Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

[Lessing, Gotthold Ephraim]: Hamburgische Dramaturgie. Bd. 2. Hamburg u. a., [1769].

Bild:
<< vorherige Seite
Demea. Da laß mich vor sorgen! Sie soll,
in der Mühle und vor dem Ofenloche, Mehlstaubs
und Kohlstaubs und Rauchs genug kriegen. Dazu
soll sie mir am heissen Mittage stoppeln gehn, bis
sie so trocken, so schwarz geworden, als ein Lösch-
brand.
Micio. Das gefällt mir! Nun bist du auf
dem rechten Wege! -- Und alsdenn, wenn ich wie
du wäre, müßte mir der Sohn bey ihr schlafen, er
möchte wollen oder nicht.
Demea. Lachst du mich aus? -- Bey so einer
Gemüthsart, freylich, kannst du wohl glücklich
seyn. Jch fühl es, leider --
Micio. Du fängst doch wieder an?
Demea. Nu, nu; ich höre ja auch schon
wieder auf.

Bey
Atque ibi favillae plena, fumi, ac pollinis,
Coquendo sit faxo & molendo; praeter haec
Meridie ipso faciam ut stipulam colligat:
Tam excoctam reddam atque atram, quam
carbo est. Mi. Placet.
Nunc mihi videre sapere. Atque equidem
filium,
Tum etiam si nolit, cogam, ut cum illa
una cubet.
De. Derides? fortunatus, qui istoc animo
sies:
Ego sentio. Mi. Ah, pergisne? De. Jam
jam desino.
U 2
Demea. Da laß mich vor ſorgen! Sie ſoll,
in der Mühle und vor dem Ofenloche, Mehlſtaubs
und Kohlſtaubs und Rauchs genug kriegen. Dazu
ſoll ſie mir am heiſſen Mittage ſtoppeln gehn, bis
ſie ſo trocken, ſo ſchwarz geworden, als ein Löſch-
brand.
Micio. Das gefällt mir! Nun biſt du auf
dem rechten Wege! — Und alsdenn, wenn ich wie
du wäre, müßte mir der Sohn bey ihr ſchlafen, er
möchte wollen oder nicht.
Demea. Lachſt du mich aus? — Bey ſo einer
Gemüthsart, freylich, kannſt du wohl glücklich
ſeyn. Jch fühl es, leider —
Micio. Du fängſt doch wieder an?
Demea. Nu, nu; ich höre ja auch ſchon
wieder auf.

Bey
Atque ibi favillæ plena, fumi, ac pollinis,
Coquendo ſit faxo & molendo; præter hæc
Meridie ipſo faciam ut ſtipulam colligat:
Tam excoctam reddam atque atram, quam
carbo eſt. Mi. Placet.
Nunc mihi videre ſapere. Atque equidem
filium,
Tum etiam ſi nolit, cogam, ut cum illa
una cubet.
De. Derides? fortunatus, qui iſtoc animo
ſies:
Ego ſentio. Mi. Ah, pergiſne? De. Jam
jam deſino.
U 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <pb facs="#f0161" n="155"/>
        <sp>
          <speaker><hi rendition="#g">Demea</hi>.</speaker>
          <p>Da laß mich vor &#x017F;orgen! Sie &#x017F;oll,<lb/>
in der Mühle und vor dem Ofenloche, Mehl&#x017F;taubs<lb/>
und Kohl&#x017F;taubs und Rauchs genug kriegen. Dazu<lb/>
&#x017F;oll &#x017F;ie mir am hei&#x017F;&#x017F;en Mittage &#x017F;toppeln gehn, bis<lb/>
&#x017F;ie &#x017F;o trocken, &#x017F;o &#x017F;chwarz geworden, als ein Lö&#x017F;ch-<lb/>
brand.</p>
        </sp><lb/>
        <sp>
          <speaker><hi rendition="#g">Micio</hi>.</speaker>
          <p>Das gefällt mir! Nun bi&#x017F;t du auf<lb/>
dem rechten Wege! &#x2014; Und alsdenn, wenn ich wie<lb/>
du wäre, müßte mir der Sohn bey ihr &#x017F;chlafen, er<lb/>
möchte wollen oder nicht.</p>
        </sp><lb/>
        <sp>
          <speaker><hi rendition="#g">Demea</hi>.</speaker>
          <p>Lach&#x017F;t du mich aus? &#x2014; Bey &#x017F;o einer<lb/>
Gemüthsart, freylich, kann&#x017F;t du wohl glücklich<lb/>
&#x017F;eyn. Jch fühl es, leider &#x2014;</p>
        </sp><lb/>
        <sp>
          <speaker><hi rendition="#g">Micio</hi>.</speaker>
          <p>Du fäng&#x017F;t doch wieder an?</p>
        </sp><lb/>
        <sp>
          <speaker><hi rendition="#g">Demea</hi>.</speaker>
          <p>Nu, nu; ich höre ja auch &#x017F;chon<lb/>
wieder auf.</p>
        </sp><lb/>
        <fw place="bottom" type="sig">U 2</fw>
        <fw place="bottom" type="catch">Bey</fw><lb/>
        <p>
          <note xml:id="seg2pn_18_3" prev="#seg2pn_18_2" place="foot" n="(*)">
            <cit>
              <quote> <hi rendition="#aq">Atque ibi favillæ plena, fumi, ac pollinis,<lb/>
Coquendo &#x017F;it faxo &amp; molendo; præter hæc<lb/>
Meridie ip&#x017F;o faciam ut &#x017F;tipulam colligat:<lb/>
Tam excoctam reddam atque atram, quam<lb/><hi rendition="#et">carbo e&#x017F;t. <hi rendition="#k">Mi</hi>. Placet.</hi><lb/>
Nunc mihi videre &#x017F;apere. Atque equidem<lb/><hi rendition="#et">filium,</hi><lb/>
Tum etiam &#x017F;i nolit, cogam, ut cum illa<lb/><hi rendition="#et">una cubet.</hi><lb/><hi rendition="#k">De</hi>. Derides? fortunatus, qui i&#x017F;toc animo<lb/><hi rendition="#et">&#x017F;ies:</hi><lb/>
Ego &#x017F;entio. <hi rendition="#k">Mi</hi>. Ah, pergi&#x017F;ne? <hi rendition="#k">De</hi>. Jam<lb/><hi rendition="#et">jam de&#x017F;ino.</hi></hi> </quote>
              <bibl/>
            </cit>
          </note>
        </p><lb/>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[155/0161] Demea. Da laß mich vor ſorgen! Sie ſoll, in der Mühle und vor dem Ofenloche, Mehlſtaubs und Kohlſtaubs und Rauchs genug kriegen. Dazu ſoll ſie mir am heiſſen Mittage ſtoppeln gehn, bis ſie ſo trocken, ſo ſchwarz geworden, als ein Löſch- brand. Micio. Das gefällt mir! Nun biſt du auf dem rechten Wege! — Und alsdenn, wenn ich wie du wäre, müßte mir der Sohn bey ihr ſchlafen, er möchte wollen oder nicht. Demea. Lachſt du mich aus? — Bey ſo einer Gemüthsart, freylich, kannſt du wohl glücklich ſeyn. Jch fühl es, leider — Micio. Du fängſt doch wieder an? Demea. Nu, nu; ich höre ja auch ſchon wieder auf. Bey (*) (*) Atque ibi favillæ plena, fumi, ac pollinis, Coquendo ſit faxo & molendo; præter hæc Meridie ipſo faciam ut ſtipulam colligat: Tam excoctam reddam atque atram, quam carbo eſt. Mi. Placet. Nunc mihi videre ſapere. Atque equidem filium, Tum etiam ſi nolit, cogam, ut cum illa una cubet. De. Derides? fortunatus, qui iſtoc animo ſies: Ego ſentio. Mi. Ah, pergiſne? De. Jam jam deſino. U 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/lessing_dramaturgie02_1767
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/lessing_dramaturgie02_1767/161
Zitationshilfe: [Lessing, Gotthold Ephraim]: Hamburgische Dramaturgie. Bd. 2. Hamburg u. a., [1769], S. 155. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/lessing_dramaturgie02_1767/161>, abgerufen am 25.04.2024.