Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.

Bild:
<< vorherige Seite

tus in Assembleen, Thurnieren &c. moviren wolten, wie dergleichen praejudicia Rixner im Thurnier-Buch Tit. Verkündigung der Thurnier-Freyheit §. 20. & ex eo Crusius Annal. Suevic. P. II. Lib. IV. C. 1. allegiret, noch deutlicher aber Limnaeus in addit. ad jus publ. L. 6. c. 5. davon discuriret, so gar daß man auf derg eichen Art absque injuria quaestionemstatus (8) anbringen mag, immassen bey denen vornehmsten Familien, auch in Collegiis Ecclesiasticis stricte observiret würde: Daß einer von Vater und Mutter Adelichen Stammes und Geblüthe seyn solle, zu dessen Behuff auch ex sacro Codice und zwar im Buch Esdra cap. 2. v 61. seqq. Exod. cap. 28. v. 30. Num. 27. v. 21. Exempla angezogen werden, in verbis: Und es zogen auch mit herauff die Kinder Habaja, Hakotz, Barsillai, der aus den Töchtern Barsillai des Gileaditers ein Weib nahm, dieselben suchten ihre Geburths-Register / und funden keine, cui adstipulatur jus civile in L. 9. ff. de Legat. I. ubi dicitur: partum sequi Matrem, ex quo DD concludunt: matris ignobilis (9) partum etiam ignobilem nasci: das absonderlich jure fcudali (per text. 2. F. 26. conf. Struv. Synt. J. F. c. 9. th. 3. n. 12. Hartm. Pist. L. 2. qu. 41. Schulz. in Synopsi feud. c. 8. n. 43.) eintrifft, und in specie in terris Saxonicis filii ex ignobili nati, licet per subsequens matrimonium legitimentur, a feudi successione ausgeschlossen werden. (per Ordin. Provinc. Electoris Mauritii de An. 1543. sub Tit. von denen aus der Ritterschafft.) Alldieweiln aber nachstehende Rationes decidendi ausser allen Zweiffel longe majoris ponderis, als welche in jure divino, Canonico, Naturali, Gentium, Civili & Feudali hauptsächlich fundiret; Gestalten (1) in gantzer Heiliger Schrifft Novi & Vet. Testamenti kein ausdrücklicher Verboth de matrimonio cum impari contrahendo enthalten; Und obschon status disparitas ein impedimentum contrahendi matrimonii dissvadens heissen kan; So ist es doch kein impedimentum prohibens, sed nobilis ignobilem, dives pauperem, dominus ancillam ducere potest (Gerhard. in loco de Conjug. §. 199. Reusner. L. 1. Decis. 4. Carpzov. in Pr. Consist. cum Sebast. Kreiss. in Inst. J. R. B. El. L. I. T. 40.) Quod vero in prohibitoriis non est expresse prohibitum, id censetur esse permissum (arg. L. Mutus §. 1. ff. de procur. l. 1. §. ff. de testib. Menoch. praes. 16. per tot. Klock. de Contrib. cap. 18.) Quod ergo Lex non cantat, nec nos cantare debemus, multo minus Doctori nihil alleganti creditut, etiamsi magnae sit autoritatis Hartm. Pist. qv. V. n. 13. L. II. P. I. Anbey (2) in causis matrimonialibus, besonders in diem Marggraffthum Ober-Laußnitz, das jus Canonicum mehr attendiret wird, als das jus Civile, wie sonst communis DD. Schola auch von andern des Römischen Reichs Provincien asseriret (per ded. Wesenb. Cons 44. n. 37. Mynsing. ad Tit. Inst. de grad. cognat. in praef. n. 2. Schneidew. ad Tit. I. d. nupt. sub cap. de arbore affinit. Carpzov. Jurispr. Consist. P. II. T. 1. def. 10.) in specie aber probiret cap.

tus in Assembleen, Thurnieren &c. moviren wolten, wie dergleichen praejudicia Rixner im Thurnier-Buch Tit. Verkündigung der Thurnier-Freyheit §. 20. & ex eo Crusius Annal. Suevic. P. II. Lib. IV. C. 1. allegiret, noch deutlicher aber Limnaeus in addit. ad jus publ. L. 6. c. 5. davon discuriret, so gar daß man auf derg eichen Art absque injuria quaestionemstatus (8) anbringen mag, immassen bey denen vornehmsten Familien, auch in Collegiis Ecclesiasticis stricte observiret würde: Daß einer von Vater und Mutter Adelichen Stammes und Geblüthe seyn solle, zu dessen Behuff auch ex sacro Codice und zwar im Buch Esdra cap. 2. v 61. seqq. Exod. cap. 28. v. 30. Num. 27. v. 21. Exempla angezogen werden, in verbis: Und es zogen auch mit herauff die Kinder Habaja, Hakotz, Barsillai, der aus den Töchtern Barsillai des Gileaditers ein Weib nahm, dieselben suchten ihre Geburths-Register / und funden keine, cui adstipulatur jus civile in L. 9. ff. de Legat. I. ubi dicitur: partum sequi Matrem, ex quo DD concludunt: matris ignobilis (9) partum etiam ignobilem nasci: das absonderlich jure fcudali (per text. 2. F. 26. conf. Struv. Synt. J. F. c. 9. th. 3. n. 12. Hartm. Pist. L. 2. qu. 41. Schulz. in Synopsi feud. c. 8. n. 43.) eintrifft, und in specie in terris Saxonicis filii ex ignobili nati, licet per subsequens matrimonium legitimentur, a feudi successione ausgeschlossen werden. (per Ordin. Provinc. Electoris Mauritii de An. 1543. sub Tit. von denen aus der Ritterschafft.) Alldieweiln aber nachstehende Rationes decidendi ausser allen Zweiffel longe majoris ponderis, als welche in jure divino, Canonico, Naturali, Gentium, Civili & Feudali hauptsächlich fundiret; Gestalten (1) in gantzer Heiliger Schrifft Novi & Vet. Testamenti kein ausdrücklicher Verboth de matrimonio cum impari contrahendo enthalten; Und obschon status disparitas ein impedimentum contrahendi matrimonii dissvadens heissen kan; So ist es doch kein impedimentum prohibens, sed nobilis ignobilem, dives pauperem, dominus ancillam ducere potest (Gerhard. in loco de Conjug. §. 199. Reusner. L. 1. Decis. 4. Carpzov. in Pr. Consist. cum Sebast. Kreiss. in Inst. J. R. B. El. L. I. T. 40.) Quod vero in prohibitoriis non est expresse prohibitum, id censetur esse permissum (arg. L. Mutus §. 1. ff. de procur. l. 1. §. ff. de testib. Menoch. praes. 16. per tot. Klock. de Contrib. cap. 18.) Quod ergo Lex non cantat, nec nos cantare debemus, multo minus Doctori nihil alleganti creditut, etiamsi magnae sit autoritatis Hartm. Pist. qv. V. n. 13. L. II. P. I. Anbey (2) in causis matrimonialibus, besonders in diem Marggraffthum Ober-Laußnitz, das jus Canonicum mehr attendiret wird, als das jus Civile, wie sonst communis DD. Schola auch von andern des Römischen Reichs Provincien asseriret (per ded. Wesenb. Cons 44. n. 37. Mynsing. ad Tit. Inst. de grad. cognat. in praef. n. 2. Schneidew. ad Tit. I. d. nupt. sub cap. de arbore affinit. Carpzov. Jurispr. Consist. P. II. T. 1. def. 10.) in specie aber probiret cap.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0207" n="201"/>
tus in Assembleen, Thurnieren                      &amp;c. mov<hi rendition="#i">i</hi>ren wolten, wie dergleichen praejudicia                      Rixner im Thurnier-Buch <hi rendition="#i">Tit.</hi> Verkündigung der                      Thurnier-Freyheit §. <hi rendition="#i">20. &amp; ex eo</hi> Crusius <hi rendition="#i">Annal. Suevic. P. II. Lib. IV. C. 1.</hi> allegiret, noch                      deutlicher aber Limnaeus <hi rendition="#i">in addit. ad jus publ. L. 6. c.                      5.</hi> davon discuriret, so gar daß man auf derg eichen Art absque injuria                      quaestionemstatus (8) anbringen mag, immassen bey denen vornehmsten Familien,                      auch in Collegiis Ecclesiasticis stricte observiret würde: Daß einer von Vater                      und Mutter Adelichen Stammes und Geblüthe seyn solle, zu dessen Behuff auch ex                      sacro Codice und zwar im Buch Esdra <hi rendition="#i">cap. 2. v 61. seqq.</hi> Exod. <hi rendition="#i">cap. 28. v. 30.</hi> Num. 27. <hi rendition="#i">v.                      21.</hi> Exempla angezogen werden, in verbis: Und es zogen auch mit herauff die                      Kinder <hi rendition="#i">Habaja, Hakotz, Barsillai</hi>, der aus den Töchtern <hi rendition="#i">Barsillai</hi> des Gileaditers ein Weib nahm, dieselben                      suchten ihre Geburths-Register / und funden keine, cui adstipulatur jus civile <hi rendition="#i">in L. 9. ff. de Legat. I.</hi> ubi dicitur: <hi rendition="#i">partum sequi Matrem</hi>, ex quo DD concludunt: matris                      ignobilis (9) partum etiam ignobilem nasci: das absonderlich jure fcudali (<hi rendition="#i">per text. 2. F. 26. conf.</hi> Struv. <hi rendition="#i">Synt. J. F. c. 9. th. 3. n. 12.</hi> Hartm. Pist. <hi rendition="#i">L. 2.                          qu. 41.</hi> Schulz. <hi rendition="#i">in Synopsi feud. c. 8. n. 43.</hi>)                      eintrifft, und in specie in terris Saxonicis filii ex ignobili nati, licet per                      subsequens matrimonium legitimentur, a feudi successione ausgeschlossen werden.                          (<hi rendition="#i">per Ordin. Provinc. Electoris</hi> Mauritii <hi rendition="#i">de An. 1543. sub Tit.</hi> von denen aus der Ritterschafft.)                      Alldieweiln aber nachstehende Rationes decidendi ausser allen Zweiffel longe                      majoris ponderis, als welche in jure divino, Canonico, Naturali, Gentium, Civili                      &amp; Feudali hauptsächlich fundiret; Gestalten (1) in gantzer Heiliger                      Schrifft Novi &amp; Vet. Testamenti kein ausdrücklicher Verboth de                      matrimonio cum impari contrahendo enthalten; Und obschon status disparitas ein                      impedimentum contrahendi matrimonii dissvadens heissen kan; So ist es doch kein                      impedimentum prohibens, sed nobilis ignobilem, dives pauperem, dominus ancillam                      ducere potest (Gerhard. <hi rendition="#i">in loco de Conjug. §. 199.</hi> Reusner. <hi rendition="#i">L. 1. Decis. 4.</hi> Carpzov. <hi rendition="#i">in                          Pr. Consist. cum</hi> Sebast. Kreiss. <hi rendition="#i">in Inst. J. R. B.                          El. L. I. T. 40.</hi>) Quod vero in prohibitoriis non est expresse                      prohibitum, id censetur esse permissum (<hi rendition="#i">arg. L. Mutus §. 1.                          ff. de procur. l. 1. §. ff. de testib.</hi> Menoch. <hi rendition="#i">praes. 16. per tot.</hi> Klock. <hi rendition="#i">de Contrib. cap.                      18.</hi>) Quod ergo Lex non cantat, nec nos cantare debemus, multo minus Doctori                      nihil alleganti creditut, etiamsi magnae sit autoritatis Hartm. Pist. <hi rendition="#i">qv. V. n. 13. L. II. P. I.</hi> Anbey (2) in causis                      matrimonialibus, besonders in diem Marggraffthum Ober-Laußnitz, das jus                      Canonicum mehr attendiret wird, als das jus Civile, wie sonst communis DD.                      Schola auch von andern des Römischen Reichs Provincien asseriret (<hi rendition="#i">per ded.</hi> Wesenb. <hi rendition="#i">Cons 44. n. 37.</hi> Mynsing. <hi rendition="#i">ad Tit. Inst. de grad. cognat. in praef. n. 2.</hi> Schneidew. <hi rendition="#i">ad Tit. I. d. nupt. sub cap. de arbore                      affinit.</hi> Carpzov. <hi rendition="#i">Jurispr. Consist. P. II. T. 1. def.                          10.</hi>) in specie aber probiret <hi rendition="#i">cap.
</hi></p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[201/0207] tus in Assembleen, Thurnieren &c. moviren wolten, wie dergleichen praejudicia Rixner im Thurnier-Buch Tit. Verkündigung der Thurnier-Freyheit §. 20. & ex eo Crusius Annal. Suevic. P. II. Lib. IV. C. 1. allegiret, noch deutlicher aber Limnaeus in addit. ad jus publ. L. 6. c. 5. davon discuriret, so gar daß man auf derg eichen Art absque injuria quaestionemstatus (8) anbringen mag, immassen bey denen vornehmsten Familien, auch in Collegiis Ecclesiasticis stricte observiret würde: Daß einer von Vater und Mutter Adelichen Stammes und Geblüthe seyn solle, zu dessen Behuff auch ex sacro Codice und zwar im Buch Esdra cap. 2. v 61. seqq. Exod. cap. 28. v. 30. Num. 27. v. 21. Exempla angezogen werden, in verbis: Und es zogen auch mit herauff die Kinder Habaja, Hakotz, Barsillai, der aus den Töchtern Barsillai des Gileaditers ein Weib nahm, dieselben suchten ihre Geburths-Register / und funden keine, cui adstipulatur jus civile in L. 9. ff. de Legat. I. ubi dicitur: partum sequi Matrem, ex quo DD concludunt: matris ignobilis (9) partum etiam ignobilem nasci: das absonderlich jure fcudali (per text. 2. F. 26. conf. Struv. Synt. J. F. c. 9. th. 3. n. 12. Hartm. Pist. L. 2. qu. 41. Schulz. in Synopsi feud. c. 8. n. 43.) eintrifft, und in specie in terris Saxonicis filii ex ignobili nati, licet per subsequens matrimonium legitimentur, a feudi successione ausgeschlossen werden. (per Ordin. Provinc. Electoris Mauritii de An. 1543. sub Tit. von denen aus der Ritterschafft.) Alldieweiln aber nachstehende Rationes decidendi ausser allen Zweiffel longe majoris ponderis, als welche in jure divino, Canonico, Naturali, Gentium, Civili & Feudali hauptsächlich fundiret; Gestalten (1) in gantzer Heiliger Schrifft Novi & Vet. Testamenti kein ausdrücklicher Verboth de matrimonio cum impari contrahendo enthalten; Und obschon status disparitas ein impedimentum contrahendi matrimonii dissvadens heissen kan; So ist es doch kein impedimentum prohibens, sed nobilis ignobilem, dives pauperem, dominus ancillam ducere potest (Gerhard. in loco de Conjug. §. 199. Reusner. L. 1. Decis. 4. Carpzov. in Pr. Consist. cum Sebast. Kreiss. in Inst. J. R. B. El. L. I. T. 40.) Quod vero in prohibitoriis non est expresse prohibitum, id censetur esse permissum (arg. L. Mutus §. 1. ff. de procur. l. 1. §. ff. de testib. Menoch. praes. 16. per tot. Klock. de Contrib. cap. 18.) Quod ergo Lex non cantat, nec nos cantare debemus, multo minus Doctori nihil alleganti creditut, etiamsi magnae sit autoritatis Hartm. Pist. qv. V. n. 13. L. II. P. I. Anbey (2) in causis matrimonialibus, besonders in diem Marggraffthum Ober-Laußnitz, das jus Canonicum mehr attendiret wird, als das jus Civile, wie sonst communis DD. Schola auch von andern des Römischen Reichs Provincien asseriret (per ded. Wesenb. Cons 44. n. 37. Mynsing. ad Tit. Inst. de grad. cognat. in praef. n. 2. Schneidew. ad Tit. I. d. nupt. sub cap. de arbore affinit. Carpzov. Jurispr. Consist. P. II. T. 1. def. 10.) in specie aber probiret cap.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/207
Zitationshilfe: Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724, S. 201. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/207>, abgerufen am 03.05.2024.