Thomasius, Christian: Einleitung zu der Vernunfft-Lehre. Halle (Saale), 1691.Vorrede. 473. seq. Nostra sententia est, hominem anima& corpore constare, quae duae substantiae sint intimae unitae inter se &c. hominis vero, ut ex his compositus est, nullam esse formam praeter unionem istam, qua anima mancipata corpo- ri est, in plerisque functionibus suis &c. Huic proxime accedit platonis sententia, hominem nihil aliud quam animam esse, utentem cor- pore, ubi homo denominatur a potiore par- te sua & corpus non juxta sed intra animam ponitur, ut instrumentum, & domicilium & carcer quoque, in quo frui satis non possit li- bertate sua & verum hominem referre. Quae fa- cile tolerari & in meliorem partem accipi pos- sunt, maxime si cogitemus, sic quoque homi- nem in sacra scriptura considerari &c. A Plato- nis & nostra sententia adhuc longius recedunt &c. Mich dünckt/ aus diesen Worten des Raei konte man gar leicht das jenige umbstos- sen/ was Autor Speciminis p. 92. pro offen- denda differentia inter Cartesii & Plato- nis dogmata anführen will. Und ich will nicht hoffen/ daß der Autor so kühne seyn wer- de/ daß er uns diesen locum des Raei nicht wolle paßiren lassen/ nachdem er uns das gan- tze caput 3. de Veterum Philosophorum secta aus dem Raeo als ein glaubwürdiges Evangelium hergebetet. Das letzte arca- num, das der Autor zu Ende des V. Capi- tels
Vorrede. 473. ſeq. Noſtra ſententia eſt, hominem anima& corpore conſtare, quæ duæ ſubſtantiæ ſint intimæ unitæ inter ſe &c. hominis vero, ut ex his compoſitus eſt, nullam eſſe formam præter unionem iſtam, qua anima mancipata corpo- ri eſt, in plerisque functionibus ſuis &c. Huic proximè accedit platonis ſententia, hominem nihil aliud quam animam eſſe, utentem cor- pore, ubi homo denominatur à potiore par- te ſua & corpus non juxta ſed intrà animam ponitur, ut inſtrumentum, & domicilium & carcer quoque, in quo frui ſatis non poſſit li- bertate ſua & verum hominem referre. Quæ fa- cilè tolerari & in meliorem partem accipi poſ- ſunt, maxime ſi cogitemus, ſic quoque homi- nem in ſacra ſcriptura conſiderari &c. A Plato- nis & noſtra ſententia adhuc longius recedunt &c. Mich duͤnckt/ aus dieſen Worten des Raèi konte man gar leicht das jenige umbſtoſ- ſen/ was Autor Speciminis p. 92. pro offen- denda differentia inter Carteſii & Plato- nis dogmata anfuͤhren will. Und ich will nicht hoffen/ daß der Autor ſo kuͤhne ſeyn wer- de/ daß er uns dieſen locum des Raéi nicht wolle paßiren laſſen/ nachdem er uns das gan- tze caput 3. de Veterum Philoſophorum ſecta aus dem Raéo als ein glaubwuͤrdiges Evangelium hergebetet. Das letzte arca- num, das der Autor zu Ende des V. Capi- tels
<TEI> <text> <front> <div n="1"> <div n="2"> <p><pb facs="#f0082" n="64"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Vorrede.</hi></fw><lb/> 473. <hi rendition="#aq">ſeq. Noſtra ſententia eſt, hominem anima<lb/> & corpore conſtare, quæ duæ ſubſtantiæ ſint<lb/> intimæ unitæ inter ſe &c. hominis vero, ut ex<lb/> his compoſitus eſt, nullam eſſe formam præter<lb/> unionem iſtam, qua anima <hi rendition="#i">mancipata</hi> corpo-<lb/> ri eſt, in plerisque functionibus ſuis &c. Huic<lb/><hi rendition="#i">proximè</hi> accedit <hi rendition="#i">platonis</hi> ſententia, hominem<lb/> nihil aliud quam animam eſſe, utentem cor-<lb/> pore, ubi homo denominatur à potiore par-<lb/> te ſua & corpus non juxta ſed intrà animam<lb/> ponitur, ut inſtrumentum, & domicilium &<lb/><hi rendition="#i">carcer</hi> quoque, in quo frui ſatis non poſſit li-<lb/> bertate ſua <hi rendition="#i">& verum hominem</hi> referre. Quæ fa-<lb/> cilè tolerari & in meliorem partem accipi poſ-<lb/> ſunt, maxime ſi cogitemus, ſic quoque homi-<lb/> nem in ſacra ſcriptura conſiderari &c. A <hi rendition="#i">Plato-<lb/> nis & noſtra</hi> ſententia adhuc longius recedunt<lb/> &c.</hi> Mich duͤnckt/ aus dieſen Worten des<lb/><hi rendition="#aq">Raèi</hi> konte man gar leicht das jenige umbſtoſ-<lb/> ſen/ was <hi rendition="#aq">Autor Speciminis p. 92. pro offen-<lb/> denda differentia inter Carteſii & Plato-<lb/> nis dogmata</hi> anfuͤhren will. Und ich will<lb/> nicht hoffen/ daß der <hi rendition="#aq">Autor</hi> ſo kuͤhne ſeyn wer-<lb/> de/ daß er uns dieſen <hi rendition="#aq">locum</hi> des <hi rendition="#aq">Raéi</hi> nicht<lb/> wolle paßiren laſſen/ nachdem er uns das gan-<lb/> tze <hi rendition="#aq">caput 3. de Veterum Philoſophorum<lb/> ſecta</hi> aus dem <hi rendition="#aq">Raéo</hi> als ein glaubwuͤrdiges<lb/><hi rendition="#aq">Evangelium</hi> hergebetet. Das letzte <hi rendition="#aq">arca-<lb/> num,</hi> das der <hi rendition="#aq">Autor</hi> zu Ende des <hi rendition="#aq">V.</hi> Capi-<lb/> <fw place="bottom" type="catch">tels</fw><lb/></p> </div> </div> </front> </text> </TEI> [64/0082]
Vorrede.
473. ſeq. Noſtra ſententia eſt, hominem anima
& corpore conſtare, quæ duæ ſubſtantiæ ſint
intimæ unitæ inter ſe &c. hominis vero, ut ex
his compoſitus eſt, nullam eſſe formam præter
unionem iſtam, qua anima mancipata corpo-
ri eſt, in plerisque functionibus ſuis &c. Huic
proximè accedit platonis ſententia, hominem
nihil aliud quam animam eſſe, utentem cor-
pore, ubi homo denominatur à potiore par-
te ſua & corpus non juxta ſed intrà animam
ponitur, ut inſtrumentum, & domicilium &
carcer quoque, in quo frui ſatis non poſſit li-
bertate ſua & verum hominem referre. Quæ fa-
cilè tolerari & in meliorem partem accipi poſ-
ſunt, maxime ſi cogitemus, ſic quoque homi-
nem in ſacra ſcriptura conſiderari &c. A Plato-
nis & noſtra ſententia adhuc longius recedunt
&c. Mich duͤnckt/ aus dieſen Worten des
Raèi konte man gar leicht das jenige umbſtoſ-
ſen/ was Autor Speciminis p. 92. pro offen-
denda differentia inter Carteſii & Plato-
nis dogmata anfuͤhren will. Und ich will
nicht hoffen/ daß der Autor ſo kuͤhne ſeyn wer-
de/ daß er uns dieſen locum des Raéi nicht
wolle paßiren laſſen/ nachdem er uns das gan-
tze caput 3. de Veterum Philoſophorum
ſecta aus dem Raéo als ein glaubwuͤrdiges
Evangelium hergebetet. Das letzte arca-
num, das der Autor zu Ende des V. Capi-
tels
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_einleitungvernufftlehre_1691 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_einleitungvernufftlehre_1691/82 |
Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Einleitung zu der Vernunfft-Lehre. Halle (Saale), 1691, S. 64. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_einleitungvernufftlehre_1691/82>, abgerufen am 16.02.2025. |