Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite
Ach lebe mir noch lang! ich leb in deinem Leben:
stirbst du/ so wird dein Tod dem Tod mich übergeben.
* Allusio ad nomen & Emblema Principis, inter Carpophoros.

XX. E superiori loco, capiti Principis imminebat vela-
brum, aulaea pandens preciosissima & plane Attalica. Hoc ab
utroque latere sustinebat Pietas & Iustiria, virtutum illa regina,
haec complementum. Et illa quidem adaperto pectore, san-
ctissimun Dei nomen Tetragrammaton, cordi incisum; hec lan-
ces & ultorem gladium, manibus, exhibebat, ceterum aureo
diademate insignis. Aderant quoque lemmata; & in hac qui-
dem lancis utriusque oram, ut & gladium, cujus capulo vin-
dex oculus loco sphaerulae insidebat, singula haec disticha no-
tabam:

Ipsa quidem virtus sibimet pulcerrima merces;
Sed tamen im mensum praemia calcar habent.
Sit tortura comes delicti, paenaq noxae!
Parcere, cum possis plectere, Regis at est.
Ense recidatur tamen immedicabile membrum;
parspereat, sanum corpus ut esse queat.

XXI. Divam Eusebien, innuendo devotae mentis ardori,
palla rutila sive ignea, & flammeum, quale olim Flaminica as-
sidue gerebat, circumfluebat; cuius quoque in ora infima hoc
Hexastichon legebatur:

Audiat in terris cum Princeps Numinis Icon,
Ectypus Archetypo congruat ergo decet.
Qui, dare jura, dedit, fas est, huic reddere thura;
hunc colat, a quo, quodq ipse colatur, habet.
Hoc facit Augustus. gusta usu! vera locutum
dixeris, e regione enthea Scribta lege.

XXII. Erat autem basi e diametro opposita Mensa ebur-
nea, peristromate holoserico, cujus picturam textilem artifici-
osa acus aureolo filo mire distinxerat, instrata. Huic impositi
erant bracteis aureis & purpura induti duo Libri, uterque alter
Harmoniae Evangelicae, alter XPisobiotitoc titulo, incli-
tum Autorem jactantes Principem. Pientissimam operam, hisce
navatam, Pietas ipsa. ut conjicere erat, prosphonou~sa commenda-
verat, hac, in membrana, inscribtione:

Divo-
Ach lebe mir noch lang! ich leb in deinem Leben:
ſtirbſt du/ ſo wird dein Tod dem Tod mich uͤbergeben.
* Alluſio ad nomen & Emblema Principis, inter Carpophoros.

XX. E ſuperiori loco, capiti Principis imminebat vela-
brum, aulæa pandens precioſiſſima & planè Attalica. Hoc ab
utroque latere ſuſtinebat Pietas & Iustiria, virtutum illa regina,
hæc complementum. Et illa quidem adaperto pectore, ſan-
ctiſſimũ Dei nomen Tetragrammaton, cordi inciſum; hęc lan-
ces & ultorem gladium, manibus, exhibebat, ceterum aureo
diademate inſignis. Aderant quoque lemmata; & in hac qui-
dem lancis utriusque oram, ut & gladium, cujus capulo vin-
dex oculus loco ſphærulæ inſidebat, ſingula hæc diſticha no-
tabam:

Ipſa quidem virtus ſibimet pulcerrima merces;
Sed tamen im menſum præmia calcar habent.
Sit tortura comes delicti, pænaq́ noxæ!
Parcere, cum poſſis plectere, Regis at est.
Enſe recidatur tamen immedicabile membrum;
parspereat, ſanum corpus ut eſſe queat.

XXI. Divam Euſebien, innuendo devotæ mentis ardori,
palla rutila ſive ignea, & flammeum, quale olim Flaminica as-
ſiduè gerebat, circumfluebat; cuius quoque in orâ infima hoc
Hexaſtichon legebatur:

Audiat in terris cum Princeps Numinis Icon,
Ectypus Archetypo congruat ergò decet.
Qui, dare jura, dedit, fas est, huic reddere thura;
hunc colat, à quo, quodq́ ipſe colatur, habet.
Hoc facit Augustus. guſta uſu! vera locutum
dixeris, è regione enthea Scribta lege.

XXII. Erat autem baſi è diametro oppoſita Menſa ebur-
nea, periſtromate holoſerico, cujus picturam textilem artifici-
oſa acus aureolo filo mirè diſtinxerat, inſtrata. Huic impoſiti
erant bracteis aureis & purpura induti duo Libri, uterque alter
Harmoniæ Evangelicæ, alter XPiſobiotitoc titulo, incli-
tum Autorem jactantes Principem. Pientiſſimam operam, hiſce
navatam, Pietas ipſa. ut conjicere erat, ϖροσφονȣ῀σα commenda-
verat, hâc, in membranâ, inſcribtione:

Divo-
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div>
        <lg type="poem">
          <pb facs="#f0028"/>
          <l>Ach lebe mir noch lang! ich leb in deinem Leben:</l><lb/>
          <l>&#x017F;tirb&#x017F;t du/ &#x017F;o wird dein Tod dem Tod mich u&#x0364;bergeben.</l>
        </lg><lb/>
        <note place="end" n="*"> <hi rendition="#i"> <hi rendition="#aq">Allu&#x017F;io ad nomen &amp; Emblema Principis, inter Carpophoros.</hi> </hi> </note><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">XX.</hi> E &#x017F;uperiori loco, capiti Principis imminebat vela-<lb/>
brum, aulæa pandens precio&#x017F;i&#x017F;&#x017F;ima &amp; planè Attalica. Hoc ab<lb/>
utroque latere &#x017F;u&#x017F;tinebat <hi rendition="#i">Pietas &amp; Iustiria</hi>, virtutum illa regina,<lb/>
hæc complementum. Et illa quidem adaperto pectore, &#x017F;an-<lb/>
cti&#x017F;&#x017F;imu&#x0303; Dei nomen Tetragrammaton, cordi inci&#x017F;um; h&#x0119;c lan-<lb/>
ces &amp; ultorem gladium, manibus, exhibebat, ceterum aureo<lb/>
diademate in&#x017F;ignis. Aderant quoque lemmata; &amp; in hac qui-<lb/>
dem lancis utriusque oram, ut &amp; gladium, cujus capulo vin-<lb/>
dex oculus loco &#x017F;phærulæ in&#x017F;idebat, &#x017F;ingula hæc di&#x017F;ticha no-<lb/>
tabam:</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ip&#x017F;a quidem virtus &#x017F;ibimet pulcerrima merces</hi>;</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Sed tamen im men&#x017F;um præmia calcar habent.</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">Sit tortura comes delicti, pænaq&#x0301; noxæ</hi>!</l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Parcere, cum po&#x017F;&#x017F;is plectere, Regis at est.</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">En&#x017F;e recidatur tamen immedicabile membrum</hi>;</l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">parspereat, &#x017F;anum corpus ut e&#x017F;&#x017F;e queat</hi>.</l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">XXI.</hi> Divam <hi rendition="#i">Eu&#x017F;ebien,</hi> innuendo devotæ mentis ardori,<lb/>
palla rutila &#x017F;ive ignea, &amp; flammeum, quale olim Flaminica as-<lb/>
&#x017F;iduè gerebat, circumfluebat; cuius quoque in orâ infima hoc<lb/>
Hexa&#x017F;tichon legebatur:</hi> </p><lb/>
        <lg type="poem">
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Audiat in terris cum Princeps Numinis Icon,</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ectypus Archetypo congruat ergò decet.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Qui, dare jura, dedit, fas est, huic reddere thura;</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">hunc colat, à quo, quodq&#x0301; ip&#x017F;e colatur, habet.</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Hoc facit</hi><hi rendition="#k"><hi rendition="#i">A</hi>ugustus.</hi> gu&#x017F;ta u&#x017F;u<hi rendition="#i">! vera locutum</hi></hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">dixeris, è regione enthea</hi> Scribta <hi rendition="#i">lege.</hi></l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">XXII</hi>. Erat autem ba&#x017F;i è diametro oppo&#x017F;ita Men&#x017F;a ebur-<lb/>
nea, peri&#x017F;tromate holo&#x017F;erico, cujus picturam textilem artifici-<lb/>
o&#x017F;a acus aureolo filo mirè di&#x017F;tinxerat, in&#x017F;trata. Huic impo&#x017F;iti<lb/>
erant bracteis aureis &amp; purpura <hi rendition="#i">i</hi>nduti duo Libri, uterque alter<lb/><hi rendition="#k">Harmoniæ Evangelicæ,</hi> alter <hi rendition="#k">XPi&#x017F;obiotitoc</hi> titulo, incli-<lb/>
tum <hi rendition="#i">Autorem j</hi>actantes <hi rendition="#i">Principem</hi>. Pienti&#x017F;&#x017F;imam operam, hi&#x017F;ce<lb/>
navatam, Pietas ip&#x017F;a. ut conjicere erat, &#x03D6;&#x03C1;&#x03BF;&#x03C3;&#x03C6;&#x03BF;&#x03BD;&#x0223;&#x1FC0;&#x03C3;&#x03B1; commenda-<lb/>
verat, hâc, in membranâ, in&#x017F;cribtione:</hi> </p><lb/>
        <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">Divo-</hi> </fw><lb/>
      </div>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0028] Ach lebe mir noch lang! ich leb in deinem Leben: ſtirbſt du/ ſo wird dein Tod dem Tod mich uͤbergeben. * Alluſio ad nomen & Emblema Principis, inter Carpophoros. XX. E ſuperiori loco, capiti Principis imminebat vela- brum, aulæa pandens precioſiſſima & planè Attalica. Hoc ab utroque latere ſuſtinebat Pietas & Iustiria, virtutum illa regina, hæc complementum. Et illa quidem adaperto pectore, ſan- ctiſſimũ Dei nomen Tetragrammaton, cordi inciſum; hęc lan- ces & ultorem gladium, manibus, exhibebat, ceterum aureo diademate inſignis. Aderant quoque lemmata; & in hac qui- dem lancis utriusque oram, ut & gladium, cujus capulo vin- dex oculus loco ſphærulæ inſidebat, ſingula hæc diſticha no- tabam: Ipſa quidem virtus ſibimet pulcerrima merces; Sed tamen im menſum præmia calcar habent. Sit tortura comes delicti, pænaq́ noxæ! Parcere, cum poſſis plectere, Regis at est. Enſe recidatur tamen immedicabile membrum; parspereat, ſanum corpus ut eſſe queat. XXI. Divam Euſebien, innuendo devotæ mentis ardori, palla rutila ſive ignea, & flammeum, quale olim Flaminica as- ſiduè gerebat, circumfluebat; cuius quoque in orâ infima hoc Hexaſtichon legebatur: Audiat in terris cum Princeps Numinis Icon, Ectypus Archetypo congruat ergò decet. Qui, dare jura, dedit, fas est, huic reddere thura; hunc colat, à quo, quodq́ ipſe colatur, habet. Hoc facit Augustus. guſta uſu! vera locutum dixeris, è regione enthea Scribta lege. XXII. Erat autem baſi è diametro oppoſita Menſa ebur- nea, periſtromate holoſerico, cujus picturam textilem artifici- oſa acus aureolo filo mirè diſtinxerat, inſtrata. Huic impoſiti erant bracteis aureis & purpura induti duo Libri, uterque alter Harmoniæ Evangelicæ, alter XPiſobiotitoc titulo, incli- tum Autorem jactantes Principem. Pientiſſimam operam, hiſce navatam, Pietas ipſa. ut conjicere erat, ϖροσφονȣ῀σα commenda- verat, hâc, in membranâ, inſcribtione: Divo-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/28
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/28>, abgerufen am 25.04.2024.