Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen, sidonivs apollinaris solches abzuwenden sich bemühet hatte11 . Hin-gegen haben die Gothen Arles und Marseille wieder abgetreten12 , so, daß die Rhone die Gräntze des Gothischen Reichs gegen Morgen, wie die Loire gegen Norden, gemacht. XXVII. Da also das West-Gothische Reich den Theil von Gallien, mit [Beginn Spaltensatz]
annum: cum repente Nepotis animum summouen- dae dissensionis amor infudit: ut repulso simulta- tis ueneno, seruaret inter reges charitas, quod tueri arma uix poterant. Euocantur ad consili- um Liguriae lumina, uiri maturitatis, quorum possit deliberatione labans reipubl. status reuiui- scere, & in antiquum columen soliditas desperata restitui. Tantique ad tractatum coiere ex iussu principis, quanti poterant esse rectores. Seritur de ordinanda legatione scrmo. In beatissimum uirum Epiphanium mentes omnium & oculi diri- guntur: fiunt cunctorum sententiae, quasi unius et ore proferuntur & pectore. Quid plura? cum laetitia Christi miles occasionem laboris amplecti- tur, & spe effectum praecipit, de negotii aestima- tione confidens, agendi speciem melioraturus in- quirit: actionem pene conclamatam, & ualde dif- ficilem coelestis potentiae praesidio percunctatus est, suscepit, impleuit. Cuius itineris molestias necessitatesque non ualeam per ordinem digerere, nec si mihi centum linguarum fluminibus permea- tus irriguos uerba fundantur: nam egressus Tici- nensi oppido, donec ad destinata loca pertingeret, tali uiae suae fatigationem arte geminauit, ut si temperius, iumentorum defectum considerantes, in futurae mansionis diuersoria successerunt, prae- ter psalmorum continuationem, praeter lectionis perseuerantiam, quorum nihil nisi stando facie- bat, eligebat secessum nemorosa fronte conclusum, ubi connexis arborum brachiis nox domestica te- xeretur: quod solum refugus per umbracula opa- ca sol nesciret, & totum uiridanti cespite gratia naturalis sterneret. Ibi profusus in oratione, con- tinuis fletibus expertem pluuiarum terram oeulo- rum imbribus irrigabat. Reddebantur arua illa foecunda orationum copia, quae frugum esse non poterant. Tali exercitio se macerans Tolosanam, in qua Euricus tunc rex degebat, urbem ingres- sus est, quem iam praeuia opinio Gallorum auri- bus, qualis esset, intimauerat, sacerdotibus prae- cipue eiusdem regionis, quos attonitos de adueni- entibus inquisitio profunda solicitat. Erat prae- terea ea tempestate consiliorum principis & mo- [Spaltenumbruch] derator, & arbiter, Leo nomine, quem per elo- quentiae meritum non una iam declamationum palma susceperat: qui summo cum gaudio aduen- tum pontificis indicauit notitiae publicae. Euo- catur ex tempore regi praesentandus antistes. Aa quem illico ut ingressus, uidit, salutauit, adgres- sus est. Quamuis te stupende terrarum princeps, multorum auribus reddat uirtutis fama terribi- lem; & gladii, quibus finitimos continua uasti- tate premis, segetem quandam inimici germinis me- tant: nullam tibi tamen superni gratiam numinis di- ra bellandi praestat ambitio: nec ferrum fines tuetur imperii, si coelestis dominus offendatur. Regem te habere memento, cui oportet considerare quid pla- ceat: qui cum susceptum hominem portaret ad coelum, pro immensae haereditatis munere, pa- cem discipulis iterata saepius admonitione commen- dat: cuius nos praecepti necesse est esse custodes: praecipue cum nouerimus, uirum fortem dici non posse, quem uicerit indignatio. Deinde perpen- dere nos conuenit, quod nemo diligentius propria tuetur, quam qui aliena non appetit. Quo cir- ca Nepos, cui regimen Italiae ordinatio diuina commisit, ad haec nos impetranda destinauit; ut reductis ad sidem mentibus, terrae sibi conuenae dilectionis iure socientur. Qui licet certamina non formidet, concordiam prius exoptat. Nostis in communi, quo sit dominiorum antiquitas limita- ta confinio: qua sustinuerint partes istae illarum rectores famulandi patientia. Sufficiat, quod ele- git: aut certe patitur amicus dici, qui meruit dominus appellari. Haec uir insignissimus Epi- phanius. At Euaricus gentile nescio quod mur- mur infringens, mollitum se adbortationibus eius uultus sui serenitate significat. Leo uero nomina- tus superius tanto allocutionis ipsius tenebatur mi- raculo, ut crederet uerbis huiuscemodi expugnari posse mentes si fas est dici etiam si contra iustiti- am postularet. Taliter tamen fertur ad interpretem rex locutus: licet pectus meum lorica uix dese- rat, & assidue manum orbis aeratus includat, nec non & latus muniat ferri praesidium: inueni tamen hominem, qui me armatum possit expugnae- [Ende Spaltensatz] re ser- 11 12
Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, sidonivs apollinaris ſolches abzuwenden ſich bemuͤhet hatte11 . Hin-gegen haben die Gothen Arles und Marſeille wieder abgetreten12 , ſo, daß die Rhone die Graͤntze des Gothiſchen Reichs gegen Morgen, wie die Loire gegen Norden, gemacht. XXVII. Da alſo das Weſt-Gothiſche Reich den Theil von Gallien, mit [Beginn Spaltensatz]
annum: cum repente Nepotis animum ſummouen- dae diſſenſionis amor infudit: ut repulſo ſimulta- tis ueneno, ſeruaret inter reges charitas, quod tueri arma uix poterant. Euocantur ad conſili- um Liguriae lumina, uiri maturitatis, quorum poſſit deliberatione labans reipubl. ſtatus reuiui- ſcere, & in antiquum columen ſoliditas deſperata reſtitui. Tantique ad tractatum coiere ex iuſſu principis, quanti poterant eſſe rectores. Seritur de ordinanda legatione ſcrmo. In beatiſſimum uirum Epiphanium mentes omnium & oculi diri- guntur: fiunt cunctorum ſententiae, quaſi unius et ore proferuntur & pectore. Quid plura? cum laetitia Chriſti miles occaſionem laboris amplecti- tur, & ſpe effectum praecipit, de negotii aeſtima- tione confidens, agendi ſpeciem melioraturus in- quirit: actionem pene conclamatam, & ualde dif- ficilem coeleſtis potentiae praeſidio percunctatus eſt, ſuſcepit, impleuit. Cuius itineris moleſtias neceſſitatesque non ualeam per ordinem digerere, nec ſi mihi centum linguarum fluminibus permea- tus irriguos uerba fundantur: nam egreſſus Tici- nenſi oppido, donec ad deſtinata loca pertingeret, tali uiae ſuae fatigationem arte geminauit, ut ſi temperius, iumentorum defectum conſiderantes, in futurae manſionis diuerſoria ſucceſſerunt, prae- ter pſalmorum continuationem, praeter lectionis perſeuerantiam, quorum nihil niſi ſtando facie- bat, eligebat ſeceſſum nemoroſa fronte concluſum, ubi connexis arborum brachiis nox domeſtica te- xeretur: quod ſolum refugus per umbracula opa- ca ſol neſciret, & totum uiridanti ceſpite gratia naturalis ſterneret. Ibi profuſus in oratione, con- tinuis fletibus expertem pluuiarum terram oeulo- rum imbribus irrigabat. Reddebantur arua illa foecunda orationum copia, quae frugum eſſe non poterant. Tali exercitio ſe macerans Toloſanam, in qua Euricus tunc rex degebat, urbem ingreſ- ſus eſt, quem iam praeuia opinio Gallorum auri- bus, qualis eſſet, intimauerat, ſacerdotibus prae- cipue eiusdem regionis, quos attonitos de adueni- entibus inquiſitio profunda ſolicitat. Erat prae- terea ea tempeſtate conſiliorum principis & mo- [Spaltenumbruch] derator, & arbiter, Leo nomine, quem per elo- quentiae meritum non una iam declamationum palma ſuſceperat: qui ſummo cum gaudio aduen- tum pontificis indicauit notitiae publicae. Euo- catur ex tempore regi praeſentandus antiſtes. Aa quem illico ut ingreſſus, uidit, ſalutauit, adgreſ- ſus eſt. Quamuis te ſtupende terrarum princeps, multorum auribus reddat uirtutis fama terribi- lem; & gladii, quibus finitimos continua uaſti- tate premis, ſegetem quandam inimici germinis me- tant: nullam tibi tamen ſuperni gratiam numinis di- ra bellandi praeſtat ambitio: nec ferrum fines tuetur imperii, ſi coeleſtis dominus offendatur. Regem te habere memento, cui oportet conſiderare quid pla- ceat: qui cum ſuſceptum hominem portaret ad coelum, pro immenſae haereditatis munere, pa- cem diſcipulis iterata ſaepius admonitione commen- dat: cuius nos praecepti neceſſe eſt eſſe cuſtodes: praecipue cum nouerimus, uirum fortem dici non poſſe, quem uicerit indignatio. Deinde perpen- dere nos conuenit, quod nemo diligentius propria tuetur, quam qui aliena non appetit. Quo cir- ca Nepos, cui regimen Italiae ordinatio diuina commiſit, ad haec nos impetranda deſtinauit; ut reductis ad ſidem mentibus, terrae ſibi conuenae dilectionis iure ſocientur. Qui licet certamina non formidet, concordiam prius exoptat. Noſtis in communi, quo ſit dominiorum antiquitas limita- ta confinio: qua ſuſtinuerint partes iſtae illarum rectores famulandi patientia. Sufficiat, quod ele- git: aut certe patitur amicus dici, qui meruit dominus appellari. Haec uir inſigniſſimus Epi- phanius. At Euaricus gentile neſcio quod mur- mur infringens, mollitum ſe adbortationibus eius uultus ſui ſerenitate ſignificat. Leo uero nomina- tus ſuperius tanto allocutionis ipſius tenebatur mi- raculo, ut crederet uerbis huiuscemodi expugnari poſſe mentes ſi fas eſt dici etiam ſi contra iuſtiti- am poſtularet. Taliter tamen fertur ad interpretem rex locutus: licet pectus meum lorica uix deſe- rat, & aſſidue manum orbis aeratus includat, nec non & latus muniat ferri praeſidium: inueni tamen hominem, qui me armatum poſſit expugnæ- [Ende Spaltensatz] re ſer- 11 12
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <p><pb facs="#f0522" n="488"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> ſolches abzuwenden ſich bemuͤhet hatte<note xml:id="FN522_11_01" next="#FN522_11_02" place="foot" n="11"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Hin-<lb/> gegen haben die Gothen <hi rendition="#aq">Arles</hi> und <hi rendition="#aq">Marſeille</hi> wieder abgetreten<note xml:id="FN522_12_01" next="#FN522_12_02" place="foot" n="12"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>, ſo, daß<lb/> die <hi rendition="#aq">Rhone</hi> die Graͤntze des Gothiſchen Reichs gegen Morgen, wie die <hi rendition="#aq">Loire</hi><lb/> gegen Norden, gemacht.</p><lb/> <p><hi rendition="#aq">XXVII.</hi> Da alſo das Weſt-Gothiſche Reich den Theil von Gallien,<lb/><note place="left">Seine Hand-<lb/> lungen mit dẽ<lb/> Francken.</note>welchen die <hi rendition="#aq">Loire</hi> und <hi rendition="#aq">Rhone</hi> umflieſſen, und ienſeit des Pyrenaͤiſchen Ge-<lb/> buͤrges <hi rendition="#aq">Hiſpaniam Tarraconenſem</hi> und <hi rendition="#aq">Baeticam</hi> begrief, ſo iſt leicht zu<lb/> erachten, daß die Geſchichte anderer Teutſchen Voͤlcker offt in die Gothiſchen<lb/> <fw place="bottom" type="catch">mit</fw><lb/><note next="#FN521_10_03" xml:id="FN521_10_02" prev="#FN521_10_01" place="foot" n="10"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">annum: cum repente Nepotis animum ſummouen-<lb/> dae diſſenſionis amor infudit: ut repulſo ſimulta-<lb/> tis ueneno, ſeruaret inter reges charitas, quod<lb/> tueri arma uix poterant. Euocantur ad conſili-<lb/> um Liguriae lumina, uiri maturitatis, quorum<lb/> poſſit deliberatione labans reipubl. ſtatus reuiui-<lb/> ſcere, & in antiquum columen ſoliditas deſperata<lb/> reſtitui. Tantique ad tractatum coiere ex iuſſu<lb/> principis, quanti poterant eſſe rectores. Seritur<lb/> de ordinanda legatione ſcrmo. In beatiſſimum<lb/> uirum Epiphanium mentes omnium & oculi diri-<lb/> guntur: fiunt cunctorum ſententiae, quaſi unius<lb/> et ore proferuntur & pectore. Quid plura? cum<lb/> laetitia Chriſti miles occaſionem laboris amplecti-<lb/> tur, & ſpe effectum praecipit, de negotii aeſtima-<lb/> tione confidens, agendi ſpeciem melioraturus in-<lb/> quirit: actionem pene conclamatam, & ualde dif-<lb/> ficilem coeleſtis potentiae praeſidio percunctatus<lb/> eſt, ſuſcepit, impleuit. Cuius itineris moleſtias<lb/> neceſſitatesque non ualeam per ordinem digerere,<lb/> nec ſi mihi centum linguarum fluminibus permea-<lb/> tus irriguos uerba fundantur: nam egreſſus Tici-<lb/> nenſi oppido, donec ad deſtinata loca pertingeret,<lb/> tali uiae ſuae fatigationem arte geminauit, ut ſi<lb/> temperius, iumentorum defectum conſiderantes,<lb/> in futurae manſionis diuerſoria ſucceſſerunt, prae-<lb/> ter pſalmorum continuationem, praeter lectionis<lb/> perſeuerantiam, quorum nihil niſi ſtando facie-<lb/> bat, eligebat ſeceſſum nemoroſa fronte concluſum,<lb/> ubi connexis arborum brachiis nox domeſtica te-<lb/> xeretur: quod ſolum refugus per umbracula opa-<lb/> ca ſol neſciret, & totum uiridanti ceſpite gratia<lb/> naturalis ſterneret. Ibi profuſus in oratione, con-<lb/> tinuis fletibus expertem pluuiarum terram oeulo-<lb/> rum imbribus irrigabat. Reddebantur arua illa<lb/> foecunda orationum copia, quae frugum eſſe non<lb/> poterant. Tali exercitio ſe macerans Toloſanam,<lb/> in qua Euricus tunc rex degebat, urbem ingreſ-<lb/> ſus eſt, quem iam praeuia opinio Gallorum auri-<lb/> bus, qualis eſſet, intimauerat, ſacerdotibus prae-<lb/> cipue eiusdem regionis, quos attonitos de adueni-<lb/> entibus inquiſitio profunda ſolicitat. Erat prae-<lb/> terea ea tempeſtate conſiliorum principis & mo-<lb/><cb/> derator, & arbiter, Leo nomine, quem per elo-<lb/> quentiae meritum non una iam declamationum<lb/> palma ſuſceperat: qui ſummo cum gaudio aduen-<lb/> tum pontificis indicauit notitiae publicae. Euo-<lb/> catur ex tempore regi praeſentandus antiſtes. Aa<lb/> quem illico ut ingreſſus, uidit, ſalutauit, adgreſ-<lb/> ſus eſt. Quamuis te ſtupende terrarum princeps,<lb/> multorum auribus reddat uirtutis fama terribi-<lb/> lem; & gladii, quibus finitimos continua uaſti-<lb/> tate premis, ſegetem quandam inimici germinis me-<lb/> tant: nullam tibi tamen ſuperni gratiam numinis di-<lb/> ra bellandi praeſtat ambitio: nec ferrum fines tuetur<lb/> imperii, ſi coeleſtis dominus offendatur. Regem te<lb/> habere memento, cui oportet conſiderare quid pla-<lb/> ceat: qui cum ſuſceptum hominem portaret ad<lb/> coelum, pro immenſae haereditatis munere, pa-<lb/> cem diſcipulis iterata ſaepius admonitione commen-<lb/> dat: cuius nos praecepti neceſſe eſt eſſe cuſtodes:<lb/> praecipue cum nouerimus, uirum fortem dici non<lb/> poſſe, quem uicerit indignatio. Deinde perpen-<lb/> dere nos conuenit, quod nemo diligentius propria<lb/> tuetur, quam qui aliena non appetit. Quo cir-<lb/> ca Nepos, cui regimen Italiae ordinatio diuina<lb/> commiſit, ad haec nos impetranda deſtinauit; ut<lb/> reductis ad ſidem mentibus, terrae ſibi conuenae<lb/> dilectionis iure ſocientur. Qui licet certamina<lb/> non formidet, concordiam prius exoptat.</hi> No<hi rendition="#i">ſtis<lb/> in communi, quo ſit dominiorum antiquitas limita-<lb/> ta confinio: qua ſuſtinuerint partes iſtae illarum<lb/> rectores famulandi patientia. Sufficiat, quod ele-<lb/> git: aut certe patitur amicus dici, qui meruit<lb/> dominus appellari. Haec uir inſigniſſimus Epi-<lb/> phanius. At Euaricus gentile neſcio quod mur-<lb/> mur infringens, mollitum ſe adbortationibus eius<lb/> uultus ſui ſerenitate ſignificat. Leo uero nomina-<lb/> tus ſuperius tanto allocutionis ipſius tenebatur mi-<lb/> raculo, ut crederet uerbis huiuscemodi expugnari<lb/> poſſe mentes ſi fas eſt dici etiam ſi contra iuſtiti-<lb/> am poſtularet. Taliter tamen fertur ad interpretem<lb/> rex locutus: licet pectus meum lorica uix deſe-<lb/> rat, & aſſidue manum orbis aeratus includat,<lb/> nec non & latus muniat ferri praeſidium: inueni<lb/> tamen hominem, qui me armatum poſſit expugnæ-</hi></hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">re ſer-</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note><lb/></p> </div> </div> </body> </text> </TEI> [488/0522]
Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
sidonivs apollinaris ſolches abzuwenden ſich bemuͤhet hatte 11. Hin-
gegen haben die Gothen Arles und Marſeille wieder abgetreten 12, ſo, daß
die Rhone die Graͤntze des Gothiſchen Reichs gegen Morgen, wie die Loire
gegen Norden, gemacht.
XXVII. Da alſo das Weſt-Gothiſche Reich den Theil von Gallien,
welchen die Loire und Rhone umflieſſen, und ienſeit des Pyrenaͤiſchen Ge-
buͤrges Hiſpaniam Tarraconenſem und Baeticam begrief, ſo iſt leicht zu
erachten, daß die Geſchichte anderer Teutſchen Voͤlcker offt in die Gothiſchen
mit
10
Seine Hand-
lungen mit dẽ
Francken.
11
12
10
annum: cum repente Nepotis animum ſummouen-
dae diſſenſionis amor infudit: ut repulſo ſimulta-
tis ueneno, ſeruaret inter reges charitas, quod
tueri arma uix poterant. Euocantur ad conſili-
um Liguriae lumina, uiri maturitatis, quorum
poſſit deliberatione labans reipubl. ſtatus reuiui-
ſcere, & in antiquum columen ſoliditas deſperata
reſtitui. Tantique ad tractatum coiere ex iuſſu
principis, quanti poterant eſſe rectores. Seritur
de ordinanda legatione ſcrmo. In beatiſſimum
uirum Epiphanium mentes omnium & oculi diri-
guntur: fiunt cunctorum ſententiae, quaſi unius
et ore proferuntur & pectore. Quid plura? cum
laetitia Chriſti miles occaſionem laboris amplecti-
tur, & ſpe effectum praecipit, de negotii aeſtima-
tione confidens, agendi ſpeciem melioraturus in-
quirit: actionem pene conclamatam, & ualde dif-
ficilem coeleſtis potentiae praeſidio percunctatus
eſt, ſuſcepit, impleuit. Cuius itineris moleſtias
neceſſitatesque non ualeam per ordinem digerere,
nec ſi mihi centum linguarum fluminibus permea-
tus irriguos uerba fundantur: nam egreſſus Tici-
nenſi oppido, donec ad deſtinata loca pertingeret,
tali uiae ſuae fatigationem arte geminauit, ut ſi
temperius, iumentorum defectum conſiderantes,
in futurae manſionis diuerſoria ſucceſſerunt, prae-
ter pſalmorum continuationem, praeter lectionis
perſeuerantiam, quorum nihil niſi ſtando facie-
bat, eligebat ſeceſſum nemoroſa fronte concluſum,
ubi connexis arborum brachiis nox domeſtica te-
xeretur: quod ſolum refugus per umbracula opa-
ca ſol neſciret, & totum uiridanti ceſpite gratia
naturalis ſterneret. Ibi profuſus in oratione, con-
tinuis fletibus expertem pluuiarum terram oeulo-
rum imbribus irrigabat. Reddebantur arua illa
foecunda orationum copia, quae frugum eſſe non
poterant. Tali exercitio ſe macerans Toloſanam,
in qua Euricus tunc rex degebat, urbem ingreſ-
ſus eſt, quem iam praeuia opinio Gallorum auri-
bus, qualis eſſet, intimauerat, ſacerdotibus prae-
cipue eiusdem regionis, quos attonitos de adueni-
entibus inquiſitio profunda ſolicitat. Erat prae-
terea ea tempeſtate conſiliorum principis & mo-
derator, & arbiter, Leo nomine, quem per elo-
quentiae meritum non una iam declamationum
palma ſuſceperat: qui ſummo cum gaudio aduen-
tum pontificis indicauit notitiae publicae. Euo-
catur ex tempore regi praeſentandus antiſtes. Aa
quem illico ut ingreſſus, uidit, ſalutauit, adgreſ-
ſus eſt. Quamuis te ſtupende terrarum princeps,
multorum auribus reddat uirtutis fama terribi-
lem; & gladii, quibus finitimos continua uaſti-
tate premis, ſegetem quandam inimici germinis me-
tant: nullam tibi tamen ſuperni gratiam numinis di-
ra bellandi praeſtat ambitio: nec ferrum fines tuetur
imperii, ſi coeleſtis dominus offendatur. Regem te
habere memento, cui oportet conſiderare quid pla-
ceat: qui cum ſuſceptum hominem portaret ad
coelum, pro immenſae haereditatis munere, pa-
cem diſcipulis iterata ſaepius admonitione commen-
dat: cuius nos praecepti neceſſe eſt eſſe cuſtodes:
praecipue cum nouerimus, uirum fortem dici non
poſſe, quem uicerit indignatio. Deinde perpen-
dere nos conuenit, quod nemo diligentius propria
tuetur, quam qui aliena non appetit. Quo cir-
ca Nepos, cui regimen Italiae ordinatio diuina
commiſit, ad haec nos impetranda deſtinauit; ut
reductis ad ſidem mentibus, terrae ſibi conuenae
dilectionis iure ſocientur. Qui licet certamina
non formidet, concordiam prius exoptat. Noſtis
in communi, quo ſit dominiorum antiquitas limita-
ta confinio: qua ſuſtinuerint partes iſtae illarum
rectores famulandi patientia. Sufficiat, quod ele-
git: aut certe patitur amicus dici, qui meruit
dominus appellari. Haec uir inſigniſſimus Epi-
phanius. At Euaricus gentile neſcio quod mur-
mur infringens, mollitum ſe adbortationibus eius
uultus ſui ſerenitate ſignificat. Leo uero nomina-
tus ſuperius tanto allocutionis ipſius tenebatur mi-
raculo, ut crederet uerbis huiuscemodi expugnari
poſſe mentes ſi fas eſt dici etiam ſi contra iuſtiti-
am poſtularet. Taliter tamen fertur ad interpretem
rex locutus: licet pectus meum lorica uix deſe-
rat, & aſſidue manum orbis aeratus includat,
nec non & latus muniat ferri praeſidium: inueni
tamen hominem, qui me armatum poſſit expugnæ-
re ſer-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools ?Language Resource Switchboard?FeedbackSie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden. Kommentar zur DTA-AusgabeErgänzungsvorschlag vom DWB [mehr] Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.
|
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden. Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des § 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2024 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
Kontakt: redaktion(at)deutschestextarchiv.de. |