Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

nobis Cosentinis equus lunae nuncupatur. Feci-
mus hoc jam pridem de scarabeis jocosum epi-
gramma:

Parvula Sisyphio gens condemnata labori,
Quas figula ipsa facit, fertque refertque pilas.
Pars nigra, ut Aethiopum manus usta coloribus horret,
Regia pars viridi picta colore nitet.
Parva micat cujus dorso nota, magna minutis
Si conferre licet, luna pusilla velut.
Dixit equum lunae hinc cognomine Brutia tellus.
Quodsi bellator sic nituisset equus,
Illo capta foret non una Semiramis, essent
Centauri et plures, quam genus est hominum.

Egregius est inter colores, qui virent, prasi-
nus, multorum carminibus collaudatus, nunc viride
porrum ab infectoribus vocatur.

Epilogus. Libet epilogum addere, varietatem
proprie de coloribus dici, ex quo vestis varia, dis-
color est, diversisque coloribus consuta. Divisam
nunc omnes vocant, et equus varius non totus
vel candidus vel niger, sed his aliisve caloribus
distinctus: sic et coelum varium, cujus partes se-
renae interlucent, partes nubilae tristantur. Atque
alium saepe pro alio, si inter eos affinitas est, co-
lorem usurpant poetae, ut lumen Minervae flavum
dixit Virgilius pro glauco, quo venustatem quoque
esse in oculis deae ostenderet: quemadmodum

nobis Cosentinis equus lunae nuncupatur. Feci-
mus hoc jam pridem de scarabeis jocosum epi-
gramma:

Parvula Sisyphio gens condemnata labori,
Quas figula ipsa facit, fertque refertque pilas.
Pars nigra, ut Aethiopum manus usta coloribus horret,
Regia pars viridi picta colore nitet.
Parva micat cujus dorso nota, magna minutis
Si conferre licet, luna pusilla velut.
Dixit equum lunae hinc cognomine Brutia tellus.
Quodsi bellator sic nituisset equus,
Illo capta foret non una Semiramis, essent
Centauri et plures, quam genus est hominum.

Egregius est inter colores, qui virent, prasi-
nus, multorum carminibus collaudatus, nunc viride
porrum ab infectoribus vocatur.

Epilogus. Libet epilogum addere, varietatem
proprie de coloribus dici, ex quo vestis varia, dis-
color est, diversisque coloribus consuta. Divisam
nunc omnes vocant, et equus varius non totus
vel candidus vel niger, sed his aliisve caloribus
distinctus: sic et coelum varium, cujus partes se-
renae interlucent, partes nubilae tristantur. Atque
alium saepe pro alio, si inter eos affinitas est, co-
lorem usurpant poetae, ut lumen Minervae flavum
dixit Virgilius pro glauco, quo venustatem quoque
esse in oculis deae ostenderet: quemadmodum

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p> <hi rendition="#aq"><pb facs="#f0221" n="187"/>
nobis Cosentinis equus lunae nuncupatur. Feci-<lb/>
mus hoc jam pridem de scarabeis jocosum epi-<lb/>
gramma:</hi> </p><lb/>
          <lg type="poem">
            <l> <hi rendition="#aq">Parvula Sisyphio gens condemnata labori,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quas figula ipsa facit, fertque refertque pilas.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Pars nigra, ut Aethiopum manus usta coloribus horret,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Regia pars viridi picta colore nitet.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Parva micat cujus dorso nota, magna minutis</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Si conferre licet, luna pusilla velut.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Dixit equum lunae hinc cognomine Brutia tellus.</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Quodsi bellator sic nituisset equus,</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Illo capta foret non una Semiramis, essent</hi> </l><lb/>
            <l> <hi rendition="#aq">Centauri et plures, quam genus est hominum.</hi> </l>
          </lg><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Egregius est inter colores, qui virent, <hi rendition="#i">prasi-<lb/>
nus</hi>, multorum carminibus collaudatus, nunc <hi rendition="#i">viride<lb/>
porrum</hi> ab infectoribus vocatur.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i"><hi rendition="#g">Epilogus</hi></hi>. Libet epilogum addere, varietatem<lb/>
proprie de coloribus dici, ex quo vestis varia, dis-<lb/>
color est, diversisque coloribus consuta. <hi rendition="#i">Divisam</hi><lb/>
nunc omnes vocant, et equus varius non totus<lb/>
vel candidus vel niger, sed his aliisve caloribus<lb/>
distinctus: sic et coelum varium, cujus partes se-<lb/>
renae interlucent, partes nubilae tristantur. Atque<lb/>
alium saepe pro alio, si inter eos affinitas est, co-<lb/>
lorem usurpant poetae, ut lumen Minervae flavum<lb/>
dixit Virgilius pro glauco, quo venustatem quoque<lb/>
esse in oculis deae ostenderet: quemadmodum<lb/></hi> </p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[187/0221] nobis Cosentinis equus lunae nuncupatur. Feci- mus hoc jam pridem de scarabeis jocosum epi- gramma: Parvula Sisyphio gens condemnata labori, Quas figula ipsa facit, fertque refertque pilas. Pars nigra, ut Aethiopum manus usta coloribus horret, Regia pars viridi picta colore nitet. Parva micat cujus dorso nota, magna minutis Si conferre licet, luna pusilla velut. Dixit equum lunae hinc cognomine Brutia tellus. Quodsi bellator sic nituisset equus, Illo capta foret non una Semiramis, essent Centauri et plures, quam genus est hominum. Egregius est inter colores, qui virent, prasi- nus, multorum carminibus collaudatus, nunc viride porrum ab infectoribus vocatur. Epilogus. Libet epilogum addere, varietatem proprie de coloribus dici, ex quo vestis varia, dis- color est, diversisque coloribus consuta. Divisam nunc omnes vocant, et equus varius non totus vel candidus vel niger, sed his aliisve caloribus distinctus: sic et coelum varium, cujus partes se- renae interlucent, partes nubilae tristantur. Atque alium saepe pro alio, si inter eos affinitas est, co- lorem usurpant poetae, ut lumen Minervae flavum dixit Virgilius pro glauco, quo venustatem quoque esse in oculis deae ostenderet: quemadmodum

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/221
Zitationshilfe: Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810, S. 187. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/221>, abgerufen am 26.04.2024.