Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit den Hunnen geführten Kriege.
cien, und ins Illyricum gethan. Bleda ist A. 445. umgekommen, und die
Historie giebt Attilae Schuld, daß er Ursache an seinem Tod gewesen. Jm
Jahr 447. fiel Attila wiederum in Thracien, und ins Illyricum
ein, und ist damals bis an Thermophyle gekommen. priscvs gedenckt
einer anderwärtigen Friedens-Handlung, in welcher der Käiser die jährliche
Pension auf 2100. Pfund Goldes erhöhen müssen6. Und selbiges mag viel-
leicht derjenige Friede seyn, der auf diesen Krieg erfolget. Der Hof zu Con-
stantinopel hatte ein Complot gegen Attilae Leben angesponnen. Er erfuhr
aber den gantzen Handel, und die alten Römer hätten bey dergleichen Gele-
genheit nicht großmüthiger sprechen können, als der Vorwurff ist, den er deß-
wegen dem Käiser Theodosio machte7. priscvs beschreibet bey dieser Ge-
legenheit den Zustand der Regierung im Orient so elend 8, daß man fast nicht
weiß, ob die Unterthanen lieber unter den Hunnen, oder unter den Römern
zu wohnen hätten wünschen sollen: und man sich nicht wundern darff,
daß ietzo die Hunnen, und bald darauf wieder die Gothen, in denselbigen
Provintzen fast was sie gewolt vorgenommen.

XXIII. Die-
[Beginn Spaltensatz] magister militiae, in ripensi Dacia, iuxta Vtum
amnem, ab Attila rege, uiriliter pugnans, plu-
rimis hostium interemtis, occisus est.
6 priscvs p. 34. C. Post Chersonensem
pugnam, Romani cum Hunnis pacem per Anato-
lium legatum fecerunt, & in has conditiones con-
uenerunt. Profugos Hunnis reddi, sex mille auri
libras pro praeteritis stipendiis solui. Duo mille
& centum, in posterum singulis annis, tributi
nomine pendi, pro unoquoque captiuo Romano,
qui in Romanorum fines, non soluto redemptionis
pretio, euasisset, duodecim aureorum mulctam in-
ferri. Quae si non solueretur, qui captiuum re-
cepisset, restituere teneri. Romanos neminem ex
barbaris ad se confugientem admittere. In has
quidem foederum leges, Romani sponte consensisse
uideri uolebant: sed certe, necessitate coacti.
7 priscvs p. 39. A. Theodosium quidem
clari patris, & nobilis esse filium; Attilam quo-
que nobilis parentis esse stirpem, & patrem eius
Mundiuchum acceptam a patre nobilitatem inte-
gram conseruasse. Sed Theodosium tradita a pa-
tre nobilitate excidisse, quod tributum sibi pen-
dendo, suus seruus esset effectus. Non igitur iu-
stam rem facit, qui praestantiori, & ei quem
fortuna dominum demonstrauit, tanquam seruus
scelestus & improbus, clandestinas insidias pa-
ret. Neque se prius criminari illum eo nomine
destiturum, quam eunuchus ad supplicium sit
traditus.
8 [Spaltenumbruch] priscvs p. 34. D. In has quidem foede-
rum leges, Romani sponte consensisse uideri uole-
bant: sed certe, necessitate coacti. Superante
enim metu, qui Romanorum ducum mentes occu-
pauerat, quantumuis duras, & iniquas conditio-
nes sibi impositas
(quo pacis consequendae studio
tenebantur
) lubentibus animis susceperunt. Imo
& tributi collationi cesserunt, quod illis fuit gra-
uissimum, & maxime molestum. Regii enim the-
sauri, & priuatorum facultates, in absurda spe-
ctacula, in uanos honorum ambitus & titulos,
in delicias & uoluptates, consumptae fuerant
tam profusis sumptibus, ut eos nemo sanae men-
tis, uel in maxime affluentibus diuitiarum copiis
sustineret, aut toleraret. Praeterea armorum, &
rei militaris studium neglexerant, ut non solum
Scythis, sed & reliquis barbaris, qui proximas
imperii Romani regiones incolebant, quoad tribu-
torum pensitationem parerent. Itaque tributa &
pecunias, quas ad Hunnos deferri oportebat, qui-
bus exactio mandata erat, omnes conferre coege-
runt: nulla etiam eorum immunitatis habita ra-
tione, qui terrae onere, tanquam nimis graui ad
tempus, siue imperatorum benignitate, seu iudi-
cum sententia, leuati erant. Conferebant etiam
aurum indictum, qui altius repetita temporum
memoria, in senatum adscripti fuerant, ultra
quam facultates ferre poterant, & multis splen-
dida, & illustris fortuna uitae commutationem at-
tulit. Conficiebantur enim illae pecuniae, cum
acerbitate & contumelia, pro arbitrio, & ut
scripto unumquemque adnotauerant, quibus huius

[Ende Spaltensatz]
rei

bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege.
cien, und ins Illyricum gethan. Bleda iſt A. 445. umgekommen, und die
Hiſtorie giebt Attilae Schuld, daß er Urſache an ſeinem Tod geweſen. Jm
Jahr 447. fiel Attila wiederum in Thracien, und ins Illyricum
ein, und iſt damals bis an Thermophyle gekommen. priscvs gedenckt
einer anderwaͤrtigen Friedens-Handlung, in welcher der Kaͤiſer die jaͤhrliche
Penſion auf 2100. Pfund Goldes erhoͤhen muͤſſen6. Und ſelbiges mag viel-
leicht derjenige Friede ſeyn, der auf dieſen Krieg erfolget. Der Hof zu Con-
ſtantinopel hatte ein Complot gegen Attilae Leben angeſponnen. Er erfuhr
aber den gantzen Handel, und die alten Roͤmer haͤtten bey dergleichen Gele-
genheit nicht großmuͤthiger ſprechen koͤnnen, als der Vorwurff iſt, den er deß-
wegen dem Kaͤiſer Theodoſio machte7. priscvs beſchreibet bey dieſer Ge-
legenheit den Zuſtand der Regierung im Orient ſo elend 8, daß man faſt nicht
weiß, ob die Unterthanen lieber unter den Hunnen, oder unter den Roͤmern
zu wohnen haͤtten wuͤnſchen ſollen: und man ſich nicht wundern darff,
daß ietzo die Hunnen, und bald darauf wieder die Gothen, in denſelbigen
Provintzen faſt was ſie gewolt vorgenommen.

XXIII. Die-
[Beginn Spaltensatz] magiſter militiae, in ripenſi Dacia, iuxta Vtum
amnem, ab Attila rege, uiriliter pugnans, plu-
rimis hoſtium interemtis, occiſus eſt.
6 priscvs p. 34. C. Poſt Cherſonenſem
pugnam, Romani cum Hunnis pacem per Anato-
lium legatum fecerunt, & in has conditiones con-
uenerunt. Profugos Hunnis reddi, ſex mille auri
libras pro praeteritis ſtipendiis ſolui. Duo mille
& centum, in poſterum ſingulis annis, tributi
nomine pendi, pro unoquoque captiuo Romano,
qui in Romanorum fines, non ſoluto redemptionis
pretio, euaſiſſet, duodecim aureorum mulctam in-
ferri. Quae ſi non ſolueretur, qui captiuum re-
cepiſſet, reſtituere teneri. Romanos neminem ex
barbaris ad ſe confugientem admittere. In has
quidem foederum leges, Romani ſponte conſenſiſſe
uideri uolebant: ſed certe, neceſſitate coacti.
7 priscvs p. 39. A. Theodoſium quidem
clari patris, & nobilis eſſe filium; Attilam quo-
que nobilis parentis eſſe ſtirpem, & patrem eius
Mundiuchum acceptam a patre nobilitatem inte-
gram conſeruaſſe. Sed Theodoſium tradita a pa-
tre nobilitate excidiſſe, quod tributum ſibi pen-
dendo, ſuus ſeruus eſſet effectus. Non igitur iu-
ſtam rem facit, qui praeſtantiori, & ei quem
fortuna dominum demonſtrauit, tanquam ſeruus
ſceleſtus & improbus, clandeſtinas inſidias pa-
ret. Neque ſe prius criminari illum eo nomine
deſtiturum, quam eunuchus ad ſupplicium ſit
traditus.
8 [Spaltenumbruch] priscvs p. 34. D. In has quidem foede-
rum leges, Romani ſponte conſenſiſſe uideri uole-
bant: ſed certe, neceſſitate coacti. Superante
enim metu, qui Romanorum ducum mentes occu-
pauerat, quantumuis duras, & iniquas conditio-
nes ſibi impoſitas
(quo pacis conſequendae ſtudio
tenebantur
) lubentibus animis ſuſceperunt. Imo
& tributi collationi ceſſerunt, quod illis fuit gra-
uiſſimum, & maxime moleſtum. Regii enim the-
ſauri, & priuatorum facultates, in abſurda ſpe-
ctacula, in uanos honorum ambitus & titulos,
in delicias & uoluptates, conſumptae fuerant
tam profuſis ſumptibus, ut eos nemo ſanae men-
tis, uel in maxime affluentibus diuitiarum copiis
ſuſtineret, aut toleraret. Praeterea armorum, &
rei militaris ſtudium neglexerant, ut non ſolum
Scythis, ſed & reliquis barbaris, qui proximas
imperii Romani regiones incolebant, quoad tribu-
torum penſitationem parerent. Itaque tributa &
pecunias, quas ad Hunnos deferri oportebat, qui-
bus exactio mandata erat, omnes conferre coëge-
runt: nulla etiam eorum immunitatis habita ra-
tione, qui terrae onere, tanquam nimis graui ad
tempus, ſiue imperatorum benignitate, ſeu iudi-
cum ſententia, leuati erant. Conferebant etiam
aurum indictum, qui altius repetita temporum
memoria, in ſenatum adſcripti fuerant, ultra
quam facultates ferre poterant, & multis ſplen-
dida, & illuſtris fortuna uitae commutationem at-
tulit. Conficiebantur enim illae pecuniae, cum
acerbitate & contumelia, pro arbitrio, & ut
ſcripto unumquemque adnotauerant, quibus huius

[Ende Spaltensatz]
rei
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0457" n="423"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit den Hunnen gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
cien, und ins <hi rendition="#aq">Illyricum</hi> gethan<note xml:id="FN456_03_02" prev="#FN456_03_01" place="foot" n="3"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>. <hi rendition="#aq">Bleda</hi> i&#x017F;t <hi rendition="#aq">A.</hi> 445. umgekommen, und die<lb/>
Hi&#x017F;torie giebt <hi rendition="#aq">Attilae</hi> Schuld, daß er Ur&#x017F;ache an &#x017F;einem Tod gewe&#x017F;en<note xml:id="FN456_04_02" prev="#FN456_04_01" place="foot" n="4"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>. Jm<lb/>
Jahr 447. fiel <hi rendition="#aq">Attila</hi> wiederum in Thracien, und ins <hi rendition="#aq">Illyricum</hi><lb/>
ein, und i&#x017F;t damals bis an <hi rendition="#aq">Thermophyle</hi> gekommen<note xml:id="FN456_05_02" prev="#FN456_05_01" place="foot" n="5"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">magi&#x017F;ter militiae, in ripen&#x017F;i Dacia, iuxta Vtum<lb/>
amnem, ab Attila rege, uiriliter pugnans, plu-<lb/>
rimis ho&#x017F;tium interemtis, occi&#x017F;us e&#x017F;t.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi></hi> gedenckt<lb/>
einer anderwa&#x0364;rtigen Friedens-Handlung, in welcher der Ka&#x0364;i&#x017F;er die ja&#x0364;hrliche<lb/><hi rendition="#aq">Pen&#x017F;ion</hi> auf 2100. Pfund Goldes erho&#x0364;hen mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en<note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi> p. 34. C. <hi rendition="#i">Po&#x017F;t Cher&#x017F;onen&#x017F;em<lb/>
pugnam, Romani cum Hunnis pacem per Anato-<lb/>
lium legatum fecerunt, &amp; in has conditiones con-<lb/>
uenerunt. Profugos Hunnis reddi, &#x017F;ex mille auri<lb/>
libras pro praeteritis &#x017F;tipendiis &#x017F;olui. Duo mille<lb/>
&amp; centum, in po&#x017F;terum &#x017F;ingulis annis, tributi<lb/>
nomine pendi, pro unoquoque captiuo Romano,<lb/>
qui in Romanorum fines, non &#x017F;oluto redemptionis<lb/>
pretio, eua&#x017F;i&#x017F;&#x017F;et, duodecim aureorum mulctam in-<lb/>
ferri. Quae &#x017F;i non &#x017F;olueretur, qui captiuum re-<lb/>
cepi&#x017F;&#x017F;et, re&#x017F;tituere teneri. Romanos neminem ex<lb/>
barbaris ad &#x017F;e confugientem admittere. In has<lb/>
quidem foederum leges, Romani &#x017F;ponte con&#x017F;en&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e<lb/>
uideri uolebant: &#x017F;ed certe, nece&#x017F;&#x017F;itate coacti.</hi></hi></note>. Und &#x017F;elbiges mag viel-<lb/>
leicht derjenige Friede &#x017F;eyn, der auf die&#x017F;en Krieg erfolget. Der Hof zu Con-<lb/>
&#x017F;tantinopel hatte ein Complot gegen <hi rendition="#aq">Attilae</hi> Leben ange&#x017F;ponnen. Er erfuhr<lb/>
aber den gantzen Handel, und die alten Ro&#x0364;mer ha&#x0364;tten bey dergleichen Gele-<lb/>
genheit nicht großmu&#x0364;thiger &#x017F;prechen ko&#x0364;nnen, als der Vorwurff i&#x017F;t, den er deß-<lb/>
wegen dem Ka&#x0364;i&#x017F;er <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;io</hi> machte<note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi> p. 39. A. <hi rendition="#i">Theodo&#x017F;ium quidem<lb/>
clari patris, &amp; nobilis e&#x017F;&#x017F;e filium; Attilam quo-<lb/>
que nobilis parentis e&#x017F;&#x017F;e &#x017F;tirpem, &amp; patrem eius<lb/>
Mundiuchum acceptam a patre nobilitatem inte-<lb/>
gram con&#x017F;erua&#x017F;&#x017F;e. Sed Theodo&#x017F;ium tradita a pa-<lb/>
tre nobilitate excidi&#x017F;&#x017F;e, quod tributum &#x017F;ibi pen-<lb/>
dendo, &#x017F;uus &#x017F;eruus e&#x017F;&#x017F;et effectus. Non igitur iu-<lb/>
&#x017F;tam rem facit, qui prae&#x017F;tantiori, &amp; ei quem<lb/>
fortuna dominum demon&#x017F;trauit, tanquam &#x017F;eruus<lb/>
&#x017F;cele&#x017F;tus &amp; improbus, clande&#x017F;tinas in&#x017F;idias pa-<lb/>
ret. Neque &#x017F;e prius criminari illum eo nomine<lb/>
de&#x017F;titurum, quam eunuchus ad &#x017F;upplicium &#x017F;it<lb/>
traditus.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet bey die&#x017F;er Ge-<lb/>
legenheit den Zu&#x017F;tand der Regierung im Orient &#x017F;o elend <note xml:id="FN457_08_01" next="#FN457_08_02" place="foot" n="8"><cb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi> p. 34. <hi rendition="#i">D. In has quidem foede-<lb/>
rum leges, Romani &#x017F;ponte con&#x017F;en&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e uideri uole-<lb/>
bant: &#x017F;ed certe, nece&#x017F;&#x017F;itate coacti. Superante<lb/>
enim metu, qui Romanorum ducum mentes occu-<lb/>
pauerat, quantumuis duras, &amp; iniquas conditio-<lb/>
nes &#x017F;ibi impo&#x017F;itas</hi> (<hi rendition="#i">quo pacis con&#x017F;equendae &#x017F;tudio<lb/>
tenebantur</hi>) <hi rendition="#i">lubentibus animis &#x017F;u&#x017F;ceperunt. Imo<lb/>
&amp; tributi collationi ce&#x017F;&#x017F;erunt, quod illis fuit gra-<lb/>
ui&#x017F;&#x017F;imum, &amp; maxime mole&#x017F;tum. Regii enim the-<lb/>
&#x017F;auri, &amp; priuatorum facultates, in ab&#x017F;urda &#x017F;pe-<lb/>
ctacula, in uanos honorum ambitus &amp; titulos,<lb/>
in delicias &amp; uoluptates, con&#x017F;umptae fuerant<lb/>
tam profu&#x017F;is &#x017F;umptibus, ut eos nemo &#x017F;anae men-<lb/>
tis, uel in maxime affluentibus diuitiarum copiis<lb/>
&#x017F;u&#x017F;tineret, aut toleraret. Praeterea armorum, &amp;<lb/>
rei militaris &#x017F;tudium neglexerant, ut non &#x017F;olum<lb/>
Scythis, &#x017F;ed &amp; reliquis barbaris, qui proximas<lb/>
imperii Romani regiones incolebant, quoad tribu-<lb/>
torum pen&#x017F;itationem parerent. Itaque tributa &amp;<lb/>
pecunias, quas ad Hunnos deferri oportebat, qui-<lb/>
bus exactio mandata erat, omnes conferre coëge-<lb/>
runt: nulla etiam eorum immunitatis habita ra-<lb/>
tione, qui terrae onere, tanquam nimis graui ad<lb/>
tempus, &#x017F;iue imperatorum benignitate, &#x017F;eu iudi-<lb/>
cum &#x017F;ententia, leuati erant. Conferebant etiam<lb/>
aurum indictum, qui altius repetita temporum<lb/>
memoria, in &#x017F;enatum ad&#x017F;cripti fuerant, ultra<lb/>
quam facultates ferre poterant, &amp; multis &#x017F;plen-<lb/>
dida, &amp; illu&#x017F;tris fortuna uitae commutationem at-<lb/>
tulit. Conficiebantur enim illae pecuniae, cum<lb/>
acerbitate &amp; contumelia, pro arbitrio, &amp; ut<lb/>
&#x017F;cripto unumquemque adnotauerant, quibus huius</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">rei</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>, daß man fa&#x017F;t nicht<lb/>
weiß, ob die Unterthanen lieber unter den Hunnen, oder unter den Ro&#x0364;mern<lb/>
zu wohnen ha&#x0364;tten wu&#x0364;n&#x017F;chen &#x017F;ollen: und man &#x017F;ich nicht wundern darff,<lb/>
daß ietzo die Hunnen, und bald darauf wieder die Gothen, in den&#x017F;elbigen<lb/>
Provintzen fa&#x017F;t was &#x017F;ie gewolt vorgenommen.</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">XXIII.</hi> Die-</fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[423/0457] bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege. cien, und ins Illyricum gethan 3. Bleda iſt A. 445. umgekommen, und die Hiſtorie giebt Attilae Schuld, daß er Urſache an ſeinem Tod geweſen 4. Jm Jahr 447. fiel Attila wiederum in Thracien, und ins Illyricum ein, und iſt damals bis an Thermophyle gekommen 5. priscvs gedenckt einer anderwaͤrtigen Friedens-Handlung, in welcher der Kaͤiſer die jaͤhrliche Penſion auf 2100. Pfund Goldes erhoͤhen muͤſſen 6. Und ſelbiges mag viel- leicht derjenige Friede ſeyn, der auf dieſen Krieg erfolget. Der Hof zu Con- ſtantinopel hatte ein Complot gegen Attilae Leben angeſponnen. Er erfuhr aber den gantzen Handel, und die alten Roͤmer haͤtten bey dergleichen Gele- genheit nicht großmuͤthiger ſprechen koͤnnen, als der Vorwurff iſt, den er deß- wegen dem Kaͤiſer Theodoſio machte 7. priscvs beſchreibet bey dieſer Ge- legenheit den Zuſtand der Regierung im Orient ſo elend 8, daß man faſt nicht weiß, ob die Unterthanen lieber unter den Hunnen, oder unter den Roͤmern zu wohnen haͤtten wuͤnſchen ſollen: und man ſich nicht wundern darff, daß ietzo die Hunnen, und bald darauf wieder die Gothen, in denſelbigen Provintzen faſt was ſie gewolt vorgenommen. XXIII. Die- 3 4 5 magiſter militiae, in ripenſi Dacia, iuxta Vtum amnem, ab Attila rege, uiriliter pugnans, plu- rimis hoſtium interemtis, occiſus eſt. 6 priscvs p. 34. C. Poſt Cherſonenſem pugnam, Romani cum Hunnis pacem per Anato- lium legatum fecerunt, & in has conditiones con- uenerunt. Profugos Hunnis reddi, ſex mille auri libras pro praeteritis ſtipendiis ſolui. Duo mille & centum, in poſterum ſingulis annis, tributi nomine pendi, pro unoquoque captiuo Romano, qui in Romanorum fines, non ſoluto redemptionis pretio, euaſiſſet, duodecim aureorum mulctam in- ferri. Quae ſi non ſolueretur, qui captiuum re- cepiſſet, reſtituere teneri. Romanos neminem ex barbaris ad ſe confugientem admittere. In has quidem foederum leges, Romani ſponte conſenſiſſe uideri uolebant: ſed certe, neceſſitate coacti. 7 priscvs p. 39. A. Theodoſium quidem clari patris, & nobilis eſſe filium; Attilam quo- que nobilis parentis eſſe ſtirpem, & patrem eius Mundiuchum acceptam a patre nobilitatem inte- gram conſeruaſſe. Sed Theodoſium tradita a pa- tre nobilitate excidiſſe, quod tributum ſibi pen- dendo, ſuus ſeruus eſſet effectus. Non igitur iu- ſtam rem facit, qui praeſtantiori, & ei quem fortuna dominum demonſtrauit, tanquam ſeruus ſceleſtus & improbus, clandeſtinas inſidias pa- ret. Neque ſe prius criminari illum eo nomine deſtiturum, quam eunuchus ad ſupplicium ſit traditus. 8 priscvs p. 34. D. In has quidem foede- rum leges, Romani ſponte conſenſiſſe uideri uole- bant: ſed certe, neceſſitate coacti. Superante enim metu, qui Romanorum ducum mentes occu- pauerat, quantumuis duras, & iniquas conditio- nes ſibi impoſitas (quo pacis conſequendae ſtudio tenebantur) lubentibus animis ſuſceperunt. Imo & tributi collationi ceſſerunt, quod illis fuit gra- uiſſimum, & maxime moleſtum. Regii enim the- ſauri, & priuatorum facultates, in abſurda ſpe- ctacula, in uanos honorum ambitus & titulos, in delicias & uoluptates, conſumptae fuerant tam profuſis ſumptibus, ut eos nemo ſanae men- tis, uel in maxime affluentibus diuitiarum copiis ſuſtineret, aut toleraret. Praeterea armorum, & rei militaris ſtudium neglexerant, ut non ſolum Scythis, ſed & reliquis barbaris, qui proximas imperii Romani regiones incolebant, quoad tribu- torum penſitationem parerent. Itaque tributa & pecunias, quas ad Hunnos deferri oportebat, qui- bus exactio mandata erat, omnes conferre coëge- runt: nulla etiam eorum immunitatis habita ra- tione, qui terrae onere, tanquam nimis graui ad tempus, ſiue imperatorum benignitate, ſeu iudi- cum ſententia, leuati erant. Conferebant etiam aurum indictum, qui altius repetita temporum memoria, in ſenatum adſcripti fuerant, ultra quam facultates ferre poterant, & multis ſplen- dida, & illuſtris fortuna uitae commutationem at- tulit. Conficiebantur enim illae pecuniae, cum acerbitate & contumelia, pro arbitrio, & ut ſcripto unumquemque adnotauerant, quibus huius rei

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/457
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 423. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/457>, abgerufen am 16.07.2024.