Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
arius1. Derselbe vermählte sich mit Theodorici I., Königes der West-Go-
then Tochter2, um durch solche Heyrath sich der Freundschafft des Gothischen
Hofes zu versichern. Er begnügte sich nicht mit dem Reich, so ihm sein
Vater verlassen, sondern, als er in folgendem Jahr eine Reise zu seinem
Schwieger-Vater gethan, bezeigte er sich auf dem Rückwege feindlich gegen
die Römer, und plünderte Saragassa, Ilerda, und andere Städte in Hispa-
nia Tarraconensi
3. Doch ward Friede gemacht4: und zwar so, wie aus
dem folgenden erhellet5, daß Hispania Tarraconensis, nebst dem Gebieth von
Carthagena, den Römern damals verblieben. Dieselben reinigten darauf Hi-
spaniam Tarraconensem
von dem unruhigen Gesindel, das ebenfalls Bacau-
dae,
wie in Gallien genennet ward, und bisher übel Haus gehalten: wobey
Fridericus, einer von des Gothischen Königes Theodorici I. Söhnen, treffliche
Dienste that6. Mit Valentiniani Tod hörte auch der Friede zwischen den
Sveven und Römern auf: und Rechiarius fiel wieder in die Länder ein, so
er in dem letzten Vergleich den Römern gelassen hatte7. Avitus kehrte erst
gütliche Tractaten für, und der König der Gothen Theodoricus II. unter-
stützte dieselben vermöge des mit Avito errichteten Bündnisses, durch eine ei-
gene Gesandtschafft8. Rechiarius kehrte sich aber so wenig an Aviti Ge-

sandtschafft
[Beginn Spaltensatz] iam adolescentiae annos contingens, expleta pue-
ritia, octauum decimum peragens annum, adsci-
tis satellitibus patris, ex populo amatores sibi,
clientesque consociauit pene sex millia uiros; cum
quibus inscio patre, emenso Denubio super Babai,
Sarmatarum regem, discurrit, qui tunc de Ca-
mundo, duce Romanorum, uictoria potitus, su-
perbiae tumore regnabat, eumque superueniens
Theodericus interemit, familiamque & censum
depraedans, ad genitorem suum cum uictoria repe-
dauit. Singidonum dehinc ciuitatem, quam ipsi
Sarmatae occupassent, inuadens, non Romanis
reddidit, sed suae subdidit ditioni.
Man giebt vor, Singidunum sey Semendrit.
Aber otrokocsi hat P. I. cap. 5. §. 37. p. 199.
seq.
hat gar wahrscheiulich gewiesen, daß Belgrad
darunter zu verstehen.
1 idativs ad A. XXIV. Valentinia-
ni (448.) Rechila, rex Sueuorum, Emeritae gentilis
moritur, mense Augusto; cui mox silius suus ca-
tholicus, Rechiarius, succedit in regnum, nonnullis
quidem sibi de gente sua aemulis, sed latenter. ob-
tento tamen regno, sine mora ulteriores regiones
inuadit ad praedam.
2 idativs ad A. XXV. Valentiniani (449.)
Rechiarius, accepta in coniugium Theodoris regis
[Spaltenumbruch] filia, auspicatur imitium regni Vasconias deprae-
datur mense Februario.
3 idem ibid. Rechiarius mense Iulio ad
Theodorem socerum prouectus, Caesaraugustanam
regionem cum Basilio in reditu depraedatur. Ir-
rupta per dolum Ilerdensi urbe, acta est non par-
ua captiuitas.
isidori
Zeugniß kan beym fol-
genden §. not. 3. nach gesehen werden.
4 idem ad A. XXVI. Valentiniani (450.)
Ad Sueuos Mansuetus, comes Hispaniarum, &
Fronto, similiter comes, legati pro paee mittun-
tur, & obtinent conditiones iniunctas.
5 S. den folgenden §.
6 idativs ad A. XXX. Valentiniani (454.)
Per Fredericum, Theudorici regis fratrem, Bacau-
dae Tarraconenses caeduntur ex autoritate Romana.
7 idativs ad A. I. aviti. Sueui Cartha-
ginenses regiones, quas Romanis reddiderant,
depraedantur.
8 idem ibid. Per augustum Auitum Fron-
to comes legatus mittitur ad, Sueuos. Simili-
ter & a rege Gothorum Theudorico; quia fidus
Romano esset imperio, legati ad eosdem mittun-
tur, ut tam secum, quam cum Romano imperio,

[Ende Spaltensatz]
quia

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
arius1. Derſelbe vermaͤhlte ſich mit Theodorici I., Koͤniges der Weſt-Go-
then Tochter2, um durch ſolche Heyrath ſich der Freundſchafft des Gothiſchen
Hofes zu verſichern. Er begnuͤgte ſich nicht mit dem Reich, ſo ihm ſein
Vater verlaſſen, ſondern, als er in folgendem Jahr eine Reiſe zu ſeinem
Schwieger-Vater gethan, bezeigte er ſich auf dem Ruͤckwege feindlich gegen
die Roͤmer, und pluͤnderte Saragaſſa, Ilerda, und andere Staͤdte in Hiſpa-
nia Tarraconenſi
3. Doch ward Friede gemacht4: und zwar ſo, wie aus
dem folgenden erhellet5, daß Hiſpania Tarraconenſis, nebſt dem Gebieth von
Carthagena, den Roͤmern damals verblieben. Dieſelben reinigten darauf Hi-
ſpaniam Tarraconenſem
von dem unruhigen Geſindel, das ebenfalls Bacau-
dae,
wie in Gallien genennet ward, und bisher uͤbel Haus gehalten: wobey
Fridericus, einer von des Gothiſchen Koͤniges Theodorici I. Soͤhnen, treffliche
Dienſte that6. Mit Valentiniani Tod hoͤrte auch der Friede zwiſchen den
Sveven und Roͤmern auf: und Rechiarius fiel wieder in die Laͤnder ein, ſo
er in dem letzten Vergleich den Roͤmern gelaſſen hatte7. Avitus kehrte erſt
guͤtliche Tractaten fuͤr, und der Koͤnig der Gothen Theodoricus II. unter-
ſtuͤtzte dieſelben vermoͤge des mit Avito errichteten Buͤndniſſes, durch eine ei-
gene Geſandtſchafft8. Rechiarius kehrte ſich aber ſo wenig an Aviti Ge-

ſandtſchafft
[Beginn Spaltensatz] iam adoleſcentiae annos contingens, expleta pue-
ritia, octauum decimum peragens annum, adſci-
tis ſatellitibus patris, ex populo amatores ſibi,
clientesque conſociauit pene ſex millia uiros; cum
quibus inſcio patre, emenſo Denubio ſuper Babai,
Sarmatarum regem, diſcurrit, qui tunc de Ca-
mundo, duce Romanorum, uictoria potitus, ſu-
perbiae tumore regnabat, eumque ſuperueniens
Theodericus interemit, familiamque & cenſum
depraedans, ad genitorem ſuum cum uictoria repe-
dauit. Singidonum dehinc ciuitatem, quam ipſi
Sarmatae occupaſſent, inuadens, non Romanis
reddidit, ſed ſuae ſubdidit ditioni.
Man giebt vor, Singidunum ſey Semendrit.
Aber otrokocsi hat P. I. cap. 5. §. 37. p. 199.
ſeq.
hat gar wahrſcheiulich gewieſen, daß Belgrad
darunter zu verſtehen.
1 idativs ad A. XXIV. Valentinia-
ni (448.) Rechila, rex Sueuorum, Emeritae gentilis
moritur, menſe Auguſto; cui mox ſilius ſuus ca-
tholicus, Rechiarius, ſuccedit in regnum, nonnullis
quidem ſibi de gente ſua aemulis, ſed latenter. ob-
tento tamen regno, ſine mora ulteriores regiones
inuadit ad praedam.
2 idativs ad A. XXV. Valentiniani (449.)
Rechiarius, accepta in coniugium Theodoris regis
[Spaltenumbruch] filia, auſpicatur imitium regni Vaſconias deprae-
datur menſe Februario.
3 idem ibid. Rechiarius menſe Iulio ad
Theodorem ſocerum prouectus, Caeſarauguſtanam
regionem cum Baſilio in reditu depraedatur. Ir-
rupta per dolum Ilerdenſi urbe, acta eſt non par-
ua captiuitas.
isidori
Zeugniß kan beym fol-
genden §. not. 3. nach geſehen werden.
4 idem ad A. XXVI. Valentiniani (450.)
Ad Sueuos Manſuetus, comes Hiſpaniarum, &
Fronto, ſimiliter comes, legati pro paee mittun-
tur, & obtinent conditiones iniunctas.
5 S. den folgenden §.
6 idativs ad A. XXX. Valentiniani (454.)
Per Fredericum, Theudorici regis fratrem, Bacau-
dae Tarraconenſes caeduntur ex autoritate Romana.
7 idativs ad A. I. aviti. Sueui Cartha-
ginenſes regiones, quas Romanis reddiderant,
depraedantur.
8 idem ibid. Per auguſtum Auitum Fron-
to comes legatus mittitur ad, Sueuos. Simili-
ter & a rege Gothorum Theudorico; quia fidus
Romano eſſet imperio, legati ad eosdem mittun-
tur, ut tam ſecum, quam cum Romano imperio,

[Ende Spaltensatz]
quia
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0497" n="463"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">arius</hi><note place="foot" n="1"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. XXIV. Valentinia-<lb/>
ni (448.) <hi rendition="#i">Rechila, rex Sueuorum, Emeritae gentilis<lb/>
moritur, men&#x017F;e Augu&#x017F;to; cui mox &#x017F;ilius &#x017F;uus ca-<lb/>
tholicus, Rechiarius, &#x017F;uccedit in regnum, nonnullis<lb/>
quidem &#x017F;ibi de gente &#x017F;ua aemulis, &#x017F;ed latenter. ob-<lb/>
tento tamen regno, &#x017F;ine mora ulteriores regiones<lb/>
inuadit ad praedam.</hi></hi></note>. Der&#x017F;elbe verma&#x0364;hlte &#x017F;ich mit <hi rendition="#aq">Theodorici I.,</hi> Ko&#x0364;niges der We&#x017F;t-Go-<lb/>
then Tochter<note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. XXV. Valentiniani (449.)<lb/><hi rendition="#i">Rechiarius, accepta in coniugium Theodoris regis<lb/><cb/>
filia, au&#x017F;picatur imitium regni Va&#x017F;conias deprae-<lb/>
datur men&#x017F;e Februario.</hi></hi></note>, um durch &#x017F;olche Heyrath &#x017F;ich der Freund&#x017F;chafft des Gothi&#x017F;chen<lb/>
Hofes zu ver&#x017F;ichern. Er begnu&#x0364;gte &#x017F;ich nicht mit dem Reich, &#x017F;o ihm &#x017F;ein<lb/>
Vater verla&#x017F;&#x017F;en, &#x017F;ondern, als er in folgendem Jahr eine Rei&#x017F;e zu &#x017F;einem<lb/>
Schwieger-Vater gethan, bezeigte er &#x017F;ich auf dem Ru&#x0364;ckwege feindlich gegen<lb/>
die Ro&#x0364;mer, und plu&#x0364;nderte <hi rendition="#aq">Saraga&#x017F;&#x017F;a, Ilerda,</hi> und andere Sta&#x0364;dte in <hi rendition="#aq">Hi&#x017F;pa-<lb/>
nia Tarraconen&#x017F;i</hi><note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem ibid.</hi></hi><hi rendition="#i">Rechiarius men&#x017F;e Iulio ad<lb/>
Theodorem &#x017F;ocerum prouectus, Cae&#x017F;araugu&#x017F;tanam<lb/>
regionem cum Ba&#x017F;ilio in reditu depraedatur. Ir-<lb/>
rupta per dolum Ilerden&#x017F;i urbe, acta e&#x017F;t non par-<lb/>
ua captiuitas.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">isidori</hi></hi></hi> Zeugniß kan beym fol-<lb/>
genden §. <hi rendition="#aq">not.</hi> 3. nach ge&#x017F;ehen werden.</note>. Doch ward Friede gemacht<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> ad A. XXVI. Valentiniani (450.)<lb/><hi rendition="#i">Ad Sueuos Man&#x017F;uetus, comes Hi&#x017F;paniarum, &amp;<lb/>
Fronto, &#x017F;imiliter comes, legati pro paee mittun-<lb/>
tur, &amp; obtinent conditiones iniunctas.</hi></hi></note>: und zwar &#x017F;o, wie aus<lb/>
dem folgenden erhellet<note place="foot" n="5">S. den folgenden §.</note>, daß <hi rendition="#aq">Hi&#x017F;pania Tarraconen&#x017F;is,</hi> neb&#x017F;t dem Gebieth von<lb/>
Carthagena, den Ro&#x0364;mern damals verblieben. Die&#x017F;elben reinigten darauf <hi rendition="#aq">Hi-<lb/>
&#x017F;paniam Tarraconen&#x017F;em</hi> von dem unruhigen Ge&#x017F;indel, das ebenfalls <hi rendition="#aq">Bacau-<lb/>
dae,</hi> wie in Gallien genennet ward, und bisher u&#x0364;bel Haus gehalten: wobey<lb/><hi rendition="#aq">Fridericus,</hi> einer von des Gothi&#x017F;chen Ko&#x0364;niges <hi rendition="#aq">Theodorici I.</hi> So&#x0364;hnen, treffliche<lb/>
Dien&#x017F;te that<note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. XXX. Valentiniani (454.)<lb/><hi rendition="#i">Per Fredericum, Theudorici regis fratrem, Bacau-<lb/>
dae Tarraconen&#x017F;es caeduntur ex autoritate Romana.</hi></hi></note>. Mit <hi rendition="#aq">Valentiniani</hi> Tod ho&#x0364;rte auch der Friede zwi&#x017F;chen den<lb/>
Sveven und Ro&#x0364;mern auf: und <hi rendition="#aq">Rechiarius</hi> fiel wieder in die La&#x0364;nder ein, &#x017F;o<lb/>
er in dem letzten Vergleich den Ro&#x0364;mern gela&#x017F;&#x017F;en hatte<note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> ad A. I. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">aviti.</hi></hi> <hi rendition="#i">Sueui Cartha-<lb/>
ginen&#x017F;es regiones, quas Romanis reddiderant,<lb/>
depraedantur.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq">Avitus</hi> kehrte er&#x017F;t<lb/>
gu&#x0364;tliche Tractaten fu&#x0364;r, und der Ko&#x0364;nig der Gothen <hi rendition="#aq">Theodoricus II.</hi> unter-<lb/>
&#x017F;tu&#x0364;tzte die&#x017F;elben vermo&#x0364;ge des mit <hi rendition="#aq">Avito</hi> errichteten Bu&#x0364;ndni&#x017F;&#x017F;es, durch eine ei-<lb/>
gene Ge&#x017F;andt&#x017F;chafft<note xml:id="FN497_08_01" next="#FN497_08_02" place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem ibid.</hi></hi><hi rendition="#i">Per augu&#x017F;tum Auitum Fron-<lb/>
to comes legatus mittitur ad, Sueuos. Simili-<lb/>
ter &amp; a rege Gothorum Theudorico; quia fidus<lb/>
Romano e&#x017F;&#x017F;et imperio, legati ad eosdem mittun-<lb/>
tur, ut tam &#x017F;ecum, quam cum Romano imperio,</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">quia</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>. <hi rendition="#aq">Rechiarius</hi> kehrte &#x017F;ich aber &#x017F;o wenig an <hi rendition="#aq">Aviti</hi> Ge-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;andt&#x017F;chafft</fw><lb/><note xml:id="FN496_05_02" prev="#FN496_05_01" place="foot" n="5"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">iam adole&#x017F;centiae annos contingens, expleta pue-<lb/>
ritia, octauum decimum peragens annum, ad&#x017F;ci-<lb/>
tis &#x017F;atellitibus patris, ex populo amatores &#x017F;ibi,<lb/>
clientesque con&#x017F;ociauit pene &#x017F;ex millia uiros; cum<lb/>
quibus in&#x017F;cio patre, emen&#x017F;o Denubio &#x017F;uper Babai,<lb/>
Sarmatarum regem, di&#x017F;currit, qui tunc de Ca-<lb/>
mundo, duce Romanorum, uictoria potitus, &#x017F;u-<lb/>
perbiae tumore regnabat, eumque &#x017F;uperueniens<lb/>
Theodericus interemit, familiamque &amp; cen&#x017F;um<lb/>
depraedans, ad genitorem &#x017F;uum cum uictoria repe-<lb/>
dauit. Singidonum dehinc ciuitatem, quam ip&#x017F;i<lb/>
Sarmatae occupa&#x017F;&#x017F;ent, inuadens, non Romanis<lb/>
reddidit, &#x017F;ed &#x017F;uae &#x017F;ubdidit ditioni.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN496_06_02" prev="#FN496_06_01" place="foot" n="6">Man giebt vor, <hi rendition="#aq">Singidunum</hi> &#x017F;ey <hi rendition="#aq">Semendrit.</hi><lb/>
Aber <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">otrokocsi</hi></hi></hi> hat <hi rendition="#aq">P. I. cap. 5. §. 37. p. 199.<lb/>
&#x017F;eq.</hi> hat gar wahr&#x017F;cheiulich gewie&#x017F;en, daß Belgrad<lb/>
darunter zu ver&#x017F;tehen.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[463/0497] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. arius 1. Derſelbe vermaͤhlte ſich mit Theodorici I., Koͤniges der Weſt-Go- then Tochter 2, um durch ſolche Heyrath ſich der Freundſchafft des Gothiſchen Hofes zu verſichern. Er begnuͤgte ſich nicht mit dem Reich, ſo ihm ſein Vater verlaſſen, ſondern, als er in folgendem Jahr eine Reiſe zu ſeinem Schwieger-Vater gethan, bezeigte er ſich auf dem Ruͤckwege feindlich gegen die Roͤmer, und pluͤnderte Saragaſſa, Ilerda, und andere Staͤdte in Hiſpa- nia Tarraconenſi 3. Doch ward Friede gemacht 4: und zwar ſo, wie aus dem folgenden erhellet 5, daß Hiſpania Tarraconenſis, nebſt dem Gebieth von Carthagena, den Roͤmern damals verblieben. Dieſelben reinigten darauf Hi- ſpaniam Tarraconenſem von dem unruhigen Geſindel, das ebenfalls Bacau- dae, wie in Gallien genennet ward, und bisher uͤbel Haus gehalten: wobey Fridericus, einer von des Gothiſchen Koͤniges Theodorici I. Soͤhnen, treffliche Dienſte that 6. Mit Valentiniani Tod hoͤrte auch der Friede zwiſchen den Sveven und Roͤmern auf: und Rechiarius fiel wieder in die Laͤnder ein, ſo er in dem letzten Vergleich den Roͤmern gelaſſen hatte 7. Avitus kehrte erſt guͤtliche Tractaten fuͤr, und der Koͤnig der Gothen Theodoricus II. unter- ſtuͤtzte dieſelben vermoͤge des mit Avito errichteten Buͤndniſſes, durch eine ei- gene Geſandtſchafft 8. Rechiarius kehrte ſich aber ſo wenig an Aviti Ge- ſandtſchafft 5 6 1 idativs ad A. XXIV. Valentinia- ni (448.) Rechila, rex Sueuorum, Emeritae gentilis moritur, menſe Auguſto; cui mox ſilius ſuus ca- tholicus, Rechiarius, ſuccedit in regnum, nonnullis quidem ſibi de gente ſua aemulis, ſed latenter. ob- tento tamen regno, ſine mora ulteriores regiones inuadit ad praedam. 2 idativs ad A. XXV. Valentiniani (449.) Rechiarius, accepta in coniugium Theodoris regis filia, auſpicatur imitium regni Vaſconias deprae- datur menſe Februario. 3 idem ibid. Rechiarius menſe Iulio ad Theodorem ſocerum prouectus, Caeſarauguſtanam regionem cum Baſilio in reditu depraedatur. Ir- rupta per dolum Ilerdenſi urbe, acta eſt non par- ua captiuitas. isidori Zeugniß kan beym fol- genden §. not. 3. nach geſehen werden. 4 idem ad A. XXVI. Valentiniani (450.) Ad Sueuos Manſuetus, comes Hiſpaniarum, & Fronto, ſimiliter comes, legati pro paee mittun- tur, & obtinent conditiones iniunctas. 5 S. den folgenden §. 6 idativs ad A. XXX. Valentiniani (454.) Per Fredericum, Theudorici regis fratrem, Bacau- dae Tarraconenſes caeduntur ex autoritate Romana. 7 idativs ad A. I. aviti. Sueui Cartha- ginenſes regiones, quas Romanis reddiderant, depraedantur. 8 idem ibid. Per auguſtum Auitum Fron- to comes legatus mittitur ad, Sueuos. Simili- ter & a rege Gothorum Theudorico; quia fidus Romano eſſet imperio, legati ad eosdem mittun- tur, ut tam ſecum, quam cum Romano imperio, quia 5 iam adoleſcentiae annos contingens, expleta pue- ritia, octauum decimum peragens annum, adſci- tis ſatellitibus patris, ex populo amatores ſibi, clientesque conſociauit pene ſex millia uiros; cum quibus inſcio patre, emenſo Denubio ſuper Babai, Sarmatarum regem, diſcurrit, qui tunc de Ca- mundo, duce Romanorum, uictoria potitus, ſu- perbiae tumore regnabat, eumque ſuperueniens Theodericus interemit, familiamque & cenſum depraedans, ad genitorem ſuum cum uictoria repe- dauit. Singidonum dehinc ciuitatem, quam ipſi Sarmatae occupaſſent, inuadens, non Romanis reddidit, ſed ſuae ſubdidit ditioni. 6 Man giebt vor, Singidunum ſey Semendrit. Aber otrokocsi hat P. I. cap. 5. §. 37. p. 199. ſeq. hat gar wahrſcheiulich gewieſen, daß Belgrad darunter zu verſtehen.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/497
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 463. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/497>, abgerufen am 06.06.2024.