Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Zesen, Philipp von: Assenat. Amsterdam, 1670.

Bild:
<< vorherige Seite
Kurtzbündige
Zur 6 und 7 zeile des 93 blats.

DAs Härmlein oder Armelein/ welches bei den
Franzosen hermine, bei den Engländern hermin,
bei den Lateinern mus Armeniacus, Ponticus und Al-
pinus,
unter dem gemeinen manne mus armelinus, ar-
melina
und harmela, auch sonsten mustela alba, das
ist ein weisses Wieselchen/ genennet wird/ ist ein
schneeweisses tierlein/ und helt sein fel so rein/ daß es
lieber sterben/ als solches besudeln wil. Und darüm
haben wir es auch dem keuschen Josef auf dem ersten
Kupfer dieses buches/ als ein sinbild seiner keuscheit/
zugefüget. Ja darüm hat es auch Ritter Kats/ vor
seinem Selbstreite/ der gantzen ehrbahren Jugend/
als ein feldzeichen/ in einem schilde/ rund ümher mit
einem aufgeworfenen schlamme besetzet/ zugeeignet.
Darbei unter andern diese reimbände zu lesen:

Ghy ziet in dezen ring een van de netste dieren/
reyn over zijn gewaat/ reyn over zijn manieren.
Ghy ziet in dezen ring den Witten Armelijn,
genegen uitter aart om niet besmet te zijn.
Het slik omvangt het beest: daar is niet uit te raken/
of zijn geprezen bont moet tot den drek genaken.
Doch/ mits het reyne dier dit boven al ontsiet/
zoo valtet in de praam voor honger en verdriet.
De keus is wonderscherp. Het moet voorseker sterven:
of anders zal het slik zijn witte vacht bederven.
Ziet! wat een reynen aart. Het beest in dezen noot/
gaat met een bast besluit/ en kiest de bleeke doot.
Men sietet even staagh sijn reyne leden mijden/
om/ als het nedervalt/ niet in het slik te glijden.
Daar leyt het kleine dier ter aarden uitgestrekt/
en geeft zijn leste sucht om niet te zijn bevlekt.

Essendo la propria natura dell' Armellino di partir
prima la morte, per same & per seto, che imbrattarsi,

cercan-
Kurtzbuͤndige
Zur 6 und 7 zeile des 93 blats.

DAs Haͤrmlein oder Armelein/ welches bei den
Franzoſen hermine, bei den Englaͤndern hermin,
bei den Lateinern mus Armeniacus, Ponticus und Al-
pinus,
unter dem gemeinen manne mus armelinus, ar-
melina
und harmela, auch ſonſten muſtela alba, das
iſt ein weiſſes Wieſelchen/ genennet wird/ iſt ein
ſchneeweiſſes tierlein/ und helt ſein fel ſo rein/ daß es
lieber ſterben/ als ſolches beſudeln wil. Und daruͤm
haben wir es auch dem keuſchen Joſef auf dem erſten
Kupfer dieſes buches/ als ein ſinbild ſeiner keuſcheit/
zugefuͤget. Ja daruͤm hat es auch Ritter Kats/ vor
ſeinem Selbſtreite/ der gantzen ehrbahren Jugend/
als ein feldzeichen/ in einem ſchilde/ rund uͤmher mit
einem aufgeworfenen ſchlamme beſetzet/ zugeeignet.
Darbei unter andern dieſe reimbaͤnde zu leſen:

Ghy ziet in dezen ring een van de netſte dieren/
reyn over zijn gewaat/ reyn over zijn manieren.
Ghy ziet in dezen ring den Witten Armelijn,
genegen uitter aart om niet beſmet te zijn.
Het ſlik omvangt het beeſt: daar is niet uit te raken/
of zijn gepꝛezen bont moet tot den dꝛek genaken.
Doch/ mits het reyne dier dit boven al ontſiet/
zoo valtet in de pꝛaam vooꝛ honger en verdꝛiet.
De keus is wonderſcherp. Het moet vooꝛſeker ſterven:
of anders zal het ſlik zijn witte vacht bederven.
Ziet! wat een reynen aart. Het beeſt in dezen noot/
gaat met een baſt beſluit/ en kieſt de bleeke doot.
Men ſietet even ſtaagh ſijn reyne leden mijden/
om/ als het nedervalt/ niet in het ſlik te glijden.
Daar leyt het kleine dier ter aarden uitgeſtrekt/
en geeft zijn leſte ſucht om niet te zijn bevlekt.

Eſſendo la propria natura dell’ Armellino di partir
prima la morte, per ſame & per ſeto, che imbrattarſi,

cercan-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0464" n="440"/>
          <fw place="top" type="header">Kurtzbu&#x0364;ndige</fw><lb/>
          <div n="3">
            <head> <hi rendition="#fr">Zur 6 und 7 zeile des 93 blats.</hi> </head><lb/>
            <p><hi rendition="#in">D</hi>As <hi rendition="#fr">Ha&#x0364;rmlein</hi> oder <hi rendition="#fr">Armelein/</hi> welches bei den<lb/>
Franzo&#x017F;en <hi rendition="#aq">hermine,</hi> bei den Engla&#x0364;ndern <hi rendition="#aq">hermin,</hi><lb/>
bei den Lateinern <hi rendition="#aq">mus Armeniacus, Ponticus</hi> und <hi rendition="#aq">Al-<lb/>
pinus,</hi> unter dem gemeinen manne mus <hi rendition="#aq">armelinus, ar-<lb/>
melina</hi> und <hi rendition="#aq">harmela,</hi> auch &#x017F;on&#x017F;ten <hi rendition="#aq">mu&#x017F;tela alba,</hi> das<lb/>
i&#x017F;t <hi rendition="#fr">ein wei&#x017F;&#x017F;es Wie&#x017F;elchen/</hi> genennet wird/ i&#x017F;t ein<lb/>
&#x017F;chneewei&#x017F;&#x017F;es tierlein/ und helt &#x017F;ein fel &#x017F;o rein/ daß es<lb/>
lieber &#x017F;terben/ als &#x017F;olches be&#x017F;udeln wil. Und daru&#x0364;m<lb/>
haben wir es auch dem keu&#x017F;chen <hi rendition="#fr">Jo&#x017F;ef</hi> auf dem er&#x017F;ten<lb/>
Kupfer die&#x017F;es buches/ als ein &#x017F;inbild &#x017F;einer keu&#x017F;cheit/<lb/>
zugefu&#x0364;get. Ja daru&#x0364;m hat es auch Ritter <hi rendition="#fr">Kats/</hi> vor<lb/>
&#x017F;einem <hi rendition="#fr">Selb&#x017F;treite/</hi> der gantzen ehrbahren Jugend/<lb/>
als ein feldzeichen/ in einem &#x017F;childe/ rund u&#x0364;mher mit<lb/>
einem aufgeworfenen &#x017F;chlamme be&#x017F;etzet/ zugeeignet.<lb/>
Darbei unter andern die&#x017F;e reimba&#x0364;nde zu le&#x017F;en:</p><lb/>
            <lg type="poem">
              <l> <hi rendition="#fr">Ghy ziet in dezen ring een van de net&#x017F;te dieren/</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">reyn over zijn gewaat/ reyn over zijn manieren.</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">Ghy ziet in dezen ring den Witten</hi> <hi rendition="#aq">Armelijn,</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">genegen uitter aart om niet be&#x017F;met te zijn.</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">Het &#x017F;lik omvangt het bee&#x017F;t: daar is niet uit te raken/</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">of zijn gep&#xA75B;ezen bont moet tot den d&#xA75B;ek genaken.</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">Doch/ mits het reyne dier dit boven al ont&#x017F;iet/</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">zoo valtet in de p&#xA75B;aam voo&#xA75B; honger en verd&#xA75B;iet.</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">De keus is wonder&#x017F;cherp. Het moet voo&#xA75B;&#x017F;eker &#x017F;terven:</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">of anders zal het &#x017F;lik zijn witte vacht bederven.</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">Ziet! wat een reynen aart. Het bee&#x017F;t in dezen noot/</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">gaat met een ba&#x017F;t be&#x017F;luit/ en kie&#x017F;t de bleeke doot.</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">Men &#x017F;ietet even &#x017F;taagh &#x017F;ijn reyne leden mijden/</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">om/ als het nedervalt/ niet in het &#x017F;lik te glijden.</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">Daar leyt het kleine dier ter aarden uitge&#x017F;trekt/</hi> </l><lb/>
              <l> <hi rendition="#fr">en geeft zijn le&#x017F;te &#x017F;ucht om niet te zijn bevlekt.</hi> </l>
            </lg><lb/>
            <p> <hi rendition="#aq">E&#x017F;&#x017F;endo la propria natura dell&#x2019; <hi rendition="#i">Armellino</hi> di partir<lb/>
prima la morte, per &#x017F;ame &amp; per &#x017F;eto, che imbrattar&#x017F;i,</hi><lb/>
              <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">cercan-</hi> </fw><lb/>
            </p>
          </div>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[440/0464] Kurtzbuͤndige Zur 6 und 7 zeile des 93 blats. DAs Haͤrmlein oder Armelein/ welches bei den Franzoſen hermine, bei den Englaͤndern hermin, bei den Lateinern mus Armeniacus, Ponticus und Al- pinus, unter dem gemeinen manne mus armelinus, ar- melina und harmela, auch ſonſten muſtela alba, das iſt ein weiſſes Wieſelchen/ genennet wird/ iſt ein ſchneeweiſſes tierlein/ und helt ſein fel ſo rein/ daß es lieber ſterben/ als ſolches beſudeln wil. Und daruͤm haben wir es auch dem keuſchen Joſef auf dem erſten Kupfer dieſes buches/ als ein ſinbild ſeiner keuſcheit/ zugefuͤget. Ja daruͤm hat es auch Ritter Kats/ vor ſeinem Selbſtreite/ der gantzen ehrbahren Jugend/ als ein feldzeichen/ in einem ſchilde/ rund uͤmher mit einem aufgeworfenen ſchlamme beſetzet/ zugeeignet. Darbei unter andern dieſe reimbaͤnde zu leſen: Ghy ziet in dezen ring een van de netſte dieren/ reyn over zijn gewaat/ reyn over zijn manieren. Ghy ziet in dezen ring den Witten Armelijn, genegen uitter aart om niet beſmet te zijn. Het ſlik omvangt het beeſt: daar is niet uit te raken/ of zijn gepꝛezen bont moet tot den dꝛek genaken. Doch/ mits het reyne dier dit boven al ontſiet/ zoo valtet in de pꝛaam vooꝛ honger en verdꝛiet. De keus is wonderſcherp. Het moet vooꝛſeker ſterven: of anders zal het ſlik zijn witte vacht bederven. Ziet! wat een reynen aart. Het beeſt in dezen noot/ gaat met een baſt beſluit/ en kieſt de bleeke doot. Men ſietet even ſtaagh ſijn reyne leden mijden/ om/ als het nedervalt/ niet in het ſlik te glijden. Daar leyt het kleine dier ter aarden uitgeſtrekt/ en geeft zijn leſte ſucht om niet te zijn bevlekt. Eſſendo la propria natura dell’ Armellino di partir prima la morte, per ſame & per ſeto, che imbrattarſi, cercan-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/zesen_assenat_1670
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/zesen_assenat_1670/464
Zitationshilfe: Zesen, Philipp von: Assenat. Amsterdam, 1670, S. 440. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/zesen_assenat_1670/464>, abgerufen am 23.11.2024.