Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit den Hunnen geführten Kriege.
bruch mit rechnen, da die Wuth der Hunnen, als sie über den Rhein gekommen,
die Burgunder mit treffen müssen. Attila war bis Orleans gekommen3,
und drohete schon über die Loire zu gehen, und die Gothen in ihrem eigenen
Lande aufzusuchen; als die Römische und Gothische Armeen zusammen stiessen.
sidonivs apollinaris rühmet die guten Anstalten, die Ferreolus,
der in selbigem Jahre praefectus praetorii Galliarum war, gemachet4, und,
daß Avitus an dem Gothischen Hofe den Aufbruch der Armee, und derselben
Vereinigung mit der Römischen eyfrig befördert5. Die Römische Armee
war für sich nicht gar starck; Aetius aber hatte so viel fremde Hülfs-Völ-
cker, als nur möglich an sich gezogen. Theodoricus, König der West-
Gothen, commandirte seine Armee selbst, und hatte seine beyde älteste Prin-
tzen, Thorismund und Theoderich, mit zu Felde genommen6.

XXVIII. Attila zog sich darauf zurücke, und setzte sich in der Ebene beyTreffen bey
Chalons sur
Marne. Atti-
lae
Niederla-
ge.

Chalons sur Marne1, allwo er die vereinigte Macht der Römer und Gothen

erwartete.
[Beginn Spaltensatz] nicht siehet, wie sie eine Nation, die mit den Rö-
mern in gutem Vernehmen war, hätten vertilgen
sollen.
3 Daß sie bis Orleans gekommen, erhellet am
allerdeutlichsten aus sidonii apollina-
ris
Zeugnisse, der an Prosperum L. VIII. ep.
15. p.
246. schreibet: Exegeras mihi, ut promitte-
rem tibi, Attilae bellum stylo me posteris intima-
turum: quo uidelicet Aurelianensis urbis obsidio,
oppugnatio, irruptio nec direptio, & illa uulga-
ta exauditi caelitus sacerdotis uaticinatio contine-
tur. Coeperam scribere; sed operis arrepti fasce
perspecto, taeduit inchoasse. propter hoc nullis au-
ribus credidi, quod primum me censore damna-
ueram.
4 sidonivs apollinaris schreibt Lib.
VII. ep. 12. Praetermisit, Gallias tibi admini-
stratas tunc, cum maxime incolumes erant. Prae-
termisit, Attilam Rheni hostem, Thorismodum
Rhodani hospitem, Aetium Ligeris liberatorem so-
la te dispositionum salubritate tolerasse: propter-
que prudentiam tantam, prouidentiamque, currum
tuum prouinciales cum plausuum maximo accenta
spontaneis subiisse ceruicibus.
5 sidonivs apollinaris carm. VII.
u. 336.
Tandem cunctanti sedit sententia, celsum
Exorare uirum, collectisque omnibus una
Principibus, coram supplex sic talibus infit.
Orbis Auite salus, cui non noua gloria nunc
est,
Quod rogat Aetius: uoluisti, & non nocet
hostis:
[Spaltenumbruch] Vis? prodest. inclusa tenes tot milia nutu,
Et populis Geticis sola est tua gratia limes.
Infensi semper nobis pacem tibi praestant.
Victrices i prome aquilas. fac, optime, Chunos,
Quorum forte prior fuga nos concusserat olim,
Bis uictos prodesse mihi. sic fatur, & ille
Pollicitus uotum fecit spem. Protinus inde
Aduolat, & famulas in proelia concitat iras.
Ibant pellitae post classica Romula turmae,
Ad nomen currente Geta timet aere uocari
Dirutus, opprobrium non damnum barbarus
horrens.
6 iornandes c. 36. Producitur itaque a
rege Theoderico Vesegotharum innumerabilis mul-
titudo, qui quatuor filiis domi dimissis, id est Fri-
derico, & Eurico, Rotemero, & Himerit, secum
tantum Thorismund, & Theodericum, maiores
natu, participes laboris assumit. Felix procin-
ctus, auxiliantium suaue collegium habere, & so-
latia illorum, quos delectat ipsa etiam simul sub-
ire discrimina. A parte uero Romanorum, tan-
ta patricii Aetii prouidentia fuit, cui tunc inni-
tebatur respublica Hesperiae plagae, ut undique
bellatoribus congregatis, aduersus ferocem & in-
finitam multitudinem non impar occurreret. His
enim adfuere auxiliares Franci, Sarmatae, Ar-
moritani, Litiani, Burgundiones, Saxones, Ri-
parioli, Ibriones quondam milites Romani, tunc
uero iam in numero auxiliariorum exquisiti, ali-
aeque nonnullae Celticae, uel Germanicae nationes.
1 §. XXVIII. 1. iornandes c. 36. Conueni-
tur itaque in campos Catalaunicos, qui & Mau-
ritii
[al. Mauriaci] uocantur: gregorivs
tvronensis
Lib. II. c.
5. nennet auch Mau-
[Ende Spaltensatz]
riacum
J i i

bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege.
bruch mit rechnen, da die Wuth der Hunnen, als ſie uͤber den Rhein gekommen,
die Burgunder mit treffen muͤſſen. Attila war bis Orleans gekommen3,
und drohete ſchon uͤber die Loire zu gehen, und die Gothen in ihrem eigenen
Lande aufzuſuchen; als die Roͤmiſche und Gothiſche Armeen zuſammen ſtieſſen.
sidonivs apollinaris ruͤhmet die guten Anſtalten, die Ferreolus,
der in ſelbigem Jahre praefectus praetorii Galliarum war, gemachet4, und,
daß Avitus an dem Gothiſchen Hofe den Aufbruch der Armee, und derſelben
Vereinigung mit der Roͤmiſchen eyfrig befoͤrdert5. Die Roͤmiſche Armee
war fuͤr ſich nicht gar ſtarck; Aëtius aber hatte ſo viel fremde Huͤlfs-Voͤl-
cker, als nur moͤglich an ſich gezogen. Theodoricus, Koͤnig der Weſt-
Gothen, commandirte ſeine Armee ſelbſt, und hatte ſeine beyde aͤlteſte Prin-
tzen, Thoriſmund und Theoderich, mit zu Felde genommen6.

XXVIII. Attila zog ſich darauf zuruͤcke, und ſetzte ſich in der Ebene beyTreffen bey
Chalons ſur
Marne. Atti-
lae
Niederla-
ge.

Chalons ſur Marne1, allwo er die vereinigte Macht der Roͤmer und Gothen

erwartete.
[Beginn Spaltensatz] nicht ſiehet, wie ſie eine Nation, die mit den Roͤ-
mern in gutem Vernehmen war, haͤtten vertilgen
ſollen.
3 Daß ſie bis Orleans gekommen, erhellet am
allerdeutlichſten aus sidonii apollina-
ris
Zeugniſſe, der an Proſperum L. VIII. ep.
15. p.
246. ſchreibet: Exegeras mihi, ut promitte-
rem tibi, Attilae bellum ſtylo me poſteris intima-
turum: quo uidelicet Aurelianenſis urbis obſidio,
oppugnatio, irruptio nec direptio, & illa uulga-
ta exauditi caelitus ſacerdotis uaticinatio contine-
tur. Coeperam ſcribere; ſed operis arrepti faſce
perſpecto, taeduit inchoaſſe. propter hoc nullis au-
ribus credidi, quod primum me cenſore damna-
ueram.
4 sidonivs apollinaris ſchreibt Lib.
VII. ep. 12. Praetermiſit, Gallias tibi admini-
ſtratas tunc, cum maxime incolumes erant. Prae-
termiſit, Attilam Rheni hoſtem, Thoriſmodum
Rhodani hoſpitem, Aëtium Ligeris liberatorem ſo-
la te diſpoſitionum ſalubritate toleraſſe: propter-
que prudentiam tantam, prouidentiamque, currum
tuum prouinciales cum plauſuum maximo accenta
ſpontaneis ſubiiſſe ceruicibus.
5 sidonivs apollinaris carm. VII.
u. 336.
Tandem cunctanti ſedit ſententia, celſum
Exorare uirum, collectisque omnibus una
Principibus, coram ſupplex ſic talibus infit.
Orbis Auite ſalus, cui non noua gloria nunc
eſt,
Quod rogat Aëtius: uoluiſti, & non nocet
hoſtis:
[Spaltenumbruch] Vis? prodeſt. incluſa tenes tot milia nutu,
Et populis Geticis ſola eſt tua gratia limes.
Infenſi ſemper nobis pacem tibi praeſtant.
Victrices i prome aquilas. fac, optime, Chunos,
Quorum forte prior fuga nos concuſſerat olim,
Bis uictos prodeſſe mihi. ſic fatur, & ille
Pollicitus uotum fecit ſpem. Protinus inde
Aduolat, & famulas in proelia concitat iras.
Ibant pellitae poſt claſſica Romula turmae,
Ad nomen currente Geta timet aere uocari
Dirutus, opprobrium non damnum barbarus
horrens.
6 iornandes c. 36. Producitur itaque a
rege Theoderico Veſegotharum innumerabilis mul-
titudo, qui quatuor filiis domi dimiſſis, id eſt Fri-
derico, & Eurico, Rotemero, & Himerit, ſecum
tantum Thoriſmund, & Theodericum, maiores
natu, participes laboris aſſumit. Felix procin-
ctus, auxiliantium ſuaue collegium habere, & ſo-
latia illorum, quos delectat ipſa etiam ſimul ſub-
ire diſcrimina. A parte uero Romanorum, tan-
ta patricii Aëtii prouidentia fuit, cui tunc inni-
tebatur respublica Heſperiae plagae, ut undique
bellatoribus congregatis, aduerſus ferocem & in-
finitam multitudinem non impar occurreret. His
enim adfuere auxiliares Franci, Sarmatae, Ar-
moritani, Litiani, Burgundiones, Saxones, Ri-
parioli, Ibriones quondam milites Romani, tunc
uero iam in numero auxiliariorum exquiſiti, ali-
aeque nonnullae Celticae, uel Germanicae nationes.
1 §. XXVIII. 1. iornandes c. 36. Conueni-
tur itaque in campos Catalaunicos, qui & Mau-
ritii
[al. Mauriaci] uocantur: gregorivs
tvronensis
Lib. II. c.
5. nennet auch Mau-
[Ende Spaltensatz]
riacum
J i i
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0467" n="433"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit den Hunnen gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
bruch mit rechnen, da die Wuth der Hunnen, als &#x017F;ie u&#x0364;ber den Rhein gekommen,<lb/>
die Burgunder mit treffen mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en<note xml:id="FN466_02_02" prev="#FN466_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/>
nicht &#x017F;iehet, wie &#x017F;ie eine Nation, die mit den Ro&#x0364;-<lb/>
mern in gutem Vernehmen war, ha&#x0364;tten vertilgen<lb/>
&#x017F;ollen.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite.</note></note>. <hi rendition="#aq">Attila</hi> war bis <hi rendition="#aq">Orleans</hi> gekommen<note place="foot" n="3">Daß &#x017F;ie bis <hi rendition="#aq">Orleans</hi> gekommen, erhellet am<lb/>
allerdeutlich&#x017F;ten aus <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonii apollina-<lb/>
ris</hi></hi></hi> Zeugni&#x017F;&#x017F;e, der an <hi rendition="#aq">Pro&#x017F;perum L. VIII. ep.<lb/>
15. p.</hi> 246. &#x017F;chreibet: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Exegeras mihi, ut promitte-<lb/>
rem tibi, Attilae bellum &#x017F;tylo me po&#x017F;teris intima-<lb/>
turum: quo uidelicet Aurelianen&#x017F;is urbis ob&#x017F;idio,<lb/>
oppugnatio, irruptio nec direptio, &amp; illa uulga-<lb/>
ta exauditi caelitus &#x017F;acerdotis uaticinatio contine-<lb/>
tur. Coeperam &#x017F;cribere; &#x017F;ed operis arrepti fa&#x017F;ce<lb/>
per&#x017F;pecto, taeduit inchoa&#x017F;&#x017F;e. propter hoc nullis au-<lb/>
ribus credidi, quod primum me cen&#x017F;ore damna-<lb/>
ueram.</hi></hi></note>,<lb/>
und drohete &#x017F;chon u&#x0364;ber die <hi rendition="#aq">Loire</hi> zu gehen, und die Gothen in ihrem eigenen<lb/>
Lande aufzu&#x017F;uchen; als die Ro&#x0364;mi&#x017F;che und Gothi&#x017F;che Armeen zu&#x017F;ammen &#x017F;tie&#x017F;&#x017F;en.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet die guten An&#x017F;talten, die <hi rendition="#aq">Ferreolus,</hi><lb/>
der in &#x017F;elbigem Jahre <hi rendition="#aq">praefectus praetorii Galliarum</hi> war, gemachet<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> &#x017F;chreibt <hi rendition="#aq">Lib.<lb/>
VII. ep. 12. <hi rendition="#i">Praetermi&#x017F;it, Gallias tibi admini-<lb/>
&#x017F;tratas tunc, cum maxime incolumes erant. Prae-<lb/>
termi&#x017F;it, Attilam Rheni ho&#x017F;tem, Thori&#x017F;modum<lb/>
Rhodani ho&#x017F;pitem, Aëtium Ligeris liberatorem &#x017F;o-<lb/>
la te di&#x017F;po&#x017F;itionum &#x017F;alubritate tolera&#x017F;&#x017F;e: propter-<lb/>
que prudentiam tantam, prouidentiamque, currum<lb/>
tuum prouinciales cum plau&#x017F;uum maximo accenta<lb/>
&#x017F;pontaneis &#x017F;ubii&#x017F;&#x017F;e ceruicibus.</hi></hi></note>, und,<lb/>
daß <hi rendition="#aq">Avitus</hi> an dem Gothi&#x017F;chen Hofe den Aufbruch der Armee, und der&#x017F;elben<lb/>
Vereinigung mit der Ro&#x0364;mi&#x017F;chen eyfrig befo&#x0364;rdert<note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi> carm. VII.<lb/>
u. 336.<lb/><hi rendition="#i">Tandem cunctanti &#x017F;edit &#x017F;ententia, cel&#x017F;um<lb/>
Exorare uirum, collectisque omnibus una<lb/>
Principibus, coram &#x017F;upplex &#x017F;ic talibus infit.<lb/>
Orbis Auite &#x017F;alus, cui non noua gloria nunc<lb/><hi rendition="#et">e&#x017F;t,</hi><lb/>
Quod rogat Aëtius: uolui&#x017F;ti, &amp; non nocet<lb/><hi rendition="#et">ho&#x017F;tis:</hi><lb/><cb/>
Vis? prode&#x017F;t. inclu&#x017F;a tenes tot milia nutu,<lb/>
Et populis Geticis &#x017F;ola e&#x017F;t tua gratia limes.<lb/>
Infen&#x017F;i &#x017F;emper nobis pacem tibi prae&#x017F;tant.<lb/>
Victrices i prome aquilas. fac, optime, Chunos,<lb/>
Quorum forte prior fuga nos concu&#x017F;&#x017F;erat olim,<lb/>
Bis uictos prode&#x017F;&#x017F;e mihi. &#x017F;ic fatur, &amp; ille<lb/>
Pollicitus uotum fecit &#x017F;pem. Protinus inde<lb/>
Aduolat, &amp; famulas in proelia concitat iras.<lb/>
Ibant pellitae po&#x017F;t cla&#x017F;&#x017F;ica Romula turmae,<lb/>
Ad nomen currente Geta timet aere uocari<lb/>
Dirutus, opprobrium non damnum barbarus<lb/><hi rendition="#et">horrens.</hi></hi></hi></note>. Die Ro&#x0364;mi&#x017F;che Armee<lb/>
war fu&#x0364;r &#x017F;ich nicht gar &#x017F;tarck; <hi rendition="#aq">Aëtius</hi> aber hatte &#x017F;o viel fremde Hu&#x0364;lfs-Vo&#x0364;l-<lb/>
cker, als nur mo&#x0364;glich an &#x017F;ich gezogen. <hi rendition="#aq">Theodoricus,</hi> Ko&#x0364;nig der We&#x017F;t-<lb/>
Gothen, commandirte &#x017F;eine Armee &#x017F;elb&#x017F;t, und hatte &#x017F;eine beyde a&#x0364;lte&#x017F;te Prin-<lb/>
tzen, Thori&#x017F;mund und Theoderich, mit zu Felde genommen<note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 36. <hi rendition="#i">Producitur itaque a<lb/>
rege Theoderico Ve&#x017F;egotharum innumerabilis mul-<lb/>
titudo, qui quatuor filiis domi dimi&#x017F;&#x017F;is, id e&#x017F;t Fri-<lb/>
derico, &amp; Eurico, Rotemero, &amp; Himerit, &#x017F;ecum<lb/>
tantum Thori&#x017F;mund, &amp; Theodericum, maiores<lb/>
natu, participes laboris a&#x017F;&#x017F;umit. Felix procin-<lb/>
ctus, auxiliantium &#x017F;uaue collegium habere, &amp; &#x017F;o-<lb/>
latia illorum, quos delectat ip&#x017F;a etiam &#x017F;imul &#x017F;ub-<lb/>
ire di&#x017F;crimina. A parte uero Romanorum, tan-<lb/>
ta patricii Aëtii prouidentia fuit, cui tunc inni-<lb/>
tebatur respublica He&#x017F;periae plagae, ut undique<lb/>
bellatoribus congregatis, aduer&#x017F;us ferocem &amp; in-<lb/>
finitam multitudinem non impar occurreret. His<lb/>
enim adfuere auxiliares Franci, Sarmatae, Ar-<lb/>
moritani, Litiani, Burgundiones, Saxones, Ri-<lb/>
parioli, Ibriones quondam milites Romani, tunc<lb/>
uero iam in numero auxiliariorum exqui&#x017F;iti, ali-<lb/>
aeque nonnullae Celticae, uel Germanicae nationes.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXVIII. Attila</hi> zog &#x017F;ich darauf zuru&#x0364;cke, und &#x017F;etzte &#x017F;ich in der Ebene bey<note place="right">Treffen bey<lb/><hi rendition="#aq">Chalons &#x017F;ur<lb/>
Marne. Atti-<lb/>
lae</hi> Niederla-<lb/>
ge.</note><lb/><hi rendition="#aq">Chalons &#x017F;ur Marne</hi><note xml:id="FN467_01_01" next="#FN467_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXVIII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 36. <hi rendition="#i">Conueni-<lb/>
tur itaque in campos Catalaunicos, qui &amp; Mau-<lb/>
ritii</hi> [al. Mauriaci] <hi rendition="#i">uocantur:</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gregorivs<lb/>
tvronensis</hi></hi> Lib. II. c.</hi> 5. nennet auch <hi rendition="#aq">Mau-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">riacum</hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">J i i</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>, allwo er die vereinigte Macht der Ro&#x0364;mer und Gothen<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">erwartete.</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[433/0467] bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege. bruch mit rechnen, da die Wuth der Hunnen, als ſie uͤber den Rhein gekommen, die Burgunder mit treffen muͤſſen 2. Attila war bis Orleans gekommen 3, und drohete ſchon uͤber die Loire zu gehen, und die Gothen in ihrem eigenen Lande aufzuſuchen; als die Roͤmiſche und Gothiſche Armeen zuſammen ſtieſſen. sidonivs apollinaris ruͤhmet die guten Anſtalten, die Ferreolus, der in ſelbigem Jahre praefectus praetorii Galliarum war, gemachet 4, und, daß Avitus an dem Gothiſchen Hofe den Aufbruch der Armee, und derſelben Vereinigung mit der Roͤmiſchen eyfrig befoͤrdert 5. Die Roͤmiſche Armee war fuͤr ſich nicht gar ſtarck; Aëtius aber hatte ſo viel fremde Huͤlfs-Voͤl- cker, als nur moͤglich an ſich gezogen. Theodoricus, Koͤnig der Weſt- Gothen, commandirte ſeine Armee ſelbſt, und hatte ſeine beyde aͤlteſte Prin- tzen, Thoriſmund und Theoderich, mit zu Felde genommen 6. XXVIII. Attila zog ſich darauf zuruͤcke, und ſetzte ſich in der Ebene bey Chalons ſur Marne 1, allwo er die vereinigte Macht der Roͤmer und Gothen erwartete. Treffen bey Chalons ſur Marne. Atti- lae Niederla- ge. 2 nicht ſiehet, wie ſie eine Nation, die mit den Roͤ- mern in gutem Vernehmen war, haͤtten vertilgen ſollen. 3 Daß ſie bis Orleans gekommen, erhellet am allerdeutlichſten aus sidonii apollina- ris Zeugniſſe, der an Proſperum L. VIII. ep. 15. p. 246. ſchreibet: Exegeras mihi, ut promitte- rem tibi, Attilae bellum ſtylo me poſteris intima- turum: quo uidelicet Aurelianenſis urbis obſidio, oppugnatio, irruptio nec direptio, & illa uulga- ta exauditi caelitus ſacerdotis uaticinatio contine- tur. Coeperam ſcribere; ſed operis arrepti faſce perſpecto, taeduit inchoaſſe. propter hoc nullis au- ribus credidi, quod primum me cenſore damna- ueram. 4 sidonivs apollinaris ſchreibt Lib. VII. ep. 12. Praetermiſit, Gallias tibi admini- ſtratas tunc, cum maxime incolumes erant. Prae- termiſit, Attilam Rheni hoſtem, Thoriſmodum Rhodani hoſpitem, Aëtium Ligeris liberatorem ſo- la te diſpoſitionum ſalubritate toleraſſe: propter- que prudentiam tantam, prouidentiamque, currum tuum prouinciales cum plauſuum maximo accenta ſpontaneis ſubiiſſe ceruicibus. 5 sidonivs apollinaris carm. VII. u. 336. Tandem cunctanti ſedit ſententia, celſum Exorare uirum, collectisque omnibus una Principibus, coram ſupplex ſic talibus infit. Orbis Auite ſalus, cui non noua gloria nunc eſt, Quod rogat Aëtius: uoluiſti, & non nocet hoſtis: Vis? prodeſt. incluſa tenes tot milia nutu, Et populis Geticis ſola eſt tua gratia limes. Infenſi ſemper nobis pacem tibi praeſtant. Victrices i prome aquilas. fac, optime, Chunos, Quorum forte prior fuga nos concuſſerat olim, Bis uictos prodeſſe mihi. ſic fatur, & ille Pollicitus uotum fecit ſpem. Protinus inde Aduolat, & famulas in proelia concitat iras. Ibant pellitae poſt claſſica Romula turmae, Ad nomen currente Geta timet aere uocari Dirutus, opprobrium non damnum barbarus horrens. 6 iornandes c. 36. Producitur itaque a rege Theoderico Veſegotharum innumerabilis mul- titudo, qui quatuor filiis domi dimiſſis, id eſt Fri- derico, & Eurico, Rotemero, & Himerit, ſecum tantum Thoriſmund, & Theodericum, maiores natu, participes laboris aſſumit. Felix procin- ctus, auxiliantium ſuaue collegium habere, & ſo- latia illorum, quos delectat ipſa etiam ſimul ſub- ire diſcrimina. A parte uero Romanorum, tan- ta patricii Aëtii prouidentia fuit, cui tunc inni- tebatur respublica Heſperiae plagae, ut undique bellatoribus congregatis, aduerſus ferocem & in- finitam multitudinem non impar occurreret. His enim adfuere auxiliares Franci, Sarmatae, Ar- moritani, Litiani, Burgundiones, Saxones, Ri- parioli, Ibriones quondam milites Romani, tunc uero iam in numero auxiliariorum exquiſiti, ali- aeque nonnullae Celticae, uel Germanicae nationes. 1 §. XXVIII. 1. iornandes c. 36. Conueni- tur itaque in campos Catalaunicos, qui & Mau- ritii [al. Mauriaci] uocantur: gregorivs tvronensis Lib. II. c. 5. nennet auch Mau- riacum J i i

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/467
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 433. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/467>, abgerufen am 06.06.2024.