Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit PROBO geführten Kriege.
seyn, und brachte ihn, in der Gegend von Spoleto 14, um, nachdem er etwan drey
Monat, oder wenig darüber ++, nach Galli Tod den Käiserlichen Titel geführet 15.

XXXVI. Valerianus ward also ohne Blutvergiessen in Rom, und in denGallien[unleserliches Material - 1 Zeichen fehlt]
Kriege gegen
die Teutschen
in Gallien.
Die Römischen
Generale hal-
ten sich wohl
an der Donau.

Provintzen, für Käiser erkannt. Er nahm seinen Sohn, P. Lic. Gallienum, zum
Reichs-Gehülffen an; demselben empfahl er die Westlichen Länder, und be-
hielte sich selbst für, gen Orient zu ziehen. Gallienus ging in Person an den Rhein-
strom, wo die Gefahr am grösten zu seyn schiene. Jn der That aber commandirte
unter seinem Namen Posthumus, ein Gallier von Geburt, der sich durch seine
Tapfferkeit in die Höhe gebracht, und in solches Vertrauen gesetzet, daß ihm Va-
lerianus,
die Aufsicht, bey seinem Sohn, aufgetragen hatte. Der Krieg lief für
die Römer wohl, wie nicht allein die Zeugnisse der Historicorum 1, sondern auch
einige Müntzen ausweisen 2, auf welchen drey unterschiedene Siege, so Gallienus
gegen die Teutschen erhalten, gerühmet werden. Derentwegen Valerianus,
und Gallienus, GERMANICVS MAXIMVS + auf ihren Müntzen ge-+ A. C. 256.
nennet werden. Es scheinet auch, daß Aurelianus, in diesen ersten Feldzügen ge-
gen die Teutschen, gute Dienste gethan, weil ihn Valerianus restitutorem Gallia-
rum
nennet 3. Und mit Posthumi Diensten ist er so zu frieden gewesen, daß er

ihn
[Beginn Spaltensatz] lung bey Terni: evsebivs und syncellvs
setzen ad Forum Flaminii, so nicht weit von Foli-
gno
gelegen, ietzund aber zerstöhret ist.
v. fin. Mai. a. 253. v. till. not. 3.
evtropivs L. IX. c. 6. Hinc Licinius
Valerianus in Raetia & Norico agens, ab exercitu
Imperator, & mox Augustus est factus.
victor
in Caes. c. 31. & 32. At milites, qui contracti undi-
que, apud Raetias ob instans bellum morabantur, Li-
cinio Valeriano Imperium deferunt.
14 victor Epit. c. 31. Aemilianus uero, men-
ses quatuor dominatus, apud Spoletium, siue pontem,
quem ab eius caede sanguinarium accepisse nomen fe-
runt, inter Otriculum, Narniamque & urbem Ro-
mam, regione media positum,
scil. occisus.
++ Occ. circiter m. Augusto 253. v. tillem.
not. 3. ad uit. Galli.
15 zosimvs L. I. c. 36. Ille nulla prudentia
postulatis adsensus, & inconsulto cum paucis ad
Saporem profectus, quasi de pace cum eo colloquutu-
rus, ab hostibus subito comprebenditur, & in hac
fortuna captiuus, apud Persas uiuendi finem fecit.

Andere schreiben er sey im Treffen geblieben.
1 §. XXXVI. 1. zosimvs L. I. c. 30. Galli-
enus, uidens, Germanicas gentes caeteris infesti-
ores esse, qua adcolas Rheni, Gallicas nationes, acrius
uexarent, hanc partem sibi propugnandam ab hosti-
bus sumebat: alios, qui per Italiam, Illyricum,
Graeciamque, praedis agendis intenti essent, duces,
[Spaltenumbruch] cum eorum locorum exercitibus, bellum facere iussit.
Ac ipse quidem, Rheni transiectus custodiens, quan-
tum praestare poterat, interdum transitu hostes ar-
cebat, interdum transeuntibus suos instructos obii-
ciebat.
EVTROPIVS L. IX. c. 6. Iuuenis in
Gallia & Illyrico multa strenue fecit, occiso apud
Mursam Ingenuo, qui purpuram sumserat, & Tre-
belliano.
VICT. in Caes. c. 33. Licinius Gallienus,
cum a Gallia Germanos strenue arceret, in Illyricum
properans descendit: Ibi Ingenuum, quem curantem
Pannonios, comperta Valeriani clade, imperandi
cupido incesserat, Mursiae deuicit, moxque Regillia-
num.
2 Hieher gehören Valeriani Müntzen, mit dem
Reuers:
VICTORIA GERMANICA.
v. bandvri
L. c. p. 112. 128. 140. it.
mit dem Titel:
GERMANICVS MAXIMVS TER
ib. p.
107. (1) derselbe wird aus Gallieni Müntzen,
mit dem Reuers:
VICTORIA GM.
ib. p.
183. (2)
VICTORIAE AVGG II. GERM.
ib.
(5)
VICTORIAE AVGG T GERM.
ib.
(6) erläutert.
3 Beym vopisco in uit. Aureliani c. 9.
Quid enim in illo non clarum? quid non Coruinis &
Scipionibus conferendum? Ille. liberator Illyrici, ille
Galliarum restitutor.

[Ende Spaltensatz]
4. pol-
Y 2

bis zu Ende der mit PROBO gefuͤhrten Kriege.
ſeyn, und brachte ihn, in der Gegend von Spoleto 14, um, nachdem er etwan drey
Monat, oder wenig daruͤber ††, nach Galli Tod den Kaͤiſerlichen Titel gefuͤhret 15.

XXXVI. Valerianus ward alſo ohne Blutvergieſſen in Rom, und in denGallien[unleserliches Material – 1 Zeichen fehlt]
Kriege gegen
die Teutſchen
in Gallien.
Die Roͤmiſchẽ
Generale hal-
ten ſich wohl
an der Donau.

Provintzen, fuͤr Kaͤiſer erkannt. Er nahm ſeinen Sohn, P. Lic. Gallienum, zum
Reichs-Gehuͤlffen an; demſelben empfahl er die Weſtlichen Laͤnder, und be-
hielte ſich ſelbſt fuͤr, gen Orient zu ziehen. Gallienus ging in Perſon an den Rhein-
ſtrom, wo die Gefahr am groͤſten zu ſeyn ſchiene. Jn der That aber commandirte
unter ſeinem Namen Poſthumus, ein Gallier von Geburt, der ſich durch ſeine
Tapfferkeit in die Hoͤhe gebracht, und in ſolches Vertrauen geſetzet, daß ihm Va-
lerianus,
die Aufſicht, bey ſeinem Sohn, aufgetragen hatte. Der Krieg lief fuͤr
die Roͤmer wohl, wie nicht allein die Zeugniſſe der Hiſtoricorum 1, ſondern auch
einige Muͤntzen ausweiſen 2, auf welchen drey unterſchiedene Siege, ſo Gallienus
gegen die Teutſchen erhalten, geruͤhmet werden. Derentwegen Valerianus,
und Gallienus, GERMANICVS MAXIMVS † auf ihren Muͤntzen ge-A. C. 256.
nennet werden. Es ſcheinet auch, daß Aurelianus, in dieſen erſten Feldzuͤgen ge-
gen die Teutſchen, gute Dienſte gethan, weil ihn Valerianus reſtitutorem Gallia-
rum
nennet 3. Und mit Poſthumi Dienſten iſt er ſo zu frieden geweſen, daß er

ihn
[Beginn Spaltensatz] lung bey Terni: evsebivs und syncellvs
ſetzen ad Forum Flaminii, ſo nicht weit von Foli-
gno
gelegen, ietzund aber zerſtoͤhret iſt.
v. fin. Mai. a. 253. v. till. not. 3.
evtropivs L. IX. c. 6. Hinc Licinius
Valerianus in Raetia & Norico agens, ab exercitu
Imperator, & mox Auguſtus eſt factus.
victor
in Caeſ. c. 31. & 32. At milites, qui contracti undi-
que, apud Raetias ob inſtans bellum morabantur, Li-
cinio Valeriano Imperium deferunt.
14 victor Epit. c. 31. Aemilianus uero, men-
ſes quatuor dominatus, apud Spoletium, ſiue pontem,
quem ab eius caede ſanguinarium accepiſſe nomen fe-
runt, inter Otriculum, Narniamque & urbem Ro-
mam, regione media poſitum,
ſcil. occiſus.
†† Occ. circiter m. Auguſto 253. v. tillem.
not. 3. ad uit. Galli.
15 zosimvs L. I. c. 36. Ille nulla prudentia
poſtulatis adſenſus, & inconſulto cum paucis ad
Saporem profectus, quaſi de pace cum eo colloquutu-
rus, ab hoſtibus ſubito comprebenditur, & in hac
fortuna captiuus, apud Perſas uiuendi finem fecit.

Andere ſchreiben er ſey im Treffen geblieben.
1 §. XXXVI. 1. zosimvs L. I. c. 30. Galli-
enus, uidens, Germanicas gentes caeteris infeſti-
ores eſſe, qua adcolas Rheni, Gallicas nationes, acrius
uexarent, hanc partem ſibi propugnandam ab hoſti-
bus ſumebat: alios, qui per Italiam, Illyricum,
Graeciamque, praedis agendis intenti eſſent, duces,
[Spaltenumbruch] cum eorum locorum exercitibus, bellum facere iuſſit.
Ac ipſe quidem, Rheni transiectus cuſtodiens, quan-
tum praeſtare poterat, interdum tranſitu hoſtes ar-
cebat, interdum transeuntibus ſuos inſtructos obii-
ciebat.
EVTROPIVS L. IX. c. 6. Iuuenis in
Gallia & Illyrico multa ſtrenue fecit, occiſo apud
Murſam Ingenuo, qui purpuram ſumſerat, & Tre-
belliano.
VICT. in Caeſ. c. 33. Licinius Gallienus,
cum a Gallia Germanos ſtrenue arceret, in Illyricum
properans deſcendit: Ibi Ingenuum, quem curantem
Pannonios, comperta Valeriani clade, imperandi
cupido inceſſerat, Murſiae deuicit, moxque Regillia-
num.
2 Hieher gehoͤren Valeriani Muͤntzen, mit dem
Reuers:
VICTORIA GERMANICA.
v. bandvri
L. c. p. 112. 128. 140. it.
mit dem Titel:
GERMANICVS MAXIMVS TER
ib. p.
107. (1) derſelbe wird aus Gallieni Muͤntzen,
mit dem Reuers:
VICTORIA GM.
ib. p.
183. (2)
VICTORIAE AVGG II. GERM.
ib.
(5)
VICTORIAE AVGG T GERM.
ib.
(6) erlaͤutert.
3 Beym vopisco in uit. Aureliani c. 9.
Quid enim in illo non clarum? quid non Coruinis &
Scipionibus conferendum? Ille. liberator Illyrici, ille
Galliarum reſtitutor.

[Ende Spaltensatz]
4. pol-
Y 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0205" n="171"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">PROBO</hi></hi> gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
&#x017F;eyn, und brachte ihn, in der Gegend von <hi rendition="#aq">Spoleto</hi> <note place="foot" n="14"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">victor</hi></hi> Epit. c. 31. <hi rendition="#i">Aemilianus uero, men-<lb/>
&#x017F;es quatuor dominatus, apud Spoletium, &#x017F;iue pontem,<lb/>
quem ab eius caede &#x017F;anguinarium accepi&#x017F;&#x017F;e nomen fe-<lb/>
runt, inter Otriculum, Narniamque &amp; urbem Ro-<lb/>
mam, regione media po&#x017F;itum,</hi> &#x017F;cil. occi&#x017F;us.</hi></note>, um, nachdem er etwan drey<lb/>
Monat, oder wenig daru&#x0364;ber <note place="foot" n="&#x2020;&#x2020;"><hi rendition="#aq">Occ. circiter m. Augu&#x017F;to 253. v. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillem.</hi></hi><lb/>
not. 3. ad uit. Galli.</hi></note>, nach Galli Tod den Ka&#x0364;i&#x017F;erlichen Titel gefu&#x0364;hret <note place="foot" n="15"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. I. c. 36. <hi rendition="#i">Ille nulla prudentia<lb/>
po&#x017F;tulatis ad&#x017F;en&#x017F;us, &amp; incon&#x017F;ulto cum paucis ad<lb/>
Saporem profectus, qua&#x017F;i de pace cum eo colloquutu-<lb/>
rus, ab ho&#x017F;tibus &#x017F;ubito comprebenditur, &amp; in hac<lb/>
fortuna captiuus, apud Per&#x017F;as uiuendi finem fecit.</hi></hi><lb/>
Andere &#x017F;chreiben er &#x017F;ey im Treffen geblieben.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXXVI. Valerianus</hi> ward al&#x017F;o ohne Blutvergie&#x017F;&#x017F;en in Rom, und in den<note place="right"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Gallien<gap reason="illegible" unit="chars" quantity="1"/></hi></hi><lb/>
Kriege gegen<lb/>
die Teut&#x017F;chen<lb/>
in Gallien.<lb/>
Die Ro&#x0364;mi&#x017F;che&#x0303;<lb/>
Generale hal-<lb/>
ten &#x017F;ich wohl<lb/>
an der Donau.</note><lb/>
Provintzen, fu&#x0364;r Ka&#x0364;i&#x017F;er erkannt. Er nahm &#x017F;einen Sohn, <hi rendition="#aq">P. Lic. Gallienum,</hi> zum<lb/>
Reichs-Gehu&#x0364;lffen an; dem&#x017F;elben empfahl er die We&#x017F;tlichen La&#x0364;nder, und be-<lb/>
hielte &#x017F;ich &#x017F;elb&#x017F;t fu&#x0364;r, gen Orient zu ziehen. <hi rendition="#aq">Gallienus</hi> ging in Per&#x017F;on an den Rhein-<lb/>
&#x017F;trom, wo die Gefahr am gro&#x0364;&#x017F;ten zu &#x017F;eyn &#x017F;chiene. Jn der That aber commandirte<lb/>
unter &#x017F;einem Namen <hi rendition="#aq">Po&#x017F;thumus,</hi> ein Gallier von Geburt, der &#x017F;ich durch &#x017F;eine<lb/>
Tapfferkeit in die Ho&#x0364;he gebracht, und in &#x017F;olches Vertrauen ge&#x017F;etzet, daß ihm <hi rendition="#aq">Va-<lb/>
lerianus,</hi> die Auf&#x017F;icht, bey &#x017F;einem Sohn, aufgetragen hatte. Der Krieg lief fu&#x0364;r<lb/>
die Ro&#x0364;mer wohl, wie nicht allein die Zeugni&#x017F;&#x017F;e der <hi rendition="#aq">Hi&#x017F;toricorum</hi> <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXXVI</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. I. c. 30. <hi rendition="#i">Galli-<lb/>
enus, uidens, Germanicas gentes caeteris infe&#x017F;ti-<lb/>
ores e&#x017F;&#x017F;e, qua adcolas Rheni, Gallicas nationes, acrius<lb/>
uexarent, hanc partem &#x017F;ibi propugnandam ab ho&#x017F;ti-<lb/>
bus &#x017F;umebat: alios, qui per Italiam, Illyricum,<lb/>
Graeciamque, praedis agendis intenti e&#x017F;&#x017F;ent, duces,<lb/><cb/>
cum eorum locorum exercitibus, bellum facere iu&#x017F;&#x017F;it.<lb/>
Ac ip&#x017F;e quidem, Rheni transiectus cu&#x017F;todiens, quan-<lb/>
tum prae&#x017F;tare poterat, interdum tran&#x017F;itu ho&#x017F;tes ar-<lb/>
cebat, interdum transeuntibus &#x017F;uos in&#x017F;tructos obii-<lb/>
ciebat.</hi> <hi rendition="#g">EVTROPIVS</hi> L. IX. c. 6. <hi rendition="#i">Iuuenis in<lb/>
Gallia &amp; Illyrico multa &#x017F;trenue fecit, occi&#x017F;o apud<lb/>
Mur&#x017F;am Ingenuo, qui purpuram &#x017F;um&#x017F;erat, &amp; Tre-<lb/>
belliano.</hi> <hi rendition="#g">VICT.</hi> in Cae&#x017F;. c. 33. <hi rendition="#i">Licinius Gallienus,<lb/>
cum a Gallia Germanos &#x017F;trenue arceret, in Illyricum<lb/>
properans de&#x017F;cendit: Ibi Ingenuum, quem curantem<lb/>
Pannonios, comperta Valeriani clade, imperandi<lb/>
cupido ince&#x017F;&#x017F;erat, Mur&#x017F;iae deuicit, moxque Regillia-<lb/>
num.</hi></hi></note>, &#x017F;ondern auch<lb/>
einige Mu&#x0364;ntzen auswei&#x017F;en <note place="foot" n="2">Hieher geho&#x0364;ren <hi rendition="#aq">Valeriani</hi> Mu&#x0364;ntzen, mit dem<lb/><hi rendition="#aq">Reuers:<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#et">VICTORIA GERMANICA.</hi><lb/><hi rendition="#k">v. bandvri</hi></hi> L. c. p. 112. 128. 140. it.</hi> mit dem Titel:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#et"><hi rendition="#g">GERMANICVS MAXIMVS T</hi>ER</hi><lb/>
ib. p.</hi> 107. (1) der&#x017F;elbe wird aus <hi rendition="#aq">Gallieni</hi> Mu&#x0364;ntzen,<lb/>
mit dem <hi rendition="#aq">Reuers:<lb/><hi rendition="#et"><hi rendition="#g">VICTORIA GM.</hi></hi><lb/>
ib. p.</hi> 183. (2)<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#et"><hi rendition="#g">VICTORIAE AVGG</hi> II. <hi rendition="#g">GERM.</hi></hi><lb/>
ib.</hi> (5)<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#et"><hi rendition="#g">VICTORIAE AVGG T GERM.</hi></hi><lb/>
ib.</hi> (6) erla&#x0364;utert.</note>, auf welchen drey unter&#x017F;chiedene Siege, &#x017F;o <hi rendition="#aq">Gallienus</hi><lb/>
gegen die Teut&#x017F;chen erhalten, geru&#x0364;hmet werden. Derentwegen <hi rendition="#aq">Valerianus,</hi><lb/>
und <hi rendition="#aq">Gallienus, <hi rendition="#g">GERMANICVS MAXIMVS</hi></hi> &#x2020; auf ihren Mu&#x0364;ntzen ge-<note place="right">&#x2020; <hi rendition="#aq">A. C.</hi> 256.</note><lb/>
nennet werden. Es &#x017F;cheinet auch, daß <hi rendition="#aq">Aurelianus,</hi> in die&#x017F;en er&#x017F;ten Feldzu&#x0364;gen ge-<lb/>
gen die Teut&#x017F;chen, gute Dien&#x017F;te gethan, weil ihn <hi rendition="#aq">Valerianus re&#x017F;titutorem Gallia-<lb/>
rum</hi> nennet <note place="foot" n="3">Beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">vopisco</hi></hi> in uit. Aureliani c. 9.<lb/><hi rendition="#i">Quid enim in illo non clarum? quid non Coruinis &amp;<lb/>
Scipionibus conferendum? Ille. liberator Illyrici, ille<lb/>
Galliarum re&#x017F;titutor.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">4. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pol-</hi></hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">Y 2</fw><cb type="end"/><lb/></note>. Und mit <hi rendition="#aq">Po&#x017F;thumi</hi> Dien&#x017F;ten i&#x017F;t er &#x017F;o zu frieden gewe&#x017F;en, daß er<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">ihn</fw><lb/><note xml:id="FN204_12_02" prev="#FN204_12_01" place="foot" n="12"><cb type="start"/>
lung bey <hi rendition="#aq">Terni: <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evsebivs</hi></hi></hi> und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">syncellvs</hi></hi></hi><lb/>
&#x017F;etzen <hi rendition="#aq">ad Forum Flaminii,</hi> &#x017F;o nicht weit von <hi rendition="#aq">Foli-<lb/>
gno</hi> gelegen, ietzund aber zer&#x017F;to&#x0364;hret i&#x017F;t.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN204_kreuz_02" prev="#FN204_kreuz_01" place="foot" n="&#x2020;"><hi rendition="#aq">v. fin. Mai. a. 253. v. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">till.</hi></hi> not.</hi> 3.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN204_13_02" prev="#FN204_13_01" place="foot" n="13"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evtropivs</hi></hi> L. IX. c. 6. <hi rendition="#i">Hinc Licinius<lb/>
Valerianus in Raetia &amp; Norico agens, ab exercitu<lb/>
Imperator, &amp; mox Augu&#x017F;tus e&#x017F;t factus.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">victor</hi></hi><lb/>
in Cae&#x017F;. c. 31. &amp; 32. <hi rendition="#i">At milites, qui contracti undi-<lb/>
que, apud Raetias ob in&#x017F;tans bellum morabantur, Li-<lb/>
cinio Valeriano Imperium deferunt.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an dritter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[171/0205] bis zu Ende der mit PROBO gefuͤhrten Kriege. ſeyn, und brachte ihn, in der Gegend von Spoleto 14, um, nachdem er etwan drey Monat, oder wenig daruͤber ††, nach Galli Tod den Kaͤiſerlichen Titel gefuͤhret 15. XXXVI. Valerianus ward alſo ohne Blutvergieſſen in Rom, und in den Provintzen, fuͤr Kaͤiſer erkannt. Er nahm ſeinen Sohn, P. Lic. Gallienum, zum Reichs-Gehuͤlffen an; demſelben empfahl er die Weſtlichen Laͤnder, und be- hielte ſich ſelbſt fuͤr, gen Orient zu ziehen. Gallienus ging in Perſon an den Rhein- ſtrom, wo die Gefahr am groͤſten zu ſeyn ſchiene. Jn der That aber commandirte unter ſeinem Namen Poſthumus, ein Gallier von Geburt, der ſich durch ſeine Tapfferkeit in die Hoͤhe gebracht, und in ſolches Vertrauen geſetzet, daß ihm Va- lerianus, die Aufſicht, bey ſeinem Sohn, aufgetragen hatte. Der Krieg lief fuͤr die Roͤmer wohl, wie nicht allein die Zeugniſſe der Hiſtoricorum 1, ſondern auch einige Muͤntzen ausweiſen 2, auf welchen drey unterſchiedene Siege, ſo Gallienus gegen die Teutſchen erhalten, geruͤhmet werden. Derentwegen Valerianus, und Gallienus, GERMANICVS MAXIMVS † auf ihren Muͤntzen ge- nennet werden. Es ſcheinet auch, daß Aurelianus, in dieſen erſten Feldzuͤgen ge- gen die Teutſchen, gute Dienſte gethan, weil ihn Valerianus reſtitutorem Gallia- rum nennet 3. Und mit Poſthumi Dienſten iſt er ſo zu frieden geweſen, daß er ihn 12 † 13 Gallien_ Kriege gegen die Teutſchen in Gallien. Die Roͤmiſchẽ Generale hal- ten ſich wohl an der Donau. † A. C. 256. 14 victor Epit. c. 31. Aemilianus uero, men- ſes quatuor dominatus, apud Spoletium, ſiue pontem, quem ab eius caede ſanguinarium accepiſſe nomen fe- runt, inter Otriculum, Narniamque & urbem Ro- mam, regione media poſitum, ſcil. occiſus. †† Occ. circiter m. Auguſto 253. v. tillem. not. 3. ad uit. Galli. 15 zosimvs L. I. c. 36. Ille nulla prudentia poſtulatis adſenſus, & inconſulto cum paucis ad Saporem profectus, quaſi de pace cum eo colloquutu- rus, ab hoſtibus ſubito comprebenditur, & in hac fortuna captiuus, apud Perſas uiuendi finem fecit. Andere ſchreiben er ſey im Treffen geblieben. 1 §. XXXVI. 1. zosimvs L. I. c. 30. Galli- enus, uidens, Germanicas gentes caeteris infeſti- ores eſſe, qua adcolas Rheni, Gallicas nationes, acrius uexarent, hanc partem ſibi propugnandam ab hoſti- bus ſumebat: alios, qui per Italiam, Illyricum, Graeciamque, praedis agendis intenti eſſent, duces, cum eorum locorum exercitibus, bellum facere iuſſit. Ac ipſe quidem, Rheni transiectus cuſtodiens, quan- tum praeſtare poterat, interdum tranſitu hoſtes ar- cebat, interdum transeuntibus ſuos inſtructos obii- ciebat. EVTROPIVS L. IX. c. 6. Iuuenis in Gallia & Illyrico multa ſtrenue fecit, occiſo apud Murſam Ingenuo, qui purpuram ſumſerat, & Tre- belliano. VICT. in Caeſ. c. 33. Licinius Gallienus, cum a Gallia Germanos ſtrenue arceret, in Illyricum properans deſcendit: Ibi Ingenuum, quem curantem Pannonios, comperta Valeriani clade, imperandi cupido inceſſerat, Murſiae deuicit, moxque Regillia- num. 2 Hieher gehoͤren Valeriani Muͤntzen, mit dem Reuers: VICTORIA GERMANICA. v. bandvri L. c. p. 112. 128. 140. it. mit dem Titel: GERMANICVS MAXIMVS TER ib. p. 107. (1) derſelbe wird aus Gallieni Muͤntzen, mit dem Reuers: VICTORIA GM. ib. p. 183. (2) VICTORIAE AVGG II. GERM. ib. (5) VICTORIAE AVGG T GERM. ib. (6) erlaͤutert. 3 Beym vopisco in uit. Aureliani c. 9. Quid enim in illo non clarum? quid non Coruinis & Scipionibus conferendum? Ille. liberator Illyrici, ille Galliarum reſtitutor. 4. pol- 12 lung bey Terni: evsebivs und syncellvs ſetzen ad Forum Flaminii, ſo nicht weit von Foli- gno gelegen, ietzund aber zerſtoͤhret iſt. † v. fin. Mai. a. 253. v. till. not. 3. 13 evtropivs L. IX. c. 6. Hinc Licinius Valerianus in Raetia & Norico agens, ab exercitu Imperator, & mox Auguſtus eſt factus. victor in Caeſ. c. 31. & 32. At milites, qui contracti undi- que, apud Raetias ob inſtans bellum morabantur, Li- cinio Valeriano Imperium deferunt. Y 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/205
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 171. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/205>, abgerufen am 18.05.2024.