Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.Sechstes Buch. Geschichte der Teutschen len 5, und hatte die Römische Marck bis an den Ursprung der Donau erwei-tert. Bey Gelegenheit dieser Siege nahmen beyde Kaiser die Beynahmen Francicus, Alemannicus, Germanicus an, die sie in ihren Jnscriptionen führen, 6 davon wir eine hier beyfügen wollen: IMPP. CAESARES. C. AVRELIVS. VALERIVS. DIO V. Das folgende Jahr + lieff die Flotte aus, die Maximianus wieder Kriege der VI. Aus einer Rede, die ungefehr um diese Zeit dem Kaiser Maximiano ckern, 5 [Beginn Spaltensatz]
panegyr. 1. c. 9. Ingressus est nuper illam, quae Raetis est obiecta, Germaniam; similique uir- tute Romanum limitem uictoriae protulit. Jn einer andern Lob-Rede werden diese Dinge, die Maximi- anus von einer, und Diocletianus von der andern Seiten gethan, zusammen genommen: panegyr. II. c. 5. Taceo tropaea Germanica, in media defixa barbaria. transeo limitem Raetiae, repenti- na hostium clade promotum. omitto Sarmatiae ua- stationem, oppressumque captiuitatis uinculis Sa- racenum: etiam illa, quae armorum uestrorum ter- rore facta sunt, uelut armis gesta, praetereo, Fran- cos ad petendam pacem cum rege uenientes, Par- thumque uobis munerum miraculis blandientem. Und in eben derselben Rede c. 7. rühmet der Red- ner, wie die beyden Käiser die Früchte ihrer Siege so aufrichtig mit einander getheilet: Laurea illa, de- uictis accolentibus Syriam nationibus, & illa Raeti- ca, & illa Sarmatica te, Maximiane, fecerunt pio gaudio triumphare. Itidem hic gens Cauionum E- rulorumque deleta, transrhenana uictoria, & do- mitis oppressa Francis bella piratica, Diocletianum uotorum compotem reddiderunt. Hieher gehören auch evmen. Worte IV. c. 3. O Kalendae Mar- tiae, sicuti olim annorum uoluentium, ita nunc aeternorum auspices imperatorum! quanta enim, [Spaltenumbruch] inuictissimi principes; & uobis & reipublicae saecu- la propagatis, orbis uestri participando tutelam? cuius licet esset, omni hoste perdomito, certa securi- tas, nimios tamen in diuersa discursus uel reuisenda poscebat. Partho quippe ultra Tigrim redacto, Dacia restituta, porrectis usque ad Danubii caput Germaniae Raetiaeque limitibus, destinata Bata- uiae Britanniaeque uindicta, gubernacula maiora quaerebat aucta, atque augenda respublica, & qui Romanae potentiae terminos uirtute protulerant, imperium filio pietate debebant. 6 Ex onvphrio panvinio conf. ha- dr. valesivs rerum Francicarum lib. I. p. 22. 1 §. V. 1. Siehe oben §. IV. not. 5. 2 PAX AVGGG. 3 Chronologiae, a Card. norisio assertae, ratio- nem ulterius reddit tillem. in not. VIII. ad uit. Diocl. * §. VI. * cl. mamertini genethliacus Maximiano Aug. dictus inter panegyricos veteres no. II. De anno, quo habitus, non constat. Ap- paret tamen, post quinquennalia Maximiani & an- te decennalia dictum. 1 mamertinvs II. c. 16. Illud uero,
non suggeratur licet, quoquo modo dicam an- tequam desinam: tantam esse imperii uestri felicita- [Ende Spaltensatz] ![]() tem, Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen len 5, und hatte die Roͤmiſche Marck bis an den Urſprung der Donau erwei-tert. Bey Gelegenheit dieſer Siege nahmen beyde Kaiſer die Beynahmen Francicus, Alemannicus, Germanicus an, die ſie in ihren Jnſcriptionen fuͤhren, 6 davon wir eine hier beyfuͤgen wollen: IMPP. CAESARES. C. AVRELIVS. VALERIVS. DIO V. Das folgende Jahr † lieff die Flotte aus, die Maximianus wieder Kriege der VI. Aus einer Rede, die ungefehr um dieſe Zeit dem Kaiſer Maximiano ckern, 5 [Beginn Spaltensatz]
panegyr. 1. c. 9. Ingreſſus eſt nuper illam, quae Raetis eſt obiecta, Germaniam; ſimilique uir- tute Romanum limitem uictoriae protulit. Jn einer andern Lob-Rede werden dieſe Dinge, die Maximi- anus von einer, und Diocletianus von der andern Seiten gethan, zuſammen genommen: panegyr. II. c. 5. Taceo tropaea Germanica, in media defixa barbaria. tranſeo limitem Raetiae, repenti- na hoſtium clade promotum. omitto Sarmatiae ua- ſtationem, oppreſſumque captiuitatis uinculis Sa- racenum: etiam illa, quae armorum ueſtrorum ter- rore facta ſunt, uelut armis geſta, praetereo, Fran- cos ad petendam pacem cum rege uenientes, Par- thumque uobis munerum miraculis blandientem. Und in eben derſelben Rede c. 7. ruͤhmet der Red- ner, wie die beyden Kaͤiſer die Fruͤchte ihrer Siege ſo aufrichtig mit einander getheilet: Laurea illa, de- uictis accolentibus Syriam nationibus, & illa Raeti- ca, & illa Sarmatica te, Maximiane, fecerunt pio gaudio triumphare. Itidem hic gens Cauionum E- rulorumque deleta, transrhenana uictoria, & do- mitis oppreſſa Francis bella piratica, Diocletianum uotorum compotem reddiderunt. Hieher gehoͤren auch evmen. Worte IV. c. 3. O Kalendae Mar- tiae, ſicuti olim annorum uoluentium, ita nunc aeternorum auſpices imperatorum! quanta enim, [Spaltenumbruch] inuictiſſimi principes; & uobis & reipublicae ſaecu- la propagatis, orbis ueſtri participando tutelam? cuius licet eſſet, omni hoſte perdomito, certa ſecuri- tas, nimios tamen in diuerſa diſcurſus uel reuiſenda poſcebat. Partho quippe ultra Tigrim redacto, Dacia reſtituta, porrectis usque ad Danubii caput Germaniae Raetiaeque limitibus, deſtinata Bata- uiae Britanniaeque uindicta, gubernacula maiora quaerebat aucta, atque augenda respublica, & qui Romanae potentiae terminos uirtute protulerant, imperium filio pietate debebant. 6 Ex onvphrio panvinio conf. ha- dr. valesivs rerum Francicarum lib. I. p. 22. 1 §. V. 1. Siehe oben §. IV. not. 5. 2 PAX AVGGG. 3 Chronologiae, a Card. norisio aſſertae, ratio- nem ulterius reddit tillem. in not. VIII. ad uit. Diocl. * §. VI. * cl. mamertini genethliacus Maximiano Aug. dictus inter panegyricos veteres no. II. De anno, quo habitus, non conſtat. Ap- paret tamen, poſt quinquennalia Maximiani & an- te decennalia dictum. 1 mamertinvs II. c. 16. Illud uero,
non ſuggeratur licet, quoquo modo dicam an- tequam deſinam: tantam eſſe imperii ueſtri felicita- [Ende Spaltensatz] ![]() tem, <TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <p><pb facs="#f0240" n="206"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen</hi></fw><lb/> len <note place="foot" n="5"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">panegyr.</hi></hi> 1. c. 9. <hi rendition="#i">Ingreſſus eſt nuper illam,<lb/> quae Raetis eſt obiecta, Germaniam; ſimilique uir-<lb/> tute Romanum limitem uictoriae protulit.</hi></hi> Jn einer<lb/> andern Lob-Rede werden dieſe Dinge, die <hi rendition="#aq">Maximi-<lb/> anus</hi> von einer, und <hi rendition="#aq">Diocletianus</hi> von der andern<lb/> Seiten gethan, zuſammen genommen: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">panegyr.</hi></hi><lb/> II. c. 5. <hi rendition="#i">Taceo tropaea Germanica, in media<lb/> defixa barbaria. tranſeo limitem Raetiae, repenti-<lb/> na hoſtium clade promotum. omitto Sarmatiae ua-<lb/> ſtationem, oppreſſumque captiuitatis uinculis Sa-<lb/> racenum: etiam illa, quae armorum ueſtrorum ter-<lb/> rore facta ſunt, uelut armis geſta, praetereo, Fran-<lb/> cos ad petendam pacem cum rege uenientes, Par-<lb/> thumque uobis munerum miraculis blandientem.</hi></hi><lb/> Und in eben derſelben Rede <hi rendition="#aq">c.</hi> 7. ruͤhmet der Red-<lb/> ner, wie die beyden Kaͤiſer die Fruͤchte ihrer Siege<lb/> ſo aufrichtig mit einander getheilet: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Laurea illa, de-<lb/> uictis accolentibus Syriam nationibus, & illa Raeti-<lb/> ca, & illa Sarmatica te, Maximiane, fecerunt pio<lb/> gaudio triumphare. Itidem hic gens Cauionum E-<lb/> rulorumque deleta, transrhenana uictoria, & do-<lb/> mitis oppreſſa Francis bella piratica, Diocletianum<lb/> uotorum compotem reddiderunt.</hi></hi> Hieher gehoͤren<lb/> auch <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evmen.</hi></hi></hi> Worte <hi rendition="#aq">IV. c. 3. <hi rendition="#i">O Kalendae Mar-<lb/> tiae, ſicuti olim annorum uoluentium, ita nunc<lb/> aeternorum auſpices imperatorum! quanta enim,<lb/><cb/> inuictiſſimi principes; & uobis & reipublicae ſaecu-<lb/> la propagatis, orbis ueſtri participando tutelam?<lb/> cuius licet eſſet, omni hoſte perdomito, certa ſecuri-<lb/> tas, nimios tamen in diuerſa diſcurſus uel reuiſenda<lb/> poſcebat. Partho quippe ultra Tigrim redacto,<lb/> Dacia reſtituta, porrectis usque ad Danubii caput<lb/> Germaniae Raetiaeque limitibus, deſtinata Bata-<lb/> uiae Britanniaeque uindicta, gubernacula maiora<lb/> quaerebat aucta, atque augenda respublica, & qui<lb/> Romanae potentiae terminos uirtute protulerant,<lb/> imperium filio pietate debebant.</hi></hi></note>, und hatte die Roͤmiſche Marck bis an den Urſprung der Donau erwei-<lb/> tert. Bey Gelegenheit dieſer Siege nahmen beyde Kaiſer die Beynahmen<lb/><hi rendition="#aq">Francicus, Alemannicus, Germanicus</hi> an, die ſie in ihren Jnſcriptionen<lb/> fuͤhren, <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq">Ex <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">onvphrio panvinio</hi></hi> conf. <hi rendition="#k">ha-<lb/> dr. <hi rendition="#g">valesivs</hi></hi> rerum Francicarum lib. I. p.</hi> 22.</note> davon wir eine hier beyfuͤgen wollen:</p><lb/> <quote> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g">IMPP. CAESARES. C. AVRELIVS. VALERIVS. DIO<lb/> CLETIANVS. IO VIVS. ET. M. AVRELIVS<lb/> VALERIVS. MAXIMIANVS. HERCVLIVS. IIV. IMPE<lb/> RATORES. PII. FELICES. AVGVSTI. PERSICI.<lb/> FRANCICI. ALEMANNICI. GOTHICI. GERMANICI.</hi> </hi> </hi> </quote><lb/> <p><hi rendition="#aq">V.</hi> Das folgende Jahr † lieff die Flotte aus, die <hi rendition="#aq">Maximianus</hi> wieder<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Carauſius</hi> be-<lb/> hauptet Bri-<lb/> tannien.</note><hi rendition="#aq">Carauſium</hi> ausgeruͤſtet hatte; konnte aber wieder einen ſo erfahrnen See-Held,<lb/> und deſſen Flotte viel beſſer beſetzt war, nichts ausrichten: wie des Kaͤyſers<lb/><note place="left">† <hi rendition="#aq">A. C.</hi> 289.</note>Panegyriſt ſelbſt nicht verſchweigen kan. <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">V</hi>. 1. Siehe oben §. <hi rendition="#aq">IV. not.</hi> 5.</note> Es iſt eine Muͤntze von <hi rendition="#aq">Carauſio</hi><lb/> uͤbrig geblieben, auf welcher eines zwiſchen drey Kaiſern geſtiffteten Friedens<lb/> gedacht wird, <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">PAX AVGGG.</hi></hi></note> daraus man ſchlieſſen kan, daß <hi rendition="#aq">Maximianus</hi> gar Friede<lb/> gemacht, und ihm den Kaiſerlichen Titel, nebſt dem Beſitz von Britannien zuge-<lb/> ſtanden, <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq">Chronologiae, a Card. <hi rendition="#k">norisio</hi> aſſertae, ratio-<lb/> nem ulterius reddit <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillem.</hi></hi> in not. VIII. ad<lb/> uit. Diocl.</hi></note> deſſen er wuͤrcklich etliche Jahre ruhig genoſſen.</p><lb/> <note place="left"><hi rendition="#g">Jnnerliche</hi><lb/> Kriege der</note> <p><hi rendition="#aq">VI.</hi> Aus einer Rede, die ungefehr um dieſe Zeit dem Kaiſer <hi rendition="#aq">Maximiano</hi><lb/> zu Ehren <note place="foot" n="*">§. <hi rendition="#aq">VI</hi>. * <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">cl. <hi rendition="#g">mamertini</hi></hi> genethliacus<lb/> Maximiano Aug. dictus inter panegyricos veteres<lb/> no. II. De anno, quo habitus, non conſtat. Ap-<lb/> paret tamen, poſt quinquennalia Maximiani & an-<lb/> te decennalia dictum.</hi></note> gehalten worden, erhellet, was damals unter den Teutſchen Voͤl-<lb/> <fw place="bottom" type="catch">ckern,</fw><lb/><note xml:id="FN240_01_01" next="#FN240_01_02" place="foot" n="1"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">mamertinvs</hi></hi> II. c. 16. <hi rendition="#i">Illud uero,<lb/> non ſuggeratur licet, quoquo modo dicam an-<lb/> tequam deſinam: tantam eſſe imperii ueſtri felicita-</hi></hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tem,</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p> </div> </div> </body> </text> </TEI> [206/0240]
Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen
len 5, und hatte die Roͤmiſche Marck bis an den Urſprung der Donau erwei-
tert. Bey Gelegenheit dieſer Siege nahmen beyde Kaiſer die Beynahmen
Francicus, Alemannicus, Germanicus an, die ſie in ihren Jnſcriptionen
fuͤhren, 6 davon wir eine hier beyfuͤgen wollen:
IMPP. CAESARES. C. AVRELIVS. VALERIVS. DIO
CLETIANVS. IO VIVS. ET. M. AVRELIVS
VALERIVS. MAXIMIANVS. HERCVLIVS. IIV. IMPE
RATORES. PII. FELICES. AVGVSTI. PERSICI.
FRANCICI. ALEMANNICI. GOTHICI. GERMANICI.
V. Das folgende Jahr † lieff die Flotte aus, die Maximianus wieder
Carauſium ausgeruͤſtet hatte; konnte aber wieder einen ſo erfahrnen See-Held,
und deſſen Flotte viel beſſer beſetzt war, nichts ausrichten: wie des Kaͤyſers
Panegyriſt ſelbſt nicht verſchweigen kan. 1 Es iſt eine Muͤntze von Carauſio
uͤbrig geblieben, auf welcher eines zwiſchen drey Kaiſern geſtiffteten Friedens
gedacht wird, 2 daraus man ſchlieſſen kan, daß Maximianus gar Friede
gemacht, und ihm den Kaiſerlichen Titel, nebſt dem Beſitz von Britannien zuge-
ſtanden, 3 deſſen er wuͤrcklich etliche Jahre ruhig genoſſen.
Carauſius be-
hauptet Bri-
tannien.
† A. C. 289.
VI. Aus einer Rede, die ungefehr um dieſe Zeit dem Kaiſer Maximiano
zu Ehren * gehalten worden, erhellet, was damals unter den Teutſchen Voͤl-
ckern,
1
5
panegyr. 1. c. 9. Ingreſſus eſt nuper illam,
quae Raetis eſt obiecta, Germaniam; ſimilique uir-
tute Romanum limitem uictoriae protulit. Jn einer
andern Lob-Rede werden dieſe Dinge, die Maximi-
anus von einer, und Diocletianus von der andern
Seiten gethan, zuſammen genommen: panegyr.
II. c. 5. Taceo tropaea Germanica, in media
defixa barbaria. tranſeo limitem Raetiae, repenti-
na hoſtium clade promotum. omitto Sarmatiae ua-
ſtationem, oppreſſumque captiuitatis uinculis Sa-
racenum: etiam illa, quae armorum ueſtrorum ter-
rore facta ſunt, uelut armis geſta, praetereo, Fran-
cos ad petendam pacem cum rege uenientes, Par-
thumque uobis munerum miraculis blandientem.
Und in eben derſelben Rede c. 7. ruͤhmet der Red-
ner, wie die beyden Kaͤiſer die Fruͤchte ihrer Siege
ſo aufrichtig mit einander getheilet: Laurea illa, de-
uictis accolentibus Syriam nationibus, & illa Raeti-
ca, & illa Sarmatica te, Maximiane, fecerunt pio
gaudio triumphare. Itidem hic gens Cauionum E-
rulorumque deleta, transrhenana uictoria, & do-
mitis oppreſſa Francis bella piratica, Diocletianum
uotorum compotem reddiderunt. Hieher gehoͤren
auch evmen. Worte IV. c. 3. O Kalendae Mar-
tiae, ſicuti olim annorum uoluentium, ita nunc
aeternorum auſpices imperatorum! quanta enim,
inuictiſſimi principes; & uobis & reipublicae ſaecu-
la propagatis, orbis ueſtri participando tutelam?
cuius licet eſſet, omni hoſte perdomito, certa ſecuri-
tas, nimios tamen in diuerſa diſcurſus uel reuiſenda
poſcebat. Partho quippe ultra Tigrim redacto,
Dacia reſtituta, porrectis usque ad Danubii caput
Germaniae Raetiaeque limitibus, deſtinata Bata-
uiae Britanniaeque uindicta, gubernacula maiora
quaerebat aucta, atque augenda respublica, & qui
Romanae potentiae terminos uirtute protulerant,
imperium filio pietate debebant.
6 Ex onvphrio panvinio conf. ha-
dr. valesivs rerum Francicarum lib. I. p. 22.
1 §. V. 1. Siehe oben §. IV. not. 5.
2 PAX AVGGG.
3 Chronologiae, a Card. norisio aſſertae, ratio-
nem ulterius reddit tillem. in not. VIII. ad
uit. Diocl.
* §. VI. * cl. mamertini genethliacus
Maximiano Aug. dictus inter panegyricos veteres
no. II. De anno, quo habitus, non conſtat. Ap-
paret tamen, poſt quinquennalia Maximiani & an-
te decennalia dictum.
1 mamertinvs II. c. 16. Illud uero,
non ſuggeratur licet, quoquo modo dicam an-
tequam deſinam: tantam eſſe imperii ueſtri felicita-
tem,
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/240 |
Zitationshilfe: | Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 206. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/240>, abgerufen am 16.02.2025. |