Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Erster Theil. Halle, 1723.

Bild:
<< vorherige Seite

MALACHIAS TRVSTON de Respirat. Sect. 22. p. m. 85. Primo itaque constat, pulmones in foetu nondum respirante compressiores esse, vasa pneumatica multum connivere, atque ob fluiditatem parenchymatis non nunquam quasi incurvari & complicari, denique totam pulmonum molem densam & quodammodo compactam cerni. Constat etiam, eosdem pulmones hoc tempore faturatae pene rubedinis esse, quin & graves, ponderisque fere paris cum reliquis carnibus, unde & in aquam conjecti submerguntur. Quorum ratio haec impraesentiarum esse videtur, quod aere nondum hausto membranaceae illae vesiculae (ex quibus potissimum pulmonum moles constare, cum Malpighio mihi etiam verisimile fit) nondum impleantur, attollantur & in conspectum se prodant, nempe latera earum, nondum submerso aere, coeunt, & se mutuo tangunt, unde fit, ut sola fere vasa sanguifera, & sanguis circumfusus obversentur oculis; hinc tanta densitas & rubedo, pondus etiam gravitasque. JOHANNES SVAMMERDAM de respirat. cap. 5. §. 2. & 3. p. m. 38. Hinc in ipsis pulmonibus (quod praecipue notatu dignissimum est) cum nunquam in vehementissima etiam respiratione, plenarie contrahantur (ut inferius paulo clarius adhuc explicabimus) magna satis aeris copia necessario & semper invenitur, etiamsi in inspiratione sive etiam in exspiratione animal extingui contingat. Vnde etiam fit propter aeris praesentiam, ut aquis impositi pulmones nunquam fundum petant, postquam semel tantum animal inspiraverit. THOMAS BARTHOLINVS de Pulmonibus Sect. 2. p. m. 29. Ingens dubium oritur ex pulmonibus embryonum, qui omnium Anatomicorum consensu rubent in foetu & merguntur, in adultis pallent & natant. Galenum l. 15. Us. part. c. 6. hic sequuntur longo agmine Zerbus, Laurentius, Picolomineus, Bauhinus, Spigelius, Hofmannus, Harvegius, Highmorus. Plerique sanguini materno adscribunt, quo nutriuntur. Alii imperfectioni, alii aeris ventilationi, qua extra uterum pulmones moti albent, quod etiam indicium matribus suggerit Harvegius, vivum an mortuum foetum pepererit. In hoc luto adhuc haereremus, nisi Cl. Charletoni manu erigeremur, qui Exerc. 8. Oecon. de Resp. §. 21. in foetibus humanis in utero emortuis, quos complures hujus rei gratia dissecuit, nullum discrimen invenit in colore ad albedinem inclinante ab adultis, adeoque pignore certare paratus est, ex colore solo discerni non posse foetus vitalitatem. Causa veteris erroris penes Galenum est, qui ab Hippocrate, more suo, secessum fecit. Hujus vero doctrinae est vel de narura pueri, genituram in utero respirare, quam si sequamur, pro pulmone nullus supererit scrupulus.

Erinnerung we-

§. XXXI. Ich bescheide mich, daß viele, die meine §. 25. vorgebrachte Defension lesen werden, sich wundern dürfften, daß so wenig

MALACHIAS TRVSTON de Respirat. Sect. 22. p. m. 85. Primo itaque constat, pulmones in foetu nondum respirante compressiores esse, vasa pneumatica multum connivere, atque ob fluiditatem parenchymatis non nunquam quasi incurvari & complicari, denique totam pulmonum molem densam & quodammodo compactam cerni. Constat etiam, eosdem pulmones hoc tempore faturatae pene rubedinis esse, quin & graves, ponderisque fere paris cum reliquis carnibus, unde & in aquam conjecti submerguntur. Quorum ratio haec impraesentiarum esse videtur, quod aëre nondum hausto membranaceae illae vesiculae (ex quibus potissimum pulmonum moles constare, cum Malpighio mihi etiam verisimile fit) nondum impleantur, attollantur & in conspectum se prodant, nempe latera earum, nondum submerso aëre, coeunt, & se mutuo tangunt, unde fit, ut sola fere vasa sanguifera, & sanguis circumfusus obversentur oculis; hinc tanta densitas & rubedo, pondus etiam gravitasque. JOHANNES SVAMMERDAM de respirat. cap. 5. §. 2. & 3. p. m. 38. Hinc in ipsis pulmonibus (quod praecipue notatu dignissimum est) cum nunquam in vehementissima etiam respiratione, plenarie contrahantur (ut inferius paulo clarius adhuc explicabimus) magna satis aëris copia necessario & semper invenitur, etiamsi in inspiratione sive etiam in exspiratione animal extingui contingat. Vnde etiam fit propter aëris praesentiam, ut aquis impositi pulmones nunquam fundum petant, postquam semel tantum animal inspiraverit. THOMAS BARTHOLINVS de Pulmonibus Sect. 2. p. m. 29. Ingens dubium oritur ex pulmonibus embryonum, qui omnium Anatomicorum consensu rubent in foetu & merguntur, in adultis pallent & natant. Galenum l. 15. Us. part. c. 6. hic sequuntur longo agmine Zerbus, Laurentius, Picolomineus, Bauhinus, Spigelius, Hofmannus, Harvegius, Highmorus. Plerique sanguini materno adscribunt, quo nutriuntur. Alii imperfectioni, alii aëris ventilationi, qua extra uterum pulmones moti albent, quod etiam indicium matribus suggerit Harvegius, vivum an mortuum foetum pepererit. In hoc luto adhuc haereremus, nisi Cl. Charletoni manu erigeremur, qui Exerc. 8. Oecon. de Resp. §. 21. in foetibus humanis in utero emortuis, quos complures hujus rei gratia dissecuit, nullum discrimen invenit in colore ad albedinem inclinante ab adultis, adeoque pignore certare paratus est, ex colore solo discerni non posse foetus vitalitatem. Causa veteris erroris penes Galenum est, qui ab Hippocrate, more suo, secessum fecit. Hujus vero doctrinae est vel de narura pueri, genituram in utero respirare, quam si sequamur, pro pulmone nullus supererit scrupulus.

Erinnerung we-

§. XXXI. Ich bescheide mich, daß viele, die meine §. 25. vorgebrachte Defension lesen werden, sich wundern dürfften, daß so wenig

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <pb facs="#f0094" n="78"/>
        <p>MALACHIAS TRVSTON <hi rendition="#i">de Respirat. Sect. 22. p. m. 85.</hi> Primo                      itaque constat, pulmones in foetu nondum respirante compressiores esse, vasa                      pneumatica multum connivere, atque ob fluiditatem parenchymatis non nunquam                      quasi incurvari &amp; complicari, denique totam pulmonum molem densam                      &amp; quodammodo compactam cerni. Constat etiam, eosdem pulmones hoc tempore                      faturatae pene rubedinis esse, quin &amp; graves, ponderisque fere paris cum                      reliquis carnibus, unde &amp; in aquam conjecti submerguntur. Quorum ratio                      haec impraesentiarum esse videtur, quod aëre nondum hausto membranaceae illae                      vesiculae (ex quibus potissimum pulmonum moles constare, cum Malpighio mihi                      etiam verisimile fit) nondum impleantur, attollantur &amp; in conspectum se                      prodant, nempe latera earum, nondum submerso aëre, coeunt, &amp; se mutuo                      tangunt, unde fit, ut sola fere vasa sanguifera, &amp; sanguis circumfusus                      obversentur oculis; hinc tanta densitas &amp; rubedo, pondus etiam                      gravitasque. JOHANNES SVAMMERDAM <hi rendition="#i">de respirat. cap. 5. §. 2.                          &amp; 3. p. m. 38.</hi> Hinc in ipsis pulmonibus (quod praecipue notatu                      dignissimum est) cum nunquam in vehementissima etiam respiratione, plenarie                      contrahantur (ut inferius paulo clarius adhuc explicabimus) magna satis aëris                      copia necessario &amp; semper invenitur, etiamsi in inspiratione sive etiam                      in exspiratione animal extingui contingat. Vnde etiam fit propter aëris                      praesentiam, ut aquis impositi pulmones nunquam fundum petant, postquam semel                      tantum animal inspiraverit. THOMAS BARTHOLINVS <hi rendition="#i">de Pulmonibus                          Sect. 2. p. m. 29.</hi> Ingens dubium oritur ex pulmonibus embryonum, qui                      omnium Anatomicorum consensu rubent in foetu &amp; merguntur, in adultis                      pallent &amp; natant. Galenum <hi rendition="#i">l. 15. Us. part. c. 6.</hi> hic sequuntur longo agmine Zerbus, Laurentius, Picolomineus, Bauhinus,                      Spigelius, Hofmannus, Harvegius, Highmorus. Plerique sanguini materno                      adscribunt, quo nutriuntur. Alii imperfectioni, alii aëris ventilationi, qua                      extra uterum pulmones moti albent, quod etiam indicium matribus suggerit                      Harvegius, vivum an mortuum foetum pepererit. In hoc luto adhuc haereremus, nisi                      Cl. Charletoni manu erigeremur, qui <hi rendition="#i">Exerc. 8. Oecon. de Resp.                          §. 21.</hi> in foetibus humanis in utero emortuis, quos complures hujus rei                      gratia dissecuit, nullum discrimen invenit in colore ad albedinem inclinante ab                      adultis, adeoque pignore certare paratus est, ex colore solo discerni non posse                      foetus vitalitatem. Causa veteris erroris penes Galenum est, qui ab Hippocrate,                      more suo, secessum fecit. Hujus vero doctrinae est vel de narura pueri,                      genituram in utero respirare, quam si sequamur, pro pulmone nullus supererit                      scrupulus.</p>
        <note place="left">Erinnerung we-</note>
        <p>§. XXXI. Ich bescheide mich, daß viele, die meine §. 25. vorgebrachte Defension                      lesen werden, sich wundern dürfften, daß so wenig
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[78/0094] MALACHIAS TRVSTON de Respirat. Sect. 22. p. m. 85. Primo itaque constat, pulmones in foetu nondum respirante compressiores esse, vasa pneumatica multum connivere, atque ob fluiditatem parenchymatis non nunquam quasi incurvari & complicari, denique totam pulmonum molem densam & quodammodo compactam cerni. Constat etiam, eosdem pulmones hoc tempore faturatae pene rubedinis esse, quin & graves, ponderisque fere paris cum reliquis carnibus, unde & in aquam conjecti submerguntur. Quorum ratio haec impraesentiarum esse videtur, quod aëre nondum hausto membranaceae illae vesiculae (ex quibus potissimum pulmonum moles constare, cum Malpighio mihi etiam verisimile fit) nondum impleantur, attollantur & in conspectum se prodant, nempe latera earum, nondum submerso aëre, coeunt, & se mutuo tangunt, unde fit, ut sola fere vasa sanguifera, & sanguis circumfusus obversentur oculis; hinc tanta densitas & rubedo, pondus etiam gravitasque. JOHANNES SVAMMERDAM de respirat. cap. 5. §. 2. & 3. p. m. 38. Hinc in ipsis pulmonibus (quod praecipue notatu dignissimum est) cum nunquam in vehementissima etiam respiratione, plenarie contrahantur (ut inferius paulo clarius adhuc explicabimus) magna satis aëris copia necessario & semper invenitur, etiamsi in inspiratione sive etiam in exspiratione animal extingui contingat. Vnde etiam fit propter aëris praesentiam, ut aquis impositi pulmones nunquam fundum petant, postquam semel tantum animal inspiraverit. THOMAS BARTHOLINVS de Pulmonibus Sect. 2. p. m. 29. Ingens dubium oritur ex pulmonibus embryonum, qui omnium Anatomicorum consensu rubent in foetu & merguntur, in adultis pallent & natant. Galenum l. 15. Us. part. c. 6. hic sequuntur longo agmine Zerbus, Laurentius, Picolomineus, Bauhinus, Spigelius, Hofmannus, Harvegius, Highmorus. Plerique sanguini materno adscribunt, quo nutriuntur. Alii imperfectioni, alii aëris ventilationi, qua extra uterum pulmones moti albent, quod etiam indicium matribus suggerit Harvegius, vivum an mortuum foetum pepererit. In hoc luto adhuc haereremus, nisi Cl. Charletoni manu erigeremur, qui Exerc. 8. Oecon. de Resp. §. 21. in foetibus humanis in utero emortuis, quos complures hujus rei gratia dissecuit, nullum discrimen invenit in colore ad albedinem inclinante ab adultis, adeoque pignore certare paratus est, ex colore solo discerni non posse foetus vitalitatem. Causa veteris erroris penes Galenum est, qui ab Hippocrate, more suo, secessum fecit. Hujus vero doctrinae est vel de narura pueri, genituram in utero respirare, quam si sequamur, pro pulmone nullus supererit scrupulus. §. XXXI. Ich bescheide mich, daß viele, die meine §. 25. vorgebrachte Defension lesen werden, sich wundern dürfften, daß so wenig

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in TEI. (2012-11-23T14:00:00Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme der Wolfenbütteler Digitalen Bibliothek entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2012-11-23T14:00:00Z)
Frank Wiegand: Konvertierung nach XML/TEI gemäß DTA-Basisformat. (2012-11-23T14:00:00Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte01_1723
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte01_1723/94
Zitationshilfe: Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Erster Theil. Halle, 1723, S. 78. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte01_1723/94>, abgerufen am 08.05.2024.