Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit IVLIANO geführten Kriege.
worden. Uber dieses machte Carausius mit den Teutschen, worunter hier vor-
nemlich die Francken, Sachsen und Friesen zu verstehen, Bündniß: überließ
ihnen Schiffe und erfahrne See-Officiers, die sie in der Schiffarth und Art
zur See zu kriegen immer weiter anführten 4. Diese beunruhigten nicht allein
die Küsten von Gallien; sondern die Francken fielen bey dieser Gelegenheit in
Batavien ein: aus welcher Provinz sonst die Römer die beste Hülffe zur vor-
habenden Ausrüstung einer neuen Flotte hätten haben können. Es wird sich unten
zeigen, wie sie Constantius erst wieder aus Batavien vertrieben.

IV. Jm folgenden Jahr + machte Maximianus alle mögliche AnstaltenMaximianus
ist gegen die
Francken, und
Diocletia-
nus
gegen die
Alemannen
glücklich.

zu Ausrüstung einer Flotte gegen Carausium, und hatte indessen verschiedenes
mit einigen Teutschen zu schaffen. Er schlug einen feindlichen Hauffen, der
bis in die Gegend von Trier gekommen war, an eben dem Tage da er sein
anderes Consulat antrat . Er gieng in selbigem Jahr über den Rhein, und
kam ziemlich weit in Teutschland, da er mit den Francken zu thun hatte, wie+ A. C. 288.
man aus dem Panegyrico siehet, den mamertinvs zu Trier, wo er Hof hielte,
ihm zu Ehren gehalten 2. Aus demselben erhellet ferner, daß ein Fränckischer
Fürst, durch Maximiani Ansehen wiederum in die Herrschafft über seine
Nation, die man ihm streitig gemacht hatte, eingesetzet worden 3: und aus einer
andern Stelle, daß Maximianus eine Anzahl Francken in die wüsten Plätze
der Trevirer und Nervier verleget 4. Ungefehr um eben diese Zeit war Dio-
cletianus
von der andern Seiten durch Rätien den Alemannen ins Land gefal-

len:
[Beginn Spaltensatz] videret, & imperatoris implentem. Vidimus te,
Caesar, eodem die pro republica & uota suscipere, &
coniuncta debere, quod enim optaueras in futurum,
fecisti continuo transactum: ut mihi ipsa deorum
auxilia, quae praecatus eras, praeuenisse uidearis,
&, quidquid illi promiserant, ante fecisse. Vidi-
mus te, Caesar, eodem die & in clarissimo pacis
habitu, & in pulcherrimo uirtutis ornatu. Bona
uenia Deum dixerim, ne Iuppiter quidem ipse tan-
ta celeritate faciem coeli sui uariat, quam facile tu,
imperator, togam praetextam sumpto thorace muta-
sti, hastam posito scipione rapuisti, a tribunali te-
met in campum, a curuli in equum transtulisti, &
rursus ex acie cum triumpho rediisti: totamque hanc
urbem, repentina tua in hostes eruptione sollicitam,
laetitia & exsultatione, & aris flagrantibus, & sa-
crificiis, & odoribus accensis numini tuo, implesti.
Ita utroque illius diei supremo tempore bis diuina
res pari religione celebrata est, Ioui, dum pro futu-
ris uouetur; tibi, dum pro uictoria soluitur.
4
2 Er rühmet diesen Feldzug panegyr. I. c. 7. Ta-
le igitur auspicium illius anni quid sequebatur, nisi
nouum aliquod & ingens miraculum? Quod autem
maius euenire potuit, illa tua in Germaniam trans-
gressione? qua tu, primus omnium impexatorum,
probasti Romani imperii nullum esse terminum, nisi
[Spaltenumbruch] qui tuorum esset armorum. Atqui Rhenum antea
uidebatur ipsa sic natura duxisse, ut eo limite Roma-
nae proninciae ab immanitate barbariae uindica-
rentur. Et quis unquam ante uos principes non
gratulatus est, Gallias illo amne muniri? quando
non cum summo metu nostro Rheni alueum minuit
diu serena tempestas? quando non cum securitate
nostra illius diluuia creuerunt.
Und ferner: Tu
autem, imperator inuicte, feras illas indomitasque
gentes uastatione, proeliis, coedibus, ferro ignique
domuisti. Herculei generis hoc factum est, uirtuti
debere quod uindicat. Exinde igitur soluto animo
ac libero sumus. Licet Rhenus arescat, tenuique
lapsu uix laeues calculos perspicuo uado pellat, nul-
lus inde metus est. Quicquid ultra Rhenum prospi-
cio, Romanum est.
3 id. ib. c. 10. Per te regnum recepit Genobon: al.
Genobaudes, Esatech al. Atceh. uero munus acce-
pit. Quid enim ille aliud expetiuit ad conspectum cum
omni sua gente ueniendo, nisi ut tunc demum inte-
gra autoritate regnaret, cum te, Maximiane, pla-
casset? ostendit ille te identidem ut audio popula-
ribus suis, & intueri diu iussit, & obsequia discere,
cum tibi ipse seruiret.
4 v. socum infr. §. IIX. not. 4.
[Ende Spaltensatz]
5. pa-
C c 3

bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege.
worden. Uber dieſes machte Carauſius mit den Teutſchen, worunter hier vor-
nemlich die Francken, Sachſen und Frieſen zu verſtehen, Buͤndniß: uͤberließ
ihnen Schiffe und erfahrne See-Officiers, die ſie in der Schiffarth und Art
zur See zu kriegen immer weiter anfuͤhrten 4. Dieſe beunruhigten nicht allein
die Kuͤſten von Gallien; ſondern die Francken fielen bey dieſer Gelegenheit in
Batavien ein: aus welcher Provinz ſonſt die Roͤmer die beſte Huͤlffe zur vor-
habenden Ausruͤſtung einer neuen Flotte haͤtten haben koͤnnen. Es wird ſich unten
zeigen, wie ſie Conſtantius erſt wieder aus Batavien vertrieben.

IV. Jm folgenden Jahr † machte Maximianus alle moͤgliche AnſtaltenMaximianus
iſt gegen die
Francken, und
Diocletia-
nus
gegen die
Alemannen
gluͤcklich.

zu Ausruͤſtung einer Flotte gegen Carauſium, und hatte indeſſen verſchiedenes
mit einigen Teutſchen zu ſchaffen. Er ſchlug einen feindlichen Hauffen, der
bis in die Gegend von Trier gekommen war, an eben dem Tage da er ſein
anderes Conſulat antrat . Er gieng in ſelbigem Jahr uͤber den Rhein, und
kam ziemlich weit in Teutſchland, da er mit den Francken zu thun hatte, wieA. C. 288.
man aus dem Panegyrico ſiehet, den mamertinvs zu Trier, wo er Hof hielte,
ihm zu Ehren gehalten 2. Aus demſelben erhellet ferner, daß ein Fraͤnckiſcher
Fuͤrſt, durch Maximiani Anſehen wiederum in die Herrſchafft uͤber ſeine
Nation, die man ihm ſtreitig gemacht hatte, eingeſetzet worden 3: und aus einer
andern Stelle, daß Maximianus eine Anzahl Francken in die wuͤſten Plaͤtze
der Trevirer und Nervier verleget 4. Ungefehr um eben dieſe Zeit war Dio-
cletianus
von der andern Seiten durch Raͤtien den Alemannen ins Land gefal-

len:
[Beginn Spaltensatz] videret, & imperatoris implentem. Vidimus te,
Caeſar, eodem die pro republica & uota ſuſcipere, &
coniuncta debere, quod enim optaueras in futurum,
feciſti continuo transactum: ut mihi ipſa deorum
auxilia, quae praecatus eras, praeueniſſe uidearis,
&, quidquid illi promiſerant, ante feciſſe. Vidi-
mus te, Caeſar, eodem die & in clariſſimo pacis
habitu, & in pulcherrimo uirtutis ornatu. Bona
uenia Deum dixerim, ne Iuppiter quidem ipſe tan-
ta celeritate faciem coeli ſui uariat, quam facile tu,
imperator, togam praetextam ſumpto thorace muta-
ſti, haſtam poſito ſcipione rapuiſti, a tribunali te-
met in campum, a curuli in equum tranſtuliſti, &
rurſus ex acie cum triumpho rediiſti: totamque hanc
urbem, repentina tua in hoſtes eruptione ſollicitam,
laetitia & exſultatione, & aris flagrantibus, & ſa-
crificiis, & odoribus accenſis numini tuo, impleſti.
Ita utroque illius diei ſupremo tempore bis diuina
res pari religione celebrata eſt, Ioui, dum pro futu-
ris uouetur; tibi, dum pro uictoria ſoluitur.
4
2 Er ruͤhmet dieſen Feldzug panegyr. I. c. 7. Ta-
le igitur auſpicium illius anni quid ſequebatur, niſi
nouum aliquod & ingens miraculum? Quod autem
maius euenire potuit, illa tua in Germaniam trans-
greſſione? qua tu, primus omnium impexatorum,
probaſti Romani imperii nullum eſſe terminum, niſi
[Spaltenumbruch] qui tuorum eſſet armorum. Atqui Rhenum antea
uidebatur ipſa ſic natura duxiſſe, ut eo limite Roma-
nae proninciae ab immanitate barbariae uindica-
rentur. Et quis unquam ante uos principes non
gratulatus eſt, Gallias illo amne muniri? quando
non cum ſummo metu noſtro Rheni alueum minuit
diu ſerena tempeſtas? quando non cum ſecuritate
noſtra illius diluuia creuerunt.
Und ferner: Tu
autem, imperator inuicte, feras illas indomitasque
gentes uaſtatione, proeliis, coedibus, ferro ignique
domuiſti. Herculei generis hoc factum eſt, uirtuti
debere quod uindicat. Exinde igitur ſoluto animo
ac libero ſumus. Licet Rhenus areſcat, tenuique
lapſu uix laeues calculos perſpicuo uado pellat, nul-
lus inde metus eſt. Quicquid ultra Rhenum proſpi-
cio, Romanum eſt.
3 id. ib. c. 10. Per te regnum recepit Genobon: al.
Genobaudes, Eſatech al. Atceh. uero munus acce-
pit. Quid enim ille aliud expetiuit ad conſpectum cum
omni ſua gente ueniendo, niſi ut tunc demum inte-
gra autoritate regnaret, cum te, Maximiane, pla-
caſſet? oſtendit ille te identidem ut audio popula-
ribus ſuis, & intueri diu iuſſit, & obſequia diſcere,
cum tibi ipſe ſeruiret.
4 v. ſocum infr. §. IIX. not. 4.
[Ende Spaltensatz]
5. pa-
C c 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0239" n="205"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">IVLIANO</hi></hi> gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
worden. Uber die&#x017F;es machte <hi rendition="#aq">Carau&#x017F;ius</hi> mit den Teut&#x017F;chen, worunter hier vor-<lb/>
nemlich die Francken, Sach&#x017F;en und Frie&#x017F;en zu ver&#x017F;tehen, Bu&#x0364;ndniß: u&#x0364;berließ<lb/>
ihnen Schiffe und erfahrne See-Officiers, die &#x017F;ie in der Schiffarth und Art<lb/>
zur See zu kriegen immer weiter anfu&#x0364;hrten <note place="foot" n="4"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>. Die&#x017F;e beunruhigten nicht allein<lb/>
die Ku&#x0364;&#x017F;ten von Gallien; &#x017F;ondern die Francken fielen bey die&#x017F;er Gelegenheit in<lb/>
Batavien ein: aus welcher Provinz &#x017F;on&#x017F;t die Ro&#x0364;mer die be&#x017F;te Hu&#x0364;lffe zur vor-<lb/>
habenden Ausru&#x0364;&#x017F;tung einer neuen Flotte ha&#x0364;tten haben ko&#x0364;nnen. Es wird &#x017F;ich unten<lb/>
zeigen, wie &#x017F;ie <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantius</hi> er&#x017F;t wieder aus Batavien vertrieben.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">IV.</hi> Jm folgenden Jahr &#x2020; machte <hi rendition="#aq">Maximianus</hi> alle mo&#x0364;gliche An&#x017F;talten<note place="right"><hi rendition="#aq">Maximianus</hi><lb/>
i&#x017F;t gegen die<lb/>
Francken, und<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Dioclet</hi>ia-<lb/>
nus</hi> gegen die<lb/>
Alemannen<lb/>
glu&#x0364;cklich.</note><lb/>
zu Ausru&#x0364;&#x017F;tung einer Flotte gegen <hi rendition="#aq">Carau&#x017F;ium,</hi> und hatte inde&#x017F;&#x017F;en ver&#x017F;chiedenes<lb/>
mit einigen Teut&#x017F;chen zu &#x017F;chaffen. Er &#x017F;chlug einen feindlichen Hauffen, der<lb/>
bis in die Gegend von Trier gekommen war, an eben dem Tage da er &#x017F;ein<lb/>
anderes <hi rendition="#aq">Con&#x017F;ulat</hi> antrat <note xml:id="FN238_01_02" prev="#FN238_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">videret, &amp; imperatoris implentem. Vidimus te,<lb/>
Cae&#x017F;ar, eodem die pro republica &amp; uota &#x017F;u&#x017F;cipere, &amp;<lb/>
coniuncta debere, quod enim optaueras in futurum,<lb/>
feci&#x017F;ti continuo transactum: ut mihi ip&#x017F;a deorum<lb/>
auxilia, quae praecatus eras, praeueni&#x017F;&#x017F;e uidearis,<lb/>
&amp;, quidquid illi promi&#x017F;erant, ante feci&#x017F;&#x017F;e. Vidi-<lb/>
mus te, Cae&#x017F;ar, eodem die &amp; in clari&#x017F;&#x017F;imo pacis<lb/>
habitu, &amp; in pulcherrimo uirtutis ornatu. Bona<lb/>
uenia Deum dixerim, ne Iuppiter quidem ip&#x017F;e tan-<lb/>
ta celeritate faciem coeli &#x017F;ui uariat, quam facile tu,<lb/>
imperator, togam praetextam &#x017F;umpto thorace muta-<lb/>
&#x017F;ti, ha&#x017F;tam po&#x017F;ito &#x017F;cipione rapui&#x017F;ti, a tribunali te-<lb/>
met in campum, a curuli in equum tran&#x017F;tuli&#x017F;ti, &amp;<lb/>
rur&#x017F;us ex acie cum triumpho redii&#x017F;ti: totamque hanc<lb/>
urbem, repentina tua in ho&#x017F;tes eruptione &#x017F;ollicitam,<lb/>
laetitia &amp; ex&#x017F;ultatione, &amp; aris flagrantibus, &amp; &#x017F;a-<lb/>
crificiis, &amp; odoribus accen&#x017F;is numini tuo, imple&#x017F;ti.<lb/>
Ita utroque illius diei &#x017F;upremo tempore bis diuina<lb/>
res pari religione celebrata e&#x017F;t, Ioui, dum pro futu-<lb/>
ris uouetur; tibi, dum pro uictoria &#x017F;oluitur.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>. Er gieng in &#x017F;elbigem Jahr u&#x0364;ber den Rhein, und<lb/>
kam ziemlich weit in Teut&#x017F;chland, da er mit den Francken zu thun hatte, wie<note place="right">&#x2020; <hi rendition="#aq">A. C.</hi> 288.</note><lb/>
man aus dem <hi rendition="#aq">Panegyrico</hi> &#x017F;iehet, den <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">mamertinvs</hi></hi> zu Trier, wo er Hof hielte,<lb/>
ihm zu Ehren gehalten <note place="foot" n="2">Er ru&#x0364;hmet die&#x017F;en Feldzug <hi rendition="#aq">panegyr. I. c. 7. <hi rendition="#i">Ta-<lb/>
le igitur au&#x017F;picium illius anni quid &#x017F;equebatur, ni&#x017F;i<lb/>
nouum aliquod &amp; ingens miraculum? Quod autem<lb/>
maius euenire potuit, illa tua in Germaniam trans-<lb/>
gre&#x017F;&#x017F;ione? qua tu, primus omnium impexatorum,<lb/>
proba&#x017F;ti Romani imperii nullum e&#x017F;&#x017F;e terminum, ni&#x017F;i<lb/><cb/>
qui tuorum e&#x017F;&#x017F;et armorum. Atqui Rhenum antea<lb/>
uidebatur ip&#x017F;a &#x017F;ic natura duxi&#x017F;&#x017F;e, ut eo limite Roma-<lb/>
nae proninciae ab immanitate barbariae uindica-<lb/>
rentur. Et quis unquam ante uos principes non<lb/>
gratulatus e&#x017F;t, Gallias illo amne muniri? quando<lb/>
non cum &#x017F;ummo metu no&#x017F;tro Rheni alueum minuit<lb/>
diu &#x017F;erena tempe&#x017F;tas? quando non cum &#x017F;ecuritate<lb/>
no&#x017F;tra illius diluuia creuerunt.</hi></hi> Und ferner: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Tu<lb/>
autem, imperator inuicte, feras illas indomitasque<lb/>
gentes ua&#x017F;tatione, proeliis, coedibus, ferro ignique<lb/>
domui&#x017F;ti. Herculei generis hoc factum e&#x017F;t, uirtuti<lb/>
debere quod uindicat. Exinde igitur &#x017F;oluto animo<lb/>
ac libero &#x017F;umus. Licet Rhenus are&#x017F;cat, tenuique<lb/>
lap&#x017F;u uix laeues calculos per&#x017F;picuo uado pellat, nul-<lb/>
lus inde metus e&#x017F;t. Quicquid ultra Rhenum pro&#x017F;pi-<lb/>
cio, Romanum e&#x017F;t.</hi></hi></note>. Aus dem&#x017F;elben erhellet ferner, daß ein Fra&#x0364;ncki&#x017F;cher<lb/>
Fu&#x0364;r&#x017F;t, durch <hi rendition="#aq">Maximiani</hi> An&#x017F;ehen wiederum in die Herr&#x017F;chafft u&#x0364;ber &#x017F;eine<lb/>
Nation, die man ihm &#x017F;treitig gemacht hatte, einge&#x017F;etzet worden <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">id.</hi> ib. c. 10. <hi rendition="#i">Per te regnum recepit Genobon:</hi> al.<lb/>
Genobaudes, <hi rendition="#i">E&#x017F;atech</hi> al. Atceh. <hi rendition="#i">uero munus acce-<lb/>
pit. Quid enim ille aliud expetiuit ad con&#x017F;pectum cum<lb/>
omni &#x017F;ua gente ueniendo, ni&#x017F;i ut tunc demum inte-<lb/>
gra autoritate regnaret, cum te, Maximiane, pla-<lb/>
ca&#x017F;&#x017F;et? o&#x017F;tendit ille te identidem ut audio popula-<lb/>
ribus &#x017F;uis, &amp; intueri diu iu&#x017F;&#x017F;it, &amp; ob&#x017F;equia di&#x017F;cere,<lb/>
cum tibi ip&#x017F;e &#x017F;eruiret.</hi></hi></note>: und aus einer<lb/>
andern Stelle, daß <hi rendition="#aq">Maximianus</hi> eine Anzahl Francken in die wu&#x0364;&#x017F;ten Pla&#x0364;tze<lb/>
der Trevirer und Nervier verleget <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq">v. &#x017F;ocum infr. §. IIX. not.</hi> 4.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">5. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pa-</hi></hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">C c 3</fw><cb type="end"/><lb/></note>. Ungefehr um eben die&#x017F;e Zeit war <hi rendition="#aq">Dio-<lb/>
cletianus</hi> von der andern Seiten durch Ra&#x0364;tien den Alemannen ins Land gefal-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">len:</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[205/0239] bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege. worden. Uber dieſes machte Carauſius mit den Teutſchen, worunter hier vor- nemlich die Francken, Sachſen und Frieſen zu verſtehen, Buͤndniß: uͤberließ ihnen Schiffe und erfahrne See-Officiers, die ſie in der Schiffarth und Art zur See zu kriegen immer weiter anfuͤhrten 4. Dieſe beunruhigten nicht allein die Kuͤſten von Gallien; ſondern die Francken fielen bey dieſer Gelegenheit in Batavien ein: aus welcher Provinz ſonſt die Roͤmer die beſte Huͤlffe zur vor- habenden Ausruͤſtung einer neuen Flotte haͤtten haben koͤnnen. Es wird ſich unten zeigen, wie ſie Conſtantius erſt wieder aus Batavien vertrieben. IV. Jm folgenden Jahr † machte Maximianus alle moͤgliche Anſtalten zu Ausruͤſtung einer Flotte gegen Carauſium, und hatte indeſſen verſchiedenes mit einigen Teutſchen zu ſchaffen. Er ſchlug einen feindlichen Hauffen, der bis in die Gegend von Trier gekommen war, an eben dem Tage da er ſein anderes Conſulat antrat 1. Er gieng in ſelbigem Jahr uͤber den Rhein, und kam ziemlich weit in Teutſchland, da er mit den Francken zu thun hatte, wie man aus dem Panegyrico ſiehet, den mamertinvs zu Trier, wo er Hof hielte, ihm zu Ehren gehalten 2. Aus demſelben erhellet ferner, daß ein Fraͤnckiſcher Fuͤrſt, durch Maximiani Anſehen wiederum in die Herrſchafft uͤber ſeine Nation, die man ihm ſtreitig gemacht hatte, eingeſetzet worden 3: und aus einer andern Stelle, daß Maximianus eine Anzahl Francken in die wuͤſten Plaͤtze der Trevirer und Nervier verleget 4. Ungefehr um eben dieſe Zeit war Dio- cletianus von der andern Seiten durch Raͤtien den Alemannen ins Land gefal- len: Maximianus iſt gegen die Francken, und Diocletia- nus gegen die Alemannen gluͤcklich. † A. C. 288. 4 1 videret, & imperatoris implentem. Vidimus te, Caeſar, eodem die pro republica & uota ſuſcipere, & coniuncta debere, quod enim optaueras in futurum, feciſti continuo transactum: ut mihi ipſa deorum auxilia, quae praecatus eras, praeueniſſe uidearis, &, quidquid illi promiſerant, ante feciſſe. Vidi- mus te, Caeſar, eodem die & in clariſſimo pacis habitu, & in pulcherrimo uirtutis ornatu. Bona uenia Deum dixerim, ne Iuppiter quidem ipſe tan- ta celeritate faciem coeli ſui uariat, quam facile tu, imperator, togam praetextam ſumpto thorace muta- ſti, haſtam poſito ſcipione rapuiſti, a tribunali te- met in campum, a curuli in equum tranſtuliſti, & rurſus ex acie cum triumpho rediiſti: totamque hanc urbem, repentina tua in hoſtes eruptione ſollicitam, laetitia & exſultatione, & aris flagrantibus, & ſa- crificiis, & odoribus accenſis numini tuo, impleſti. Ita utroque illius diei ſupremo tempore bis diuina res pari religione celebrata eſt, Ioui, dum pro futu- ris uouetur; tibi, dum pro uictoria ſoluitur. 2 Er ruͤhmet dieſen Feldzug panegyr. I. c. 7. Ta- le igitur auſpicium illius anni quid ſequebatur, niſi nouum aliquod & ingens miraculum? Quod autem maius euenire potuit, illa tua in Germaniam trans- greſſione? qua tu, primus omnium impexatorum, probaſti Romani imperii nullum eſſe terminum, niſi qui tuorum eſſet armorum. Atqui Rhenum antea uidebatur ipſa ſic natura duxiſſe, ut eo limite Roma- nae proninciae ab immanitate barbariae uindica- rentur. Et quis unquam ante uos principes non gratulatus eſt, Gallias illo amne muniri? quando non cum ſummo metu noſtro Rheni alueum minuit diu ſerena tempeſtas? quando non cum ſecuritate noſtra illius diluuia creuerunt. Und ferner: Tu autem, imperator inuicte, feras illas indomitasque gentes uaſtatione, proeliis, coedibus, ferro ignique domuiſti. Herculei generis hoc factum eſt, uirtuti debere quod uindicat. Exinde igitur ſoluto animo ac libero ſumus. Licet Rhenus areſcat, tenuique lapſu uix laeues calculos perſpicuo uado pellat, nul- lus inde metus eſt. Quicquid ultra Rhenum proſpi- cio, Romanum eſt. 3 id. ib. c. 10. Per te regnum recepit Genobon: al. Genobaudes, Eſatech al. Atceh. uero munus acce- pit. Quid enim ille aliud expetiuit ad conſpectum cum omni ſua gente ueniendo, niſi ut tunc demum inte- gra autoritate regnaret, cum te, Maximiane, pla- caſſet? oſtendit ille te identidem ut audio popula- ribus ſuis, & intueri diu iuſſit, & obſequia diſcere, cum tibi ipſe ſeruiret. 4 v. ſocum infr. §. IIX. not. 4. 5. pa- C c 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/239
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 205. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/239>, abgerufen am 18.05.2024.