Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit den Hunnen geführten Kriege.
Flusses: priscvs giebt die Länge an, von der Sau bis an Noui in Thra-
cien; die Breite aber 15. Tage-Reisen: und berichtet ferner, daß Naissus
ietzo Nissa in Servien der letzte Ort gewesen, darinnen die Unterthanen des
Römischen Reichs, und die Hunnen mit einander Handlung treiben können.
Aus diesem Unterscheid der ihm unterworffenen Völcker ist es entstanden, daß
an seinem Hofe, ausser der Hunnischen, auch die Gothische Sprache, und
ein verderbtes Latein geredet worden +. Der Hauptsitz seines Reichs war in
den Ländern zur Rechten der Donau. Aus der Beschreibung die priscvs
von der Reise, so er als Gesandter dahin gethan, uns hinterlassen, erhellet,
daß Attilae Lager damals zur Rechten der Donau, gegen das ietzige Widin
über, gestanden: und die Gesandtschafft von dannen noch 15. Tage-Reisen
bis zu seiner Residentz gehabt7. Sein Hof-Lager bestand aus vielen von Holtz
zusammengefügten Gebäuden, und war so weitläufftig, so ordentlich, und
so reinlich, daß es manche Stadt beschämen konte. priscvs hat uns viel
besondere Umstände von selbigem Hofe hinterlassen8. Er thut dabey Mel-
dung, von Attilae zweyen Gemahlinnen, denen er beyden auf-

gewar-
[Beginn Spaltensatz] um duce, barbaro parebat. Itaque Edecon in pa-
latium admissus, imperatori literas Attilae red-
didit, in quibus de transfugis non redditis quere-
batur, qui nisi redderentur, & Romani a colen-
da terra abstinerent, quam bello captam suae diti-
oni adiecerat, ad arma iturum minabatur. Ea
uero, secundum Istrum[unleserliches Material - 1 Zeichen fehlt]a Paeonibus, ad Nouas
usque Thraciae in longitudinem extendebatur. La-
titudo autem erat quindecim dierum itinere. Ne-
que uero forum celebrari, ut olim, ad ripam Istri,
sed in Naisso, quam urbem a se captam & di-
rutam, quinque dierum itinere expedito homini ab
Istro distantem, Scytharum & ditionis limitem
constituebat. Legatos quoque ad se uenire iussit,
controuersa disceptaturos, non ex quolibet homi-
num genere & ordine, sed ex consularibus illu-
striores, quos mittere libuerit, quorum excipien-
dorum gratia, in Sardicam discederet.
+ S. not. 8. An einem andern Ort sagt pris-
cvs
(p. 59. B.) Intra sua, barbaricam linguam
colunt, & affectant; neque tam Hunnorum, quam
Gothorum, aut etiam Ausoniorum, bi scilicet,
quibuscum Romanis frequentius est commercium.

otrokocsi
muthmasset p. 126., lingua Auso-
niorum
bedeute hier die Sprache, die bis auf den
heutigen Tag in der Wallachey gebräuchlich ist.
7 Die Reise-Beschreibung sucht otrokoc-
si
in Richtigkeit zu bringen, und beschleußt p. 180.
Magna itineris huius emensio uidetur locum nobis
ostendere circa IASZ-BIRINY, aut plane
ipsum oppidum.
8 [Spaltenumbruch] priscvs p. 66. 67. 68. Reuersis nobis in
tentorium, ecce ad nos Orestis pater, uos ambos,
inquit, ad conuiuium inuitat Attilas, fiet uero illud
ad nonam diei. Tempore condicto obseruato, ut
uenimus, & una quoque Romanorum occidenta-
lium legati, stetimus in limine coenaculi, coram
Attila. Hic pincernae, ut mos est in illis regio-
nibus, calicem tradiderunt, ut ante accubitum,
uota faceremus. Quo facto, & calice degustato,
ipsa solia, in quibus nos sedentes coenare oporte-
bat, ingressi sumus. Hic praeparata erant
omnia sedilia, circa parietes cubiculi, ab utra-
que parte disposita: in medio sedebat Attilas, in
lecto, e regione cuius erat & alter Attilae lectus,
pone quem erant quidam gradus, qui ad eius cu-
bile ferebant, linteis candidis, & uariis tapeti-
bus, uenustatis & ornatus gratia, contectum,
simile cubilibus, quae Romani & Graeci nubenti-
bus adornare pro more habent. Tum conuiuarum
primum ordinem, ad Attilae dextram sedere con-
stieuerunt, secundum ad laeuam: in quo nos &
Berichus, uir apud Scythas nobilis; sed Berichus
superiore loco. Nam Onesegius in cathedra, ad
dextram regii thori, & e regione Onesegii, duo
ex Attilae siliis sedebant. Senior enim in eodem,
quo pater throno, non prope, sed multum infra
accumbebat, oculis prae pudore, propter patris
praesentiam, semper in terram coniectis. Omni-
bus ordine sedentibus, qui Attilae erat a poculis,
ingrediens, pateram uini tradit. Hanc ubi sus-
cepit, priorem ordine salutauit, salutatione hono-
ratus surrexit, neque prius eum sedere fas erat,
quam merum degustans, aut etiam ebibens, pocu-

[Ende Spaltensatz]
lum
H h h

bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege.
Fluſſes: priscvs giebt die Laͤnge an, von der Sau bis an Noui in Thra-
cien; die Breite aber 15. Tage-Reiſen: und berichtet ferner, daß Naiſſus
ietzo Niſſa in Servien der letzte Ort geweſen, darinnen die Unterthanen des
Roͤmiſchen Reichs, und die Hunnen mit einander Handlung treiben koͤnnen.
Aus dieſem Unterſcheid der ihm unterworffenen Voͤlcker iſt es entſtanden, daß
an ſeinem Hofe, auſſer der Hunniſchen, auch die Gothiſche Sprache, und
ein verderbtes Latein geredet worden . Der Hauptſitz ſeines Reichs war in
den Laͤndern zur Rechten der Donau. Aus der Beſchreibung die priscvs
von der Reiſe, ſo er als Geſandter dahin gethan, uns hinterlaſſen, erhellet,
daß Attilae Lager damals zur Rechten der Donau, gegen das ietzige Widin
uͤber, geſtanden: und die Geſandtſchafft von dannen noch 15. Tage-Reiſen
bis zu ſeiner Reſidentz gehabt7. Sein Hof-Lager beſtand aus vielen von Holtz
zuſammengefuͤgten Gebaͤuden, und war ſo weitlaͤufftig, ſo ordentlich, und
ſo reinlich, daß es manche Stadt beſchaͤmen konte. priscvs hat uns viel
beſondere Umſtaͤnde von ſelbigem Hofe hinterlaſſen8. Er thut dabey Mel-
dung, von Attilae zweyen Gemahlinnen, denen er beyden auf-

gewar-
[Beginn Spaltensatz] um duce, barbaro parebat. Itaque Edecon in pa-
latium admiſſus, imperatori literas Attilae red-
didit, in quibus de transfugis non redditis quere-
batur, qui niſi redderentur, & Romani a colen-
da terra abſtinerent, quam bello captam ſuae diti-
oni adiecerat, ad arma iturum minabatur. Ea
uero, ſecundum Iſtrum[unleserliches Material – 1 Zeichen fehlt]a Paeonibus, ad Nouas
usque Thraciae in longitudinem extendebatur. La-
titudo autem erat quindecim dierum itinere. Ne-
que uero forum celebrari, ut olim, ad ripam Iſtri,
ſed in Naiſſo, quam urbem a ſe captam & di-
rutam, quinque dierum itinere expedito homini ab
Iſtro diſtantem, Scytharum & ditionis limitem
conſtituebat. Legatos quoque ad ſe uenire iuſſit,
controuerſa diſceptaturos, non ex quolibet homi-
num genere & ordine, ſed ex conſularibus illu-
ſtriores, quos mittere libuerit, quorum excipien-
dorum gratia, in Sardicam diſcederet.
S. not. 8. An einem andern Ort ſagt pris-
cvs
(p. 59. B.) Intra ſua, barbaricam linguam
colunt, & affectant; neque tam Hunnorum, quam
Gothorum, aut etiam Auſoniorum, bi ſcilicet,
quibuscum Romanis frequentius eſt commercium.

otrokocsi
muthmaſſet p. 126., lingua Auſo-
niorum
bedeute hier die Sprache, die bis auf den
heutigen Tag in der Wallachey gebraͤuchlich iſt.
7 Die Reiſe-Beſchreibung ſucht otrokoc-
si
in Richtigkeit zu bringen, und beſchleußt p. 180.
Magna itineris huius emenſio uidetur locum nobis
oſtendere circa IASZ-BIRINY, aut plane
ipſum oppidum.
8 [Spaltenumbruch] priscvs p. 66. 67. 68. Reuerſis nobis in
tentorium, ecce ad nos Oreſtis pater, uos ambos,
inquit, ad conuiuium inuitat Attilas, fiet uero illud
ad nonam diei. Tempore condicto obſeruato, ut
uenimus, & una quoque Romanorum occidenta-
lium legati, ſtetimus in limine coenaculi, coram
Attila. Hic pincernae, ut mos eſt in illis regio-
nibus, calicem tradiderunt, ut ante accubitum,
uota faceremus. Quo facto, & calice deguſtato,
ipſa ſolia, in quibus nos ſedentes coenare oporte-
bat, ingreſſi ſumus. Hic praeparata erant
omnia ſedilia, circa parietes cubiculi, ab utra-
que parte diſpoſita: in medio ſedebat Attilas, in
lecto, e regione cuius erat & alter Attilae lectus,
pone quem erant quidam gradus, qui ad eius cu-
bile ferebant, linteis candidis, & uariis tapeti-
bus, uenuſtatis & ornatus gratia, contectum,
ſimile cubilibus, quae Romani & Graeci nubenti-
bus adornare pro more habent. Tum conuiuarum
primum ordinem, ad Attilae dextram ſedere con-
ſtieuerunt, ſecundum ad laeuam: in quo nos &
Berichus, uir apud Scythas nobilis; ſed Berichus
ſuperiore loco. Nam Oneſegius in cathedra, ad
dextram regii thori, & e regione Oneſegii, duo
ex Attilae ſiliis ſedebant. Senior enim in eodem,
quo pater throno, non prope, ſed multum infra
accumbebat, oculis prae pudore, propter patris
praeſentiam, ſemper in terram coniectis. Omni-
bus ordine ſedentibus, qui Attilae erat a poculis,
ingrediens, pateram uini tradit. Hanc ubi ſuſ-
cepit, priorem ordine ſalutauit, ſalutatione hono-
ratus ſurrexit, neque prius eum ſedere fas erat,
quam merum deguſtans, aut etiam ebibens, pocu-

[Ende Spaltensatz]
lum
H h h
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0459" n="425"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit den Hunnen gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
Flu&#x017F;&#x017F;es: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi></hi> giebt die La&#x0364;nge an, von der Sau bis an <hi rendition="#aq">Noui</hi> in Thra-<lb/>
cien; die Breite aber 15. Tage-Rei&#x017F;en: und berichtet ferner, daß <hi rendition="#aq">Nai&#x017F;&#x017F;us</hi><lb/>
ietzo <hi rendition="#aq">Ni&#x017F;&#x017F;a</hi> in Servien der letzte Ort gewe&#x017F;en, darinnen die Unterthanen des<lb/>
Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reichs, und die Hunnen mit einander Handlung treiben ko&#x0364;nnen<note xml:id="FN458_06_02" prev="#FN458_06_01" place="foot" n="6"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">um duce, barbaro parebat. Itaque Edecon in pa-<lb/>
latium admi&#x017F;&#x017F;us, imperatori literas Attilae red-<lb/>
didit, in quibus de transfugis non redditis quere-<lb/>
batur, qui ni&#x017F;i redderentur, &amp; Romani a colen-<lb/>
da terra ab&#x017F;tinerent, quam bello captam &#x017F;uae diti-<lb/>
oni adiecerat, ad arma iturum minabatur. Ea<lb/>
uero, &#x017F;ecundum I&#x017F;trum<gap reason="illegible" unit="chars" quantity="1"/>a Paeonibus, ad Nouas<lb/>
usque Thraciae in longitudinem extendebatur. La-<lb/>
titudo autem erat quindecim dierum itinere. Ne-<lb/>
que uero forum celebrari, ut olim, ad ripam I&#x017F;tri,<lb/>
&#x017F;ed in Nai&#x017F;&#x017F;o, quam urbem a &#x017F;e captam &amp; di-<lb/>
rutam, quinque dierum itinere expedito homini ab<lb/>
I&#x017F;tro di&#x017F;tantem, Scytharum &amp; ditionis limitem<lb/>
con&#x017F;tituebat. Legatos quoque ad &#x017F;e uenire iu&#x017F;&#x017F;it,<lb/>
controuer&#x017F;a di&#x017F;ceptaturos, non ex quolibet homi-<lb/>
num genere &amp; ordine, &#x017F;ed ex con&#x017F;ularibus illu-<lb/>
&#x017F;triores, quos mittere libuerit, quorum excipien-<lb/>
dorum gratia, in Sardicam di&#x017F;cederet.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>.<lb/>
Aus die&#x017F;em Unter&#x017F;cheid der ihm unterworffenen Vo&#x0364;lcker i&#x017F;t es ent&#x017F;tanden, daß<lb/>
an &#x017F;einem Hofe, au&#x017F;&#x017F;er der Hunni&#x017F;chen, auch die Gothi&#x017F;che Sprache, und<lb/>
ein verderbtes Latein geredet worden <note place="foot" n="&#x2020;">S. <hi rendition="#aq">not.</hi> 8. An einem andern Ort &#x017F;agt <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pris-<lb/>
cvs</hi></hi> (p. 59. B.) <hi rendition="#i">Intra &#x017F;ua, barbaricam linguam<lb/>
colunt, &amp; affectant; neque tam Hunnorum, quam<lb/>
Gothorum, aut etiam Au&#x017F;oniorum, bi &#x017F;cilicet,<lb/>
quibuscum Romanis frequentius e&#x017F;t commercium.</hi><lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">otrokocsi</hi></hi></hi> muthma&#x017F;&#x017F;et <hi rendition="#aq">p. 126., lingua Au&#x017F;o-<lb/>
niorum</hi> bedeute hier die Sprache, die bis auf den<lb/>
heutigen Tag in der Wallachey gebra&#x0364;uchlich i&#x017F;t.</note>. Der Haupt&#x017F;itz &#x017F;eines Reichs war in<lb/>
den La&#x0364;ndern zur Rechten der Donau. Aus der Be&#x017F;chreibung die <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi></hi><lb/>
von der Rei&#x017F;e, &#x017F;o er als Ge&#x017F;andter dahin gethan, uns hinterla&#x017F;&#x017F;en, erhellet,<lb/>
daß <hi rendition="#aq">Attilae</hi> Lager damals zur Rechten der Donau, gegen das ietzige Widin<lb/>
u&#x0364;ber, ge&#x017F;tanden: und die Ge&#x017F;andt&#x017F;chafft von dannen noch 15. Tage-Rei&#x017F;en<lb/>
bis zu &#x017F;einer Re&#x017F;identz gehabt<note place="foot" n="7">Die Rei&#x017F;e-Be&#x017F;chreibung &#x017F;ucht <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">otrokoc-<lb/>
si</hi></hi></hi> in Richtigkeit zu bringen, und be&#x017F;chleußt <hi rendition="#aq">p. 180.<lb/><hi rendition="#i">Magna itineris huius emen&#x017F;io uidetur locum nobis<lb/>
o&#x017F;tendere circa <hi rendition="#g">IASZ-BIRINY,</hi> aut plane<lb/>
ip&#x017F;um oppidum.</hi></hi></note>. Sein Hof-Lager be&#x017F;tand aus vielen von Holtz<lb/>
zu&#x017F;ammengefu&#x0364;gten Geba&#x0364;uden, und war &#x017F;o weitla&#x0364;ufftig, &#x017F;o ordentlich, und<lb/>
&#x017F;o reinlich, daß es manche Stadt be&#x017F;cha&#x0364;men konte. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi></hi> hat uns viel<lb/>
be&#x017F;ondere Um&#x017F;ta&#x0364;nde von &#x017F;elbigem Hofe hinterla&#x017F;&#x017F;en<note xml:id="FN459_08_01" next="#FN459_08_02" place="foot" n="8"><cb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi> p. 66. 67. 68. <hi rendition="#i">Reuer&#x017F;is nobis in<lb/>
tentorium, ecce ad nos Ore&#x017F;tis pater, uos ambos,<lb/>
inquit, ad conuiuium inuitat Attilas, fiet uero illud<lb/>
ad nonam diei. Tempore condicto ob&#x017F;eruato, ut<lb/>
uenimus, &amp; una quoque Romanorum occidenta-<lb/>
lium legati, &#x017F;tetimus in limine coenaculi, coram<lb/>
Attila. Hic pincernae, ut mos e&#x017F;t in illis regio-<lb/>
nibus, calicem tradiderunt, ut ante accubitum,<lb/>
uota faceremus. Quo facto, &amp; calice degu&#x017F;tato,<lb/>
ip&#x017F;a &#x017F;olia, in quibus nos &#x017F;edentes coenare oporte-<lb/>
bat, ingre&#x017F;&#x017F;i &#x017F;umus. Hic praeparata erant<lb/>
omnia &#x017F;edilia, circa parietes cubiculi, ab utra-<lb/>
que parte di&#x017F;po&#x017F;ita: in medio &#x017F;edebat Attilas, in<lb/>
lecto, e regione cuius erat &amp; alter Attilae lectus,<lb/>
pone quem erant quidam gradus, qui ad eius cu-<lb/>
bile ferebant, linteis candidis, &amp; uariis tapeti-<lb/>
bus, uenu&#x017F;tatis &amp; ornatus gratia, contectum,<lb/>
&#x017F;imile cubilibus, quae Romani &amp; Graeci nubenti-<lb/>
bus adornare pro more habent. Tum conuiuarum<lb/>
primum ordinem, ad Attilae dextram &#x017F;edere con-<lb/>
&#x017F;tieuerunt, &#x017F;ecundum ad laeuam: in quo nos &amp;<lb/>
Berichus, uir apud Scythas nobilis; &#x017F;ed Berichus<lb/>
&#x017F;uperiore loco. Nam One&#x017F;egius in cathedra, ad<lb/>
dextram regii thori, &amp; e regione One&#x017F;egii, duo<lb/>
ex Attilae &#x017F;iliis &#x017F;edebant. Senior enim in eodem,<lb/>
quo pater throno, non prope, &#x017F;ed multum infra<lb/>
accumbebat, oculis prae pudore, propter patris<lb/>
prae&#x017F;entiam, &#x017F;emper in terram coniectis. Omni-<lb/>
bus ordine &#x017F;edentibus, qui Attilae erat a poculis,<lb/>
ingrediens, pateram uini tradit. Hanc ubi &#x017F;u&#x017F;-<lb/>
cepit, priorem ordine &#x017F;alutauit, &#x017F;alutatione hono-<lb/>
ratus &#x017F;urrexit, neque prius eum &#x017F;edere fas erat,<lb/>
quam merum degu&#x017F;tans, aut etiam ebibens, pocu-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">lum</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">H h h</fw><lb/><cb type="end"/></note>. Er thut dabey Mel-<lb/>
dung, von <hi rendition="#aq">Attilae</hi> zweyen Gemahlinnen, denen er beyden auf-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">gewar-</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[425/0459] bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege. Fluſſes: priscvs giebt die Laͤnge an, von der Sau bis an Noui in Thra- cien; die Breite aber 15. Tage-Reiſen: und berichtet ferner, daß Naiſſus ietzo Niſſa in Servien der letzte Ort geweſen, darinnen die Unterthanen des Roͤmiſchen Reichs, und die Hunnen mit einander Handlung treiben koͤnnen 6. Aus dieſem Unterſcheid der ihm unterworffenen Voͤlcker iſt es entſtanden, daß an ſeinem Hofe, auſſer der Hunniſchen, auch die Gothiſche Sprache, und ein verderbtes Latein geredet worden †. Der Hauptſitz ſeines Reichs war in den Laͤndern zur Rechten der Donau. Aus der Beſchreibung die priscvs von der Reiſe, ſo er als Geſandter dahin gethan, uns hinterlaſſen, erhellet, daß Attilae Lager damals zur Rechten der Donau, gegen das ietzige Widin uͤber, geſtanden: und die Geſandtſchafft von dannen noch 15. Tage-Reiſen bis zu ſeiner Reſidentz gehabt 7. Sein Hof-Lager beſtand aus vielen von Holtz zuſammengefuͤgten Gebaͤuden, und war ſo weitlaͤufftig, ſo ordentlich, und ſo reinlich, daß es manche Stadt beſchaͤmen konte. priscvs hat uns viel beſondere Umſtaͤnde von ſelbigem Hofe hinterlaſſen 8. Er thut dabey Mel- dung, von Attilae zweyen Gemahlinnen, denen er beyden auf- gewar- 6 um duce, barbaro parebat. Itaque Edecon in pa- latium admiſſus, imperatori literas Attilae red- didit, in quibus de transfugis non redditis quere- batur, qui niſi redderentur, & Romani a colen- da terra abſtinerent, quam bello captam ſuae diti- oni adiecerat, ad arma iturum minabatur. Ea uero, ſecundum Iſtrum_a Paeonibus, ad Nouas usque Thraciae in longitudinem extendebatur. La- titudo autem erat quindecim dierum itinere. Ne- que uero forum celebrari, ut olim, ad ripam Iſtri, ſed in Naiſſo, quam urbem a ſe captam & di- rutam, quinque dierum itinere expedito homini ab Iſtro diſtantem, Scytharum & ditionis limitem conſtituebat. Legatos quoque ad ſe uenire iuſſit, controuerſa diſceptaturos, non ex quolibet homi- num genere & ordine, ſed ex conſularibus illu- ſtriores, quos mittere libuerit, quorum excipien- dorum gratia, in Sardicam diſcederet. † S. not. 8. An einem andern Ort ſagt pris- cvs (p. 59. B.) Intra ſua, barbaricam linguam colunt, & affectant; neque tam Hunnorum, quam Gothorum, aut etiam Auſoniorum, bi ſcilicet, quibuscum Romanis frequentius eſt commercium. otrokocsi muthmaſſet p. 126., lingua Auſo- niorum bedeute hier die Sprache, die bis auf den heutigen Tag in der Wallachey gebraͤuchlich iſt. 7 Die Reiſe-Beſchreibung ſucht otrokoc- si in Richtigkeit zu bringen, und beſchleußt p. 180. Magna itineris huius emenſio uidetur locum nobis oſtendere circa IASZ-BIRINY, aut plane ipſum oppidum. 8 priscvs p. 66. 67. 68. Reuerſis nobis in tentorium, ecce ad nos Oreſtis pater, uos ambos, inquit, ad conuiuium inuitat Attilas, fiet uero illud ad nonam diei. Tempore condicto obſeruato, ut uenimus, & una quoque Romanorum occidenta- lium legati, ſtetimus in limine coenaculi, coram Attila. Hic pincernae, ut mos eſt in illis regio- nibus, calicem tradiderunt, ut ante accubitum, uota faceremus. Quo facto, & calice deguſtato, ipſa ſolia, in quibus nos ſedentes coenare oporte- bat, ingreſſi ſumus. Hic praeparata erant omnia ſedilia, circa parietes cubiculi, ab utra- que parte diſpoſita: in medio ſedebat Attilas, in lecto, e regione cuius erat & alter Attilae lectus, pone quem erant quidam gradus, qui ad eius cu- bile ferebant, linteis candidis, & uariis tapeti- bus, uenuſtatis & ornatus gratia, contectum, ſimile cubilibus, quae Romani & Graeci nubenti- bus adornare pro more habent. Tum conuiuarum primum ordinem, ad Attilae dextram ſedere con- ſtieuerunt, ſecundum ad laeuam: in quo nos & Berichus, uir apud Scythas nobilis; ſed Berichus ſuperiore loco. Nam Oneſegius in cathedra, ad dextram regii thori, & e regione Oneſegii, duo ex Attilae ſiliis ſedebant. Senior enim in eodem, quo pater throno, non prope, ſed multum infra accumbebat, oculis prae pudore, propter patris praeſentiam, ſemper in terram coniectis. Omni- bus ordine ſedentibus, qui Attilae erat a poculis, ingrediens, pateram uini tradit. Hanc ubi ſuſ- cepit, priorem ordine ſalutauit, ſalutatione hono- ratus ſurrexit, neque prius eum ſedere fas erat, quam merum deguſtans, aut etiam ebibens, pocu- lum H h h

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/459
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 425. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/459>, abgerufen am 01.06.2024.