Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
Reichs wäre verstärcket worden. Man siehet auch aus andern Stellen, daß
Anthemius sein bestes bey diesem Kriege mit gethan4. Aber alles dieses
macht nur Genserico, als welcher diese eingebildete unüberwindliche Flotte
in Grund verderbet5, desto mehr Ehre. Doch im Jahr 470. schickte Leo eine
Armee zu Lande wieder ihn aus, die Tripoli wegnahm, und solche Pro-
gressen machte, daß er sich endlich zum Frieden bequemete6, dessen Jnhalt
aber die Geschicht-Schreiber nicht angemercket.

XXI. Der Occident hätte sich nach diesem Frieden erholen können: soHändel zwi-
schen Anthe-
mio
und Ri-
eimere. Oly-
brius
wird
Käiser.

aber zerfielen Anthemius und Ricimer. Die eigentliche Ursach, darüber sie
Feinde worden, ist in der Historie nicht ausgedruckt. Anthemius war in Rom,
und Ricimer in Meiland: beyde rüsteten sich zum Kriege, und an beyden Sei-
ten fanden sich Leute, so den Unwillen unterhielten. Doch schickte Ricimer
den Bischoff von Pavia, Epiphanium, nach Rom, um Vorschläge zum Ver-
gleich zu thun. ennodivs rühmet zwar, daß er selbigen zu Stande ge-
bracht1; aber der Wiederwillen brach desto hefftiger aus. Ricimer erklärte

sich
[Beginn Spaltensatz] labefactare, & in peius trahere contendebant, &
Basilisco imperium se pollicebantur tradere. Qua
de causa Basiliscum ad exercitum prodendum in-
clinasse dicunt. Tum Gisericus dolos meditatus,
naues hostibus similes materia ad ignem facili re-
pleuit, remqne noctu molitus, dum Romani dor-
mirent incustoditi, ipsas e terra, uento exinde
aspirante, in Romanam classem emisit, adeo ut
multa quidem nauigia igne consumta defecerint,
alia uero periculo subducta in Siciliam reuerte-
rentur.
4 svidas in u. kheirizo. Cattus historiogra-
phus ait, Leonem Macellem, qui post Marcianum
imperauit, in expeditione aduersus Vandalos infi-
nitam pecuniae uim consumpsisse. Nam, ut te-
stantur ii, qui pecuniam illam administrarunt,
per praefectos quidem praetorio impensa sunt auri
librarum quadraginta septem millia: cum sumptus
abunde suppeterent, partim ex bonis praescripto-
rum, partim ex aerario imperatoris Anthemii.

valesivs
und pagivs haben bereits ange-
mercket, daß an statt Cattus, Candidus zu
lesen sey, von dessen Historie wir heutiges Tages
nur einige Stücke übrig haben.
5 Siehe oben die 3te Note.
6 theophanes p. 101. ad A. CCCCLXIII.
secundum aeram Alexandrinam. qui in kalendas
Septembris A. Christi CCCCLXX. incidit. Hoc
anno Leo imperator Heraclium Edessenum Flori ex-
consuiis silium & Marsum Isaurum, uiros armis
strenuos, cum exercitibus ex Aegypto, Thebaide,
[Spaltenumbruch] & eremo collectis aduersus Gisericum misit. Isti
ex improuiso Vandalos aggressi, Tripolim & alias
Lybiae ciuitates plurimas receperunt, & grauius
multo, quam antehac nauali proelio Basiliscus,
Giserici uires attriuerunt: adeo, ut de pace cum
imperatore Leone sancienda legationem mittere
pararet, eamque demum a Leone obtinuit, cum
nimirum Basilisci, Heraclii & Marsi opera ad
struendas Aspari insidias indigeret. Aspar siqui-
dem, ut praemisi, imperatori propter eam, qua
circumuallatus erat, potestatem suspectus, impe-
ratoris dolo paulo post neci traditur, cum filiis Ar-
daburio & Patricio, quorum hunc, ut Asparem
sibi demereretur, caesarem olim declarauerat
imperator.
1 ennodivs beschreibet diese Ge-
sandtschafft in uita Epiphanii p. 372. Wir wollen
diese Beschreibung, ungeachtet sie mit ungereim-
ten Lobes-Erhebungen angefüllet ist, in Erman-
gelung anderer Nachrichten hier beyfügen: Mox ue-
ro per uniuersum mundum sanctam illius conuer-
sationem illa, quae licet in gloriosis actibus tardi-
or esse solet, fama non tacuit. Sed ad aures Ri-
cimeris, qui tunc secundis ab Anthemio principe
habenis rempublicam gubernabat, detulit. Nam
imperatore Romae posito, seminarium inter eos
iecit scandali illa, quae dominantes sequestrat,
inuidia, & par dignitas, causa discordiae. Sur-
rexerat enim tanta rabies atque dissensio, ut mu-
tuo bella praepararent; & praeterquam origo ira-
rum proprios suggerebat stimulos, lis ista circum-
stantium consilio nutriebatur. Nutabat status pe-
riclitantis Italiae, & afftigebatur ipsis discrimini-
bus grauius, dum expectabat futura discrimina.

[Ende Spaltensatz]
Interea
O o o 3

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
Reichs waͤre verſtaͤrcket worden. Man ſiehet auch aus andern Stellen, daß
Anthemius ſein beſtes bey dieſem Kriege mit gethan4. Aber alles dieſes
macht nur Genſerico, als welcher dieſe eingebildete unuͤberwindliche Flotte
in Grund verderbet5, deſto mehr Ehre. Doch im Jahr 470. ſchickte Leo eine
Armee zu Lande wieder ihn aus, die Tripoli wegnahm, und ſolche Pro-
greſſen machte, daß er ſich endlich zum Frieden bequemete6, deſſen Jnhalt
aber die Geſchicht-Schreiber nicht angemercket.

XXI. Der Occident haͤtte ſich nach dieſem Frieden erholen koͤnnen: ſoHaͤndel zwi-
ſchen Anthe-
mio
und Ri-
eimere. Oly-
brius
wird
Kaͤiſer.

aber zerfielen Anthemius und Ricimer. Die eigentliche Urſach, daruͤber ſie
Feinde worden, iſt in der Hiſtorie nicht ausgedruckt. Anthemius war in Rom,
und Ricimer in Meiland: beyde ruͤſteten ſich zum Kriege, und an beyden Sei-
ten fanden ſich Leute, ſo den Unwillen unterhielten. Doch ſchickte Ricimer
den Biſchoff von Pavia, Epiphanium, nach Rom, um Vorſchlaͤge zum Ver-
gleich zu thun. ennodivs ruͤhmet zwar, daß er ſelbigen zu Stande ge-
bracht1; aber der Wiederwillen brach deſto hefftiger aus. Ricimer erklaͤrte

ſich
[Beginn Spaltensatz] labefactare, & in peius trahere contendebant, &
Baſiliſco imperium ſe pollicebantur tradere. Qua
de cauſa Baſiliſcum ad exercitum prodendum in-
clinaſſe dicunt. Tum Giſericus dolos meditatus,
naues hoſtibus ſimiles materia ad ignem facili re-
pleuit, remqne noctu molitus, dum Romani dor-
mirent incuſtoditi, ipſas e terra, uento exinde
aſpirante, in Romanam claſſem emiſit, adeo ut
multa quidem nauigia igne conſumta defecerint,
alia uero periculo ſubducta in Siciliam reuerte-
rentur.
4 svidas in u. χειρίζω. Cattus hiſtoriogra-
phus ait, Leonem Macellem, qui poſt Marcianum
imperauit, in expeditione aduerſus Vandalos infi-
nitam pecuniae uim conſumpſiſſe. Nam, ut te-
ſtantur ii, qui pecuniam illam adminiſtrarunt,
per praefectos quidem praetorio impenſa ſunt auri
librarum quadraginta ſeptem millia: cum ſumptus
abunde ſuppeterent, partim ex bonis praeſcripto-
rum, partim ex aerario imperatoris Anthemii.

valesivs
und pagivs haben bereits ange-
mercket, daß an ſtatt Cattus, Candidus zu
leſen ſey, von deſſen Hiſtorie wir heutiges Tages
nur einige Stuͤcke uͤbrig haben.
5 Siehe oben die 3te Note.
6 theophanes p. 101. ad A. CCCCLXIII.
ſecundum aeram Alexandrinam. qui in kalendas
Septembris A. Chriſti CCCCLXX. incidit. Hoc
anno Leo imperator Heraclium Edeſſenum Flori ex-
conſuiis ſilium & Marſum Iſaurum, uiros armis
ſtrenuos, cum exercitibus ex Aegypto, Thebaide,
[Spaltenumbruch] & eremo collectis aduerſus Giſericum miſit. Iſti
ex improuiſo Vandalos aggreſſi, Tripolim & alias
Lybiae ciuitates plurimas receperunt, & grauius
multo, quam antehac nauali proelio Baſiliſcus,
Giſerici uires attriuerunt: adeo, ut de pace cum
imperatore Leone ſancienda legationem mittere
pararet, eamque demum a Leone obtinuit, cum
nimirum Baſiliſci, Heraclii & Marſi opera ad
ſtruendas Aſpari inſidias indigeret. Aſpar ſiqui-
dem, ut praemiſi, imperatori propter eam, qua
circumuallatus erat, poteſtatem ſuſpectus, impe-
ratoris dolo paulo poſt neci traditur, cum filiis Ar-
daburio & Patricio, quorum hunc, ut Aſparem
ſibi demereretur, caeſarem olim declarauerat
imperator.
1 ennodivs beſchreibet dieſe Ge-
ſandtſchafft in uita Epiphanii p. 372. Wir wollen
dieſe Beſchreibung, ungeachtet ſie mit ungereim-
ten Lobes-Erhebungen angefuͤllet iſt, in Erman-
gelung anderer Nachrichten hier beyfuͤgen: Mox ue-
ro per uniuerſum mundum ſanctam illius conuer-
ſationem illa, quae licet in glorioſis actibus tardi-
or eſſe ſolet, fama non tacuit. Sed ad aures Ri-
cimeris, qui tunc ſecundis ab Anthemio principe
habenis rempublicam gubernabat, detulit. Nam
imperatore Romae poſito, ſeminarium inter eos
iecit ſcandali illa, quae dominantes ſequeſtrat,
inuidia, & par dignitas, cauſa diſcordiae. Sur-
rexerat enim tanta rabies atque diſſenſio, ut mu-
tuo bella praepararent; & praeterquam origo ira-
rum proprios ſuggerebat ſtimulos, lis iſta circum-
ſtantium conſilio nutriebatur. Nutabat ſtatus pe-
riclitantis Italiae, & afftigebatur ipſis diſcrimini-
bus grauius, dum expectabat futura diſcrimina.

[Ende Spaltensatz]
Interea
O o o 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0511" n="477"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/>
Reichs wa&#x0364;re ver&#x017F;ta&#x0364;rcket worden. Man &#x017F;iehet auch aus andern Stellen, daß<lb/><hi rendition="#aq">Anthemius</hi> &#x017F;ein be&#x017F;tes bey die&#x017F;em Kriege mit gethan<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">svidas</hi></hi> in u.</hi> &#x03C7;&#x03B5;&#x03B9;&#x03C1;&#x03AF;&#x03B6;&#x03C9;. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Cattus hi&#x017F;toriogra-<lb/>
phus ait, Leonem Macellem, qui po&#x017F;t Marcianum<lb/>
imperauit, in expeditione aduer&#x017F;us Vandalos infi-<lb/>
nitam pecuniae uim con&#x017F;ump&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e. Nam, ut te-<lb/>
&#x017F;tantur ii, qui pecuniam illam admini&#x017F;trarunt,<lb/>
per praefectos quidem praetorio impen&#x017F;a &#x017F;unt auri<lb/>
librarum quadraginta &#x017F;eptem millia: cum &#x017F;umptus<lb/>
abunde &#x017F;uppeterent, partim ex bonis prae&#x017F;cripto-<lb/>
rum, partim ex aerario imperatoris Anthemii.</hi><lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">valesivs</hi></hi></hi> und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi></hi> haben bereits ange-<lb/>
mercket, daß an &#x017F;tatt <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Cattus,</hi> Candidus</hi> zu<lb/>
le&#x017F;en &#x017F;ey, von de&#x017F;&#x017F;en Hi&#x017F;torie wir heutiges Tages<lb/>
nur einige Stu&#x0364;cke u&#x0364;brig haben.</note>. Aber alles die&#x017F;es<lb/>
macht nur <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;erico,</hi> als welcher die&#x017F;e eingebildete unu&#x0364;berwindliche Flotte<lb/>
in Grund verderbet<note place="foot" n="5">Siehe oben die 3te Note.</note>, de&#x017F;to mehr Ehre. Doch im Jahr 470. &#x017F;chickte <hi rendition="#aq">Leo</hi> eine<lb/>
Armee zu Lande wieder ihn aus, die <hi rendition="#aq">Tripoli</hi> wegnahm, und &#x017F;olche Pro-<lb/>
gre&#x017F;&#x017F;en machte, daß er &#x017F;ich endlich zum Frieden bequemete<note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">theophanes</hi></hi> p. 101. ad A. CCCCLXIII.<lb/>
&#x017F;ecundum aeram Alexandrinam. qui in kalendas<lb/>
Septembris A. Chri&#x017F;ti CCCCLXX. incidit. <hi rendition="#i">Hoc<lb/>
anno Leo imperator Heraclium Ede&#x017F;&#x017F;enum Flori ex-<lb/>
con&#x017F;uiis &#x017F;ilium &amp; Mar&#x017F;um I&#x017F;aurum, uiros armis<lb/>
&#x017F;trenuos, cum exercitibus ex Aegypto, Thebaide,<lb/><cb/>
&amp; eremo collectis aduer&#x017F;us Gi&#x017F;ericum mi&#x017F;it. I&#x017F;ti<lb/>
ex improui&#x017F;o Vandalos aggre&#x017F;&#x017F;i, Tripolim &amp; alias<lb/>
Lybiae ciuitates plurimas receperunt, &amp; grauius<lb/>
multo, quam antehac nauali proelio Ba&#x017F;ili&#x017F;cus,<lb/>
Gi&#x017F;erici uires attriuerunt: adeo, ut de pace cum<lb/>
imperatore Leone &#x017F;ancienda legationem mittere<lb/>
pararet, eamque demum a Leone obtinuit, cum<lb/>
nimirum Ba&#x017F;ili&#x017F;ci, Heraclii &amp; Mar&#x017F;i opera ad<lb/>
&#x017F;truendas A&#x017F;pari in&#x017F;idias indigeret. A&#x017F;par &#x017F;iqui-<lb/>
dem, ut praemi&#x017F;i, imperatori propter eam, qua<lb/>
circumuallatus erat, pote&#x017F;tatem &#x017F;u&#x017F;pectus, impe-<lb/>
ratoris dolo paulo po&#x017F;t neci traditur, cum filiis Ar-<lb/>
daburio &amp; Patricio, quorum hunc, ut A&#x017F;parem<lb/>
&#x017F;ibi demereretur, cae&#x017F;arem olim declarauerat<lb/>
imperator.</hi></hi></note>, de&#x017F;&#x017F;en Jnhalt<lb/>
aber die Ge&#x017F;chicht-Schreiber nicht angemercket.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXI.</hi> Der Occident ha&#x0364;tte &#x017F;ich nach die&#x017F;em Frieden erholen ko&#x0364;nnen: &#x017F;o<note place="right">Ha&#x0364;ndel zwi-<lb/>
&#x017F;chen <hi rendition="#aq">Anthe-<lb/>
mio</hi> und Ri-<lb/>
eimere. <hi rendition="#aq">Oly-<lb/>
brius</hi> <hi rendition="#g">wird</hi><lb/>
Ka&#x0364;i&#x017F;er.</note><lb/>
aber zerfielen <hi rendition="#aq">Anthemius</hi> und <hi rendition="#aq">Ricimer.</hi> Die eigentliche Ur&#x017F;ach, daru&#x0364;ber &#x017F;ie<lb/>
Feinde worden, i&#x017F;t in der Hi&#x017F;torie nicht ausgedruckt. <hi rendition="#aq">Anthemius</hi> war in Rom,<lb/>
und Ricimer in Meiland: beyde ru&#x0364;&#x017F;teten &#x017F;ich zum Kriege, und an beyden Sei-<lb/>
ten fanden &#x017F;ich Leute, &#x017F;o den Unwillen unterhielten. Doch &#x017F;chickte Ricimer<lb/>
den Bi&#x017F;choff von Pavia, <hi rendition="#aq">Epiphanium,</hi> nach Rom, um Vor&#x017F;chla&#x0364;ge zum Ver-<lb/>
gleich zu thun. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ennodivs</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet zwar, daß er &#x017F;elbigen zu Stande ge-<lb/>
bracht<note xml:id="FN511_01_01" next="#FN511_01_02" place="foot" n="1"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ennodivs</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet die&#x017F;e Ge-<lb/>
&#x017F;andt&#x017F;chafft <hi rendition="#aq">in uita Epiphanii p.</hi> 372. Wir wollen<lb/>
die&#x017F;e Be&#x017F;chreibung, ungeachtet &#x017F;ie mit ungereim-<lb/>
ten Lobes-Erhebungen angefu&#x0364;llet i&#x017F;t, in Erman-<lb/>
gelung anderer Nachrichten hier beyfu&#x0364;gen: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Mox ue-<lb/>
ro per uniuer&#x017F;um mundum &#x017F;anctam illius conuer-<lb/>
&#x017F;ationem illa, quae licet in glorio&#x017F;is actibus tardi-<lb/>
or e&#x017F;&#x017F;e &#x017F;olet, fama non tacuit. Sed ad aures Ri-<lb/>
cimeris, qui tunc &#x017F;ecundis ab Anthemio principe<lb/>
habenis rempublicam gubernabat, detulit. Nam<lb/>
imperatore Romae po&#x017F;ito, &#x017F;eminarium inter eos<lb/>
iecit &#x017F;candali illa, quae dominantes &#x017F;eque&#x017F;trat,<lb/>
inuidia, &amp; par dignitas, cau&#x017F;a di&#x017F;cordiae. Sur-<lb/>
rexerat enim tanta rabies atque di&#x017F;&#x017F;en&#x017F;io, ut mu-<lb/>
tuo bella praepararent; &amp; praeterquam origo ira-<lb/>
rum proprios &#x017F;uggerebat &#x017F;timulos, lis i&#x017F;ta circum-<lb/>
&#x017F;tantium con&#x017F;ilio nutriebatur. Nutabat &#x017F;tatus pe-<lb/>
riclitantis Italiae, &amp; afftigebatur ip&#x017F;is di&#x017F;crimini-<lb/>
bus grauius, dum expectabat futura di&#x017F;crimina.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Interea</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">O o o 3</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>; aber der Wiederwillen brach de&#x017F;to hefftiger aus. Ricimer erkla&#x0364;rte<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;ich</fw><lb/><note xml:id="FN510_03_02" prev="#FN510_03_01" place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">labefactare, &amp; in peius trahere contendebant, &amp;<lb/>
Ba&#x017F;ili&#x017F;co imperium &#x017F;e pollicebantur tradere. Qua<lb/>
de cau&#x017F;a Ba&#x017F;ili&#x017F;cum ad exercitum prodendum in-<lb/>
clina&#x017F;&#x017F;e dicunt. Tum Gi&#x017F;ericus dolos meditatus,<lb/>
naues ho&#x017F;tibus &#x017F;imiles materia ad ignem facili re-<lb/>
pleuit, remqne noctu molitus, dum Romani dor-<lb/>
mirent incu&#x017F;toditi, ip&#x017F;as e terra, uento exinde<lb/>
a&#x017F;pirante, in Romanam cla&#x017F;&#x017F;em emi&#x017F;it, adeo ut<lb/>
multa quidem nauigia igne con&#x017F;umta defecerint,<lb/>
alia uero periculo &#x017F;ubducta in Siciliam reuerte-<lb/>
rentur.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[477/0511] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. Reichs waͤre verſtaͤrcket worden. Man ſiehet auch aus andern Stellen, daß Anthemius ſein beſtes bey dieſem Kriege mit gethan 4. Aber alles dieſes macht nur Genſerico, als welcher dieſe eingebildete unuͤberwindliche Flotte in Grund verderbet 5, deſto mehr Ehre. Doch im Jahr 470. ſchickte Leo eine Armee zu Lande wieder ihn aus, die Tripoli wegnahm, und ſolche Pro- greſſen machte, daß er ſich endlich zum Frieden bequemete 6, deſſen Jnhalt aber die Geſchicht-Schreiber nicht angemercket. XXI. Der Occident haͤtte ſich nach dieſem Frieden erholen koͤnnen: ſo aber zerfielen Anthemius und Ricimer. Die eigentliche Urſach, daruͤber ſie Feinde worden, iſt in der Hiſtorie nicht ausgedruckt. Anthemius war in Rom, und Ricimer in Meiland: beyde ruͤſteten ſich zum Kriege, und an beyden Sei- ten fanden ſich Leute, ſo den Unwillen unterhielten. Doch ſchickte Ricimer den Biſchoff von Pavia, Epiphanium, nach Rom, um Vorſchlaͤge zum Ver- gleich zu thun. ennodivs ruͤhmet zwar, daß er ſelbigen zu Stande ge- bracht 1; aber der Wiederwillen brach deſto hefftiger aus. Ricimer erklaͤrte ſich 3 Haͤndel zwi- ſchen Anthe- mio und Ri- eimere. Oly- brius wird Kaͤiſer. 4 svidas in u. χειρίζω. Cattus hiſtoriogra- phus ait, Leonem Macellem, qui poſt Marcianum imperauit, in expeditione aduerſus Vandalos infi- nitam pecuniae uim conſumpſiſſe. Nam, ut te- ſtantur ii, qui pecuniam illam adminiſtrarunt, per praefectos quidem praetorio impenſa ſunt auri librarum quadraginta ſeptem millia: cum ſumptus abunde ſuppeterent, partim ex bonis praeſcripto- rum, partim ex aerario imperatoris Anthemii. valesivs und pagivs haben bereits ange- mercket, daß an ſtatt Cattus, Candidus zu leſen ſey, von deſſen Hiſtorie wir heutiges Tages nur einige Stuͤcke uͤbrig haben. 5 Siehe oben die 3te Note. 6 theophanes p. 101. ad A. CCCCLXIII. ſecundum aeram Alexandrinam. qui in kalendas Septembris A. Chriſti CCCCLXX. incidit. Hoc anno Leo imperator Heraclium Edeſſenum Flori ex- conſuiis ſilium & Marſum Iſaurum, uiros armis ſtrenuos, cum exercitibus ex Aegypto, Thebaide, & eremo collectis aduerſus Giſericum miſit. Iſti ex improuiſo Vandalos aggreſſi, Tripolim & alias Lybiae ciuitates plurimas receperunt, & grauius multo, quam antehac nauali proelio Baſiliſcus, Giſerici uires attriuerunt: adeo, ut de pace cum imperatore Leone ſancienda legationem mittere pararet, eamque demum a Leone obtinuit, cum nimirum Baſiliſci, Heraclii & Marſi opera ad ſtruendas Aſpari inſidias indigeret. Aſpar ſiqui- dem, ut praemiſi, imperatori propter eam, qua circumuallatus erat, poteſtatem ſuſpectus, impe- ratoris dolo paulo poſt neci traditur, cum filiis Ar- daburio & Patricio, quorum hunc, ut Aſparem ſibi demereretur, caeſarem olim declarauerat imperator. 1 ennodivs beſchreibet dieſe Ge- ſandtſchafft in uita Epiphanii p. 372. Wir wollen dieſe Beſchreibung, ungeachtet ſie mit ungereim- ten Lobes-Erhebungen angefuͤllet iſt, in Erman- gelung anderer Nachrichten hier beyfuͤgen: Mox ue- ro per uniuerſum mundum ſanctam illius conuer- ſationem illa, quae licet in glorioſis actibus tardi- or eſſe ſolet, fama non tacuit. Sed ad aures Ri- cimeris, qui tunc ſecundis ab Anthemio principe habenis rempublicam gubernabat, detulit. Nam imperatore Romae poſito, ſeminarium inter eos iecit ſcandali illa, quae dominantes ſequeſtrat, inuidia, & par dignitas, cauſa diſcordiae. Sur- rexerat enim tanta rabies atque diſſenſio, ut mu- tuo bella praepararent; & praeterquam origo ira- rum proprios ſuggerebat ſtimulos, lis iſta circum- ſtantium conſilio nutriebatur. Nutabat ſtatus pe- riclitantis Italiae, & afftigebatur ipſis diſcrimini- bus grauius, dum expectabat futura diſcrimina. Interea 3 labefactare, & in peius trahere contendebant, & Baſiliſco imperium ſe pollicebantur tradere. Qua de cauſa Baſiliſcum ad exercitum prodendum in- clinaſſe dicunt. Tum Giſericus dolos meditatus, naues hoſtibus ſimiles materia ad ignem facili re- pleuit, remqne noctu molitus, dum Romani dor- mirent incuſtoditi, ipſas e terra, uento exinde aſpirante, in Romanam claſſem emiſit, adeo ut multa quidem nauigia igne conſumta defecerint, alia uero periculo ſubducta in Siciliam reuerte- rentur. O o o 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/511
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 477. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/511>, abgerufen am 13.06.2024.