Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697.

Bild:
<< vorherige Seite

Sal. Fabula, si cui placeat, non injucunda. Rabbi Moses in more Nebochim part. 3. c. 46. ideo Deum praecepisse, ait, ut salem adhiberent, qvia idololatrae eum non usurparint. Sed contrarium demonstrat D. Joh. Saubertus de Sacrificiis veterum c. 24. pag. 635. Abravanel, qvi majorem inter Ebraeos fidem, non solum apud cl. l' Empereur not. ad Cod. Middoth, sec & alios meretur, dicit, propterea hostiam sale conspersam, qvia caro silita non putrescit, sed conservatur, praeterea grata est comedentibus eam: at qvae insulsa est, nec salita, ejus usus respuitur. Idem Salvator noster innuit, Matth. 5. v. 13. Marci 9. v. 49. & 50. nec non Paulus Colos. 4. v. 6.

Bonfrerius in Levit. 2. v. 13. hanc promit rationem, qvod nullum convivium humanum absqve Sale agitetur, ideo nec sacrificia, ceu dei convivia. Ex qvo adagium: Nec salem qvidem dederit, de sordido & parco. Hadrian. Junius cent. 8. adag. 10. Plures allegantem vide Saubertum dict. c. 24. pag. 636.

LXXVIII. Zu den Opffern der Göttin Vestae brachten die Heyden rothes Saltz/ ut notat Thomas Dempsterus ad Rosini lib. 2. c. 12. Antiq. Rom. ex Giraldi Syntagm. deor. gentil. 17.

LXXIX. Pactum Salis wird auch ein ewigwährendes Verbündniß genennen. vid. locum Numer. c. 18. v. 19. ibi: das soll ein unverwesentlich Bund seyn &c. ibiqve Tostat. n. 9. q. 19. col. fin. & paralipom. 2. q. 14. & Sal in bonum sive malum semper est perpetuum.

Steph. Gratian. saepe dict. discept. forensium c. 179. n. 43. & 44.

LXXX. Loths Weib ist zur Saltz-Seule worden/ Genes. c. 19. v. 26. qvasi esset aeternum posteris monumentum, ne qvi serio viam Domini elegerunt, retro usqvam aspiciant, ac redire concupiscant, sed si salvi esse velint, perpetuo ulterius procedentes ad extremum usqve pertendant, & hujus facti perenni recordatione ita saperent, ut a pristinis vitiis ad melioris vitae cultum transgressi non repetant amplius semel reprobata.

D. Augustin. lib. 13. de civit. Dei c. 30. Vid. Klock. tr. de aerario lib. 2. c. 9. n. 20.

Statuam hanc muliebria lineamenta & qvod plane auditu stupendum, muliebria naturalia retinuisse affirmat Claudius Victor lib. 3. in Genes. Item Martin. Del-Rio adag. V. T. 26. Ob solche noch heut zu Tage vorhanden oder nicht/ sind unterschiedliche/ die es bejahen/ andere aber verneinen/ de qvibus vid. Saubert. d. c. 24. p. 633. & 634.

Sal. Fabula, si cui placeat, non injucunda. Rabbi Moses in more Nebochim part. 3. c. 46. ideò Deum praecepisse, ait, ut salem adhiberent, qvia idololatrae eum non usurparint. Sed contrarium demonstrat D. Joh. Saubertus de Sacrificiis veterum c. 24. pag. 635. Abravanel, qvi majorem inter Ebraeos fidem, non solum apud cl. l' Empereur not. ad Cod. Middoth, sec & alios meretur, dicit, propterea hostiam sale conspersam, qvia caro silita non putrescit, sed conservatur, praeterea grata est comedentibus eam: at qvae insulsa est, nec salita, ejus usus respuitur. Idem Salvator noster innuit, Matth. 5. v. 13. Marci 9. v. 49. & 50. nec non Paulus Colos. 4. v. 6.

Bonfrerius in Levit. 2. v. 13. hanc promit rationem, qvod nullum convivium humanum absqve Sale agitetur, ideo nec sacrificia, ceu dei convivia. Ex qvo adagium: Nec salem qvidem dederit, de sordido & parco. Hadrian. Junius cent. 8. adag. 10. Plures allegantem vide Saubertum dict. c. 24. pag. 636.

LXXVIII. Zu den Opffern der Göttin Vestae brachten die Heyden rothes Saltz/ ut notat Thomas Dempsterus ad Rosini lib. 2. c. 12. Antiq. Rom. ex Giraldi Syntagm. deor. gentil. 17.

LXXIX. Pactum Salis wird auch ein ewigwährendes Verbündniß genennen. vid. locum Numer. c. 18. v. 19. ibi: das soll ein unverwesentlich Bund seyn &c. ibiqve Tostat. n. 9. q. 19. col. fin. & paralipom. 2. q. 14. & Sal in bonum sive malum semper est perpetuum.

Steph. Gratian. saepè dict. discept. forensium c. 179. n. 43. & 44.

LXXX. Loths Weib ist zur Saltz-Seule worden/ Genes. c. 19. v. 26. qvasi esset aeternum posteris monumentum, ne qvi serio viam Domini elegerunt, retro usqvam aspiciant, ac redire concupiscant, sed si salvi esse velint, perpetuo ulterius procedentes ad extremum usqve pertendant, & hujus facti perenni recordatione ita saperent, ut à pristinis vitiis ad melioris vitae cultum transgressi non repetant amplius semel reprobata.

D. Augustin. lib. 13. de civit. Dei c. 30. Vid. Klock. tr. de aerario lib. 2. c. 9. n. 20.

Statuam hanc muliebria lineamenta & qvod planè auditu stupendum, muliebria naturalia retinuisse affirmat Claudius Victor lib. 3. in Genes. Item Martin. Del-Rio adag. V. T. 26. Ob solche noch heut zu Tage vorhanden oder nicht/ sind unterschiedliche/ die es bejahen/ andere aber verneinen/ de qvibus vid. Saubert. d. c. 24. p. 633. & 634.

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0624" n="614"/>
Sal. Fabula, si cui placeat, non                      injucunda. Rabbi Moses in more Nebochim part. 3. c. 46. ideò Deum praecepisse,                      ait, ut salem adhiberent, qvia idololatrae eum non usurparint. Sed contrarium                      demonstrat D. Joh. Saubertus de Sacrificiis veterum c. 24. pag. 635. Abravanel,                      qvi majorem inter Ebraeos fidem, non solum apud cl. l' Empereur not. ad Cod.                      Middoth, sec &amp; alios meretur, dicit, propterea hostiam sale conspersam, qvia                      caro silita non putrescit, sed conservatur, praeterea grata est comedentibus                      eam: at qvae insulsa est, nec salita, ejus usus respuitur. Idem Salvator noster                      innuit, Matth. 5. v. 13. Marci 9. v. 49. &amp; 50. nec non Paulus Colos. 4. v.                      6.</p>
        <p>Bonfrerius in Levit. 2. v. 13. hanc promit rationem, qvod nullum convivium                      humanum absqve Sale agitetur, ideo nec sacrificia, ceu dei convivia. Ex qvo                      adagium: Nec salem qvidem dederit, de sordido &amp; parco. Hadrian. Junius cent.                      8. adag. 10. Plures allegantem vide Saubertum dict. c. 24. pag. 636.</p>
        <p>LXXVIII. Zu den Opffern der Göttin Vestae brachten die Heyden rothes Saltz/ ut                      notat Thomas Dempsterus ad Rosini lib. 2. c. 12. Antiq. Rom. ex Giraldi Syntagm.                      deor. gentil. 17.</p>
        <p>LXXIX. Pactum Salis wird auch ein ewigwährendes Verbündniß genennen. vid. locum                      Numer. c. 18. v. 19. ibi: das soll ein unverwesentlich Bund seyn &amp;c. ibiqve                      Tostat. n. 9. q. 19. col. fin. &amp; paralipom. 2. q. 14. &amp; Sal in bonum                      sive malum semper est perpetuum.</p>
        <p>Steph. Gratian. saepè dict. discept. forensium c. 179. n. 43. &amp; 44.</p>
        <p>LXXX. Loths Weib ist zur Saltz-Seule worden/ Genes. c. 19. v. 26. qvasi esset                      aeternum posteris monumentum, ne qvi serio viam Domini elegerunt, retro usqvam                      aspiciant, ac redire concupiscant, sed si salvi esse velint, perpetuo ulterius                      procedentes ad extremum usqve pertendant, &amp; hujus facti perenni recordatione                      ita saperent, ut à pristinis vitiis ad melioris vitae cultum transgressi non                      repetant amplius semel reprobata.</p>
        <l>D. Augustin. lib. 13. de civit. Dei c. 30.</l>
        <l>Vid. Klock. tr. de aerario lib. 2. c. 9. n. 20.</l>
        <p>Statuam hanc muliebria lineamenta &amp; qvod planè auditu stupendum, muliebria                      naturalia retinuisse affirmat Claudius Victor lib. 3. in Genes. Item Martin.                      Del-Rio adag. V. T. 26. Ob solche noch heut zu Tage vorhanden oder nicht/ sind                      unterschiedliche/ die es bejahen/ andere aber verneinen/ de qvibus vid.                      Saubert. d. c. 24. p. 633. &amp; 634.</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[614/0624] Sal. Fabula, si cui placeat, non injucunda. Rabbi Moses in more Nebochim part. 3. c. 46. ideò Deum praecepisse, ait, ut salem adhiberent, qvia idololatrae eum non usurparint. Sed contrarium demonstrat D. Joh. Saubertus de Sacrificiis veterum c. 24. pag. 635. Abravanel, qvi majorem inter Ebraeos fidem, non solum apud cl. l' Empereur not. ad Cod. Middoth, sec & alios meretur, dicit, propterea hostiam sale conspersam, qvia caro silita non putrescit, sed conservatur, praeterea grata est comedentibus eam: at qvae insulsa est, nec salita, ejus usus respuitur. Idem Salvator noster innuit, Matth. 5. v. 13. Marci 9. v. 49. & 50. nec non Paulus Colos. 4. v. 6. Bonfrerius in Levit. 2. v. 13. hanc promit rationem, qvod nullum convivium humanum absqve Sale agitetur, ideo nec sacrificia, ceu dei convivia. Ex qvo adagium: Nec salem qvidem dederit, de sordido & parco. Hadrian. Junius cent. 8. adag. 10. Plures allegantem vide Saubertum dict. c. 24. pag. 636. LXXVIII. Zu den Opffern der Göttin Vestae brachten die Heyden rothes Saltz/ ut notat Thomas Dempsterus ad Rosini lib. 2. c. 12. Antiq. Rom. ex Giraldi Syntagm. deor. gentil. 17. LXXIX. Pactum Salis wird auch ein ewigwährendes Verbündniß genennen. vid. locum Numer. c. 18. v. 19. ibi: das soll ein unverwesentlich Bund seyn &c. ibiqve Tostat. n. 9. q. 19. col. fin. & paralipom. 2. q. 14. & Sal in bonum sive malum semper est perpetuum. Steph. Gratian. saepè dict. discept. forensium c. 179. n. 43. & 44. LXXX. Loths Weib ist zur Saltz-Seule worden/ Genes. c. 19. v. 26. qvasi esset aeternum posteris monumentum, ne qvi serio viam Domini elegerunt, retro usqvam aspiciant, ac redire concupiscant, sed si salvi esse velint, perpetuo ulterius procedentes ad extremum usqve pertendant, & hujus facti perenni recordatione ita saperent, ut à pristinis vitiis ad melioris vitae cultum transgressi non repetant amplius semel reprobata. D. Augustin. lib. 13. de civit. Dei c. 30. Vid. Klock. tr. de aerario lib. 2. c. 9. n. 20. Statuam hanc muliebria lineamenta & qvod planè auditu stupendum, muliebria naturalia retinuisse affirmat Claudius Victor lib. 3. in Genes. Item Martin. Del-Rio adag. V. T. 26. Ob solche noch heut zu Tage vorhanden oder nicht/ sind unterschiedliche/ die es bejahen/ andere aber verneinen/ de qvibus vid. Saubert. d. c. 24. p. 633. & 634.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Theatrum-Literatur der Frühen Neuzeit: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-11-26T12:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-11-26T12:54:31Z)
Arne Binder: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-11-26T12:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/624
Zitationshilfe: Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697, S. 614. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/624>, abgerufen am 01.07.2024.