Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
Auitus wirfft
sich in Gallien
mit Hülffe der
Gothen zum
Käiser auf.
nig Theodoricus Avitum, selbst den Käiserlichen Titel anzunehmen, und
both ihm alle seine Macht zu Dienst an. Avitus ließ sich nicht lange nöthigen,
und wo sein Eydam, sidonivs apollinaris, rühmet, daß der An-
trag von den Gothen geschehen1; so will hingegen aus gregorio tvro-
nensi
fast wahrscheinlicher erhellen, daß Avitus vielmehr der Gothen Bey-
stand gesuchet2. Dem sey endlich wie ihm wolle, so ist gewiß, daß diese
Veränderung zuerst zu Tholouse ausgebrochen. Avitus vollzog nunmehr in
seinem eignen Namen mit dem Könige Theodorico, und dessen Bruder3
das Bündniß, so er Anfangs für Maximum gesuchet. Die Gallier, die un-
ter Theodosii Nachkommen so viel gelitten, daß sie des bisherigen Regi-
ments gantz überdrüßig geworden, glaubeten, dieses wäre eine Gelegenheit,
das Reich an ihre Nation zu bringen, oder zum wenigsten sich in solchen
Stand zu setzen, daß ihr Vaterland nicht mehr ein Anhang von Jtalien
4

seyn
[Beginn Spaltensatz] ctissimi, possit adscribi, reuertimini ad dominum,
intelligentes mirabilia, quae in nobis dignatus est
operari, & liberationem nostram, non sicut opi-
nantur impii, stellarum effectibus, sed ineffabili
omnipotentis dei misericordiae deputantes, qui
corda furentium barbarorum mitigare dignatus est.
1 §. IV. 1. sidonivs apollinaris er-
zehlet die Sache auf diese Art, in panegyrico in
avitvm, (carmine VII.)
und führet Theodo-
ricum
redend ein: u. 501.
Testor, Roma, tuum nobis uenerabile numen
Et socium de Marte genus, uel quicquid ab
aeuo,

(Nil te mundus habet melius, nil ipsa senatu)
Me pacem seruare tibi. Vel uelle abolere
Quae noster peccauit auus: quem fuscat id
unum,
Quod te, Roma, capit. Sed dii, si uota se-
cundant,
Excidii ueteris crimen purgare ualebit
Vltio praesentis: si tu, dux inclyte, solum
Augusti subeas nomen. Quid lumina flectis?
Inuitum plus esse decet. non cogimus istud
Sed contestamur. Romae sum te duce ami-
cus,
Principe te miles.
2 gregorivs tvronensis Lib. II. c.
XI. p. 280. Auitus enim unus ex senatoribus, &
ut ualde manifestum est, ciuis Aruernus, cum Ro-
manum ambisset imperium, luxuriose agere uolens,
a senatoribus eiectus, apud Placentiam urbem epi-
scopus ordinatur. Comperto autem, quod adhuc
indignans senatus, uita eum priuare uellet, basi-
licam sancti Iuliani, Aruerni martyris, cum mul-
[Spaltenumbruch] tis muneribus expetiuit: sed impleto in itinere
uitae cursu obiit, delatusque ad Briuatensem ui-
cum, ad pedes antedicti martyris est sepultus.
3 sidonivs apollinaris schreibt l. c.
u.
518. von Theodorico:
- - Dixit, pariterque in uerba petita
Dat sanctam cum fratre fidem.
4 sidonivs apollinaris giebt uns
diese Gedancken der Gallier zu erkennen, wenn er
einen von den Vornehmsten aus ihren Mitteln, auf
der Versammlung zu Arles also redend einführet:
l. c. u. 538. seqq.
- - Sed dum per uerba parentum
Ingenuas colimus leges, sanctumque putamus
Rem ueterem per damna sequi, portauimus
umbram
Imperii, generis contenti ferre uetusti
Et uitia, ac solitam uestiri murice gentem
More magis quam iure pati. promptissima
nuper
Fulsit conditio, proprias qua Gallia uires
Exereret, trepidam dum Maximus occupat
urbem.
Imo orbem potuit, si te sibi tota magistro
Regna reformasset. Quis nostrum Belgica
rura,
Littus Aremorici, Geticas quis mouerit iras,
Non latet. his tantis tibi cessimus, inclyte,
bellis.
Nunc iam summa uocant.

[Ende Spaltensatz]
ida-

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
Auitus wirfft
ſich in Gallien
mit Huͤlffe der
Gothen zum
Kaͤiſer auf.
nig Theodoricus Avitum, ſelbſt den Kaͤiſerlichen Titel anzunehmen, und
both ihm alle ſeine Macht zu Dienſt an. Avitus ließ ſich nicht lange noͤthigen,
und wo ſein Eydam, sidonivs apollinaris, ruͤhmet, daß der An-
trag von den Gothen geſchehen1; ſo will hingegen aus gregorio tvro-
nensi
faſt wahrſcheinlicher erhellen, daß Avitus vielmehr der Gothen Bey-
ſtand geſuchet2. Dem ſey endlich wie ihm wolle, ſo iſt gewiß, daß dieſe
Veraͤnderung zuerſt zu Tholouſe ausgebrochen. Avitus vollzog nunmehr in
ſeinem eignen Namen mit dem Koͤnige Theodorico, und deſſen Bruder3
das Buͤndniß, ſo er Anfangs fuͤr Maximum geſuchet. Die Gallier, die un-
ter Theodoſii Nachkommen ſo viel gelitten, daß ſie des bisherigen Regi-
ments gantz uͤberdruͤßig geworden, glaubeten, dieſes waͤre eine Gelegenheit,
das Reich an ihre Nation zu bringen, oder zum wenigſten ſich in ſolchen
Stand zu ſetzen, daß ihr Vaterland nicht mehr ein Anhang von Jtalien
4

ſeyn
[Beginn Spaltensatz] ctiſſimi, poſſit adſcribi, reuertimini ad dominum,
intelligentes mirabilia, quae in nobis dignatus eſt
operari, & liberationem noſtram, non ſicut opi-
nantur impii, ſtellarum effectibus, ſed ineffabili
omnipotentis dei miſericordiae deputantes, qui
corda furentium barbarorum mitigare dignatus eſt.
1 §. IV. 1. sidonivs apollinaris er-
zehlet die Sache auf dieſe Art, in panegyrico in
avitvm, (carmine VII.)
und fuͤhret Theodo-
ricum
redend ein: u. 501.
Teſtor, Roma, tuum nobis uenerabile numen
Et ſocium de Marte genus, uel quicquid ab
aeuo,

(Nil te mundus habet melius, nil ipſa ſenatu)
Me pacem ſeruare tibi. Vel uelle abolere
Quae noſter peccauit auus: quem fuſcat id
unum,
Quod te, Roma, capit. Sed dii, ſi uota ſe-
cundant,
Excidii ueteris crimen purgare ualebit
Vltio praeſentis: ſi tu, dux inclyte, ſolum
Auguſti ſubeas nomen. Quid lumina flectis?
Inuitum plus eſſe decet. non cogimus iſtud
Sed conteſtamur. Romae ſum te duce ami-
cus,
Principe te miles.
2 gregorivs tvronensis Lib. II. c.
XI. p. 280. Auitus enim unus ex ſenatoribus, &
ut ualde manifeſtum eſt, ciuis Aruernus, cum Ro-
manum ambiſſet imperium, luxurioſe agere uolens,
a ſenatoribus eiectus, apud Placentiam urbem epi-
ſcopus ordinatur. Comperto autem, quod adhuc
indignans ſenatus, uita eum priuare uellet, baſi-
licam ſancti Iuliani, Aruerni martyris, cum mul-
[Spaltenumbruch] tis muneribus expetiuit: ſed impleto in itinere
uitae curſu obiit, delatusque ad Briuatenſem ui-
cum, ad pedes antedicti martyris eſt ſepultus.
3 sidonivs apollinaris ſchreibt l. c.
u.
518. von Theodorico:
‒ ‒ Dixit, pariterque in uerba petita
Dat ſanctam cum fratre fidem.
4 sidonivs apollinaris giebt uns
dieſe Gedancken der Gallier zu erkennen, wenn er
einen von den Vornehmſten aus ihren Mitteln, auf
der Verſammlung zu Arles alſo redend einfuͤhret:
l. c. u. 538. ſeqq.
‒ ‒ Sed dum per uerba parentum
Ingenuas colimus leges, ſanctumque putamus
Rem ueterem per damna ſequi, portauimus
umbram
Imperii, generis contenti ferre uetuſti
Et uitia, ac ſolitam ueſtiri murice gentem
More magis quam iure pati. promptiſſima
nuper
Fulſit conditio, proprias qua Gallia uires
Exereret, trepidam dum Maximus occupat
urbem.
Imo orbem potuit, ſi te ſibi tota magiſtro
Regna reformaſſet. Quis noſtrum Belgica
rura,
Littus Aremorici, Geticas quis mouerit iras,
Non latet. his tantis tibi ceſſimus, inclyte,
bellis.
Nunc iam ſumma uocant.

[Ende Spaltensatz]
ida-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0486" n="452"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Auitus</hi> wirfft<lb/>
&#x017F;ich in Gallien<lb/>
mit Hu&#x0364;lffe der<lb/>
Gothen zum<lb/>
Ka&#x0364;i&#x017F;er auf.</note>nig <hi rendition="#aq">Theodoricus Avitum</hi>, &#x017F;elb&#x017F;t den Ka&#x0364;i&#x017F;erlichen Titel anzunehmen, und<lb/>
both ihm alle &#x017F;eine Macht zu Dien&#x017F;t an. <hi rendition="#aq">Avitus</hi> ließ &#x017F;ich nicht lange no&#x0364;thigen,<lb/>
und wo &#x017F;ein Eydam, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris,</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet, daß der An-<lb/>
trag von den Gothen ge&#x017F;chehen<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">IV</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> er-<lb/>
zehlet die Sache auf die&#x017F;e Art, <hi rendition="#aq">in panegyrico in<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avitvm,</hi></hi> (carmine VII.)</hi> und fu&#x0364;hret <hi rendition="#aq">Theodo-<lb/>
ricum</hi> redend ein: <hi rendition="#aq">u. 501.<lb/><hi rendition="#i">Te&#x017F;tor, Roma, tuum nobis uenerabile numen<lb/>
Et &#x017F;ocium de Marte genus, uel quicquid ab<lb/><hi rendition="#et">aeuo,</hi></hi><lb/>
(<hi rendition="#i">Nil te mundus habet melius, nil ip&#x017F;a &#x017F;enatu</hi>)<lb/><hi rendition="#i">Me pacem &#x017F;eruare tibi. Vel uelle abolere<lb/>
Quae no&#x017F;ter peccauit auus: quem fu&#x017F;cat id<lb/><hi rendition="#et">unum,</hi><lb/>
Quod te, Roma, capit. Sed dii, &#x017F;i uota &#x017F;e-<lb/><hi rendition="#et">cundant,</hi><lb/>
Excidii ueteris crimen purgare ualebit<lb/>
Vltio prae&#x017F;entis: &#x017F;i tu, dux inclyte, &#x017F;olum<lb/>
Augu&#x017F;ti &#x017F;ubeas nomen. Quid lumina flectis?<lb/>
Inuitum plus e&#x017F;&#x017F;e decet. non cogimus i&#x017F;tud<lb/>
Sed conte&#x017F;tamur. Romae &#x017F;um te duce ami-<lb/><hi rendition="#et">cus,</hi><lb/>
Principe te miles.</hi></hi></note>; &#x017F;o will hingegen aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorio tvro-<lb/>
nensi</hi></hi></hi> fa&#x017F;t wahr&#x017F;cheinlicher erhellen, daß <hi rendition="#aq">Avitus</hi> vielmehr der Gothen Bey-<lb/>
&#x017F;tand ge&#x017F;uchet<note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivs tvronensis</hi></hi> Lib. II. c.<lb/>
XI. p. 280. <hi rendition="#i">Auitus enim unus ex &#x017F;enatoribus, &amp;<lb/>
ut ualde manife&#x017F;tum e&#x017F;t, ciuis Aruernus, cum Ro-<lb/>
manum ambi&#x017F;&#x017F;et imperium, luxurio&#x017F;e agere uolens,<lb/>
a &#x017F;enatoribus eiectus, apud Placentiam urbem epi-<lb/>
&#x017F;copus ordinatur. Comperto autem, quod adhuc<lb/>
indignans &#x017F;enatus, uita eum priuare uellet, ba&#x017F;i-<lb/>
licam &#x017F;ancti Iuliani, Aruerni martyris, cum mul-<lb/><cb/>
tis muneribus expetiuit: &#x017F;ed impleto in itinere<lb/>
uitae cur&#x017F;u obiit, delatusque ad Briuaten&#x017F;em ui-<lb/>
cum, ad pedes antedicti martyris e&#x017F;t &#x017F;epultus.</hi></hi></note>. Dem &#x017F;ey endlich wie ihm wolle, &#x017F;o i&#x017F;t gewiß, daß die&#x017F;e<lb/>
Vera&#x0364;nderung zuer&#x017F;t zu <hi rendition="#aq">Tholou&#x017F;e</hi> ausgebrochen. <hi rendition="#aq">Avitus</hi> vollzog nunmehr in<lb/>
&#x017F;einem eignen Namen mit dem Ko&#x0364;nige <hi rendition="#aq">Theodorico,</hi> und de&#x017F;&#x017F;en Bruder<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> &#x017F;chreibt <hi rendition="#aq">l. c.<lb/>
u.</hi> 518. von <hi rendition="#aq">Theodorico:<lb/>
&#x2012; &#x2012; <hi rendition="#i">Dixit, pariterque in uerba petita<lb/>
Dat &#x017F;anctam cum fratre fidem.</hi></hi></note><lb/>
das Bu&#x0364;ndniß, &#x017F;o er Anfangs fu&#x0364;r <hi rendition="#aq">Maximum</hi> ge&#x017F;uchet. Die Gallier, die un-<lb/>
ter <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ii</hi> Nachkommen &#x017F;o viel gelitten, daß &#x017F;ie des bisherigen Regi-<lb/>
ments gantz u&#x0364;berdru&#x0364;ßig geworden, glaubeten, die&#x017F;es wa&#x0364;re eine Gelegenheit,<lb/>
das Reich an ihre Nation zu bringen, oder zum wenig&#x017F;ten &#x017F;ich in &#x017F;olchen<lb/>
Stand zu &#x017F;etzen, daß ihr Vaterland nicht mehr ein Anhang von Jtalien<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">&#x017F;eyn</fw><lb/><note xml:id="FN485_14_02" prev="#FN485_14_01" place="foot" n="9"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">cti&#x017F;&#x017F;imi, po&#x017F;&#x017F;it ad&#x017F;cribi, reuertimini ad dominum,<lb/>
intelligentes mirabilia, quae in nobis dignatus e&#x017F;t<lb/>
operari, &amp; liberationem no&#x017F;tram, non &#x017F;icut opi-<lb/>
nantur impii, &#x017F;tellarum effectibus, &#x017F;ed ineffabili<lb/>
omnipotentis dei mi&#x017F;ericordiae deputantes, qui<lb/>
corda furentium barbarorum mitigare dignatus e&#x017F;t.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN486_04_01" next="#FN486_04_02" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> giebt uns<lb/>
die&#x017F;e Gedancken der Gallier zu erkennen, wenn er<lb/>
einen von den Vornehm&#x017F;ten aus ihren Mitteln, auf<lb/>
der Ver&#x017F;ammlung zu <hi rendition="#aq">Arles</hi> al&#x017F;o redend einfu&#x0364;hret:<lb/><hi rendition="#aq">l. c. u. 538. &#x017F;eqq.<lb/>
&#x2012; &#x2012; <hi rendition="#i">Sed dum per uerba parentum<lb/>
Ingenuas colimus leges, &#x017F;anctumque putamus<lb/>
Rem ueterem per damna &#x017F;equi, portauimus<lb/><hi rendition="#et">umbram</hi><lb/>
Imperii, generis contenti ferre uetu&#x017F;ti<lb/>
Et uitia, ac &#x017F;olitam ue&#x017F;tiri murice gentem<lb/>
More magis quam iure pati. prompti&#x017F;&#x017F;ima<lb/><hi rendition="#et">nuper</hi><lb/>
Ful&#x017F;it conditio, proprias qua Gallia uires<lb/>
Exereret, trepidam dum Maximus occupat<lb/><hi rendition="#et">urbem.</hi><lb/>
Imo orbem potuit, &#x017F;i te &#x017F;ibi tota magi&#x017F;tro<lb/>
Regna reforma&#x017F;&#x017F;et. Quis no&#x017F;trum Belgica<lb/><hi rendition="#et">rura,</hi><lb/>
Littus Aremorici, Geticas quis mouerit iras,<lb/>
Non latet. his tantis tibi ce&#x017F;&#x017F;imus, inclyte,<lb/><hi rendition="#et">bellis.</hi><lb/>
Nunc iam &#x017F;umma uocant.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ida-</hi></hi></hi></fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[452/0486] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, nig Theodoricus Avitum, ſelbſt den Kaͤiſerlichen Titel anzunehmen, und both ihm alle ſeine Macht zu Dienſt an. Avitus ließ ſich nicht lange noͤthigen, und wo ſein Eydam, sidonivs apollinaris, ruͤhmet, daß der An- trag von den Gothen geſchehen 1; ſo will hingegen aus gregorio tvro- nensi faſt wahrſcheinlicher erhellen, daß Avitus vielmehr der Gothen Bey- ſtand geſuchet 2. Dem ſey endlich wie ihm wolle, ſo iſt gewiß, daß dieſe Veraͤnderung zuerſt zu Tholouſe ausgebrochen. Avitus vollzog nunmehr in ſeinem eignen Namen mit dem Koͤnige Theodorico, und deſſen Bruder 3 das Buͤndniß, ſo er Anfangs fuͤr Maximum geſuchet. Die Gallier, die un- ter Theodoſii Nachkommen ſo viel gelitten, daß ſie des bisherigen Regi- ments gantz uͤberdruͤßig geworden, glaubeten, dieſes waͤre eine Gelegenheit, das Reich an ihre Nation zu bringen, oder zum wenigſten ſich in ſolchen Stand zu ſetzen, daß ihr Vaterland nicht mehr ein Anhang von Jtalien ſeyn 9 4 Auitus wirfft ſich in Gallien mit Huͤlffe der Gothen zum Kaͤiſer auf. 1 §. IV. 1. sidonivs apollinaris er- zehlet die Sache auf dieſe Art, in panegyrico in avitvm, (carmine VII.) und fuͤhret Theodo- ricum redend ein: u. 501. Teſtor, Roma, tuum nobis uenerabile numen Et ſocium de Marte genus, uel quicquid ab aeuo, (Nil te mundus habet melius, nil ipſa ſenatu) Me pacem ſeruare tibi. Vel uelle abolere Quae noſter peccauit auus: quem fuſcat id unum, Quod te, Roma, capit. Sed dii, ſi uota ſe- cundant, Excidii ueteris crimen purgare ualebit Vltio praeſentis: ſi tu, dux inclyte, ſolum Auguſti ſubeas nomen. Quid lumina flectis? Inuitum plus eſſe decet. non cogimus iſtud Sed conteſtamur. Romae ſum te duce ami- cus, Principe te miles. 2 gregorivs tvronensis Lib. II. c. XI. p. 280. Auitus enim unus ex ſenatoribus, & ut ualde manifeſtum eſt, ciuis Aruernus, cum Ro- manum ambiſſet imperium, luxurioſe agere uolens, a ſenatoribus eiectus, apud Placentiam urbem epi- ſcopus ordinatur. Comperto autem, quod adhuc indignans ſenatus, uita eum priuare uellet, baſi- licam ſancti Iuliani, Aruerni martyris, cum mul- tis muneribus expetiuit: ſed impleto in itinere uitae curſu obiit, delatusque ad Briuatenſem ui- cum, ad pedes antedicti martyris eſt ſepultus. 3 sidonivs apollinaris ſchreibt l. c. u. 518. von Theodorico: ‒ ‒ Dixit, pariterque in uerba petita Dat ſanctam cum fratre fidem. 9 ctiſſimi, poſſit adſcribi, reuertimini ad dominum, intelligentes mirabilia, quae in nobis dignatus eſt operari, & liberationem noſtram, non ſicut opi- nantur impii, ſtellarum effectibus, ſed ineffabili omnipotentis dei miſericordiae deputantes, qui corda furentium barbarorum mitigare dignatus eſt. 4 sidonivs apollinaris giebt uns dieſe Gedancken der Gallier zu erkennen, wenn er einen von den Vornehmſten aus ihren Mitteln, auf der Verſammlung zu Arles alſo redend einfuͤhret: l. c. u. 538. ſeqq. ‒ ‒ Sed dum per uerba parentum Ingenuas colimus leges, ſanctumque putamus Rem ueterem per damna ſequi, portauimus umbram Imperii, generis contenti ferre uetuſti Et uitia, ac ſolitam ueſtiri murice gentem More magis quam iure pati. promptiſſima nuper Fulſit conditio, proprias qua Gallia uires Exereret, trepidam dum Maximus occupat urbem. Imo orbem potuit, ſi te ſibi tota magiſtro Regna reformaſſet. Quis noſtrum Belgica rura, Littus Aremorici, Geticas quis mouerit iras, Non latet. his tantis tibi ceſſimus, inclyte, bellis. Nunc iam ſumma uocant. ida-

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/486
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 452. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/486>, abgerufen am 06.06.2024.