Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.
quam diutissime servet, Vestrisque benedicat laboribus, ut in rei Medicae incrementum cedant, & aegrorum valetudinem promoveant. II. Desiderio Vestro aequissimo, quod literis ad collegium nostrum in hoc Lyceo Medicum die XVII. Februarii datis & d. XXVII. ejusdem huic redditis prolixius exposuistis, velificaturi nostrarum partium esse judicavimus, ut absque mora & ambagibus Vos redderemus non solum certiores, quod de dicto illo Jatro vel Chirurgomastigo sive flagello Georgio Friederico hactenus nihil quicquam perceperimus, verum etiam, ut bona fide serioque Vobis promitteremus, si forsan inposterum huc veniret, quod illum minime ad impetrendum aliquod testimonium, ne dum ad ambitum honorum Doctoralium admissuri simus, upote cum nobis nihil magis curae cordique sit, quam ut caveamus, ne indigni & rudes praemiis ejusmodi mactentur. Caeterum querimonia Vestra deperniciosa Medicastrorum & Chirurgastrorum audacia inveterata quamvis sit verissima, cui & nos lubentes adstipulamur, supervacanea est habenda, cum non situm sit in Medicorum genuinorum potestate malum hoc corrigendi, multo minus extirpandi. Optandum quidem esset, ut Summates & Magistratus, qui hoc praestare possunt, reapse etiam praestarent, verum quod sperandum sit, plane dubitamus: Etenim Vosmet ipsos Viri Nobilissimi, arbitros evocamus, si Magistratus G. Vester, dictum illum Georg Fridericum nunquam admisisset, aut Magistratus Academicus Wittebergensis non in coetum studiosorum recepisset., antequam de illius vitae genere certius illis constitisset, an non querela haec praecaveri potuisset? Verum nostra non interest de hac admissione aequa vel non aequa facere arbiteium. Interim ita quoque cum pene omnibus hujusmodi circumforaneis & agyrtis comparatum esse, (quod tamen magnopere dolendum est,) ut a Regibus, Principibus & Magistratibus testimonia temerariam exercendi & faciendi Medicinam vel Chirurgiam sub-& obreptitie impetrent, notius est, quam ut prolixioribus opus sit verbis. Quin potius Responsum hoc nostrum finientes, unaque Vos, Domini & Fautores Honoratissimi, Divinae protectioni in Reipublicae Medicae emolumentum, praesertim turbulentis hisce temporibus, una nobiscum devote commendantes, sigillo Facultatis nostrae in majorem fidem obsignari curavimus. III. Accepimus literas Vestras, Viri Nobilissimi ex quibus certiores nos facitis de Circumforaneo quodam, qui postquam praxin Chirurgicam, cujusnon nisi Enchirises aliquot operari didicit, in G. vestra civitate, temere ac praelicenter exercuisset, ab Amplissimo urbis Senatu prohibitus Wittebergam accessit, ubi in nummerum Civium adscriptus, praemisso latinitatis simul ac Medicinae tyrocinio ad Doctoratus lauream fertur adspirare. Quem- quam diutissime servet, Vestrisque benedicat laboribus, ut in rei Medicae incrementum cedant, & aegrorum valetudinem promoveant. II. Desiderio Vestro aequissimo, quod literis ad collegium nostrum in hoc Lyceo Medicum die XVII. Februarii datis & d. XXVII. ejusdem huic redditis prolixius exposuistis, velificaturi nostrarum partium esse judicavimus, ut absque mora & ambagibus Vos redderemus non solum certiores, quod de dicto illo Jatro vel Chirurgomastigo sive flagello Georgio Friederico hactenus nihil quicquam perceperimus, verum etiam, ut bona fide serioque Vobis promitteremus, si forsan inposterum huc veniret, quod illum minime ad impetrendum aliquod testimonium, ne dum ad ambitum honorum Doctoralium admissuri simus, upote cum nobis nihil magis curae cordique sit, quam ut caveamus, ne indigni & rudes praemiis ejusmodi mactentur. Caeterum querimonia Vestra deperniciosa Medicastrorum & Chirurgastrorum audacia inveterata quamvis sit verissima, cui & nos lubentes adstipulamur, supervacanea est habenda, cum non situm sit in Medicorum genuinorum potestate malum hoc corrigendi, multo minus extirpandi. Optandum quidem esset, ut Summates & Magistratus, qui hoc praestare possunt, reapse etiam praestarent, verum quod sperandum sit, plane dubitamus: Etenim Vosmet ipsos Viri Nobilissimi, arbitros evocamus, si Magistratus G. Vester, dictum illum Georg Fridericum nunquam admisisset, aut Magistratus Academicus Wittebergensis non in coetum studiosorum recepisset., antequam de illius vitae genere certius illis constitisset, an non querela haec praecaveri potuisset? Verum nostra non interest de hac admissione aequa vel non aequa facere arbiteium. Interim ita quoque cum pene omnibus hujusmodi circumforaneis & agyrtis comparatum esse, (quod tamen magnopere dolendum est,) ut a Regibus, Principibus & Magistratibus testimonia temerariam exercendi & faciendi Medicinam vel Chirurgiam sub-& obreptitie impetrent, notius est, quam ut prolixioribus opus sit verbis. Quin potius Responsum hoc nostrum finientes, unaque Vos, Domini & Fautores Honoratissimi, Divinae protectioni in Reipublicae Medicae emolumentum, praesertim turbulentis hisce temporibus, una nobiscum devote commendantes, sigillo Facultatis nostrae in majorem fidem obsignari curavimus. III. Accepimus literas Vestras, Viri Nobilissimi ex quibus certiores nos facitis de Circumforaneo quodam, qui postquam praxin Chirurgicam, cujusnon nisi Enchirises aliquot operari didicit, in G. vestra civitate, temere ac praelicenter exercuisset, ab Amplissimo urbis Senatu prohibitus Wittebergam accessit, ubi in num̃erum Civium adscriptus, praemisso latinitatis simul ac Medicinae tyrocinio ad Doctoratus lauream fertur adspirare. Quem- <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0186" n="180"/> quam diutissime servet, Vestrisque benedicat laboribus, ut in rei Medicae incrementum cedant, & aegrorum valetudinem promoveant.</p> <p>II. Desiderio Vestro aequissimo, quod literis ad collegium nostrum in hoc Lyceo Medicum die XVII. Februarii datis & d. XXVII. ejusdem huic reddit<hi rendition="#i">i</hi>s prolixius exposuistis, velificaturi nostrarum partium esse judicavimus, ut absque mora & ambagibus Vos redderemus non solum certiores, quod de dicto illo Jatro vel Chirurgomastigo sive flagello Georgio Friederico hactenus nihil quicquam perceperimus, verum etiam, ut bona fide serioque Vobis promitteremus, si forsan inposterum huc veniret, quod illum minime ad impetrendum aliquod testimonium, ne dum ad ambitum honorum Doctoralium admissuri simus, upote cum nobis nihil magis curae cordique sit, quam ut caveamus, ne indigni & rudes praemiis ejusmodi mactentur. Caeterum querimonia Vestra deperniciosa Medicastrorum & Chirurgastrorum audacia inveterata quamvis sit verissima, cui & nos lubentes adstipulamur, supervacanea est habenda, cum non situm sit in Medicorum genuinorum potestate malum hoc corrigendi, multo minus extirpandi. Optandum quidem esset, ut Summates & Magistratus, qui hoc praestare possunt, reapse etiam praestarent, verum quod sperandum sit, plane dubitamus: Etenim Vosmet ipsos Viri Nobilissimi, arbitros evocamus, si Magistratus G. Vester, dictum illum Georg Fridericum nunquam admisisset, aut Magistratus Academicus Wittebergensis non in coetum studiosorum recepisset., antequam de illius vitae genere certius illis constitisset, an non querela haec praecaveri potuisset? Verum nostra non interest de hac admissione aequa vel non aequa facere arbiteium. Interim ita quoque cum pene omnibus hujusmodi circumforaneis & agyrtis comparatum esse, (quod tamen magnopere dolendum est,) ut a Regibus, Principibus & Magistratibus testimonia temerariam exercendi & faciendi Medicinam vel Chirurgiam sub-& obreptitie impetrent, notius est, quam ut prolixioribus opus sit verbis. Quin potius Responsum hoc nostrum finientes, unaque Vos, Domini & Fautores Honoratissimi, Divinae protectioni in Reipublicae Medicae emolumentum, praesertim turbulentis hisce temporibus, una nobiscum devote commendantes, sigillo Facultatis nostrae in majorem fidem obsignari curavimus.</p> <p>III. Accepimus literas Vestras, Viri Nobilissimi ex quibus certiores nos facitis de Circumforaneo quodam, qui postquam praxin Chirurgicam, cujusnon nisi Enchirises aliquot operari didicit, in G. vestra civitate, temere ac praelicenter exercuisset, ab Amplissimo urbis Senatu prohibitus Wittebergam accessit, ubi in num̃erum Civium adscriptus, praemisso latinitatis simul ac Medicinae tyrocinio ad Doctoratus lauream fertur adspirare. Quem- </p> </div> </body> </text> </TEI> [180/0186]
quam diutissime servet, Vestrisque benedicat laboribus, ut in rei Medicae incrementum cedant, & aegrorum valetudinem promoveant.
II. Desiderio Vestro aequissimo, quod literis ad collegium nostrum in hoc Lyceo Medicum die XVII. Februarii datis & d. XXVII. ejusdem huic redditis prolixius exposuistis, velificaturi nostrarum partium esse judicavimus, ut absque mora & ambagibus Vos redderemus non solum certiores, quod de dicto illo Jatro vel Chirurgomastigo sive flagello Georgio Friederico hactenus nihil quicquam perceperimus, verum etiam, ut bona fide serioque Vobis promitteremus, si forsan inposterum huc veniret, quod illum minime ad impetrendum aliquod testimonium, ne dum ad ambitum honorum Doctoralium admissuri simus, upote cum nobis nihil magis curae cordique sit, quam ut caveamus, ne indigni & rudes praemiis ejusmodi mactentur. Caeterum querimonia Vestra deperniciosa Medicastrorum & Chirurgastrorum audacia inveterata quamvis sit verissima, cui & nos lubentes adstipulamur, supervacanea est habenda, cum non situm sit in Medicorum genuinorum potestate malum hoc corrigendi, multo minus extirpandi. Optandum quidem esset, ut Summates & Magistratus, qui hoc praestare possunt, reapse etiam praestarent, verum quod sperandum sit, plane dubitamus: Etenim Vosmet ipsos Viri Nobilissimi, arbitros evocamus, si Magistratus G. Vester, dictum illum Georg Fridericum nunquam admisisset, aut Magistratus Academicus Wittebergensis non in coetum studiosorum recepisset., antequam de illius vitae genere certius illis constitisset, an non querela haec praecaveri potuisset? Verum nostra non interest de hac admissione aequa vel non aequa facere arbiteium. Interim ita quoque cum pene omnibus hujusmodi circumforaneis & agyrtis comparatum esse, (quod tamen magnopere dolendum est,) ut a Regibus, Principibus & Magistratibus testimonia temerariam exercendi & faciendi Medicinam vel Chirurgiam sub-& obreptitie impetrent, notius est, quam ut prolixioribus opus sit verbis. Quin potius Responsum hoc nostrum finientes, unaque Vos, Domini & Fautores Honoratissimi, Divinae protectioni in Reipublicae Medicae emolumentum, praesertim turbulentis hisce temporibus, una nobiscum devote commendantes, sigillo Facultatis nostrae in majorem fidem obsignari curavimus.
III. Accepimus literas Vestras, Viri Nobilissimi ex quibus certiores nos facitis de Circumforaneo quodam, qui postquam praxin Chirurgicam, cujusnon nisi Enchirises aliquot operari didicit, in G. vestra civitate, temere ac praelicenter exercuisset, ab Amplissimo urbis Senatu prohibitus Wittebergam accessit, ubi in num̃erum Civium adscriptus, praemisso latinitatis simul ac Medicinae tyrocinio ad Doctoratus lauream fertur adspirare. Quem-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
| URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724 |
| URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/186 |
| Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724, S. 180. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/186>, abgerufen am 23.11.2024. |
