Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

Ornat saepe color hic flavus virginum, ac
puerorum capita: atque in maturis frugibus sem-
per elucet, nec non pro pulchro frequenter posi-
tum videmus.

At luteum nihil aeque ostentat, ac flos calthae
et genistae, ovique etiam vitellus. Croceo est hic
perquam similis, sed lucidior aliquanto: ab anti-
quis flammeus quoque dictus, quoniam eo Flaminis
uxor flaminica utebatur. Potest hoc loco pallidus
poni, ac luridus: mortui color est hic horribilis,
ipsiusque mortis, ut poetae dicunt, et Plutonis.
Ille nonnunquam vel gratus in homine, atque ama-
bilis.

12. Viridis. Cujusmodi sit color viridis,
suppeditat exemplum herbarum multitudo, quarum
tanta est varietas, ut cum earum vis sit infinita,
nulla tamen aeque, atque ex iis aliqua prorsus vi-
reat: sed omnes inter se discolores videantur, id
quod in reliquis omnibus coloribus apparet. Quare
si minus est hic albus aut niger, quam ille: non
idcirco nomen albi amittit, aut nigri. Ex avibus
autem insignis est hoc colore psittacus, avis inde
a quibusdam viridis appellata, et qua nihil laetius
est, smaragdus: maxime quoque lucet viriditas in
genere quodam scarabei, cujus ipse meminit Ari-
stoteles. Is quoniam dorsum habet, nota quadam
aureola sic litum atque illustratum, ut lunae spe-
oiem exiguae sustinere videatur, non invenuste a

Ornat saepe color hic flavus virginum, ac
puerorum capita: atque in maturis frugibus sem-
per elucet, nec non pro pulchro frequenter posi-
tum videmus.

At luteum nihil aeque ostentat, ac flos calthae
et genistae, ovique etiam vitellus. Croceo est hic
perquam similis, sed lucidior aliquanto: ab anti-
quis flammeus quoque dictus, quoniam eo Flaminis
uxor flaminica utebatur. Potest hoc loco pallidus
poni, ac luridus: mortui color est hic horribilis,
ipsiusque mortis, ut poetae dicunt, et Plutonis.
Ille nonnunquam vel gratus in homine, atque ama-
bilis.

12. Viridis. Cujusmodi sit color viridis,
suppeditat exemplum herbarum multitudo, quarum
tanta est varietas, ut cum earum vis sit infinita,
nulla tamen aeque, atque ex iis aliqua prorsus vi-
reat: sed omnes inter se discolores videantur, id
quod in reliquis omnibus coloribus apparet. Quare
si minus est hic albus aut niger, quam ille: non
idcirco nomen albi amittit, aut nigri. Ex avibus
autem insignis est hoc colore psittacus, avis inde
a quibusdam viridis appellata, et qua nihil laetius
est, smaragdus: maxime quoque lucet viriditas in
genere quodam scarabei, cujus ipse meminit Ari-
stoteles. Is quoniam dorsum habet, nota quadam
aureola sic litum atque illustratum, ut lunae spe-
oiem exiguae sustinere videatur, non invenuste a

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0220" n="186"/>
          <p> <hi rendition="#aq">Ornat saepe color hic flavus virginum, ac<lb/>
puerorum capita: atque in maturis frugibus sem-<lb/>
per elucet, nec non pro pulchro frequenter posi-<lb/>
tum videmus.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">At <hi rendition="#i">luteum</hi> nihil aeque ostentat, ac flos calthae<lb/>
et genistae, ovique etiam vitellus. <hi rendition="#i">Croceo</hi> est hic<lb/>
perquam similis, sed lucidior aliquanto: ab anti-<lb/>
quis <hi rendition="#i">flammeus</hi> quoque dictus, quoniam eo Flaminis<lb/>
uxor flaminica utebatur. Potest hoc loco <hi rendition="#i">pallidus</hi><lb/>
poni, ac <hi rendition="#i">luridus</hi>: mortui color est hic horribilis,<lb/>
ipsiusque mortis, ut poetae dicunt, et Plutonis.<lb/>
Ille nonnunquam vel gratus in homine, atque ama-<lb/>
bilis.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">12. <hi rendition="#i"><hi rendition="#g">Viridis</hi></hi>. Cujusmodi sit color viridis,<lb/>
suppeditat exemplum herbarum multitudo, quarum<lb/>
tanta est varietas, ut cum earum vis sit infinita,<lb/>
nulla tamen aeque, atque ex iis aliqua prorsus vi-<lb/>
reat: sed omnes inter se discolores videantur, id<lb/>
quod in reliquis omnibus coloribus apparet. Quare<lb/>
si minus est hic albus aut niger, quam ille: non<lb/>
idcirco nomen albi amittit, aut nigri. Ex avibus<lb/>
autem insignis est hoc colore psittacus, avis inde<lb/>
a quibusdam viridis appellata, et qua nihil laetius<lb/>
est, smaragdus: maxime quoque lucet viriditas in<lb/>
genere quodam scarabei, cujus ipse meminit Ari-<lb/>
stoteles. Is quoniam dorsum habet, nota quadam<lb/>
aureola sic litum atque illustratum, ut lunae spe-<lb/>
oiem exiguae sustinere videatur, non invenuste a<lb/></hi> </p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[186/0220] Ornat saepe color hic flavus virginum, ac puerorum capita: atque in maturis frugibus sem- per elucet, nec non pro pulchro frequenter posi- tum videmus. At luteum nihil aeque ostentat, ac flos calthae et genistae, ovique etiam vitellus. Croceo est hic perquam similis, sed lucidior aliquanto: ab anti- quis flammeus quoque dictus, quoniam eo Flaminis uxor flaminica utebatur. Potest hoc loco pallidus poni, ac luridus: mortui color est hic horribilis, ipsiusque mortis, ut poetae dicunt, et Plutonis. Ille nonnunquam vel gratus in homine, atque ama- bilis. 12. Viridis. Cujusmodi sit color viridis, suppeditat exemplum herbarum multitudo, quarum tanta est varietas, ut cum earum vis sit infinita, nulla tamen aeque, atque ex iis aliqua prorsus vi- reat: sed omnes inter se discolores videantur, id quod in reliquis omnibus coloribus apparet. Quare si minus est hic albus aut niger, quam ille: non idcirco nomen albi amittit, aut nigri. Ex avibus autem insignis est hoc colore psittacus, avis inde a quibusdam viridis appellata, et qua nihil laetius est, smaragdus: maxime quoque lucet viriditas in genere quodam scarabei, cujus ipse meminit Ari- stoteles. Is quoniam dorsum habet, nota quadam aureola sic litum atque illustratum, ut lunae spe- oiem exiguae sustinere videatur, non invenuste a

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/220
Zitationshilfe: Goethe, Johann Wolfgang von: Zur Farbenlehre. Bd. 2. Tübingen, 1810, S. 186. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/goethe_farbenlehre02_1810/220>, abgerufen am 20.04.2024.