Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697.Casaubon. ad Sueton. Augustum c. 15. Xenophon. in paed. Cyri lib. 2. in fin. Lipsius in not. ad Tacit. in 133. Schönborn lib. 3. polit. c. 20. pag. 235. XVII. Darumb auch Käyser Antonius Caracalla, in dessen Gegenwart der vortreffliche Jurist Papinianus von den Soldaten mit dem Beil hingerichtet worden/ zu dem percussori sagte: GLADIO TE EXEQVI OPORTUIT MEUM JUSSUM, NON SECURI. Spartianus in Anton. Caracall. c. 4. & in Anton. Geta. c. 6. XVIII. Atqve hac, ut puto, ratione motus Ulpianus in L. aut damnum §. 1. ff. de poenis ait: Si qvis damnatus fuerit, ut in eum gladio animadvertatur, non securi, vel telo, vel fuste, vel laqveo vel aliqvo alio modo: Sed gladio tantum animadverti oportere: qvod sic accipiendum, ut ne jussu qvidem praesidis poenae sententia comprehensae genus vel augeri, vel immutari ullatenus qveat, cum Proconsulis TABELLA SENTENTIA sit, qvae semel lecta neqve augeri litera una, neqve etiam minui potest: Sed utcunqve recitata est, ita provinciae instrumento refertur ut Apulejus lib. 5. Flor. scribit. facit L. 2. C. de Sent. ex peric. recit. Ideoqve a Fratribus Imperatoribus rescriptum sit. L. divi frat. ff. de poenis. Non solere Praesides provinciarum ea, qvae pronunciaverint ipsi rescindere, suam mutare Sententiam neminem posse, idqve insolitum esse fieri: Si tamen de se qvis mentitus fuerit vel (cum non haberet probationum Instrumenta, qvae postea receperit:) poena afflictus sit. Nonnulla extare principalia rescripta, qvibus vel poena eorum minuta sit, vel in integrum restitutio concessa, Callistratus scribit. Sed id duntaxat a PRINCIPIBUS fieri posse: qvod & Paulus his verbis tradit. L. acta 45. ff. de re judicat. De amplianda vel minuenda poena damnatorum post Sententiam dictam, sine PRINCIPALI AUCTORITATE nihil est statuendum, & Ulpianus L. 1. §. ult. ff. de qvaest. praeses provinciae (inqvit) eum, qvem damnavit, restituere non potest, cum nec pecuniariam Sententiam suam revocare possit. Qvid igitur? PRINCIPI EUM SCRIBERE OPORTET, Si qvando ei, qvi nocens videbatur, postea ratio innocentiae constiterit. &c. Vide Petr. Fabr. lib. 1. Semest. cap. 4. pag. 25. XIX. Antonius Gallonius de Cruciat. Martyr. pag. 405. kehret es umb/ und saget / daß man es vor einen viel schändlichern Tod geachtet/ wenn einer mit dem Schwerd gerichtet worden/ als mit dem Beil/ und daß zu dem Ende Käyser Ant. Caracalia dem/ so den Papinianum umbgebracht/ einen Ver- Casaubon. ad Sueton. Augustum c. 15. Xenophon. in paed. Cyri lib. 2. in fin. Lipsius in not. ad Tacit. in 133. Schönborn lib. 3. polit. c. 20. pag. 235. XVII. Darumb auch Käyser Antonius Caracalla, in dessen Gegenwart der vortreffliche Jurist Papinianus von den Soldaten mit dem Beil hingerichtet worden/ zu dem percussori sagte: GLADIO TE EXEQVI OPORTUIT MEUM JUSSUM, NON SECURI. Spartianus in Anton. Caracall. c. 4. & in Anton. Geta. c. 6. XVIII. Atqve hac, ut puto, ratione motus Ulpianus in L. aut damnum §. 1. ff. de poenis ait: Si qvis damnatus fuerit, ut in eum gladio animadvertatur, non securi, vel telo, vel fuste, vel laqveo vel aliqvo alio modo: Sed gladio tantum animadverti oportere: qvod sic accipiendum, ut ne jussu qvidem praesidis poenae sententia comprehensae genus vel augeri, vel immutari ullatenus qveat, cum Proconsulis TABELLA SENTENTIA sit, qvae semel lecta neqve augeri litera una, neqve etiam minui potest: Sed utcunqve recitata est, ita provinciae instrumento refertur ut Apulejus lib. 5. Flor. scribit. facit L. 2. C. de Sent. ex peric. recit. Ideoqve à Fratribus Imperatoribus rescriptum sit. L. divi frat. ff. de poenis. Non solere Praesides provinciarum ea, qvae pronunciaverint ipsi rescindere, suam mutare Sententiam neminem posse, idqve insolitum esse fieri: Si tamen de se qvis mentitus fuerit vel (cum non haberet probationum Instrumenta, qvae postea receperit:) poena afflictus sit. Nonnulla extare principalia rescripta, qvibus vel poena eorum minuta sit, vel in integrum restitutio concessa, Callistratus scribit. Sed id duntaxat à PRINCIPIBUS fieri posse: qvod & Paulus his verbis tradit. L. acta 45. ff. de re judicat. De amplianda vel minuenda poena damnatorum post Sententiam dictam, sine PRINCIPALI AUCTORITATE nihil est statuendum, & Ulpianus L. 1. §. ult. ff. de qvaest. praeses provinciae (inqvit) eum, qvem damnavit, restituere non potest, cum nec pecuniariam Sententiam suam revocare possit. Qvid igitur? PRINCIPI EUM SCRIBERE OPORTET, Si qvando ei, qvi nocens videbatur, postea ratio innocentiae constiterit. &c. Vide Petr. Fabr. lib. 1. Semest. cap. 4. pag. 25. XIX. Antonius Gallonius de Cruciat. Martyr. pag. 405. kehret es umb/ und saget / daß man es vor einen viel schändlichern Tod geachtet/ wenn einer mit dem Schwerd gerichtet worden/ als mit dem Beil/ und daß zu dem Ende Käyser Ant. Caracalia dem/ so den Papinianum umbgebracht/ einen Ver- <TEI> <text> <body> <div> <pb facs="#f0022" n="12"/> <l>Casaubon. ad Sueton. Augustum c. 15. Xenophon. in paed. Cyri lib. 2. in fin. Lipsius in not. ad Tacit. in 133. Schönborn lib. 3. polit. c. 20. pag. 235.</l> <p>XVII. Darumb auch Käyser Antonius Caracalla, in dessen Gegenwart der vortreffliche Jurist Papinianus von den Soldaten mit dem Beil hingerichtet worden/ zu dem percussori sagte: GLADIO TE EXEQVI OPORTUIT MEUM JUSSUM, NON SECURI.</p> <p>Spartianus in Anton. Caracall. c. 4. & in Anton. Geta. c. 6.</p> <p>XVIII. Atqve hac, ut puto, ratione motus Ulpianus in L. aut damnum §. 1. ff. de poenis ait: Si qvis damnatus fuerit, ut in eum gladio animadvertatur, non securi, vel telo, vel fuste, vel laqveo vel aliqvo alio modo: Sed gladio tantum animadverti oportere: qvod sic accipiendum, ut ne jussu qvidem praesidis poenae sententia comprehensae genus vel augeri, vel immutari ullatenus qveat, cum Proconsulis TABELLA SENTENTIA sit, qvae semel lecta neqve augeri litera una, neqve etiam minui potest: Sed utcunqve recitata est, ita provinciae instrumento refertur ut Apulejus lib. 5. Flor. scribit. facit L. 2. C. de Sent. ex peric. recit.</p> <p>Ideoqve à Fratribus Imperatoribus rescriptum sit.</p> <p>L. divi frat. ff. de poenis.</p> <p>Non solere Praesides provinciarum ea, qvae pronunciaverint ipsi rescindere, suam mutare Sententiam neminem posse, idqve insolitum esse fieri:</p> <p>Si tamen de se qvis mentitus fuerit vel (cum non haberet probationum Instrumenta, qvae postea receperit:) poena afflictus sit. Nonnulla extare principalia rescripta, qvibus vel poena eorum minuta sit, vel in integrum restitutio concessa, Callistratus scribit. Sed id duntaxat à PRINCIPIBUS fieri posse: qvod & Paulus his verbis tradit. L. acta 45. ff. de re judicat.</p> <p>De amplianda vel minuenda poena damnatorum post Sententiam dictam, sine PRINCIPALI AUCTORITATE nihil est statuendum, &</p> <p>Ulpianus L. 1. §. ult. ff. de qvaest. praeses provinciae (inqvit) eum, qvem damnavit, restituere non potest, cum nec pecuniariam Sententiam suam revocare possit. Qvid igitur? PRINCIPI EUM SCRIBERE OPORTET, Si qvando ei, qvi nocens videbatur, postea ratio innocentiae constiterit. &c.</p> <p>Vide Petr. Fabr. lib. 1. Semest. cap. 4. pag. 25.</p> <p>XIX. Antonius Gallonius de Cruciat. Martyr. pag. 405. kehret es umb/ und saget / daß man es vor einen viel schändlichern Tod geachtet/ wenn einer mit dem Schwerd gerichtet worden/ als mit dem Beil/ und daß zu dem Ende Käyser Ant. Caracalia dem/ so den Papinianum umbgebracht/ einen Ver- </p> </div> </body> </text> </TEI> [12/0022]
Casaubon. ad Sueton. Augustum c. 15. Xenophon. in paed. Cyri lib. 2. in fin. Lipsius in not. ad Tacit. in 133. Schönborn lib. 3. polit. c. 20. pag. 235. XVII. Darumb auch Käyser Antonius Caracalla, in dessen Gegenwart der vortreffliche Jurist Papinianus von den Soldaten mit dem Beil hingerichtet worden/ zu dem percussori sagte: GLADIO TE EXEQVI OPORTUIT MEUM JUSSUM, NON SECURI.
Spartianus in Anton. Caracall. c. 4. & in Anton. Geta. c. 6.
XVIII. Atqve hac, ut puto, ratione motus Ulpianus in L. aut damnum §. 1. ff. de poenis ait: Si qvis damnatus fuerit, ut in eum gladio animadvertatur, non securi, vel telo, vel fuste, vel laqveo vel aliqvo alio modo: Sed gladio tantum animadverti oportere: qvod sic accipiendum, ut ne jussu qvidem praesidis poenae sententia comprehensae genus vel augeri, vel immutari ullatenus qveat, cum Proconsulis TABELLA SENTENTIA sit, qvae semel lecta neqve augeri litera una, neqve etiam minui potest: Sed utcunqve recitata est, ita provinciae instrumento refertur ut Apulejus lib. 5. Flor. scribit. facit L. 2. C. de Sent. ex peric. recit.
Ideoqve à Fratribus Imperatoribus rescriptum sit.
L. divi frat. ff. de poenis.
Non solere Praesides provinciarum ea, qvae pronunciaverint ipsi rescindere, suam mutare Sententiam neminem posse, idqve insolitum esse fieri:
Si tamen de se qvis mentitus fuerit vel (cum non haberet probationum Instrumenta, qvae postea receperit:) poena afflictus sit. Nonnulla extare principalia rescripta, qvibus vel poena eorum minuta sit, vel in integrum restitutio concessa, Callistratus scribit. Sed id duntaxat à PRINCIPIBUS fieri posse: qvod & Paulus his verbis tradit. L. acta 45. ff. de re judicat.
De amplianda vel minuenda poena damnatorum post Sententiam dictam, sine PRINCIPALI AUCTORITATE nihil est statuendum, &
Ulpianus L. 1. §. ult. ff. de qvaest. praeses provinciae (inqvit) eum, qvem damnavit, restituere non potest, cum nec pecuniariam Sententiam suam revocare possit. Qvid igitur? PRINCIPI EUM SCRIBERE OPORTET, Si qvando ei, qvi nocens videbatur, postea ratio innocentiae constiterit. &c.
Vide Petr. Fabr. lib. 1. Semest. cap. 4. pag. 25.
XIX. Antonius Gallonius de Cruciat. Martyr. pag. 405. kehret es umb/ und saget / daß man es vor einen viel schändlichern Tod geachtet/ wenn einer mit dem Schwerd gerichtet worden/ als mit dem Beil/ und daß zu dem Ende Käyser Ant. Caracalia dem/ so den Papinianum umbgebracht/ einen Ver-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/22 |
Zitationshilfe: | Döpler, Jacob: Theatripoenarum, Suppliciorum Et Executionum Crminalium, Oder Schau-Platzes Derer Leibes- und Lebens-Strafen. Bd. 2. Leipzig, 1697, S. 12. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/doepler_theatrum02_1697/22>, abgerufen am 22.07.2024. |