Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Neundtes Buch. Geschichte der Teutschen,
wand zum Kriege zu finden. Ausser seiner eygenen Ehrbegierde feuerte ihn Gen-
sericus,
König der Vandalen, etwas in Gallien zu unternehmen, an. Denn
selbiger wollte Theodorico, Könige der West-Gothen, gerne etwas zu thun
machen, als zu welchem er sich nichts gutes versehen konnte, weil er seine Toch-
ter, die mit dem Vandalischen Printzen Hunnerich vermählet gewesen, gar
übel nach Hause geschicket hatte 3.

Teutsche Völ-
cker, die bey sei-
ner Armee ge-
wesen: was er
für einen Weg
genommen.

XXV. Attila brach im Jahr 450 mit einer förchterlichen Armee von Hun-
nen, und Teutschen Völckern nach Gallien auf. iornandes, dem man de-
sto eher trauen mag1, weil er prisci Historie mit gebrauchet, berichtet,
daß insonderheit die drey Ost-Gothischen Fürsten, Valamir, Theodimir und
Vidimir, und der König der Gepiden Ardaricus, mit ihren Völckern
sich dabey herfür gethan: auch Attila unter allen ihm unterworffenen Fürsten
in den König der Gepiden, und den Gothischen Printzen Valamir, das mei-
ste Vertrauen gesetzet2. sidonivs apollinaris, der zu diesen Zeiten
nicht allein gelebet, sondern auch selbst die Historie des Hunnischen Krieges
beschreiben wollen, nennet unter Attilae Völckern auch die Rugier, Scyren,
Burgunder, Thöringer, Bructerer, und selbst die Francken3. Die Na-
men der letzteren sind nur von demjenigen Theil der Nation zu verstehen, der

es mit
[Beginn Spaltensatz] am: cumque ueniente Attila uotum suum nequiret
explere, facinus, quod cum Attila non fecerat,
cum Eugenio procuratore suo committit. Quam-
obrem tenta a germano, & in Constantinopolim
Theodosio principi destinata est.
Jn dem einen chr.
prosperi
heisset es ad A. 1. martiani
& valentiniani,
Attila Gallias ingressus
quasi iure debitam poscit uxorem, ubi graui clade
inflicta & accepta, ad propria recedit.
Man fin-
det sonst Müntzen mit Honoriae Bildniß, auf wel-
chen sie augusta genennet wird: unter andern eine,
mit der Aufschrifft VOT. XX. MVLT. XXX.
Die Historie ist aber hier viel zu dunckel, daß man
die Gelegenheit, bey welcher sie den Titel augusta
erhalten, heraus bringen könte.
3 Daß Gensericus Attilam zu diesem Kriege
mit angefrischet, erhellet aus prisci Worten,
die not. 1. angeführet worden. iornandes
aber giebt mehrere Umstände an, cap. 36. Huius er-
go mentem, ad uastationem orbis paratam, compe-
riens Gizericus rex Vandalorum, quem paulo an-
te memorauimus, multis muneribus ad Vesegotha-
rum bella praecipitat, metuens, ne Theodoricus,
Vesegotharum rex, filiae ulcisceretur iniuriam,
quae Hunericho Gizerici filio iuncta, prius quidem
tanto coniugio laetaretur; sed postea, ut erat ille
& in sua pignora truculentus, ob suspicionem tan-
tummodo ueneni ab ea parati, eam naribus ab-
scissis, truncatisque auribus spolians decore natu-
[Spaltenumbruch] rali, patri suo ad Gallias remiserat, ut turpe fu-
nus miseranda semper offerret, & crudelitas, qua
etiam mouerentur externi, uindictam patris effi-
cacius impetraret. Attila igitur dudum bella,
accepta Gizerici redemptione, parturiens, lega-
tos in Italiam ad Valentinianum principem misit,
serens Gothorum Romanorumque discordiam, ut,
quos praelio non poterat concutere, odiis internis
elideret, adserens, se reipubl. eius amicitias in
nullo uialare, sed contra Theodericum Vesegotha-
rum regem sibi esse certamen, unde eum excipi li-
benter optaret: Caetera epistolae usitatis salutati-
onum blandimentis oppleuerat, studens fidem ad-
hibere mendacio.
1 §. XXV. 1. Solches rühmet bereits pagivs
ad A. 451. n. 18. Gesta hoc anno in Galliis ab
Attila nullus accuratius descripsit, quam Iornandes.
2 iornandes c. 38. E diuerso uero fuit
Hunnorum acies ordinata, ut in medio Attila cum
suis fortissimis locaretur, sibi potius rex hac or-
dinatione prospiciens, quatenus inter gentis suae
robur positus, ab imminenti periculo redderetur
exceptus. Cornua uero eius multiplices populi, &
diuersae nationes, quas ditioni suae subdiderat,
ambiebant. Inter quos Ostrogotharum praeemine-
bat exercitus, Walamire, & Theodomire, &
Widemire, germanis ductantibus, ipso etiam re-
ge, rui tunc seruiebant, nobilioribus; quia Ama-

[Ende Spaltensatz]
lorum
3

Neundtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
wand zum Kriege zu finden. Auſſer ſeiner eygenen Ehrbegierde feuerte ihn Gen-
ſericus,
Koͤnig der Vandalen, etwas in Gallien zu unternehmen, an. Denn
ſelbiger wollte Theodorico, Koͤnige der Weſt-Gothen, gerne etwas zu thun
machen, als zu welchem er ſich nichts gutes verſehen konnte, weil er ſeine Toch-
ter, die mit dem Vandaliſchen Printzen Hunnerich vermaͤhlet geweſen, gar
uͤbel nach Hauſe geſchicket hatte 3.

Teutſche Voͤl-
ckeꝛ, die bey ſei-
ner Armee ge-
weſen: was er
fuͤr einen Weg
genommen.

XXV. Attila brach im Jahr 450 mit einer foͤrchterlichen Armee von Hun-
nen, und Teutſchen Voͤlckern nach Gallien auf. iornandes, dem man de-
ſto eher trauen mag1, weil er prisci Hiſtorie mit gebrauchet, berichtet,
daß inſonderheit die drey Oſt-Gothiſchen Fuͤrſten, Valamir, Theodimir und
Vidimir, und der Koͤnig der Gepiden Ardaricus, mit ihren Voͤlckern
ſich dabey herfuͤr gethan: auch Attila unter allen ihm unterworffenen Fuͤrſten
in den Koͤnig der Gepiden, und den Gothiſchen Printzen Valamir, das mei-
ſte Vertrauen geſetzet2. sidonivs apollinaris, der zu dieſen Zeiten
nicht allein gelebet, ſondern auch ſelbſt die Hiſtorie des Hunniſchen Krieges
beſchreiben wollen, nennet unter Attilae Voͤlckern auch die Rugier, Scyren,
Burgunder, Thoͤringer, Bructerer, und ſelbſt die Francken3. Die Na-
men der letzteren ſind nur von demjenigen Theil der Nation zu verſtehen, der

es mit
[Beginn Spaltensatz] am: cumque ueniente Attila uotum ſuum nequiret
explere, facinus, quod cum Attila non fecerat,
cum Eugenio procuratore ſuo committit. Quam-
obrem tenta a germano, & in Conſtantinopolim
Theodoſio principi deſtinata eſt.
Jn dem einen chr.
prosperi
heiſſet es ad A. 1. martiani
& valentiniani,
Attila Gallias ingreſſus
quaſi iure debitam poſcit uxorem, ubi graui clade
inflicta & accepta, ad propria recedit.
Man fin-
det ſonſt Muͤntzen mit Honoriae Bildniß, auf wel-
chen ſie auguſta genennet wird: unter andern eine,
mit der Aufſchrifft VOT. XX. MVLT. XXX.
Die Hiſtorie iſt aber hier viel zu dunckel, daß man
die Gelegenheit, bey welcher ſie den Titel auguſta
erhalten, heraus bringen koͤnte.
3 Daß Genſericus Attilam zu dieſem Kriege
mit angefriſchet, erhellet aus prisci Worten,
die not. 1. angefuͤhret worden. iornandes
aber giebt mehrere Umſtaͤnde an, cap. 36. Huius er-
go mentem, ad uaſtationem orbis paratam, compe-
riens Gizericus rex Vandalorum, quem paulo an-
te memorauimus, multis muneribus ad Veſegotha-
rum bella praecipitat, metuens, ne Theodoricus,
Veſegotharum rex, filiae ulciſceretur iniuriam,
quae Hunericho Gizerici filio iuncta, prius quidem
tanto coniugio laetaretur; ſed poſtea, ut erat ille
& in ſua pignora truculentus, ob ſuſpicionem tan-
tummodo ueneni ab ea parati, eam naribus ab-
ſciſſis, truncatisque auribus ſpolians decore natu-
[Spaltenumbruch] rali, patri ſuo ad Gallias remiſerat, ut turpe fu-
nus miſeranda ſemper offerret, & crudelitas, qua
etiam mouerentur externi, uindictam patris effi-
cacius impetraret. Attila igitur dudum bella,
accepta Gizerici redemptione, parturiens, lega-
tos in Italiam ad Valentinianum principem miſit,
ſerens Gothorum Romanorumque diſcordiam, ut,
quos praelio non poterat concutere, odiis internis
elideret, adſerens, ſe reipubl. eius amicitias in
nullo uialare, ſed contra Theodericum Veſegotha-
rum regem ſibi eſſe certamen, unde eum excipi li-
benter optaret: Caetera epiſtolae uſitatis ſalutati-
onum blandimentis oppleuerat, ſtudens fidem ad-
hibere mendacio.
1 §. XXV. 1. Solches ruͤhmet bereits pagivs
ad A. 451. n. 18. Geſta hoc anno in Galliis ab
Attila nullus accuratius deſcripſit, quam Iornandes.
2 iornandes c. 38. E diuerſo uero fuit
Hunnorum acies ordinata, ut in medio Attila cum
ſuis fortiſſimis locaretur, ſibi potius rex hac or-
dinatione proſpiciens, quatenus inter gentis ſuae
robur poſitus, ab imminenti periculo redderetur
exceptus. Cornua uero eius multiplices populi, &
diuerſae nationes, quas ditioni ſuae ſubdiderat,
ambiebant. Inter quos Oſtrogotharum praeemine-
bat exercitus, Walamire, & Theodomire, &
Widemire, germanis ductantibus, ipſo etiam re-
ge, rui tunc ſeruiebant, nobilioribus; quia Ama-

[Ende Spaltensatz]
lorum
3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0464" n="430"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Neundtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
wand zum Kriege zu finden. Au&#x017F;&#x017F;er &#x017F;einer eygenen Ehrbegierde feuerte ihn <hi rendition="#aq">Gen-<lb/>
&#x017F;ericus,</hi> Ko&#x0364;nig der Vandalen, etwas in Gallien zu unternehmen, an. Denn<lb/>
&#x017F;elbiger wollte <hi rendition="#aq">Theodorico,</hi> Ko&#x0364;nige der We&#x017F;t-Gothen, gerne etwas zu thun<lb/>
machen, als zu welchem er &#x017F;ich nichts gutes ver&#x017F;ehen konnte, weil er &#x017F;eine Toch-<lb/>
ter, die mit dem Vandali&#x017F;chen Printzen Hunnerich verma&#x0364;hlet gewe&#x017F;en, gar<lb/>
u&#x0364;bel nach Hau&#x017F;e ge&#x017F;chicket hatte <note place="foot" n="3">Daß <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus Attilam</hi> zu die&#x017F;em Kriege<lb/>
mit angefri&#x017F;chet, erhellet aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prisci</hi></hi></hi> Worten,<lb/>
die <hi rendition="#aq">not.</hi> 1. angefu&#x0364;hret worden. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi></hi><lb/>
aber giebt mehrere Um&#x017F;ta&#x0364;nde an, <hi rendition="#aq">cap. 36. <hi rendition="#i">Huius er-<lb/>
go mentem, ad ua&#x017F;tationem orbis paratam, compe-<lb/>
riens Gizericus rex Vandalorum, quem paulo an-<lb/>
te memorauimus, multis muneribus ad Ve&#x017F;egotha-<lb/>
rum bella praecipitat, metuens, ne Theodoricus,<lb/>
Ve&#x017F;egotharum rex, filiae ulci&#x017F;ceretur iniuriam,<lb/>
quae Hunericho Gizerici filio iuncta, prius quidem<lb/>
tanto coniugio laetaretur; &#x017F;ed po&#x017F;tea, ut erat ille<lb/>
&amp; in &#x017F;ua pignora truculentus, ob &#x017F;u&#x017F;picionem tan-<lb/>
tummodo ueneni ab ea parati, eam naribus ab-<lb/>
&#x017F;ci&#x017F;&#x017F;is, truncatisque auribus &#x017F;polians decore natu-<lb/><cb/>
rali, patri &#x017F;uo ad Gallias remi&#x017F;erat, ut turpe fu-<lb/>
nus mi&#x017F;eranda &#x017F;emper offerret, &amp; crudelitas, qua<lb/>
etiam mouerentur externi, uindictam patris effi-<lb/>
cacius impetraret. Attila igitur dudum bella,<lb/>
accepta Gizerici redemptione, parturiens, lega-<lb/>
tos in Italiam ad Valentinianum principem mi&#x017F;it,<lb/>
&#x017F;erens Gothorum Romanorumque di&#x017F;cordiam, ut,<lb/>
quos praelio non poterat concutere, odiis internis<lb/>
elideret, ad&#x017F;erens, &#x017F;e reipubl. eius amicitias in<lb/>
nullo uialare, &#x017F;ed contra Theodericum Ve&#x017F;egotha-<lb/>
rum regem &#x017F;ibi e&#x017F;&#x017F;e certamen, unde eum excipi li-<lb/>
benter optaret: Caetera epi&#x017F;tolae u&#x017F;itatis &#x017F;alutati-<lb/>
onum blandimentis oppleuerat, &#x017F;tudens fidem ad-<lb/>
hibere mendacio.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <note place="left">Teut&#x017F;che Vo&#x0364;l-<lb/>
cke&#xA75B;, die bey &#x017F;ei-<lb/>
ner Armee ge-<lb/>
we&#x017F;en: was er<lb/>
fu&#x0364;r einen Weg<lb/>
genommen.</note>
          <p><hi rendition="#aq">XXV. Attila</hi> brach im Jahr 450 mit einer fo&#x0364;rchterlichen Armee von Hun-<lb/>
nen, und Teut&#x017F;chen Vo&#x0364;lckern nach Gallien auf. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes,</hi></hi></hi> dem man de-<lb/>
&#x017F;to eher trauen mag<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXV</hi>. 1. Solches ru&#x0364;hmet bereits <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi><lb/>
ad A. 451. n. 18. <hi rendition="#i">Ge&#x017F;ta hoc anno in Galliis ab<lb/>
Attila nullus accuratius de&#x017F;crip&#x017F;it, quam Iornandes.</hi></hi></note>, weil er <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prisci</hi></hi></hi> Hi&#x017F;torie mit gebrauchet, berichtet,<lb/>
daß in&#x017F;onderheit die drey O&#x017F;t-Gothi&#x017F;chen Fu&#x0364;r&#x017F;ten, <hi rendition="#aq">Valamir, Theodimir</hi> und<lb/><hi rendition="#aq">Vidimir,</hi> und der Ko&#x0364;nig der Gepiden <hi rendition="#aq">Ardaricus,</hi> mit ihren Vo&#x0364;lckern<lb/>
&#x017F;ich dabey herfu&#x0364;r gethan: auch <hi rendition="#aq">Attila</hi> unter allen ihm unterworffenen Fu&#x0364;r&#x017F;ten<lb/>
in den Ko&#x0364;nig der Gepiden, und den Gothi&#x017F;chen Printzen <hi rendition="#aq">Valamir,</hi> das mei-<lb/>
&#x017F;te Vertrauen ge&#x017F;etzet<note xml:id="FN464_02_01" next="#FN464_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 38. <hi rendition="#i">E diuer&#x017F;o uero fuit<lb/>
Hunnorum acies ordinata, ut in medio Attila cum<lb/>
&#x017F;uis forti&#x017F;&#x017F;imis locaretur, &#x017F;ibi potius rex hac or-<lb/>
dinatione pro&#x017F;piciens, quatenus inter gentis &#x017F;uae<lb/>
robur po&#x017F;itus, ab imminenti periculo redderetur<lb/>
exceptus. Cornua uero eius multiplices populi, &amp;<lb/>
diuer&#x017F;ae nationes, quas ditioni &#x017F;uae &#x017F;ubdiderat,<lb/>
ambiebant. Inter quos O&#x017F;trogotharum praeemine-<lb/>
bat exercitus, Walamire, &amp; Theodomire, &amp;<lb/>
Widemire, germanis ductantibus, ip&#x017F;o etiam re-<lb/>
ge, rui tunc &#x017F;eruiebant, nobilioribus; quia Ama-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">lorum</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris,</hi></hi></hi> der zu die&#x017F;en Zeiten<lb/>
nicht allein gelebet, &#x017F;ondern auch &#x017F;elb&#x017F;t die Hi&#x017F;torie des Hunni&#x017F;chen Krieges<lb/>
be&#x017F;chreiben wollen, nennet unter <hi rendition="#aq">Attilae</hi> Vo&#x0364;lckern auch die Rugier, Scyren,<lb/>
Burgunder, Tho&#x0364;ringer, Bructerer, und &#x017F;elb&#x017F;t die Francken<note xml:id="FN464_03_01" next="#FN464_03_02" place="foot" n="3"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Die Na-<lb/>
men der letzteren &#x017F;ind nur von demjenigen Theil der Nation zu ver&#x017F;tehen, der<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">es mit</fw><lb/><note xml:id="FN463_02_02" prev="#FN463_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">am: cumque ueniente Attila uotum &#x017F;uum nequiret<lb/>
explere, facinus, quod cum Attila non fecerat,<lb/>
cum Eugenio procuratore &#x017F;uo committit. Quam-<lb/>
obrem tenta a germano, &amp; in Con&#x017F;tantinopolim<lb/>
Theodo&#x017F;io principi de&#x017F;tinata e&#x017F;t.</hi></hi> Jn dem einen <hi rendition="#aq">chr.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosperi</hi></hi></hi> hei&#x017F;&#x017F;et es <hi rendition="#aq">ad A. 1. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">martiani<lb/>
&amp; valentiniani,</hi></hi> <hi rendition="#i">Attila Gallias ingre&#x017F;&#x017F;us<lb/>
qua&#x017F;i iure debitam po&#x017F;cit uxorem, ubi graui clade<lb/>
inflicta &amp; accepta, ad propria recedit.</hi></hi> Man fin-<lb/>
det &#x017F;on&#x017F;t Mu&#x0364;ntzen mit <hi rendition="#aq">Honoriae</hi> Bildniß, auf wel-<lb/>
chen &#x017F;ie <hi rendition="#aq">augu&#x017F;ta</hi> genennet wird: unter andern eine,<lb/>
mit der Auf&#x017F;chrifft <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">VOT.</hi> XX. MVLT. XXX.</hi><lb/>
Die Hi&#x017F;torie i&#x017F;t aber hier viel zu dunckel, daß man<lb/>
die Gelegenheit, bey welcher &#x017F;ie den Titel <hi rendition="#aq">augu&#x017F;ta</hi><lb/>
erhalten, heraus bringen ko&#x0364;nte.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[430/0464] Neundtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, wand zum Kriege zu finden. Auſſer ſeiner eygenen Ehrbegierde feuerte ihn Gen- ſericus, Koͤnig der Vandalen, etwas in Gallien zu unternehmen, an. Denn ſelbiger wollte Theodorico, Koͤnige der Weſt-Gothen, gerne etwas zu thun machen, als zu welchem er ſich nichts gutes verſehen konnte, weil er ſeine Toch- ter, die mit dem Vandaliſchen Printzen Hunnerich vermaͤhlet geweſen, gar uͤbel nach Hauſe geſchicket hatte 3. XXV. Attila brach im Jahr 450 mit einer foͤrchterlichen Armee von Hun- nen, und Teutſchen Voͤlckern nach Gallien auf. iornandes, dem man de- ſto eher trauen mag 1, weil er prisci Hiſtorie mit gebrauchet, berichtet, daß inſonderheit die drey Oſt-Gothiſchen Fuͤrſten, Valamir, Theodimir und Vidimir, und der Koͤnig der Gepiden Ardaricus, mit ihren Voͤlckern ſich dabey herfuͤr gethan: auch Attila unter allen ihm unterworffenen Fuͤrſten in den Koͤnig der Gepiden, und den Gothiſchen Printzen Valamir, das mei- ſte Vertrauen geſetzet 2. sidonivs apollinaris, der zu dieſen Zeiten nicht allein gelebet, ſondern auch ſelbſt die Hiſtorie des Hunniſchen Krieges beſchreiben wollen, nennet unter Attilae Voͤlckern auch die Rugier, Scyren, Burgunder, Thoͤringer, Bructerer, und ſelbſt die Francken 3. Die Na- men der letzteren ſind nur von demjenigen Theil der Nation zu verſtehen, der es mit 2 3 Daß Genſericus Attilam zu dieſem Kriege mit angefriſchet, erhellet aus prisci Worten, die not. 1. angefuͤhret worden. iornandes aber giebt mehrere Umſtaͤnde an, cap. 36. Huius er- go mentem, ad uaſtationem orbis paratam, compe- riens Gizericus rex Vandalorum, quem paulo an- te memorauimus, multis muneribus ad Veſegotha- rum bella praecipitat, metuens, ne Theodoricus, Veſegotharum rex, filiae ulciſceretur iniuriam, quae Hunericho Gizerici filio iuncta, prius quidem tanto coniugio laetaretur; ſed poſtea, ut erat ille & in ſua pignora truculentus, ob ſuſpicionem tan- tummodo ueneni ab ea parati, eam naribus ab- ſciſſis, truncatisque auribus ſpolians decore natu- rali, patri ſuo ad Gallias remiſerat, ut turpe fu- nus miſeranda ſemper offerret, & crudelitas, qua etiam mouerentur externi, uindictam patris effi- cacius impetraret. Attila igitur dudum bella, accepta Gizerici redemptione, parturiens, lega- tos in Italiam ad Valentinianum principem miſit, ſerens Gothorum Romanorumque diſcordiam, ut, quos praelio non poterat concutere, odiis internis elideret, adſerens, ſe reipubl. eius amicitias in nullo uialare, ſed contra Theodericum Veſegotha- rum regem ſibi eſſe certamen, unde eum excipi li- benter optaret: Caetera epiſtolae uſitatis ſalutati- onum blandimentis oppleuerat, ſtudens fidem ad- hibere mendacio. 1 §. XXV. 1. Solches ruͤhmet bereits pagivs ad A. 451. n. 18. Geſta hoc anno in Galliis ab Attila nullus accuratius deſcripſit, quam Iornandes. 2 iornandes c. 38. E diuerſo uero fuit Hunnorum acies ordinata, ut in medio Attila cum ſuis fortiſſimis locaretur, ſibi potius rex hac or- dinatione proſpiciens, quatenus inter gentis ſuae robur poſitus, ab imminenti periculo redderetur exceptus. Cornua uero eius multiplices populi, & diuerſae nationes, quas ditioni ſuae ſubdiderat, ambiebant. Inter quos Oſtrogotharum praeemine- bat exercitus, Walamire, & Theodomire, & Widemire, germanis ductantibus, ipſo etiam re- ge, rui tunc ſeruiebant, nobilioribus; quia Ama- lorum 3 2 am: cumque ueniente Attila uotum ſuum nequiret explere, facinus, quod cum Attila non fecerat, cum Eugenio procuratore ſuo committit. Quam- obrem tenta a germano, & in Conſtantinopolim Theodoſio principi deſtinata eſt. Jn dem einen chr. prosperi heiſſet es ad A. 1. martiani & valentiniani, Attila Gallias ingreſſus quaſi iure debitam poſcit uxorem, ubi graui clade inflicta & accepta, ad propria recedit. Man fin- det ſonſt Muͤntzen mit Honoriae Bildniß, auf wel- chen ſie auguſta genennet wird: unter andern eine, mit der Aufſchrifft VOT. XX. MVLT. XXX. Die Hiſtorie iſt aber hier viel zu dunckel, daß man die Gelegenheit, bey welcher ſie den Titel auguſta erhalten, heraus bringen koͤnte.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/464
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 430. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/464>, abgerufen am 06.06.2024.