Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Harenberg, Johann Christoph: Vernünftige und Christliche Gedancken Uber die VAMPIRS Oder Bluhtsaugende Todten. Wolfenbüttel, 1733.

Bild:
<< vorherige Seite

nominibus adpellare fingunt. Ex hac vana et inani imaginatione oritur superstitiosus metus, ut cuipiam illos in tenebris, sive ad fenestras aedium, sive foris ambulantes alloquenti respondere nefas esse ducant, donec voce repetita constet, se non cum lemure, quem tantopere horrent, verba habituros. Si re inexplorata hoc fieret, quasi certissimum mortis esset indicium, emota mente contremiscunt et exanimantur, moerore, qui ex melancholia, nulla arte, consilio nullo, amolienda, exsurgit, inde contracto. Frustra illis persuadebitur, phasmata haec e puerili metu et laeso cerebro figuras ejusmodi accepisse, aut corpora excommunicatorum eandem communem cum ceteris, ab ista ferali sententia immunibus, habere. Fabellas enim pro veris historiis statim importune obtrudunt, quasi res esset exploratissima et effossis tumulis ita se habuisse ingenti cum confidentia asseverant. Ex iis vero neminem, diligenti examine saepe habito, reperi, qui se eiusmodi horrendis spectaculis interfuisse dixerit. Nec de credula et imperita plebe loquor; ipsi Sacerdotes, non quasi ex vafritie hanc opinionem in illorum mentibus alerent, ut ob reverentiam, censuris ecclesiasticis debitam, honos sacerdotii maneat integer, eadem mentis infirmitate laborantes, idem commentum prona mente amplectuntur. Terrore hoc incusso, decreta, quo firmiora magisque rata habeantur, hac functione munire solent Episcopi, quemlibet secus facientem, quam quod iusserint, eo ipso nomine a Deo separandum, maledictum fore, atque sacrorum communione arcendum et denique meta thanaton alutos h. e. corpus eius post mortem in cineres non solutum iri. Familiari quoque apud omnes sermone increbrescit, quod ad hanc fidem firmandam

nominibus adpellare fingunt. Ex hac vana et inani imaginatione oritur superstitiosus metus, ut cuipiam illos in tenebris, sive ad fenestras aedium, sive foris ambulantes alloquenti respondere nefas esse ducant, donec voce repetita constet, se non cum lemure, quem tantopere horrent, verba habituros. Si re inexplorata hoc fieret, quasi certissimum mortis esset indicium, emota mente contremiscunt et exanimantur, moerore, qui ex melancholia, nulla arte, consilio nullo, amolienda, exsurgit, inde contracto. Frustra illis persuadebitur, phasmata haec e puerili metu et laeso cerebro figuras ejusmodi accepisse, aut corpora excommunicatorum eandem communem cum ceteris, ab ista ferali sententia immunibus, habere. Fabellas enim pro veris historiis statim importune obtrudunt, quasi res esset exploratissima et effossis tumulis ita se habuisse ingenti cum confidentia asseverant. Ex iis vero neminem, diligenti examine saepe habito, reperi, qui se eiusmodi horrendis spectaculis interfuisse dixerit. Nec de credula et imperita plebe loquor; ipsi Sacerdotes, non quasi ex vafritie hanc opinionem in illorum mentibus alerent, ut ob reverentiam, censuris ecclesiasticis debitam, honos sacerdotii maneat integer, eadem mentis infirmitate laborantes, idem commentum prona mente amplectuntur. Terrore hoc incusso, decreta, quo firmiora magisque rata habeantur, hac functione munire solent Episcopi, quemlibet secus facientem, quam quod iusserint, eo ipso nomine a Deo separandum, maledictum fore, atque sacrorum communione arcendum et denique μετὰ θάνατον ἄλυτος h. e. corpus eius post mortem in cineres non solutum iri. Familiari quoque apud omnes sermone increbrescit, quod ad hanc fidem firmandam

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p>
            <pb facs="#f0040" n="42"/> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">nominibus adpellare fingunt. Ex hac vana et inani imaginatione oritur superstitiosus metus, ut cuipiam illos in tenebris, sive ad fenestras aedium, sive foris ambulantes alloquenti respondere nefas esse ducant, donec voce repetita constet, se non cum lemure, quem tantopere horrent, verba habituros. Si re inexplorata hoc fieret, quasi certissimum mortis esset indicium, emota mente contremiscunt et exanimantur, moerore, qui ex melancholia, nulla arte, consilio nullo, amolienda, exsurgit, inde contracto. Frustra illis persuadebitur, phasmata haec e puerili metu et laeso cerebro figuras ejusmodi accepisse, aut corpora excommunicatorum eandem communem cum ceteris, ab ista ferali sententia immunibus, habere. Fabellas enim pro veris historiis statim importune obtrudunt, quasi res esset exploratissima et effossis tumulis ita se habuisse ingenti cum confidentia asseverant. Ex iis vero neminem, diligenti examine saepe habito, reperi, qui se eiusmodi horrendis spectaculis interfuisse dixerit. Nec de credula et imperita plebe loquor; ipsi Sacerdotes, non quasi ex vafritie hanc opinionem in illorum mentibus alerent, ut ob reverentiam, censuris ecclesiasticis debitam, honos sacerdotii maneat integer, eadem mentis infirmitate laborantes, idem commentum prona mente amplectuntur. Terrore hoc incusso, decreta, quo firmiora magisque rata habeantur, hac functione munire solent Episcopi, quemlibet secus facientem, quam quod iusserint, eo ipso nomine a Deo separandum, maledictum fore, atque sacrorum communione arcendum et denique <foreign xml:lang="grc">&#x03BC;&#x03B5;&#x03C4;&#x1F70; &#x03B8;&#x03AC;&#x03BD;&#x03B1;&#x03C4;&#x03BF;&#x03BD; &#x1F04;&#x03BB;&#x03C5;&#x03C4;&#x03BF;&#x03C2;</foreign> h. e.</hi> corpus eius post mortem in cineres non solutum iri. <hi rendition="#i">Familiari quoque apud omnes sermone increbrescit, quod ad hanc fidem firmandam
</hi></hi> </p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[42/0040] nominibus adpellare fingunt. Ex hac vana et inani imaginatione oritur superstitiosus metus, ut cuipiam illos in tenebris, sive ad fenestras aedium, sive foris ambulantes alloquenti respondere nefas esse ducant, donec voce repetita constet, se non cum lemure, quem tantopere horrent, verba habituros. Si re inexplorata hoc fieret, quasi certissimum mortis esset indicium, emota mente contremiscunt et exanimantur, moerore, qui ex melancholia, nulla arte, consilio nullo, amolienda, exsurgit, inde contracto. Frustra illis persuadebitur, phasmata haec e puerili metu et laeso cerebro figuras ejusmodi accepisse, aut corpora excommunicatorum eandem communem cum ceteris, ab ista ferali sententia immunibus, habere. Fabellas enim pro veris historiis statim importune obtrudunt, quasi res esset exploratissima et effossis tumulis ita se habuisse ingenti cum confidentia asseverant. Ex iis vero neminem, diligenti examine saepe habito, reperi, qui se eiusmodi horrendis spectaculis interfuisse dixerit. Nec de credula et imperita plebe loquor; ipsi Sacerdotes, non quasi ex vafritie hanc opinionem in illorum mentibus alerent, ut ob reverentiam, censuris ecclesiasticis debitam, honos sacerdotii maneat integer, eadem mentis infirmitate laborantes, idem commentum prona mente amplectuntur. Terrore hoc incusso, decreta, quo firmiora magisque rata habeantur, hac functione munire solent Episcopi, quemlibet secus facientem, quam quod iusserint, eo ipso nomine a Deo separandum, maledictum fore, atque sacrorum communione arcendum et denique μετὰ θάνατον ἄλυτος h. e. corpus eius post mortem in cineres non solutum iri. Familiari quoque apud omnes sermone increbrescit, quod ad hanc fidem firmandam

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Wikisource: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in Wikisource-Syntax. (2012-10-31T14:52:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme aus Wikisource entsprechen muss.
Wikimedia Commons: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2012-10-31T14:52:31Z)
Frank Wiegand: Konvertierung von Wikisource-Markup nach XML/TEI gemäß DTA-Basisformat. (2012-10-31T14:52:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Als Grundlage dienen die Wikisource:Editionsrichtlinien.
  • ſz, ſ sowie ſſ werden durch ß, s bzw. ss transkribiert.
  • Ligaturen wie z.B. Æ und Œ, werden zu zwei getrennten Zeichen transkribiert, im Beispiel also zu Ae und Oe.
  • Die Buchstaben mit dem kleinen e darüber werden als moderne Umlaute transkribiert.
  • Die Transkription folgt dem Original.
  • Trennungsstriche (=) werden als - wiedergegeben.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/harenberg_vampirs_1733
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/harenberg_vampirs_1733/40
Zitationshilfe: Harenberg, Johann Christoph: Vernünftige und Christliche Gedancken Uber die VAMPIRS Oder Bluhtsaugende Todten. Wolfenbüttel, 1733, S. 42. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/harenberg_vampirs_1733/40>, abgerufen am 20.04.2024.