Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Fünfftes Buch. Geschichte der Teutschen
trauete, die Römischen Gräntzen gegen Norden, bis an die See zu erweitern.
Er war eben zu Sirmium, als er Zeitung von der Empörung kriegte, die wir hier,
wegen einiger zu unsern Teutschen Sachen gehörigen Umstände, mit zu berühren
haben. Africa hatte rebelliret, und Gordianum, den noch Alexander als Pro-
consulem
dahin geschicket hatte, nebst seinem Sohn zu Käisern aufgeworffen.
+ VI. Cal.
Iun.
237.
Der Rath zu Rom erkannte + Gordianum, und erklärte Maximinium für ei-
nen Feind des Vaterlandes: den diese Zeitungen im Illyrico antraffen.
Jndessen hatte Capelianus, in Africa, die Waffen gegen die Rebellen er-
griffen; der jüngere Gordianus war auf der Wahlstadt geblieben: sein Vater
aber hatte sich aus Unmuth und Verzweiffelung erhencket. Allein der Rath in
Rom, der sich nunmehr ohne dem von Maximino nichts als Rache und Tod ver-
muthen konnte, wehlte aus seinen Mitteln 3 Maximum Pupienum, und Clodi-
um Balbinum,
zu Käisern, die auf ungestümes Anhalten des Volcks, den jun-
gen Gordianum 4 zum Caesare ernennen musten 5. Balbinus blieb in Rom,
Pupienus hingegen, der in vielen Feldzügen, und unter andern auch gegen die
Teutschen 6, den Ruhm eines grossen Krieges-Helden erworben hatte, zog Ma-
ximino
entgegen. Dieser war mit seiner Armee, bey welcher sich viel Teutsche
Truppen befanden, nach Jtalien aufgebrochen, und hatte 7 schon die Stadt He-
mona
8 in Pannonien paßiret. Aquileia aber schloß für ihm die Thore, weil
man das Volckberedet, der Gott Bellenus, den man daselbst hauptsächlich ver-
ehrete, hätte sich gegen ihn erkläret 9. Er belagerte also den Ort, aber der Man-
10

gel,
3 [Beginn Spaltensatz] d. 9. Iul. v. tillemont. not. 8. ad uit.
Maximini.
4 capitolinvs in Maxim. & Balbino c.
3. Hic nepos erat Gordiani ex filia, ut quidam, uel
ut alii, ex filio, qui est in Africa occisus.
5 ibid. Sed dum in capitolio rem diuinam faci-
unt, populus Romanus imperio Maximi contradixit.
Timebant uero seueritatem eius homines uulgares,
quare factum est, ut Gordianum, adolescentulum,
principem peterent, qui statim factus est, nec prius
permissi sunt ad palatium stipati armis ire, quam
nepotem Gordiani, Caesaris nomine nuncuparent.
6 herodianvs L. VII. c. 10. p. 321. Maxi-
mus, cum saepe exercitibus praefuerat, tum praefe-
ctura urbis egregie gesta, maximam ingenii proui-
dentiaeque, praeterea uitae continentis, opinionem
de se praebuerat.
Daß er insonderheit unter den
Teutschen viel Ruhm erworben, erhellet unten Not. 11.
7 herodianvs L. VII. c. 8. p. 315. Seque-
batur eundem etiam Germanorum haud quaquam ne-
gligendus numerus, quos uel armis subegerat, uel in
amicitiam societatemque adsciuerat.
Er gedenckt
auch ferner etliche mahl dieser Teutschen Truppen.
8 Hemona war eine Römische Colonie in Pan-
nonien, an den Gräntzen von Jtalien. ioh. lvd.
schoenleben
behauptet nicht unwahrschein-
lich, daß es das ietzige Laubach in dem Hertzogthum
Cräyn sey.
9 [Spaltenumbruch] herodianvs L. VIII. c. 3. p. 340. Be-
lem uocant indigenae, magnaque eum religione co-
lunt, Apollinem interpretantes: cuius etiam speci-
em, pro urbe ipsa pugnantem, quidam e militibus
Maximini, uisam sibi saepe in coelo, affirmabant.

Der berühmte Bischoff von Adria, philippvs a
tvrre,
hat de Deo Belleno einen gelehrten Tra-
ctat geschrieben.
10 capitolinvs in Maximin. c. 23. De-
ficiebant commeatus, quia Senatus ad omnes prouin-
cias & portuum custodes litteras dederat, ne aliquid
commeatuum in Maximini potestatem ueniret. Mi-
serat praeterea, per omnes ciuitates, praetorios &
quaestorios uiros, qui ubique custodias agerent, &
omnia contra Maximinum defenderent. Effectum
denique est, ut obsessi angustias obsidens ipse pate-
retur. Nuntiabatur inter haec, orbem terrarum
consensisse in odium Maximini. Quare timentes mi-
lites, quorum affectus in Albano monte erant, me-
dio forte die, cum a proelio quiesceretur, & Maxi-
minum, & silium eius, quiescentes in tentorio positos
occiderunt, eorumque capita praefixa cunctis Aqui-
leiensibus demonstrauerunt. In oppido igitur uicino
statim Maximini statuae atque imagines depositae
sunt, & eius Praefectus Praetorii occisus est, cum
amicis clarioribus, missa etiam Romam capita sunt
corum.

[Ende Spaltensatz]
11. hero-

Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen
trauete, die Roͤmiſchen Graͤntzen gegen Norden, bis an die See zu erweitern.
Er war eben zu Sirmium, als er Zeitung von der Empoͤrung kriegte, die wir hier,
wegen einiger zu unſern Teutſchen Sachen gehoͤrigen Umſtaͤnde, mit zu beruͤhren
haben. Africa hatte rebelliret, und Gordianum, den noch Alexander als Pro-
conſulem
dahin geſchicket hatte, nebſt ſeinem Sohn zu Kaͤiſern aufgeworffen.
VI. Cal.
Iun.
237.
Der Rath zu Rom erkannte † Gordianum, und erklaͤrte Maximinium fuͤr ei-
nen Feind des Vaterlandes: den dieſe Zeitungen im Illyrico antraffen.
Jndeſſen hatte Capelianus, in Africa, die Waffen gegen die Rebellen er-
griffen; der juͤngere Gordianus war auf der Wahlſtadt geblieben: ſein Vater
aber hatte ſich aus Unmuth und Verzweiffelung erhencket. Allein der Rath in
Rom, der ſich nunmehr ohne dem von Maximino nichts als Rache und Tod ver-
muthen konnte, wehlte aus ſeinen Mitteln 3 Maximum Pupienum, und Clodi-
um Balbinum,
zu Kaͤiſern, die auf ungeſtuͤmes Anhalten des Volcks, den jun-
gen Gordianum 4 zum Caeſare ernennen muſten 5. Balbinus blieb in Rom,
Pupienus hingegen, der in vielen Feldzuͤgen, und unter andern auch gegen die
Teutſchen 6, den Ruhm eines groſſen Krieges-Helden erworben hatte, zog Ma-
ximino
entgegen. Dieſer war mit ſeiner Armee, bey welcher ſich viel Teutſche
Truppen befanden, nach Jtalien aufgebrochen, und hatte 7 ſchon die Stadt He-
mona
8 in Pannonien paßiret. Aquileia aber ſchloß fuͤr ihm die Thore, weil
man das Volckberedet, der Gott Bellenus, den man daſelbſt hauptſaͤchlich ver-
ehrete, haͤtte ſich gegen ihn erklaͤret 9. Er belagerte alſo den Ort, aber der Man-
10

gel,
3 [Beginn Spaltensatz] d. 9. Iul. v. tillemont. not. 8. ad uit.
Maximini.
4 capitolinvs in Maxim. & Balbino c.
3. Hic nepos erat Gordiani ex filia, ut quidam, uel
ut alii, ex filio, qui eſt in Africa occiſus.
5 ibid. Sed dum in capitolio rem diuinam faci-
unt, populus Romanus imperio Maximi contradixit.
Timebant uero ſeueritatem eius homines uulgares,
quare factum eſt, ut Gordianum, adoleſcentulum,
principem peterent, qui ſtatim factus eſt, nec prius
permiſſi ſunt ad palatium ſtipati armis ire, quam
nepotem Gordiani, Caeſaris nomine nuncuparent.
6 herodianvs L. VII. c. 10. p. 321. Maxi-
mus, cum ſaepe exercitibus praefuerat, tum praefe-
ctura urbis egregie geſta, maximam ingenii proui-
dentiaeque, praeterea uitae continentis, opinionem
de ſe praebuerat.
Daß er inſonderheit unter den
Teutſchen viel Ruhm erworben, erhellet unten Not. 11.
7 herodianvs L. VII. c. 8. p. 315. Seque-
batur eundem etiam Germanorum haud quaquam ne-
gligendus numerus, quos uel armis ſubegerat, uel in
amicitiam ſocietatemque adſciuerat.
Er gedenckt
auch ferner etliche mahl dieſer Teutſchen Truppen.
8 Hemona war eine Roͤmiſche Colonie in Pan-
nonien, an den Graͤntzen von Jtalien. ioh. lvd.
schoenleben
behauptet nicht unwahrſchein-
lich, daß es das ietzige Laubach in dem Hertzogthum
Craͤyn ſey.
9 [Spaltenumbruch] herodianvs L. VIII. c. 3. p. 340. Be-
lem uocant indigenae, magnaque eum religione co-
lunt, Apollinem interpretantes: cuius etiam ſpeci-
em, pro urbe ipſa pugnantem, quidam e militibus
Maximini, uiſam ſibi ſaepe in coelo, affirmabant.

Der beruͤhmte Biſchoff von Adria, philippvs a
tvrre,
hat de Deo Belleno einen gelehrten Tra-
ctat geſchrieben.
10 capitolinvs in Maximin. c. 23. De-
ficiebant commeatus, quia Senatus ad omnes prouin-
cias & portuum cuſtodes litteras dederat, ne aliquid
commeatuum in Maximini poteſtatem ueniret. Mi-
ſerat praeterea, per omnes ciuitates, praetorios &
quaeſtorios uiros, qui ubique cuſtodias agerent, &
omnia contra Maximinum defenderent. Effectum
denique eſt, ut obſeſſi anguſtias obſidens ipſe pate-
retur. Nuntiabatur inter haec, orbem terrarum
conſenſiſſe in odium Maximini. Quare timentes mi-
lites, quorum affectus in Albano monte erant, me-
dio forte die, cum a proelio quieſceretur, & Maxi-
minum, & ſilium eius, quieſcentes in tentorio poſitos
occiderunt, eorumque capita praefixa cunctis Aqui-
leienſibus demonſtrauerunt. In oppido igitur uicino
ſtatim Maximini ſtatuae atque imagines depoſitae
ſunt, & eius Praefectus Praetorii occiſus eſt, cum
amicis clarioribus, miſſa etiam Romam capita ſunt
corum.

[Ende Spaltensatz]
11. hero-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0196" n="162"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Fu&#x0364;nfftes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
trauete, die Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Gra&#x0364;ntzen gegen Norden, bis an die See zu erweitern.<lb/>
Er war eben zu <hi rendition="#aq">Sirmium,</hi> als er Zeitung von der Empo&#x0364;rung kriegte, die wir hier,<lb/>
wegen einiger zu un&#x017F;ern Teut&#x017F;chen Sachen geho&#x0364;rigen Um&#x017F;ta&#x0364;nde, mit zu beru&#x0364;hren<lb/>
haben. <hi rendition="#aq">Africa</hi> hatte rebelliret, und <hi rendition="#aq">Gordianum,</hi> den noch <hi rendition="#aq">Alexander</hi> als <hi rendition="#aq">Pro-<lb/>
con&#x017F;ulem</hi> dahin ge&#x017F;chicket hatte, neb&#x017F;t &#x017F;einem Sohn zu Ka&#x0364;i&#x017F;ern aufgeworffen.<lb/><note place="left">&#x2020; <hi rendition="#aq">VI. Cal.<lb/>
Iun.</hi> 237.</note>Der Rath zu Rom erkannte &#x2020; <hi rendition="#aq">Gordianum,</hi> und erkla&#x0364;rte <hi rendition="#aq">Maximinium</hi> fu&#x0364;r ei-<lb/>
nen Feind des Vaterlandes: den die&#x017F;e Zeitungen im <hi rendition="#aq">Illyrico</hi> antraffen.<lb/>
Jnde&#x017F;&#x017F;en hatte <hi rendition="#aq">Capelianus,</hi> in <hi rendition="#aq">Africa,</hi> die Waffen gegen die Rebellen er-<lb/>
griffen; der ju&#x0364;ngere <hi rendition="#aq">Gordianus</hi> war auf der Wahl&#x017F;tadt geblieben: &#x017F;ein Vater<lb/>
aber hatte &#x017F;ich aus Unmuth und Verzweiffelung erhencket. Allein der Rath in<lb/>
Rom, der &#x017F;ich nunmehr ohne dem von <hi rendition="#aq">Maximino</hi> nichts als Rache und Tod ver-<lb/>
muthen konnte, wehlte aus &#x017F;einen Mitteln <note place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq">d. 9. Iul. v. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont.</hi></hi> not. 8. ad uit.<lb/>
Maximini.</hi></note> <hi rendition="#aq">Maximum Pupienum,</hi> und <hi rendition="#aq">Clodi-<lb/>
um Balbinum,</hi> zu Ka&#x0364;i&#x017F;ern, die auf unge&#x017F;tu&#x0364;mes Anhalten des Volcks, den jun-<lb/>
gen <hi rendition="#aq">Gordianum</hi> <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi> in Maxim. &amp; Balbino c.<lb/>
3. <hi rendition="#i">Hic nepos erat Gordiani ex filia, ut quidam, uel<lb/>
ut alii, ex filio, qui e&#x017F;t in Africa occi&#x017F;us.</hi></hi></note> zum <hi rendition="#aq">Cae&#x017F;are</hi> ernennen mu&#x017F;ten <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibid.</hi></hi><hi rendition="#i">Sed dum in capitolio rem diuinam faci-<lb/>
unt, populus Romanus imperio Maximi contradixit.<lb/>
Timebant uero &#x017F;eueritatem eius homines uulgares,<lb/>
quare factum e&#x017F;t, ut Gordianum, adole&#x017F;centulum,<lb/>
principem peterent, qui &#x017F;tatim factus e&#x017F;t, nec prius<lb/>
permi&#x017F;&#x017F;i &#x017F;unt ad palatium &#x017F;tipati armis ire, quam<lb/>
nepotem Gordiani, Cae&#x017F;aris nomine nuncuparent.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Balbinus</hi> blieb in Rom,<lb/><hi rendition="#aq">Pupienus</hi> hingegen, der in vielen Feldzu&#x0364;gen, und unter andern auch gegen die<lb/>
Teut&#x017F;chen <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">herodianvs</hi></hi> L. VII. c. 10. p. 321. <hi rendition="#i">Maxi-<lb/>
mus, cum &#x017F;aepe exercitibus praefuerat, tum praefe-<lb/>
ctura urbis egregie ge&#x017F;ta, maximam ingenii proui-<lb/>
dentiaeque, praeterea uitae continentis, opinionem<lb/>
de &#x017F;e praebuerat.</hi></hi> Daß er in&#x017F;onderheit unter den<lb/>
Teut&#x017F;chen viel Ruhm erworben, erhellet unten Not. 11.</note>, den Ruhm eines gro&#x017F;&#x017F;en Krieges-Helden erworben hatte, zog <hi rendition="#aq">Ma-<lb/>
ximino</hi> entgegen. Die&#x017F;er war mit &#x017F;einer Armee, bey welcher &#x017F;ich viel Teut&#x017F;che<lb/>
Truppen befanden, nach Jtalien aufgebrochen, und hatte <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">herodianvs</hi></hi> L. VII. c. 8. p. 315. <hi rendition="#i">Seque-<lb/>
batur eundem etiam Germanorum haud quaquam ne-<lb/>
gligendus numerus, quos uel armis &#x017F;ubegerat, uel in<lb/>
amicitiam &#x017F;ocietatemque ad&#x017F;ciuerat.</hi></hi> Er gedenckt<lb/>
auch ferner etliche mahl die&#x017F;er Teut&#x017F;chen Truppen.</note> &#x017F;chon die Stadt <hi rendition="#aq">He-<lb/>
mona</hi> <note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq">Hemona</hi> war eine Ro&#x0364;mi&#x017F;che Colonie in Pan-<lb/>
nonien, an den Gra&#x0364;ntzen von Jtalien. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ioh. lvd.<lb/>
schoenleben</hi></hi></hi> behauptet nicht unwahr&#x017F;chein-<lb/>
lich, daß es das ietzige Laubach in dem Hertzogthum<lb/>
Cra&#x0364;yn &#x017F;ey.</note> in Pannonien paßiret. <hi rendition="#aq">Aquileia</hi> aber &#x017F;chloß fu&#x0364;r ihm die Thore, weil<lb/>
man das Volckberedet, der Gott <hi rendition="#aq">Bellenus,</hi> den man da&#x017F;elb&#x017F;t haupt&#x017F;a&#x0364;chlich ver-<lb/>
ehrete, ha&#x0364;tte &#x017F;ich gegen ihn erkla&#x0364;ret <note place="foot" n="9"><cb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">herodianvs</hi></hi> L. VIII. c. 3. p. 340. <hi rendition="#i">Be-<lb/>
lem uocant indigenae, magnaque eum religione co-<lb/>
lunt, Apollinem interpretantes: cuius etiam &#x017F;peci-<lb/>
em, pro urbe ip&#x017F;a pugnantem, quidam e militibus<lb/>
Maximini, ui&#x017F;am &#x017F;ibi &#x017F;aepe in coelo, affirmabant.</hi></hi><lb/>
Der beru&#x0364;hmte Bi&#x017F;choff von Adria, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">philippvs</hi></hi> a<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tvrre,</hi></hi></hi> hat <hi rendition="#aq">de Deo Belleno</hi> einen gelehrten Tra-<lb/>
ctat ge&#x017F;chrieben.</note>. Er belagerte al&#x017F;o den Ort, aber der Man-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">gel,</fw><lb/><note xml:id="FN196_10_01" next="#FN196_10_02" place="foot" n="10"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">capitolinvs</hi></hi> in Maximin. c. 23. <hi rendition="#i">De-<lb/>
ficiebant commeatus, quia Senatus ad omnes prouin-<lb/>
cias &amp; portuum cu&#x017F;todes litteras dederat, ne aliquid<lb/>
commeatuum in Maximini pote&#x017F;tatem ueniret. Mi-<lb/>
&#x017F;erat praeterea, per omnes ciuitates, praetorios &amp;<lb/>
quae&#x017F;torios uiros, qui ubique cu&#x017F;todias agerent, &amp;<lb/>
omnia contra Maximinum defenderent. Effectum<lb/>
denique e&#x017F;t, ut ob&#x017F;e&#x017F;&#x017F;i angu&#x017F;tias ob&#x017F;idens ip&#x017F;e pate-<lb/>
retur. Nuntiabatur inter haec, orbem terrarum<lb/>
con&#x017F;en&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e in odium Maximini. Quare timentes mi-<lb/>
lites, quorum affectus in Albano monte erant, me-<lb/>
dio forte die, cum a proelio quie&#x017F;ceretur, &amp; Maxi-<lb/>
minum, &amp; &#x017F;ilium eius, quie&#x017F;centes in tentorio po&#x017F;itos<lb/>
occiderunt, eorumque capita praefixa cunctis Aqui-<lb/>
leien&#x017F;ibus demon&#x017F;trauerunt. In oppido igitur uicino<lb/>
&#x017F;tatim Maximini &#x017F;tatuae atque imagines depo&#x017F;itae<lb/>
&#x017F;unt, &amp; eius Praefectus Praetorii occi&#x017F;us e&#x017F;t, cum<lb/>
amicis clarioribus, mi&#x017F;&#x017F;a etiam Romam capita &#x017F;unt<lb/>
corum.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">11. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hero-</hi></hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[162/0196] Fuͤnfftes Buch. Geſchichte der Teutſchen trauete, die Roͤmiſchen Graͤntzen gegen Norden, bis an die See zu erweitern. Er war eben zu Sirmium, als er Zeitung von der Empoͤrung kriegte, die wir hier, wegen einiger zu unſern Teutſchen Sachen gehoͤrigen Umſtaͤnde, mit zu beruͤhren haben. Africa hatte rebelliret, und Gordianum, den noch Alexander als Pro- conſulem dahin geſchicket hatte, nebſt ſeinem Sohn zu Kaͤiſern aufgeworffen. Der Rath zu Rom erkannte † Gordianum, und erklaͤrte Maximinium fuͤr ei- nen Feind des Vaterlandes: den dieſe Zeitungen im Illyrico antraffen. Jndeſſen hatte Capelianus, in Africa, die Waffen gegen die Rebellen er- griffen; der juͤngere Gordianus war auf der Wahlſtadt geblieben: ſein Vater aber hatte ſich aus Unmuth und Verzweiffelung erhencket. Allein der Rath in Rom, der ſich nunmehr ohne dem von Maximino nichts als Rache und Tod ver- muthen konnte, wehlte aus ſeinen Mitteln 3 Maximum Pupienum, und Clodi- um Balbinum, zu Kaͤiſern, die auf ungeſtuͤmes Anhalten des Volcks, den jun- gen Gordianum 4 zum Caeſare ernennen muſten 5. Balbinus blieb in Rom, Pupienus hingegen, der in vielen Feldzuͤgen, und unter andern auch gegen die Teutſchen 6, den Ruhm eines groſſen Krieges-Helden erworben hatte, zog Ma- ximino entgegen. Dieſer war mit ſeiner Armee, bey welcher ſich viel Teutſche Truppen befanden, nach Jtalien aufgebrochen, und hatte 7 ſchon die Stadt He- mona 8 in Pannonien paßiret. Aquileia aber ſchloß fuͤr ihm die Thore, weil man das Volckberedet, der Gott Bellenus, den man daſelbſt hauptſaͤchlich ver- ehrete, haͤtte ſich gegen ihn erklaͤret 9. Er belagerte alſo den Ort, aber der Man- gel, 10 † VI. Cal. Iun. 237. 3 d. 9. Iul. v. tillemont. not. 8. ad uit. Maximini. 4 capitolinvs in Maxim. & Balbino c. 3. Hic nepos erat Gordiani ex filia, ut quidam, uel ut alii, ex filio, qui eſt in Africa occiſus. 5 ibid. Sed dum in capitolio rem diuinam faci- unt, populus Romanus imperio Maximi contradixit. Timebant uero ſeueritatem eius homines uulgares, quare factum eſt, ut Gordianum, adoleſcentulum, principem peterent, qui ſtatim factus eſt, nec prius permiſſi ſunt ad palatium ſtipati armis ire, quam nepotem Gordiani, Caeſaris nomine nuncuparent. 6 herodianvs L. VII. c. 10. p. 321. Maxi- mus, cum ſaepe exercitibus praefuerat, tum praefe- ctura urbis egregie geſta, maximam ingenii proui- dentiaeque, praeterea uitae continentis, opinionem de ſe praebuerat. Daß er inſonderheit unter den Teutſchen viel Ruhm erworben, erhellet unten Not. 11. 7 herodianvs L. VII. c. 8. p. 315. Seque- batur eundem etiam Germanorum haud quaquam ne- gligendus numerus, quos uel armis ſubegerat, uel in amicitiam ſocietatemque adſciuerat. Er gedenckt auch ferner etliche mahl dieſer Teutſchen Truppen. 8 Hemona war eine Roͤmiſche Colonie in Pan- nonien, an den Graͤntzen von Jtalien. ioh. lvd. schoenleben behauptet nicht unwahrſchein- lich, daß es das ietzige Laubach in dem Hertzogthum Craͤyn ſey. 9 herodianvs L. VIII. c. 3. p. 340. Be- lem uocant indigenae, magnaque eum religione co- lunt, Apollinem interpretantes: cuius etiam ſpeci- em, pro urbe ipſa pugnantem, quidam e militibus Maximini, uiſam ſibi ſaepe in coelo, affirmabant. Der beruͤhmte Biſchoff von Adria, philippvs a tvrre, hat de Deo Belleno einen gelehrten Tra- ctat geſchrieben. 10 capitolinvs in Maximin. c. 23. De- ficiebant commeatus, quia Senatus ad omnes prouin- cias & portuum cuſtodes litteras dederat, ne aliquid commeatuum in Maximini poteſtatem ueniret. Mi- ſerat praeterea, per omnes ciuitates, praetorios & quaeſtorios uiros, qui ubique cuſtodias agerent, & omnia contra Maximinum defenderent. Effectum denique eſt, ut obſeſſi anguſtias obſidens ipſe pate- retur. Nuntiabatur inter haec, orbem terrarum conſenſiſſe in odium Maximini. Quare timentes mi- lites, quorum affectus in Albano monte erant, me- dio forte die, cum a proelio quieſceretur, & Maxi- minum, & ſilium eius, quieſcentes in tentorio poſitos occiderunt, eorumque capita praefixa cunctis Aqui- leienſibus demonſtrauerunt. In oppido igitur uicino ſtatim Maximini ſtatuae atque imagines depoſitae ſunt, & eius Praefectus Praetorii occiſus eſt, cum amicis clarioribus, miſſa etiam Romam capita ſunt corum. 11. hero-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/196
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 162. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/196>, abgerufen am 15.05.2024.