quatenus Verbum est, omnia antequam fiant, scientia praecognoscere. Vnd eben daselbst / am blat zuuor / erkleret Athanasius den Spruch Johann. 5. wie folget: Quod autem illae voces (Datum est) & (traditum est) nusquam ostendant, illum aliquando non possedisse; licitum est ex simili dicto in vniuersum hoc ipsum prospicere. Ait enim Saluator: Quemadmodum Pater habet vitam in semetipso: ita quoque Filio dedit vitam habere in semetipso. Nam ex hac voce (DEDIT) indicat, sese Patrem non esse: ex isto autem dicto (ITA) Filij similitudinem, proprietatemque cum Patre significat. Si igitur aliquando fuisset, cum Pater non haberet: certum est, etiam fuisse, cum Filius non haberet. Vt enim PATER: ita quoque & Filius habet. Quod si illud impium dictu est; PATREM non semper habuisse: PIVM autem illud; Patrem semper habuisse: quei quaeso non absurdum, dicente Filio; Vt Pater habet, ITA & Filium habere: istos dicere; non ITA ipsum habere, sed aliter? Sincerior igitur, ac maioris fidei sermo VERBI est, quo dicit, se ea accepisse, quae semper habet, quia a Patre habeat. Et Pater quidem a nemine: Filius autem a Patre habet. Vt enim, si ipsum iubar loquatur; OMNIA mihi donauit LVX, vt illustrarem: Et ex me ipso lucem non praebeo, sed vt LVX voluit. Ea si diceret, non indicaret, se lucem aliquando non habere, sed lucis se quiddam esse proprium, lucisque omnia sua esse. Ita id quoque multo magis in Filio intelligendum est. Nam OMNIA Pater dedit Filio: Et rursum, OMNIA Pater in Filio possidet: Filioqueue possidente, Pater vicissim ea retinet. Vt enim Filij diuinitas, Patris diuinitas est: ita Pater in Filio vniuersitati re-
quatenus Verbum est, omnia antequam fiant, scientia praecognoscere. Vnd eben daselbst / am blat zuuor / erkleret Athanasius den Spruch Johann. 5. wie folget: Quòd autem illae voces (Datum est) & (traditum est) nusquam ostendant, illum aliquando non possedisse; licitum est ex simili dicto in vniuersum hoc ipsum prospicere. Ait enim Saluator: Quemadmodum Pater habet vitam in semetipso: ita quoque Filio dedit vitam habere in semetipso. Nam ex hac voce (DEDIT) indicat, sese Patrem non esse: ex isto autem dicto (ITA) Filij similitudinem, proprietatemque cum Patre significat. Si igitur aliquando fuisset, cum Pater non haberet: certum est, etiam fuisse, cum Filius non haberet. Vt enim PATER: ita quoque & Filius habet. Quòd si illud impium dictu est; PATREM non semper habuisse: PIVM autem illud; Patrem semper habuisse: quî quaeso non absurdum, dicente Filio; Vt Pater habet, ITA & Filium habere: istos dicere; non ITA ipsum habere, sed aliter? Sincerior igitur, ac maioris fidei sermo VERBI est, quo dicit, se ea accepisse, quae semper habet, quia à Patre habeat. Et Pater quidem à nemine: Filius autem à Patre habet. Vt enim, si ipsum iubar loquatur; OMNIA mihi donauit LVX, vt illustrarem: Et ex me ipso lucem non praebeo, sed vt LVX voluit. Ea si diceret, non indicaret, se lucem aliquando non habere, sed lucis se quiddam esse proprium, lucisque omnia sua esse. Ita id quoque multò magis in Filio intelligendum est. Nam OMNIA Pater dedit Filio: Et rursum, OMNIA Pater in Filio possidet: Filioqueue possidente, Pater vicissim ea retinet. Vt enim Filij diuinitas, Patris diuinitas est: ita Pater in Filio vniuersitati re-
<TEI><text><body><div><p><pbfacs="#f0431"n="429"/>
quatenus Verbum est, omnia antequam fiant, scientia praecognoscere. Vnd eben daselbst / am blat zuuor / erkleret Athanasius den Spruch Johann. 5. wie folget: Quòd autem illae voces (Datum est) & (traditum est) nusquam ostendant, illum aliquando non possedisse; licitum est ex simili dicto in vniuersum hoc ipsum prospicere. Ait enim Saluator: Quemadmodum Pater habet vitam in semetipso: ita quoque Filio dedit vitam habere in semetipso. Nam ex hac voce (DEDIT) indicat, sese Patrem non esse: ex isto autem dicto (ITA) Filij similitudinem, proprietatemque cum Patre significat. Si igitur aliquando fuisset, cum Pater non haberet: certum est, etiam fuisse, cum Filius non haberet. Vt enim PATER: ita quoque & Filius habet. Quòd si illud impium dictu est; PATREM non semper habuisse: PIVM autem illud; Patrem semper habuisse: quî quaeso non absurdum, dicente Filio; Vt Pater habet, ITA & Filium habere: istos dicere; non ITA ipsum habere, sed aliter? Sincerior igitur, ac maioris fidei sermo VERBI est, quo dicit, se ea accepisse, quae semper habet, quia à Patre habeat. Et Pater quidem à nemine: Filius autem à Patre habet. Vt enim, si ipsum iubar loquatur; OMNIA mihi donauit LVX, vt illustrarem: Et ex me ipso lucem non praebeo, sed vt LVX voluit. Ea si diceret, non indicaret, se lucem aliquando non habere, sed lucis se quiddam esse proprium, lucisque omnia sua esse. Ita id quoque multò magis in Filio intelligendum est. Nam OMNIA Pater dedit Filio: Et rursum, OMNIA Pater in Filio possidet: Filioqueue possidente, Pater vicissim ea retinet. Vt enim Filij diuinitas, Patris diuinitas est: ita Pater in Filio vniuersitati re-
</p></div></body></text></TEI>
[429/0431]
quatenus Verbum est, omnia antequam fiant, scientia praecognoscere. Vnd eben daselbst / am blat zuuor / erkleret Athanasius den Spruch Johann. 5. wie folget: Quòd autem illae voces (Datum est) & (traditum est) nusquam ostendant, illum aliquando non possedisse; licitum est ex simili dicto in vniuersum hoc ipsum prospicere. Ait enim Saluator: Quemadmodum Pater habet vitam in semetipso: ita quoque Filio dedit vitam habere in semetipso. Nam ex hac voce (DEDIT) indicat, sese Patrem non esse: ex isto autem dicto (ITA) Filij similitudinem, proprietatemque cum Patre significat. Si igitur aliquando fuisset, cum Pater non haberet: certum est, etiam fuisse, cum Filius non haberet. Vt enim PATER: ita quoque & Filius habet. Quòd si illud impium dictu est; PATREM non semper habuisse: PIVM autem illud; Patrem semper habuisse: quî quaeso non absurdum, dicente Filio; Vt Pater habet, ITA & Filium habere: istos dicere; non ITA ipsum habere, sed aliter? Sincerior igitur, ac maioris fidei sermo VERBI est, quo dicit, se ea accepisse, quae semper habet, quia à Patre habeat. Et Pater quidem à nemine: Filius autem à Patre habet. Vt enim, si ipsum iubar loquatur; OMNIA mihi donauit LVX, vt illustrarem: Et ex me ipso lucem non praebeo, sed vt LVX voluit. Ea si diceret, non indicaret, se lucem aliquando non habere, sed lucis se quiddam esse proprium, lucisque omnia sua esse. Ita id quoque multò magis in Filio intelligendum est. Nam OMNIA Pater dedit Filio: Et rursum, OMNIA Pater in Filio possidet: Filioqueue possidente, Pater vicissim ea retinet. Vt enim Filij diuinitas, Patris diuinitas est: ita Pater in Filio vniuersitati re-
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription.
(2013-02-15T13:54:31Z)
Weitere Informationen:
Anmerkungen zur Transkription:
Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
Ligaturen werden aufgelöst.
Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.
[N. N.]: Wahrhaftige Erklärung des hohen trostreichen Artikels von der Person, Amt, und Majestät unseres lieben Herrn und Heilandes Jesu Christi, Gottes und Marien Sohn. Zerbst, 1586, S. 429. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/nn_erklaerung_1586/431>, abgerufen am 22.07.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.