Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704.

Bild:
<< vorherige Seite
Schertz-Sonnette.
6. Die Schöne Ubelangelegte.

Ich weiß nicht wo ich nur soll Speil und Nägel kriegen/
Geschweige Nadeln gnug und Bänder auffzubringen/
Dadurch man Kleid und Haar in Ordnung könte zwingen.
Doch/ laß es immerhin nach alter Weise fliegen.
Sol streut die Strahlen aus/ die alles Licht besiegen;
Viel schöner sind zertheilt des Papagoyens Schwingen.
Hört Vögel in dem Wald und aus dem Keficht singen/
Die freyen werden euch weit mehr als die vergnügen.
Ein muthig Roß nimmt nicht zu harte Zäumung an.
Dein auff gelößtes Gold gleicht Berenizens Haaren/
Die an dem Himmel sich zu weisen würdig waren.
Was nicht zu sehen taugt/ bindt und verdecket man.
Uns weißt ein Pörsicht Haubt halb-blosser Brüste Zier/
Daß dein Unachtsam-seyn geht andrer Auffputz für.



Huic mulieri minime convenit occupatio exercendi lacertos,
& dilatandi cervicem, & vestes firmandi.

Faciem lenociniis ac coloribus nunquam polluit.

Nunquam ei placuit Vestis, quae nihil amplius, quam ut nu-
lam componeret - Sed utcunque res tulit ita vixit.

Unicum sibi ornamentum pulcherrima & nulli obnoxia aetati
orma.

AEque exigue tegitur corpus quam alitur: nihil homini natu-
a, quod necessarium sciebat, fecit operosum.

Nec faciunt meliorem equum aurei freni: imo equum emen-
ipsa etiam ornamenta sunt suspecta.

Otiosas vocas, quibus multae horae transmittuntur, dum
ecerpitur, si quid proxima nocte succreverit, dum de singulis
apillis in consilium itur, dum aut disjecta coma restituitur, aut
eficiens hinc atque illinc in frontem compellitur? Has tu otio-
s vocas inter pectinem speculumque occupatas?

Contemtus corporis sui certa libertas est.

Contemne omnia, quae supervacuus labor velut ornamentum
decus ponit. Ep. 8.

Placet non in Ambitionem prolata vestis, non ponderibus
t tormentis splendere cogentibus pressa, sed domestica & vilis,
ec servata nec sumenda sollicite.


7. Die
N 3
Schertz-Sonnette.
6. Die Schoͤne Ubelangelegte.

Ich weiß nicht wo ich nur ſoll Speil und Naͤgel kriegen/
Geſchweige Nadeln gnug und Baͤnder auffzubringen/
Dadurch man Kleid und Haar in Ordnung koͤnte zwingen.
Doch/ laß es immerhin nach alter Weiſe fliegen.
Sol ſtreut die Strahlen aus/ die alles Licht beſiegen;
Viel ſchoͤner ſind zertheilt des Papagoyens Schwingen.
Hoͤrt Voͤgel in dem Wald und aus dem Keficht ſingen/
Die freyen werden euch weit mehr als die vergnuͤgen.
Ein muthig Roß nimmt nicht zu harte Zaͤumung an.
Dein auff geloͤßtes Gold gleicht Berenizens Haaren/
Die an dem Himmel ſich zu weiſen wuͤrdig waren.
Was nicht zu ſehen taugt/ bindt und verdecket man.
Uns weißt ein Poͤrſicht Haubt halb-bloſſer Bruͤſte Zier/
Daß dein Unachtſam-ſeyn geht andrer Auffputz fuͤr.



Huic mulieri minimè convenit occupatio exercendi lacertos,
& dilatandi cervicem, & veſtes firmandi.

Faciem lenociniis ac coloribus nunquam polluit.

Nunquam ei placuit Veſtis, quæ nihil amplius, quam ut nu-
lam componeret ‒ Sed utcunque res tulit ita vixit.

Unicum ſibi ornamentum pulcherrima & nulli obnoxia ætati
orma.

Æquè exiguè tegitur corpus quàm alitur: nihil homini natu-
a, quod neceſſarium ſciebat, fecit operoſum.

Nec faciunt meliorem equum aurei freni: imo equum emen-
ipſa etiam ornamenta ſunt ſuſpecta.

Otioſas vocas, quibus multæ horæ transmittuntur, dum
ecerpitur, ſi quid proxima nocte ſuccreverit, dum de ſingulis
apillis in conſilium itur, dum aut disjecta coma reſtituitur, aut
eficiens hinc atque illinc in frontem compellitur? Has tu otio-
s vocas inter pectinem ſpeculumque occupatas?

Contemtus corporis ſui certa libertas eſt.

Contemne omnia, quæ ſupervacuus labor velut ornamentum
decus ponit. Ep. 8.

Placet non in Ambitionem prolata veſtis, non ponderibus
t tormentis ſplendere cogentibus preſſa, ſed domeſtica & vilis,
ec ſervata nec ſumenda ſollicitè.


7. Die
N 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0297" n="197"/>
          <fw place="top" type="header">Schertz-Sonnette.</fw><lb/>
          <lg type="poem">
            <head> <hi rendition="#b">6. Die Scho&#x0364;ne Ubelangelegte.</hi> </head><lb/>
            <l><hi rendition="#in">I</hi>ch weiß nicht wo ich nur &#x017F;oll Speil und Na&#x0364;gel kriegen/</l><lb/>
            <l>Ge&#x017F;chweige Nadeln gnug und Ba&#x0364;nder auffzubringen/</l><lb/>
            <l>Dadurch man Kleid und Haar in Ordnung ko&#x0364;nte zwingen.</l><lb/>
            <l>Doch/ laß es immerhin nach alter Wei&#x017F;e fliegen.</l><lb/>
            <l><hi rendition="#aq">Sol</hi> &#x017F;treut die Strahlen aus/ die alles Licht be&#x017F;iegen;</l><lb/>
            <l>Viel &#x017F;cho&#x0364;ner &#x017F;ind zertheilt des Papagoyens Schwingen.</l><lb/>
            <l>Ho&#x0364;rt Vo&#x0364;gel in dem Wald und aus dem Keficht &#x017F;ingen/</l><lb/>
            <l>Die freyen werden euch weit mehr als die vergnu&#x0364;gen.</l><lb/>
            <l>Ein muthig Roß nimmt nicht zu harte Za&#x0364;umung an.</l><lb/>
            <l>Dein auff gelo&#x0364;ßtes Gold gleicht Berenizens Haaren/</l><lb/>
            <l>Die an dem Himmel &#x017F;ich zu wei&#x017F;en wu&#x0364;rdig waren.</l><lb/>
            <l>Was nicht zu &#x017F;ehen taugt/ bindt und verdecket man.</l><lb/>
            <l>Uns weißt ein Po&#x0364;r&#x017F;icht Haubt halb-blo&#x017F;&#x017F;er Bru&#x0364;&#x017F;te Zier/</l><lb/>
            <l>Daß dein Unacht&#x017F;am-&#x017F;eyn geht andrer Auffputz fu&#x0364;r.</l>
          </lg><lb/>
          <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Huic mulieri minimè convenit occupatio exercendi lacertos,<lb/>
&amp; dilatandi cervicem, &amp; ve&#x017F;tes firmandi.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Faciem lenociniis ac coloribus nunquam polluit.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Nunquam ei placuit Ve&#x017F;tis, quæ nihil amplius, quam ut nu-<lb/>
lam componeret &#x2012; Sed utcunque res tulit ita vixit.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Unicum &#x017F;ibi ornamentum pulcherrima &amp; nulli obnoxia ætati<lb/>
orma.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Æquè exiguè tegitur corpus quàm alitur: nihil homini natu-<lb/>
a, quod nece&#x017F;&#x017F;arium &#x017F;ciebat, fecit opero&#x017F;um.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Nec faciunt meliorem equum aurei freni: imo equum emen-<lb/>
ip&#x017F;a etiam ornamenta &#x017F;unt &#x017F;u&#x017F;pecta.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Otio&#x017F;as vocas, quibus multæ horæ transmittuntur, dum<lb/>
ecerpitur, &#x017F;i quid proxima nocte &#x017F;uccreverit, dum de &#x017F;ingulis<lb/>
apillis in con&#x017F;ilium itur, dum aut disjecta coma re&#x017F;tituitur, aut<lb/>
eficiens hinc atque illinc in frontem compellitur? Has tu otio-<lb/>
s vocas inter pectinem &#x017F;peculumque occupatas?</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Contemtus corporis &#x017F;ui certa libertas e&#x017F;t.</hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Contemne omnia, quæ &#x017F;upervacuus labor velut ornamentum<lb/>
decus ponit. <hi rendition="#i">Ep. 8.</hi></hi> </p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Placet non in Ambitionem prolata ve&#x017F;tis, non ponderibus<lb/>
t tormentis &#x017F;plendere cogentibus pre&#x017F;&#x017F;a, &#x017F;ed dome&#x017F;tica &amp; vilis,<lb/>
ec &#x017F;ervata nec &#x017F;umenda &#x017F;ollicitè.</hi> </p><lb/>
          <fw place="bottom" type="sig">N 3</fw>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#b">7. Die</hi> </fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[197/0297] Schertz-Sonnette. 6. Die Schoͤne Ubelangelegte. Ich weiß nicht wo ich nur ſoll Speil und Naͤgel kriegen/ Geſchweige Nadeln gnug und Baͤnder auffzubringen/ Dadurch man Kleid und Haar in Ordnung koͤnte zwingen. Doch/ laß es immerhin nach alter Weiſe fliegen. Sol ſtreut die Strahlen aus/ die alles Licht beſiegen; Viel ſchoͤner ſind zertheilt des Papagoyens Schwingen. Hoͤrt Voͤgel in dem Wald und aus dem Keficht ſingen/ Die freyen werden euch weit mehr als die vergnuͤgen. Ein muthig Roß nimmt nicht zu harte Zaͤumung an. Dein auff geloͤßtes Gold gleicht Berenizens Haaren/ Die an dem Himmel ſich zu weiſen wuͤrdig waren. Was nicht zu ſehen taugt/ bindt und verdecket man. Uns weißt ein Poͤrſicht Haubt halb-bloſſer Bruͤſte Zier/ Daß dein Unachtſam-ſeyn geht andrer Auffputz fuͤr. Huic mulieri minimè convenit occupatio exercendi lacertos, & dilatandi cervicem, & veſtes firmandi. Faciem lenociniis ac coloribus nunquam polluit. Nunquam ei placuit Veſtis, quæ nihil amplius, quam ut nu- lam componeret ‒ Sed utcunque res tulit ita vixit. Unicum ſibi ornamentum pulcherrima & nulli obnoxia ætati orma. Æquè exiguè tegitur corpus quàm alitur: nihil homini natu- a, quod neceſſarium ſciebat, fecit operoſum. Nec faciunt meliorem equum aurei freni: imo equum emen- ipſa etiam ornamenta ſunt ſuſpecta. Otioſas vocas, quibus multæ horæ transmittuntur, dum ecerpitur, ſi quid proxima nocte ſuccreverit, dum de ſingulis apillis in conſilium itur, dum aut disjecta coma reſtituitur, aut eficiens hinc atque illinc in frontem compellitur? Has tu otio- s vocas inter pectinem ſpeculumque occupatas? Contemtus corporis ſui certa libertas eſt. Contemne omnia, quæ ſupervacuus labor velut ornamentum decus ponit. Ep. 8. Placet non in Ambitionem prolata veſtis, non ponderibus t tormentis ſplendere cogentibus preſſa, ſed domeſtica & vilis, ec ſervata nec ſumenda ſollicitè. 7. Die N 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Das Exemplar enthält mehrere Werke. Herausgegeben… [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/297
Zitationshilfe: Abschatz, Hans Assmann von: Poetische Ubersetzungen und Gedichte. Leipzig, 1704, S. 197. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/abschatz_gedichte_1704/297>, abgerufen am 17.05.2024.