Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Wülfer, Daniel: Das vertheidigte Gottes-geschick/ und vernichtete Heyden-Glück. Nürnberg, 1656.

Bild:
<< vorherige Seite

prae alio; nunquam tamen eo industriae per-
tingat, ut omnia in artem redigi possint. Spi-
ritus autem, quia intellectu & experientia
plus valent; plus etiam cernunt: ac praeter-
ea levi motu inter jaciendum praestare pos-
sunt, ut jactus sit felix, vel adversus.
Nec
fortassis repugnasset Philosophus admo-
dum, si, quod fortunam vocassent, bonis
probisque sua tantum donare munera,
adseruissent. Hos enim tales, quae fortu-
nato eis obveniunt, Deis transcribere,
& merito, ait, Lib. II. Rhet. c. XVII. Ver-
ba pulchra haec sunt:
E`'n akol outhei beltiston
ethos te eutukhia, oti phil [fremdsprachliches Material]theoi ei si, kai ekhousi
pros to theion pos, pist euontes dia ta gi n no-
mena ag atha apo tes t[fremdsprachliches Material]khes. Et VII. Eud.
c. XIV.
unam
eutukhias spc ciem facit theian
divinam; quia, qui felix est, numine ad-
jutus aliquid fecisse dicatur.

Duo autem forte praecipua absterrue-
re eundem, quo minus fortunam Deam
crederet. Primo quod caecam eam fece-
rint. Sic sane, & salse, ad eam quaestio-
nem, quam ipse movet in problematibus:
Sect. XXIX. probl. VIII. Cur divitiae ma-
gna ex parte ab hominibus pravis potius,

quam

præ alio; nunquam tamen eò induſtriæ per-
tingat, ut omnia in artem redigi poſſint. Spi-
ritus autem, quia intellectu & experientiâ
plus valent; plus etiam cernunt: ac præter-
ea levi motu inter jaciendum præſtare poſ-
ſunt, ut jactus ſit felix, vel adverſus.
Nec
fortaſſis repugnaſſet Philoſophus admo-
dum, ſi, quod fortunam vocaſſent, bonis
probisq́ue ſua tantùm donare munera,
adſeruiſſent. Hos enim tales, quæ fortu-
natò eis obveniunt, Deis tranſcribere,
& meritò, ait, Lib. II. Rhet. c. XVII. Ver-
ba pulchra hæc ſunt:
Ε῞ν ἀϰολ ουθεῖ βέλτιϛον
ἦθοσ τᾖ ἐυτυχία, ὅτι φιλ [fremdsprachliches Material]θεοί εἰ σι, ϰαὶ ἔχουσι
ϖρὸς τὸ ϑεῖόν πως, πιϛ έυοντες διὰ τὰ γι ν νό-
μενα ἀγ αθὰ ἀϖὸ τῆς τ[fremdsprachliches Material]χης. Et VII. Eud.
c. XIV.
unam
ἐυτυχίας ſpc ciem facit ϑεῖαν
divinam; quia, qui felix est, numine ad-
jutus aliquid feciſſe dicatur.

Duo autem fortè præcipua abſterrue-
re eundem, quò minùs fortunam Deam
crederet. Primò quod cæcam eam fece-
rint. Sic ſanè, & ſalsè, ad eam quæſtio-
nem, quam ipſe movet in problematibus:
Sect. XXIX. probl. VIII. Cur divitiæ ma-
gna ex parte ab hominibus pravis potius,

quàm
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0503" n="423"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">præ alio; nunquam tamen eò indu&#x017F;triæ per-<lb/>
tingat, ut omnia in artem redigi po&#x017F;&#x017F;int. Spi-<lb/>
ritus autem, quia intellectu &amp; experientiâ<lb/>
plus valent; plus etiam cernunt: ac præter-<lb/>
ea levi motu inter jaciendum præ&#x017F;tare po&#x017F;-<lb/>
&#x017F;unt, ut jactus &#x017F;it felix, vel adver&#x017F;us.</hi> Nec<lb/>
forta&#x017F;&#x017F;is repugna&#x017F;&#x017F;et Philo&#x017F;ophus admo-<lb/>
dum, &#x017F;i, quod fortunam voca&#x017F;&#x017F;ent, bonis<lb/>
probisq&#x0301;ue &#x017F;ua tantùm donare munera,<lb/>
ad&#x017F;erui&#x017F;&#x017F;ent. Hos enim tales, quæ fortu-<lb/>
natò eis obveniunt, <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Deis</hi></hi> tran&#x017F;cribere,<lb/>
&amp; meritò, ait, <hi rendition="#i">Lib. <hi rendition="#g">II.</hi> Rhet. c. XVII.</hi> Ver-<lb/>
ba pulchra hæc &#x017F;unt:</hi> &#x0395;&#x1FDE;&#x03BD; &#x1F00;&#x03F0;&#x03BF;&#x03BB; &#x03BF;&#x03C5;&#x03B8;&#x03B5;&#x1FD6; &#x03B2;&#x03AD;&#x03BB;&#x03C4;&#x03B9;&#x03DB;&#x03BF;&#x03BD;<lb/>
&#x1F26;&#x03B8;&#x03BF;&#x03C3; &#x03C4;&#x1F96; &#x1F10;&#x03C5;&#x03C4;&#x03C5;&#x03C7;&#x03AF;&#x03B1;, &#x1F45;&#x03C4;&#x03B9; &#x03C6;&#x03B9;&#x03BB; <gap reason="fm"/>&#x03B8;&#x03B5;&#x03BF;&#x03AF; &#x03B5;&#x1F30; &#x03C3;&#x03B9;, &#x03F0;&#x03B1;&#x1F76; &#x1F14;&#x03C7;&#x03BF;&#x03C5;&#x03C3;&#x03B9;<lb/>
&#x03D6;&#x03C1;&#x1F78;&#x03C2; &#x03C4;&#x1F78; &#x03D1;&#x03B5;&#x1FD6;&#x03CC;&#x03BD; &#x03C0;&#x03C9;&#x03C2;, &#x03C0;&#x03B9;&#x03DB; &#x03AD;&#x03C5;&#x03BF;&#x03BD;&#x03C4;&#x03B5;&#x03C2; &#x03B4;&#x03B9;&#x1F70; &#x03C4;&#x1F70; &#x03B3;&#x03B9; &#x03BD; &#x03BD;&#x03CC;-<lb/>
&#x03BC;&#x03B5;&#x03BD;&#x03B1; &#x1F00;&#x03B3; &#x03B1;&#x03B8;&#x1F70; &#x1F00;&#x03D6;&#x1F78; &#x03C4;&#x1FC6;&#x03C2; &#x03C4;<gap reason="fm"/>&#x03C7;&#x03B7;&#x03C2;. <hi rendition="#aq">Et <hi rendition="#i"><hi rendition="#g">VII.</hi> Eud.<lb/>
c. XIV.</hi> unam</hi> &#x1F10;&#x03C5;&#x03C4;&#x03C5;&#x03C7;&#x03AF;&#x03B1;&#x03C2; <hi rendition="#aq">&#x017F;pc ciem facit</hi> &#x03D1;&#x03B5;&#x1FD6;&#x03B1;&#x03BD;<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">divinam; quia, qui felix est, numine ad-<lb/>
jutus aliquid feci&#x017F;&#x017F;e dicatur.</hi></hi></p><lb/>
          <p> <hi rendition="#aq">Duo autem fortè præcipua ab&#x017F;terrue-<lb/>
re eundem, quò minùs fortunam Deam<lb/>
crederet. <hi rendition="#i">Primò</hi> quod <hi rendition="#i">cæcam</hi> eam fece-<lb/>
rint. Sic &#x017F;anè, &amp; &#x017F;alsè, ad eam quæ&#x017F;tio-<lb/>
nem, quam ip&#x017F;e movet in problematibus:<lb/><hi rendition="#i">Sect. <hi rendition="#g">XXIX.</hi> probl. <hi rendition="#g">VIII.</hi> Cur divitiæ ma-<lb/>
gna ex parte ab hominibus pravis potius,</hi></hi><lb/>
            <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">quàm</hi> </hi> </fw><lb/>
          </p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[423/0503] præ alio; nunquam tamen eò induſtriæ per- tingat, ut omnia in artem redigi poſſint. Spi- ritus autem, quia intellectu & experientiâ plus valent; plus etiam cernunt: ac præter- ea levi motu inter jaciendum præſtare poſ- ſunt, ut jactus ſit felix, vel adverſus. Nec fortaſſis repugnaſſet Philoſophus admo- dum, ſi, quod fortunam vocaſſent, bonis probisq́ue ſua tantùm donare munera, adſeruiſſent. Hos enim tales, quæ fortu- natò eis obveniunt, Deis tranſcribere, & meritò, ait, Lib. II. Rhet. c. XVII. Ver- ba pulchra hæc ſunt: Ε῞ν ἀϰολ ουθεῖ βέλτιϛον ἦθοσ τᾖ ἐυτυχία, ὅτι φιλ _ θεοί εἰ σι, ϰαὶ ἔχουσι ϖρὸς τὸ ϑεῖόν πως, πιϛ έυοντες διὰ τὰ γι ν νό- μενα ἀγ αθὰ ἀϖὸ τῆς τ_ χης. Et VII. Eud. c. XIV. unam ἐυτυχίας ſpc ciem facit ϑεῖαν divinam; quia, qui felix est, numine ad- jutus aliquid feciſſe dicatur. Duo autem fortè præcipua abſterrue- re eundem, quò minùs fortunam Deam crederet. Primò quod cæcam eam fece- rint. Sic ſanè, & ſalsè, ad eam quæſtio- nem, quam ipſe movet in problematibus: Sect. XXIX. probl. VIII. Cur divitiæ ma- gna ex parte ab hominibus pravis potius, quàm

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/wuelffer_gottesgeschick_1656
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/wuelffer_gottesgeschick_1656/503
Zitationshilfe: Wülfer, Daniel: Das vertheidigte Gottes-geschick/ und vernichtete Heyden-Glück. Nürnberg, 1656, S. 423. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/wuelffer_gottesgeschick_1656/503>, abgerufen am 04.05.2024.