Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Sechstes Buch. Geschichte der Teutschen
len 5, und hatte die Römische Marck bis an den Ursprung der Donau erwei-
tert. Bey Gelegenheit dieser Siege nahmen beyde Kaiser die Beynahmen
Francicus, Alemannicus, Germanicus an, die sie in ihren Jnscriptionen
führen, 6 davon wir eine hier beyfügen wollen:

IMPP. CAESARES. C. AVRELIVS. VALERIVS. DIO
CLETIANVS. IO VIVS. ET. M. AVRELIVS
VALERIVS. MAXIMIANVS. HERCVLIVS. IIV. IMPE
RATORES. PII. FELICES. AVGVSTI. PERSICI.
FRANCICI. ALEMANNICI. GOTHICI. GERMANICI.

V. Das folgende Jahr + lieff die Flotte aus, die Maximianus wieder
Carausius be-
hauptet Bri-
tannien.
Carausium ausgerüstet hatte; konnte aber wieder einen so erfahrnen See-Held,
und dessen Flotte viel besser besetzt war, nichts ausrichten: wie des Käysers
+ A. C. 289.Panegyrist selbst nicht verschweigen kan. 1 Es ist eine Müntze von Carausio
übrig geblieben, auf welcher eines zwischen drey Kaisern gestiffteten Friedens
gedacht wird, 2 daraus man schliessen kan, daß Maximianus gar Friede
gemacht, und ihm den Kaiserlichen Titel, nebst dem Besitz von Britannien zuge-
standen, 3 dessen er würcklich etliche Jahre ruhig genossen.

Jnnerliche
Kriege der

VI. Aus einer Rede, die ungefehr um diese Zeit dem Kaiser Maximiano
zu Ehren * gehalten worden, erhellet, was damals unter den Teutschen Völ-
1

ckern,
5 [Beginn Spaltensatz] panegyr. 1. c. 9. Ingressus est nuper illam,
quae Raetis est obiecta, Germaniam; similique uir-
tute Romanum limitem uictoriae protulit.
Jn einer
andern Lob-Rede werden diese Dinge, die Maximi-
anus
von einer, und Diocletianus von der andern
Seiten gethan, zusammen genommen: panegyr.
II. c. 5. Taceo tropaea Germanica, in media
defixa barbaria. transeo limitem Raetiae, repenti-
na hostium clade promotum. omitto Sarmatiae ua-
stationem, oppressumque captiuitatis uinculis Sa-
racenum: etiam illa, quae armorum uestrorum ter-
rore facta sunt, uelut armis gesta, praetereo, Fran-
cos ad petendam pacem cum rege uenientes, Par-
thumque uobis munerum miraculis blandientem.

Und in eben derselben Rede c. 7. rühmet der Red-
ner, wie die beyden Käiser die Früchte ihrer Siege
so aufrichtig mit einander getheilet: Laurea illa, de-
uictis accolentibus Syriam nationibus, & illa Raeti-
ca, & illa Sarmatica te, Maximiane, fecerunt pio
gaudio triumphare. Itidem hic gens Cauionum E-
rulorumque deleta, transrhenana uictoria, & do-
mitis oppressa Francis bella piratica, Diocletianum
uotorum compotem reddiderunt.
Hieher gehören
auch evmen. Worte IV. c. 3. O Kalendae Mar-
tiae, sicuti olim annorum uoluentium, ita nunc
aeternorum auspices imperatorum! quanta enim,
[Spaltenumbruch] inuictissimi principes; & uobis & reipublicae saecu-
la propagatis, orbis uestri participando tutelam?
cuius licet esset, omni hoste perdomito, certa securi-
tas, nimios tamen in diuersa discursus uel reuisenda
poscebat. Partho quippe ultra Tigrim redacto,
Dacia restituta, porrectis usque ad Danubii caput
Germaniae Raetiaeque limitibus, destinata Bata-
uiae Britanniaeque uindicta, gubernacula maiora
quaerebat aucta, atque augenda respublica, & qui
Romanae potentiae terminos uirtute protulerant,
imperium filio pietate debebant.
6 Ex onvphrio panvinio conf. ha-
dr. valesivs
rerum Francicarum lib. I. p.
22.
1 §. V. 1. Siehe oben §. IV. not. 5.
2 PAX AVGGG.
3 Chronologiae, a Card. norisio assertae, ratio-
nem ulterius reddit tillem. in not. VIII. ad
uit. Diocl.
* §. VI. * cl. mamertini genethliacus
Maximiano Aug. dictus inter panegyricos veteres
no. II. De anno, quo habitus, non constat. Ap-
paret tamen, post quinquennalia Maximiani & an-
te decennalia dictum.
1 mamertinvs II. c. 16. Illud uero,
non suggeratur licet, quoquo modo dicam an-
tequam desinam: tantam esse imperii uestri felicita-

[Ende Spaltensatz]
tem,

Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen
len 5, und hatte die Roͤmiſche Marck bis an den Urſprung der Donau erwei-
tert. Bey Gelegenheit dieſer Siege nahmen beyde Kaiſer die Beynahmen
Francicus, Alemannicus, Germanicus an, die ſie in ihren Jnſcriptionen
fuͤhren, 6 davon wir eine hier beyfuͤgen wollen:

IMPP. CAESARES. C. AVRELIVS. VALERIVS. DIO
CLETIANVS. IO VIVS. ET. M. AVRELIVS
VALERIVS. MAXIMIANVS. HERCVLIVS. IIV. IMPE
RATORES. PII. FELICES. AVGVSTI. PERSICI.
FRANCICI. ALEMANNICI. GOTHICI. GERMANICI.

V. Das folgende Jahr † lieff die Flotte aus, die Maximianus wieder
Carauſius be-
hauptet Bri-
tannien.
Carauſium ausgeruͤſtet hatte; konnte aber wieder einen ſo erfahrnen See-Held,
und deſſen Flotte viel beſſer beſetzt war, nichts ausrichten: wie des Kaͤyſers
A. C. 289.Panegyriſt ſelbſt nicht verſchweigen kan. 1 Es iſt eine Muͤntze von Carauſio
uͤbrig geblieben, auf welcher eines zwiſchen drey Kaiſern geſtiffteten Friedens
gedacht wird, 2 daraus man ſchlieſſen kan, daß Maximianus gar Friede
gemacht, und ihm den Kaiſerlichen Titel, nebſt dem Beſitz von Britannien zuge-
ſtanden, 3 deſſen er wuͤrcklich etliche Jahre ruhig genoſſen.

Jnnerliche
Kriege der

VI. Aus einer Rede, die ungefehr um dieſe Zeit dem Kaiſer Maximiano
zu Ehren * gehalten worden, erhellet, was damals unter den Teutſchen Voͤl-
1

ckern,
5 [Beginn Spaltensatz] panegyr. 1. c. 9. Ingreſſus eſt nuper illam,
quae Raetis eſt obiecta, Germaniam; ſimilique uir-
tute Romanum limitem uictoriae protulit.
Jn einer
andern Lob-Rede werden dieſe Dinge, die Maximi-
anus
von einer, und Diocletianus von der andern
Seiten gethan, zuſammen genommen: panegyr.
II. c. 5. Taceo tropaea Germanica, in media
defixa barbaria. tranſeo limitem Raetiae, repenti-
na hoſtium clade promotum. omitto Sarmatiae ua-
ſtationem, oppreſſumque captiuitatis uinculis Sa-
racenum: etiam illa, quae armorum ueſtrorum ter-
rore facta ſunt, uelut armis geſta, praetereo, Fran-
cos ad petendam pacem cum rege uenientes, Par-
thumque uobis munerum miraculis blandientem.

Und in eben derſelben Rede c. 7. ruͤhmet der Red-
ner, wie die beyden Kaͤiſer die Fruͤchte ihrer Siege
ſo aufrichtig mit einander getheilet: Laurea illa, de-
uictis accolentibus Syriam nationibus, & illa Raeti-
ca, & illa Sarmatica te, Maximiane, fecerunt pio
gaudio triumphare. Itidem hic gens Cauionum E-
rulorumque deleta, transrhenana uictoria, & do-
mitis oppreſſa Francis bella piratica, Diocletianum
uotorum compotem reddiderunt.
Hieher gehoͤren
auch evmen. Worte IV. c. 3. O Kalendae Mar-
tiae, ſicuti olim annorum uoluentium, ita nunc
aeternorum auſpices imperatorum! quanta enim,
[Spaltenumbruch] inuictiſſimi principes; & uobis & reipublicae ſaecu-
la propagatis, orbis ueſtri participando tutelam?
cuius licet eſſet, omni hoſte perdomito, certa ſecuri-
tas, nimios tamen in diuerſa diſcurſus uel reuiſenda
poſcebat. Partho quippe ultra Tigrim redacto,
Dacia reſtituta, porrectis usque ad Danubii caput
Germaniae Raetiaeque limitibus, deſtinata Bata-
uiae Britanniaeque uindicta, gubernacula maiora
quaerebat aucta, atque augenda respublica, & qui
Romanae potentiae terminos uirtute protulerant,
imperium filio pietate debebant.
6 Ex onvphrio panvinio conf. ha-
dr. valesivs
rerum Francicarum lib. I. p.
22.
1 §. V. 1. Siehe oben §. IV. not. 5.
2 PAX AVGGG.
3 Chronologiae, a Card. norisio aſſertae, ratio-
nem ulterius reddit tillem. in not. VIII. ad
uit. Diocl.
* §. VI. * cl. mamertini genethliacus
Maximiano Aug. dictus inter panegyricos veteres
no. II. De anno, quo habitus, non conſtat. Ap-
paret tamen, poſt quinquennalia Maximiani & an-
te decennalia dictum.
1 mamertinvs II. c. 16. Illud uero,
non ſuggeratur licet, quoquo modo dicam an-
tequam deſinam: tantam eſſe imperii ueſtri felicita-

[Ende Spaltensatz]
tem,
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0240" n="206"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Sech&#x017F;tes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
len <note place="foot" n="5"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">panegyr.</hi></hi> 1. c. 9. <hi rendition="#i">Ingre&#x017F;&#x017F;us e&#x017F;t nuper illam,<lb/>
quae Raetis e&#x017F;t obiecta, Germaniam; &#x017F;imilique uir-<lb/>
tute Romanum limitem uictoriae protulit.</hi></hi> Jn einer<lb/>
andern Lob-Rede werden die&#x017F;e Dinge, die <hi rendition="#aq">Maximi-<lb/>
anus</hi> von einer, und <hi rendition="#aq">Diocletianus</hi> von der andern<lb/>
Seiten gethan, zu&#x017F;ammen genommen: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">panegyr.</hi></hi><lb/>
II. c. 5. <hi rendition="#i">Taceo tropaea Germanica, in media<lb/>
defixa barbaria. tran&#x017F;eo limitem Raetiae, repenti-<lb/>
na ho&#x017F;tium clade promotum. omitto Sarmatiae ua-<lb/>
&#x017F;tationem, oppre&#x017F;&#x017F;umque captiuitatis uinculis Sa-<lb/>
racenum: etiam illa, quae armorum ue&#x017F;trorum ter-<lb/>
rore facta &#x017F;unt, uelut armis ge&#x017F;ta, praetereo, Fran-<lb/>
cos ad petendam pacem cum rege uenientes, Par-<lb/>
thumque uobis munerum miraculis blandientem.</hi></hi><lb/>
Und in eben der&#x017F;elben Rede <hi rendition="#aq">c.</hi> 7. ru&#x0364;hmet der Red-<lb/>
ner, wie die beyden Ka&#x0364;i&#x017F;er die Fru&#x0364;chte ihrer Siege<lb/>
&#x017F;o aufrichtig mit einander getheilet: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Laurea illa, de-<lb/>
uictis accolentibus Syriam nationibus, &amp; illa Raeti-<lb/>
ca, &amp; illa Sarmatica te, Maximiane, fecerunt pio<lb/>
gaudio triumphare. Itidem hic gens Cauionum E-<lb/>
rulorumque deleta, transrhenana uictoria, &amp; do-<lb/>
mitis oppre&#x017F;&#x017F;a Francis bella piratica, Diocletianum<lb/>
uotorum compotem reddiderunt.</hi></hi> Hieher geho&#x0364;ren<lb/>
auch <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evmen.</hi></hi></hi> Worte <hi rendition="#aq">IV. c. 3. <hi rendition="#i">O Kalendae Mar-<lb/>
tiae, &#x017F;icuti olim annorum uoluentium, ita nunc<lb/>
aeternorum au&#x017F;pices imperatorum! quanta enim,<lb/><cb/>
inuicti&#x017F;&#x017F;imi principes; &amp; uobis &amp; reipublicae &#x017F;aecu-<lb/>
la propagatis, orbis ue&#x017F;tri participando tutelam?<lb/>
cuius licet e&#x017F;&#x017F;et, omni ho&#x017F;te perdomito, certa &#x017F;ecuri-<lb/>
tas, nimios tamen in diuer&#x017F;a di&#x017F;cur&#x017F;us uel reui&#x017F;enda<lb/>
po&#x017F;cebat. Partho quippe ultra Tigrim redacto,<lb/>
Dacia re&#x017F;tituta, porrectis usque ad Danubii caput<lb/>
Germaniae Raetiaeque limitibus, de&#x017F;tinata Bata-<lb/>
uiae Britanniaeque uindicta, gubernacula maiora<lb/>
quaerebat aucta, atque augenda respublica, &amp; qui<lb/>
Romanae potentiae terminos uirtute protulerant,<lb/>
imperium filio pietate debebant.</hi></hi></note>, und hatte die Ro&#x0364;mi&#x017F;che Marck bis an den Ur&#x017F;prung der Donau erwei-<lb/>
tert. Bey Gelegenheit die&#x017F;er Siege nahmen beyde Kai&#x017F;er die Beynahmen<lb/><hi rendition="#aq">Francicus, Alemannicus, Germanicus</hi> an, die &#x017F;ie in ihren Jn&#x017F;criptionen<lb/>
fu&#x0364;hren, <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq">Ex <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">onvphrio panvinio</hi></hi> conf. <hi rendition="#k">ha-<lb/>
dr. <hi rendition="#g">valesivs</hi></hi> rerum Francicarum lib. I. p.</hi> 22.</note> davon wir eine hier beyfu&#x0364;gen wollen:</p><lb/>
          <quote> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g">IMPP. CAESARES. C. AVRELIVS. VALERIVS. DIO<lb/>
CLETIANVS. IO VIVS. ET. M. AVRELIVS<lb/>
VALERIVS. MAXIMIANVS. HERCVLIVS. IIV. IMPE<lb/>
RATORES. PII. FELICES. AVGVSTI. PERSICI.<lb/>
FRANCICI. ALEMANNICI. GOTHICI. GERMANICI.</hi> </hi> </hi> </quote><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">V.</hi> Das folgende Jahr &#x2020; lieff die Flotte aus, die <hi rendition="#aq">Maximianus</hi> wieder<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Carau&#x017F;ius</hi> be-<lb/>
hauptet Bri-<lb/>
tannien.</note><hi rendition="#aq">Carau&#x017F;ium</hi> ausgeru&#x0364;&#x017F;tet hatte; konnte aber wieder einen &#x017F;o erfahrnen See-Held,<lb/>
und de&#x017F;&#x017F;en Flotte viel be&#x017F;&#x017F;er be&#x017F;etzt war, nichts ausrichten: wie des Ka&#x0364;y&#x017F;ers<lb/><note place="left">&#x2020; <hi rendition="#aq">A. C.</hi> 289.</note>Panegyri&#x017F;t &#x017F;elb&#x017F;t nicht ver&#x017F;chweigen kan. <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">V</hi>. 1. Siehe oben §. <hi rendition="#aq">IV. not.</hi> 5.</note> Es i&#x017F;t eine Mu&#x0364;ntze von <hi rendition="#aq">Carau&#x017F;io</hi><lb/>
u&#x0364;brig geblieben, auf welcher eines zwi&#x017F;chen drey Kai&#x017F;ern ge&#x017F;tiffteten Friedens<lb/>
gedacht wird, <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">PAX AVGGG.</hi></hi></note> daraus man &#x017F;chlie&#x017F;&#x017F;en kan, daß <hi rendition="#aq">Maximianus</hi> gar Friede<lb/>
gemacht, und ihm den Kai&#x017F;erlichen Titel, neb&#x017F;t dem Be&#x017F;itz von Britannien zuge-<lb/>
&#x017F;tanden, <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq">Chronologiae, a Card. <hi rendition="#k">norisio</hi> a&#x017F;&#x017F;ertae, ratio-<lb/>
nem ulterius reddit <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillem.</hi></hi> in not. VIII. ad<lb/>
uit. Diocl.</hi></note> de&#x017F;&#x017F;en er wu&#x0364;rcklich etliche Jahre ruhig geno&#x017F;&#x017F;en.</p><lb/>
          <note place="left"><hi rendition="#g">Jnnerliche</hi><lb/>
Kriege der</note>
          <p><hi rendition="#aq">VI.</hi> Aus einer Rede, die ungefehr um die&#x017F;e Zeit dem Kai&#x017F;er <hi rendition="#aq">Maximiano</hi><lb/>
zu Ehren <note place="foot" n="*">§. <hi rendition="#aq">VI</hi>. * <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">cl. <hi rendition="#g">mamertini</hi></hi> genethliacus<lb/>
Maximiano Aug. dictus inter panegyricos veteres<lb/>
no. II. De anno, quo habitus, non con&#x017F;tat. Ap-<lb/>
paret tamen, po&#x017F;t quinquennalia Maximiani &amp; an-<lb/>
te decennalia dictum.</hi></note> gehalten worden, erhellet, was damals unter den Teut&#x017F;chen Vo&#x0364;l-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">ckern,</fw><lb/><note xml:id="FN240_01_01" next="#FN240_01_02" place="foot" n="1"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">mamertinvs</hi></hi> II. c. 16. <hi rendition="#i">Illud uero,<lb/>
non &#x017F;uggeratur licet, quoquo modo dicam an-<lb/>
tequam de&#x017F;inam: tantam e&#x017F;&#x017F;e imperii ue&#x017F;tri felicita-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tem,</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[206/0240] Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen len 5, und hatte die Roͤmiſche Marck bis an den Urſprung der Donau erwei- tert. Bey Gelegenheit dieſer Siege nahmen beyde Kaiſer die Beynahmen Francicus, Alemannicus, Germanicus an, die ſie in ihren Jnſcriptionen fuͤhren, 6 davon wir eine hier beyfuͤgen wollen: IMPP. CAESARES. C. AVRELIVS. VALERIVS. DIO CLETIANVS. IO VIVS. ET. M. AVRELIVS VALERIVS. MAXIMIANVS. HERCVLIVS. IIV. IMPE RATORES. PII. FELICES. AVGVSTI. PERSICI. FRANCICI. ALEMANNICI. GOTHICI. GERMANICI. V. Das folgende Jahr † lieff die Flotte aus, die Maximianus wieder Carauſium ausgeruͤſtet hatte; konnte aber wieder einen ſo erfahrnen See-Held, und deſſen Flotte viel beſſer beſetzt war, nichts ausrichten: wie des Kaͤyſers Panegyriſt ſelbſt nicht verſchweigen kan. 1 Es iſt eine Muͤntze von Carauſio uͤbrig geblieben, auf welcher eines zwiſchen drey Kaiſern geſtiffteten Friedens gedacht wird, 2 daraus man ſchlieſſen kan, daß Maximianus gar Friede gemacht, und ihm den Kaiſerlichen Titel, nebſt dem Beſitz von Britannien zuge- ſtanden, 3 deſſen er wuͤrcklich etliche Jahre ruhig genoſſen. Carauſius be- hauptet Bri- tannien. † A. C. 289. VI. Aus einer Rede, die ungefehr um dieſe Zeit dem Kaiſer Maximiano zu Ehren * gehalten worden, erhellet, was damals unter den Teutſchen Voͤl- ckern, 1 5 panegyr. 1. c. 9. Ingreſſus eſt nuper illam, quae Raetis eſt obiecta, Germaniam; ſimilique uir- tute Romanum limitem uictoriae protulit. Jn einer andern Lob-Rede werden dieſe Dinge, die Maximi- anus von einer, und Diocletianus von der andern Seiten gethan, zuſammen genommen: panegyr. II. c. 5. Taceo tropaea Germanica, in media defixa barbaria. tranſeo limitem Raetiae, repenti- na hoſtium clade promotum. omitto Sarmatiae ua- ſtationem, oppreſſumque captiuitatis uinculis Sa- racenum: etiam illa, quae armorum ueſtrorum ter- rore facta ſunt, uelut armis geſta, praetereo, Fran- cos ad petendam pacem cum rege uenientes, Par- thumque uobis munerum miraculis blandientem. Und in eben derſelben Rede c. 7. ruͤhmet der Red- ner, wie die beyden Kaͤiſer die Fruͤchte ihrer Siege ſo aufrichtig mit einander getheilet: Laurea illa, de- uictis accolentibus Syriam nationibus, & illa Raeti- ca, & illa Sarmatica te, Maximiane, fecerunt pio gaudio triumphare. Itidem hic gens Cauionum E- rulorumque deleta, transrhenana uictoria, & do- mitis oppreſſa Francis bella piratica, Diocletianum uotorum compotem reddiderunt. Hieher gehoͤren auch evmen. Worte IV. c. 3. O Kalendae Mar- tiae, ſicuti olim annorum uoluentium, ita nunc aeternorum auſpices imperatorum! quanta enim, inuictiſſimi principes; & uobis & reipublicae ſaecu- la propagatis, orbis ueſtri participando tutelam? cuius licet eſſet, omni hoſte perdomito, certa ſecuri- tas, nimios tamen in diuerſa diſcurſus uel reuiſenda poſcebat. Partho quippe ultra Tigrim redacto, Dacia reſtituta, porrectis usque ad Danubii caput Germaniae Raetiaeque limitibus, deſtinata Bata- uiae Britanniaeque uindicta, gubernacula maiora quaerebat aucta, atque augenda respublica, & qui Romanae potentiae terminos uirtute protulerant, imperium filio pietate debebant. 6 Ex onvphrio panvinio conf. ha- dr. valesivs rerum Francicarum lib. I. p. 22. 1 §. V. 1. Siehe oben §. IV. not. 5. 2 PAX AVGGG. 3 Chronologiae, a Card. norisio aſſertae, ratio- nem ulterius reddit tillem. in not. VIII. ad uit. Diocl. * §. VI. * cl. mamertini genethliacus Maximiano Aug. dictus inter panegyricos veteres no. II. De anno, quo habitus, non conſtat. Ap- paret tamen, poſt quinquennalia Maximiani & an- te decennalia dictum. 1 mamertinvs II. c. 16. Illud uero, non ſuggeratur licet, quoquo modo dicam an- tequam deſinam: tantam eſſe imperii ueſtri felicita- tem,

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/240
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 206. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/240>, abgerufen am 17.05.2024.