Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
Frieden mit
dem R. Reich.
Der Ost-Go-
thische Printz
Theodoric
wird patrici.
none1, und ließ auch seine, und Placidiae, des Käisers Olybrii Wittiben,
Vorbitte so viel statt finden, daß er der Kirchen zu Carthago gestattete, sich
wieder einen Bischoff zu wehlen2. Durch diesen Frieden ward Zeno zwar der
Besorgnissen, so er von den Vandalen haben konte, überhoben; er hat aber
mit den Gothen desto mehr Händel gehabt. Theodoricus, Triarii Sohn,
näherte sich so gar im Jahr 481. der Haupt-Stadt Constantinopel; starb
aber gleich darauf3. Der andere Theodoricus hat sich zwar auch nicht al-
lemal friedlich gehalten4; ist aber mit dem Hofe wieder ausgesöhnet worden,
und hat ihm so gute Dienste gethan, daß er patricius, und im Jahr 484.
selbst consul geworden5.

XXXVII. Nachdem Zeno das Reich im Orient einiger massen wieder
Zeno sucht
dem Abend-
ländischen Käi-
serthum auf-
zuhelffen.
hergestellet hatte, bekam er Zeit an den Occident zu gedencken. Odoacer ver-
mochte so viel, daß der Rath von Rom eine Gesandtschafft nach Constantino-
pel schickte, die Zenoni zu wiedererlangter Regierung Glück wünschen, und
dabey vorstellen sollte, es wäre nicht nöthig, daß Jtalien einen eigenen Käiser
hätte, sondern könnte gar wohl von den Hofe zu Constantinopel besorgt werden:
sie hätten insgesammt ihr Vertrauen auf Odoacrum gesetzet, und bäthen des-
wegen, der Käiser möchte denselben zum patricio ernennen, und über Jtalien,
und die übrigen dazugehörigen Länder setzen1. Hingegen die Truppen in
Gallien, und was daselbst noch an Land und Leuten dem Römischen Reich
gehörte, hofften noch immer, Iulius Nepos würde sich erholen, und hielten

sowohl
1 [Beginn Spaltensatz] §. XXXVI. 1. malchvs p. 95. Eodem
quoque anno legati a Carthagine Bizantium uene-
re, quos Alexander, uxoris Alliarii
[l. Olybrii]
procurator ducebat, qui iam olim a Zenone, Pla-
cidia consentiente, eo missus fuerat. Dicebant
uero legati, Honorichum uelle cum imperatore sine
frande amicitiam contrahere, neque uero ista,
quae in speciem dici uidebantur, quia magnam
belli suspicionem dederat, a uerisimilitudine ab-
horrebant. Etenim a morte Genserici in omnem
mollitiem deuenerant, neque amplius sollicitudini
aut timori Romae erant. Neque exercitus alere
continuarant, quos Gensericus ad omnes occasio-
nes instructos habebat, ut semper celeritate exe-
quendi aliorum consilia praeueniret, & interuer-
teret. Legatos Zeno liberaliter accepit, & ho-
nore debito est prosecutus, & muneribus pro me-
rito ornatos dimisit, & Alexandrum comitem pri-
natarum rerum fecit
. pagivs
rechnet dieses
zum Jahr 480. ad A. CCCCLXXX. n. 3.
2 Conf. pagivs ad A. 480. n. 2.
3 marcellinvs in chronico, placi-
do
solo cos. (481.) Theodoricus Triarii filius
[Spaltenumbruch] rex Gothorum, adscitis suis usque ad Anaplum,
quarto urbis milliario aduenit: nulli tamen Ro-
manorum noxius, continuo reuersus est. Porro in
Illyricum properans, dum inter suorum mouentia
plaustra progreditur, iacentis super carpentum
teli acumine, & pauescentis equi sui impulsione,
fixus transuerberatusque interiit
.
4 marcellinvs in chronico, zeno-
ne
III. cos. (479.) Sabinianus magnus Illyrici-
anae utriusque militiae ductor creatus, curiam
fragilem, collapsumque iustum reipublicae censum,
uel praepauentem fouit, uel dependentem tutatus
est. Disciplinae praeterea militaris ita optimus
institutor coercitorque fuit, ut priscis Romano-
rum ductoribus comparetur. Theodoricum idem
Sabinianus regem, apud Graeciam debacchantem,
ingenio magis quam uirtute deterruit
.
5 idem. favsto cos. (483.) Idem Theo-
doricus rex Gothorum Zenonis augusti munifi-
centiis pene pacatus, magisterque praesentis mi-
litiae factus, consul quoque designatus
.
1 §. XXXVII. 1. malch. p. 93. C. Augustus Orestis
[Ende Spaltensatz]
filius,

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
Frieden mit
dem R. Reich.
Der Oſt-Go-
thiſche Printz
Theodoric
wird patriciꝰ.
none1, und ließ auch ſeine, und Placidiae, des Kaͤiſers Olybrii Wittiben,
Vorbitte ſo viel ſtatt finden, daß er der Kirchen zu Carthago geſtattete, ſich
wieder einen Biſchoff zu wehlen2. Durch dieſen Frieden ward Zeno zwar der
Beſorgniſſen, ſo er von den Vandalen haben konte, uͤberhoben; er hat aber
mit den Gothen deſto mehr Haͤndel gehabt. Theodoricus, Triarii Sohn,
naͤherte ſich ſo gar im Jahr 481. der Haupt-Stadt Conſtantinopel; ſtarb
aber gleich darauf3. Der andere Theodoricus hat ſich zwar auch nicht al-
lemal friedlich gehalten4; iſt aber mit dem Hofe wieder ausgeſoͤhnet worden,
und hat ihm ſo gute Dienſte gethan, daß er patricius, und im Jahr 484.
ſelbſt conſul geworden5.

XXXVII. Nachdem Zeno das Reich im Orient einiger maſſen wieder
Zeno ſucht
dem Abend-
laͤndiſchẽ Kaͤi-
ſerthum auf-
zuhelffen.
hergeſtellet hatte, bekam er Zeit an den Occident zu gedencken. Odoacer ver-
mochte ſo viel, daß der Rath von Rom eine Geſandtſchafft nach Conſtantino-
pel ſchickte, die Zenoni zu wiedererlangter Regierung Gluͤck wuͤnſchen, und
dabey vorſtellen ſollte, es waͤre nicht noͤthig, daß Jtalien einen eigenen Kaͤiſer
haͤtte, ſondern koͤnnte gar wohl von den Hofe zu Conſtantinopel beſorgt werden:
ſie haͤtten insgeſammt ihr Vertrauen auf Odoacrum geſetzet, und baͤthen des-
wegen, der Kaͤiſer moͤchte denſelben zum patricio ernennen, und uͤber Jtalien,
und die uͤbrigen dazugehoͤrigen Laͤnder ſetzen1. Hingegen die Truppen in
Gallien, und was daſelbſt noch an Land und Leuten dem Roͤmiſchen Reich
gehoͤrte, hofften noch immer, Iulius Nepos wuͤrde ſich erholen, und hielten

ſowohl
1 [Beginn Spaltensatz] §. XXXVI. 1. malchvs p. 95. Eodem
quoque anno legati a Carthagine Bizantium uene-
re, quos Alexander, uxoris Alliarii
[l. Olybrii]
procurator ducebat, qui iam olim a Zenone, Pla-
cidia conſentiente, eo miſſus fuerat. Dicebant
uero legati, Honorichum uelle cum imperatore ſine
frande amicitiam contrahere, neque uero iſta,
quae in ſpeciem dici uidebantur, quia magnam
belli ſuſpicionem dederat, a ueriſimilitudine ab-
horrebant. Etenim a morte Genſerici in omnem
mollitiem deuenerant, neque amplius ſollicitudini
aut timori Romae erant. Neque exercitus alere
continuarant, quos Genſericus ad omnes occaſio-
nes inſtructos habebat, ut ſemper celeritate exe-
quendi aliorum conſilia praeueniret, & interuer-
teret. Legatos Zeno liberaliter accepit, & ho-
nore debito eſt proſecutus, & muneribus pro me-
rito ornatos dimiſit, & Alexandrum comitem pri-
natarum rerum fecit
. pagivs
rechnet dieſes
zum Jahr 480. ad A. CCCCLXXX. n. 3.
2 Conf. pagivs ad A. 480. n. 2.
3 marcellinvs in chronico, placi-
do
ſolo cos. (481.) Theodoricus Triarii filius
[Spaltenumbruch] rex Gothorum, adſcitis ſuis usque ad Anaplum,
quarto urbis milliario aduenit: nulli tamen Ro-
manorum noxius, continuo reuerſus eſt. Porro in
Illyricum properans, dum inter ſuorum mouentia
plauſtra progreditur, iacentis ſuper carpentum
teli acumine, & paueſcentis equi ſui impulſione,
fixus transuerberatusque interiit
.
4 marcellinvs in chronico, zeno-
ne
III. cos. (479.) Sabinianus magnus Illyrici-
anae utriusque militiae ductor creatus, curiam
fragilem, collapſumque iuſtum reipublicae cenſum,
uel praepauentem fouit, uel dependentem tutatus
eſt. Diſciplinae praeterea militaris ita optimus
inſtitutor coërcitorque fuit, ut priſcis Romano-
rum ductoribus comparetur. Theodoricum idem
Sabinianus regem, apud Graeciam debacchantem,
ingenio magis quam uirtute deterruit
.
5 idem. favsto cos. (483.) Idem Theo-
doricus rex Gothorum Zenonis auguſti munifi-
centiis pene pacatus, magiſterque praeſentis mi-
litiae factus, conſul quoque deſignatus
.
1 §. XXXVII. 1. malch. p. 93. C. Auguſtus Oreſtis
[Ende Spaltensatz]
filius,
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0536" n="502"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/><note place="left">Frieden mit<lb/>
dem R. Reich.<lb/>
Der O&#x017F;t-Go-<lb/>
thi&#x017F;che Printz<lb/><hi rendition="#aq">Theodoric</hi>&#xA770;<lb/>
wird <hi rendition="#aq">patrici</hi>&#xA770;.</note><hi rendition="#aq">none</hi><note place="foot" n="1"><cb type="start"/>
§. <hi rendition="#aq">XXXVI</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">malchvs</hi></hi> p. 95. <hi rendition="#i">Eodem<lb/>
quoque anno legati a Carthagine Bizantium uene-<lb/>
re, quos Alexander, uxoris Alliarii</hi> [l. Olybrii]<lb/><hi rendition="#i">procurator ducebat, qui iam olim a Zenone, Pla-<lb/>
cidia con&#x017F;entiente, eo mi&#x017F;&#x017F;us fuerat. Dicebant<lb/>
uero legati, Honorichum uelle cum imperatore &#x017F;ine<lb/>
frande amicitiam contrahere, neque uero i&#x017F;ta,<lb/>
quae in &#x017F;peciem dici uidebantur, quia magnam<lb/>
belli &#x017F;u&#x017F;picionem dederat, a ueri&#x017F;imilitudine ab-<lb/>
horrebant. Etenim a morte Gen&#x017F;erici in omnem<lb/>
mollitiem deuenerant, neque amplius &#x017F;ollicitudini<lb/>
aut timori Romae erant. Neque exercitus alere<lb/>
continuarant, quos Gen&#x017F;ericus ad omnes occa&#x017F;io-<lb/>
nes in&#x017F;tructos habebat, ut &#x017F;emper celeritate exe-<lb/>
quendi aliorum con&#x017F;ilia praeueniret, &amp; interuer-<lb/>
teret. Legatos Zeno liberaliter accepit, &amp; ho-<lb/>
nore debito e&#x017F;t pro&#x017F;ecutus, &amp; muneribus pro me-<lb/>
rito ornatos dimi&#x017F;it, &amp; Alexandrum comitem pri-<lb/>
natarum rerum fecit</hi>. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi></hi> rechnet die&#x017F;es<lb/>
zum Jahr 480. <hi rendition="#aq">ad A. CCCCLXXX. n.</hi> 3.</note>, und ließ auch &#x017F;eine, und <hi rendition="#aq">Placidiae,</hi> des Ka&#x0364;i&#x017F;ers <hi rendition="#aq">Olybrii</hi> Wittiben,<lb/>
Vorbitte &#x017F;o viel &#x017F;tatt finden, daß er der Kirchen zu Carthago ge&#x017F;tattete, &#x017F;ich<lb/>
wieder einen Bi&#x017F;choff zu wehlen<note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq">Conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad A. 480. n.</hi> 2.</note>. Durch die&#x017F;en Frieden ward <hi rendition="#aq">Zeno</hi> zwar der<lb/>
Be&#x017F;orgni&#x017F;&#x017F;en, &#x017F;o er von den Vandalen haben konte, u&#x0364;berhoben; er hat aber<lb/>
mit den Gothen de&#x017F;to mehr Ha&#x0364;ndel gehabt. <hi rendition="#aq">Theodoricus, Triarii</hi> Sohn,<lb/>
na&#x0364;herte &#x017F;ich &#x017F;o gar im Jahr 481. der Haupt-Stadt Con&#x017F;tantinopel; &#x017F;tarb<lb/>
aber gleich darauf<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> in chronico, <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">placi-<lb/>
do</hi></hi> &#x017F;olo <hi rendition="#k">cos</hi>. (481.) <hi rendition="#i">Theodoricus Triarii filius<lb/><cb/>
rex Gothorum, ad&#x017F;citis &#x017F;uis usque ad Anaplum,<lb/>
quarto urbis milliario aduenit: nulli tamen Ro-<lb/>
manorum noxius, continuo reuer&#x017F;us e&#x017F;t. Porro in<lb/>
Illyricum properans, dum inter &#x017F;uorum mouentia<lb/>
plau&#x017F;tra progreditur, iacentis &#x017F;uper carpentum<lb/>
teli acumine, &amp; paue&#x017F;centis equi &#x017F;ui impul&#x017F;ione,<lb/>
fixus transuerberatusque interiit</hi>.</hi></note>. Der andere <hi rendition="#aq">Theodoricus</hi> hat &#x017F;ich zwar auch nicht al-<lb/>
lemal friedlich gehalten<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> in chronico, <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zeno-<lb/>
ne</hi></hi> III. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cos</hi></hi>. (479.) <hi rendition="#i">Sabinianus magnus Illyrici-<lb/>
anae utriusque militiae ductor creatus, curiam<lb/>
fragilem, collap&#x017F;umque iu&#x017F;tum reipublicae cen&#x017F;um,<lb/>
uel praepauentem fouit, uel dependentem tutatus<lb/>
e&#x017F;t. Di&#x017F;ciplinae praeterea militaris ita optimus<lb/>
in&#x017F;titutor coërcitorque fuit, ut pri&#x017F;cis Romano-<lb/>
rum ductoribus comparetur. Theodoricum idem<lb/>
Sabinianus regem, apud Graeciam debacchantem,<lb/>
ingenio magis quam uirtute deterruit</hi>.</hi></note>; i&#x017F;t aber mit dem Hofe wieder ausge&#x017F;o&#x0364;hnet worden,<lb/>
und hat ihm &#x017F;o gute Dien&#x017F;te gethan, daß er <hi rendition="#aq">patricius,</hi> und im Jahr 484.<lb/>
&#x017F;elb&#x017F;t <hi rendition="#aq">con&#x017F;ul</hi> geworden<note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem. favsto cos</hi></hi>. (483.) <hi rendition="#i">Idem Theo-<lb/>
doricus rex Gothorum Zenonis augu&#x017F;ti munifi-<lb/>
centiis pene pacatus, magi&#x017F;terque prae&#x017F;entis mi-<lb/>
litiae factus, con&#x017F;ul quoque de&#x017F;ignatus</hi>.</hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXVII.</hi> Nachdem <hi rendition="#aq">Zeno</hi> das Reich im Orient einiger ma&#x017F;&#x017F;en wieder<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Zeno</hi> &#x017F;ucht<lb/>
dem Abend-<lb/>
la&#x0364;ndi&#x017F;che&#x0303; Ka&#x0364;i-<lb/>
&#x017F;erthum auf-<lb/>
zuhelffen.</note>herge&#x017F;tellet hatte, bekam er Zeit an den Occident zu gedencken. Odoacer ver-<lb/>
mochte &#x017F;o viel, daß der Rath von Rom eine Ge&#x017F;andt&#x017F;chafft nach Con&#x017F;tantino-<lb/>
pel &#x017F;chickte, die <hi rendition="#aq">Zenoni</hi> zu wiedererlangter Regierung Glu&#x0364;ck wu&#x0364;n&#x017F;chen, und<lb/>
dabey vor&#x017F;tellen &#x017F;ollte, es wa&#x0364;re nicht no&#x0364;thig, daß Jtalien einen eigenen Ka&#x0364;i&#x017F;er<lb/>
ha&#x0364;tte, &#x017F;ondern ko&#x0364;nnte gar wohl von den Hofe zu Con&#x017F;tantinopel be&#x017F;orgt werden:<lb/>
&#x017F;ie ha&#x0364;tten insge&#x017F;ammt ihr Vertrauen auf <hi rendition="#aq">Odoacrum</hi> ge&#x017F;etzet, und ba&#x0364;then des-<lb/>
wegen, der Ka&#x0364;i&#x017F;er mo&#x0364;chte den&#x017F;elben zum <hi rendition="#aq">patricio</hi> ernennen, und u&#x0364;ber Jtalien,<lb/>
und die u&#x0364;brigen dazugeho&#x0364;rigen La&#x0364;nder &#x017F;etzen<note xml:id="FN536_01_01" next="#FN536_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXXVII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">malch</hi></hi>. p. 93. C. <hi rendition="#i">Augu&#x017F;tus Ore&#x017F;tis</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">filius,</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>. Hingegen die Truppen in<lb/>
Gallien, und was da&#x017F;elb&#x017F;t noch an Land und Leuten dem Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reich<lb/>
geho&#x0364;rte, hofften noch immer, <hi rendition="#aq">Iulius Nepos</hi> wu&#x0364;rde &#x017F;ich erholen, und hielten<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;owohl</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[502/0536] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, none 1, und ließ auch ſeine, und Placidiae, des Kaͤiſers Olybrii Wittiben, Vorbitte ſo viel ſtatt finden, daß er der Kirchen zu Carthago geſtattete, ſich wieder einen Biſchoff zu wehlen 2. Durch dieſen Frieden ward Zeno zwar der Beſorgniſſen, ſo er von den Vandalen haben konte, uͤberhoben; er hat aber mit den Gothen deſto mehr Haͤndel gehabt. Theodoricus, Triarii Sohn, naͤherte ſich ſo gar im Jahr 481. der Haupt-Stadt Conſtantinopel; ſtarb aber gleich darauf 3. Der andere Theodoricus hat ſich zwar auch nicht al- lemal friedlich gehalten 4; iſt aber mit dem Hofe wieder ausgeſoͤhnet worden, und hat ihm ſo gute Dienſte gethan, daß er patricius, und im Jahr 484. ſelbſt conſul geworden 5. Frieden mit dem R. Reich. Der Oſt-Go- thiſche Printz Theodoricꝰ wird patriciꝰ. XXXVII. Nachdem Zeno das Reich im Orient einiger maſſen wieder hergeſtellet hatte, bekam er Zeit an den Occident zu gedencken. Odoacer ver- mochte ſo viel, daß der Rath von Rom eine Geſandtſchafft nach Conſtantino- pel ſchickte, die Zenoni zu wiedererlangter Regierung Gluͤck wuͤnſchen, und dabey vorſtellen ſollte, es waͤre nicht noͤthig, daß Jtalien einen eigenen Kaͤiſer haͤtte, ſondern koͤnnte gar wohl von den Hofe zu Conſtantinopel beſorgt werden: ſie haͤtten insgeſammt ihr Vertrauen auf Odoacrum geſetzet, und baͤthen des- wegen, der Kaͤiſer moͤchte denſelben zum patricio ernennen, und uͤber Jtalien, und die uͤbrigen dazugehoͤrigen Laͤnder ſetzen 1. Hingegen die Truppen in Gallien, und was daſelbſt noch an Land und Leuten dem Roͤmiſchen Reich gehoͤrte, hofften noch immer, Iulius Nepos wuͤrde ſich erholen, und hielten ſowohl Zeno ſucht dem Abend- laͤndiſchẽ Kaͤi- ſerthum auf- zuhelffen. 1 §. XXXVI. 1. malchvs p. 95. Eodem quoque anno legati a Carthagine Bizantium uene- re, quos Alexander, uxoris Alliarii [l. Olybrii] procurator ducebat, qui iam olim a Zenone, Pla- cidia conſentiente, eo miſſus fuerat. Dicebant uero legati, Honorichum uelle cum imperatore ſine frande amicitiam contrahere, neque uero iſta, quae in ſpeciem dici uidebantur, quia magnam belli ſuſpicionem dederat, a ueriſimilitudine ab- horrebant. Etenim a morte Genſerici in omnem mollitiem deuenerant, neque amplius ſollicitudini aut timori Romae erant. Neque exercitus alere continuarant, quos Genſericus ad omnes occaſio- nes inſtructos habebat, ut ſemper celeritate exe- quendi aliorum conſilia praeueniret, & interuer- teret. Legatos Zeno liberaliter accepit, & ho- nore debito eſt proſecutus, & muneribus pro me- rito ornatos dimiſit, & Alexandrum comitem pri- natarum rerum fecit. pagivs rechnet dieſes zum Jahr 480. ad A. CCCCLXXX. n. 3. 2 Conf. pagivs ad A. 480. n. 2. 3 marcellinvs in chronico, placi- do ſolo cos. (481.) Theodoricus Triarii filius rex Gothorum, adſcitis ſuis usque ad Anaplum, quarto urbis milliario aduenit: nulli tamen Ro- manorum noxius, continuo reuerſus eſt. Porro in Illyricum properans, dum inter ſuorum mouentia plauſtra progreditur, iacentis ſuper carpentum teli acumine, & paueſcentis equi ſui impulſione, fixus transuerberatusque interiit. 4 marcellinvs in chronico, zeno- ne III. cos. (479.) Sabinianus magnus Illyrici- anae utriusque militiae ductor creatus, curiam fragilem, collapſumque iuſtum reipublicae cenſum, uel praepauentem fouit, uel dependentem tutatus eſt. Diſciplinae praeterea militaris ita optimus inſtitutor coërcitorque fuit, ut priſcis Romano- rum ductoribus comparetur. Theodoricum idem Sabinianus regem, apud Graeciam debacchantem, ingenio magis quam uirtute deterruit. 5 idem. favsto cos. (483.) Idem Theo- doricus rex Gothorum Zenonis auguſti munifi- centiis pene pacatus, magiſterque praeſentis mi- litiae factus, conſul quoque deſignatus. 1 §. XXXVII. 1. malch. p. 93. C. Auguſtus Oreſtis filius,

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/536
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 502. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/536>, abgerufen am 06.06.2024.