Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704.

Bild:
<< vorherige Seite
Schertz-Sonnette.
44. Die Schöne Fette.

Ich müst im Golde selbst mit Armutt seyn umfangen/
Im Hunger leiden Durst/ wenn ich mein schönes Kind/
Bey der die kühne Hand ihr voll Vergnügen findt/
Nicht schäzte Lobens-werth die auffgepaußten Wangen.
Wolt ihr mit Mumien/ Geripp und Geistern prangen/
Die ihr/ was mager/ liebt/ so fürchtet Glutt und Wind.
Verbrennt ein dürres Scheit nicht/ wenn es kaum entzündt/
Ein grüner Stock voll Safft läst lange Wärmd' empfangen.
Im Uberfluß besteht der Schatz der Amalthe,
Der volle Monden leucht am schönsten in der Höh:
Man solte wohl dein Lob biß an die Sonne treiben/
Mein Apffel-runder Schatz; doch sag ich diß allein
Dir noch zum Lobe nach/ soltstu gleich nackend seyn/
So wird dir doch noch viel zu zeigen übrig bleiben.



Omnes tui mirantur, quae tam crassam cervicem habes.

Ego vero non, quia semper debet plus esse virium in latore
quam in onere.

Venter praecepta non audit, poscit, appellat.

Luna deficit, nunc obumbratur, donec totum impleat Or-
bem, & nitidae surgunt fruges ramique virescunt.

Cogita saepe coelestia ingenia ex hoc fasce corporeae molis
erumpere & ad miram altitudinem pervenire.

De Baccho pingui cecinit Euripides:
Coeloque parvum Jupiter infantem tulit.


45. Die
Schertz-Sonnette.
44. Die Schoͤne Fette.

Ich muͤſt im Golde ſelbſt mit Armutt ſeyn umfangen/
Im Hunger leiden Durſt/ wenn ich mein ſchoͤnes Kind/
Bey der die kuͤhne Hand ihr voll Vergnuͤgen findt/
Nicht ſchaͤzte Lobens-werth die auffgepaußten Wangen.
Wolt ihr mit Mumien/ Geripp und Geiſtern prangen/
Die ihr/ was mager/ liebt/ ſo fuͤrchtet Glutt und Wind.
Verbrennt ein duͤrres Scheit nicht/ wenn es kaum entzuͤndt/
Ein gruͤner Stock voll Safft laͤſt lange Waͤrmd’ empfangen.
Im Uberfluß beſteht der Schatz der Amalthé,
Der volle Monden leucht am ſchoͤnſten in der Hoͤh:
Man ſolte wohl dein Lob biß an die Sonne treiben/
Mein Apffel-runder Schatz; doch ſag ich diß allein
Dir noch zum Lobe nach/ ſoltſtu gleich nackend ſeyn/
So wird dir doch noch viel zu zeigen uͤbrig bleiben.



Omnes tui mirantur, quæ tam craſſam cervicem habes.

Ego vero non, quia ſemper debet plus eſſe virium in latore
quam in onere.

Venter præcepta non audit, poſcit, appellat.

Luna deficit, nunc obumbratur, donec totum impleat Or-
bem, & nitidæ ſurgunt fruges ramique vireſcunt.

Cogita ſæpe cœleſtia ingenia ex hoc faſce corporeæ molis
erumpere & ad miram altitudinem pervenire.

De Baccho pingui cecinit Euripides:
Cœloque parvum Jupiter infantem tulit.


45. Die
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0335" n="235"/>
          <fw place="top" type="header">Schertz-Sonnette.</fw><lb/>
          <lg type="poem">
            <head> <hi rendition="#b">44. Die Scho&#x0364;ne Fette.</hi> </head><lb/>
            <l><hi rendition="#in">I</hi>ch mu&#x0364;&#x017F;t im Golde &#x017F;elb&#x017F;t mit Armutt &#x017F;eyn umfangen/</l><lb/>
            <l>Im Hunger leiden Dur&#x017F;t/ wenn ich mein &#x017F;cho&#x0364;nes Kind/</l><lb/>
            <l>Bey der die ku&#x0364;hne Hand ihr voll Vergnu&#x0364;gen findt/</l><lb/>
            <l>Nicht &#x017F;cha&#x0364;zte Lobens-werth die auffgepaußten Wangen.</l><lb/>
            <l>Wolt ihr mit Mumien/ Geripp und Gei&#x017F;tern prangen/</l><lb/>
            <l>Die ihr/ was mager/ liebt/ &#x017F;o fu&#x0364;rchtet Glutt und Wind.</l><lb/>
            <l>Verbrennt ein du&#x0364;rres Scheit nicht/ wenn es kaum entzu&#x0364;ndt/</l><lb/>
            <l>Ein gru&#x0364;ner Stock voll Safft la&#x0364;&#x017F;t lange Wa&#x0364;rmd&#x2019; empfangen.</l><lb/>
            <l>Im Uberfluß be&#x017F;teht der Schatz der <hi rendition="#aq">Amalthé</hi>,</l><lb/>
            <l>Der volle Monden leucht am &#x017F;cho&#x0364;n&#x017F;ten in der Ho&#x0364;h:</l><lb/>
            <l>Man &#x017F;olte wohl dein Lob biß an die Sonne treiben/</l><lb/>
            <l>Mein Apffel-runder Schatz; doch &#x017F;ag ich diß allein</l><lb/>
            <l>Dir noch zum Lobe nach/ &#x017F;olt&#x017F;tu gleich nackend &#x017F;eyn/</l><lb/>
            <l>So wird dir doch noch viel zu zeigen u&#x0364;brig bleiben.</l>
          </lg><lb/>
          <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Omnes tui mirantur, quæ tam cra&#x017F;&#x017F;am cervicem habes.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Ego vero non, quia &#x017F;emper debet plus e&#x017F;&#x017F;e virium in latore<lb/>
quam in onere.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Venter præcepta non audit, po&#x017F;cit, appellat.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Luna deficit, nunc obumbratur, donec totum impleat Or-<lb/>
bem, &amp; nitidæ &#x017F;urgunt fruges ramique vire&#x017F;cunt.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Cogita &#x017F;æpe c&#x0153;le&#x017F;tia ingenia ex hoc fa&#x017F;ce corporeæ molis<lb/>
erumpere &amp; ad miram altitudinem pervenire.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">De Baccho pingui cecinit <hi rendition="#i">Euripides:</hi><lb/><hi rendition="#et">C&#x0153;loque parvum Jupiter infantem tulit.</hi></hi> </p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#b">45. Die</hi> </fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[235/0335] Schertz-Sonnette. 44. Die Schoͤne Fette. Ich muͤſt im Golde ſelbſt mit Armutt ſeyn umfangen/ Im Hunger leiden Durſt/ wenn ich mein ſchoͤnes Kind/ Bey der die kuͤhne Hand ihr voll Vergnuͤgen findt/ Nicht ſchaͤzte Lobens-werth die auffgepaußten Wangen. Wolt ihr mit Mumien/ Geripp und Geiſtern prangen/ Die ihr/ was mager/ liebt/ ſo fuͤrchtet Glutt und Wind. Verbrennt ein duͤrres Scheit nicht/ wenn es kaum entzuͤndt/ Ein gruͤner Stock voll Safft laͤſt lange Waͤrmd’ empfangen. Im Uberfluß beſteht der Schatz der Amalthé, Der volle Monden leucht am ſchoͤnſten in der Hoͤh: Man ſolte wohl dein Lob biß an die Sonne treiben/ Mein Apffel-runder Schatz; doch ſag ich diß allein Dir noch zum Lobe nach/ ſoltſtu gleich nackend ſeyn/ So wird dir doch noch viel zu zeigen uͤbrig bleiben. Omnes tui mirantur, quæ tam craſſam cervicem habes. Ego vero non, quia ſemper debet plus eſſe virium in latore quam in onere. Venter præcepta non audit, poſcit, appellat. Luna deficit, nunc obumbratur, donec totum impleat Or- bem, & nitidæ ſurgunt fruges ramique vireſcunt. Cogita ſæpe cœleſtia ingenia ex hoc faſce corporeæ molis erumpere & ad miram altitudinem pervenire. De Baccho pingui cecinit Euripides: Cœloque parvum Jupiter infantem tulit. 45. Die

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Das Exemplar enthält mehrere Werke. Herausgegeben… [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/335
Zitationshilfe: Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704, S. 235. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/335>, abgerufen am 17.05.2024.