Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704.

Bild:
<< vorherige Seite
ADIMARI
19. * Die Schöne Rothhärigte. *

Wiltu der Haare Brand mit Ziper-Asche decken?
Rubelle/ thu es nicht: Der Schönheit höchsten Preiß/
Nach Urtheil kluger Welt/ behalten roth und weiß.
Die Morgen-Welt schmückt Pferd und sich mit rothen Fle-
cken.
Was in den Adern kocht/ muß Etnens Haubt entstecken.
Der Scheitel heisse Glutt befärbt der Wangen Eiß/
Der Berenizen Haar glänzt so am Himmels-Kreiß;
Mit Stralen solcher Art pflegt Phöbus uns zu wecken.
Das weisse Schindel-Holtz deckt manch verächtlich Hauß;
Man flicht mit gelbem Stroh die Bauer-Hütten aus/
Damit das Ziegel-Dach der Schlösser Zierde sey.
Kömmt Silber oder Bley der Pracht des Goldes gleich?
Carfunckel und Scarlat macht Stein und Farben bleich:
Der rothe Safran ist die theurste Specerey.



Non est AEthiopis inter suos insignis color, nec rufus crinis
apud Germanos. Utrumque decet. Sen. de Ira.

Regia solis erat, sublimibus alta columnis
Clara micans auro. Ep. 115.

Aureus axis erat, temo aureus, aurea summae
Curvatura rotae.

Poetae quod optimum videri volunt seculum, aureum appel-
lant.

Crines nodantur in aurum. Virgil.

Romanae mulieres summa diligentia capillos cinere rutila-
bant. Valer. Maximus.

Imo rutilantibus Germanorum capillis emtis utebantur:
hinc Ovidius:
Jam tibi captivos mittet Germania crines,
Culta triumfatae munere gentis eris.

Dicitur Imperator verus tantam habuisse curam flaventium
capillorum, ut capiti auri ramenta aspergeret, quo magis coma
illuminata slavesceret. Jul. Capitol.

Fuit capillo semper fucato & auri ramentis illuminato. AElius
Lamprid.


20. Die
ADIMARI
19. * Die Schoͤne Rothhaͤrigte. *

Wiltu der Haare Brand mit Ziper-Aſche decken?
Rubelle/ thu es nicht: Der Schoͤnheit hoͤchſten Preiß/
Nach Urtheil kluger Welt/ behalten roth und weiß.
Die Morgen-Welt ſchmuͤckt Pferd und ſich mit rothen Fle-
cken.
Was in den Adern kocht/ muß Etnens Haubt entſtecken.
Der Scheitel heiſſe Glutt befaͤrbt der Wangen Eiß/
Der Berenizen Haar glaͤnzt ſo am Himmels-Kreiß;
Mit Stralen ſolcher Art pflegt Phoͤbus uns zu wecken.
Das weiſſe Schindel-Holtz deckt manch veraͤchtlich Hauß;
Man flicht mit gelbem Stroh die Bauer-Huͤtten aus/
Damit das Ziegel-Dach der Schloͤſſer Zierde ſey.
Koͤmmt Silber oder Bley der Pracht des Goldes gleich?
Carfunckel und Scarlat macht Stein und Farben bleich:
Der rothe Safran iſt die theurſte Specerey.



Non eſt Æthiopis inter ſuos inſignis color, nec rufus crinis
apud Germanos. Utrumque decet. Sen. de Ira.

Regia ſolis erat, ſublimibus alta columnis
Clara micans aurô. Ep. 115.

Aureus axis erat, temo aureus, aurea ſummæ
Curvatura rotæ.

Poëtæ quod optimum videri volunt ſeculum, aureum appel-
lant.

Crines nodantur in aurum. Virgil.

Romanæ mulieres ſumma diligentiâ capillos cinere rutila-
bant. Valer. Maximus.

Imò rutilantibus Germanorum capillis emtis utebantur:
hinc Ovidius:
Jam tibi captivos mittet Germania crines,
Culta triumfatæ munere gentis eris.

Dicitur Imperator verus tantam habuiſſe curam flaventium
capillorum, ut capiti auri ramenta aſpergeret, quo magis coma
illuminata ſlaveſceret. Jul. Capitol.

Fuit capillo ſemper fucatô & auri ramentis illuminatô. Ælius
Lamprid.


20. Die
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0310" n="210"/>
          <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#aq">ADIMARI</hi> </hi> </fw><lb/>
          <lg type="poem">
            <head> <hi rendition="#b">19. * Die Scho&#x0364;ne Rothha&#x0364;rigte. *</hi> </head><lb/>
            <l><hi rendition="#in">W</hi>iltu der Haare Brand mit Ziper-A&#x017F;che decken?</l><lb/>
            <l>Rubelle/ thu es nicht: Der Scho&#x0364;nheit ho&#x0364;ch&#x017F;ten Preiß/</l><lb/>
            <l>Nach Urtheil kluger Welt/ behalten roth und weiß.</l><lb/>
            <l>Die Morgen-Welt &#x017F;chmu&#x0364;ckt Pferd und &#x017F;ich mit rothen Fle-</l><lb/>
            <l> <hi rendition="#c">cken.</hi> </l><lb/>
            <l>Was in den Adern kocht/ muß Etnens Haubt ent&#x017F;tecken.</l><lb/>
            <l>Der Scheitel hei&#x017F;&#x017F;e Glutt befa&#x0364;rbt der Wangen Eiß/</l><lb/>
            <l>Der Berenizen Haar gla&#x0364;nzt &#x017F;o am Himmels-Kreiß;</l><lb/>
            <l>Mit Stralen &#x017F;olcher Art pflegt Pho&#x0364;bus uns zu wecken.</l><lb/>
            <l>Das wei&#x017F;&#x017F;e Schindel-Holtz deckt manch vera&#x0364;chtlich Hauß;</l><lb/>
            <l>Man flicht mit gelbem Stroh die Bauer-Hu&#x0364;tten aus/</l><lb/>
            <l>Damit das Ziegel-Dach der Schlo&#x0364;&#x017F;&#x017F;er Zierde &#x017F;ey.</l><lb/>
            <l>Ko&#x0364;mmt Silber oder Bley der Pracht des Goldes gleich?</l><lb/>
            <l>Carfunckel und Scarlat macht Stein und Farben bleich:</l><lb/>
            <l>Der rothe Safran i&#x017F;t die theur&#x017F;te Specerey.</l>
          </lg><lb/>
          <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Non e&#x017F;t Æthiopis inter &#x017F;uos in&#x017F;ignis color, nec rufus crinis<lb/>
apud Germanos. Utrumque decet. <hi rendition="#i">Sen. de Ira.</hi></hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Regia &#x017F;olis erat, &#x017F;ublimibus alta columnis<lb/><hi rendition="#et">Clara micans aurô. <hi rendition="#i">Ep. 115.</hi></hi></hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Aureus axis erat, temo aureus, aurea &#x017F;ummæ<lb/><hi rendition="#et">Curvatura rotæ.</hi></hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Poëtæ quod optimum videri volunt &#x017F;eculum, aureum appel-<lb/>
lant.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Crines nodantur in aurum. <hi rendition="#i">Virgil.</hi></hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Romanæ mulieres &#x017F;umma diligentiâ capillos cinere rutila-<lb/>
bant. <hi rendition="#i">Valer. Maximus.</hi></hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Imò rutilantibus Germanorum capillis emtis utebantur:<lb/>
hinc Ovidius:<lb/><hi rendition="#c"><hi rendition="#i">Jam tibi captivos mittet Germania crines,<lb/>
Culta triumfatæ munere gentis eris.</hi></hi></hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Dicitur Imperator verus tantam habui&#x017F;&#x017F;e curam flaventium<lb/>
capillorum, ut capiti auri ramenta a&#x017F;pergeret, quo magis coma<lb/>
illuminata &#x017F;lave&#x017F;ceret. <hi rendition="#i">Jul. Capitol.</hi></hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Fuit capillo &#x017F;emper fucatô &amp; auri ramentis illuminatô. <hi rendition="#i">Ælius<lb/>
Lamprid.</hi></hi> </p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#b">20. Die</hi> </fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[210/0310] ADIMARI 19. * Die Schoͤne Rothhaͤrigte. * Wiltu der Haare Brand mit Ziper-Aſche decken? Rubelle/ thu es nicht: Der Schoͤnheit hoͤchſten Preiß/ Nach Urtheil kluger Welt/ behalten roth und weiß. Die Morgen-Welt ſchmuͤckt Pferd und ſich mit rothen Fle- cken. Was in den Adern kocht/ muß Etnens Haubt entſtecken. Der Scheitel heiſſe Glutt befaͤrbt der Wangen Eiß/ Der Berenizen Haar glaͤnzt ſo am Himmels-Kreiß; Mit Stralen ſolcher Art pflegt Phoͤbus uns zu wecken. Das weiſſe Schindel-Holtz deckt manch veraͤchtlich Hauß; Man flicht mit gelbem Stroh die Bauer-Huͤtten aus/ Damit das Ziegel-Dach der Schloͤſſer Zierde ſey. Koͤmmt Silber oder Bley der Pracht des Goldes gleich? Carfunckel und Scarlat macht Stein und Farben bleich: Der rothe Safran iſt die theurſte Specerey. Non eſt Æthiopis inter ſuos inſignis color, nec rufus crinis apud Germanos. Utrumque decet. Sen. de Ira. Regia ſolis erat, ſublimibus alta columnis Clara micans aurô. Ep. 115. Aureus axis erat, temo aureus, aurea ſummæ Curvatura rotæ. Poëtæ quod optimum videri volunt ſeculum, aureum appel- lant. Crines nodantur in aurum. Virgil. Romanæ mulieres ſumma diligentiâ capillos cinere rutila- bant. Valer. Maximus. Imò rutilantibus Germanorum capillis emtis utebantur: hinc Ovidius: Jam tibi captivos mittet Germania crines, Culta triumfatæ munere gentis eris. Dicitur Imperator verus tantam habuiſſe curam flaventium capillorum, ut capiti auri ramenta aſpergeret, quo magis coma illuminata ſlaveſceret. Jul. Capitol. Fuit capillo ſemper fucatô & auri ramentis illuminatô. Ælius Lamprid. 20. Die

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Das Exemplar enthält mehrere Werke. Herausgegeben… [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/310
Zitationshilfe: Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704, S. 210. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/310>, abgerufen am 18.05.2024.