Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Strauß, David Friedrich: Das Leben Jesu, kritisch bearbeitet. Bd. 1. Tübingen, 1835.

Bild:
<< vorherige Seite

Zweiter Abschnitt.
der neueste Ausleger zugesteht 21), erscheint diese Rede
des Johannes als Nachhall der vorausgegangenen Unterre-
dung Jesu mit Nikodemus 22). Die Ausdrücke dieser dem
Täufer geliehenen Rede sind specifisch johanneisch, wie
sphragizo, marturia, der Gegensatz von anothen und ek tes
ges, die Phrasis: ekhein zoen aionion, und es fragt sich:
ist es wahrscheinlicher, dass sowohl der Evangelist als
auch Jesus, dem er sie so oft in den Mund legt, sie von
dem Täufer geborgt haben, oder umgekehrt, dass sie der
Evangelist, ich will für jezt nur sagen dem Täufer, gelie-
hen habe? Diess muss sich durch das Andere entscheiden,
dass nämlich auch die Ideen, welche hier der Täufer aus-
spricht, ganz dem Boden des Christenthums, und zwar
wieder speciell des johanneischen angehören. Eben jener
Gegensatz von ano und ek tes ges, die Bezeichnung Jesu
als des anothen erkhomenos, als dessen, on apeseilen o theos,
welcher daher ta Remata tou theou lalei, das Verhältniss
Jesu zu Gott als des uios, welchen o pater agapa, -- was
soll denn noch eigenthümlich christlich und johanneisch

21) Lücke, a. a. O. S. 500.
22) Man vergleiche besonders:
[Spaltenumbruch] Joh. 3, 11 (Jesus zu Niko-
demus): amen, amen, le-
go soi, oti o oidamen,
laloumen, kai o eoraka-
men, marturoumen, kai ten
marturian emon ou lam-
banete.
V. 18: o piseuon eis au-
ton ou krinetai; o de me
piseuon, ede kekritai,
oti me pepiseuken eis to
onoma tou monogenous uiou
tou theou.
[Spaltenumbruch] Joh. 3, 32 (der Täufer):
kai o eorake kai ekouse,
touto marturei, kai ten mar-
turian autou oudeis lam-
banei.
V. 36: o piseuon eis ton
uion ekhei zoen aionion; o
de apeithon to uio ouk opse-
tai zoen, all' e orge tou
theou menei ep' auton.
Vergl. aus der Rede des Täufers noch V. 31. mit Joh. 3, 6.
12 f. 8, 23; V. 32. mit 8, 26; V. 33. mit 6, 27; V. 34.
mit 12, 49. 50; V. 35. mit 5, 22. 27. 10, 28 f. 17, 2.

Zweiter Abschnitt.
der neueste Ausleger zugesteht 21), erscheint diese Rede
des Johannes als Nachhall der vorausgegangenen Unterre-
dung Jesu mit Nikodemus 22). Die Ausdrücke dieser dem
Täufer geliehenen Rede sind specifisch johanneisch, wie
σφραγίζω, μαρτυρία, der Gegensatz von ἄνωϑεν und ἐκ τῆς
γῆς, die Phrasis: ἔχειν ζωὴν αἰώνιον, und es fragt sich:
ist es wahrscheinlicher, daſs sowohl der Evangelist als
auch Jesus, dem er sie so oft in den Mund legt, sie von
dem Täufer geborgt haben, oder umgekehrt, daſs sie der
Evangelist, ich will für jezt nur sagen dem Täufer, gelie-
hen habe? Dieſs muſs sich durch das Andere entscheiden,
daſs nämlich auch die Ideen, welche hier der Täufer aus-
spricht, ganz dem Boden des Christenthums, und zwar
wieder speciell des johanneischen angehören. Eben jener
Gegensatz von ἄνω und ἐκ τῆς γῆς, die Bezeichnung Jesu
als des ἄνωϑεν ἐρχόμενος, als dessen, ὅν ἀπέςειλεν ο ϑεὸς,
welcher daher τὰ ῥήματα τοῦ ϑεοῦ λαλεῖ, das Verhältniſs
Jesu zu Gott als des υἱὸς, welchen ὁ πατὴρ ἀγαπᾷ, — was
soll denn noch eigenthümlich christlich und johanneisch

21) Lücke, a. a. O. S. 500.
22) Man vergleiche besonders:
[Spaltenumbruch] Joh. 3, 11 (Jesus zu Niko-
demus): ἀμὴν, ἀμὴν, λέ-
γω σοι, ὅτι ὅ οϊδαμεν,
λαλοῦμεν, καὶ ὁ ἑωράκα-
μεν, μαρτυροῦμεν, καὶ τὴν
μαρτυρίαν ἡμῶν οὐ λαμ-
βάνετε.
V. 18: ὁ πιςεύων εἰς αὐ-
τὸν οὐ κρίνεται· ὁ δὲ μὴ
πιςεύων, ἤδη κέκριται,
ὅτι μὴ πεπίςευκεν εἰς τὸ
ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ
τοῦ ϑεοῦ.
[Spaltenumbruch] Joh. 3, 32 (der Täufer):
καὶ ὅ ἑώρακε καὶ ἤκουσε,
τοῦτο μαρτυρεῖ, καὶ τὴν μαρ-
τυρίαν αὐτοῦ οὐδεὶς λαμ-
βάνει.
V. 36: ὁ πιςεύων εἰς τὸν
υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ
δὲ ἀπειϑῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψε-
ται ζωὴν, ἀλλ' ἡ ὀργὴ τοῦ
ϑεοῦ μένει ἐπ' αὐτόν.
Vergl. aus der Rede des Täufers noch V. 31. mit Joh. 3, 6.
12 f. 8, 23; V. 32. mit 8, 26; V. 33. mit 6, 27; V. 34.
mit 12, 49. 50; V. 35. mit 5, 22. 27. 10, 28 f. 17, 2.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p><pb facs="#f0366" n="342"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#g">Zweiter Abschnitt</hi>.</fw><lb/>
der neueste Ausleger zugesteht <note place="foot" n="21)"><hi rendition="#k">Lücke</hi>, a. a. O. S. 500.</note>, erscheint diese Rede<lb/>
des Johannes als Nachhall der vorausgegangenen Unterre-<lb/>
dung Jesu mit Nikodemus <note place="foot" n="22)">Man vergleiche besonders:<lb/><cb/>
Joh. 3, 11 (Jesus zu Niko-<lb/>
demus): <foreign xml:lang="ell">&#x1F00;&#x03BC;&#x1F74;&#x03BD;, &#x1F00;&#x03BC;&#x1F74;&#x03BD;, &#x03BB;&#x03AD;-<lb/>
&#x03B3;&#x03C9; &#x03C3;&#x03BF;&#x03B9;, &#x1F45;&#x03C4;&#x03B9; &#x1F45; &#x03BF;&#x03CA;&#x03B4;&#x03B1;&#x03BC;&#x03B5;&#x03BD;,<lb/>
&#x03BB;&#x03B1;&#x03BB;&#x03BF;&#x1FE6;&#x03BC;&#x03B5;&#x03BD;, &#x03BA;&#x03B1;&#x1F76; &#x1F41; &#x1F11;&#x03C9;&#x03C1;&#x03AC;&#x03BA;&#x03B1;-<lb/>
&#x03BC;&#x03B5;&#x03BD;, &#x03BC;&#x03B1;&#x03C1;&#x03C4;&#x03C5;&#x03C1;&#x03BF;&#x1FE6;&#x03BC;&#x03B5;&#x03BD;, &#x03BA;&#x03B1;&#x1F76; &#x03C4;&#x1F74;&#x03BD;<lb/>
&#x03BC;&#x03B1;&#x03C1;&#x03C4;&#x03C5;&#x03C1;&#x03AF;&#x03B1;&#x03BD; &#x1F21;&#x03BC;&#x1FF6;&#x03BD; &#x03BF;&#x1F50; &#x03BB;&#x03B1;&#x03BC;-<lb/>
&#x03B2;&#x03AC;&#x03BD;&#x03B5;&#x03C4;&#x03B5;.<lb/>
V. 18: &#x1F41; &#x03C0;&#x03B9;&#x03C2;&#x03B5;&#x03CD;&#x03C9;&#x03BD; &#x03B5;&#x1F30;&#x03C2; &#x03B1;&#x1F50;-<lb/>
&#x03C4;&#x1F78;&#x03BD; &#x03BF;&#x1F50; &#x03BA;&#x03C1;&#x03AF;&#x03BD;&#x03B5;&#x03C4;&#x03B1;&#x03B9;&#x0387; &#x1F41; &#x03B4;&#x1F72; &#x03BC;&#x1F74;<lb/>
&#x03C0;&#x03B9;&#x03C2;&#x03B5;&#x03CD;&#x03C9;&#x03BD;, &#x1F24;&#x03B4;&#x03B7; &#x03BA;&#x03AD;&#x03BA;&#x03C1;&#x03B9;&#x03C4;&#x03B1;&#x03B9;,<lb/>
&#x1F45;&#x03C4;&#x03B9; &#x03BC;&#x1F74; &#x03C0;&#x03B5;&#x03C0;&#x03AF;&#x03C2;&#x03B5;&#x03C5;&#x03BA;&#x03B5;&#x03BD; &#x03B5;&#x1F30;&#x03C2; &#x03C4;&#x1F78;<lb/>
&#x1F44;&#x03BD;&#x03BF;&#x03BC;&#x03B1; &#x03C4;&#x03BF;&#x1FE6; &#x03BC;&#x03BF;&#x03BD;&#x03BF;&#x03B3;&#x03B5;&#x03BD;&#x03BF;&#x1FE6;&#x03C2; &#x03C5;&#x1F31;&#x03BF;&#x1FE6;<lb/>
&#x03C4;&#x03BF;&#x1FE6; &#x03D1;&#x03B5;&#x03BF;&#x1FE6;.</foreign><lb/><cb/>
Joh. 3, 32 (der Täufer):<lb/><foreign xml:lang="ell">&#x03BA;&#x03B1;&#x1F76; &#x1F45; &#x1F11;&#x03CE;&#x03C1;&#x03B1;&#x03BA;&#x03B5; &#x03BA;&#x03B1;&#x1F76; &#x1F24;&#x03BA;&#x03BF;&#x03C5;&#x03C3;&#x03B5;,<lb/>
&#x03C4;&#x03BF;&#x1FE6;&#x03C4;&#x03BF; &#x03BC;&#x03B1;&#x03C1;&#x03C4;&#x03C5;&#x03C1;&#x03B5;&#x1FD6;, &#x03BA;&#x03B1;&#x1F76; &#x03C4;&#x1F74;&#x03BD; &#x03BC;&#x03B1;&#x03C1;-<lb/>
&#x03C4;&#x03C5;&#x03C1;&#x03AF;&#x03B1;&#x03BD; &#x03B1;&#x1F50;&#x03C4;&#x03BF;&#x1FE6; &#x03BF;&#x1F50;&#x03B4;&#x03B5;&#x1F76;&#x03C2; &#x03BB;&#x03B1;&#x03BC;-<lb/>
&#x03B2;&#x03AC;&#x03BD;&#x03B5;&#x03B9;.<lb/>
V. 36: &#x1F41; &#x03C0;&#x03B9;&#x03C2;&#x03B5;&#x03CD;&#x03C9;&#x03BD; &#x03B5;&#x1F30;&#x03C2; &#x03C4;&#x1F78;&#x03BD;<lb/>
&#x03C5;&#x1F31;&#x1F78;&#x03BD; &#x1F14;&#x03C7;&#x03B5;&#x03B9; &#x03B6;&#x03C9;&#x1F74;&#x03BD; &#x03B1;&#x1F30;&#x03CE;&#x03BD;&#x03B9;&#x03BF;&#x03BD;&#x0387; &#x1F41;<lb/>
&#x03B4;&#x1F72; &#x1F00;&#x03C0;&#x03B5;&#x03B9;&#x03D1;&#x1FF6;&#x03BD; &#x03C4;&#x1FF7; &#x03C5;&#x1F31;&#x1FF7; &#x03BF;&#x1F50;&#x03BA; &#x1F44;&#x03C8;&#x03B5;-<lb/>
&#x03C4;&#x03B1;&#x03B9; &#x03B6;&#x03C9;&#x1F74;&#x03BD;, &#x1F00;&#x03BB;&#x03BB;' &#x1F21; &#x1F40;&#x03C1;&#x03B3;&#x1F74; &#x03C4;&#x03BF;&#x1FE6;<lb/>
&#x03D1;&#x03B5;&#x03BF;&#x1FE6; &#x03BC;&#x03AD;&#x03BD;&#x03B5;&#x03B9; &#x1F10;&#x03C0;' &#x03B1;&#x1F50;&#x03C4;&#x03CC;&#x03BD;.</foreign><lb/>
Vergl. aus der Rede des Täufers noch V. 31. mit Joh. 3, 6.<lb/>
12 f. 8, 23; V. 32. mit 8, 26; V. 33. mit 6, 27; V. 34.<lb/>
mit 12, 49. 50; V. 35. mit 5, 22. 27. 10, 28 f. 17, 2.</note>. Die Ausdrücke dieser dem<lb/>
Täufer geliehenen Rede sind specifisch johanneisch, wie<lb/>
&#x03C3;&#x03C6;&#x03C1;&#x03B1;&#x03B3;&#x03AF;&#x03B6;&#x03C9;, &#x03BC;&#x03B1;&#x03C1;&#x03C4;&#x03C5;&#x03C1;&#x03AF;&#x03B1;, der Gegensatz von <foreign xml:lang="ell">&#x1F04;&#x03BD;&#x03C9;&#x03D1;&#x03B5;&#x03BD;</foreign> und <foreign xml:lang="ell">&#x1F10;&#x03BA; &#x03C4;&#x1FC6;&#x03C2;<lb/>
&#x03B3;&#x1FC6;&#x03C2;</foreign>, die Phrasis: <foreign xml:lang="ell">&#x1F14;&#x03C7;&#x03B5;&#x03B9;&#x03BD; &#x03B6;&#x03C9;&#x1F74;&#x03BD; &#x03B1;&#x1F30;&#x03CE;&#x03BD;&#x03B9;&#x03BF;&#x03BD;</foreign>, und es fragt sich:<lb/>
ist es wahrscheinlicher, da&#x017F;s sowohl der Evangelist als<lb/>
auch Jesus, dem er sie so oft in den Mund legt, sie von<lb/>
dem Täufer geborgt haben, oder umgekehrt, da&#x017F;s sie der<lb/>
Evangelist, ich will für jezt nur sagen dem Täufer, gelie-<lb/>
hen habe? Die&#x017F;s mu&#x017F;s sich durch das Andere entscheiden,<lb/>
da&#x017F;s nämlich auch die Ideen, welche hier der Täufer aus-<lb/>
spricht, ganz dem Boden des Christenthums, und zwar<lb/>
wieder speciell des johanneischen angehören. Eben jener<lb/>
Gegensatz von <foreign xml:lang="ell">&#x1F04;&#x03BD;&#x03C9;</foreign> und <foreign xml:lang="ell">&#x1F10;&#x03BA; &#x03C4;&#x1FC6;&#x03C2; &#x03B3;&#x1FC6;&#x03C2;</foreign>, die Bezeichnung Jesu<lb/>
als des <foreign xml:lang="ell">&#x1F04;&#x03BD;&#x03C9;&#x03D1;&#x03B5;&#x03BD; &#x1F10;&#x03C1;&#x03C7;&#x03CC;&#x03BC;&#x03B5;&#x03BD;&#x03BF;&#x03C2;</foreign>, als dessen, <foreign xml:lang="ell">&#x1F45;&#x03BD; &#x1F00;&#x03C0;&#x03AD;&#x03C2;&#x03B5;&#x03B9;&#x03BB;&#x03B5;&#x03BD; &#x03BF; &#x03D1;&#x03B5;&#x1F78;&#x03C2;</foreign>,<lb/>
welcher daher <foreign xml:lang="ell">&#x03C4;&#x1F70; &#x1FE5;&#x03AE;&#x03BC;&#x03B1;&#x03C4;&#x03B1; &#x03C4;&#x03BF;&#x1FE6; &#x03D1;&#x03B5;&#x03BF;&#x1FE6; &#x03BB;&#x03B1;&#x03BB;&#x03B5;&#x1FD6;</foreign>, das Verhältni&#x017F;s<lb/>
Jesu zu Gott als des <foreign xml:lang="ell">&#x03C5;&#x1F31;&#x1F78;&#x03C2;</foreign>, welchen <foreign xml:lang="ell">&#x1F41; &#x03C0;&#x03B1;&#x03C4;&#x1F74;&#x03C1; &#x1F00;&#x03B3;&#x03B1;&#x03C0;&#x1FB7;</foreign>, &#x2014; was<lb/>
soll denn noch eigenthümlich christlich und johanneisch<lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[342/0366] Zweiter Abschnitt. der neueste Ausleger zugesteht 21), erscheint diese Rede des Johannes als Nachhall der vorausgegangenen Unterre- dung Jesu mit Nikodemus 22). Die Ausdrücke dieser dem Täufer geliehenen Rede sind specifisch johanneisch, wie σφραγίζω, μαρτυρία, der Gegensatz von ἄνωϑεν und ἐκ τῆς γῆς, die Phrasis: ἔχειν ζωὴν αἰώνιον, und es fragt sich: ist es wahrscheinlicher, daſs sowohl der Evangelist als auch Jesus, dem er sie so oft in den Mund legt, sie von dem Täufer geborgt haben, oder umgekehrt, daſs sie der Evangelist, ich will für jezt nur sagen dem Täufer, gelie- hen habe? Dieſs muſs sich durch das Andere entscheiden, daſs nämlich auch die Ideen, welche hier der Täufer aus- spricht, ganz dem Boden des Christenthums, und zwar wieder speciell des johanneischen angehören. Eben jener Gegensatz von ἄνω und ἐκ τῆς γῆς, die Bezeichnung Jesu als des ἄνωϑεν ἐρχόμενος, als dessen, ὅν ἀπέςειλεν ο ϑεὸς, welcher daher τὰ ῥήματα τοῦ ϑεοῦ λαλεῖ, das Verhältniſs Jesu zu Gott als des υἱὸς, welchen ὁ πατὴρ ἀγαπᾷ, — was soll denn noch eigenthümlich christlich und johanneisch 21) Lücke, a. a. O. S. 500. 22) Man vergleiche besonders: Joh. 3, 11 (Jesus zu Niko- demus): ἀμὴν, ἀμὴν, λέ- γω σοι, ὅτι ὅ οϊδαμεν, λαλοῦμεν, καὶ ὁ ἑωράκα- μεν, μαρτυροῦμεν, καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐ λαμ- βάνετε. V. 18: ὁ πιςεύων εἰς αὐ- τὸν οὐ κρίνεται· ὁ δὲ μὴ πιςεύων, ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίςευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ ϑεοῦ. Joh. 3, 32 (der Täufer): καὶ ὅ ἑώρακε καὶ ἤκουσε, τοῦτο μαρτυρεῖ, καὶ τὴν μαρ- τυρίαν αὐτοῦ οὐδεὶς λαμ- βάνει. V. 36: ὁ πιςεύων εἰς τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ δὲ ἀπειϑῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψε- ται ζωὴν, ἀλλ' ἡ ὀργὴ τοῦ ϑεοῦ μένει ἐπ' αὐτόν. Vergl. aus der Rede des Täufers noch V. 31. mit Joh. 3, 6. 12 f. 8, 23; V. 32. mit 8, 26; V. 33. mit 6, 27; V. 34. mit 12, 49. 50; V. 35. mit 5, 22. 27. 10, 28 f. 17, 2.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/strauss_jesus01_1835
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/strauss_jesus01_1835/366
Zitationshilfe: Strauß, David Friedrich: Das Leben Jesu, kritisch bearbeitet. Bd. 1. Tübingen, 1835, S. 342. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/strauss_jesus01_1835/366>, abgerufen am 17.05.2024.