Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Morhof, Daniel Georg: Unterricht Von Der Teutschen Sprache und Poesie. Kiel, 1682.

Bild:
<< vorherige Seite

der Teutschen Sprache.
tegmine, Tityre, fagi. Tibullus schrei-
het gar zierlich. Me retinent vinctum for-
mosae vincla puellae, & sedeo duras ianitor
ante fores.
Kehrt man die Wörter um
auf diese art. Formosae retinent vinctum me
vincla puellae, duras & sedeo ianitorante fo-
res,
klingt es übel. Propertius saget: Cynthia
prima suis miserum me cepit ocellis,
lautet
viel besser/ als wann man also schriebe.
Prima suis miserum me Cynthia coepit o-
cellis.
Würde mann den so lieblichen
Verß des Virgilii: Molli paulatim flavescet
campus arista,
anders umsetzen/ wie es
dann wol dreymahl geschehen kan/ man
wunrde ihn so fort verderben/ theils daß der
positus verborum sich nicht so woll schicket/
theils daß die consecutio pedum, nicht die
erste Lieblichkeit hat. Is. Vossius hat in
seinem Buch de Poematum Cantu p. 42.
angemerckt/ daß in prosa an dem positu
verborum
gleichfals sehr viel gelegen.
Quis non perinde esse putet, sagt er/ si
quis dicat: vir est optimus, aut vir optimus
est?
Auribus tamen minime satisfacere cre-

de-
kk 5

der Teutſchen Sprache.
tegmine, Tityre, fagi. Tibullus ſchrei-
het gar zierlich. Me retinent vinctum for-
moſæ vincla puellæ, & ſedeo duras ianitor
ante fores.
Kehrt man die Woͤrter um
auf dieſe art. Formoſæ retinent vinctum me
vincla puellæ, duras & ſedeo ianitorante fo-
rës,
klingt es uͤbel. Propertius ſaget: Cynthia
prima ſuis miſerum me cepit ocellis,
lautet
viel beſſer/ als wann man alſo ſchriebe.
Prima ſuis miſerum me Cynthia cœpit o-
cellis.
Wuͤrde mann den ſo lieblichen
Verß des Virgilii: Molli paulatim flaveſcet
campus ariſta,
anders umſetzen/ wie es
dann wol dreymahl geſchehen kan/ man
wūrde ihn ſo fort veꝛderben/ theils daß der
poſitus verborum ſich nicht ſo woll ſchicket/
theils daß die conſecutio pedum, nicht die
erſte Lieblichkeit hat. Iſ. Voſſius hat in
ſeinem Buch de Poëmatum Cantu p. 42.
angemerckt/ daß in proſa an dem poſitu
verborum
gleichfals ſehr viel gelegen.
Quis non perinde eſſe putet, ſagt er/ ſi
quis dicat: vir eſt optimus, aut vir optimus
eſt?
Auribus tamen minimè ſatisfacere cre-

de-
kk 5
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <div n="3">
            <p><pb facs="#f0533" n="521"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">der Teut&#x017F;chen Sprache.</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">tegmine, Tityre, fagi. Tibullus</hi> &#x017F;chrei-<lb/>
het gar zierlich. <hi rendition="#aq">Me retinent vinctum for-<lb/>
mo&#x017F;æ vincla puellæ, &amp; &#x017F;edeo duras ianitor<lb/>
ante fores.</hi> Kehrt man die Wo&#x0364;rter um<lb/>
auf die&#x017F;e art. <hi rendition="#aq">Formo&#x017F;æ retinent vinctum me<lb/>
vincla puellæ, duras &amp; &#x017F;edeo ianitorante fo-<lb/>
rës,</hi> klingt es u&#x0364;bel. <hi rendition="#aq">Propertius</hi> &#x017F;aget: <hi rendition="#aq">Cynthia<lb/>
prima &#x017F;uis mi&#x017F;erum me cepit ocellis,</hi> lautet<lb/>
viel be&#x017F;&#x017F;er/ als wann man al&#x017F;o &#x017F;chriebe.<lb/><hi rendition="#aq">Prima &#x017F;uis mi&#x017F;erum me Cynthia c&#x0153;pit o-<lb/>
cellis.</hi> Wu&#x0364;rde mann den &#x017F;o lieblichen<lb/>
Verß des <hi rendition="#aq">Virgilii: Molli paulatim flave&#x017F;cet<lb/>
campus ari&#x017F;ta,</hi> anders um&#x017F;etzen/ wie es<lb/>
dann wol dreymahl ge&#x017F;chehen kan/ man<lb/>
wu&#x0304;rde ihn &#x017F;o fort ve&#xA75B;derben/ theils daß der<lb/><hi rendition="#aq">po&#x017F;itus verborum</hi> &#x017F;ich nicht &#x017F;o woll &#x017F;chicket/<lb/>
theils daß die <hi rendition="#aq">con&#x017F;ecutio pedum,</hi> nicht die<lb/>
er&#x017F;te Lieblichkeit hat. <hi rendition="#aq">I&#x017F;. Vo&#x017F;&#x017F;ius</hi> hat in<lb/>
&#x017F;einem Buch <hi rendition="#aq">de Poëmatum Cantu p.</hi> 42.<lb/>
angemerckt/ daß in <hi rendition="#aq">pro&#x017F;a</hi> an dem <hi rendition="#aq">po&#x017F;itu<lb/>
verborum</hi> gleichfals &#x017F;ehr viel gelegen.<lb/><hi rendition="#aq">Quis non perinde e&#x017F;&#x017F;e putet,</hi> &#x017F;agt er/ <hi rendition="#aq">&#x017F;i<lb/>
quis dicat: <hi rendition="#i">vir e&#x017F;t optimus,</hi> aut <hi rendition="#i">vir optimus<lb/>
e&#x017F;t?</hi> Auribus tamen minimè &#x017F;atisfacere cre-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">kk 5</fw><fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">de-</hi></fw><lb/></p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[521/0533] der Teutſchen Sprache. tegmine, Tityre, fagi. Tibullus ſchrei- het gar zierlich. Me retinent vinctum for- moſæ vincla puellæ, & ſedeo duras ianitor ante fores. Kehrt man die Woͤrter um auf dieſe art. Formoſæ retinent vinctum me vincla puellæ, duras & ſedeo ianitorante fo- rës, klingt es uͤbel. Propertius ſaget: Cynthia prima ſuis miſerum me cepit ocellis, lautet viel beſſer/ als wann man alſo ſchriebe. Prima ſuis miſerum me Cynthia cœpit o- cellis. Wuͤrde mann den ſo lieblichen Verß des Virgilii: Molli paulatim flaveſcet campus ariſta, anders umſetzen/ wie es dann wol dreymahl geſchehen kan/ man wūrde ihn ſo fort veꝛderben/ theils daß der poſitus verborum ſich nicht ſo woll ſchicket/ theils daß die conſecutio pedum, nicht die erſte Lieblichkeit hat. Iſ. Voſſius hat in ſeinem Buch de Poëmatum Cantu p. 42. angemerckt/ daß in proſa an dem poſitu verborum gleichfals ſehr viel gelegen. Quis non perinde eſſe putet, ſagt er/ ſi quis dicat: vir eſt optimus, aut vir optimus eſt? Auribus tamen minimè ſatisfacere cre- de- kk 5

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682/533
Zitationshilfe: Morhof, Daniel Georg: Unterricht Von Der Teutschen Sprache und Poesie. Kiel, 1682, S. 521. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682/533>, abgerufen am 25.05.2024.