Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite

XIIX. Alterum latus Casia virgo, aegide achasta formida-
bilis, faemineo pectore viriles animos tegens, eingebat. Nec
satis audenter in eam me spectabundum vidisses, dum verebar,
ut facies mihi Gorgone conspecta, saxo concrescat oborto (Ovid. Me-
tam. 5, 202.
) In hastae summitate pendebat applustre sericum,
caerulei coloris, cui intexta quoque erat, quae in frontispicio
aedis, Selenes figura, diserimine secta bicorni. (Virg. Epigr.) cum hac
Epigrapha:

Eant. hoc. nostrae. lumine. noctes.

nam & Noctua ibi erat acu appicta. Ea avis sacra Palladi fer-
tur, Vigilantiae Symbolum. In hujus enim Divae castris stipen-
dia meriturus, somni parcus est & - nocturno exsomnis olivo Im-
moritur. (Cass. Parm. Epigr.
) Sed & in laeva istac basis planitie ex-
arata erant vorsa quaedam, hujus tenoris:

Rhetora, Rectoremq olim mirata Lycea,
sudantemq in Agone audiit Argyrope.
Nunc quoq Te Phoebo gaudet Parnassus ad Elmum.
Scriberis a Doctisscribere-doctamanus.
Numina digna typis, cuipraela typographa curae.
Palladium loquitur Bibliotheca Ducem.

XIX. Succedebat Teutillis sive Patrii Sermonis Genius-
viridi habitu insignis, Os humerosq Deaesimilis (Virg. AEn. 1, 602.)
cincinnis in orbem fractis circa ejus lacteas, sed & purpuratas,
genas libere luxuriantibus: adeo in Statua effinxerat, augescen-
tem indies & jam liberiorem Vernaculae venustatem, ingenio-
sus artifex. Praeterea caput obsidebat corolla, laureis myrteisq;
frondibus inter sequaces hederas, contexta. Vultus autem
recta in vultum Principis, tanquam ad cynosuram suam de-
votissime conversus, - obtutu haerebat defixus in uno. (ibid, v. 509.)
Nec Elogium deerat, quod Schedae oblongae inscribtum dextera
super caput elevabat, hoc argumento:

Ach mich erfreut/ O Fürst/ dein treuestes Befreyen/
mich deine Teutsche Sprach/ die deiner nit vergisst.
Nun mehr darf ich mich nicht vor fremden Sprachenscheuen/
weil meine Zier/ O Held/ durch dich gezierter ist.
Es mögen andre nun mir Neid und Abgunst dräuen:
Ich bin beglückt genug/ weil du mir gnädig bist.
Ach
+ + + 3

XIIX. Alterum latus Caſia virgo, ægide achaſtâ formida-
bilis, fæmineo pectore viriles animos tegens, eingebat. Nec
ſatis audenter in eam me ſpectabundum vidiſſes, dum verebar,
ut facies mihi Gorgone conſpectâ, ſaxo concreſcat oborto (Ovid. Me-
tam. 5, 202.
) In haſtæ ſummitate pendebat appluſtre ſericum,
cærulei coloris, cui intexta quoque erat, quæ in frontiſpicio
ædis, Selenes figura, diſerimine ſecta bicorni. (Virg. Epigr.) cum hac
Epigraphâ:

Eant. hoc. nostræ. lumine. noctes.

nam & Noctua ibi erat acu appicta. Ea avis ſacra Palladi fer-
tur, Vigilantiæ Symbolum. In hujus enim Divæ caſtris ſtipen-
dia meriturus, ſomni parcus eſt & ‒ nocturno exſomnis olivo Im-
moritur. (Caſſ. Parm. Epigr.
) Sed & in læva iſtâc baſis planitie ex-
arata erant vorſa quædam, hujus tenoris:

Rhetora, Rectoremq́ olim mirata Lycéa,
ſudantemq́ in Agone audiit Argyrope.
Nunc quoq Te Phœbo gaudet Parnaſſus ad Elmum.
Scriberis à Doctisſcribere-doctamanus.
Numina digna typis, cuipræla typographa curæ.
Palladium loquitur Bibliotheca Ducem.

XIX. Succedebat Teutillis ſive Patrii Sermonis Genius-
viridi habitu inſignis, Os humerosq́ Deæſimilis (Virg. Æn. 1, 602.)
cincinnis in orbem fractis circa ejus lacteas, ſed & purpuratas,
genas liberè luxuriantibus: adeò in Statuâ effinxerat, augeſcen-
tem indies & jam liberiorem Vernaculæ venuſtatem, ingenio-
ſus artifex. Præterea caput obſidebat corolla, laureis myrteisq́;
frondibus inter ſequaces hederas, contexta. Vultus autem
rectà in vultum Principis, tanquam ad cynoſuram ſuam de-
votiſſimè converſus, ‒ obtutu hærebat defixus in uno. (ibid, v. 509.)
Nec Elogium deerat, quod Schedæ oblongæ inſcribtum dextera
ſuper caput elevabat, hoc argumento:

Ach mich erfreut/ O Fuͤrſt/ dein treueſtes Befreyen/
mich deine Teutſche Sprach/ die deiner nit vergiſſt.
Nun mehr darf ich mich nicht vor fremden Sprachenſcheuen/
weil meine Zier/ O Held/ durch dich gezierter iſt.
Es moͤgen andre nun mir Neid und Abgunſt draͤuen:
Ich bin begluͤckt genug/ weil du mir gnaͤdig biſt.
Ach
† † † 3
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div>
        <pb facs="#f0027"/>
        <p> <hi rendition="#aq">XIIX. <hi rendition="#i">A</hi>lterum latus <hi rendition="#i">Ca&#x017F;ia virgo</hi>, ægide acha&#x017F;tâ formida-<lb/>
bilis, fæmineo pectore viriles animos tegens, eingebat. Nec<lb/>
&#x017F;atis audenter in eam me &#x017F;pectabundum vidi&#x017F;&#x017F;es, dum verebar,<lb/>
ut facies mihi <hi rendition="#i">Gorgone con&#x017F;pectâ, &#x017F;axo concre&#x017F;cat oborto</hi> (<hi rendition="#i">Ovid. Me-<lb/>
tam. 5, 202.</hi>) In ha&#x017F;&#x017F;ummitate pendebat applu&#x017F;tre &#x017F;ericum,<lb/>
cærulei coloris, cui intexta quoque erat, quæ in fronti&#x017F;picio<lb/>
ædis, <hi rendition="#i">Selenes</hi> figura, <hi rendition="#i">di&#x017F;erimine &#x017F;ecta bicorni.</hi> (<hi rendition="#i">Virg. Epigr.</hi>) cum hac<lb/>
Epigraphâ:</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#k"> <hi rendition="#aq">Eant. hoc. nostræ. lumine. noctes.</hi> </hi> </l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">nam &amp; Noctua ibi erat acu appicta. Ea avis &#x017F;acra Palladi fer-<lb/>
tur, Vigilantiæ Symbolum. In hujus enim Divæ ca&#x017F;tris &#x017F;tipen-<lb/>
dia meriturus, &#x017F;omni parcus e&#x017F;t &amp; &#x2012; <hi rendition="#i">nocturno ex&#x017F;omnis olivo Im-<lb/>
moritur. (Ca&#x017F;&#x017F;. Parm. Epigr.</hi>) Sed &amp; in læva i&#x017F;tâc ba&#x017F;is planitie ex-<lb/>
arata erant vor&#x017F;a quædam, hujus tenoris:</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#aq">Rhetora, Rectorem<hi rendition="#i">q&#x0301; olim mirata Lycéa,</hi></hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">&#x017F;udantemq&#x0301; in</hi> Agone <hi rendition="#i">audiit A</hi>rgyrope.</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">Nunc quoq Te Ph&#x0153;bo gaudet Parna&#x017F;&#x017F;us ad</hi> Elmum.</l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Scriberis à Doctis&#x017F;cribere-doctamanus.</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">Numina digna typis, cuipræla</hi><hi rendition="#k">t</hi>ypographa <hi rendition="#i">curæ.</hi></l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">Palladium loquitur</hi> Bibliotheca <hi rendition="#i">Ducem.</hi></l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">XIX. Succedebat <hi rendition="#i">Teutillis</hi> &#x017F;ive Patrii Sermonis Genius-<lb/>
viridi habitu in&#x017F;ignis, <hi rendition="#i">Os humerosq&#x0301; Deæ&#x017F;imilis</hi> (<hi rendition="#i">Virg. Æn. 1, 602.</hi>)<lb/>
cincinnis in orbem fractis circa ejus lacteas, &#x017F;ed &amp; purpuratas,<lb/>
genas liberè luxuriantibus: adeò in Statuâ effinxerat, auge&#x017F;cen-<lb/>
tem indies &amp; jam liberiorem Vernaculæ venu&#x017F;tatem, ingenio-<lb/>
&#x017F;us artifex. Præterea caput ob&#x017F;idebat corolla, laureis myrteisq&#x0301;;<lb/>
frondibus inter &#x017F;equaces hederas, contexta. Vultus autem<lb/>
rectà in vultum Principis, tanquam ad cyno&#x017F;uram &#x017F;uam de-<lb/>
voti&#x017F;&#x017F;imè conver&#x017F;us, &#x2012; <hi rendition="#i">obtutu hærebat defixus in uno. (ibid, v. 509.</hi>)<lb/>
Nec Elogium deerat, quod Schedæ oblongæ in&#x017F;cribtum dextera<lb/>
&#x017F;uper caput elevabat, hoc argumento:</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l>Ach mich erfreut/ O Fu&#x0364;r&#x017F;t/ dein treue&#x017F;tes <hi rendition="#fr">Befreyen/</hi><ref target="#*"/></l><lb/>
          <l>mich deine <hi rendition="#fr">Teut&#x017F;che Sprach/</hi> die <hi rendition="#fr">deiner nit vergi&#x017F;&#x017F;t</hi><ref target="#*"/>.</l><lb/>
          <l> <hi rendition="#fr">Nun mehr darf ich mich nicht vor fremden Sprachen&#x017F;cheuen/</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#fr">weil meine Zier/ O Held/ durch dich gezierter i&#x017F;t.</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#fr">Es mo&#x0364;gen andre nun mir Neid und Abgun&#x017F;t dra&#x0364;uen:</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#fr">Ich bin beglu&#x0364;ckt genug/ weil du mir gna&#x0364;dig bi&#x017F;t.</hi> </l><lb/>
          <fw place="bottom" type="sig">&#x2020; &#x2020; &#x2020; 3</fw>
          <fw place="bottom" type="catch">Ach</fw><lb/>
        </lg>
      </div>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0027] XIIX. Alterum latus Caſia virgo, ægide achaſtâ formida- bilis, fæmineo pectore viriles animos tegens, eingebat. Nec ſatis audenter in eam me ſpectabundum vidiſſes, dum verebar, ut facies mihi Gorgone conſpectâ, ſaxo concreſcat oborto (Ovid. Me- tam. 5, 202.) In haſtæ ſummitate pendebat appluſtre ſericum, cærulei coloris, cui intexta quoque erat, quæ in frontiſpicio ædis, Selenes figura, diſerimine ſecta bicorni. (Virg. Epigr.) cum hac Epigraphâ: Eant. hoc. nostræ. lumine. noctes. nam & Noctua ibi erat acu appicta. Ea avis ſacra Palladi fer- tur, Vigilantiæ Symbolum. In hujus enim Divæ caſtris ſtipen- dia meriturus, ſomni parcus eſt & ‒ nocturno exſomnis olivo Im- moritur. (Caſſ. Parm. Epigr.) Sed & in læva iſtâc baſis planitie ex- arata erant vorſa quædam, hujus tenoris: Rhetora, Rectoremq́ olim mirata Lycéa, ſudantemq́ in Agone audiit Argyrope. Nunc quoq Te Phœbo gaudet Parnaſſus ad Elmum. Scriberis à Doctisſcribere-doctamanus. Numina digna typis, cuipræla typographa curæ. Palladium loquitur Bibliotheca Ducem. XIX. Succedebat Teutillis ſive Patrii Sermonis Genius- viridi habitu inſignis, Os humerosq́ Deæſimilis (Virg. Æn. 1, 602.) cincinnis in orbem fractis circa ejus lacteas, ſed & purpuratas, genas liberè luxuriantibus: adeò in Statuâ effinxerat, augeſcen- tem indies & jam liberiorem Vernaculæ venuſtatem, ingenio- ſus artifex. Præterea caput obſidebat corolla, laureis myrteisq́; frondibus inter ſequaces hederas, contexta. Vultus autem rectà in vultum Principis, tanquam ad cynoſuram ſuam de- votiſſimè converſus, ‒ obtutu hærebat defixus in uno. (ibid, v. 509.) Nec Elogium deerat, quod Schedæ oblongæ inſcribtum dextera ſuper caput elevabat, hoc argumento: Ach mich erfreut/ O Fuͤrſt/ dein treueſtes Befreyen/ mich deine Teutſche Sprach/ die deiner nit vergiſſt. Nun mehr darf ich mich nicht vor fremden Sprachenſcheuen/ weil meine Zier/ O Held/ durch dich gezierter iſt. Es moͤgen andre nun mir Neid und Abgunſt draͤuen: Ich bin begluͤckt genug/ weil du mir gnaͤdig biſt. Ach † † † 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/27
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/27>, abgerufen am 23.04.2024.