Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
Ursach zu hoffen, daß unter der neuen Regierung das meiste noch ferner auf
ihn ankommen würde, sondern sahe auch sein Haus mit dem Käiserlichen
vereiniget.

XX. Jetzund nahm sich nun Leo des Abendländischen Reichs
Gensericus
macht Friede
mit dem Rö-
mischen Reich.
gegen die Vandalen mit mehrerem Nachdruck an1. Hingegen verdoppelte
Gensericus die bisherige Feindseligkeit gegen Anthemium, weil er sehr dar-
nach gestrebet hatte, daß Olybrius, der mit seinem Hause, nachdem er die
Princeßin Placidiam geheyrathet, nahe beschwägert war2, zum Käiser möch-
te ernennet werden. Leo mußte über das befürchten, daß die Vandalen,
nachdem sie alles, was dem Abendländischen Käiserthum in Africa gehöret,
verschlungen, endlich auch Egypten gleicher gestalt anpacken möchten: und rü-
stete also im Jahr 468. eine grosse Flotte gegen sie aus, die Basiliscus, seiner
Gemahlin Verinae Bruder, commandirte. theophanes3 macht selbige
so starck, als immermehr die alten Griechen Xerxis Flotte beschreiben können,
und setzt noch hinzu, daß sie unterwegens von den Küsten des Abendländischen

Reichs
[Beginn Spaltensatz] poris largietur, certum ius uenerabili sanctione
constituit, quod sub sacris suae perennitatis api-
cibus ad nostram quoque sententiam destinauit.
Quumque mundanis compendiis proficit, ut circa
regendum utrumque orbem id praecipue custodien-
dum credamus, quod deliberatio communis elege-
rit, legem directam licenter amplexi, quod ad
omnes iam saluberrima constituta perueniant, sub
hac pragmatica iussione ad amplitudinem tuam
censuimus dirigendam &c.
leo
aber redet in
der Constitution selbst in höherm Thon: Itaque
nos, quibus totius mundi regimen commisit super-
na prouisio, & iuris regulam & aequitatis ratio-
nem uolumus custodiri. Pius, ac triumphator,
semper augustus filius noster, Anthemius, licet
diuina maiestas, & nostra creatio, pietati eius
plenam imperii commiserit potestatem, tamen pru-
denti & cauta, qua pollet, aequitate per sacros
adfatus nos credidit consulendos, &c.
1 §. XX. 1. priscvs p. 76. A. Leo imperator
Gensericum, barbararum gentium ducem, per
nuntium de Anthemii imperio certiorem fecit, ei-
que bellum indixit, nisi Italias & reginas liberas
dimitteret. Rediit autem nuntius, & retulit,
nolle ipsum denuntiationi parere.
2 procopivs de bello Vandalico L. I. c.
6. p. 191. C. Anthemium senatorem, diuitiis &
splendore generis inclytum, ut arma aduersus
Vandalos coniuncte moueret, iam Leo praemise-
rat in occidentem, cuius etiam imperatorem ipsum
creauerat, praeterito Olybrio, cui Gizericus, ut-
pote Placidiae Valentiniani filiae marito, &
propter affinitatem amico, imperium petiuerat
[Spaltenumbruch] maximopere. Repulsa irritatus, ditionem omnem
imperatoris uastauit.
3 theophanes p. 99. ad A. CCCCLXI.
secundum aeram Alexandrinam, qui kalendis
Septembris A. C. CCCCLXVIII. exorditur. Hoc
anno Leo imperator ingentem classem, & ualide
instructum exercitum aduersus Gisericum, qui
Africam obtinebat, emisit. Gisericus quippe, de-
functo Marciano, multa mala intulit in prouinciat
Romanae ditioni subiectas, praedis abactis, pleris-
que in captiuitatem missis, & euersis passim ciui-
tatibus. Quibus excandescens imperator naues
ex toto oriente centies mille contraxit, ipsasque
militibus & armis plene munitas aduersus Giseri-
cum destinauit. In eam classem mille & trecenta
auri centenaria expendisse narrant. Itaque du-
cem & praefectum instituit Basiliscum, Verinae
augustae fratrem, consulis munere iam perfun-
ctum, & frequentibus in Scythas per Thraciam
uictoriis clarum. Hic, confluente in auxilium ex
occiduo mari nauium non poenitenda manu, cum
Giserici classe frequentiores conflictus exercuit,
plerasque naues in profundum demersit, & ipsam
tandem Carthaginem potentia superauit. Demum
donorum illecebris & ui pecuniarum inescatus pri-
orem impetum remisit, & spontaneus denique, pro-
ut historiae Thrax Persicus commisit, profligatur.
Referunt alii, Asparem & Ardaburium, Arii se-
ctatores, cum ob id maxime ad imperii fastigium
minime possent peruenire, Leonem, qui tunc eo-
rum procurator erat, ad imperium euexisse, quasi
rerum omnium summam posthaec administrare
praestolatos. Ab eorum spe cum animum auerte-
teret imperator, rectam eius gubernandi rationem

[Ende Spaltensatz]
labe-

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
Urſach zu hoffen, daß unter der neuen Regierung das meiſte noch ferner auf
ihn ankommen wuͤrde, ſondern ſahe auch ſein Haus mit dem Kaͤiſerlichen
vereiniget.

XX. Jetzund nahm ſich nun Leo des Abendlaͤndiſchen Reichs
Genſericus
macht Friede
mit dem Roͤ-
miſchen Reich.
gegen die Vandalen mit mehrerem Nachdruck an1. Hingegen verdoppelte
Genſericus die bisherige Feindſeligkeit gegen Anthemium, weil er ſehr dar-
nach geſtrebet hatte, daß Olybrius, der mit ſeinem Hauſe, nachdem er die
Princeßin Placidiam geheyrathet, nahe beſchwaͤgert war2, zum Kaͤiſer moͤch-
te ernennet werden. Leo mußte uͤber das befuͤrchten, daß die Vandalen,
nachdem ſie alles, was dem Abendlaͤndiſchen Kaͤiſerthum in Africa gehoͤret,
verſchlungen, endlich auch Egypten gleicher geſtalt anpacken moͤchten: und ruͤ-
ſtete alſo im Jahr 468. eine groſſe Flotte gegen ſie aus, die Baſiliſcus, ſeiner
Gemahlin Verinae Bruder, commandirte. theophanes3 macht ſelbige
ſo ſtarck, als immermehr die alten Griechen Xerxis Flotte beſchreiben koͤnnen,
und ſetzt noch hinzu, daß ſie unterwegens von den Kuͤſten des Abendlaͤndiſchen

Reichs
[Beginn Spaltensatz] poris largietur, certum ius uenerabili ſanctione
conſtituit, quod ſub ſacris ſuae perennitatis api-
cibus ad noſtram quoque ſententiam deſtinauit.
Quumque mundanis compendiis proficit, ut circa
regendum utrumque orbem id praecipue cuſtodien-
dum credamus, quod deliberatio communis elege-
rit, legem directam licenter amplexi, quod ad
omnes iam ſaluberrima conſtituta perueniant, ſub
hac pragmatica iuſſione ad amplitudinem tuam
cenſuimus dirigendam &c.
leo
aber redet in
der Conſtitution ſelbſt in hoͤherm Thon: Itaque
nos, quibus totius mundi regimen commiſit ſuper-
na prouiſio, & iuris regulam & aequitatis ratio-
nem uolumus cuſtodiri. Pius, ac triumphator,
ſemper auguſtus filius noſter, Anthemius, licet
diuina maieſtas, & noſtra creatio, pietati eius
plenam imperii commiſerit poteſtatem, tamen pru-
denti & cauta, qua pollet, aequitate per ſacros
adfatus nos credidit conſulendos, &c.
1 §. XX. 1. priscvs p. 76. A. Leo imperator
Genſericum, barbararum gentium ducem, per
nuntium de Anthemii imperio certiorem fecit, ei-
que bellum indixit, niſi Italias & reginas liberas
dimitteret. Rediit autem nuntius, & retulit,
nolle ipſum denuntiationi parere.
2 procopivs de bello Vandalico L. I. c.
6. p. 191. C. Anthemium ſenatorem, diuitiis &
ſplendore generis inclytum, ut arma aduerſus
Vandalos coniuncte moueret, iam Leo praemiſe-
rat in occidentem, cuius etiam imperatorem ipſum
creauerat, praeterito Olybrio, cui Gizericus, ut-
pote Placidiae Valentiniani filiae marito, &
propter affinitatem amico, imperium petiuerat
[Spaltenumbruch] maximopere. Repulſa irritatus, ditionem omnem
imperatoris uaſtauit.
3 theophanes p. 99. ad A. CCCCLXI.
ſecundum aeram Alexandrinam, qui kalendis
Septembris A. C. CCCCLXVIII. exorditur. Hoc
anno Leo imperator ingentem claſſem, & ualide
inſtructum exercitum aduerſus Giſericum, qui
Africam obtinebat, emiſit. Giſericus quippe, de-
functo Marciano, multa mala intulit in prouinciat
Romanae ditioni ſubiectas, praedis abactis, pleris-
que in captiuitatem miſſis, & euerſis paſſim ciui-
tatibus. Quibus excandeſcens imperator naues
ex toto oriente centies mille contraxit, ipſasque
militibus & armis plene munitas aduerſus Giſeri-
cum deſtinauit. In eam claſſem mille & trecenta
auri centenaria expendiſſe narrant. Itaque du-
cem & praefectum inſtituit Baſiliſcum, Verinae
auguſtae fratrem, conſulis munere iam perfun-
ctum, & frequentibus in Scythas per Thraciam
uictoriis clarum. Hic, confluente in auxilium ex
occiduo mari nauium non poenitenda manu, cum
Giſerici claſſe frequentiores conflictus exercuit,
plerasque naues in profundum demerſit, & ipſam
tandem Carthaginem potentia ſuperauit. Demum
donorum illecebris & ui pecuniarum ineſcatus pri-
orem impetum remiſit, & ſpontaneus denique, pro-
ut hiſtoriae Thrax Perſicus commiſit, profligatur.
Referunt alii, Aſparem & Ardaburium, Arii ſe-
ctatores, cum ob id maxime ad imperii faſtigium
minime poſſent peruenire, Leonem, qui tunc eo-
rum procurator erat, ad imperium euexiſſe, quaſi
rerum omnium ſummam poſthaec adminiſtrare
praeſtolatos. Ab eorum ſpe cum animum auerte-
teret imperator, rectam eius gubernandi rationem

[Ende Spaltensatz]
labe-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0510" n="476"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
Ur&#x017F;ach zu hoffen, daß unter der neuen Regierung das mei&#x017F;te noch ferner auf<lb/>
ihn ankommen wu&#x0364;rde, &#x017F;ondern &#x017F;ahe auch &#x017F;ein Haus mit dem Ka&#x0364;i&#x017F;erlichen<lb/>
vereiniget.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XX.</hi> Jetzund nahm &#x017F;ich nun <hi rendition="#aq">Leo</hi> des Abendla&#x0364;ndi&#x017F;chen Reichs<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus</hi><lb/>
macht Friede<lb/>
mit dem Ro&#x0364;-<lb/>
mi&#x017F;chen Reich.</note>gegen die Vandalen mit mehrerem Nachdruck an<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XX</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi> p. 76. A. <hi rendition="#i">Leo imperator<lb/>
Gen&#x017F;ericum, barbararum gentium ducem, per<lb/>
nuntium de Anthemii imperio certiorem fecit, ei-<lb/>
que bellum indixit, ni&#x017F;i Italias &amp; reginas liberas<lb/>
dimitteret. Rediit autem nuntius, &amp; retulit,<lb/>
nolle ip&#x017F;um denuntiationi parere.</hi></hi></note>. Hingegen verdoppelte<lb/><hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus</hi> die bisherige Feind&#x017F;eligkeit gegen <hi rendition="#aq">Anthemium,</hi> weil er &#x017F;ehr dar-<lb/>
nach ge&#x017F;trebet hatte, daß <hi rendition="#aq">Olybrius,</hi> der mit &#x017F;einem Hau&#x017F;e, nachdem er die<lb/>
Princeßin <hi rendition="#aq">Placidiam</hi> geheyrathet, nahe be&#x017F;chwa&#x0364;gert war<note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi> de bello Vandalico L. I. c.<lb/>
6. p. 191. C. <hi rendition="#i">Anthemium &#x017F;enatorem, diuitiis &amp;<lb/>
&#x017F;plendore generis inclytum, ut arma aduer&#x017F;us<lb/>
Vandalos coniuncte moueret, iam Leo praemi&#x017F;e-<lb/>
rat in occidentem, cuius etiam imperatorem ip&#x017F;um<lb/>
creauerat, praeterito Olybrio, cui Gizericus, ut-<lb/>
pote Placidiae Valentiniani filiae marito, &amp;<lb/>
propter affinitatem amico, imperium petiuerat<lb/><cb/>
maximopere. Repul&#x017F;a irritatus, ditionem omnem<lb/>
imperatoris ua&#x017F;tauit.</hi></hi></note>, zum Ka&#x0364;i&#x017F;er mo&#x0364;ch-<lb/>
te ernennet werden. <hi rendition="#aq">Leo</hi> mußte u&#x0364;ber das befu&#x0364;rchten, daß die Vandalen,<lb/>
nachdem &#x017F;ie alles, was dem Abendla&#x0364;ndi&#x017F;chen Ka&#x0364;i&#x017F;erthum in Africa geho&#x0364;ret,<lb/>
ver&#x017F;chlungen, endlich auch Egypten gleicher ge&#x017F;talt anpacken mo&#x0364;chten: und ru&#x0364;-<lb/>
&#x017F;tete al&#x017F;o im Jahr 468. eine gro&#x017F;&#x017F;e Flotte gegen &#x017F;ie aus, die <hi rendition="#aq">Ba&#x017F;ili&#x017F;cus,</hi> &#x017F;einer<lb/>
Gemahlin <hi rendition="#aq">Verinae</hi> Bruder, commandirte. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">theophanes</hi></hi></hi><note xml:id="FN510_03_01" next="#FN510_03_02" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">theophanes</hi></hi> p. 99. ad A. CCCCLXI.<lb/>
&#x017F;ecundum aeram Alexandrinam, qui kalendis<lb/>
Septembris A. C. CCCCLXVIII. exorditur. <hi rendition="#i">Hoc<lb/>
anno Leo imperator ingentem cla&#x017F;&#x017F;em, &amp; ualide<lb/>
in&#x017F;tructum exercitum aduer&#x017F;us Gi&#x017F;ericum, qui<lb/>
Africam obtinebat, emi&#x017F;it. Gi&#x017F;ericus quippe, de-<lb/>
functo Marciano, multa mala intulit in prouinciat<lb/>
Romanae ditioni &#x017F;ubiectas, praedis abactis, pleris-<lb/>
que in captiuitatem mi&#x017F;&#x017F;is, &amp; euer&#x017F;is pa&#x017F;&#x017F;im ciui-<lb/>
tatibus. Quibus excande&#x017F;cens imperator naues<lb/>
ex toto oriente centies mille contraxit, ip&#x017F;asque<lb/>
militibus &amp; armis plene munitas aduer&#x017F;us Gi&#x017F;eri-<lb/>
cum de&#x017F;tinauit. In eam cla&#x017F;&#x017F;em mille &amp; trecenta<lb/>
auri centenaria expendi&#x017F;&#x017F;e narrant. Itaque du-<lb/>
cem &amp; praefectum in&#x017F;tituit Ba&#x017F;ili&#x017F;cum, Verinae<lb/>
augu&#x017F;tae fratrem, con&#x017F;ulis munere iam perfun-<lb/>
ctum, &amp; frequentibus in Scythas per Thraciam<lb/>
uictoriis clarum. Hic, confluente in auxilium ex<lb/>
occiduo mari nauium non poenitenda manu, cum<lb/>
Gi&#x017F;erici cla&#x017F;&#x017F;e frequentiores conflictus exercuit,<lb/>
plerasque naues in profundum demer&#x017F;it, &amp; ip&#x017F;am<lb/>
tandem Carthaginem potentia &#x017F;uperauit. Demum<lb/>
donorum illecebris &amp; ui pecuniarum ine&#x017F;catus pri-<lb/>
orem impetum remi&#x017F;it, &amp; &#x017F;pontaneus denique, pro-<lb/>
ut hi&#x017F;toriae Thrax Per&#x017F;icus commi&#x017F;it, profligatur.<lb/>
Referunt alii, A&#x017F;parem &amp; Ardaburium, Arii &#x017F;e-<lb/>
ctatores, cum ob id maxime ad imperii fa&#x017F;tigium<lb/>
minime po&#x017F;&#x017F;ent peruenire, Leonem, qui tunc eo-<lb/>
rum procurator erat, ad imperium euexi&#x017F;&#x017F;e, qua&#x017F;i<lb/>
rerum omnium &#x017F;ummam po&#x017F;thaec admini&#x017F;trare<lb/>
prae&#x017F;tolatos. Ab eorum &#x017F;pe cum animum auerte-<lb/>
teret imperator, rectam eius gubernandi rationem</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">labe-</hi></hi></fw><cb type="end"/></note> macht &#x017F;elbige<lb/>
&#x017F;o &#x017F;tarck, als immermehr die alten Griechen <hi rendition="#aq">Xerxis</hi> Flotte be&#x017F;chreiben ko&#x0364;nnen,<lb/>
und &#x017F;etzt noch hinzu, daß &#x017F;ie unterwegens von den Ku&#x0364;&#x017F;ten des Abendla&#x0364;ndi&#x017F;chen<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Reichs</fw><lb/><note xml:id="FN509_07_02" prev="#FN509_07_01" place="foot" n="7"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">poris largietur, certum ius uenerabili &#x017F;anctione<lb/>
con&#x017F;tituit, quod &#x017F;ub &#x017F;acris &#x017F;uae perennitatis api-<lb/>
cibus ad no&#x017F;tram quoque &#x017F;ententiam de&#x017F;tinauit.<lb/>
Quumque mundanis compendiis proficit, ut circa<lb/>
regendum utrumque orbem id praecipue cu&#x017F;todien-<lb/>
dum credamus, quod deliberatio communis elege-<lb/>
rit, legem directam licenter amplexi, quod ad<lb/>
omnes iam &#x017F;aluberrima con&#x017F;tituta perueniant, &#x017F;ub<lb/>
hac pragmatica iu&#x017F;&#x017F;ione ad amplitudinem tuam<lb/>
cen&#x017F;uimus dirigendam &amp;c.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">leo</hi></hi></hi> aber redet in<lb/>
der Con&#x017F;titution &#x017F;elb&#x017F;t in ho&#x0364;herm Thon: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Itaque<lb/>
nos, quibus totius mundi regimen commi&#x017F;it &#x017F;uper-<lb/>
na proui&#x017F;io, &amp; iuris regulam &amp; aequitatis ratio-<lb/>
nem uolumus cu&#x017F;todiri. Pius, ac triumphator,<lb/>
&#x017F;emper augu&#x017F;tus filius no&#x017F;ter, Anthemius, licet<lb/>
diuina maie&#x017F;tas, &amp; no&#x017F;tra creatio, pietati eius<lb/>
plenam imperii commi&#x017F;erit pote&#x017F;tatem, tamen pru-<lb/>
denti &amp; cauta, qua pollet, aequitate per &#x017F;acros<lb/>
adfatus nos credidit con&#x017F;ulendos, &amp;c.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[476/0510] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, Urſach zu hoffen, daß unter der neuen Regierung das meiſte noch ferner auf ihn ankommen wuͤrde, ſondern ſahe auch ſein Haus mit dem Kaͤiſerlichen vereiniget. XX. Jetzund nahm ſich nun Leo des Abendlaͤndiſchen Reichs gegen die Vandalen mit mehrerem Nachdruck an 1. Hingegen verdoppelte Genſericus die bisherige Feindſeligkeit gegen Anthemium, weil er ſehr dar- nach geſtrebet hatte, daß Olybrius, der mit ſeinem Hauſe, nachdem er die Princeßin Placidiam geheyrathet, nahe beſchwaͤgert war 2, zum Kaͤiſer moͤch- te ernennet werden. Leo mußte uͤber das befuͤrchten, daß die Vandalen, nachdem ſie alles, was dem Abendlaͤndiſchen Kaͤiſerthum in Africa gehoͤret, verſchlungen, endlich auch Egypten gleicher geſtalt anpacken moͤchten: und ruͤ- ſtete alſo im Jahr 468. eine groſſe Flotte gegen ſie aus, die Baſiliſcus, ſeiner Gemahlin Verinae Bruder, commandirte. theophanes 3 macht ſelbige ſo ſtarck, als immermehr die alten Griechen Xerxis Flotte beſchreiben koͤnnen, und ſetzt noch hinzu, daß ſie unterwegens von den Kuͤſten des Abendlaͤndiſchen Reichs 7 Genſericus macht Friede mit dem Roͤ- miſchen Reich. 1 §. XX. 1. priscvs p. 76. A. Leo imperator Genſericum, barbararum gentium ducem, per nuntium de Anthemii imperio certiorem fecit, ei- que bellum indixit, niſi Italias & reginas liberas dimitteret. Rediit autem nuntius, & retulit, nolle ipſum denuntiationi parere. 2 procopivs de bello Vandalico L. I. c. 6. p. 191. C. Anthemium ſenatorem, diuitiis & ſplendore generis inclytum, ut arma aduerſus Vandalos coniuncte moueret, iam Leo praemiſe- rat in occidentem, cuius etiam imperatorem ipſum creauerat, praeterito Olybrio, cui Gizericus, ut- pote Placidiae Valentiniani filiae marito, & propter affinitatem amico, imperium petiuerat maximopere. Repulſa irritatus, ditionem omnem imperatoris uaſtauit. 3 theophanes p. 99. ad A. CCCCLXI. ſecundum aeram Alexandrinam, qui kalendis Septembris A. C. CCCCLXVIII. exorditur. Hoc anno Leo imperator ingentem claſſem, & ualide inſtructum exercitum aduerſus Giſericum, qui Africam obtinebat, emiſit. Giſericus quippe, de- functo Marciano, multa mala intulit in prouinciat Romanae ditioni ſubiectas, praedis abactis, pleris- que in captiuitatem miſſis, & euerſis paſſim ciui- tatibus. Quibus excandeſcens imperator naues ex toto oriente centies mille contraxit, ipſasque militibus & armis plene munitas aduerſus Giſeri- cum deſtinauit. In eam claſſem mille & trecenta auri centenaria expendiſſe narrant. Itaque du- cem & praefectum inſtituit Baſiliſcum, Verinae auguſtae fratrem, conſulis munere iam perfun- ctum, & frequentibus in Scythas per Thraciam uictoriis clarum. Hic, confluente in auxilium ex occiduo mari nauium non poenitenda manu, cum Giſerici claſſe frequentiores conflictus exercuit, plerasque naues in profundum demerſit, & ipſam tandem Carthaginem potentia ſuperauit. Demum donorum illecebris & ui pecuniarum ineſcatus pri- orem impetum remiſit, & ſpontaneus denique, pro- ut hiſtoriae Thrax Perſicus commiſit, profligatur. Referunt alii, Aſparem & Ardaburium, Arii ſe- ctatores, cum ob id maxime ad imperii faſtigium minime poſſent peruenire, Leonem, qui tunc eo- rum procurator erat, ad imperium euexiſſe, quaſi rerum omnium ſummam poſthaec adminiſtrare praeſtolatos. Ab eorum ſpe cum animum auerte- teret imperator, rectam eius gubernandi rationem labe- 7 poris largietur, certum ius uenerabili ſanctione conſtituit, quod ſub ſacris ſuae perennitatis api- cibus ad noſtram quoque ſententiam deſtinauit. Quumque mundanis compendiis proficit, ut circa regendum utrumque orbem id praecipue cuſtodien- dum credamus, quod deliberatio communis elege- rit, legem directam licenter amplexi, quod ad omnes iam ſaluberrima conſtituta perueniant, ſub hac pragmatica iuſſione ad amplitudinem tuam cenſuimus dirigendam &c. leo aber redet in der Conſtitution ſelbſt in hoͤherm Thon: Itaque nos, quibus totius mundi regimen commiſit ſuper- na prouiſio, & iuris regulam & aequitatis ratio- nem uolumus cuſtodiri. Pius, ac triumphator, ſemper auguſtus filius noſter, Anthemius, licet diuina maieſtas, & noſtra creatio, pietati eius plenam imperii commiſerit poteſtatem, tamen pru- denti & cauta, qua pollet, aequitate per ſacros adfatus nos credidit conſulendos, &c.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/510
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 476. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/510>, abgerufen am 06.06.2024.