Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

amictum Tiberis, cujus aquam alibi flavam appel-
lavit, glaucum idem esse cecinit: est enim inter
hos colores similitudo et quasi vicinitas. Sic ut
jam dictum est, albus pro pallido, ac coeruleus
pro subviridi poetice ponitur, proque etiam sub-
nigro, multique praeterea invicem cedunt. Ex
omnibus vero maxime contrarii sunt albus et ni-
ger, quare nihil aeque apparet atque in alba papy-
ro atramentum. Utebantur veteres, quod nunc
etiam servatur, quum librorum titulos notarent,
colore puniceo, in honorem memoriamque Phoe-
nicum, quos literarum tradunt fuisse inventores.
Sunt etiam e coloribus aliqui incerti, qui intuen-
tium oculos fallunt, ut est coeli nitor, quod quum
tenebrosum quidam autument, illustratum radiis
solaribus cyaneum videtur, ut iris, ut quas suspi-
cimus nubes nonnunquam ignescere, ut mare
ipsum, quod praeter coeruleum, modo atrum
horret, modo virescit, interdum etiam flavum,
ravumque se ostendit, aut specie quadam pur-
purascit violacea. Non idem quoque decor in
collo cernitur columbae et pavonis, unde aves sae-
pe dicuntur versicolores, quale est serici genus
satis notum, quod e diversis partibus spectanti,
non eundem offert coloris leporem.

Discolor autem non modo pro vario sumitur,
sed si quid eundem colorem velut radios quosdam
diffundit, ut, Discolor unde auri per ramos aura
refulsit. At decoloris dicitur ex cujus ore color de-

amictum Tiberis, cujus aquam alibi flavam appel-
lavit, glaucum idem esse cecinit: est enim inter
hos colores similitudo et quasi vicinitas. Sic ut
jam dictum est, albus pro pallido, ac coeruleus
pro subviridi poetice ponitur, proque etiam sub-
nigro, multique praeterea invicem cedunt. Ex
omnibus vero maxime contrarii sunt albus et ni-
ger, quare nihil aeque apparet atque in alba papy-
ro atramentum. Utebantur veteres, quod nunc
etiam servatur, quum librorum titulos notarent,
colore puniceo, in honorem memoriamque Phoe-
nicum, quos literarum tradunt fuisse inventores.
Sunt etiam e coloribus aliqui incerti, qui intuen-
tium oculos fallunt, ut est coeli nitor, quod quum
tenebrosum quidam autument, illustratum radiis
solaribus cyaneum videtur, ut iris, ut quas suspi-
cimus nubes nonnunquam ignescere, ut mare
ipsum, quod praeter coeruleum, modo atrum
horret, modo virescit, interdum etiam flavum,
ravumque se ostendit, aut specie quadam pur-
purascit violacea. Non idem quoque decor in
collo cernitur columbae et pavonis, unde aves sae-
pe dicuntur versicolores, quale est serici genus
satis notum, quod e diversis partibus spectanti,
non eundem offert coloris leporem.

Discolor autem non modo pro vario sumitur,
sed si quid eundem colorem velut radios quosdam
diffundit, ut, Discolor unde auri per ramos aura
refulsit. At decoloris dicitur ex cujus ore color de-

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p> <hi rendition="#aq"><pb facs="#f0222" n="188"/>
amictum Tiberis, cujus aquam alibi flavam appel-<lb/>
lavit, glaucum idem esse cecinit: est enim inter<lb/>
hos colores similitudo et quasi vicinitas. Sic ut<lb/>
jam dictum est, albus pro pallido, ac coeruleus<lb/>
pro subviridi poetice ponitur, proque etiam sub-<lb/>
nigro, multique praeterea invicem cedunt. Ex<lb/>
omnibus vero maxime contrarii sunt albus et ni-<lb/>
ger, quare nihil aeque apparet atque in alba papy-<lb/>
ro atramentum. Utebantur veteres, quod nunc<lb/>
etiam servatur, quum librorum titulos notarent,<lb/>
colore puniceo, in honorem memoriamque Phoe-<lb/>
nicum, quos literarum tradunt fuisse inventores.<lb/>
Sunt etiam e coloribus aliqui incerti, qui intuen-<lb/>
tium oculos fallunt, ut est coeli nitor, quod quum<lb/>
tenebrosum quidam autument, illustratum radiis<lb/>
solaribus cyaneum videtur, ut iris, ut quas suspi-<lb/>
cimus nubes nonnunquam ignescere, ut mare<lb/>
ipsum, quod praeter coeruleum, modo atrum<lb/>
horret, modo virescit, interdum etiam flavum,<lb/>
ravumque se ostendit, aut specie quadam pur-<lb/>
purascit violacea. Non idem quoque decor in<lb/>
collo cernitur columbae et pavonis, unde aves sae-<lb/>
pe dicuntur versicolores, quale est serici genus<lb/>
satis notum, quod e diversis partibus spectanti,<lb/>
non eundem offert coloris leporem.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Discolor autem non modo pro vario sumitur,<lb/>
sed si quid eundem colorem velut radios quosdam<lb/>
diffundit, ut, Discolor unde auri per ramos aura<lb/>
refulsit. At decoloris dicitur ex cujus ore color de-<lb/></hi> </p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[188/0222] amictum Tiberis, cujus aquam alibi flavam appel- lavit, glaucum idem esse cecinit: est enim inter hos colores similitudo et quasi vicinitas. Sic ut jam dictum est, albus pro pallido, ac coeruleus pro subviridi poetice ponitur, proque etiam sub- nigro, multique praeterea invicem cedunt. Ex omnibus vero maxime contrarii sunt albus et ni- ger, quare nihil aeque apparet atque in alba papy- ro atramentum. Utebantur veteres, quod nunc etiam servatur, quum librorum titulos notarent, colore puniceo, in honorem memoriamque Phoe- nicum, quos literarum tradunt fuisse inventores. Sunt etiam e coloribus aliqui incerti, qui intuen- tium oculos fallunt, ut est coeli nitor, quod quum tenebrosum quidam autument, illustratum radiis solaribus cyaneum videtur, ut iris, ut quas suspi- cimus nubes nonnunquam ignescere, ut mare ipsum, quod praeter coeruleum, modo atrum horret, modo virescit, interdum etiam flavum, ravumque se ostendit, aut specie quadam pur- purascit violacea. Non idem quoque decor in collo cernitur columbae et pavonis, unde aves sae- pe dicuntur versicolores, quale est serici genus satis notum, quod e diversis partibus spectanti, non eundem offert coloris leporem. Discolor autem non modo pro vario sumitur, sed si quid eundem colorem velut radios quosdam diffundit, ut, Discolor unde auri per ramos aura refulsit. At decoloris dicitur ex cujus ore color de-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/222
Zitationshilfe: Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810, S. 188. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/222>, abgerufen am 26.04.2024.