Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704.

Bild:
<< vorherige Seite
ADIMARI
51. Die Schöne im Fieber.

Die Hitze lob' ich zwar/ die deine Brust entzündet/
Und die natürliche Bewegung dir verrückt/
Doch glaube/ daß sich nicht darauff mein Wünschen gründet/
Daß du mit solcher Qual solt lange seyn bestrickt.
Wenn man dich aber in der Hitze schöner findet/
Und wenn dein mattes Aug' uns lindre Stralen schickt/
So dencke/ daß man thut/ worzu Natur verbindet/
Sich selber gönnt und hofft mehr so zu seyn beglückt.
Beklaget sich dein Mund/ gehn Seufftzer von dem Hertzen/
Thut dir verborgner Brand in allen Adern weh/
So hoff' ich Beyleid auch von dir bey gleichen Schmertzen.
Kan ich in Hitz und Frost dich ungescheut verehren/
So mag die gantze Welt mir zum Vergnügen hören:
Ich lieb und hoffe stets/ es gehe wie es geh.



Hic ardor, quamvis gravis, optabilis est: disce his angustiis il-
las evadere, quibus nec Physicus, nec herba medicabitur. Pe-
trarcha
.

Corpus valetudo tenet, non animum. Sen.

Quis febricitantis & frigida prohibiti maledicta in malam
partem accipit?

Equidem scio, quod malorum ultimum est, amare malum, sed
me ipsum diligo.

Cui enim non ex alieno incommodo lucrum?

Exhibetur etiam in lectulo virtus: aut tu febrim relinques,
aut ipsa te.

Est virtuti etiam in lectulo locus.

Et nemo diu ardet.

Consortium rerum omnium inter nos facit amicitia.

Magnus est Amor, qui ex misericordia venit.


52. Die
ADIMARI
51. Die Schoͤne im Fieber.

Die Hitze lob’ ich zwar/ die deine Bruſt entzuͤndet/
Und die natuͤrliche Bewegung dir verruͤckt/
Doch glaube/ daß ſich nicht darauff mein Wuͤnſchen gruͤndet/
Daß du mit ſolcher Qual ſolt lange ſeyn beſtrickt.
Wenn man dich aber in der Hitze ſchoͤner findet/
Und wenn dein mattes Aug’ uns lindre Stralen ſchickt/
So dencke/ daß man thut/ worzu Natur verbindet/
Sich ſelber goͤnnt und hofft mehr ſo zu ſeyn begluͤckt.
Beklaget ſich dein Mund/ gehn Seufftzer von dem Hertzen/
Thut dir verborgner Brand in allen Adern weh/
So hoff’ ich Beyleid auch von dir bey gleichen Schmertzen.
Kan ich in Hitz und Froſt dich ungeſcheut verehren/
So mag die gantze Welt mir zum Vergnuͤgen hoͤren:
Ich lieb und hoffe ſtets/ es gehe wie es geh.



Hic ardor, quamvis gravis, optabilis eſt: diſce his anguſtiis il-
las evadere, quibus nec Phyſicus, nec herba medicabitur. Pe-
trarcha
.

Corpus valetudo tenet, non animum. Sen.

Quis febricitantis & frigida prohibiti maledicta in malam
partem accipit?

Equidem ſcio, quod malorum ultimum eſt, amare malum, ſed
me ipſum diligo.

Cui enim non ex alieno incommodo lucrum?

Exhibetur etiam in lectulo virtus: aut tu febrim relinques,
aut ipſa te.

Eſt virtuti etiam in lectulo locus.

Et nemo diu ardet.

Conſortium rerum omnium inter nos facit amicitia.

Magnus eſt Amor, qui ex miſericordia venit.


52. Die
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0342" n="242"/>
          <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#aq">ADIMARI</hi> </hi> </fw><lb/>
          <lg type="poem">
            <head> <hi rendition="#b">51. Die Scho&#x0364;ne im Fieber.</hi> </head><lb/>
            <l><hi rendition="#in">D</hi>ie Hitze lob&#x2019; ich zwar/ die deine Bru&#x017F;t entzu&#x0364;ndet/</l><lb/>
            <l>Und die natu&#x0364;rliche Bewegung dir verru&#x0364;ckt/</l><lb/>
            <l>Doch glaube/ daß &#x017F;ich nicht darauff mein Wu&#x0364;n&#x017F;chen gru&#x0364;ndet/</l><lb/>
            <l>Daß du mit &#x017F;olcher Qual &#x017F;olt lange &#x017F;eyn be&#x017F;trickt.</l><lb/>
            <l>Wenn man dich aber in der Hitze &#x017F;cho&#x0364;ner findet/</l><lb/>
            <l>Und wenn dein mattes Aug&#x2019; uns lindre Stralen &#x017F;chickt/</l><lb/>
            <l>So dencke/ daß man thut/ worzu Natur verbindet/</l><lb/>
            <l>Sich &#x017F;elber go&#x0364;nnt und hofft mehr &#x017F;o zu &#x017F;eyn beglu&#x0364;ckt.</l><lb/>
            <l>Beklaget &#x017F;ich dein Mund/ gehn Seufftzer von dem Hertzen/</l><lb/>
            <l>Thut dir verborgner Brand in allen Adern weh/</l><lb/>
            <l>So hoff&#x2019; ich Beyleid auch von dir bey gleichen Schmertzen.</l><lb/>
            <l>Kan ich in Hitz und Fro&#x017F;t dich unge&#x017F;cheut verehren/</l><lb/>
            <l>So mag die gantze Welt mir zum Vergnu&#x0364;gen ho&#x0364;ren:</l><lb/>
            <l>Ich lieb und hoffe &#x017F;tets/ es gehe wie es geh.</l>
          </lg><lb/>
          <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Hic ardor, quamvis gravis, optabilis e&#x017F;t: di&#x017F;ce his angu&#x017F;tiis il-<lb/>
las evadere, quibus nec Phy&#x017F;icus, nec herba medicabitur. <hi rendition="#i">Pe-<lb/>
trarcha</hi>.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Corpus valetudo tenet, non animum. <hi rendition="#i">Sen</hi>.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Quis febricitantis &amp; frigida prohibiti maledicta in malam<lb/>
partem accipit?</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Equidem &#x017F;cio, quod malorum ultimum e&#x017F;t, amare malum, &#x017F;ed<lb/>
me ip&#x017F;um diligo.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Cui enim non ex alieno incommodo lucrum?</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Exhibetur etiam in lectulo virtus: aut tu febrim relinques,<lb/>
aut ip&#x017F;a te.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">E&#x017F;t virtuti etiam in lectulo locus.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Et nemo diu ardet.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Con&#x017F;ortium rerum omnium inter nos facit amicitia.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Magnus e&#x017F;t Amor, qui ex mi&#x017F;ericordia venit.</hi> </p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#b">52. Die</hi> </fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[242/0342] ADIMARI 51. Die Schoͤne im Fieber. Die Hitze lob’ ich zwar/ die deine Bruſt entzuͤndet/ Und die natuͤrliche Bewegung dir verruͤckt/ Doch glaube/ daß ſich nicht darauff mein Wuͤnſchen gruͤndet/ Daß du mit ſolcher Qual ſolt lange ſeyn beſtrickt. Wenn man dich aber in der Hitze ſchoͤner findet/ Und wenn dein mattes Aug’ uns lindre Stralen ſchickt/ So dencke/ daß man thut/ worzu Natur verbindet/ Sich ſelber goͤnnt und hofft mehr ſo zu ſeyn begluͤckt. Beklaget ſich dein Mund/ gehn Seufftzer von dem Hertzen/ Thut dir verborgner Brand in allen Adern weh/ So hoff’ ich Beyleid auch von dir bey gleichen Schmertzen. Kan ich in Hitz und Froſt dich ungeſcheut verehren/ So mag die gantze Welt mir zum Vergnuͤgen hoͤren: Ich lieb und hoffe ſtets/ es gehe wie es geh. Hic ardor, quamvis gravis, optabilis eſt: diſce his anguſtiis il- las evadere, quibus nec Phyſicus, nec herba medicabitur. Pe- trarcha. Corpus valetudo tenet, non animum. Sen. Quis febricitantis & frigida prohibiti maledicta in malam partem accipit? Equidem ſcio, quod malorum ultimum eſt, amare malum, ſed me ipſum diligo. Cui enim non ex alieno incommodo lucrum? Exhibetur etiam in lectulo virtus: aut tu febrim relinques, aut ipſa te. Eſt virtuti etiam in lectulo locus. Et nemo diu ardet. Conſortium rerum omnium inter nos facit amicitia. Magnus eſt Amor, qui ex miſericordia venit. 52. Die

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Das Exemplar enthält mehrere Werke. Herausgegeben… [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/342
Zitationshilfe: Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704, S. 242. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/342>, abgerufen am 17.05.2024.