Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
mit verwickelt werden. Unter andern hat Euricus auch mit den Francken zu
thun gehabt, die, nebst den Gothen und Burgundern, damals Gallien in
Schrecken hielten. sidonivs gedencket insonderheit derer so an der Wahl
gewohnet, und nennet sie Sicambros, weil sie das Land, das selbige Nation
vormals bewohnet, inne hatten. Er rühmet an einem andern Ort, ich weiß
nicht was vor Vortheile, so er über sie erhalten, und daß er ihnen den Ver-
gleich, wie er gewollt, fürgeschrieben1. Wir finden bey ihm auch noch mehre-
re Spuren von Tractaten, mit den Francken2, und Sachsen. Diese letz-
tern fuhren immer fort, in Gallien die See-Küsten, (und zwar vermuthlich

von
[Beginn Spaltensatz] re sermonibus. Fallunt qui dicunt Romanos in
linguis scutum, uel spicula non habere. Norunt
enim & illa, quae nos miserimus uerba repellere;
& quae a se diriguntur, ad cordis penetralia
destinare. Facio ergo, uenerande papa, quae
poscis: quia grandior est apud me legati persona,
quam potentia destinantis. Accipe nunc fidem: &
pro Nepote pollicere, quod seruet intemeratam con-
cordiam: quando te promisisse, iurasse est. His di-
ctis, inito etiam pactionis uinculo, uerendus pon-
tifex ualedicto discessit. Ad quem statim pecca-
torum turba dirigitur, ut secuturo die regis epu-
lis interesset: quem ille iam compererat iugiter
per sacerdotes suos polluta habere conuiuia. Cui
excusauit, dixitque, sibi non esse in more positum,
alienis aliquando prandiis uesci: perendie se ma-
gis uelle proficisci, quod constitutum maturauit
implere: & Tolosam tantis comitantibus egressus
est: ut pene deserta urbs, discedente nostro pon-
tifice, cerneretur. Tantos enim in breui deuin-
xerat sibi charitate sincera, ut captiuitatem fle-
rent, quos apud patriam remanere necessitas
constringebat
.
sidonivs apollinaris Lib. VII.
ep. 7. ad Graecum,
Bischoff von Marseille. Si-
quidem nostri hic nunc est infelicis anguli status;
cuius, ut forma confirmat, melior fuit sub bello,
quam sub pace conditio
.
Und ferner: Hoccine
meruerunt inopia, flamma, ferrum, pestilentia,
pingues caedibus gladii, & macri ieiuniis praeli-
atores? Propter huius tamen inclytae pacis ex-
pectationem, auulsas muralibus rimis herbas in
cibum traximus: crebro per ignorantiam nenena-
tis graminibus infecti, quae indiscretis foliis suc-
cisque uiridantia, saepe manus same concolor le-
git. Pro bis tot, tantisque deuotionis experimen-
tis, nostri
(quantum audio) facta iactura est.
Pudeat uos precamur huius foederis, nec utilis,
nec decori. Per uos legationes meant. Vobis pri-
mum, quanquam principe absente, non solum
tractata reserantur, uerum etiam tractanda com-
mittuntur. Veniabilis sit, quaesumus, apud au-
res uestras ueritatis asperitas, cuius conuicii
[Spaltenumbruch] inuidiam dolor eripit. Parum in commune
consulitis: & cum in concilium conuenitis, non
tam curae est publicis mederi periculis, quam
priuatis studere fortunis. quod utique saepe diuque
facientes, iam non primi comprouincialium coe-
pistis esse, sed ultimi. At quousque istae pote-
runt durare praestigiae. Non enim diutius ipsi
maiores nostri hoc nomine gloriabuntur, qui mi-
nores incipiunt non habere. Quapropter uel con-
silio, quo potestis, statum concordiae tam turpis
incidite. Adhuc si necesse est obsideri, adhuc pu-
gnare, adhuc esurire delectat. Si uero tradimur,
qui non potuimus uiribus obtineri, inuenisse uos
certum est, qui barbarum suaderetis ignaui
.
V. pagivs ad A. 474. n. XI.
1 §. XXVII. 1. sidonivs apollinaris
L. VIII. ep. 3. ad Leonem p. 215. Sepone pau-
xillulum conclamatissimas declamationes, quas
oris regii uice conficis: quibus ipse rex inclytus
modo corda terrificat gentium transmarinarum;
modo de superiore cum BARBARIS AD
VACHALIM TREMENTIBVS FOE-
DVS VICTOR INNODAT;
modo per
promotae limitem sortis, ut populos sub armis,
sic fraenat arma sub legibus
.
Er nennet sie etli-
chemal Sicambros, und unter andern auch in der
Stelle, die beym folgenden §. in der 2. Note ange-
geführet wird.
2 S. beym folgenden §. die 2. Note. Er geden-
cket L. IV. c. 20. eines Beylagers, da ein Teutscher
Printz, Sigismer, seine Braut heimgeholet. Va-
lesius
muthmasset, dieser Sigismer sey ein Frän-
ckischer Printz, und seine Verlobte eine Tochter die-
ses Gothischen Königes gewesen. Wir finden zwar
nichts in der Historie, das diese Muthmaßung be-
stärcke: doch ist selbiger Brief werth, daß wir ihn
hersetzen, weil wir die Aufzüge der alten Teutschen
Fürsten, so lebhafft darinnen abgemahlet finden.
Tu cui frequenter arma, & armatum, & arma-
tos inspicere iocundum est, quam uoluptatem pu-

[Ende Spaltensatz]
tamus
Q q q

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
mit verwickelt werden. Unter andern hat Euricus auch mit den Francken zu
thun gehabt, die, nebſt den Gothen und Burgundern, damals Gallien in
Schrecken hielten. sidonivs gedencket inſonderheit derer ſo an der Wahl
gewohnet, und nennet ſie Sicambros, weil ſie das Land, das ſelbige Nation
vormals bewohnet, inne hatten. Er ruͤhmet an einem andern Ort, ich weiß
nicht was vor Vortheile, ſo er uͤber ſie erhalten, und daß er ihnen den Ver-
gleich, wie er gewollt, fuͤrgeſchrieben1. Wir finden bey ihm auch noch mehre-
re Spuren von Tractaten, mit den Francken2, und Sachſen. Dieſe letz-
tern fuhren immer fort, in Gallien die See-Kuͤſten, (und zwar vermuthlich

von
[Beginn Spaltensatz] re ſermonibus. Fallunt qui dicunt Romanos in
linguis ſcutum, uel ſpicula non habere. Norunt
enim & illa, quae nos miſerimus uerba repellere;
& quae a ſe diriguntur, ad cordis penetralia
deſtinare. Facio ergo, uenerande papa, quae
poſcis: quia grandior eſt apud me legati perſona,
quam potentia deſtinantis. Accipe nunc fidem: &
pro Nepote pollicere, quod ſeruet intemeratam con-
cordiam: quando te promiſiſſe, iuraſſe eſt. His di-
ctis, inito etiam pactionis uinculo, uerendus pon-
tifex ualedicto diſceſſit. Ad quem ſtatim pecca-
torum turba dirigitur, ut ſecuturo die regis epu-
lis intereſſet: quem ille iam compererat iugiter
per ſacerdotes ſuos polluta habere conuiuia. Cui
excuſauit, dixitque, ſibi non eſſe in more poſitum,
alienis aliquando prandiis ueſci: perendie ſe ma-
gis uelle proficiſci, quod conſtitutum maturauit
implere: & Toloſam tantis comitantibus egreſſus
eſt: ut pene deſerta urbs, diſcedente noſtro pon-
tifice, cerneretur. Tantos enim in breui deuin-
xerat ſibi charitate ſincera, ut captiuitatem fle-
rent, quos apud patriam remanere neceſſitas
conſtringebat
.
sidonivs apollinaris Lib. VII.
ep. 7. ad Graecum,
Biſchoff von Marſeille. Si-
quidem noſtri hic nunc eſt infelicis anguli ſtatus;
cuius, ut forma confirmat, melior fuit ſub bello,
quam ſub pace conditio
.
Und ferner: Hoccine
meruerunt inopia, flamma, ferrum, peſtilentia,
pingues caedibus gladii, & macri ieiuniis praeli-
atores? Propter huius tamen inclytae pacis ex-
pectationem, auulſas muralibus rimis herbas in
cibum traximus: crebro per ignorantiam nenena-
tis graminibus infecti, quae indiſcretis foliis ſuc-
cisque uiridantia, ſaepe manus ſame concolor le-
git. Pro bis tot, tantisque deuotionis experimen-
tis, noſtri
(quantum audio) facta iactura eſt.
Pudeat uos precamur huius foederis, nec utilis,
nec decori. Per uos legationes meant. Vobis pri-
mum, quanquam principe abſente, non ſolum
tractata reſerantur, uerum etiam tractanda com-
mittuntur. Veniabilis ſit, quaeſumus, apud au-
res ueſtras ueritatis aſperitas, cuius conuicii
[Spaltenumbruch] inuidiam dolor eripit. Parum in commune
conſulitis: & cum in concilium conuenitis, non
tam curae eſt publicis mederi periculis, quam
priuatis ſtudere fortunis. quod utique ſaepe diuque
facientes, iam non primi comprouincialium coe-
piſtis eſſe, ſed ultimi. At quousque iſtae pote-
runt durare praeſtigiae. Non enim diutius ipſi
maiores noſtri hoc nomine gloriabuntur, qui mi-
nores incipiunt non habere. Quapropter uel con-
ſilio, quo poteſtis, ſtatum concordiae tam turpis
incidite. Adhuc ſi neceſſe eſt obſideri, adhuc pu-
gnare, adhuc eſurire delectat. Si uero tradimur,
qui non potuimus uiribus obtineri, inueniſſe uos
certum eſt, qui barbarum ſuaderetis ignaui
.
V. pagivs ad A. 474. n. XI.
1 §. XXVII. 1. sidonivs apollinaris
L. VIII. ep. 3. ad Leonem p. 215. Sepone pau-
xillulum conclamatiſſimas declamationes, quas
oris regii uice conficis: quibus ipſe rex inclytus
modo corda terrificat gentium transmarinarum;
modo de ſuperiore cum BARBARIS AD
VACHALIM TREMENTIBVS FOE-
DVS VICTOR INNODAT;
modo per
promotae limitem ſortis, ut populos ſub armis,
ſic fraenat arma ſub legibus
.
Er nennet ſie etli-
chemal Sicambros, und unter andern auch in der
Stelle, die beym folgenden §. in der 2. Note ange-
gefuͤhret wird.
2 S. beym folgenden §. die 2. Note. Er geden-
cket L. IV. c. 20. eines Beylagers, da ein Teutſcher
Printz, Sigismer, ſeine Braut heimgeholet. Va-
leſius
muthmaſſet, dieſer Sigismer ſey ein Fraͤn-
ckiſcher Printz, und ſeine Verlobte eine Tochter die-
ſes Gothiſchen Koͤniges geweſen. Wir finden zwar
nichts in der Hiſtorie, das dieſe Muthmaßung be-
ſtaͤrcke: doch iſt ſelbiger Brief werth, daß wir ihn
herſetzen, weil wir die Aufzuͤge der alten Teutſchen
Fuͤrſten, ſo lebhafft darinnen abgemahlet finden.
Tu cui frequenter arma, & armatum, & arma-
tos inſpicere iocundum eſt, quam uoluptatem pu-

[Ende Spaltensatz]
tamus
Q q q
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0523" n="489"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung <hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></hi></fw><lb/>
mit verwickelt werden. Unter andern hat <hi rendition="#aq">Euricus</hi> auch mit den Francken zu<lb/>
thun gehabt, die, neb&#x017F;t den Gothen und Burgundern, damals Gallien in<lb/>
Schrecken hielten. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs</hi></hi></hi> gedencket in&#x017F;onderheit derer &#x017F;o an der Wahl<lb/>
gewohnet, und nennet &#x017F;ie <hi rendition="#aq">Sicambros,</hi> weil &#x017F;ie das Land, das &#x017F;elbige Nation<lb/>
vormals bewohnet, inne hatten. Er ru&#x0364;hmet an einem andern Ort, ich weiß<lb/>
nicht was vor Vortheile, &#x017F;o er u&#x0364;ber &#x017F;ie erhalten, und daß er ihnen den Ver-<lb/>
gleich, wie er gewollt, fu&#x0364;rge&#x017F;chrieben<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXVII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi><lb/>
L. VIII. ep. 3. ad Leonem p. 215. <hi rendition="#i">Sepone pau-<lb/>
xillulum conclamati&#x017F;&#x017F;imas declamationes, quas<lb/>
oris regii uice conficis: quibus ip&#x017F;e rex inclytus<lb/>
modo corda terrificat gentium transmarinarum;<lb/>
modo de &#x017F;uperiore cum <hi rendition="#g">BARBARIS AD<lb/>
VACHALIM TREMENTIBVS FOE-<lb/>
DVS VICTOR INNODAT;</hi> modo per<lb/>
promotae limitem &#x017F;ortis, ut populos &#x017F;ub armis,<lb/>
&#x017F;ic fraenat arma &#x017F;ub legibus</hi>.</hi> Er nennet &#x017F;ie etli-<lb/>
chemal <hi rendition="#aq">Sicambros,</hi> und unter andern auch in der<lb/>
Stelle, die beym folgenden §. in der 2. Note ange-<lb/>
gefu&#x0364;hret wird.</note>. Wir finden bey ihm auch noch mehre-<lb/>
re Spuren von Tractaten, mit den Francken<note xml:id="FN523_02_01" next="#FN523_02_02" place="foot" n="2">S. beym folgenden §. die 2. Note. Er geden-<lb/>
cket <hi rendition="#aq">L. IV. c.</hi> 20. eines Beylagers, da ein Teut&#x017F;cher<lb/>
Printz, <hi rendition="#aq">Sigismer,</hi> &#x017F;eine Braut heimgeholet. <hi rendition="#aq">Va-<lb/>
le&#x017F;ius</hi> muthma&#x017F;&#x017F;et, die&#x017F;er <hi rendition="#aq">Sigismer</hi> &#x017F;ey ein Fra&#x0364;n-<lb/>
cki&#x017F;cher Printz, und &#x017F;eine Verlobte eine Tochter die-<lb/>
&#x017F;es Gothi&#x017F;chen Ko&#x0364;niges gewe&#x017F;en. Wir finden zwar<lb/>
nichts in der Hi&#x017F;torie, das die&#x017F;e Muthmaßung be-<lb/>
&#x017F;ta&#x0364;rcke: doch i&#x017F;t &#x017F;elbiger Brief werth, daß wir ihn<lb/>
her&#x017F;etzen, weil wir die Aufzu&#x0364;ge der alten Teut&#x017F;chen<lb/>
Fu&#x0364;r&#x017F;ten, &#x017F;o lebhafft darinnen abgemahlet finden.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Tu cui frequenter arma, &amp; armatum, &amp; arma-<lb/>
tos in&#x017F;picere iocundum e&#x017F;t, quam uoluptatem pu-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tamus</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">Q q q</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>, und Sach&#x017F;en. Die&#x017F;e letz-<lb/>
tern fuhren immer fort, in Gallien die See-Ku&#x0364;&#x017F;ten, (und zwar vermuthlich<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">von</fw><lb/><note xml:id="FN521_10_03" prev="#FN521_10_02" place="foot" n="10"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">re &#x017F;ermonibus. Fallunt qui dicunt Romanos in<lb/>
linguis &#x017F;cutum, uel &#x017F;picula non habere. Norunt<lb/>
enim &amp; illa, quae nos mi&#x017F;erimus uerba repellere;<lb/>
&amp; quae a &#x017F;e diriguntur, ad cordis penetralia<lb/>
de&#x017F;tinare. Facio ergo, uenerande papa, quae<lb/>
po&#x017F;cis: quia grandior e&#x017F;t apud me legati per&#x017F;ona,<lb/>
quam potentia de&#x017F;tinantis. Accipe nunc fidem: &amp;<lb/>
pro Nepote pollicere, quod &#x017F;eruet intemeratam con-<lb/>
cordiam: quando te promi&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e, iura&#x017F;&#x017F;e e&#x017F;t. His di-<lb/>
ctis, inito etiam pactionis uinculo, uerendus pon-<lb/>
tifex ualedicto di&#x017F;ce&#x017F;&#x017F;it. Ad quem &#x017F;tatim pecca-<lb/>
torum turba dirigitur, ut &#x017F;ecuturo die regis epu-<lb/>
lis intere&#x017F;&#x017F;et: quem ille iam compererat iugiter<lb/>
per &#x017F;acerdotes &#x017F;uos polluta habere conuiuia. Cui<lb/>
excu&#x017F;auit, dixitque, &#x017F;ibi non e&#x017F;&#x017F;e in more po&#x017F;itum,<lb/>
alienis aliquando prandiis ue&#x017F;ci: perendie &#x017F;e ma-<lb/>
gis uelle profici&#x017F;ci, quod con&#x017F;titutum maturauit<lb/>
implere: &amp; Tolo&#x017F;am tantis comitantibus egre&#x017F;&#x017F;us<lb/>
e&#x017F;t: ut pene de&#x017F;erta urbs, di&#x017F;cedente no&#x017F;tro pon-<lb/>
tifice, cerneretur. Tantos enim in breui deuin-<lb/>
xerat &#x017F;ibi charitate &#x017F;incera, ut captiuitatem fle-<lb/>
rent, quos apud patriam remanere nece&#x017F;&#x017F;itas<lb/>
con&#x017F;tringebat</hi>.</hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf Seite 523/487 beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN522_11_02" prev="#FN522_11_01" place="foot" n="11"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi> Lib. VII.<lb/>
ep. 7. ad Graecum,</hi> Bi&#x017F;choff von <hi rendition="#aq">Mar&#x017F;eille. <hi rendition="#i">Si-<lb/>
quidem no&#x017F;tri hic nunc e&#x017F;t infelicis anguli &#x017F;tatus;<lb/>
cuius, ut forma confirmat, melior fuit &#x017F;ub bello,<lb/>
quam &#x017F;ub pace conditio</hi>.</hi> Und ferner: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Hoccine<lb/>
meruerunt inopia, flamma, ferrum, pe&#x017F;tilentia,<lb/>
pingues caedibus gladii, &amp; macri ieiuniis praeli-<lb/>
atores? Propter huius tamen inclytae pacis ex-<lb/>
pectationem, auul&#x017F;as muralibus rimis herbas in<lb/>
cibum traximus: crebro per ignorantiam nenena-<lb/>
tis graminibus infecti, quae indi&#x017F;cretis foliis &#x017F;uc-<lb/>
cisque uiridantia, &#x017F;aepe manus &#x017F;ame concolor le-<lb/>
git. Pro bis tot, tantisque deuotionis experimen-<lb/>
tis, no&#x017F;tri</hi> (<hi rendition="#i">quantum audio</hi>) <hi rendition="#i">facta iactura e&#x017F;t.<lb/>
Pudeat uos precamur huius foederis, nec utilis,<lb/>
nec decori. Per uos legationes meant. Vobis pri-<lb/>
mum, quanquam principe ab&#x017F;ente, non &#x017F;olum<lb/>
tractata re&#x017F;erantur, uerum etiam tractanda com-<lb/>
mittuntur. Veniabilis &#x017F;it, quae&#x017F;umus, apud au-<lb/>
res ue&#x017F;tras ueritatis a&#x017F;peritas, cuius conuicii<lb/><cb/>
inuidiam dolor eripit. Parum in commune<lb/>
con&#x017F;ulitis: &amp; cum in concilium conuenitis, non<lb/>
tam curae e&#x017F;t publicis mederi periculis, quam<lb/>
priuatis &#x017F;tudere fortunis. quod utique &#x017F;aepe diuque<lb/>
facientes, iam non primi comprouincialium coe-<lb/>
pi&#x017F;tis e&#x017F;&#x017F;e, &#x017F;ed ultimi. At quousque i&#x017F;tae pote-<lb/>
runt durare prae&#x017F;tigiae. Non enim diutius ip&#x017F;i<lb/>
maiores no&#x017F;tri hoc nomine gloriabuntur, qui mi-<lb/>
nores incipiunt non habere. Quapropter uel con-<lb/>
&#x017F;ilio, quo pote&#x017F;tis, &#x017F;tatum concordiae tam turpis<lb/>
incidite. Adhuc &#x017F;i nece&#x017F;&#x017F;e e&#x017F;t ob&#x017F;ideri, adhuc pu-<lb/>
gnare, adhuc e&#x017F;urire delectat. Si uero tradimur,<lb/>
qui non potuimus uiribus obtineri, inueni&#x017F;&#x017F;e uos<lb/>
certum e&#x017F;t, qui barbarum &#x017F;uaderetis ignaui</hi>.</hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN522_12_02" prev="#FN522_12_01" place="foot" n="12"><hi rendition="#aq">V. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad A. 474. n. XI.</hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an dritter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[489/0523] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. mit verwickelt werden. Unter andern hat Euricus auch mit den Francken zu thun gehabt, die, nebſt den Gothen und Burgundern, damals Gallien in Schrecken hielten. sidonivs gedencket inſonderheit derer ſo an der Wahl gewohnet, und nennet ſie Sicambros, weil ſie das Land, das ſelbige Nation vormals bewohnet, inne hatten. Er ruͤhmet an einem andern Ort, ich weiß nicht was vor Vortheile, ſo er uͤber ſie erhalten, und daß er ihnen den Ver- gleich, wie er gewollt, fuͤrgeſchrieben 1. Wir finden bey ihm auch noch mehre- re Spuren von Tractaten, mit den Francken 2, und Sachſen. Dieſe letz- tern fuhren immer fort, in Gallien die See-Kuͤſten, (und zwar vermuthlich von 10 11 12 1 §. XXVII. 1. sidonivs apollinaris L. VIII. ep. 3. ad Leonem p. 215. Sepone pau- xillulum conclamatiſſimas declamationes, quas oris regii uice conficis: quibus ipſe rex inclytus modo corda terrificat gentium transmarinarum; modo de ſuperiore cum BARBARIS AD VACHALIM TREMENTIBVS FOE- DVS VICTOR INNODAT; modo per promotae limitem ſortis, ut populos ſub armis, ſic fraenat arma ſub legibus. Er nennet ſie etli- chemal Sicambros, und unter andern auch in der Stelle, die beym folgenden §. in der 2. Note ange- gefuͤhret wird. 2 S. beym folgenden §. die 2. Note. Er geden- cket L. IV. c. 20. eines Beylagers, da ein Teutſcher Printz, Sigismer, ſeine Braut heimgeholet. Va- leſius muthmaſſet, dieſer Sigismer ſey ein Fraͤn- ckiſcher Printz, und ſeine Verlobte eine Tochter die- ſes Gothiſchen Koͤniges geweſen. Wir finden zwar nichts in der Hiſtorie, das dieſe Muthmaßung be- ſtaͤrcke: doch iſt ſelbiger Brief werth, daß wir ihn herſetzen, weil wir die Aufzuͤge der alten Teutſchen Fuͤrſten, ſo lebhafft darinnen abgemahlet finden. Tu cui frequenter arma, & armatum, & arma- tos inſpicere iocundum eſt, quam uoluptatem pu- tamus 10 re ſermonibus. Fallunt qui dicunt Romanos in linguis ſcutum, uel ſpicula non habere. Norunt enim & illa, quae nos miſerimus uerba repellere; & quae a ſe diriguntur, ad cordis penetralia deſtinare. Facio ergo, uenerande papa, quae poſcis: quia grandior eſt apud me legati perſona, quam potentia deſtinantis. Accipe nunc fidem: & pro Nepote pollicere, quod ſeruet intemeratam con- cordiam: quando te promiſiſſe, iuraſſe eſt. His di- ctis, inito etiam pactionis uinculo, uerendus pon- tifex ualedicto diſceſſit. Ad quem ſtatim pecca- torum turba dirigitur, ut ſecuturo die regis epu- lis intereſſet: quem ille iam compererat iugiter per ſacerdotes ſuos polluta habere conuiuia. Cui excuſauit, dixitque, ſibi non eſſe in more poſitum, alienis aliquando prandiis ueſci: perendie ſe ma- gis uelle proficiſci, quod conſtitutum maturauit implere: & Toloſam tantis comitantibus egreſſus eſt: ut pene deſerta urbs, diſcedente noſtro pon- tifice, cerneretur. Tantos enim in breui deuin- xerat ſibi charitate ſincera, ut captiuitatem fle- rent, quos apud patriam remanere neceſſitas conſtringebat. 11 sidonivs apollinaris Lib. VII. ep. 7. ad Graecum, Biſchoff von Marſeille. Si- quidem noſtri hic nunc eſt infelicis anguli ſtatus; cuius, ut forma confirmat, melior fuit ſub bello, quam ſub pace conditio. Und ferner: Hoccine meruerunt inopia, flamma, ferrum, peſtilentia, pingues caedibus gladii, & macri ieiuniis praeli- atores? Propter huius tamen inclytae pacis ex- pectationem, auulſas muralibus rimis herbas in cibum traximus: crebro per ignorantiam nenena- tis graminibus infecti, quae indiſcretis foliis ſuc- cisque uiridantia, ſaepe manus ſame concolor le- git. Pro bis tot, tantisque deuotionis experimen- tis, noſtri (quantum audio) facta iactura eſt. Pudeat uos precamur huius foederis, nec utilis, nec decori. Per uos legationes meant. Vobis pri- mum, quanquam principe abſente, non ſolum tractata reſerantur, uerum etiam tractanda com- mittuntur. Veniabilis ſit, quaeſumus, apud au- res ueſtras ueritatis aſperitas, cuius conuicii inuidiam dolor eripit. Parum in commune conſulitis: & cum in concilium conuenitis, non tam curae eſt publicis mederi periculis, quam priuatis ſtudere fortunis. quod utique ſaepe diuque facientes, iam non primi comprouincialium coe- piſtis eſſe, ſed ultimi. At quousque iſtae pote- runt durare praeſtigiae. Non enim diutius ipſi maiores noſtri hoc nomine gloriabuntur, qui mi- nores incipiunt non habere. Quapropter uel con- ſilio, quo poteſtis, ſtatum concordiae tam turpis incidite. Adhuc ſi neceſſe eſt obſideri, adhuc pu- gnare, adhuc eſurire delectat. Si uero tradimur, qui non potuimus uiribus obtineri, inueniſſe uos certum eſt, qui barbarum ſuaderetis ignaui. 12 V. pagivs ad A. 474. n. XI. Q q q

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/523
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 489. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/523>, abgerufen am 06.06.2024.