Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Fünfftes Buch. Geschichte der Teutschen
hig 7: entweder weil die Gothen, mit denen Gallus Friede gemacht, ihn nicht ge-
halten, oder weil andere Nordische Völcker einfielen. Aemilianus 8, der in
Pannonien commandirte, war glücklich wieder sie 9, und ward, wegen des dabey
erworbenen Ruhms, von seiner Armee zum Käiser ausgeruffen 10. Er scheinet
darauf mit den Gothen Friede gemacht zu haben, damit er sicher nach Jtalien auf-
brechen könte 11. Gallus hatte ihn, auf die erste Nachricht, für einen Feind des Va-
terlandes erklären lassen, und Valerianum über die Alpen geschicket, um die Ar-
mee, so am Rhein stunde, nach Jtalien abzuführen; damit er in desto besserer
Verfassung gegen Aemilianum seyn möchte. Dieser aber kam über die Alpen,
ehe noch die Rheinischen Legionen aufgebrochen. Gallus, und Volusianus, gin-
gen ihm entgegen: als aber die beyden Heere nicht weit von einander waren 12,
wurden Vater, und Sohn, von ihren eigenen Soldaten umgebracht, welche so fort
zu Aemiliano übergingen +, den darauf auch der Rath für Käiser erkannte. Va-
lerianus
bekam diese Zeitung in Rätien, an der Spitze einer ansehnlichen Armee,
die von Aemiliano nichts wissen wollte, sondern ihn selbst 13 zum Käiser aufwarf.
Er führte sie gleich in der ersten Hitze nach Jtalien, und Aemilianus ward durch
eben dergleichen Untreue, als er kurtz vorher an Galli Soldaten belohnet, ums
Leben gebracht. Denn seine Armee getrauete sich nicht Valeriano gewachsen zu

seyn
7 [Beginn Spaltensatz] zosimvs L. I. p. 26. Quum autem negli-
genter Imperium Gallus administraret, primum
quidem Scythae nationibus sibi uicinis terrorem in-
cutiebant: deinde paullatim progressi, ad ipsum us-
que mare sitas regiones populabantur: adeo quidem,
ut nulla gens Romanae ditionis ab eis non uastata
manserit, sed omnia prope dixerim oppida, destitu-
ta moenibus, & iisdem munitorum magna pars, ca-
pta fuerint.
ibid. p. 43. Rursus Gothi, & Bora-
ni, & Vrugundi, & Carpi, ciuitates in Europa di-
ripiebant, quicquid eis superabat, sibi auferentes.

add. zonaras p.
232. Es hat tillemont.
p.
697. und 698. die differenz zwischen beyden Erzeh-
lungen angemercket.
8 c. ivlivs aemilianvs.
9 zosimvs L. c. c. 28. Scythae uero, cum
quicquid occuparunt in Europa, secure plane posside-
rent, & iam in Asiam quoque transgressi essent,
omniaque, ad Cappadociam, & Pesinuntem, & Ephe-
sum usque, diripuissent: Aemilianus regionum Pan-
noniae dux, militibus suis, qui parum animi ad re-
sistendum prosperae Barbarorum fortunae habebant,
quanto poterat opere confirmatis, & dignitate po-
puli Ramani eis in memoriam reuocata; improuisus
Barbaros, in iis locis repertos, adgressiu est. Quum-
que magnam eorum partem occidisset; milites in
Barbaricum transduxisset; inopinato, quicquid oc-
curreret, obtruncasset; praeter omnem deniqne
spem, imperio Romano subiectos, illorum furore libe-
rasset; a militibus illis Imperator dictus est. Ita-
que coactis eorum locorum copiis, quae iam, ex par-
ta contra Barbaros uictoria, consirmatiores animis
[Spaltenumbruch] erant factae; Italiam uersus mouit, cum imparate
Gallo manum conserturus.
iornandes c. 19.
Defuncto tunc Decio, Gallus & Volusianus Regno
potiti sunt Romanorum, quando & pestilens morbus,
paene istius necessitatis consimilis, ut nos ante hos
nouem annos experti sumus, faciem totius orbis foe-
dauit, supra modum quoque Alexandriam, totius-
que Aegypti loca, deuastans. Dionysio historico su-
per hanc cladem lacrymabiliter exponente, quam &
noster conscripsit uenerabilis Martyr Christi, Episco-
pus Cyprianus, in lihro, cuius titulus est de mortali-
tate. Tunc & Aemilianus quidam, Gothis saepe ob
principum negligentiam Moesiam deuastantibus, ut
uidit licere, nec a quoquam, sine magno Reipubl. di-
spendio, remoueri, similiter suae fortunae arbitratus
posse euentre, tyrannidem in Moesiam arripuit,
omnique manu militari ascita, coepit urbes, & po-
pulos, deuastare.
10 bandvri p. 94. erkläret von diesen Ver-
richtungen die Müntzen, mit dem Reuers:
HERCVLI VICTORI.
der nachdem so offt
auf den Müntzen der Käiser vorkommt. it. die mit dem
Reuers: MARTI PROPVGN. ib. 94. Da
entweder Aemilianus selbst unter diesem Bilde vorge-
stellet wird, weil er, wie ein anderer Mars, den Thra-
cien insonderheit verehrete, die Jllyrischen Länder ge-
gen die Scythen geschützet; oder doch die Siege dem
Marti zugeschrieben werden.
11 bandvri referirt hieher die Müntzen PAX
AVG.
it. MARTI PACIF. p. 94. &
96.
12 Nach victoris und evtropii Erzeh-
[Ende Spaltensatz]
lung
+
13

Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen
hig 7: entweder weil die Gothen, mit denen Gallus Friede gemacht, ihn nicht ge-
halten, oder weil andere Nordiſche Voͤlcker einfielen. Aemilianus 8, der in
Pannonien commandirte, war gluͤcklich wieder ſie 9, und ward, wegen des dabey
erworbenen Ruhms, von ſeiner Armee zum Kaͤiſer ausgeruffen 10. Er ſcheinet
darauf mit den Gothen Friede gemacht zu haben, damit er ſicher nach Jtalien auf-
brechen koͤnte 11. Gallus hatte ihn, auf die erſte Nachricht, fuͤr einen Feind des Va-
terlandes erklaͤren laſſen, und Valerianum uͤber die Alpen geſchicket, um die Ar-
mee, ſo am Rhein ſtunde, nach Jtalien abzufuͤhren; damit er in deſto beſſerer
Verfaſſung gegen Aemilianum ſeyn moͤchte. Dieſer aber kam uͤber die Alpen,
ehe noch die Rheiniſchen Legionen aufgebrochen. Gallus, und Voluſianus, gin-
gen ihm entgegen: als aber die beyden Heere nicht weit von einander waren 12,
wurden Vater, und Sohn, von ihren eigenen Soldaten umgebracht, welche ſo fort
zu Aemiliano uͤbergingen , den darauf auch der Rath fuͤr Kaͤiſer erkannte. Va-
lerianus
bekam dieſe Zeitung in Raͤtien, an der Spitze einer anſehnlichen Armee,
die von Aemiliano nichts wiſſen wollte, ſondern ihn ſelbſt 13 zum Kaͤiſer aufwarf.
Er fuͤhrte ſie gleich in der erſten Hitze nach Jtalien, und Aemilianus ward durch
eben dergleichen Untreue, als er kurtz vorher an Galli Soldaten belohnet, ums
Leben gebracht. Denn ſeine Armee getrauete ſich nicht Valeriano gewachſen zu

ſeyn
7 [Beginn Spaltensatz] zosimvs L. I. p. 26. Quum autem negli-
genter Imperium Gallus adminiſtraret, primum
quidem Scythae nationibus ſibi uicinis terrorem in-
cutiebant: deinde paullatim progreſſi, ad ipſum us-
que mare ſitas regiones populabantur: adeo quidem,
ut nulla gens Romanae ditionis ab eis non uaſtata
manſerit, ſed omnia prope dixerim oppida, deſtitu-
ta moenibus, & iisdem munitorum magna pars, ca-
pta fuerint.
ibid. p. 43. Rurſus Gothi, & Bora-
ni, & Vrugundi, & Carpi, ciuitates in Europa di-
ripiebant, quicquid eis ſuperabat, ſibi auferentes.

add. zonaras p.
232. Es hat tillemont.
p.
697. und 698. die differenz zwiſchen beyden Erzeh-
lungen angemercket.
8 c. ivlivs aemilianvs.
9 zosimvs L. c. c. 28. Scythae uero, cum
quicquid occuparunt in Europa, ſecure plane poſſide-
rent, & iam in Aſiam quoque transgreſſi eſſent,
omniaque, ad Cappadociam, & Peſinuntem, & Ephe-
ſum usque, diripuiſſent: Aemilianus regionum Pan-
noniae dux, militibus ſuis, qui parum animi ad re-
ſiſtendum proſperae Barbarorum fortunae habebant,
quanto poterat opere confirmatis, & dignitate po-
puli Ramani eis in memoriam reuocata; improuiſus
Barbaros, in iis locis repertos, adgreſſiu eſt. Quum-
que magnam eorum partem occidiſſet; milites in
Barbaricum transduxiſſet; inopinato, quicquid oc-
curreret, obtruncaſſet; praeter omnem deniqne
ſpem, imperio Romano ſubiectos, illorum furore libe-
raſſet; a militibus illis Imperator dictus eſt. Ita-
que coactis eorum locorum copiis, quae iam, ex par-
ta contra Barbaros uictoria, conſirmatiores animis
[Spaltenumbruch] erant factae; Italiam uerſus mouit, cum imparate
Gallo manum conſerturus.
iornandes c. 19.
Defuncto tunc Decio, Gallus & Voluſianus Regno
potiti ſunt Romanorum, quando & peſtilens morbus,
paene iſtius neceſſitatis conſimilis, ut nos ante hos
nouem annos experti ſumus, faciem totius orbis foe-
dauit, ſupra modum quoque Alexandriam, totius-
que Aegypti loca, deuaſtans. Dionyſio hiſtorico ſu-
per hanc cladem lacrymabiliter exponente, quam &
noſter conſcripſit uenerabilis Martyr Chriſti, Epiſco-
pus Cyprianus, in lihro, cuius titulus eſt de mortali-
tate. Tunc & Aemilianus quidam, Gothis ſaepe ob
principum negligentiam Moeſiam deuaſtantibus, ut
uidit licere, nec a quoquam, ſine magno Reipubl. di-
ſpendio, remoueri, ſimiliter ſuae fortunae arbitratus
poſſe euentre, tyrannidem in Moeſiam arripuit,
omnique manu militari aſcita, coepit urbes, & po-
pulos, deuaſtare.
10 bandvri p. 94. erklaͤret von dieſen Ver-
richtungen die Muͤntzen, mit dem Reuers:
HERCVLI VICTORI.
der nachdem ſo offt
auf den Muͤntzen der Kaͤiſer vorkommt. it. die mit dem
Reuers: MARTI PROPVGN. ib. 94. Da
entweder Aemilianus ſelbſt unter dieſem Bilde vorge-
ſtellet wird, weil er, wie ein anderer Mars, den Thra-
cien inſonderheit verehrete, die Jllyriſchen Laͤnder ge-
gen die Scythen geſchuͤtzet; oder doch die Siege dem
Marti zugeſchrieben werden.
11 bandvri referirt hieher die Muͤntzen PAX
AVG.
it. MARTI PACIF. p. 94. &
96.
12 Nach victoris und evtropii Erzeh-
[Ende Spaltensatz]
lung
13
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0204" n="170"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Fu&#x0364;nfftes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
hig <note place="foot" n="7"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. I. p. 26. <hi rendition="#i">Quum autem negli-<lb/>
genter Imperium Gallus admini&#x017F;traret, primum<lb/>
quidem Scythae nationibus &#x017F;ibi uicinis terrorem in-<lb/>
cutiebant: deinde paullatim progre&#x017F;&#x017F;i, ad ip&#x017F;um us-<lb/>
que mare &#x017F;itas regiones populabantur: adeo quidem,<lb/>
ut nulla gens Romanae ditionis ab eis non ua&#x017F;tata<lb/>
man&#x017F;erit, &#x017F;ed omnia prope dixerim oppida, de&#x017F;titu-<lb/>
ta moenibus, &amp; iisdem munitorum magna pars, ca-<lb/>
pta fuerint.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibid.</hi></hi> p. 43. <hi rendition="#i">Rur&#x017F;us Gothi, &amp; Bora-<lb/>
ni, &amp; Vrugundi, &amp; Carpi, ciuitates in Europa di-<lb/>
ripiebant, quicquid eis &#x017F;uperabat, &#x017F;ibi auferentes.</hi><lb/>
add. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zonaras</hi></hi> p.</hi> 232. Es hat <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont.</hi></hi><lb/>
p.</hi> 697. und 698. die <hi rendition="#aq">differenz</hi> zwi&#x017F;chen beyden Erzeh-<lb/>
lungen angemercket.</note>: entweder weil die Gothen, mit denen <hi rendition="#aq">Gallus</hi> Friede gemacht, ihn nicht ge-<lb/>
halten, oder weil andere Nordi&#x017F;che Vo&#x0364;lcker einfielen. <hi rendition="#aq">Aemilianus</hi> <note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">c. <hi rendition="#g">ivlivs aemilianvs.</hi></hi></hi></note>, der in<lb/>
Pannonien commandirte, war glu&#x0364;cklich wieder &#x017F;ie <note place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. c. c. 28. <hi rendition="#i">Scythae uero, cum<lb/>
quicquid occuparunt in Europa, &#x017F;ecure plane po&#x017F;&#x017F;ide-<lb/>
rent, &amp; iam in A&#x017F;iam quoque transgre&#x017F;&#x017F;i e&#x017F;&#x017F;ent,<lb/>
omniaque, ad Cappadociam, &amp; Pe&#x017F;inuntem, &amp; Ephe-<lb/>
&#x017F;um usque, diripui&#x017F;&#x017F;ent: Aemilianus regionum Pan-<lb/>
noniae dux, militibus &#x017F;uis, qui parum animi ad re-<lb/>
&#x017F;i&#x017F;tendum pro&#x017F;perae Barbarorum fortunae habebant,<lb/>
quanto poterat opere confirmatis, &amp; dignitate po-<lb/>
puli Ramani eis in memoriam reuocata; improui&#x017F;us<lb/>
Barbaros, in iis locis repertos, adgre&#x017F;&#x017F;iu e&#x017F;t. Quum-<lb/>
que magnam eorum partem occidi&#x017F;&#x017F;et; milites in<lb/>
Barbaricum transduxi&#x017F;&#x017F;et; inopinato, quicquid oc-<lb/>
curreret, obtrunca&#x017F;&#x017F;et; praeter omnem deniqne<lb/>
&#x017F;pem, imperio Romano &#x017F;ubiectos, illorum furore libe-<lb/>
ra&#x017F;&#x017F;et; a militibus illis Imperator dictus e&#x017F;t. Ita-<lb/>
que coactis eorum locorum copiis, quae iam, ex par-<lb/>
ta contra Barbaros uictoria, con&#x017F;irmatiores animis<lb/><cb/>
erant factae; Italiam uer&#x017F;us mouit, cum imparate<lb/>
Gallo manum con&#x017F;erturus.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 19.<lb/><hi rendition="#i">Defuncto tunc Decio, Gallus &amp; Volu&#x017F;ianus Regno<lb/>
potiti &#x017F;unt Romanorum, quando &amp; pe&#x017F;tilens morbus,<lb/>
paene i&#x017F;tius nece&#x017F;&#x017F;itatis con&#x017F;imilis, ut nos ante hos<lb/>
nouem annos experti &#x017F;umus, faciem totius orbis foe-<lb/>
dauit, &#x017F;upra modum quoque Alexandriam, totius-<lb/>
que Aegypti loca, deua&#x017F;tans. Diony&#x017F;io hi&#x017F;torico &#x017F;u-<lb/>
per hanc cladem lacrymabiliter exponente, quam &amp;<lb/>
no&#x017F;ter con&#x017F;crip&#x017F;it uenerabilis Martyr Chri&#x017F;ti, Epi&#x017F;co-<lb/>
pus Cyprianus, in lihro, cuius titulus e&#x017F;t de mortali-<lb/>
tate. Tunc &amp; Aemilianus quidam, Gothis &#x017F;aepe ob<lb/>
principum negligentiam Moe&#x017F;iam deua&#x017F;tantibus, ut<lb/>
uidit licere, nec a quoquam, &#x017F;ine magno Reipubl. di-<lb/>
&#x017F;pendio, remoueri, &#x017F;imiliter &#x017F;uae fortunae arbitratus<lb/>
po&#x017F;&#x017F;e euentre, tyrannidem in Moe&#x017F;iam arripuit,<lb/>
omnique manu militari a&#x017F;cita, coepit urbes, &amp; po-<lb/>
pulos, deua&#x017F;tare.</hi></hi></note>, und ward, wegen des dabey<lb/>
erworbenen Ruhms, von &#x017F;einer Armee zum Ka&#x0364;i&#x017F;er ausgeruffen <note place="foot" n="10"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">bandvri</hi></hi> p.</hi> 94. erkla&#x0364;ret von die&#x017F;en Ver-<lb/>
richtungen die Mu&#x0364;ntzen, mit dem <hi rendition="#aq">Reuers:<lb/><hi rendition="#g">HERCVLI VICTORI.</hi></hi> der nachdem &#x017F;o offt<lb/>
auf den Mu&#x0364;ntzen der Ka&#x0364;i&#x017F;er vorkommt. <hi rendition="#aq">it.</hi> die mit dem<lb/><hi rendition="#aq">Reuers: <hi rendition="#g">MARTI PROPVGN.</hi> ib.</hi> 94. Da<lb/>
entweder <hi rendition="#aq">Aemilianus</hi> &#x017F;elb&#x017F;t unter die&#x017F;em Bilde vorge-<lb/>
&#x017F;tellet wird, weil er, wie ein anderer <hi rendition="#aq">Mars,</hi> den Thra-<lb/>
cien in&#x017F;onderheit verehrete, die Jllyri&#x017F;chen La&#x0364;nder ge-<lb/>
gen die Scythen ge&#x017F;chu&#x0364;tzet; oder doch die Siege dem<lb/><hi rendition="#aq">Marti</hi> zuge&#x017F;chrieben werden.</note>. Er &#x017F;cheinet<lb/>
darauf mit den Gothen Friede gemacht zu haben, damit er &#x017F;icher nach Jtalien auf-<lb/>
brechen ko&#x0364;nte <note place="foot" n="11"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">bandvri</hi></hi></hi> referirt hieher die Mu&#x0364;ntzen <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">PAX<lb/>
AVG.</hi> it. <hi rendition="#g">MARTI PACIF.</hi> p. 94. &amp;</hi> 96.</note>. <hi rendition="#aq">Gallus</hi> hatte ihn, auf die er&#x017F;te Nachricht, fu&#x0364;r einen Feind des Va-<lb/>
terlandes erkla&#x0364;ren la&#x017F;&#x017F;en, und <hi rendition="#aq">Valerianum</hi> u&#x0364;ber die Alpen ge&#x017F;chicket, um die Ar-<lb/>
mee, &#x017F;o am Rhein &#x017F;tunde, nach Jtalien abzufu&#x0364;hren; damit er in de&#x017F;to be&#x017F;&#x017F;erer<lb/>
Verfa&#x017F;&#x017F;ung gegen <hi rendition="#aq">Aemilianum</hi> &#x017F;eyn mo&#x0364;chte. Die&#x017F;er aber kam u&#x0364;ber die Alpen,<lb/>
ehe noch die Rheini&#x017F;chen Legionen aufgebrochen. <hi rendition="#aq">Gallus,</hi> und <hi rendition="#aq">Volu&#x017F;ianus,</hi> gin-<lb/>
gen ihm entgegen: als aber die beyden Heere nicht weit von einander waren <note xml:id="FN204_12_01" next="#FN204_12_02" place="foot" n="12">Nach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">victoris</hi></hi></hi> und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evtropii</hi></hi></hi> Erzeh-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">lung</fw><cb type="end"/>
</note>,<lb/>
wurden Vater, und Sohn, von ihren eigenen Soldaten umgebracht, welche &#x017F;o fort<lb/>
zu <hi rendition="#aq">Aemiliano</hi> u&#x0364;bergingen <note xml:id="FN204_kreuz_01" next="#FN204_kreuz_02" place="foot" n="&#x2020;"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>, den darauf auch der Rath fu&#x0364;r Ka&#x0364;i&#x017F;er erkannte. <hi rendition="#aq">Va-<lb/>
lerianus</hi> bekam die&#x017F;e Zeitung in Ra&#x0364;tien, an der Spitze einer an&#x017F;ehnlichen Armee,<lb/>
die von <hi rendition="#aq">Aemiliano</hi> nichts wi&#x017F;&#x017F;en wollte, &#x017F;ondern ihn &#x017F;elb&#x017F;t <note xml:id="FN204_13_01" next="#FN204_13_02" place="foot" n="13"/> zum Ka&#x0364;i&#x017F;er aufwarf.<lb/>
Er fu&#x0364;hrte &#x017F;ie gleich in der er&#x017F;ten Hitze nach Jtalien, und <hi rendition="#aq">Aemilianus</hi> ward durch<lb/>
eben dergleichen Untreue, als er kurtz vorher an <hi rendition="#aq">Galli</hi> Soldaten belohnet, ums<lb/>
Leben gebracht. Denn &#x017F;eine Armee getrauete &#x017F;ich nicht <hi rendition="#aq">Valeriano</hi> gewach&#x017F;en zu<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;eyn</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[170/0204] Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen hig 7: entweder weil die Gothen, mit denen Gallus Friede gemacht, ihn nicht ge- halten, oder weil andere Nordiſche Voͤlcker einfielen. Aemilianus 8, der in Pannonien commandirte, war gluͤcklich wieder ſie 9, und ward, wegen des dabey erworbenen Ruhms, von ſeiner Armee zum Kaͤiſer ausgeruffen 10. Er ſcheinet darauf mit den Gothen Friede gemacht zu haben, damit er ſicher nach Jtalien auf- brechen koͤnte 11. Gallus hatte ihn, auf die erſte Nachricht, fuͤr einen Feind des Va- terlandes erklaͤren laſſen, und Valerianum uͤber die Alpen geſchicket, um die Ar- mee, ſo am Rhein ſtunde, nach Jtalien abzufuͤhren; damit er in deſto beſſerer Verfaſſung gegen Aemilianum ſeyn moͤchte. Dieſer aber kam uͤber die Alpen, ehe noch die Rheiniſchen Legionen aufgebrochen. Gallus, und Voluſianus, gin- gen ihm entgegen: als aber die beyden Heere nicht weit von einander waren 12, wurden Vater, und Sohn, von ihren eigenen Soldaten umgebracht, welche ſo fort zu Aemiliano uͤbergingen †, den darauf auch der Rath fuͤr Kaͤiſer erkannte. Va- lerianus bekam dieſe Zeitung in Raͤtien, an der Spitze einer anſehnlichen Armee, die von Aemiliano nichts wiſſen wollte, ſondern ihn ſelbſt 13 zum Kaͤiſer aufwarf. Er fuͤhrte ſie gleich in der erſten Hitze nach Jtalien, und Aemilianus ward durch eben dergleichen Untreue, als er kurtz vorher an Galli Soldaten belohnet, ums Leben gebracht. Denn ſeine Armee getrauete ſich nicht Valeriano gewachſen zu ſeyn 7 zosimvs L. I. p. 26. Quum autem negli- genter Imperium Gallus adminiſtraret, primum quidem Scythae nationibus ſibi uicinis terrorem in- cutiebant: deinde paullatim progreſſi, ad ipſum us- que mare ſitas regiones populabantur: adeo quidem, ut nulla gens Romanae ditionis ab eis non uaſtata manſerit, ſed omnia prope dixerim oppida, deſtitu- ta moenibus, & iisdem munitorum magna pars, ca- pta fuerint. ibid. p. 43. Rurſus Gothi, & Bora- ni, & Vrugundi, & Carpi, ciuitates in Europa di- ripiebant, quicquid eis ſuperabat, ſibi auferentes. add. zonaras p. 232. Es hat tillemont. p. 697. und 698. die differenz zwiſchen beyden Erzeh- lungen angemercket. 8 c. ivlivs aemilianvs. 9 zosimvs L. c. c. 28. Scythae uero, cum quicquid occuparunt in Europa, ſecure plane poſſide- rent, & iam in Aſiam quoque transgreſſi eſſent, omniaque, ad Cappadociam, & Peſinuntem, & Ephe- ſum usque, diripuiſſent: Aemilianus regionum Pan- noniae dux, militibus ſuis, qui parum animi ad re- ſiſtendum proſperae Barbarorum fortunae habebant, quanto poterat opere confirmatis, & dignitate po- puli Ramani eis in memoriam reuocata; improuiſus Barbaros, in iis locis repertos, adgreſſiu eſt. Quum- que magnam eorum partem occidiſſet; milites in Barbaricum transduxiſſet; inopinato, quicquid oc- curreret, obtruncaſſet; praeter omnem deniqne ſpem, imperio Romano ſubiectos, illorum furore libe- raſſet; a militibus illis Imperator dictus eſt. Ita- que coactis eorum locorum copiis, quae iam, ex par- ta contra Barbaros uictoria, conſirmatiores animis erant factae; Italiam uerſus mouit, cum imparate Gallo manum conſerturus. iornandes c. 19. Defuncto tunc Decio, Gallus & Voluſianus Regno potiti ſunt Romanorum, quando & peſtilens morbus, paene iſtius neceſſitatis conſimilis, ut nos ante hos nouem annos experti ſumus, faciem totius orbis foe- dauit, ſupra modum quoque Alexandriam, totius- que Aegypti loca, deuaſtans. Dionyſio hiſtorico ſu- per hanc cladem lacrymabiliter exponente, quam & noſter conſcripſit uenerabilis Martyr Chriſti, Epiſco- pus Cyprianus, in lihro, cuius titulus eſt de mortali- tate. Tunc & Aemilianus quidam, Gothis ſaepe ob principum negligentiam Moeſiam deuaſtantibus, ut uidit licere, nec a quoquam, ſine magno Reipubl. di- ſpendio, remoueri, ſimiliter ſuae fortunae arbitratus poſſe euentre, tyrannidem in Moeſiam arripuit, omnique manu militari aſcita, coepit urbes, & po- pulos, deuaſtare. 10 bandvri p. 94. erklaͤret von dieſen Ver- richtungen die Muͤntzen, mit dem Reuers: HERCVLI VICTORI. der nachdem ſo offt auf den Muͤntzen der Kaͤiſer vorkommt. it. die mit dem Reuers: MARTI PROPVGN. ib. 94. Da entweder Aemilianus ſelbſt unter dieſem Bilde vorge- ſtellet wird, weil er, wie ein anderer Mars, den Thra- cien inſonderheit verehrete, die Jllyriſchen Laͤnder ge- gen die Scythen geſchuͤtzet; oder doch die Siege dem Marti zugeſchrieben werden. 11 bandvri referirt hieher die Muͤntzen PAX AVG. it. MARTI PACIF. p. 94. & 96. 12 Nach victoris und evtropii Erzeh- lung † 13

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/204
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 170. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/204>, abgerufen am 17.05.2024.