Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697.Sal. Fabula, si cui placeat, non injucunda. Rabbi Moses in more Nebochim part. 3. c. 46. ideo Deum praecepisse, ait, ut salem adhiberent, qvia idololatrae eum non usurparint. Sed contrarium demonstrat D. Joh. Saubertus de Sacrificiis veterum c. 24. pag. 635. Abravanel, qvi majorem inter Ebraeos fidem, non solum apud cl. l' Empereur not. ad Cod. Middoth, sec & alios meretur, dicit, propterea hostiam sale conspersam, qvia caro silita non putrescit, sed conservatur, praeterea grata est comedentibus eam: at qvae insulsa est, nec salita, ejus usus respuitur. Idem Salvator noster innuit, Matth. 5. v. 13. Marci 9. v. 49. & 50. nec non Paulus Colos. 4. v. 6. Bonfrerius in Levit. 2. v. 13. hanc promit rationem, qvod nullum convivium humanum absqve Sale agitetur, ideo nec sacrificia, ceu dei convivia. Ex qvo adagium: Nec salem qvidem dederit, de sordido & parco. Hadrian. Junius cent. 8. adag. 10. Plures allegantem vide Saubertum dict. c. 24. pag. 636. LXXVIII. Zu den Opffern der Göttin Vestae brachten die Heyden rothes Saltz/ ut notat Thomas Dempsterus ad Rosini lib. 2. c. 12. Antiq. Rom. ex Giraldi Syntagm. deor. gentil. 17. LXXIX. Pactum Salis wird auch ein ewigwährendes Verbündniß genennen. vid. locum Numer. c. 18. v. 19. ibi: das soll ein unverwesentlich Bund seyn &c. ibiqve Tostat. n. 9. q. 19. col. fin. & paralipom. 2. q. 14. & Sal in bonum sive malum semper est perpetuum. Steph. Gratian. saepe dict. discept. forensium c. 179. n. 43. & 44. LXXX. Loths Weib ist zur Saltz-Seule worden/ Genes. c. 19. v. 26. qvasi esset aeternum posteris monumentum, ne qvi serio viam Domini elegerunt, retro usqvam aspiciant, ac redire concupiscant, sed si salvi esse velint, perpetuo ulterius procedentes ad extremum usqve pertendant, & hujus facti perenni recordatione ita saperent, ut a pristinis vitiis ad melioris vitae cultum transgressi non repetant amplius semel reprobata. D. Augustin. lib. 13. de civit. Dei c. 30. Vid. Klock. tr. de aerario lib. 2. c. 9. n. 20.Statuam hanc muliebria lineamenta & qvod plane auditu stupendum, muliebria naturalia retinuisse affirmat Claudius Victor lib. 3. in Genes. Item Martin. Del-Rio adag. V. T. 26. Ob solche noch heut zu Tage vorhanden oder nicht/ sind unterschiedliche/ die es bejahen/ andere aber verneinen/ de qvibus vid. Saubert. d. c. 24. p. 633. & 634. Sal. Fabula, si cui placeat, non injucunda. Rabbi Moses in more Nebochim part. 3. c. 46. ideò Deum praecepisse, ait, ut salem adhiberent, qvia idololatrae eum non usurparint. Sed contrarium demonstrat D. Joh. Saubertus de Sacrificiis veterum c. 24. pag. 635. Abravanel, qvi majorem inter Ebraeos fidem, non solum apud cl. l' Empereur not. ad Cod. Middoth, sec & alios meretur, dicit, propterea hostiam sale conspersam, qvia caro silita non putrescit, sed conservatur, praeterea grata est comedentibus eam: at qvae insulsa est, nec salita, ejus usus respuitur. Idem Salvator noster innuit, Matth. 5. v. 13. Marci 9. v. 49. & 50. nec non Paulus Colos. 4. v. 6. Bonfrerius in Levit. 2. v. 13. hanc promit rationem, qvod nullum convivium humanum absqve Sale agitetur, ideo nec sacrificia, ceu dei convivia. Ex qvo adagium: Nec salem qvidem dederit, de sordido & parco. Hadrian. Junius cent. 8. adag. 10. Plures allegantem vide Saubertum dict. c. 24. pag. 636. LXXVIII. Zu den Opffern der Göttin Vestae brachten die Heyden rothes Saltz/ ut notat Thomas Dempsterus ad Rosini lib. 2. c. 12. Antiq. Rom. ex Giraldi Syntagm. deor. gentil. 17. LXXIX. Pactum Salis wird auch ein ewigwährendes Verbündniß genennen. vid. locum Numer. c. 18. v. 19. ibi: das soll ein unverwesentlich Bund seyn &c. ibiqve Tostat. n. 9. q. 19. col. fin. & paralipom. 2. q. 14. & Sal in bonum sive malum semper est perpetuum. Steph. Gratian. saepè dict. discept. forensium c. 179. n. 43. & 44. LXXX. Loths Weib ist zur Saltz-Seule worden/ Genes. c. 19. v. 26. qvasi esset aeternum posteris monumentum, ne qvi serio viam Domini elegerunt, retro usqvam aspiciant, ac redire concupiscant, sed si salvi esse velint, perpetuo ulterius procedentes ad extremum usqve pertendant, & hujus facti perenni recordatione ita saperent, ut à pristinis vitiis ad melioris vitae cultum transgressi non repetant amplius semel reprobata. D. Augustin. lib. 13. de civit. Dei c. 30. Vid. Klock. tr. de aerario lib. 2. c. 9. n. 20.Statuam hanc muliebria lineamenta & qvod planè auditu stupendum, muliebria naturalia retinuisse affirmat Claudius Victor lib. 3. in Genes. Item Martin. Del-Rio adag. V. T. 26. Ob solche noch heut zu Tage vorhanden oder nicht/ sind unterschiedliche/ die es bejahen/ andere aber verneinen/ de qvibus vid. Saubert. d. c. 24. p. 633. & 634. <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0624" n="614"/> Sal. Fabula, si cui placeat, non injucunda. Rabbi Moses in more Nebochim part. 3. c. 46. ideò Deum praecepisse, ait, ut salem adhiberent, qvia idololatrae eum non usurparint. Sed contrarium demonstrat D. Joh. Saubertus de Sacrificiis veterum c. 24. pag. 635. Abravanel, qvi majorem inter Ebraeos fidem, non solum apud cl. l' Empereur not. ad Cod. Middoth, sec & alios meretur, dicit, propterea hostiam sale conspersam, qvia caro silita non putrescit, sed conservatur, praeterea grata est comedentibus eam: at qvae insulsa est, nec salita, ejus usus respuitur. Idem Salvator noster innuit, Matth. 5. v. 13. Marci 9. v. 49. & 50. nec non Paulus Colos. 4. v. 6.</p> <p>Bonfrerius in Levit. 2. v. 13. hanc promit rationem, qvod nullum convivium humanum absqve Sale agitetur, ideo nec sacrificia, ceu dei convivia. Ex qvo adagium: Nec salem qvidem dederit, de sordido & parco. Hadrian. Junius cent. 8. adag. 10. Plures allegantem vide Saubertum dict. c. 24. pag. 636.</p> <p>LXXVIII. Zu den Opffern der Göttin Vestae brachten die Heyden rothes Saltz/ ut notat Thomas Dempsterus ad Rosini lib. 2. c. 12. Antiq. Rom. ex Giraldi Syntagm. deor. gentil. 17.</p> <p>LXXIX. Pactum Salis wird auch ein ewigwährendes Verbündniß genennen. vid. locum Numer. c. 18. v. 19. ibi: das soll ein unverwesentlich Bund seyn &c. ibiqve Tostat. n. 9. q. 19. col. fin. & paralipom. 2. q. 14. & Sal in bonum sive malum semper est perpetuum.</p> <p>Steph. Gratian. saepè dict. discept. forensium c. 179. n. 43. & 44.</p> <p>LXXX. Loths Weib ist zur Saltz-Seule worden/ Genes. c. 19. v. 26. qvasi esset aeternum posteris monumentum, ne qvi serio viam Domini elegerunt, retro usqvam aspiciant, ac redire concupiscant, sed si salvi esse velint, perpetuo ulterius procedentes ad extremum usqve pertendant, & hujus facti perenni recordatione ita saperent, ut à pristinis vitiis ad melioris vitae cultum transgressi non repetant amplius semel reprobata.</p> <l>D. Augustin. lib. 13. de civit. Dei c. 30.</l> <l>Vid. Klock. tr. de aerario lib. 2. c. 9. n. 20.</l> <p>Statuam hanc muliebria lineamenta & qvod planè auditu stupendum, muliebria naturalia retinuisse affirmat Claudius Victor lib. 3. in Genes. Item Martin. Del-Rio adag. V. T. 26. Ob solche noch heut zu Tage vorhanden oder nicht/ sind unterschiedliche/ die es bejahen/ andere aber verneinen/ de qvibus vid. Saubert. d. c. 24. p. 633. & 634.</p> </div> </body> </text> </TEI> [614/0624]
Sal. Fabula, si cui placeat, non injucunda. Rabbi Moses in more Nebochim part. 3. c. 46. ideò Deum praecepisse, ait, ut salem adhiberent, qvia idololatrae eum non usurparint. Sed contrarium demonstrat D. Joh. Saubertus de Sacrificiis veterum c. 24. pag. 635. Abravanel, qvi majorem inter Ebraeos fidem, non solum apud cl. l' Empereur not. ad Cod. Middoth, sec & alios meretur, dicit, propterea hostiam sale conspersam, qvia caro silita non putrescit, sed conservatur, praeterea grata est comedentibus eam: at qvae insulsa est, nec salita, ejus usus respuitur. Idem Salvator noster innuit, Matth. 5. v. 13. Marci 9. v. 49. & 50. nec non Paulus Colos. 4. v. 6.
Bonfrerius in Levit. 2. v. 13. hanc promit rationem, qvod nullum convivium humanum absqve Sale agitetur, ideo nec sacrificia, ceu dei convivia. Ex qvo adagium: Nec salem qvidem dederit, de sordido & parco. Hadrian. Junius cent. 8. adag. 10. Plures allegantem vide Saubertum dict. c. 24. pag. 636.
LXXVIII. Zu den Opffern der Göttin Vestae brachten die Heyden rothes Saltz/ ut notat Thomas Dempsterus ad Rosini lib. 2. c. 12. Antiq. Rom. ex Giraldi Syntagm. deor. gentil. 17.
LXXIX. Pactum Salis wird auch ein ewigwährendes Verbündniß genennen. vid. locum Numer. c. 18. v. 19. ibi: das soll ein unverwesentlich Bund seyn &c. ibiqve Tostat. n. 9. q. 19. col. fin. & paralipom. 2. q. 14. & Sal in bonum sive malum semper est perpetuum.
Steph. Gratian. saepè dict. discept. forensium c. 179. n. 43. & 44.
LXXX. Loths Weib ist zur Saltz-Seule worden/ Genes. c. 19. v. 26. qvasi esset aeternum posteris monumentum, ne qvi serio viam Domini elegerunt, retro usqvam aspiciant, ac redire concupiscant, sed si salvi esse velint, perpetuo ulterius procedentes ad extremum usqve pertendant, & hujus facti perenni recordatione ita saperent, ut à pristinis vitiis ad melioris vitae cultum transgressi non repetant amplius semel reprobata.
D. Augustin. lib. 13. de civit. Dei c. 30. Vid. Klock. tr. de aerario lib. 2. c. 9. n. 20. Statuam hanc muliebria lineamenta & qvod planè auditu stupendum, muliebria naturalia retinuisse affirmat Claudius Victor lib. 3. in Genes. Item Martin. Del-Rio adag. V. T. 26. Ob solche noch heut zu Tage vorhanden oder nicht/ sind unterschiedliche/ die es bejahen/ andere aber verneinen/ de qvibus vid. Saubert. d. c. 24. p. 633. & 634.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/624 |
Zitationshilfe: | Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697, S. 614. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/624>, abgerufen am 16.02.2025. |