Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Morhof, Daniel Georg: Unterricht Von Der Teutschen Sprache und Poesie. Kiel, 1682.

Bild:
<< vorherige Seite

Das XVI. Cap. Von den
Fido, Torquati Tassi Amynta, und Bo-
narelli Phyllide,
urtheilet er zwar/ daß sie
sehr woll geschrieben. Aber er setzet hin-
zu: Peccant in eo Itali fere omnes, quod
quae afferunt, quamvis ut plurimum conje-
cta belle sint & acute largamque habeant
& felicem copiam sermonis atque rerum:
tamen ad personarum indolem & ad id
quod in una quaquere maxime decens est,
in iis praesertim quae ad pastores pertinent,
non satis accommodant. Eo accidit quod
nimis fuse & abundanter dicant, quae di-
cenda sibi proponunt, quod Italis sermo
per sese bene locuples sit & copiosus eam-
que proferat ex se verborum vim & abun-
dantiam, in qua modum tenere dissicile sit.
Quod tamen vitium est in poeta praesertim
pastorali non modiocre.
Den Ronsard
lobt er zwar/ daß er die Einfallt der Hir-
ten auch in der Redensart außgedrückt/
aber er tadelt an ihm die weitläufftigkeit.
In demselbigen Buche wird von den Ei-
genschafften eines Bucolici Carminis so
herrlich und außführlich gehandelt/ daß

nichts

Das XVI. Cap. Von den
Fido, Torquati Taſſi Amynta, und Bo-
narelli Phyllide,
urtheilet er zwar/ daß ſie
ſehr woll geſchrieben. Aber er ſetzet hin-
zu: Peccant in eo Itali fere omnes, quod
quæ afferunt, quamvis ut plurimum conje-
cta belle ſint & acutè largamque habeant
& felicem copiam ſermonis atque rerum:
tamen ad perſonarum indolem & ad id
quod in una quaquere maximè decens eſt,
in iis præſertim quæ ad paſtores pertinent,
non ſatis accommodant. Eò accidit quod
nimis fuſè & abundanter dicant, quæ di-
cenda ſibi proponunt, quod Italis ſermo
per ſeſe bene locuples ſit & copioſus eam-
que proferat ex ſe verborum vim & abun-
dantiam, in quâ modum tenere diſſicile ſit.
Quod tamen vitium eſt in poetâ præſertim
paſtorali non modiocre.
Den Ronſard
lobt er zwar/ daß er die Einfallt der Hir-
ten auch in der Redensart außgedruͤckt/
aber er tadelt an ihm die weitlaͤufftigkeit.
In demſelbigen Buche wird von den Ei-
genſchafften eines Bucolici Carminis ſo
herrlich und außfuͤhrlich gehandelt/ daß

nichts
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p><pb facs="#f0758" n="746"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Das <hi rendition="#aq">XVI.</hi> Cap. Von den</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">Fido, Torquati Ta&#x017F;&#x017F;i Amynta,</hi> und <hi rendition="#aq">Bo-<lb/>
narelli Phyllide,</hi> urtheilet er zwar/ daß &#x017F;ie<lb/>
&#x017F;ehr woll ge&#x017F;chrieben. Aber er &#x017F;etzet hin-<lb/>
zu: <hi rendition="#aq">Peccant in eo Itali fere omnes, quod<lb/>
quæ afferunt, quamvis ut plurimum conje-<lb/>
cta belle &#x017F;int &amp; acutè largamque habeant<lb/>
&amp; felicem copiam &#x017F;ermonis atque rerum:<lb/>
tamen ad per&#x017F;onarum indolem &amp; ad id<lb/>
quod in una quaquere maximè decens e&#x017F;t,<lb/>
in iis præ&#x017F;ertim quæ ad pa&#x017F;tores pertinent,<lb/>
non &#x017F;atis accommodant. Eò accidit quod<lb/>
nimis fu&#x017F;è &amp; abundanter dicant, quæ di-<lb/>
cenda &#x017F;ibi proponunt, quod Italis &#x017F;ermo<lb/>
per &#x017F;e&#x017F;e bene locuples &#x017F;it &amp; copio&#x017F;us eam-<lb/>
que proferat ex &#x017F;e verborum vim &amp; abun-<lb/>
dantiam, in quâ modum tenere di&#x017F;&#x017F;icile &#x017F;it.<lb/>
Quod tamen vitium e&#x017F;t in poetâ præ&#x017F;ertim<lb/>
pa&#x017F;torali non modiocre.</hi> Den <hi rendition="#aq">Ron&#x017F;ard</hi><lb/>
lobt er zwar/ daß er die Einfallt der Hir-<lb/>
ten auch in der Redensart außgedru&#x0364;ckt/<lb/>
aber er tadelt an ihm die weitla&#x0364;ufftigkeit.<lb/>
In dem&#x017F;elbigen Buche wird von den Ei-<lb/>
gen&#x017F;chafften eines <hi rendition="#aq">Bucolici Carminis</hi> &#x017F;o<lb/>
herrlich und außfu&#x0364;hrlich gehandelt/ daß<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">nichts</fw><lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[746/0758] Das XVI. Cap. Von den Fido, Torquati Taſſi Amynta, und Bo- narelli Phyllide, urtheilet er zwar/ daß ſie ſehr woll geſchrieben. Aber er ſetzet hin- zu: Peccant in eo Itali fere omnes, quod quæ afferunt, quamvis ut plurimum conje- cta belle ſint & acutè largamque habeant & felicem copiam ſermonis atque rerum: tamen ad perſonarum indolem & ad id quod in una quaquere maximè decens eſt, in iis præſertim quæ ad paſtores pertinent, non ſatis accommodant. Eò accidit quod nimis fuſè & abundanter dicant, quæ di- cenda ſibi proponunt, quod Italis ſermo per ſeſe bene locuples ſit & copioſus eam- que proferat ex ſe verborum vim & abun- dantiam, in quâ modum tenere diſſicile ſit. Quod tamen vitium eſt in poetâ præſertim paſtorali non modiocre. Den Ronſard lobt er zwar/ daß er die Einfallt der Hir- ten auch in der Redensart außgedruͤckt/ aber er tadelt an ihm die weitlaͤufftigkeit. In demſelbigen Buche wird von den Ei- genſchafften eines Bucolici Carminis ſo herrlich und außfuͤhrlich gehandelt/ daß nichts

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682/758
Zitationshilfe: Morhof, Daniel Georg: Unterricht Von Der Teutschen Sprache und Poesie. Kiel, 1682, S. 746. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682/758>, abgerufen am 18.05.2024.