Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit den Hunnen geführten Kriege.
nehmsten aber, und insonderheit die Geistlichen, die beständig blieben, musten
das Land räumen, welches unter andern auch den Bischoff von Carthago,
Quoduultdeus, traf, der sich nach Neapel begab 5. Diese Verfolgung
ist nachmals unter Genserici Sohn, Hunorico, noch ärger worden. vi-
ctor,
Bischoff von Vita, den sie ebenfalls getroffen, hat sie ums Jahr
487. mit aller der Bitterkeit, die das Andencken dessen, was er und seine
Mitbrüder gelitten, der Feder einflössen konte, beschrieben 6.

XVIII. Die Vandalen breiteten sich darauf fast ohne Wiederstand inThut einen
Versuch auf
Sicilien.

Africa weiter aus. Diese Länder waren damals wohl angebauet, und hat-
ten durch Schiffarth und Handlung auch auswärtigen Reichthum an sich
gezogen. Gensericus entschloß also den Vortheilen, die ihm die Natur und
Lage des Landes gleichsam darbothe, weiter nachzusetzen, und seine Vanda-
len, die sich schon in Spanien zur See zu versuchen angefangen, ferner in der
Schiffarth zu üben. Der erste Versuch geschahe auf Sicilien, in welcher
Jnsel sie unter andern Unternehmungen, die von den historicis nicht aufge-
zeichnet worden, um das Jahr 440 oder 441. Palermo belagert 1, und Lily-
baeum,
ietzo Capo Boco, erobert 2. Theodosius rüstete zwar, um dem Oc-

cident
[Beginn Spaltensatz] ditissimae quaeque ac potentissimae domus turbam
faciant ciuitatis, uides, perpaucorum potentium
sacrilega superstitione urbem cunctam fuisse pollu-
tam. Nemini autem dubium est, omnes domino-
rum familias aut similes esse dominis, aut deteri-
ores, quamuis hoc usitatius, ut deteriores &c.
Und
L. VI. Circumsonabant armis muros Carthaginis
populi barbarorum, ecclesia Carthaginensis insani-
ebat in circis, luxuriabat in theatris &c.
5 victor de persec. Vandal. L. I. c. 5. Tum
uero memoratae urbis episcopum, id est, Cartha-
ginis, deo & hominibus manifestum, nomine
Quoduultdeum, & maximam turbam clericorum
nauibus fractis impositos, nudos atque expoliatos
expelli praecepit: quos deus miseratione bonitatis
suae prospera nauigatione Neapolim, Campaniae
perducere dignatus est ciuitatem. Senatorum au-
tem atque honoratorum multitudinem primo exi-
lie crudeli contriuit, postea transmarinas in par-
tes proiecit. Pulso namque episcopo, ut praefati
sumus, cum clero uenerabili, illico ecclesiam no-
mine restitutam, in qua semper episcopi comma-
nebant, suae religioni mancipauit, atque uniuer-
sas, quae intra muros fuerant ciuitatis, cum suis
diuitiis abstulit.
6 petrvs franciscvs chifletivs
elucidationum in Victorem Vitensem c.
8. und 9.
meynet, victor vitensis sey primas pro-
[Spaltenumbruch] uinciae Byzacenae
gewesen, und habe sich, nach
ausgestandenen Verfolgungen, nach Constantinopel
retiriret, und daselbst sein Buch de persecutione
Vandalica
geschrieben. Der p. rvinart aber,
hat in seiner Vorrede §. VI. & seq. gezeiget, daß
diese Muthmassung grosse Schwürigkeit unterworffen.
1 §. XVIII. 1. isidorvs in hist. Vandal. p.
226. Cui [Geiserico] Valentinianus, occidentis im-
perator, non ualens obsistere, pacem mittit, &
partem Africae, quam Vandali possederant, tan-
quam pacifice tradidit, conditionibus ab eo sacra-
menti acceptis, ne quid amplius inuaderet. Ille
autem sacramenti religione uiolata, Carthaginem
peruadit, Siciliam depraedatur, Panormum ob-
sidet, Arianam pestilentiam per totam Africam
intromittit, sacerdotes ecclesiae expellit, marty-
res plurimos efficit.
idativs in chronico ad
A. Valentiniani XVI. (440.) Gaisericus, Siciliam
depraedatus, Panormum diu obsedit: qui damnati
a catholicis episcopis Maximini, apud Siciliam A-
rianorum ducis, aduersum catholicos praecipitan-
tur instinctu, ut eos quoquo pacto in impietatem
cogeret Arianam. Nonnullis declinantibus, ali-
quanti durantes in catholica side consummauere
martyrium.
2 paschasinvs, episcopus Lilybetanus,
gedencket dieser Heimsuchung in einem Brief, den
er im Jahr 443. an den Pabst Leonem, wegen des
[Ende Spaltensatz]
Cycli

bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege.
nehmſten aber, und inſonderheit die Geiſtlichen, die beſtaͤndig blieben, muſten
das Land raͤumen, welches unter andern auch den Biſchoff von Carthago,
Quoduultdeus, traf, der ſich nach Neapel begab 5. Dieſe Verfolgung
iſt nachmals unter Genſerici Sohn, Hunorico, noch aͤrger worden. vi-
ctor,
Biſchoff von Vita, den ſie ebenfalls getroffen, hat ſie ums Jahr
487. mit aller der Bitterkeit, die das Andencken deſſen, was er und ſeine
Mitbruͤder gelitten, der Feder einfloͤſſen konte, beſchrieben 6.

XVIII. Die Vandalen breiteten ſich darauf faſt ohne Wiederſtand inThut einen
Verſuch auf
Sicilien.

Africa weiter aus. Dieſe Laͤnder waren damals wohl angebauet, und hat-
ten durch Schiffarth und Handlung auch auswaͤrtigen Reichthum an ſich
gezogen. Genſericus entſchloß alſo den Vortheilen, die ihm die Natur und
Lage des Landes gleichſam darbothe, weiter nachzuſetzen, und ſeine Vanda-
len, die ſich ſchon in Spanien zur See zu verſuchen angefangen, ferner in der
Schiffarth zu uͤben. Der erſte Verſuch geſchahe auf Sicilien, in welcher
Jnſel ſie unter andern Unternehmungen, die von den hiſtoricis nicht aufge-
zeichnet worden, um das Jahr 440 oder 441. Palermo belagert 1, und Lily-
baeum,
ietzo Capo Boco, erobert 2. Theodoſius ruͤſtete zwar, um dem Oc-

cident
[Beginn Spaltensatz] ditiſſimae quaeque ac potentiſſimae domus turbam
faciant ciuitatis, uides, perpaucorum potentium
ſacrilega ſuperſtitione urbem cunctam fuiſſe pollu-
tam. Nemini autem dubium eſt, omnes domino-
rum familias aut ſimiles eſſe dominis, aut deteri-
ores, quamuis hoc uſitatius, ut deteriores &c.
Und
L. VI. Circumſonabant armis muros Carthaginis
populi barbarorum, eccleſia Carthaginenſis inſani-
ebat in circis, luxuriabat in theatris &c.
5 victor de perſec. Vandal. L. I. c. 5. Tum
uero memoratae urbis epiſcopum, id eſt, Cartha-
ginis, deo & hominibus manifeſtum, nomine
Quoduultdeum, & maximam turbam clericorum
nauibus fractis impoſitos, nudos atque expoliatos
expelli praecepit: quos deus miſeratione bonitatis
ſuae proſpera nauigatione Neapolim, Campaniae
perducere dignatus eſt ciuitatem. Senatorum au-
tem atque honoratorum multitudinem primo exi-
lie crudeli contriuit, poſtea transmarinas in par-
tes proiecit. Pulſo namque epiſcopo, ut praefati
ſumus, cum clero uenerabili, illico eccleſiam no-
mine reſtitutam, in qua ſemper epiſcopi comma-
nebant, ſuae religioni mancipauit, atque uniuer-
ſas, quae intra muros fuerant ciuitatis, cum ſuis
diuitiis abſtulit.
6 petrvs franciscvs chifletivs
elucidationum in Victorem Vitenſem c.
8. und 9.
meynet, victor vitensis ſey primas pro-
[Spaltenumbruch] uinciae Byzacenae
geweſen, und habe ſich, nach
ausgeſtandenen Verfolgungen, nach Conſtantinopel
retiriret, und daſelbſt ſein Buch de perſecutione
Vandalica
geſchrieben. Der p. rvinart aber,
hat in ſeiner Vorrede §. VI. & ſeq. gezeiget, daß
dieſe Muthmaſſung groſſe Schwuͤrigkeit unterworffen.
1 §. XVIII. 1. isidorvs in hiſt. Vandal. p.
226. Cui [Geiſerico] Valentinianus, occidentis im-
perator, non ualens obſiſtere, pacem mittit, &
partem Africae, quam Vandali poſſederant, tan-
quam pacifice tradidit, conditionibus ab eo ſacra-
menti acceptis, ne quid amplius inuaderet. Ille
autem ſacramenti religione uiolata, Carthaginem
peruadit, Siciliam depraedatur, Panormum ob-
ſidet, Arianam peſtilentiam per totam Africam
intromittit, ſacerdotes eccleſiae expellit, marty-
res plurimos efficit.
idativs in chronico ad
A. Valentiniani XVI. (440.) Gaiſericus, Siciliam
depraedatus, Panormum diu obſedit: qui damnati
a catholicis epiſcopis Maximini, apud Siciliam A-
rianorum ducis, aduerſum catholicos praecipitan-
tur inſtinctu, ut eos quoquo pacto in impietatem
cogeret Arianam. Nonnullis declinantibus, ali-
quanti durantes in catholica ſide conſummauere
martyrium.
2 paschasinvs, epiſcopus Lilybetanus,
gedencket dieſer Heimſuchung in einem Brief, den
er im Jahr 443. an den Pabſt Leonem, wegen des
[Ende Spaltensatz]
Cycli
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0449" n="415"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit den Hunnen gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
nehm&#x017F;ten aber, und in&#x017F;onderheit die Gei&#x017F;tlichen, die be&#x017F;ta&#x0364;ndig blieben, mu&#x017F;ten<lb/>
das Land ra&#x0364;umen, welches unter andern auch den Bi&#x017F;choff von Carthago,<lb/><hi rendition="#aq">Quoduultdeus,</hi> traf, der &#x017F;ich nach Neapel begab <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">victor</hi></hi> de per&#x017F;ec. Vandal. L. I. c. 5. <hi rendition="#i">Tum<lb/>
uero memoratae urbis epi&#x017F;copum, id e&#x017F;t, Cartha-<lb/>
ginis, deo &amp; hominibus manife&#x017F;tum, nomine<lb/>
Quoduultdeum, &amp; maximam turbam clericorum<lb/>
nauibus fractis impo&#x017F;itos, nudos atque expoliatos<lb/>
expelli praecepit: quos deus mi&#x017F;eratione bonitatis<lb/>
&#x017F;uae pro&#x017F;pera nauigatione Neapolim, Campaniae<lb/>
perducere dignatus e&#x017F;t ciuitatem. Senatorum au-<lb/>
tem atque honoratorum multitudinem primo exi-<lb/>
lie crudeli contriuit, po&#x017F;tea transmarinas in par-<lb/>
tes proiecit. Pul&#x017F;o namque epi&#x017F;copo, ut praefati<lb/>
&#x017F;umus, cum clero uenerabili, illico eccle&#x017F;iam no-<lb/>
mine re&#x017F;titutam, in qua &#x017F;emper epi&#x017F;copi comma-<lb/>
nebant, &#x017F;uae religioni mancipauit, atque uniuer-<lb/>
&#x017F;as, quae intra muros fuerant ciuitatis, cum &#x017F;uis<lb/>
diuitiis ab&#x017F;tulit.</hi></hi></note>. Die&#x017F;e Verfolgung<lb/>
i&#x017F;t nachmals unter <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;erici</hi> Sohn, <hi rendition="#aq">Hunorico,</hi> noch a&#x0364;rger worden. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">vi-<lb/>
ctor,</hi></hi></hi> Bi&#x017F;choff von <hi rendition="#aq">Vita,</hi> den &#x017F;ie ebenfalls getroffen, hat &#x017F;ie ums Jahr<lb/>
487. mit aller der Bitterkeit, die das Andencken de&#x017F;&#x017F;en, was er und &#x017F;eine<lb/>
Mitbru&#x0364;der gelitten, der Feder einflo&#x0364;&#x017F;&#x017F;en konte, be&#x017F;chrieben <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k"><hi rendition="#g">petrvs franciscvs chifleti</hi>vs</hi><lb/>
elucidationum in Victorem Viten&#x017F;em c.</hi> 8. und 9.<lb/>
meynet, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">victor vitensis</hi></hi></hi> &#x017F;ey <hi rendition="#aq">primas pro-<lb/><cb/>
uinciae Byzacenae</hi> gewe&#x017F;en, und habe &#x017F;ich, nach<lb/>
ausge&#x017F;tandenen Verfolgungen, nach Con&#x017F;tantinopel<lb/>
retiriret, und da&#x017F;elb&#x017F;t &#x017F;ein Buch <hi rendition="#aq">de per&#x017F;ecutione<lb/>
Vandalica</hi> ge&#x017F;chrieben. Der <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">p. rvinart</hi></hi></hi> aber,<lb/>
hat in &#x017F;einer Vorrede §. <hi rendition="#aq">VI. &amp; &#x017F;eq.</hi> gezeiget, daß<lb/>
die&#x017F;e Muthma&#x017F;&#x017F;ung gro&#x017F;&#x017F;e Schwu&#x0364;rigkeit unterworffen.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XVIII.</hi> Die Vandalen breiteten &#x017F;ich darauf fa&#x017F;t ohne Wieder&#x017F;tand in<note place="right">Thut einen<lb/>
Ver&#x017F;uch auf<lb/>
Sicilien.</note><lb/>
Africa weiter aus. Die&#x017F;e La&#x0364;nder waren damals wohl angebauet, und hat-<lb/>
ten durch Schiffarth und Handlung auch auswa&#x0364;rtigen Reichthum an &#x017F;ich<lb/>
gezogen. <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus</hi> ent&#x017F;chloß al&#x017F;o den Vortheilen, die ihm die Natur und<lb/>
Lage des Landes gleich&#x017F;am darbothe, weiter nachzu&#x017F;etzen, und &#x017F;eine Vanda-<lb/>
len, die &#x017F;ich &#x017F;chon in Spanien zur See zu ver&#x017F;uchen angefangen, ferner in der<lb/>
Schiffarth zu u&#x0364;ben. Der er&#x017F;te Ver&#x017F;uch ge&#x017F;chahe auf Sicilien, in welcher<lb/>
Jn&#x017F;el &#x017F;ie unter andern Unternehmungen, die von den <hi rendition="#aq">hi&#x017F;toricis</hi> nicht aufge-<lb/>
zeichnet worden, um das Jahr 440 oder 441. Palermo belagert <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XVIII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">isidorvs</hi></hi> in hi&#x017F;t. Vandal. p.<lb/>
226. <hi rendition="#i">Cui</hi> [Gei&#x017F;erico] <hi rendition="#i">Valentinianus, occidentis im-<lb/>
perator, non ualens ob&#x017F;i&#x017F;tere, pacem mittit, &amp;<lb/>
partem Africae, quam Vandali po&#x017F;&#x017F;ederant, tan-<lb/>
quam pacifice tradidit, conditionibus ab eo &#x017F;acra-<lb/>
menti acceptis, ne quid amplius inuaderet. Ille<lb/>
autem &#x017F;acramenti religione uiolata, Carthaginem<lb/>
peruadit, Siciliam depraedatur, Panormum ob-<lb/>
&#x017F;idet, Arianam pe&#x017F;tilentiam per totam Africam<lb/>
intromittit, &#x017F;acerdotes eccle&#x017F;iae expellit, marty-<lb/>
res plurimos efficit.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> in chronico ad<lb/>
A. Valentiniani XVI. (440.) <hi rendition="#i">Gai&#x017F;ericus, Siciliam<lb/>
depraedatus, Panormum diu ob&#x017F;edit: qui damnati<lb/>
a catholicis epi&#x017F;copis Maximini, apud Siciliam A-<lb/>
rianorum ducis, aduer&#x017F;um catholicos praecipitan-<lb/>
tur in&#x017F;tinctu, ut eos quoquo pacto in impietatem<lb/>
cogeret Arianam. Nonnullis declinantibus, ali-<lb/>
quanti durantes in catholica &#x017F;ide con&#x017F;ummauere<lb/>
martyrium.</hi></hi></note>, und <hi rendition="#aq">Lily-<lb/>
baeum,</hi> ietzo <hi rendition="#aq">Capo Boco,</hi> erobert <note xml:id="FN449_02_01" next="#FN449_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">paschasinvs,</hi></hi> epi&#x017F;copus Lilybetanus,</hi><lb/>
gedencket die&#x017F;er Heim&#x017F;uchung in einem Brief, den<lb/>
er im Jahr 443. an den Pab&#x017F;t Leonem, wegen des<lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">Cycli</hi></fw><cb type="end"/>
</note>. <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ius</hi> ru&#x0364;&#x017F;tete zwar, um dem Oc-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">cident</fw><lb/><note xml:id="FN448_04_02" prev="#FN448_04_01" place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">diti&#x017F;&#x017F;imae quaeque ac potenti&#x017F;&#x017F;imae domus turbam<lb/>
faciant ciuitatis, uides, perpaucorum potentium<lb/>
&#x017F;acrilega &#x017F;uper&#x017F;titione urbem cunctam fui&#x017F;&#x017F;e pollu-<lb/>
tam. Nemini autem dubium e&#x017F;t, omnes domino-<lb/>
rum familias aut &#x017F;imiles e&#x017F;&#x017F;e dominis, aut deteri-<lb/>
ores, quamuis hoc u&#x017F;itatius, ut deteriores &amp;c.</hi></hi> Und<lb/><hi rendition="#aq">L. VI. <hi rendition="#i">Circum&#x017F;onabant armis muros Carthaginis<lb/>
populi barbarorum, eccle&#x017F;ia Carthaginen&#x017F;is in&#x017F;ani-<lb/>
ebat in circis, luxuriabat in theatris &amp;c.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[415/0449] bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege. nehmſten aber, und inſonderheit die Geiſtlichen, die beſtaͤndig blieben, muſten das Land raͤumen, welches unter andern auch den Biſchoff von Carthago, Quoduultdeus, traf, der ſich nach Neapel begab 5. Dieſe Verfolgung iſt nachmals unter Genſerici Sohn, Hunorico, noch aͤrger worden. vi- ctor, Biſchoff von Vita, den ſie ebenfalls getroffen, hat ſie ums Jahr 487. mit aller der Bitterkeit, die das Andencken deſſen, was er und ſeine Mitbruͤder gelitten, der Feder einfloͤſſen konte, beſchrieben 6. XVIII. Die Vandalen breiteten ſich darauf faſt ohne Wiederſtand in Africa weiter aus. Dieſe Laͤnder waren damals wohl angebauet, und hat- ten durch Schiffarth und Handlung auch auswaͤrtigen Reichthum an ſich gezogen. Genſericus entſchloß alſo den Vortheilen, die ihm die Natur und Lage des Landes gleichſam darbothe, weiter nachzuſetzen, und ſeine Vanda- len, die ſich ſchon in Spanien zur See zu verſuchen angefangen, ferner in der Schiffarth zu uͤben. Der erſte Verſuch geſchahe auf Sicilien, in welcher Jnſel ſie unter andern Unternehmungen, die von den hiſtoricis nicht aufge- zeichnet worden, um das Jahr 440 oder 441. Palermo belagert 1, und Lily- baeum, ietzo Capo Boco, erobert 2. Theodoſius ruͤſtete zwar, um dem Oc- cident 4 Thut einen Verſuch auf Sicilien. 5 victor de perſec. Vandal. L. I. c. 5. Tum uero memoratae urbis epiſcopum, id eſt, Cartha- ginis, deo & hominibus manifeſtum, nomine Quoduultdeum, & maximam turbam clericorum nauibus fractis impoſitos, nudos atque expoliatos expelli praecepit: quos deus miſeratione bonitatis ſuae proſpera nauigatione Neapolim, Campaniae perducere dignatus eſt ciuitatem. Senatorum au- tem atque honoratorum multitudinem primo exi- lie crudeli contriuit, poſtea transmarinas in par- tes proiecit. Pulſo namque epiſcopo, ut praefati ſumus, cum clero uenerabili, illico eccleſiam no- mine reſtitutam, in qua ſemper epiſcopi comma- nebant, ſuae religioni mancipauit, atque uniuer- ſas, quae intra muros fuerant ciuitatis, cum ſuis diuitiis abſtulit. 6 petrvs franciscvs chifletivs elucidationum in Victorem Vitenſem c. 8. und 9. meynet, victor vitensis ſey primas pro- uinciae Byzacenae geweſen, und habe ſich, nach ausgeſtandenen Verfolgungen, nach Conſtantinopel retiriret, und daſelbſt ſein Buch de perſecutione Vandalica geſchrieben. Der p. rvinart aber, hat in ſeiner Vorrede §. VI. & ſeq. gezeiget, daß dieſe Muthmaſſung groſſe Schwuͤrigkeit unterworffen. 1 §. XVIII. 1. isidorvs in hiſt. Vandal. p. 226. Cui [Geiſerico] Valentinianus, occidentis im- perator, non ualens obſiſtere, pacem mittit, & partem Africae, quam Vandali poſſederant, tan- quam pacifice tradidit, conditionibus ab eo ſacra- menti acceptis, ne quid amplius inuaderet. Ille autem ſacramenti religione uiolata, Carthaginem peruadit, Siciliam depraedatur, Panormum ob- ſidet, Arianam peſtilentiam per totam Africam intromittit, ſacerdotes eccleſiae expellit, marty- res plurimos efficit. idativs in chronico ad A. Valentiniani XVI. (440.) Gaiſericus, Siciliam depraedatus, Panormum diu obſedit: qui damnati a catholicis epiſcopis Maximini, apud Siciliam A- rianorum ducis, aduerſum catholicos praecipitan- tur inſtinctu, ut eos quoquo pacto in impietatem cogeret Arianam. Nonnullis declinantibus, ali- quanti durantes in catholica ſide conſummauere martyrium. 2 paschasinvs, epiſcopus Lilybetanus, gedencket dieſer Heimſuchung in einem Brief, den er im Jahr 443. an den Pabſt Leonem, wegen des Cycli 4 ditiſſimae quaeque ac potentiſſimae domus turbam faciant ciuitatis, uides, perpaucorum potentium ſacrilega ſuperſtitione urbem cunctam fuiſſe pollu- tam. Nemini autem dubium eſt, omnes domino- rum familias aut ſimiles eſſe dominis, aut deteri- ores, quamuis hoc uſitatius, ut deteriores &c. Und L. VI. Circumſonabant armis muros Carthaginis populi barbarorum, eccleſia Carthaginenſis inſani- ebat in circis, luxuriabat in theatris &c.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/449
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 415. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/449>, abgerufen am 06.06.2024.