Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit den Hunnen geführten Kriege.
wesen, wenn es zu Befestigung oder Erweiterung seiner Macht dienen können,
wobey er insonderheit die Kunst, nach seinen Absichten andere Völcker entwe-
der zu vereinigen oder zu trennen, trefflich verstanden 4. Kaum hatte er einen
Anfang zum Aufbruch gemacht, so fiel Hermigarius, ein Svevischer Fürst,
bereits in das Land, so die Vandalen bisher in Spanien inne gehabt hatten,
ein. Gensericus aber wendete sich zurücke, und da Hermigarius die Flucht
ergrieff, holte er ihn nicht weit von Emerita, ietzo Merida, ein, und schlug
ihn. Hermigarius ersoff auf der Flucht, in dem Fluß Anas, ietzo Guadia-
na
5. Gensericus aber setzte darauf seinen Zug gegen die Meerenge, so Afri-
cam
von Spanien absondert, fort, von da er A. 429. im May nach Africa
gieng. Der Ruff von seiner Ankunfft verursachte solch Schrecken, daß die
Bischöffe und Geistlichen schon an die Flucht dachten, eher er noch würcklich
angekommen. Wie aus des Heil. avgvstini, Bischoffs zu Hippon,
Briefe, darinnen er die Frage, ob ein Bischoff oder anderer Priester bey

Ankunfft
[Beginn Spaltensatz] steaquam coeperat esse Romanis subiecta, ibique
annos triginta septem regnauit. Erat tunc in Hi-
spaniis Vallias rex, Vandalorum hostis acerri-
mus, regnum & ipse affectans, qui Bonifacii co-
mitis interuentu, ab Honorio principe missi, sic
pacati, ut ordine, caeterum re inturbata, regna-
rent, imperio ad Gensericum primo relato. Egy-
ptum ergo ille ac Ethiopiam sibi subiugauit. Sici-
liam classe ingressus uastauit, a qua in Aphricam
rursus transfretauit. Deprauatus inter haec im-
pietate Ariana, fidem omnino Christianam moli-
tus est subuertere, a quo quum Hippona urbs obsi-
dione saeuissima cingeretur, diuus Aurelius Au-
gustinus in fata concessit. Mox subacta Aphrica
uniuersa, Siculos & Apulos adiit, flamma ac fer-
ro uiam sibi aperuit, quem Eudoxa, Theodo sii
iunioris filia, Valentiniani caesaris defuncti con-
iux, in Italiam aduersus Maximi tyrannidem ac-
cersiit. Vrbem uacuam ingressus, quamuis na-
tura sanguinarius a cede temperauit, sacris pe-
percit, igne abstinuit. Leonis, pontisicis tum sum-
mi monitis placatus, tredecim tantum diebus
praedandam concedens, Maximo sub saxis inter-
empto, abducta in Aphricam Eudoxa quam con-
iugem accepit, abductis & filiabus binis Eudocia
& Placidia, e quibus illam Honorisico filio collo-
cauit, hanc Olibrio, imperatori Romano post facto.
In Aphrica dein obiit, quum regnasset annos octo
ac quatraginta, de quo Sidonius Apollinaris:
- - - - Hinc Vandalus hostis
Vrget, & in nostrum numerosa classe quot-
annis
Militat exitium.

Noch mehr muß man sich wundern, wenn er L.
III. c.
16. schreibet, Stilico hätte sich nach Rha-
[Spaltenumbruch] dagaisi
Niederlage regem Vandalorum genennet:
und L. III. c. 26. Placidiam zu einer Vandalischen
Printzeßin machet.
4 procopii Worte sind bereits not. 2. an-
geführet: iornandes de rebus Getic. cap.
33. bezeichnet ihn in der nachstehenden Erzehlung
folgender gestalt: Erat namque Gizericus, iane
Romanorum clade in urbe notissimus, statura me-
diocris, equi casu claudicans, animo profundus,
sermone rarus, luxuriae contemtor, ira turbidus,
habendi cupidus, ad sollicitandas gentes prouiden-
tissimus, semina contentionum iacere, odia misce-
re paratus. Talis Africae rempublicam, preci-
bus Bonifacii, ut diximus, inuitatus intrauit, ubi,
a diuinitate
(ut fertur) accepta autoritate, diu
regnans, ante obitum suum siliorum agmen acci-
tum ordinauit, ne inter ipsos de regni ambitione
esset dissensio; sed ordine quisque & gradu suo
fieret sequens successor, & rursus ei posterior eius.
5 idativs in chronico ad annum va-
lentiniani
V. Gaisericus rex de Baeticae
prouinciae litore cum Wandalis omnibus, eorum-
que familiis, mense Maio ad Mauritaniam,
&
Africam, relictis transit Hispaniis. Qui prius-
quam pertransiret, admonitus, Hermigarium Sue-
uum uicinas in transitu suo prouincias depraedari,
recursu cum aliquantis suis facto, praedantem in
Lusitania consequitur. Qui haud procul de Eme-
rita, quam cum S. Martyris Eulaliae iniuria
spreuerat, multis per Gaisericum caesis, ex his
quos secum habebat, arrepto, ut putauit, Euro
uelocius fugae subsidio, in flumine, Ana, diuine
brachio praecipitatus, interiit.

[Ende Spaltensatz]
6. avgvsti-
E e e 2

bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege.
weſen, wenn es zu Befeſtigung oder Erweiterung ſeiner Macht dienen koͤnnen,
wobey er inſonderheit die Kunſt, nach ſeinen Abſichten andere Voͤlcker entwe-
der zu vereinigen oder zu trennen, trefflich verſtanden 4. Kaum hatte er einen
Anfang zum Aufbruch gemacht, ſo fiel Hermigarius, ein Sveviſcher Fuͤrſt,
bereits in das Land, ſo die Vandalen bisher in Spanien inne gehabt hatten,
ein. Genſericus aber wendete ſich zuruͤcke, und da Hermigarius die Flucht
ergrieff, holte er ihn nicht weit von Emerita, ietzo Merida, ein, und ſchlug
ihn. Hermigarius erſoff auf der Flucht, in dem Fluß Anas, ietzo Guadia-
na
5. Genſericus aber ſetzte darauf ſeinen Zug gegen die Meerenge, ſo Afri-
cam
von Spanien abſondert, fort, von da er A. 429. im May nach Africa
gieng. Der Ruff von ſeiner Ankunfft verurſachte ſolch Schrecken, daß die
Biſchoͤffe und Geiſtlichen ſchon an die Flucht dachten, eher er noch wuͤrcklich
angekommen. Wie aus des Heil. avgvstini, Biſchoffs zu Hippon,
Briefe, darinnen er die Frage, ob ein Biſchoff oder anderer Prieſter bey

Ankunfft
[Beginn Spaltensatz] ſteaquam coeperat eſſe Romanis ſubiecta, ibique
annos triginta ſeptem regnauit. Erat tunc in Hi-
ſpaniis Vallias rex, Vandalorum hoſtis acerri-
mus, regnum & ipſe affectans, qui Bonifacii co-
mitis interuentu, ab Honorio principe miſſi, ſic
pacati, ut ordine, caeterum re inturbata, regna-
rent, imperio ad Genſericum primo relato. Egy-
ptum ergo ille ac Ethiopiam ſibi ſubiugauit. Sici-
liam claſſe ingreſſus uaſtauit, a qua in Aphricam
rurſus transfretauit. Deprauatus inter haec im-
pietate Ariana, fidem omnino Chriſtianam moli-
tus eſt ſubuertere, a quo quum Hippona urbs obſi-
dione ſaeuiſſima cingeretur, diuus Aurelius Au-
guſtinus in fata conceſſit. Mox ſubacta Aphrica
uniuerſa, Siculos & Apulos adiit, flamma ac fer-
ro uiam ſibi aperuit, quem Eudoxa, Theodo ſii
iunioris filia, Valentiniani caeſaris defuncti con-
iux, in Italiam aduerſus Maximi tyrannidem ac-
cerſiit. Vrbem uacuam ingreſſus, quamuis na-
tura ſanguinarius a cede temperauit, ſacris pe-
percit, igne abſtinuit. Leonis, pontiſicis tum ſum-
mi monitis placatus, tredecim tantum diebus
praedandam concedens, Maximo ſub ſaxis inter-
empto, abducta in Aphricam Eudoxa quam con-
iugem accepit, abductis & filiabus binis Eudocia
& Placidia, e quibus illam Honoriſico filio collo-
cauit, hanc Olibrio, imperatori Romano poſt facto.
In Aphrica dein obiit, quum regnaſſet annos octo
ac quatraginta, de quo Sidonius Apollinaris:
‒ ‒ ‒ ‒ Hinc Vandalus hoſtis
Vrget, & in noſtrum numeroſa claſſe quot-
annis
Militat exitium.

Noch mehr muß man ſich wundern, wenn er L.
III. c.
16. ſchreibet, Stilico haͤtte ſich nach Rha-
[Spaltenumbruch] dagaiſi
Niederlage regem Vandalorum genennet:
und L. III. c. 26. Placidiam zu einer Vandaliſchen
Printzeßin machet.
4 procopii Worte ſind bereits not. 2. an-
gefuͤhret: iornandes de rebus Getic. cap.
33. bezeichnet ihn in der nachſtehenden Erzehlung
folgender geſtalt: Erat namque Gizericus, iane
Romanorum clade in urbe notiſſimus, ſtatura me-
diocris, equi caſu claudicans, animo profundus,
ſermone rarus, luxuriae contemtor, ira turbidus,
habendi cupidus, ad ſollicitandas gentes prouiden-
tiſſimus, ſemina contentionum iacere, odia miſce-
re paratus. Talis Africae rempublicam, preci-
bus Bonifacii, ut diximus, inuitatus intrauit, ubi,
a diuinitate
(ut fertur) accepta autoritate, diu
regnans, ante obitum ſuum ſiliorum agmen acci-
tum ordinauit, ne inter ipſos de regni ambitione
eſſet diſſenſio; ſed ordine quisque & gradu ſuo
fieret ſequens ſucceſſor, & rurſus ei poſterior eius.
5 idativs in chronico ad annum va-
lentiniani
V. Gaiſericus rex de Baeticae
prouinciae litore cum Wandalis omnibus, eorum-
que familiis, menſe Maio ad Mauritaniam,
&
Africam, relictis tranſit Hiſpaniis. Qui prius-
quam pertranſiret, admonitus, Hermigarium Sue-
uum uicinas in tranſitu ſuo prouincias depraedari,
recurſu cum aliquantis ſuis facto, praedantem in
Luſitania conſequitur. Qui haud procul de Eme-
rita, quam cum S. Martyris Eulaliae iniuria
ſpreuerat, multis per Gaiſericum caeſis, ex his
quos ſecum habebat, arrepto, ut putauit, Euro
uelocius fugae ſubſidio, in flumine, Ana, diuine
brachio praecipitatus, interiit.

[Ende Spaltensatz]
6. avgvsti-
E e e 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0437" n="403"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit den Hunnen gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
we&#x017F;en, wenn es zu Befe&#x017F;tigung oder Erweiterung &#x017F;einer Macht dienen ko&#x0364;nnen,<lb/>
wobey er in&#x017F;onderheit die Kun&#x017F;t, nach &#x017F;einen Ab&#x017F;ichten andere Vo&#x0364;lcker entwe-<lb/>
der zu vereinigen oder zu trennen, trefflich ver&#x017F;tanden <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopii</hi></hi></hi> Worte &#x017F;ind bereits <hi rendition="#aq">not.</hi> 2. an-<lb/>
gefu&#x0364;hret: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> de rebus Getic. cap.</hi><lb/>
33. bezeichnet ihn in der nach&#x017F;tehenden Erzehlung<lb/>
folgender ge&#x017F;talt: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Erat namque Gizericus, iane<lb/>
Romanorum clade in urbe noti&#x017F;&#x017F;imus, &#x017F;tatura me-<lb/>
diocris, equi ca&#x017F;u claudicans, animo profundus,<lb/>
&#x017F;ermone rarus, luxuriae contemtor, ira turbidus,<lb/>
habendi cupidus, ad &#x017F;ollicitandas gentes prouiden-<lb/>
ti&#x017F;&#x017F;imus, &#x017F;emina contentionum iacere, odia mi&#x017F;ce-<lb/>
re paratus. Talis Africae rempublicam, preci-<lb/>
bus Bonifacii, ut diximus, inuitatus intrauit, ubi,<lb/>
a diuinitate</hi> (<hi rendition="#i">ut fertur</hi>) <hi rendition="#i">accepta autoritate, diu<lb/>
regnans, ante obitum &#x017F;uum &#x017F;iliorum agmen acci-<lb/>
tum ordinauit, ne inter ip&#x017F;os de regni ambitione<lb/>
e&#x017F;&#x017F;et di&#x017F;&#x017F;en&#x017F;io; &#x017F;ed ordine quisque &amp; gradu &#x017F;uo<lb/>
fieret &#x017F;equens &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;or, &amp; rur&#x017F;us ei po&#x017F;terior eius.</hi></hi></note>. Kaum hatte er einen<lb/>
Anfang zum Aufbruch gemacht, &#x017F;o fiel <hi rendition="#aq">Hermigarius,</hi> ein Svevi&#x017F;cher Fu&#x0364;r&#x017F;t,<lb/>
bereits in das Land, &#x017F;o die Vandalen bisher in Spanien inne gehabt hatten,<lb/>
ein. <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus</hi> aber wendete &#x017F;ich zuru&#x0364;cke, und da <hi rendition="#aq">Hermigarius</hi> die Flucht<lb/>
ergrieff, holte er ihn nicht weit von <hi rendition="#aq">Emerita,</hi> ietzo <hi rendition="#aq">Merida,</hi> ein, und &#x017F;chlug<lb/>
ihn. <hi rendition="#aq">Hermigarius</hi> er&#x017F;off auf der Flucht, in dem Fluß Anas, ietzo <hi rendition="#aq">Guadia-<lb/>
na</hi> <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> in chronico ad annum <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">va-<lb/>
lentiniani</hi></hi> V. <hi rendition="#i">Gai&#x017F;ericus rex de Baeticae<lb/>
prouinciae litore cum Wandalis omnibus, eorum-<lb/>
que familiis, men&#x017F;e Maio ad Mauritaniam,</hi> &amp;<lb/><hi rendition="#i">Africam, relictis tran&#x017F;it Hi&#x017F;paniis. Qui prius-<lb/>
quam pertran&#x017F;iret, admonitus, Hermigarium Sue-<lb/>
uum uicinas in tran&#x017F;itu &#x017F;uo prouincias depraedari,<lb/>
recur&#x017F;u cum aliquantis &#x017F;uis facto, praedantem in<lb/>
Lu&#x017F;itania con&#x017F;equitur. Qui haud procul de Eme-<lb/>
rita, quam cum S. Martyris Eulaliae iniuria<lb/>
&#x017F;preuerat, multis per Gai&#x017F;ericum cae&#x017F;is, ex his<lb/>
quos &#x017F;ecum habebat, arrepto, ut putauit, Euro<lb/>
uelocius fugae &#x017F;ub&#x017F;idio, in flumine, Ana, diuine<lb/>
brachio praecipitatus, interiit.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">6. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvsti-</hi></hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">E e e 2</fw><lb/><cb type="end"/></note>. <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus</hi> aber &#x017F;etzte darauf &#x017F;einen Zug gegen die Meerenge, &#x017F;o <hi rendition="#aq">Afri-<lb/>
cam</hi> von Spanien ab&#x017F;ondert, fort, von da er <hi rendition="#aq">A.</hi> 429. im May nach Africa<lb/>
gieng. Der Ruff von &#x017F;einer Ankunfft verur&#x017F;achte &#x017F;olch Schrecken, daß die<lb/>
Bi&#x017F;cho&#x0364;ffe und Gei&#x017F;tlichen &#x017F;chon an die Flucht dachten, eher er noch wu&#x0364;rcklich<lb/>
angekommen. Wie aus des Heil. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstini,</hi></hi></hi> Bi&#x017F;choffs zu Hippon,<lb/>
Briefe, darinnen er die Frage, ob ein Bi&#x017F;choff oder anderer Prie&#x017F;ter bey<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Ankunfft</fw><lb/><note xml:id="FN436_03_02" prev="#FN436_03_01" place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">&#x017F;teaquam coeperat e&#x017F;&#x017F;e Romanis &#x017F;ubiecta, ibique<lb/>
annos triginta &#x017F;eptem regnauit. Erat tunc in Hi-<lb/>
&#x017F;paniis Vallias rex, Vandalorum ho&#x017F;tis acerri-<lb/>
mus, regnum &amp; ip&#x017F;e affectans, qui Bonifacii co-<lb/>
mitis interuentu, ab Honorio principe mi&#x017F;&#x017F;i, &#x017F;ic<lb/>
pacati, ut ordine, caeterum re inturbata, regna-<lb/>
rent, imperio ad Gen&#x017F;ericum primo relato. Egy-<lb/>
ptum ergo ille ac Ethiopiam &#x017F;ibi &#x017F;ubiugauit. Sici-<lb/>
liam cla&#x017F;&#x017F;e ingre&#x017F;&#x017F;us ua&#x017F;tauit, a qua in Aphricam<lb/>
rur&#x017F;us transfretauit. Deprauatus inter haec im-<lb/>
pietate Ariana, fidem omnino Chri&#x017F;tianam moli-<lb/>
tus e&#x017F;t &#x017F;ubuertere, a quo quum Hippona urbs ob&#x017F;i-<lb/>
dione &#x017F;aeui&#x017F;&#x017F;ima cingeretur, diuus Aurelius Au-<lb/>
gu&#x017F;tinus in fata conce&#x017F;&#x017F;it. Mox &#x017F;ubacta Aphrica<lb/>
uniuer&#x017F;a, Siculos &amp; Apulos adiit, flamma ac fer-<lb/>
ro uiam &#x017F;ibi aperuit, quem Eudoxa, Theodo &#x017F;ii<lb/>
iunioris filia, Valentiniani cae&#x017F;aris defuncti con-<lb/>
iux, in Italiam aduer&#x017F;us Maximi tyrannidem ac-<lb/>
cer&#x017F;iit. Vrbem uacuam ingre&#x017F;&#x017F;us, quamuis na-<lb/>
tura &#x017F;anguinarius a cede temperauit, &#x017F;acris pe-<lb/>
percit, igne ab&#x017F;tinuit. Leonis, ponti&#x017F;icis tum &#x017F;um-<lb/>
mi monitis placatus, tredecim tantum diebus<lb/>
praedandam concedens, Maximo &#x017F;ub &#x017F;axis inter-<lb/>
empto, abducta in Aphricam Eudoxa quam con-<lb/>
iugem accepit, abductis &amp; filiabus binis Eudocia<lb/>
&amp; Placidia, e quibus illam Honori&#x017F;ico filio collo-<lb/>
cauit, hanc Olibrio, imperatori Romano po&#x017F;t facto.<lb/>
In Aphrica dein obiit, quum regna&#x017F;&#x017F;et annos octo<lb/>
ac quatraginta, de quo Sidonius Apollinaris:<lb/>
&#x2012; &#x2012; &#x2012; &#x2012; Hinc Vandalus ho&#x017F;tis<lb/>
Vrget, &amp; in no&#x017F;trum numero&#x017F;a cla&#x017F;&#x017F;e quot-<lb/><hi rendition="#et">annis</hi><lb/>
Militat exitium.</hi></hi><lb/>
Noch mehr muß man &#x017F;ich wundern, wenn er <hi rendition="#aq">L.<lb/>
III. c.</hi> 16. &#x017F;chreibet, <hi rendition="#aq">Stilico</hi> ha&#x0364;tte &#x017F;ich nach <hi rendition="#aq">Rha-<lb/><cb/>
dagai&#x017F;i</hi> Niederlage <hi rendition="#aq">regem Vandalorum</hi> genennet:<lb/>
und <hi rendition="#aq">L. III. c. 26. Placidiam</hi> zu einer Vandali&#x017F;chen<lb/>
Printzeßin machet.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[403/0437] bis zu Ende der mit den Hunnen gefuͤhrten Kriege. weſen, wenn es zu Befeſtigung oder Erweiterung ſeiner Macht dienen koͤnnen, wobey er inſonderheit die Kunſt, nach ſeinen Abſichten andere Voͤlcker entwe- der zu vereinigen oder zu trennen, trefflich verſtanden 4. Kaum hatte er einen Anfang zum Aufbruch gemacht, ſo fiel Hermigarius, ein Sveviſcher Fuͤrſt, bereits in das Land, ſo die Vandalen bisher in Spanien inne gehabt hatten, ein. Genſericus aber wendete ſich zuruͤcke, und da Hermigarius die Flucht ergrieff, holte er ihn nicht weit von Emerita, ietzo Merida, ein, und ſchlug ihn. Hermigarius erſoff auf der Flucht, in dem Fluß Anas, ietzo Guadia- na 5. Genſericus aber ſetzte darauf ſeinen Zug gegen die Meerenge, ſo Afri- cam von Spanien abſondert, fort, von da er A. 429. im May nach Africa gieng. Der Ruff von ſeiner Ankunfft verurſachte ſolch Schrecken, daß die Biſchoͤffe und Geiſtlichen ſchon an die Flucht dachten, eher er noch wuͤrcklich angekommen. Wie aus des Heil. avgvstini, Biſchoffs zu Hippon, Briefe, darinnen er die Frage, ob ein Biſchoff oder anderer Prieſter bey Ankunfft 3 4 procopii Worte ſind bereits not. 2. an- gefuͤhret: iornandes de rebus Getic. cap. 33. bezeichnet ihn in der nachſtehenden Erzehlung folgender geſtalt: Erat namque Gizericus, iane Romanorum clade in urbe notiſſimus, ſtatura me- diocris, equi caſu claudicans, animo profundus, ſermone rarus, luxuriae contemtor, ira turbidus, habendi cupidus, ad ſollicitandas gentes prouiden- tiſſimus, ſemina contentionum iacere, odia miſce- re paratus. Talis Africae rempublicam, preci- bus Bonifacii, ut diximus, inuitatus intrauit, ubi, a diuinitate (ut fertur) accepta autoritate, diu regnans, ante obitum ſuum ſiliorum agmen acci- tum ordinauit, ne inter ipſos de regni ambitione eſſet diſſenſio; ſed ordine quisque & gradu ſuo fieret ſequens ſucceſſor, & rurſus ei poſterior eius. 5 idativs in chronico ad annum va- lentiniani V. Gaiſericus rex de Baeticae prouinciae litore cum Wandalis omnibus, eorum- que familiis, menſe Maio ad Mauritaniam, & Africam, relictis tranſit Hiſpaniis. Qui prius- quam pertranſiret, admonitus, Hermigarium Sue- uum uicinas in tranſitu ſuo prouincias depraedari, recurſu cum aliquantis ſuis facto, praedantem in Luſitania conſequitur. Qui haud procul de Eme- rita, quam cum S. Martyris Eulaliae iniuria ſpreuerat, multis per Gaiſericum caeſis, ex his quos ſecum habebat, arrepto, ut putauit, Euro uelocius fugae ſubſidio, in flumine, Ana, diuine brachio praecipitatus, interiit. 6. avgvsti- 3 ſteaquam coeperat eſſe Romanis ſubiecta, ibique annos triginta ſeptem regnauit. Erat tunc in Hi- ſpaniis Vallias rex, Vandalorum hoſtis acerri- mus, regnum & ipſe affectans, qui Bonifacii co- mitis interuentu, ab Honorio principe miſſi, ſic pacati, ut ordine, caeterum re inturbata, regna- rent, imperio ad Genſericum primo relato. Egy- ptum ergo ille ac Ethiopiam ſibi ſubiugauit. Sici- liam claſſe ingreſſus uaſtauit, a qua in Aphricam rurſus transfretauit. Deprauatus inter haec im- pietate Ariana, fidem omnino Chriſtianam moli- tus eſt ſubuertere, a quo quum Hippona urbs obſi- dione ſaeuiſſima cingeretur, diuus Aurelius Au- guſtinus in fata conceſſit. Mox ſubacta Aphrica uniuerſa, Siculos & Apulos adiit, flamma ac fer- ro uiam ſibi aperuit, quem Eudoxa, Theodo ſii iunioris filia, Valentiniani caeſaris defuncti con- iux, in Italiam aduerſus Maximi tyrannidem ac- cerſiit. Vrbem uacuam ingreſſus, quamuis na- tura ſanguinarius a cede temperauit, ſacris pe- percit, igne abſtinuit. Leonis, pontiſicis tum ſum- mi monitis placatus, tredecim tantum diebus praedandam concedens, Maximo ſub ſaxis inter- empto, abducta in Aphricam Eudoxa quam con- iugem accepit, abductis & filiabus binis Eudocia & Placidia, e quibus illam Honoriſico filio collo- cauit, hanc Olibrio, imperatori Romano poſt facto. In Aphrica dein obiit, quum regnaſſet annos octo ac quatraginta, de quo Sidonius Apollinaris: ‒ ‒ ‒ ‒ Hinc Vandalus hoſtis Vrget, & in noſtrum numeroſa claſſe quot- annis Militat exitium. Noch mehr muß man ſich wundern, wenn er L. III. c. 16. ſchreibet, Stilico haͤtte ſich nach Rha- dagaiſi Niederlage regem Vandalorum genennet: und L. III. c. 26. Placidiam zu einer Vandaliſchen Printzeßin machet. E e e 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/437
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 403. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/437>, abgerufen am 13.06.2024.