Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit den Hunnen geführten Kriege.
eine berühmte und feste Stadt an der Küste in Numidien: die Belagerung
verzog sich 14. Monat, da sie endlich die Vandalen aufheben musten 3. av-
gvstinvs,
von dem noch eine Predigt verhanden ist, in welcher er seine
Landsleute bey den Trancksalen dieses Krieges aufrichten wollen 4, erlebte die-
se Belagerung, starb aber im dritten Monat derselben. Jndessen waren
zwar ansehnliche Truppen, von Rom und Byzantz aus, nach Africa geschi-
cket worden: welche letztern Aspar, magister militum commandirte. Als
es aber nochmahls zum Treffen kam, wurden Bonifacius und Aspar aber-
mahls von den Vandalen geschlagen. Valentinianus hat sich also genöthi-
get gesehen, endlich im Jahr 435. zu Hippon Friede mit ihnen zu machen, und
ihnen, was sie in Africa erobert, zu lassen 5. procopivs schreibet zwar,
Gensericus habe sich zu einen Tribut verstanden, und seinen Sohn Hono-
ricum
zum Geissel gegeben 6. Es ist aber solches, in Ansehung der Vortheile,
darinnen Gensericus sich befunden, kaum wahrscheinlich.

X. Währendes dieses Krieges in Africa, gieng am Hofe zu RavennaVeränderung
am Römischen
Hof. Aetius
nimmet Zu-
flucht zu den
Hunden: kömt
aber wieder
nach Hof.

eine grosse Abwechselung vor. Aetius hatte durch die viele glückliche Verrichtun-
gen und Handlungen zwar grossen Ruhm und Ansehen erworben, aber auch
bey Hofe den Argwohn erreget, daß er gar zu mächtig werden möchte. Pla-
cidia
entschloß also eine Faction durch die andere zu demüthigen, und ließ Bo-
nifacium,
der, wie vorhin gedacht, völlig ausgesöhnet war, aus Africa kom-
men, um ihn zum magistro militum zu machen und Aetio entgegen zu setzen.
2

Aetius
[Beginn Spaltensatz] idem. ib. Symphosius episcopus per eum ad
comitatum legatus missus, rebus incassum frustra-
tur arreptis.
§. IX. 1. u. procopivs L. III. p. 184. C.
3 procopivs l. c. p. 185. A. Demum mul-
to elapso tempore, postquam nec ui Hipponem regi-
am, nec conuentione in suam redigere potestatem
ualuerunt, illos ab obsidione fames abstraxit.
add.
possidivs in uit. Augustini. c.
29.
4 avgvstini sermo de tempore barbari-
co T. VI. p.
453.
5 prosper in chronico consulari theo-
dosio
XV. & valent. IV. coss. (435.)
Pax facta cum Vandalis, data eis ad habitan-
dum per Trigetium, in loco Africae Hippone III.
idus Febr.
cassiodorvs in chronico
zu
eben diesem Jahr Theodosio XX. & Valentinia-
no IV. coss. His coss pax facta cum Wan-
[Spaltenumbruch] dalis: data eis ad habitandum Africae portione.

Von diesem Frieden schreibet isidorvs in hist.
Vandalorum: Cui [scil. Genserico] Valentinia-
nus iunior occidentis imperator, non ualens sub-
sistere, pacem mittit, & partem Africae, quam
Vandali possederant, tanquam pacifico, dedit,
conditionibus ab eo sacramenti acceptis, ne quid
ultra inuaderet.
6 procopivs Lib. I. c. 4. p. 186. B. Tum
autem acie uictis Aspare & Bonifacio, sibi feli-
citatem e memorabili prouidentia Gizericus asseru-
it. Etenim ueritus, ne, si alter contra ipsum
exercitus Roma ac Byzantio mitteretur, non iis-
dem uiribus Vandali, nec pari uterentur fortuna;
cum ea sit rerum humanarum conditio, ut opem
deo subtrahente ruant; & pariter cum corporibus
senescant ac debilitentur, idcirco non elatus suc-
cessu, sed metu prouido animum & moderationem
componens, pacem cum Valentiniano hac lege pe-
pigit, ut ex Africa tributum annuum imperatori
mitteret: cuius pacti conuenti obsidem e suis unum
liberis tradidit Honoricum. Igitur Gizericus, re
fortiter gesta in praelio, uictoriam firmissime re-

[Ende Spaltensatz]
tinuit,
2 avgvstinvs ep. 229.

bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege.
eine beruͤhmte und feſte Stadt an der Kuͤſte in Numidien: die Belagerung
verzog ſich 14. Monat, da ſie endlich die Vandalen aufheben muſten 3. av-
gvstinvs,
von dem noch eine Predigt verhanden iſt, in welcher er ſeine
Landsleute bey den Tranckſalen dieſes Krieges aufrichten wollen 4, erlebte die-
ſe Belagerung, ſtarb aber im dritten Monat derſelben. Jndeſſen waren
zwar anſehnliche Truppen, von Rom und Byzantz aus, nach Africa geſchi-
cket worden: welche letztern Aſpar, magiſter militum commandirte. Als
es aber nochmahls zum Treffen kam, wurden Bonifacius und Aſpar aber-
mahls von den Vandalen geſchlagen. Valentinianus hat ſich alſo genoͤthi-
get geſehen, endlich im Jahr 435. zu Hippon Friede mit ihnen zu machen, und
ihnen, was ſie in Africa erobert, zu laſſen 5. procopivs ſchreibet zwar,
Genſericus habe ſich zu einen Tribut verſtanden, und ſeinen Sohn Hono-
ricum
zum Geiſſel gegeben 6. Es iſt aber ſolches, in Anſehung der Vortheile,
darinnen Genſericus ſich befunden, kaum wahrſcheinlich.

X. Waͤhrendes dieſes Krieges in Africa, gieng am Hofe zu RavennaVeraͤnderung
am Roͤmiſchẽ
Hof. Aëtius
nimmet Zu-
flucht zu den
Huñen: koͤmt
aber wieder
nach Hof.

eine groſſe Abwechſelung vor. Aëtius hatte durch die viele gluͤckliche Verrichtun-
gen und Handlungen zwar groſſen Ruhm und Anſehen erworben, aber auch
bey Hofe den Argwohn erreget, daß er gar zu maͤchtig werden moͤchte. Pla-
cidia
entſchloß alſo eine Faction durch die andere zu demuͤthigen, und ließ Bo-
nifacium,
der, wie vorhin gedacht, voͤllig ausgeſoͤhnet war, aus Africa kom-
men, um ihn zum magiſtro militum zu machen und Aëtio entgegen zu ſetzen.
2

Aëtius
[Beginn Spaltensatz] idem. ib. Symphoſius epiſcopus per eum ad
comitatum legatus miſſus, rebus incaſſum fruſtra-
tur arreptis.
§. IX. 1. u. procopivs L. III. p. 184. C.
3 procopivs l. c. p. 185. A. Demum mul-
to elapſo tempore, poſtquam nec ui Hipponem regi-
am, nec conuentione in ſuam redigere poteſtatem
ualuerunt, illos ab obſidione fames abſtraxit.
add.
possidivs in uit. Auguſtini. c.
29.
4 avgvstini ſermo de tempore barbari-
co T. VI. p.
453.
5 prosper in chronico conſulari theo-
dosio
XV. & valent. IV. coss. (435.)
Pax facta cum Vandalis, data eis ad habitan-
dum per Trigetium, in loco Africae Hippone III.
idus Febr.
cassiodorvs in chronico
zu
eben dieſem Jahr Theodoſio XX. & Valentinia-
no IV. coss. His coss pax facta cum Wan-
[Spaltenumbruch] dalis: data eis ad habitandum Africae portione.

Von dieſem Frieden ſchreibet isidorvs in hiſt.
Vandalorum: Cui [ſcil. Genſerico] Valentinia-
nus iunior occidentis imperator, non ualens ſub-
ſiſtere, pacem mittit, & partem Africae, quam
Vandali poſſederant, tanquam pacifico, dedit,
conditionibus ab eo ſacramenti acceptis, ne quid
ultra inuaderet.
6 procopivs Lib. I. c. 4. p. 186. B. Tum
autem acie uictis Aſpare & Bonifacio, ſibi feli-
citatem e memorabili prouidentia Gizericus aſſeru-
it. Etenim ueritus, ne, ſi alter contra ipſum
exercitus Roma ac Byzantio mitteretur, non iis-
dem uiribus Vandali, nec pari uterentur fortuna;
cum ea ſit rerum humanarum conditio, ut opem
deo ſubtrahente ruant; & pariter cum corporibus
ſeneſcant ac debilitentur, idcirco non elatus ſuc-
ceſſu, ſed metu prouido animum & moderationem
componens, pacem cum Valentiniano hac lege pe-
pigit, ut ex Africa tributum annuum imperatori
mitteret: cuius pacti conuenti obſidem e ſuis unum
liberis tradidit Honoricum. Igitur Gizericus, re
fortiter geſta in praelio, uictoriam firmiſſime re-

[Ende Spaltensatz]
tinuit,
2 avgvstinvs ep. 229.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0441" n="407"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit den Hunnen gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
eine beru&#x0364;hmte und fe&#x017F;te Stadt an der Ku&#x0364;&#x017F;te in Numidien: die Belagerung<lb/>
verzog &#x017F;ich 14. Monat, da &#x017F;ie endlich die Vandalen aufheben mu&#x017F;ten <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi> l. c. p. 185. A. <hi rendition="#i">Demum mul-<lb/>
to elap&#x017F;o tempore, po&#x017F;tquam nec ui Hipponem regi-<lb/>
am, nec conuentione in &#x017F;uam redigere pote&#x017F;tatem<lb/>
ualuerunt, illos ab ob&#x017F;idione fames ab&#x017F;traxit.</hi> add.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">possidivs</hi></hi> in uit. Augu&#x017F;tini. c.</hi> 29.</note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">av-<lb/>
gvstinvs,</hi></hi></hi> von dem noch eine Predigt verhanden i&#x017F;t, in welcher er &#x017F;eine<lb/>
Landsleute bey den Tranck&#x017F;alen die&#x017F;es Krieges aufrichten wollen <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstini</hi></hi> &#x017F;ermo de tempore barbari-<lb/>
co T. VI. p.</hi> 453.</note>, erlebte die-<lb/>
&#x017F;e Belagerung, &#x017F;tarb aber im dritten Monat der&#x017F;elben. Jnde&#x017F;&#x017F;en waren<lb/>
zwar an&#x017F;ehnliche Truppen, von Rom und Byzantz aus, nach Africa ge&#x017F;chi-<lb/>
cket worden: welche letztern <hi rendition="#aq">A&#x017F;par, magi&#x017F;ter militum</hi> commandirte. Als<lb/>
es aber nochmahls zum Treffen kam, wurden <hi rendition="#aq">Bonifacius</hi> und <hi rendition="#aq">A&#x017F;par</hi> aber-<lb/>
mahls von den Vandalen ge&#x017F;chlagen. <hi rendition="#aq">Valentinianus</hi> hat &#x017F;ich al&#x017F;o geno&#x0364;thi-<lb/>
get ge&#x017F;ehen, endlich im Jahr 435. zu Hippon Friede mit ihnen zu machen, und<lb/>
ihnen, was &#x017F;ie in Africa erobert, zu la&#x017F;&#x017F;en <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi> in chronico con&#x017F;ulari <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">theo-<lb/>
dosio</hi></hi> XV. &amp; <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">valent.</hi></hi> IV. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">coss.</hi></hi> (435.)<lb/><hi rendition="#i">Pax facta cum Vandalis, data eis ad habitan-<lb/>
dum per Trigetium, in loco Africae Hippone III.<lb/>
idus Febr.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cassiodorvs</hi></hi> in chronico</hi> zu<lb/>
eben die&#x017F;em Jahr <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;io XX. &amp; Valentinia-<lb/>
no IV. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">coss.</hi></hi> <hi rendition="#i">His</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">coss</hi></hi> <hi rendition="#i">pax facta cum Wan-<lb/><cb/>
dalis: data eis ad habitandum Africae portione.</hi></hi><lb/>
Von die&#x017F;em Frieden &#x017F;chreibet <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">isidorvs</hi></hi> in hi&#x017F;t.<lb/>
Vandalorum: <hi rendition="#i">Cui</hi> [&#x017F;cil. Gen&#x017F;erico] <hi rendition="#i">Valentinia-<lb/>
nus iunior occidentis imperator, non ualens &#x017F;ub-<lb/>
&#x017F;i&#x017F;tere, pacem mittit, &amp; partem Africae, quam<lb/>
Vandali po&#x017F;&#x017F;ederant, tanquam pacifico, dedit,<lb/>
conditionibus ab eo &#x017F;acramenti acceptis, ne quid<lb/>
ultra inuaderet.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi></hi> &#x017F;chreibet zwar,<lb/><hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus</hi> habe &#x017F;ich zu einen Tribut ver&#x017F;tanden, und &#x017F;einen Sohn <hi rendition="#aq">Hono-<lb/>
ricum</hi> zum Gei&#x017F;&#x017F;el gegeben <note xml:id="FN441_06_01" next="#FN441_06_02" place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi> Lib. I. c. 4. p. 186. B. <hi rendition="#i">Tum<lb/>
autem acie uictis A&#x017F;pare &amp; Bonifacio, &#x017F;ibi feli-<lb/>
citatem e memorabili prouidentia Gizericus a&#x017F;&#x017F;eru-<lb/>
it. Etenim ueritus, ne, &#x017F;i alter contra ip&#x017F;um<lb/>
exercitus Roma ac Byzantio mitteretur, non iis-<lb/>
dem uiribus Vandali, nec pari uterentur fortuna;<lb/>
cum ea &#x017F;it rerum humanarum conditio, ut opem<lb/>
deo &#x017F;ubtrahente ruant; &amp; pariter cum corporibus<lb/>
&#x017F;ene&#x017F;cant ac debilitentur, idcirco non elatus &#x017F;uc-<lb/>
ce&#x017F;&#x017F;u, &#x017F;ed metu prouido animum &amp; moderationem<lb/>
componens, pacem cum Valentiniano hac lege pe-<lb/>
pigit, ut ex Africa tributum annuum imperatori<lb/>
mitteret: cuius pacti conuenti ob&#x017F;idem e &#x017F;uis unum<lb/>
liberis tradidit Honoricum. Igitur Gizericus, re<lb/>
fortiter ge&#x017F;ta in praelio, uictoriam firmi&#x017F;&#x017F;ime re-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tinuit,</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>. Es i&#x017F;t aber &#x017F;olches, in An&#x017F;ehung der Vortheile,<lb/>
darinnen <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus</hi> &#x017F;ich befunden, kaum wahr&#x017F;cheinlich.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">X.</hi> Wa&#x0364;hrendes die&#x017F;es Krieges in Africa, gieng am Hofe zu Ravenna<note place="right">Vera&#x0364;nderung<lb/>
am Ro&#x0364;mi&#x017F;che&#x0303;<lb/>
Hof. <hi rendition="#aq">Aëtius</hi><lb/>
nimmet Zu-<lb/>
flucht zu den<lb/>
Hun&#x0303;en: ko&#x0364;mt<lb/>
aber wieder<lb/>
nach Hof.</note><lb/>
eine gro&#x017F;&#x017F;e Abwech&#x017F;elung vor. <hi rendition="#aq">Aëtius</hi> hatte durch die viele glu&#x0364;ckliche Verrichtun-<lb/>
gen und Handlungen zwar gro&#x017F;&#x017F;en Ruhm und An&#x017F;ehen erworben, aber auch<lb/>
bey Hofe den Argwohn erreget, daß er gar zu ma&#x0364;chtig werden mo&#x0364;chte. <hi rendition="#aq">Pla-<lb/>
cidia</hi> ent&#x017F;chloß al&#x017F;o eine <hi rendition="#aq">Factio</hi>n durch die andere zu demu&#x0364;thigen, und ließ <hi rendition="#aq">Bo-<lb/>
nifacium,</hi> der, wie vorhin gedacht, vo&#x0364;llig ausge&#x017F;o&#x0364;hnet war, aus Africa kom-<lb/>
men, um ihn zum <hi rendition="#aq">magi&#x017F;tro militum</hi> zu machen und <hi rendition="#aq">Aëtio</hi> entgegen zu &#x017F;etzen.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">Aëtius</hi></fw><lb/><note xml:id="FN440_06_02" prev="#FN440_06_01" place="foot" n="6"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem. ib.</hi></hi><hi rendition="#i">Sympho&#x017F;ius epi&#x017F;copus per eum ad<lb/>
comitatum legatus mi&#x017F;&#x017F;us, rebus inca&#x017F;&#x017F;um fru&#x017F;tra-<lb/>
tur arreptis.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN440_01_02" prev="#FN440_01_01" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">IX</hi>. 1. <hi rendition="#aq">u. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi> L. III. p. 184. C.</hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN440_02_02" next="#FN440_02_01" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstinvs</hi></hi> ep.</hi> 229.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an dritter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[407/0441] bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege. eine beruͤhmte und feſte Stadt an der Kuͤſte in Numidien: die Belagerung verzog ſich 14. Monat, da ſie endlich die Vandalen aufheben muſten 3. av- gvstinvs, von dem noch eine Predigt verhanden iſt, in welcher er ſeine Landsleute bey den Tranckſalen dieſes Krieges aufrichten wollen 4, erlebte die- ſe Belagerung, ſtarb aber im dritten Monat derſelben. Jndeſſen waren zwar anſehnliche Truppen, von Rom und Byzantz aus, nach Africa geſchi- cket worden: welche letztern Aſpar, magiſter militum commandirte. Als es aber nochmahls zum Treffen kam, wurden Bonifacius und Aſpar aber- mahls von den Vandalen geſchlagen. Valentinianus hat ſich alſo genoͤthi- get geſehen, endlich im Jahr 435. zu Hippon Friede mit ihnen zu machen, und ihnen, was ſie in Africa erobert, zu laſſen 5. procopivs ſchreibet zwar, Genſericus habe ſich zu einen Tribut verſtanden, und ſeinen Sohn Hono- ricum zum Geiſſel gegeben 6. Es iſt aber ſolches, in Anſehung der Vortheile, darinnen Genſericus ſich befunden, kaum wahrſcheinlich. X. Waͤhrendes dieſes Krieges in Africa, gieng am Hofe zu Ravenna eine groſſe Abwechſelung vor. Aëtius hatte durch die viele gluͤckliche Verrichtun- gen und Handlungen zwar groſſen Ruhm und Anſehen erworben, aber auch bey Hofe den Argwohn erreget, daß er gar zu maͤchtig werden moͤchte. Pla- cidia entſchloß alſo eine Faction durch die andere zu demuͤthigen, und ließ Bo- nifacium, der, wie vorhin gedacht, voͤllig ausgeſoͤhnet war, aus Africa kom- men, um ihn zum magiſtro militum zu machen und Aëtio entgegen zu ſetzen. Aëtius 6 1 2 Veraͤnderung am Roͤmiſchẽ Hof. Aëtius nimmet Zu- flucht zu den Huñen: koͤmt aber wieder nach Hof. 3 procopivs l. c. p. 185. A. Demum mul- to elapſo tempore, poſtquam nec ui Hipponem regi- am, nec conuentione in ſuam redigere poteſtatem ualuerunt, illos ab obſidione fames abſtraxit. add. possidivs in uit. Auguſtini. c. 29. 4 avgvstini ſermo de tempore barbari- co T. VI. p. 453. 5 prosper in chronico conſulari theo- dosio XV. & valent. IV. coss. (435.) Pax facta cum Vandalis, data eis ad habitan- dum per Trigetium, in loco Africae Hippone III. idus Febr. cassiodorvs in chronico zu eben dieſem Jahr Theodoſio XX. & Valentinia- no IV. coss. His coss pax facta cum Wan- dalis: data eis ad habitandum Africae portione. Von dieſem Frieden ſchreibet isidorvs in hiſt. Vandalorum: Cui [ſcil. Genſerico] Valentinia- nus iunior occidentis imperator, non ualens ſub- ſiſtere, pacem mittit, & partem Africae, quam Vandali poſſederant, tanquam pacifico, dedit, conditionibus ab eo ſacramenti acceptis, ne quid ultra inuaderet. 6 procopivs Lib. I. c. 4. p. 186. B. Tum autem acie uictis Aſpare & Bonifacio, ſibi feli- citatem e memorabili prouidentia Gizericus aſſeru- it. Etenim ueritus, ne, ſi alter contra ipſum exercitus Roma ac Byzantio mitteretur, non iis- dem uiribus Vandali, nec pari uterentur fortuna; cum ea ſit rerum humanarum conditio, ut opem deo ſubtrahente ruant; & pariter cum corporibus ſeneſcant ac debilitentur, idcirco non elatus ſuc- ceſſu, ſed metu prouido animum & moderationem componens, pacem cum Valentiniano hac lege pe- pigit, ut ex Africa tributum annuum imperatori mitteret: cuius pacti conuenti obſidem e ſuis unum liberis tradidit Honoricum. Igitur Gizericus, re fortiter geſta in praelio, uictoriam firmiſſime re- tinuit, 6 idem. ib. Symphoſius epiſcopus per eum ad comitatum legatus miſſus, rebus incaſſum fruſtra- tur arreptis. 1 §. IX. 1. u. procopivs L. III. p. 184. C. 2 avgvstinvs ep. 229.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/441
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 407. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/441>, abgerufen am 06.06.2024.