Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Reil, Johann Christian: Rhapsodieen über die Anwendung der psychischen Curmethode auf Geisteszerrüttungen. Halle, 1803.

Bild:
<< vorherige Seite

Mit den Uebungen in der äusseren Beson-
nenheit steht die Erregung der Thätigkeit des
inneren Sinns
in einer engen Verbindung.
Ist der Kranke erst gewöhnt, die Eindrücke der
Welt richtig aufzufassen, so haben wir ihn da-

alienationis corrigere qualitatem, quo animi quo-
que habitus sanitatis mediocritatem agnoscat.
Tunc proficiente curatione erunt pro possibilitate
meditationes adhibendae, vel disputationes:
sed tunc quoque similiter ordinatae, ut principia
levi voce promantur: narratio vero et demonstra-
tiones extenta atque majora: tum epilogus di-
missa et indulgenti, sicut ii volunt, qui de exer-
cenda voce, quam Graeci anaphonesin vocant,
tradiderunt. Adhibendi denique auditores sunt
aegrotanti consueti, qui favore quodam aut laude
dicta prosequentes dicentis animum laxant. Et-
enim jucunda exercitamenta corporis adjuvant
sanitatem. Tunc post meditationem vel disputa-
tionem deducendus mox est atque perungendus
leviter aegrotans, et deambulatione levi moven-
dus. Ei autem, qui literas nescit, immittendae
quaestiones erunt, quae sint ejus artis propriae,
ut rustico rusticationis, gubernatori navigationis:
ac si ex omni parte iners fuerit curandus, erunt
vulgaria quaedam quaestionibus tradenda, vel
calculorum ludus. Habet enim quiddam quod
animum exerceat, et magis si peritior aegrotanti
colludat. -- Et, si quidem philosophorum dis-
pütationes audire voluerit, erunt adhibendae.
Etenim timorem, vel moestitudinem, aut iracun-
diam suis amputant dictis, ex quibus non parvus
profectus corpori commodatur. -- Utendum
etiam peregrinatione terrena atque maritima, et

Mit den Uebungen in der äuſseren Beſon-
nenheit ſteht die Erregung der Thätigkeit des
inneren Sinns
in einer engen Verbindung.
Iſt der Kranke erſt gewöhnt, die Eindrücke der
Welt richtig aufzufaſſen, ſo haben wir ihn da-

alienationis corrigere qualitatem, quo animi quo-
que habitus ſanitatis mediocritatem agnoſcat.
Tunc proficiente curatione erunt pro poſſibilitate
meditationes adhibendae, vel diſputationes:
ſed tunc quoque ſimiliter ordinatae, ut principia
levi voce promantur: narratio vero et demonſtra-
tiones extenta atque majora: tum epilogus di-
miſſa et indulgenti, ſicut ii volunt, qui de exer-
cenda voce, quam Graeci ἀναφώνησιν vocant,
tradiderunt. Adhibendi denique auditores ſunt
aegrotanti conſueti, qui favore quodam aut laude
dicta proſequentes dicentis animum laxant. Et-
enim jucunda exercitamenta corporis adjuvant
ſanitatem. Tunc poſt meditationem vel diſputa-
tionem deducendus mox eſt atque perungendus
leviter aegrotans, et deambulatione levi moven-
dus. Ei autem, qui literas neſcit, immittendae
quaeſtiones erunt, quae ſint ejus artis propriae,
ut ruſtico ruſticationis, gubernatori navigationis:
ac ſi ex omni parte iners fuerit curandus, erunt
vulgaria quaedam quaeſtionibus tradenda, vel
calculorum ludus. Habet enim quiddam quod
animum exerceat, et magis ſi peritior aegrotanti
colludat. — Et, ſi quidem philoſophorum dis-
pütationes audire voluerit, erunt adhibendae.
Etenim timorem, vel moeſtitudinem, aut iracun-
diam ſuis amputant dictis, ex quibus non parvus
profectus corpori commodatur. — Utendum
etiam peregrinatione terrena atque maritima, et
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0253" n="248"/>
          <p>Mit den Uebungen in der äu&#x017F;seren Be&#x017F;on-<lb/>
nenheit &#x017F;teht die Erregung der Thätigkeit <hi rendition="#g">des<lb/>
inneren Sinns</hi> in einer engen Verbindung.<lb/>
I&#x017F;t der Kranke er&#x017F;t gewöhnt, die Eindrücke der<lb/>
Welt richtig aufzufa&#x017F;&#x017F;en, &#x017F;o haben wir ihn da-<lb/><note next="#seg2pn_2_3" xml:id="seg2pn_2_2" prev="#seg2pn_2_1" place="foot" n="*)">alienationis corrigere qualitatem, quo animi quo-<lb/>
que habitus &#x017F;anitatis mediocritatem agno&#x017F;cat.<lb/>
Tunc proficiente curatione erunt pro po&#x017F;&#x017F;ibilitate<lb/>
meditationes adhibendae, vel di&#x017F;putationes:<lb/>
&#x017F;ed tunc quoque &#x017F;imiliter ordinatae, ut principia<lb/>
levi voce promantur: narratio vero et demon&#x017F;tra-<lb/>
tiones extenta atque majora: tum epilogus di-<lb/>
mi&#x017F;&#x017F;a et indulgenti, &#x017F;icut ii volunt, qui de exer-<lb/>
cenda voce, quam Graeci &#x1F00;&#x03BD;&#x03B1;&#x03C6;&#x03CE;&#x03BD;&#x03B7;&#x03C3;&#x03B9;&#x03BD; vocant,<lb/>
tradiderunt. Adhibendi denique auditores &#x017F;unt<lb/>
aegrotanti con&#x017F;ueti, qui favore quodam aut laude<lb/>
dicta pro&#x017F;equentes dicentis animum laxant. Et-<lb/>
enim jucunda exercitamenta corporis adjuvant<lb/>
&#x017F;anitatem. Tunc po&#x017F;t meditationem vel di&#x017F;puta-<lb/>
tionem deducendus mox e&#x017F;t atque perungendus<lb/>
leviter aegrotans, et deambulatione levi moven-<lb/>
dus. Ei autem, qui literas ne&#x017F;cit, immittendae<lb/>
quae&#x017F;tiones erunt, quae &#x017F;int ejus artis propriae,<lb/>
ut ru&#x017F;tico ru&#x017F;ticationis, gubernatori navigationis:<lb/>
ac &#x017F;i ex omni parte iners fuerit curandus, erunt<lb/>
vulgaria quaedam quae&#x017F;tionibus tradenda, vel<lb/>
calculorum ludus. Habet enim quiddam quod<lb/>
animum exerceat, et magis &#x017F;i peritior aegrotanti<lb/>
colludat. &#x2014; Et, &#x017F;i quidem philo&#x017F;ophorum dis-<lb/>
pütationes audire voluerit, erunt adhibendae.<lb/>
Etenim timorem, vel moe&#x017F;titudinem, aut iracun-<lb/>
diam &#x017F;uis amputant dictis, ex quibus non parvus<lb/>
profectus corpori commodatur. &#x2014; Utendum<lb/>
etiam peregrinatione terrena atque maritima, et</note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[248/0253] Mit den Uebungen in der äuſseren Beſon- nenheit ſteht die Erregung der Thätigkeit des inneren Sinns in einer engen Verbindung. Iſt der Kranke erſt gewöhnt, die Eindrücke der Welt richtig aufzufaſſen, ſo haben wir ihn da- *) *) alienationis corrigere qualitatem, quo animi quo- que habitus ſanitatis mediocritatem agnoſcat. Tunc proficiente curatione erunt pro poſſibilitate meditationes adhibendae, vel diſputationes: ſed tunc quoque ſimiliter ordinatae, ut principia levi voce promantur: narratio vero et demonſtra- tiones extenta atque majora: tum epilogus di- miſſa et indulgenti, ſicut ii volunt, qui de exer- cenda voce, quam Graeci ἀναφώνησιν vocant, tradiderunt. Adhibendi denique auditores ſunt aegrotanti conſueti, qui favore quodam aut laude dicta proſequentes dicentis animum laxant. Et- enim jucunda exercitamenta corporis adjuvant ſanitatem. Tunc poſt meditationem vel diſputa- tionem deducendus mox eſt atque perungendus leviter aegrotans, et deambulatione levi moven- dus. Ei autem, qui literas neſcit, immittendae quaeſtiones erunt, quae ſint ejus artis propriae, ut ruſtico ruſticationis, gubernatori navigationis: ac ſi ex omni parte iners fuerit curandus, erunt vulgaria quaedam quaeſtionibus tradenda, vel calculorum ludus. Habet enim quiddam quod animum exerceat, et magis ſi peritior aegrotanti colludat. — Et, ſi quidem philoſophorum dis- pütationes audire voluerit, erunt adhibendae. Etenim timorem, vel moeſtitudinem, aut iracun- diam ſuis amputant dictis, ex quibus non parvus profectus corpori commodatur. — Utendum etiam peregrinatione terrena atque maritima, et

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/reil_curmethode_1803
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/reil_curmethode_1803/253
Zitationshilfe: Reil, Johann Christian: Rhapsodieen über die Anwendung der psychischen Curmethode auf Geisteszerrüttungen. Halle, 1803, S. 248. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/reil_curmethode_1803/253>, abgerufen am 18.05.2024.