex vulgarium oriri ingenia; Non enim in semine, ait Hieronymus in c. naesci in f. distinct. 56. sed in voluntate nascentis & in educatione causa vitiorum ac virtutum est posita; hinc virtus haud sata stirpe venit: aequat rara patrem soboles sed plurimum ab illis degenerant: pauci superant probitate parentem. Nechstdem (5) weder Lex XII. Tabb. noch andere alte Gesetze uns pro nunc mehr binden, postquam novimus, eas hodie antiquatas esse & sublatas (per ded. Reusn. Decis. 4. n. 33. ex Livii L. 4.) auch (6) die distinctio personarum in matrimonialibus per Imperatorem Justinianum aufgehoben l. 23. §. 7. C. de Nupt. Besonders ist (7) unter uns Christen kein Unterscheid eigentlich mehr zu machen, dieweiln der Ehestand von GOtt ohne distinction eingesetzet, hinc causa matrimonii favorabilis est (per text in c. f. de sentent. & re jud.) idque tam a dignitate personae, quam loci & temporis, denn er seinen Ursprung aus dem Paradiso leitet, (Gail. L. II. obs. 94. n. 5.) und der Natur eingepflantzet ist; quippe nuptialis focietas ex combinatione corum, quae non posunt esse nisi simul, oritur. (Aristotel. L. I. polit. Cap. II. seqq. Hugo Grot. de J. B. & P. L. II. C. V. n. 10.) Ingleichen (8) was de Romanorum moribus allegiret, allbereit vorlängst cum facie Romanae reip. gefallen, (conf. Sigon de antiq. Rom. jur. C. 9.) Nicht weniger (9) die ex Genesi, Deuteronomio angezogene loca zum Israelitischen Ceremonial-Gesetze und forensi, das uns nicht bindet, gehören, (de quo plura Zepper in explanat. leg. Mosaic. forens L. I. c. 8. junct. L. 4. c. 23.) Nam non aliter talia dicta ad causarum decisionemallegari possunt, quam si vel Legislatoris autoritate vel ejus vices sustinente consuetudine & moribus judiciorum recepta (Menoch. arbitr. cas. 290. n. 10. Hering. de fidej. c. 7. n. 530.) Wiewohl auch (10) eben nicht praecise folget: dieses oder jenes individuum, so sich an einen höhern verheyrathet, hat sich ihres Glücks überhoben, ergo concludo ad universale; Non una vel altera hirundo ver facit, saget Aristoteles l. 1. Ethicor. Nicom. Cap. VII. Nil obstat (11) impa- <TEI> <text> <body> <div> <p><hi rendition="#i"><pb facs="#f0208" n="202"/> recurr at. 32. qu. 4.</hi> ausdrücklich: quod nobili liceat quamlibet vilem uxorem ducere. <hi rendition="#i">conf. c. 2. & ult. de conjug. serv.</hi> Womit (3) jus Naturale, Gentium & Civile Justinianeum übereinstimmet (<hi rendition="#i">per Novell. 18. in f. & Novell. 78.</hi>) disparem conditionem maris & foeminae non esse impedimento matrimonio, sed nuptias dici & esse legitimas. (Surdus <hi rendition="#i">Cons. 213. in f.</hi> Mantica <hi rendition="#i">de conj. ult. vol.</hi> Covarruv. <hi rendition="#i">de sponsal. P. II. c. 8.</hi> Grotius <hi rendition="#i">de J. B. & P. L. II. c. 5. obs. 15.</hi> Havemann <hi rendition="#i">in Gamalog. Synopt. L. 1. T. 4. posit. 8.</hi> Bodinus <hi rendition="#i">de Rep. L. I. c. V.</hi> Bocer. <hi rendition="#i">de regal. cap. II. n. 14.</hi>) Massen (4) umb speciale rationes anzuführen, es nicht zu läugnen, quod Parentes similes sibi generent filios (<hi rendition="#i">per trad.</hi> Passi <hi rendition="#i">de marit. p. 17.</hi>) Hingegen ist dieses Argument nur probabile, nicht aber necessarium, und bey weiten nicht stringens ad prohibitionem matrimonii aut successionis; quia non semper illud verum: meliora ex nobilium satu quam ex vulgarium oriri ingenia; Non enim in semine, ait Hieronymus <hi rendition="#i">in c. naesci in f. distinct. 56.</hi> sed in voluntate nascentis & in educatione causa vitiorum ac virtutum est posita; hinc virtus haud sata stirpe venit: aequat rara patrem soboles sed plurimum ab illis degenerant: pauci superant probitate parentem. Nechstdem (5) weder Lex XII. Tabb. noch andere alte Gesetze uns pro nunc mehr binden, postquam novimus, eas hodie antiquatas esse & sublatas (<hi rendition="#i">per ded.</hi> Reusn. <hi rendition="#i">Decis. 4. n. 33. ex</hi> Livii <hi rendition="#i">L. 4.</hi>) auch (6) die distinctio personarum in matrimonialibus per Imperatorem Justinianum aufgehoben <hi rendition="#i">l. 23. §. 7. C. de Nupt.</hi> Besonders ist (7) unter uns Christen kein Unterscheid eigentlich mehr zu machen, dieweiln der Ehestand von GOtt ohne distinction eingesetzet, hinc causa matrimonii favorabilis est (<hi rendition="#i">per text in c. f. de sentent. & re jud.</hi>) idque tam a dignitate personae, quam loci & temporis, denn er seinen Ursprung aus dem Paradiso leitet, (Gail. <hi rendition="#i">L. II. obs. 94. n. 5.</hi>) und der Natur eingepflantzet ist; quippe nuptialis focietas ex combinatione corum, quae non posunt esse nisi simul, oritur. (Aristotel. <hi rendition="#i">L. I. polit. Cap. II. seqq.</hi> Hugo Grot. <hi rendition="#i">de J. B. & P. L. II. C. V. n. 10.</hi>) Ingleichen (8) was de Romanorum moribus allegiret, allbereit vorlängst cum facie Romanae reip. gefallen, (<hi rendition="#i">conf.</hi> Sigon <hi rendition="#i">de antiq. Rom. jur. C. 9.</hi>) Nicht weniger (9) die ex Genesi, Deuteronomio angezogene loca zum Israelitischen Ceremonial-Gesetze und forensi, das uns nicht bindet, gehören, (de quo plura Zepper <hi rendition="#i">in explanat. leg. Mosaic. forens L. I. c. 8. junct. L. 4. c. 23.</hi>) Nam non aliter talia dicta ad causarum decisionemallegari possunt, quam si vel Legislatoris autoritate vel ejus vices sustinente consuetudine & moribus judiciorum recepta (Menoch. <hi rendition="#i">arbitr. cas. 290. n. 10.</hi> Hering. <hi rendition="#i">de fidej. c. 7. n. 530.</hi>) Wiewohl auch (10) eben nicht praecise folget: dieses oder jenes individuum, so sich an einen höhern verheyrathet, hat sich ihres Glücks überhoben, ergo concludo ad universale; Non una vel altera hirundo ver facit, saget Aristoteles <hi rendition="#i">l. 1. Ethicor. Nicom. Cap. VII.</hi> Nil obstat (11) impa- </p> </div> </body> </text> </TEI> [202/0208]
recurr at. 32. qu. 4. ausdrücklich: quod nobili liceat quamlibet vilem uxorem ducere. conf. c. 2. & ult. de conjug. serv. Womit (3) jus Naturale, Gentium & Civile Justinianeum übereinstimmet (per Novell. 18. in f. & Novell. 78.) disparem conditionem maris & foeminae non esse impedimento matrimonio, sed nuptias dici & esse legitimas. (Surdus Cons. 213. in f. Mantica de conj. ult. vol. Covarruv. de sponsal. P. II. c. 8. Grotius de J. B. & P. L. II. c. 5. obs. 15. Havemann in Gamalog. Synopt. L. 1. T. 4. posit. 8. Bodinus de Rep. L. I. c. V. Bocer. de regal. cap. II. n. 14.) Massen (4) umb speciale rationes anzuführen, es nicht zu läugnen, quod Parentes similes sibi generent filios (per trad. Passi de marit. p. 17.) Hingegen ist dieses Argument nur probabile, nicht aber necessarium, und bey weiten nicht stringens ad prohibitionem matrimonii aut successionis; quia non semper illud verum: meliora ex nobilium satu quam ex vulgarium oriri ingenia; Non enim in semine, ait Hieronymus in c. naesci in f. distinct. 56. sed in voluntate nascentis & in educatione causa vitiorum ac virtutum est posita; hinc virtus haud sata stirpe venit: aequat rara patrem soboles sed plurimum ab illis degenerant: pauci superant probitate parentem. Nechstdem (5) weder Lex XII. Tabb. noch andere alte Gesetze uns pro nunc mehr binden, postquam novimus, eas hodie antiquatas esse & sublatas (per ded. Reusn. Decis. 4. n. 33. ex Livii L. 4.) auch (6) die distinctio personarum in matrimonialibus per Imperatorem Justinianum aufgehoben l. 23. §. 7. C. de Nupt. Besonders ist (7) unter uns Christen kein Unterscheid eigentlich mehr zu machen, dieweiln der Ehestand von GOtt ohne distinction eingesetzet, hinc causa matrimonii favorabilis est (per text in c. f. de sentent. & re jud.) idque tam a dignitate personae, quam loci & temporis, denn er seinen Ursprung aus dem Paradiso leitet, (Gail. L. II. obs. 94. n. 5.) und der Natur eingepflantzet ist; quippe nuptialis focietas ex combinatione corum, quae non posunt esse nisi simul, oritur. (Aristotel. L. I. polit. Cap. II. seqq. Hugo Grot. de J. B. & P. L. II. C. V. n. 10.) Ingleichen (8) was de Romanorum moribus allegiret, allbereit vorlängst cum facie Romanae reip. gefallen, (conf. Sigon de antiq. Rom. jur. C. 9.) Nicht weniger (9) die ex Genesi, Deuteronomio angezogene loca zum Israelitischen Ceremonial-Gesetze und forensi, das uns nicht bindet, gehören, (de quo plura Zepper in explanat. leg. Mosaic. forens L. I. c. 8. junct. L. 4. c. 23.) Nam non aliter talia dicta ad causarum decisionemallegari possunt, quam si vel Legislatoris autoritate vel ejus vices sustinente consuetudine & moribus judiciorum recepta (Menoch. arbitr. cas. 290. n. 10. Hering. de fidej. c. 7. n. 530.) Wiewohl auch (10) eben nicht praecise folget: dieses oder jenes individuum, so sich an einen höhern verheyrathet, hat sich ihres Glücks überhoben, ergo concludo ad universale; Non una vel altera hirundo ver facit, saget Aristoteles l. 1. Ethicor. Nicom. Cap. VII. Nil obstat (11) impa-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/208 |
Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724, S. 202. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/208>, abgerufen am 31.07.2024. |