in tomos, ut vocant, undecim digessit. Mediam et magnam Averrois in libros posteriorem expositionem apta distributione Aristotelis textui accommodavit: mediam Averrois expositionem in 7 metaphysicorum libros invenit, exposuit, ejusdem Averrois epitomata quaesita et epistolas suis restituit locis, solutionibus contradictionum a doctissimo Zunara editis (in denen die Wider- sprüche zwischen Aristoteles und Averroes ausgeglichen werden) cen- tum addidit.
Dann schildert er den Charakter seines Helden. Magnanimus dignoscebatur, ad iram tamen pronus. Somni potens: cibi par- cissimus: in otio nunquam visus nisi aut de studiis aut de ne- gotiis meditans.
So gelangt er zum Conclave. Hierauf fängt auch er an, die Thaten Sixtus V. nach seinen verschiedenen Tugenden zu schildern: Religio, Pietas, Justitia, Fortitudo, Magnificentia, Providentia.
So seltsam diese Eintheilung ist, so kommen doch dabei eine Menge hübscher Dinge zum Vorschein.
Lebhaft bemüht sich Gualterius den Papst gegen die Anklagen zu vertheidigen die ihm wegen seiner Auflagen gemacht worden. Man höre aber wie. "Imprimis ignorare videntur, pontificem Roma- num non in nostras solum facultates sed in nos etiam ipsos imperium habere." Was würde die heutige Zeit zu diesem Staats- recht sagen?
Vornehmlich den Bauwerken Sixtus V. widmet er Aufmerksam- keit, und ist darüber recht interessant.
Er schildert den Zustand des alten Lateran. Erat aula per- magna quam concilii aulam vocabant -- ohne Zweifel wegen der Lateranconcilien, bis zu Leo X, -- erant porticus tractusque cum sacellis nonnullis et cubiculis ab aula usque ad S. Sabae quam S. Salvatoris capellam vocant. Erant s. scalarum gradus et porticus vetustissimae e qua veteres pontifices, qui Lateranum incolebant, populo benedicebant. Aedes illae veteres maxima populi veneration, celebrari solebant, cum in illis non pauca monumenta esse crederentur Hierosolymis usque deportata. Sed fortasse res in superstitionem abierat: itaque Sixtus, justis de causis ut credere par est, servatis quibusdam probatioribus mo- numentis, sanctis scalis alio translatis, omnia demolitus est.
Wir sehen, der Autor unterwirft sich, aber er fühlt das Unrecht.
Nicht minder merkwürdig ist die Beschreibung von S. Peter, wie es zu dieser Zeit war (1593).
In Vaticano tholum maximum tholosque minores atque adeo sacellum majus quod majorem capellam vocant aliaque minora sacella et aedificationem totam novi templi Petro Apostolo di- cati penitus absolvit. At plumbeis tegere laminis, ornamenta- que quae animo destinarat adhibere, templique pavimenta ster- nere non potuit, morte sublatus. At quae supersunt Clemens VIII persecuturus perfecturusque creditur, qui tholum ipsum plumbeis jam contexit laminis, sanctissimae crucis vexillum ae- ueum inauratum imposuit, templi illius pavimentum jam imple- vit, aequavit, stravit pulcherrime, totique templo aptando et
a Guido Gualterio descripta.
in tomos, ut vocant, undecim digessit. Mediam et magnam Averrois in libros posteriorem expositionem apta distributione Aristotelis textui accommodavit: mediam Averrois expositionem in 7 metaphysicorum libros invenit, exposuit, ejusdem Averrois epitomata quaesita et epistolas suis restituit locis, solutionibus contradictionum a doctissimo Zunara editis (in denen die Wider- ſpruͤche zwiſchen Ariſtoteles und Averroes ausgeglichen werden) cen- tum addidit.
Dann ſchildert er den Charakter ſeines Helden. Magnanimus dignoscebatur, ad iram tamen pronus. Somni potens: cibi par- cissimus: in otio nunquam visus nisi aut de studiis aut de ne- gotiis meditans.
So gelangt er zum Conclave. Hierauf faͤngt auch er an, die Thaten Sixtus V. nach ſeinen verſchiedenen Tugenden zu ſchildern: Religio, Pietas, Justitia, Fortitudo, Magnificentia, Providentia.
So ſeltſam dieſe Eintheilung iſt, ſo kommen doch dabei eine Menge huͤbſcher Dinge zum Vorſchein.
Lebhaft bemuͤht ſich Gualterius den Papſt gegen die Anklagen zu vertheidigen die ihm wegen ſeiner Auflagen gemacht worden. Man hoͤre aber wie. „Imprimis ignorare videntur, pontificem Roma- num non in nostras solum facultates sed in nos etiam ipsos imperium habere.“ Was wuͤrde die heutige Zeit zu dieſem Staats- recht ſagen?
Vornehmlich den Bauwerken Sixtus V. widmet er Aufmerkſam- keit, und iſt daruͤber recht intereſſant.
Er ſchildert den Zuſtand des alten Lateran. Erat aula per- magna quam concilii aulam vocabant — ohne Zweifel wegen der Lateranconcilien, bis zu Leo X, — erant porticus tractusque cum sacellis nonnullis et cubiculis ab aula usque ad S. Sabae quam S. Salvatoris capellam vocant. Erant s. scalarum gradus et porticus vetustissimae e qua veteres pontifices, qui Lateranum incolebant, populo benedicebant. Aedes illae veteres maxima populi veneration, celebrari solebant, cum in illis non pauca monumenta esse crederentur Hierosolymis usque deportata. Sed fortasse res in superstitionem abierat: itaque Sixtus, justis de causis ut credere par est, servatis quibusdam probatioribus mo- numentis, sanctis scalis alio translatis, omnia demolitus est.
Wir ſehen, der Autor unterwirft ſich, aber er fuͤhlt das Unrecht.
Nicht minder merkwuͤrdig iſt die Beſchreibung von S. Peter, wie es zu dieſer Zeit war (1593).
In Vaticano tholum maximum tholosque minores atque adeo sacellum majus quod majorem capellam vocant aliaque minora sacella et aedificationem totam novi templi Petro Apostolo di- cati penitus absolvit. At plumbeis tegere laminis, ornamenta- que quae animo destinarat adhibere, templique pavimenta ster- nere non potuit, morte sublatus. At quae supersunt Clemens VIII persecuturus perfecturusque creditur, qui tholum ipsum plumbeis jam contexit laminis, sanctissimae crucis vexillum ae- ueum inauratum imposuit, templi illius pavimentum jam imple- vit, aequavit, stravit pulcherrime, totique templo aptando et
<TEI><text><body><divn="1"><divn="2"><divn="3"><divn="4"><p><pbfacs="#f0347"n="335"/><fwplace="top"type="header"><hirendition="#i"><hirendition="#aq">a Guido Gualterio descripta.</hi></hi></fw><lb/><hirendition="#aq">in tomos, ut vocant, undecim digessit. Mediam et magnam<lb/>
Averrois in libros posteriorem expositionem apta distributione<lb/>
Aristotelis textui accommodavit: mediam Averrois expositionem<lb/>
in 7 metaphysicorum libros invenit, exposuit, ejusdem Averrois<lb/>
epitomata <choice><sic>qnaesita</sic><corr>quaesita</corr></choice> et epistolas suis restituit locis, solutionibus<lb/>
contradictionum a doctissimo Zunara editis</hi> (in denen die Wider-<lb/>ſpruͤche zwiſchen Ariſtoteles und Averroes ausgeglichen werden) <hirendition="#aq">cen-<lb/>
tum addidit.</hi></p><lb/><p>Dann ſchildert er den Charakter ſeines Helden. <hirendition="#aq">Magnanimus<lb/>
dignoscebatur, ad iram tamen pronus. Somni potens: cibi par-<lb/>
cissimus: in otio nunquam visus nisi aut de studiis aut de ne-<lb/>
gotiis meditans.</hi></p><lb/><p>So gelangt er zum Conclave. Hierauf faͤngt auch er an, die<lb/>
Thaten Sixtus <hirendition="#aq">V.</hi> nach ſeinen verſchiedenen Tugenden zu ſchildern:<lb/><hirendition="#aq">Religio, Pietas, Justitia, Fortitudo, Magnificentia, Providentia.</hi></p><lb/><p>So ſeltſam dieſe Eintheilung iſt, ſo kommen doch dabei eine<lb/>
Menge huͤbſcher Dinge zum Vorſchein.</p><lb/><p>Lebhaft bemuͤht ſich Gualterius den Papſt gegen die Anklagen zu<lb/>
vertheidigen die ihm wegen ſeiner Auflagen gemacht worden. Man<lb/>
hoͤre aber wie. <hirendition="#aq">„Imprimis ignorare videntur, pontificem Roma-<lb/>
num non in nostras solum facultates sed in nos etiam ipsos<lb/>
imperium habere.“</hi> Was wuͤrde die heutige Zeit zu dieſem Staats-<lb/>
recht ſagen?</p><lb/><p>Vornehmlich den Bauwerken Sixtus <hirendition="#aq">V.</hi> widmet er Aufmerkſam-<lb/>
keit, und iſt daruͤber recht intereſſant.</p><lb/><p>Er ſchildert den Zuſtand des alten Lateran. <hirendition="#aq">Erat aula per-<lb/>
magna quam concilii aulam vocabant</hi>— ohne Zweifel wegen der<lb/>
Lateranconcilien, bis zu Leo <hirendition="#aq">X</hi>, —<hirendition="#aq">erant porticus tractusque cum<lb/>
sacellis nonnullis et cubiculis ab aula usque ad S. Sabae quam<lb/>
S. Salvatoris capellam vocant. Erant s. scalarum gradus et<lb/>
porticus vetustissimae e qua veteres pontifices, qui Lateranum<lb/>
incolebant, populo benedicebant. Aedes illae veteres maxima<lb/>
populi veneration, celebrari solebant, cum in illis non pauca<lb/>
monumenta esse crederentur Hierosolymis usque deportata. Sed<lb/>
fortasse res in superstitionem abierat: itaque Sixtus, justis de<lb/>
causis ut credere par est, servatis quibusdam probatioribus mo-<lb/>
numentis, sanctis scalis alio translatis, omnia demolitus est.</hi></p><lb/><p>Wir ſehen, der Autor unterwirft ſich, aber er fuͤhlt das Unrecht.</p><lb/><p>Nicht minder merkwuͤrdig iſt die Beſchreibung von S. Peter,<lb/>
wie es zu dieſer Zeit war (1593).</p><lb/><p><hirendition="#aq">In Vaticano tholum maximum tholosque minores atque adeo<lb/>
sacellum majus quod majorem capellam vocant aliaque minora<lb/>
sacella et aedificationem totam novi templi Petro Apostolo di-<lb/>
cati penitus absolvit. At plumbeis tegere laminis, ornamenta-<lb/>
que quae animo destinarat adhibere, templique pavimenta ster-<lb/>
nere non potuit, morte sublatus. At quae supersunt Clemens<lb/>
VIII persecuturus perfecturusque creditur, qui tholum ipsum<lb/>
plumbeis jam contexit laminis, sanctissimae crucis vexillum ae-<lb/>
ueum inauratum imposuit, templi illius pavimentum jam imple-<lb/>
vit, aequavit, stravit pulcherrime, totique templo aptando et</hi><lb/></p></div></div></div></div></body></text></TEI>
[335/0347]
a Guido Gualterio descripta.
in tomos, ut vocant, undecim digessit. Mediam et magnam
Averrois in libros posteriorem expositionem apta distributione
Aristotelis textui accommodavit: mediam Averrois expositionem
in 7 metaphysicorum libros invenit, exposuit, ejusdem Averrois
epitomata quaesita et epistolas suis restituit locis, solutionibus
contradictionum a doctissimo Zunara editis (in denen die Wider-
ſpruͤche zwiſchen Ariſtoteles und Averroes ausgeglichen werden) cen-
tum addidit.
Dann ſchildert er den Charakter ſeines Helden. Magnanimus
dignoscebatur, ad iram tamen pronus. Somni potens: cibi par-
cissimus: in otio nunquam visus nisi aut de studiis aut de ne-
gotiis meditans.
So gelangt er zum Conclave. Hierauf faͤngt auch er an, die
Thaten Sixtus V. nach ſeinen verſchiedenen Tugenden zu ſchildern:
Religio, Pietas, Justitia, Fortitudo, Magnificentia, Providentia.
So ſeltſam dieſe Eintheilung iſt, ſo kommen doch dabei eine
Menge huͤbſcher Dinge zum Vorſchein.
Lebhaft bemuͤht ſich Gualterius den Papſt gegen die Anklagen zu
vertheidigen die ihm wegen ſeiner Auflagen gemacht worden. Man
hoͤre aber wie. „Imprimis ignorare videntur, pontificem Roma-
num non in nostras solum facultates sed in nos etiam ipsos
imperium habere.“ Was wuͤrde die heutige Zeit zu dieſem Staats-
recht ſagen?
Vornehmlich den Bauwerken Sixtus V. widmet er Aufmerkſam-
keit, und iſt daruͤber recht intereſſant.
Er ſchildert den Zuſtand des alten Lateran. Erat aula per-
magna quam concilii aulam vocabant — ohne Zweifel wegen der
Lateranconcilien, bis zu Leo X, — erant porticus tractusque cum
sacellis nonnullis et cubiculis ab aula usque ad S. Sabae quam
S. Salvatoris capellam vocant. Erant s. scalarum gradus et
porticus vetustissimae e qua veteres pontifices, qui Lateranum
incolebant, populo benedicebant. Aedes illae veteres maxima
populi veneration, celebrari solebant, cum in illis non pauca
monumenta esse crederentur Hierosolymis usque deportata. Sed
fortasse res in superstitionem abierat: itaque Sixtus, justis de
causis ut credere par est, servatis quibusdam probatioribus mo-
numentis, sanctis scalis alio translatis, omnia demolitus est.
Wir ſehen, der Autor unterwirft ſich, aber er fuͤhlt das Unrecht.
Nicht minder merkwuͤrdig iſt die Beſchreibung von S. Peter,
wie es zu dieſer Zeit war (1593).
In Vaticano tholum maximum tholosque minores atque adeo
sacellum majus quod majorem capellam vocant aliaque minora
sacella et aedificationem totam novi templi Petro Apostolo di-
cati penitus absolvit. At plumbeis tegere laminis, ornamenta-
que quae animo destinarat adhibere, templique pavimenta ster-
nere non potuit, morte sublatus. At quae supersunt Clemens
VIII persecuturus perfecturusque creditur, qui tholum ipsum
plumbeis jam contexit laminis, sanctissimae crucis vexillum ae-
ueum inauratum imposuit, templi illius pavimentum jam imple-
vit, aequavit, stravit pulcherrime, totique templo aptando et
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Ranke, Leopold von: Die römischen Päpste. Bd. 3. Berlin, 1836, S. 335. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/ranke_paepste03_1836/347>, abgerufen am 16.02.2025.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2025 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften
(Kontakt).
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2025. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.