[N. N.]: Wahrhaftige Erklärung des hohen trostreichen Artikels von der Person, Amt, und Majestät unseres lieben Herrn und Heilandes Jesu Christi, Gottes und Marien Sohn. Zerbst, 1586.Christi OMNIA illa attribui, quae humanae accidunt: Et rursus, humanae tribui OMNIA, quae diuinae sunt: thes. 48. Vnd diß nent er daselbst nicht allein communicationem, sondern auch participationem inter naturarum proprietates. Denn er imaginiret jm ein sönderliche (vns bißher vnerhörte) distinction / nicht zwar inter vnionem, & communicationem, sondern viel mehr inter vnionem, & naturarum communionem, atque idiomatum participationem, welche participatio idiomatum sol sein (wie er jhm sein eigene phraies formiret) realis illa inter naturarum proprietates communicatio: thes. 45. Ja eben darauff zehlet er auch inter dona (quae sic nominat) increata, diuinam maiestatem, gloriam, virtutem, & potentiam illam, quae solius diuinae naturae propria est, & nequaquam finita. Vnd wil mit aller macht erhalten / das auch der angenomenen menschlichen Natur solchs alles in der that gebühre. thes. 52. 53. Wie er denn ferner ex statu humiliationis dichtet maiestatis illius a momento conceptus carni Christi realiter communicatae occultationem; Darauff hernach glorificatio, vnd exaltatio erfolget / welche nichts anders sein sol / denn concessa plenissima eiusdem maiestatis iam ante carni a conceptu participatae, & hactenus occultatae, seu repressae vsurpatio, & ostensio: thes. 54. Welches alles D. Dauid Voigt in seiner widerruffspredigt am ersten Sontag des Aduents / Anno 80. zu Jena gethan / vnd daselbst gedruckt (darinn er seinem Gewissen / vnd vörigen Lehr gantz zuwider / sich durchaus vff gut Jacobitisch erkleret) gleichsfals nicht allein beiahet / sondern auch mit vielen (wiewol nichtigen) worten scherffet / dazu sich nicht schewet / dem ewigen Son Gottes öffentlich Christi OMNIA illa attribui, quae humanae accidunt: Et rursus, humanae tribui OMNIA, quae diuinae sunt: thes. 48. Vnd diß nent er daselbst nicht allein communicationem, sondern auch participationem inter naturarum proprietates. Denn er imaginiret jm ein sönderliche (vns bißher vnerhörte) distinction / nicht zwar inter vnionem, & communicationem, sondern viel mehr inter vnionem, & naturarum communionem, atque idiomatum participationem, welche participatio idiomatum sol sein (wie er jhm sein eigene phraies formiret) realis illa inter naturarum proprietates communicatio: thes. 45. Ja eben darauff zehlet er auch inter dona (quae sic nominat) increata, diuinam maiestatem, gloriam, virtutem, & potentiam illam, quae solius diuinae naturae propria est, & nequaquam finita. Vnd wil mit aller macht erhalten / das auch der angenomenen menschlichen Natur solchs alles in der that gebühre. thes. 52. 53. Wie er denn ferner ex statu humiliationis dichtet maiestatis illius à momento conceptus carni Christi realiter communicatae occultationem; Darauff hernach glorificatio, vnd exaltatio erfolget / welche nichts anders sein sol / denn concessa plenissima eiusdem maiestatis iam ante carni à conceptu participatae, & hactenus occultatae, seu repressae vsurpatio, & ostensio: thes. 54. Welches alles D. Dauid Voigt in seiner widerruffspredigt am ersten Sontag des Aduents / Anno 80. zu Jena gethan / vnd daselbst gedruckt (darinn er seinem Gewissen / vnd vörigen Lehr gantz zuwider / sich durchaus vff gut Jacobitisch erkleret) gleichsfals nicht allein beiahet / sondern auch mit vielẽ (wiewol nichtigen) worten scherffet / dazu sich nicht schewet / dem ewigen Son Gottes öffentlich <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0325" n="323"/> Christi OMNIA illa attribui, quae humanae accidunt: Et rursus, humanae tribui OMNIA, quae diuinae sunt: thes. <hi rendition="#i">48</hi>. Vnd diß nent er daselbst nicht allein communicationem, sondern auch participationem inter naturarum proprietates. Denn er imaginiret jm ein sönderliche (vns bißher vnerhörte) distinction / nicht zwar inter vnionem, & communicationem, sondern viel mehr inter vnionem, & naturarum communionem, atque idiomatum participationem, welche participatio idiomatum sol sein (wie er jhm sein eigene phraies formiret) realis illa inter naturarum proprietates communicatio: thes. <hi rendition="#i">45</hi>. Ja eben darauff zehlet er auch inter dona (quae sic nominat) increata, diuinam maiestatem, gloriam, virtutem, & potentiam illam, quae solius diuinae naturae propria est, & nequaquam finita. Vnd wil mit aller macht erhalten / das auch der angenomenen menschlichen Natur solchs alles in der that gebühre. thes. <hi rendition="#i">52. 53</hi>. Wie er denn ferner ex statu humiliationis dichtet maiestatis illius à momento conceptus carni Christi realiter communicatae occultationem; Darauff hernach glorificatio, vnd exaltatio erfolget / welche nichts anders sein sol / denn concessa plenissima eiusdem maiestatis iam ante carni à conceptu participatae, & hactenus occultatae, seu repressae vsurpatio, & ostensio: thes. <hi rendition="#i">54</hi>.</p> <p>Welches alles D. Dauid Voigt in seiner widerruffspredigt am ersten Sontag des Aduents / Anno 80. zu Jena gethan / vnd daselbst gedruckt (darinn er seinem Gewissen / vnd vörigen Lehr gantz zuwider / sich durchaus vff gut Jacobitisch erkleret) gleichsfals nicht allein beiahet / sondern auch mit vielẽ (wiewol nichtigen) worten scherffet / dazu sich nicht schewet / dem ewigen Son Gottes öffentlich </p> </div> </body> </text> </TEI> [323/0325]
Christi OMNIA illa attribui, quae humanae accidunt: Et rursus, humanae tribui OMNIA, quae diuinae sunt: thes. 48. Vnd diß nent er daselbst nicht allein communicationem, sondern auch participationem inter naturarum proprietates. Denn er imaginiret jm ein sönderliche (vns bißher vnerhörte) distinction / nicht zwar inter vnionem, & communicationem, sondern viel mehr inter vnionem, & naturarum communionem, atque idiomatum participationem, welche participatio idiomatum sol sein (wie er jhm sein eigene phraies formiret) realis illa inter naturarum proprietates communicatio: thes. 45. Ja eben darauff zehlet er auch inter dona (quae sic nominat) increata, diuinam maiestatem, gloriam, virtutem, & potentiam illam, quae solius diuinae naturae propria est, & nequaquam finita. Vnd wil mit aller macht erhalten / das auch der angenomenen menschlichen Natur solchs alles in der that gebühre. thes. 52. 53. Wie er denn ferner ex statu humiliationis dichtet maiestatis illius à momento conceptus carni Christi realiter communicatae occultationem; Darauff hernach glorificatio, vnd exaltatio erfolget / welche nichts anders sein sol / denn concessa plenissima eiusdem maiestatis iam ante carni à conceptu participatae, & hactenus occultatae, seu repressae vsurpatio, & ostensio: thes. 54.
Welches alles D. Dauid Voigt in seiner widerruffspredigt am ersten Sontag des Aduents / Anno 80. zu Jena gethan / vnd daselbst gedruckt (darinn er seinem Gewissen / vnd vörigen Lehr gantz zuwider / sich durchaus vff gut Jacobitisch erkleret) gleichsfals nicht allein beiahet / sondern auch mit vielẽ (wiewol nichtigen) worten scherffet / dazu sich nicht schewet / dem ewigen Son Gottes öffentlich
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/nn_erklaerung_1586 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/nn_erklaerung_1586/325 |
Zitationshilfe: | [N. N.]: Wahrhaftige Erklärung des hohen trostreichen Artikels von der Person, Amt, und Majestät unseres lieben Herrn und Heilandes Jesu Christi, Gottes und Marien Sohn. Zerbst, 1586, S. 323. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/nn_erklaerung_1586/325>, abgerufen am 22.07.2024. |