Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
sowohl als er selbst bey dem Käiser Zenone um Hülffe an2. Zeno konte nicht
wohl von Iulio Nepote abstehen, da selbiger von Leone zum Käiser war er-
nennet worden. Er hatte selbst fast eben dergleichen Schicksal, als Nepo-
tem
betroffen, ausstehen müssen: welches unter grossen Herren, sowohl als
unter geringern Personen, eine Art von Mitleiden und Zuneigung zu erwe-
cken pfleget. Er gab also Nepotis Gesandten gute Vertröstungen, und de-
nen Römischen senatoribus den Bescheid, daß, so lange der rechtmäßige
Käiser Iulius Nepos lebte, an nichts anders, als an den ihm schuldigen Ge-
horsam zu dencken wäre. Odoacro antwortete er gar höfflich, daß er das pa-
triciat
bey dem Käiser Nepote suchen möchte, der ihm selbiges auch nicht ver-
sagen würde: er stunde dabey in Hoffnung, er würde alsdenn so wohl die Römische
Lebens-Art annehmen, als auch dem Reich aufrichtig zugethan verbleiben.
Jndessen titulirte er ihn doch in eben denselben Schreiben gleichsam zum vor-
aus patricium3.

XXXVIII. Iulius Nepos kam gleich darauf um. Odoacer wardSeine Regie-
rung. Ende des
Käiserl. Titels
im Occident.

also des Wiederspruchs, den er von seinetwegen zu fürchten gehabt, frey1.
Mit Nepote hat eigentlich der Käiserliche Titel im Occident aufgehöret: und
dieses Käiserthum endlich die Vergänglichkeit, so wohl als alle andere mensch-
liche Dinge empfinden müssen. Odoacer enthielt sich zwar des Käiserlichen
Titels, hat aber nichts destoweniger in Jtalien mit eben dem Nachdruck,
als wenn er ihn geführet hätte, geherrschet. Selbiges Land war bisher so

mitge-
[Beginn Spaltensatz] filius, ut audiuit, Zenonem iterum orientis imperi-
um, expulso Basilisco, recuperasse, senatum ueteris
Romae legationem ad Zenonem mittere cöegit,
quae illi significaret, urbem proprio imperatore
non indigere. Vnum quidem imperatorem, sed
communiter illi utriusque imperii fines tutandos
esse: Odoacrum sibi propositum assumsisse idone-
um, qui saluas res faceret. Ille enim & scientia
reipublicae administrandae & rei militaris peritia
praestat. Itaque orare, ut illum Zeno patricia-
tus dignitate ornet, & Italicam dioecesin regen-
dam committat. Profecti sunt igitur ex senatu
ueteris Romae uiri, qui hos sermones Byzantium
deferrent
.
2 malchvs p. 93. D. Iisdem diebus uene-
runt & a Nepote nuncii, qui Zenoni restitutum
imperium gratularentur, & ipsum obteslarentur,
cum easdem calamitates, quas Nepos expertus es-
set, ut omni opera & studio illum in recipiendo
imperio promto & alacri animo adiunaret: & pe-
cunias & exercitus, & alia quae opus forent,
suppeditaret, quod illi reditum ad pristinam for-
tunam elaboraret & conficeret. Haec qui dicerent
Nepos misit
.
Der Gesandtschafft, so die Gallier geschi-
cket, erwehnet candidvs p. 19. C.
3 idem p. 94. A. At Zeno bis qui uenerant,
haec responsa dedit. Et senatoribus, illos ex duo-
bus, qui ab oriente imperium susceperant, unum
expulisse, & Anthemium occidisse. Nunc quid
sibi facto opus esset, illos dixit perspicere. Impe-
ratore enim superstite non aliam debere ualere
sententiam, quam illum amplecti & adhaerere.
Ad ea uero, quae barbarus nunciarat, recte &
iuste facturum, si a Nepote imperatore Odoacer
patriciatus dignitatem susciperet. Eam illi missu-
rum, nisi Nepos praeueniret. Hortari, simul at-
que eam adeptus fuerit, ut cultum Romanis con-
uenientem assumat & usurpet. Se quoque consi-
dere fore, ut imperatorem, qui illum hoc honore
affecerit, siquidem iusta facere uoluerit, obseruet
& colat. Sed tamen in litteris regiis, quibus
Odoacro eam dignitatem mittere renuit, eum pa-
tricium nominauit. Quae Zeno cum Nepoti stu-
debat, ex suis, Nepotis malorum commiseratione
duci, & proprio casu communi hominum casu in-
gemiscere edoctus, faciebat. Eo quoque illum im-
pulit Verina, quae Nepotis uxori, cuius erat
consanguinea, fauebat.
1 marcellinvs in chro-
[Ende Spaltensatz]
nico

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
ſowohl als er ſelbſt bey dem Kaͤiſer Zenone um Huͤlffe an2. Zeno konte nicht
wohl von Iulio Nepote abſtehen, da ſelbiger von Leone zum Kaͤiſer war er-
nennet worden. Er hatte ſelbſt faſt eben dergleichen Schickſal, als Nepo-
tem
betroffen, ausſtehen muͤſſen: welches unter groſſen Herren, ſowohl als
unter geringern Perſonen, eine Art von Mitleiden und Zuneigung zu erwe-
cken pfleget. Er gab alſo Nepotis Geſandten gute Vertroͤſtungen, und de-
nen Roͤmiſchen ſenatoribus den Beſcheid, daß, ſo lange der rechtmaͤßige
Kaͤiſer Iulius Nepos lebte, an nichts anders, als an den ihm ſchuldigen Ge-
horſam zu dencken waͤre. Odoacro antwortete er gar hoͤfflich, daß er das pa-
triciat
bey dem Kaͤiſer Nepote ſuchen moͤchte, der ihm ſelbiges auch nicht ver-
ſagen wuͤrde: er ſtunde dabey in Hoffnung, er wuͤrde alsdenn ſo wohl die Roͤmiſche
Lebens-Art annehmen, als auch dem Reich aufrichtig zugethan verbleiben.
Jndeſſen titulirte er ihn doch in eben denſelben Schreiben gleichſam zum vor-
aus patricium3.

XXXVIII. Iulius Nepos kam gleich darauf um. Odoacer wardSeine Regie-
ꝛung. Ende des
Kaͤiſerl. Titels
im Occident.

alſo des Wiederſpruchs, den er von ſeinetwegen zu fuͤrchten gehabt, frey1.
Mit Nepote hat eigentlich der Kaͤiſerliche Titel im Occident aufgehoͤret: und
dieſes Kaͤiſerthum endlich die Vergaͤnglichkeit, ſo wohl als alle andere menſch-
liche Dinge empfinden muͤſſen. Odoacer enthielt ſich zwar des Kaͤiſerlichen
Titels, hat aber nichts deſtoweniger in Jtalien mit eben dem Nachdruck,
als wenn er ihn gefuͤhret haͤtte, geherrſchet. Selbiges Land war bisher ſo

mitge-
[Beginn Spaltensatz] filius, ut audiuit, Zenonem iterum orientis imperi-
um, expulſo Baſiliſco, recuperaſſe, ſenatum ueteris
Romae legationem ad Zenonem mittere cöegit,
quae illi ſignificaret, urbem proprio imperatore
non indigere. Vnum quidem imperatorem, ſed
communiter illi utriusque imperii fines tutandos
eſſe: Odoacrum ſibi propoſitum aſſumſiſſe idone-
um, qui ſaluas res faceret. Ille enim & ſcientia
reipublicaè adminiſtrandae & rei militaris peritia
praeſtat. Itaque orare, ut illum Zeno patricia-
tus dignitate ornet, & Italicam dioeceſin regen-
dam committat. Profecti ſunt igitur ex ſenatu
ueteris Romae uiri, qui hos ſermones Byzantium
deferrent
.
2 malchvs p. 93. D. Iisdem diebus uene-
runt & a Nepote nuncii, qui Zenoni reſtitutum
imperium gratularentur, & ipſum obteſlarentur,
cum easdem calamitates, quas Nepos expertus eſ-
ſet, ut omni opera & ſtudio illum in recipiendo
imperio promto & alacri animo adiunaret: & pe-
cunias & exercitus, & alia quae opus forent,
ſuppeditaret, quod illi reditum ad priſtinam for-
tunam elaboraret & conficeret. Haec qui dicerent
Nepos miſit
.
Der Geſandtſchafft, ſo die Gallier geſchi-
cket, erwehnet candidvs p. 19. C.
3 idem p. 94. A. At Zeno bis qui uenerant,
haec reſponſa dedit. Et ſenatoribus, illos ex duo-
bus, qui ab oriente imperium ſuſceperant, unum
expuliſſe, & Anthemium occidiſſe. Nunc quid
ſibi facto opus eſſet, illos dixit perſpicere. Impe-
ratore enim ſuperſtite non aliam debere ualere
ſententiam, quam illum amplecti & adhaerere.
Ad ea uero, quae barbarus nunciarat, recte &
iuſte facturum, ſi a Nepote imperatore Odoacer
patriciatus dignitatem ſuſciperet. Eam illi miſſu-
rum, niſi Nepos praeueniret. Hortari, ſimul at-
que eam adeptus fuerit, ut cultum Romanis con-
uenientem aſſumat & uſurpet. Se quoque conſi-
dere fore, ut imperatorem, qui illum hoc honore
affecerit, ſiquidem iuſta facere uoluerit, obſeruet
& colat. Sed tamen in litteris regiis, quibus
Odoacro eam dignitatem mittere renuit, eum pa-
tricium nominauit. Quae Zeno cum Nepoti ſtu-
debat, ex ſuis, Nepotis malorum commiſeratione
duci, & proprio caſu communi hominum caſu in-
gemiſcere edoctus, faciebat. Eo quoque illum im-
pulit Verina, quae Nepotis uxori, cuius erat
conſanguinea, fauebat.
1 marcellinvs in chro-
[Ende Spaltensatz]
nico
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0537" n="503"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung <hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></hi></fw><lb/>
&#x017F;owohl als er &#x017F;elb&#x017F;t bey dem Ka&#x0364;i&#x017F;er <hi rendition="#aq">Zenone</hi> um Hu&#x0364;lffe an<note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">malchvs</hi></hi> p. 93. D. <hi rendition="#i">Iisdem diebus uene-<lb/>
runt &amp; a Nepote nuncii, qui Zenoni re&#x017F;titutum<lb/>
imperium gratularentur, &amp; ip&#x017F;um obte&#x017F;larentur,<lb/>
cum easdem calamitates, quas Nepos expertus e&#x017F;-<lb/>
&#x017F;et, ut omni opera &amp; &#x017F;tudio illum in recipiendo<lb/>
imperio promto &amp; alacri animo adiunaret: &amp; pe-<lb/>
cunias &amp; exercitus, &amp; alia quae opus forent,<lb/>
&#x017F;uppeditaret, quod illi reditum ad pri&#x017F;tinam for-<lb/>
tunam elaboraret &amp; conficeret. Haec qui dicerent<lb/>
Nepos mi&#x017F;it</hi>.</hi> Der Ge&#x017F;andt&#x017F;chafft, &#x017F;o die Gallier ge&#x017F;chi-<lb/>
cket, erwehnet <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">candidvs</hi> p. 19. C.</hi></note>. <hi rendition="#aq">Zeno</hi> konte nicht<lb/>
wohl von <hi rendition="#aq">Iulio Nepote</hi> ab&#x017F;tehen, da &#x017F;elbiger von <hi rendition="#aq">Leone</hi> zum Ka&#x0364;i&#x017F;er war er-<lb/>
nennet worden. Er hatte &#x017F;elb&#x017F;t fa&#x017F;t eben dergleichen Schick&#x017F;al, als <hi rendition="#aq">Nepo-<lb/>
tem</hi> betroffen, aus&#x017F;tehen mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en: welches unter gro&#x017F;&#x017F;en Herren, &#x017F;owohl als<lb/>
unter geringern Per&#x017F;onen, eine Art von Mitleiden und Zuneigung zu erwe-<lb/>
cken pfleget. Er gab al&#x017F;o <hi rendition="#aq">Nepotis</hi> Ge&#x017F;andten gute Vertro&#x0364;&#x017F;tungen, und de-<lb/>
nen Ro&#x0364;mi&#x017F;chen <hi rendition="#aq">&#x017F;enatoribus</hi> den Be&#x017F;cheid, daß, &#x017F;o lange der rechtma&#x0364;ßige<lb/>
Ka&#x0364;i&#x017F;er <hi rendition="#aq">Iulius Nepos</hi> lebte, an nichts anders, als an den ihm &#x017F;chuldigen Ge-<lb/>
hor&#x017F;am zu dencken wa&#x0364;re. <hi rendition="#aq">Odoacro</hi> antwortete er gar ho&#x0364;fflich, daß er das <hi rendition="#aq">pa-<lb/>
triciat</hi> bey dem Ka&#x0364;i&#x017F;er <hi rendition="#aq">Nepote</hi> &#x017F;uchen mo&#x0364;chte, der ihm &#x017F;elbiges auch nicht ver-<lb/>
&#x017F;agen wu&#x0364;rde: er &#x017F;tunde dabey in Hoffnung, er wu&#x0364;rde alsdenn &#x017F;o wohl die Ro&#x0364;mi&#x017F;che<lb/>
Lebens-Art annehmen, als auch dem Reich aufrichtig zugethan verbleiben.<lb/>
Jnde&#x017F;&#x017F;en titulirte er ihn doch in eben den&#x017F;elben Schreiben gleich&#x017F;am zum vor-<lb/>
aus <hi rendition="#aq">patricium</hi><note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> p. 94. A. <hi rendition="#i">At Zeno bis qui uenerant,<lb/>
haec re&#x017F;pon&#x017F;a dedit. Et &#x017F;enatoribus, illos ex duo-<lb/>
bus, qui ab oriente imperium &#x017F;u&#x017F;ceperant, unum<lb/>
expuli&#x017F;&#x017F;e, &amp; Anthemium occidi&#x017F;&#x017F;e. Nunc quid<lb/>
&#x017F;ibi facto opus e&#x017F;&#x017F;et, illos dixit per&#x017F;picere. Impe-<lb/>
ratore enim &#x017F;uper&#x017F;tite non aliam debere ualere<lb/>
&#x017F;ententiam, quam illum amplecti &amp; adhaerere.<lb/>
Ad ea uero, quae barbarus nunciarat, recte &amp;<lb/>
iu&#x017F;te facturum, &#x017F;i a Nepote imperatore Odoacer<lb/>
patriciatus dignitatem &#x017F;u&#x017F;ciperet. Eam illi mi&#x017F;&#x017F;u-<lb/>
rum, ni&#x017F;i Nepos praeueniret. Hortari, &#x017F;imul at-<lb/>
que eam adeptus fuerit, ut cultum Romanis con-<lb/>
uenientem a&#x017F;&#x017F;umat &amp; u&#x017F;urpet. Se quoque con&#x017F;i-<lb/>
dere fore, ut imperatorem, qui illum hoc honore<lb/>
affecerit, &#x017F;iquidem iu&#x017F;ta facere uoluerit, ob&#x017F;eruet<lb/>
&amp; colat. Sed tamen in litteris regiis, quibus<lb/>
Odoacro eam dignitatem mittere renuit, eum pa-<lb/>
tricium nominauit. Quae Zeno cum Nepoti &#x017F;tu-<lb/>
debat, ex &#x017F;uis, Nepotis malorum commi&#x017F;eratione<lb/>
duci, &amp; proprio ca&#x017F;u communi hominum ca&#x017F;u in-<lb/>
gemi&#x017F;cere edoctus, faciebat. Eo quoque illum im-<lb/>
pulit Verina, quae Nepotis uxori, cuius erat<lb/>
con&#x017F;anguinea, fauebat.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXVIII. Iulius Nepos</hi> kam gleich darauf um. <hi rendition="#aq">Odoacer</hi> ward<note place="right">Seine Regie-<lb/>
&#xA75B;ung. Ende des<lb/>
Ka&#x0364;i&#x017F;erl. Titels<lb/>
im Occident.</note><lb/>
al&#x017F;o des Wieder&#x017F;pruchs, den er von &#x017F;einetwegen zu fu&#x0364;rchten gehabt, frey<note xml:id="FN537_01_01" next="#FN537_01_02" place="foot" n="1"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> in chro-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">nico</hi></fw><cb type="end"/></note>.<lb/>
Mit <hi rendition="#aq">Nepote</hi> hat eigentlich der Ka&#x0364;i&#x017F;erliche Titel im Occident aufgeho&#x0364;ret: und<lb/>
die&#x017F;es Ka&#x0364;i&#x017F;erthum endlich die Verga&#x0364;nglichkeit, &#x017F;o wohl als alle andere men&#x017F;ch-<lb/>
liche Dinge empfinden mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en. <hi rendition="#aq">Odoacer</hi> enthielt &#x017F;ich zwar des Ka&#x0364;i&#x017F;erlichen<lb/>
Titels, hat aber nichts de&#x017F;toweniger in Jtalien mit eben dem Nachdruck,<lb/>
als wenn er ihn gefu&#x0364;hret ha&#x0364;tte, geherr&#x017F;chet. Selbiges Land war bisher &#x017F;o<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">mitge-</fw><lb/><note xml:id="FN536_01_02" prev="#FN536_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">filius, ut audiuit, Zenonem iterum orientis imperi-<lb/>
um, expul&#x017F;o Ba&#x017F;ili&#x017F;co, recupera&#x017F;&#x017F;e, &#x017F;enatum ueteris<lb/>
Romae legationem ad Zenonem mittere cöegit,<lb/>
quae illi &#x017F;ignificaret, urbem proprio imperatore<lb/>
non indigere. Vnum quidem imperatorem, &#x017F;ed<lb/>
communiter illi utriusque imperii fines tutandos<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e: Odoacrum &#x017F;ibi propo&#x017F;itum a&#x017F;&#x017F;um&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e idone-<lb/>
um, qui &#x017F;aluas res faceret. Ille enim &amp; &#x017F;cientia<lb/>
reipublicaè admini&#x017F;trandae &amp; rei militaris peritia<lb/>
prae&#x017F;tat. Itaque orare, ut illum Zeno patricia-<lb/>
tus dignitate ornet, &amp; Italicam dioece&#x017F;in regen-<lb/>
dam committat. Profecti &#x017F;unt igitur ex &#x017F;enatu<lb/>
ueteris Romae uiri, qui hos &#x017F;ermones Byzantium<lb/>
deferrent</hi>.</hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[503/0537] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. ſowohl als er ſelbſt bey dem Kaͤiſer Zenone um Huͤlffe an 2. Zeno konte nicht wohl von Iulio Nepote abſtehen, da ſelbiger von Leone zum Kaͤiſer war er- nennet worden. Er hatte ſelbſt faſt eben dergleichen Schickſal, als Nepo- tem betroffen, ausſtehen muͤſſen: welches unter groſſen Herren, ſowohl als unter geringern Perſonen, eine Art von Mitleiden und Zuneigung zu erwe- cken pfleget. Er gab alſo Nepotis Geſandten gute Vertroͤſtungen, und de- nen Roͤmiſchen ſenatoribus den Beſcheid, daß, ſo lange der rechtmaͤßige Kaͤiſer Iulius Nepos lebte, an nichts anders, als an den ihm ſchuldigen Ge- horſam zu dencken waͤre. Odoacro antwortete er gar hoͤfflich, daß er das pa- triciat bey dem Kaͤiſer Nepote ſuchen moͤchte, der ihm ſelbiges auch nicht ver- ſagen wuͤrde: er ſtunde dabey in Hoffnung, er wuͤrde alsdenn ſo wohl die Roͤmiſche Lebens-Art annehmen, als auch dem Reich aufrichtig zugethan verbleiben. Jndeſſen titulirte er ihn doch in eben denſelben Schreiben gleichſam zum vor- aus patricium 3. XXXVIII. Iulius Nepos kam gleich darauf um. Odoacer ward alſo des Wiederſpruchs, den er von ſeinetwegen zu fuͤrchten gehabt, frey 1. Mit Nepote hat eigentlich der Kaͤiſerliche Titel im Occident aufgehoͤret: und dieſes Kaͤiſerthum endlich die Vergaͤnglichkeit, ſo wohl als alle andere menſch- liche Dinge empfinden muͤſſen. Odoacer enthielt ſich zwar des Kaͤiſerlichen Titels, hat aber nichts deſtoweniger in Jtalien mit eben dem Nachdruck, als wenn er ihn gefuͤhret haͤtte, geherrſchet. Selbiges Land war bisher ſo mitge- 1 Seine Regie- ꝛung. Ende des Kaͤiſerl. Titels im Occident. 2 malchvs p. 93. D. Iisdem diebus uene- runt & a Nepote nuncii, qui Zenoni reſtitutum imperium gratularentur, & ipſum obteſlarentur, cum easdem calamitates, quas Nepos expertus eſ- ſet, ut omni opera & ſtudio illum in recipiendo imperio promto & alacri animo adiunaret: & pe- cunias & exercitus, & alia quae opus forent, ſuppeditaret, quod illi reditum ad priſtinam for- tunam elaboraret & conficeret. Haec qui dicerent Nepos miſit. Der Geſandtſchafft, ſo die Gallier geſchi- cket, erwehnet candidvs p. 19. C. 3 idem p. 94. A. At Zeno bis qui uenerant, haec reſponſa dedit. Et ſenatoribus, illos ex duo- bus, qui ab oriente imperium ſuſceperant, unum expuliſſe, & Anthemium occidiſſe. Nunc quid ſibi facto opus eſſet, illos dixit perſpicere. Impe- ratore enim ſuperſtite non aliam debere ualere ſententiam, quam illum amplecti & adhaerere. Ad ea uero, quae barbarus nunciarat, recte & iuſte facturum, ſi a Nepote imperatore Odoacer patriciatus dignitatem ſuſciperet. Eam illi miſſu- rum, niſi Nepos praeueniret. Hortari, ſimul at- que eam adeptus fuerit, ut cultum Romanis con- uenientem aſſumat & uſurpet. Se quoque conſi- dere fore, ut imperatorem, qui illum hoc honore affecerit, ſiquidem iuſta facere uoluerit, obſeruet & colat. Sed tamen in litteris regiis, quibus Odoacro eam dignitatem mittere renuit, eum pa- tricium nominauit. Quae Zeno cum Nepoti ſtu- debat, ex ſuis, Nepotis malorum commiſeratione duci, & proprio caſu communi hominum caſu in- gemiſcere edoctus, faciebat. Eo quoque illum im- pulit Verina, quae Nepotis uxori, cuius erat conſanguinea, fauebat. 1 marcellinvs in chro- nico 1 filius, ut audiuit, Zenonem iterum orientis imperi- um, expulſo Baſiliſco, recuperaſſe, ſenatum ueteris Romae legationem ad Zenonem mittere cöegit, quae illi ſignificaret, urbem proprio imperatore non indigere. Vnum quidem imperatorem, ſed communiter illi utriusque imperii fines tutandos eſſe: Odoacrum ſibi propoſitum aſſumſiſſe idone- um, qui ſaluas res faceret. Ille enim & ſcientia reipublicaè adminiſtrandae & rei militaris peritia praeſtat. Itaque orare, ut illum Zeno patricia- tus dignitate ornet, & Italicam dioeceſin regen- dam committat. Profecti ſunt igitur ex ſenatu ueteris Romae uiri, qui hos ſermones Byzantium deferrent.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/537
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 503. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/537>, abgerufen am 06.06.2024.