Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung des Gothischen,
vom H. Aegidio den Namen St. Gilles bekommen, aber doch noch lange Zeit PA-
LATIVM GOTHORVM
geheissen hat 5: so wie auch das na-
he gelegene Holtz in alten Urkunden la Selua Gothesca genennet wird 6.
Eine Jnscription 7, die damals Ataulpho und Placidiae zu Ehren gesetzet wor-
den, und bis auf unsere Zeiten übrig geblieben, enthält ein schönes Denck-
mahl dieses Gothischen Hofes: und bestätiget gotfridi viterbien-
sis,
und ottonis frisingensis Erzehlung. Sie ist auch deßwe-
gen merckwürdig, weil Ataulph den Beynamen FLAVIVS führet, den
die Gothischen Könige seit dem sehr geliebet.

ATAVLPHO. FLAVIO.
POTENTISSIMO. REGI. REGVM. RECTISSIMO.
VICTORI. VICTORVM. INVICTISSIMO VAND ALICAE.
BARBARIEI. DEPVLSORI. ET. CAESAREAE. PLACIDIAE.
ANIMAE. SVAE. DOMINIS. SVIS. CLEMENTISSIMIS.

8
1
2

ANA-
5 [Beginn Spaltensatz] gothofredvs viterbiensis in
Pantheo P. XVI. p. 402. Ataulphus uero, rex Go-
thorum, amore uxoris suae Placidiae, quae erat so-
ror Honorii imperatoris, a finibus Romanorum
discedit, & in Gallia, prope ciuitatem Narbonen-
sem, ubi hodie uilla S. Aegidii dicitur, in loco qui
asque hodie PALATIVM GOTHORVM
dicitur, consedit supra Rhodanum fluuium.
ot-
to frisingensis
in chronico Lib. IV. c. 21.
Sed Ataulphus, amore uxoris Pladiciae, a sinibus
Romanorum secedit, ac in Gallias iuxta prouin-
ciam Narbonensem, quam postmodum uir dei Ae-
gidius inhabitans, metropoli ex nomine suo, ut
uilla sancti Aegidii dicatur, dedit, in loco, qui us-
que hodie PALATIVM GOTHORVM uo-
catur, consedit.
6 gvillavme catel bezeugt in seiner
Historie der Grafen von Tolouse p. 5., und in seinen
memoires de l' Histoire du Languedoc p. 453.,
daß er in den Urkunden des Klosters S. Aegidii,
das nahe gelegene Holtz, la selua Gotesca genen-
net sinde. Das Kloster von S. Gilles wird, in
den alten Kloster-Briefen, monasterium S. Aegi-
dii in Valle Flauiana
geneimet. catel mey-
net, Vallis Flauiana habe den Namen von den
West Gothischen Königen, die den Beynamen Fla-
uius
geführet.
7 uid. sponivs in miscellaneis eruditae
antiquitat. p.
157.
8 Anatilii haben, nach sponii Meynung, in
[Spaltenumbruch] der Gegend um die Rhone, wo St. Gilles ist, und
die Arecomici, wo Nimes liegt, gewohnet.
1 §. XXXVII. 1. prosper in chron. cons.
ad consulatum Constantii & Constantis (A. 415.)
Attalus Gothorum consilio & praesidio tyranni-
dem resumit in Galliis.
Wir finden hiervon noch
ein gewisseres Zeugniß in pavlini eucharisti-
co,
allwo er v. 291. beschreibet, wie ihn Attalus
zu seinem comite priuatarum largitionum gemacht.
Sed mihi ad sortem praefatae conditionis
Addita maioris noua esc quoque causa laboris.
Vt me conquirens solatia uana tyrannus,
Attalus, absentem casso oneraret honoris
Nomine, priuatae comitiuam largitionis
Dans mihi, quam sciret nullo subsistere censu
Iamque suo ipse etiam dedisset fidexe regno:
Solis quippe Gothis fretus, male iam sibi notis,
Quos ad praesidium uitae praesentis babere
Non etiam imperii poterat, per se nihil ipse
Aut opibus propriis, aut milite nixus.
Vnde ego non partes infirmi omnino tyranni
Sed Gothicam fateor pacem me esse secutum.
Quae tunc ipsorum consensu optata Gothorum
Paulo post aliis cessit mercede redemta.
Nec poenitenda manet, cum iam in republi-
ca nostra
Cernamus plures Gothico florere fauore.
2 orosivs Lib. VII. cap. 43. Anno ab ur-
be condita MCLXVIII. Constantius comes, apud
Arelatum Galliae urbem consistens, magna geren-

[Ende Spaltensatz]
darum

Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen,
vom H. Aegidio den Namen St. Gilles bekommen, aber doch noch lange Zeit PA-
LATIVM GOTHORVM
geheiſſen hat 5: ſo wie auch das na-
he gelegene Holtz in alten Urkunden la Selua Gotheſca genennet wird 6.
Eine Jnſcription 7, die damals Ataulpho und Placidiae zu Ehren geſetzet wor-
den, und bis auf unſere Zeiten uͤbrig geblieben, enthaͤlt ein ſchoͤnes Denck-
mahl dieſes Gothiſchen Hofes: und beſtaͤtiget gotfridi viterbien-
sis,
und ottonis frisingensis Erzehlung. Sie iſt auch deßwe-
gen merckwuͤrdig, weil Ataulph den Beynamen FLAVIVS fuͤhret, den
die Gothiſchen Koͤnige ſeit dem ſehr geliebet.

ATAVLPHO. FLAVIO.
POTENTISSIMO. REGI. REGVM. RECTISSIMO.
VICTORI. VICTORVM. INVICTISSIMO VAND ALICAE.
BARBARIEI. DEPVLSORI. ET. CAESAREAE. PLACIDIAE.
ANIMAE. SVAE. DOMINIS. SVIS. CLEMENTISSIMIS.

8
1
2

ANA-
5 [Beginn Spaltensatz] gothofredvs viterbiensis in
Pantheo P. XVI. p. 402. Ataulphus uero, rex Go-
thorum, amore uxoris ſuae Placidiae, quae erat ſo-
ror Honorii imperatoris, a finibus Romanorum
diſcedit, & in Gallia, prope ciuitatem Narbonen-
ſem, ubi hodie uilla S. Aegidii dicitur, in loco qui
asque hodie PALATIVM GOTHORVM
dicitur, conſedit ſupra Rhodanum fluuium.
ot-
to frisingensis
in chronico Lib. IV. c. 21.
Sed Ataulphus, amore uxoris Pladiciae, a ſinibus
Romanorum ſecedit, ac in Gallias iuxta prouin-
ciam Narbonenſem, quam poſtmodum uir dei Ae-
gidius inhabitans, metropoli ex nomine ſuo, ut
uilla ſancti Aegidii dicatur, dedit, in loco, qui us-
que hodie PALATIVM GOTHORVM uo-
catur, conſedit.
6 gvillavme catel bezeugt in ſeiner
Hiſtorie der Grafen von Tolouſe p. 5., und in ſeinen
memoires de l’ Hiſtoire du Languedoc p. 453.,
daß er in den Urkunden des Kloſters S. Aegidii,
das nahe gelegene Holtz, la ſelua Goteſca genen-
net ſinde. Das Kloſter von S. Gilles wird, in
den alten Kloſter-Briefen, monaſterium S. Aegi-
dii in Valle Flauiana
geneimet. catel mey-
net, Vallis Flauiana habe den Namen von den
Weſt Gothiſchen Koͤnigen, die den Beynamen Fla-
uius
gefuͤhret.
7 uid. sponivs in miſcellaneis eruditae
antiquitat. p.
157.
8 Anatilii haben, nach sponii Meynung, in
[Spaltenumbruch] der Gegend um die Rhone, wo St. Gilles iſt, und
die Arecomici, wo Nimes liegt, gewohnet.
1 §. XXXVII. 1. prosper in chron. conſ.
ad conſulatum Conſtantii & Conſtantis (A. 415.)
Attalus Gothorum conſilio & praeſidio tyranni-
dem reſumit in Galliis.
Wir finden hiervon noch
ein gewiſſeres Zeugniß in pavlini euchariſti-
co,
allwo er v. 291. beſchreibet, wie ihn Attalus
zu ſeinem comite priuatarum largitionum gemacht.
Sed mihi ad ſortem praefatae conditionis
Addita maioris noua eſc quoque cauſa laboris.
Vt me conquirens ſolatia uana tyrannus,
Attalus, abſentem caſſo oneraret honoris
Nomine, priuatae comitiuam largitionis
Dans mihi, quam ſciret nullo ſubſiſtere cenſu
Iamque ſuo ipſe etiam dediſſet fidexe regno:
Solis quippe Gothis fretus, male iam ſibi notis,
Quos ad praeſidium uitae praeſentis babere
Non etiam imperii poterat, per ſe nihil ipſe
Aut opibus propriis, aut milite nixus.
Vnde ego non partes infirmi omnino tyranni
Sed Gothicam fateor pacem me eſſe ſecutum.
Quae tunc ipſorum conſenſu optata Gothorum
Paulo poſt aliis ceſſit mercede redemta.
Nec poenitenda manet, cum iam in republi-
ca noſtra
Cernamus plures Gothico florere fauore.
2 orosivs Lib. VII. cap. 43. Anno ab ur-
be condita MCLXVIII. Conſtantius comes, apud
Arelatum Galliae urbem conſiſtens, magna geren-

[Ende Spaltensatz]
darum
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0412" n="378"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung des Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
vom H. <hi rendition="#aq">Aegidio</hi> den Namen <hi rendition="#aq">St. Gilles</hi> bekommen, aber doch noch lange Zeit <hi rendition="#aq">PA-<lb/><hi rendition="#g">LATIVM GOTHORVM</hi></hi> gehei&#x017F;&#x017F;en hat <note place="foot" n="5"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gothofredvs viterbiensis</hi></hi> in<lb/>
Pantheo P. XVI. p. 402. <hi rendition="#i">Ataulphus uero, rex Go-<lb/>
thorum, amore uxoris &#x017F;uae Placidiae, quae erat &#x017F;o-<lb/>
ror Honorii imperatoris, a finibus Romanorum<lb/>
di&#x017F;cedit, &amp; in Gallia, prope ciuitatem Narbonen-<lb/>
&#x017F;em, ubi hodie uilla S. Aegidii dicitur, in loco qui<lb/>
asque hodie <hi rendition="#g">PALATIVM GOTHORVM</hi><lb/>
dicitur, con&#x017F;edit &#x017F;upra Rhodanum fluuium.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ot-<lb/>
to frisingensis</hi></hi> in chronico Lib. IV. c. 21.<lb/><hi rendition="#i">Sed Ataulphus, amore uxoris Pladiciae, a &#x017F;inibus<lb/>
Romanorum &#x017F;ecedit, ac in Gallias iuxta prouin-<lb/>
ciam Narbonen&#x017F;em, quam po&#x017F;tmodum uir dei Ae-<lb/>
gidius inhabitans, metropoli ex nomine &#x017F;uo, ut<lb/>
uilla &#x017F;ancti Aegidii dicatur, dedit, in loco, qui us-<lb/>
que hodie <hi rendition="#g">PALATIVM GOTHORVM</hi> uo-<lb/>
catur, con&#x017F;edit.</hi></hi></note>: &#x017F;o wie auch das na-<lb/>
he gelegene Holtz in alten Urkunden <hi rendition="#aq">la Selua Gothe&#x017F;ca</hi> genennet wird <note place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gvillavme catel</hi></hi></hi> bezeugt in &#x017F;einer<lb/>
Hi&#x017F;torie der Grafen von <hi rendition="#aq">Tolou&#x017F;e p.</hi> 5., und in &#x017F;einen<lb/><hi rendition="#aq">memoires de l&#x2019; Hi&#x017F;toire du Languedoc p.</hi> 453.,<lb/>
daß er in den Urkunden des Klo&#x017F;ters <hi rendition="#aq">S. Aegidii,</hi><lb/>
das nahe gelegene Holtz, <hi rendition="#aq">la &#x017F;elua Gote&#x017F;ca</hi> genen-<lb/>
net &#x017F;inde. Das Klo&#x017F;ter von <hi rendition="#aq">S. Gilles</hi> wird, in<lb/>
den alten Klo&#x017F;ter-Briefen, <hi rendition="#aq">mona&#x017F;terium S. Aegi-<lb/>
dii in Valle Flauiana</hi> geneimet. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">catel</hi></hi></hi> mey-<lb/>
net, <hi rendition="#aq">Vallis Flauiana</hi> habe den Namen von den<lb/>
We&#x017F;t Gothi&#x017F;chen Ko&#x0364;nigen, die den Beynamen <hi rendition="#aq">Fla-<lb/>
uius</hi> gefu&#x0364;hret.</note>.<lb/>
Eine Jn&#x017F;cription <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq">uid. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sponivs</hi></hi> in mi&#x017F;cellaneis eruditae<lb/>
antiquitat. p.</hi> 157.</note>, die damals <hi rendition="#aq">Ataulpho</hi> und <hi rendition="#aq">Placidiae</hi> zu Ehren ge&#x017F;etzet wor-<lb/>
den, und bis auf un&#x017F;ere Zeiten u&#x0364;brig geblieben, entha&#x0364;lt ein &#x017F;cho&#x0364;nes Denck-<lb/>
mahl die&#x017F;es Gothi&#x017F;chen Hofes: und be&#x017F;ta&#x0364;tiget <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">gotfridi viterbien-<lb/>
sis,</hi></hi></hi> und <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ottonis frisingensis</hi></hi></hi> Erzehlung. Sie i&#x017F;t auch deßwe-<lb/>
gen merckwu&#x0364;rdig, weil Ataulph den Beynamen <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">FLAVIVS</hi></hi> fu&#x0364;hret, den<lb/>
die Gothi&#x017F;chen Ko&#x0364;nige &#x017F;eit dem &#x017F;ehr geliebet.</p><lb/>
          <p> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g">ATAVLPHO. FLAVIO.<lb/>
POTENTISSIMO. REGI. REGVM. RECTISSIMO.<lb/>
VICTORI. VICTORVM. INVICTISSIMO VAND ALICAE.<lb/>
BARBARIEI. DEPVLSORI. ET. CAESAREAE. PLACIDIAE.<lb/>
ANIMAE. SVAE. DOMINIS. SVIS. CLEMENTISSIMIS.</hi> </hi> </hi><lb/>
            <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g">ANA-</hi> </hi> </fw><lb/>
            <note xml:id="FN412_08_01" next="#FN412_08_02" place="foot" n="8"><hi rendition="#aq">Anatilii</hi> haben, nach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sponii</hi></hi></hi> Meynung, in<lb/><cb/>
der Gegend um die Rhone, wo <hi rendition="#aq">St. Gilles</hi> i&#x017F;t, und<lb/>
die <hi rendition="#aq">Arecomici,</hi> wo <hi rendition="#aq">Nimes</hi> liegt, gewohnet.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/>
            <note xml:id="FN412_01_01" next="#FN412_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXXVII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosper</hi></hi> in chron. con&#x017F;.<lb/>
ad con&#x017F;ulatum Con&#x017F;tantii &amp; Con&#x017F;tantis (A. 415.)<lb/><hi rendition="#i">Attalus Gothorum con&#x017F;ilio &amp; prae&#x017F;idio tyranni-<lb/>
dem re&#x017F;umit in Galliis.</hi></hi> Wir finden hiervon noch<lb/>
ein gewi&#x017F;&#x017F;eres Zeugniß in <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pavlini</hi></hi> euchari&#x017F;ti-<lb/>
co,</hi> allwo er v. 291. be&#x017F;chreibet, wie ihn <hi rendition="#aq">Attalus</hi><lb/>
zu &#x017F;einem <hi rendition="#aq">comite priuatarum largitionum</hi> gemacht.<lb/><quote><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Sed mihi ad &#x017F;ortem praefatae conditionis<lb/>
Addita maioris noua e&#x017F;c quoque cau&#x017F;a laboris.<lb/>
Vt me conquirens &#x017F;olatia uana tyrannus,<lb/>
Attalus, ab&#x017F;entem ca&#x017F;&#x017F;o oneraret honoris<lb/>
Nomine, priuatae comitiuam largitionis<lb/>
Dans mihi, quam &#x017F;ciret nullo &#x017F;ub&#x017F;i&#x017F;tere cen&#x017F;u<lb/>
Iamque &#x017F;uo ip&#x017F;e etiam dedi&#x017F;&#x017F;et fidexe regno:<lb/>
Solis quippe Gothis fretus, male iam &#x017F;ibi notis,<lb/>
Quos ad prae&#x017F;idium uitae prae&#x017F;entis babere<lb/>
Non etiam imperii poterat, per &#x017F;e nihil ip&#x017F;e<lb/>
Aut opibus propriis, aut milite nixus.<lb/>
Vnde ego non partes infirmi omnino tyranni<lb/>
Sed Gothicam fateor pacem me e&#x017F;&#x017F;e &#x017F;ecutum.<lb/>
Quae tunc ip&#x017F;orum con&#x017F;en&#x017F;u optata Gothorum<lb/>
Paulo po&#x017F;t aliis ce&#x017F;&#x017F;it mercede redemta.<lb/>
Nec poenitenda manet, cum iam in republi-<lb/><hi rendition="#et">ca no&#x017F;tra</hi><lb/>
Cernamus plures Gothico florere fauore.</hi></hi></quote><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/>
            <note xml:id="FN412_02_01" next="#FN412_02_02" place="foot" n="2"> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi> Lib. VII. cap. 43. <hi rendition="#i">Anno ab ur-<lb/>
be condita <hi rendition="#g">MCLXVIII.</hi> Con&#x017F;tantius comes, apud<lb/>
Arelatum Galliae urbem con&#x017F;i&#x017F;tens, magna geren-</hi></hi><lb/>
              <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">darum</hi> </hi> </fw>
              <cb type="end"/>
              <note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note>
            </note><lb/>
          </p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[378/0412] Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen, vom H. Aegidio den Namen St. Gilles bekommen, aber doch noch lange Zeit PA- LATIVM GOTHORVM geheiſſen hat 5: ſo wie auch das na- he gelegene Holtz in alten Urkunden la Selua Gotheſca genennet wird 6. Eine Jnſcription 7, die damals Ataulpho und Placidiae zu Ehren geſetzet wor- den, und bis auf unſere Zeiten uͤbrig geblieben, enthaͤlt ein ſchoͤnes Denck- mahl dieſes Gothiſchen Hofes: und beſtaͤtiget gotfridi viterbien- sis, und ottonis frisingensis Erzehlung. Sie iſt auch deßwe- gen merckwuͤrdig, weil Ataulph den Beynamen FLAVIVS fuͤhret, den die Gothiſchen Koͤnige ſeit dem ſehr geliebet. ATAVLPHO. FLAVIO. POTENTISSIMO. REGI. REGVM. RECTISSIMO. VICTORI. VICTORVM. INVICTISSIMO VAND ALICAE. BARBARIEI. DEPVLSORI. ET. CAESAREAE. PLACIDIAE. ANIMAE. SVAE. DOMINIS. SVIS. CLEMENTISSIMIS. ANA- 8 1 2 5 gothofredvs viterbiensis in Pantheo P. XVI. p. 402. Ataulphus uero, rex Go- thorum, amore uxoris ſuae Placidiae, quae erat ſo- ror Honorii imperatoris, a finibus Romanorum diſcedit, & in Gallia, prope ciuitatem Narbonen- ſem, ubi hodie uilla S. Aegidii dicitur, in loco qui asque hodie PALATIVM GOTHORVM dicitur, conſedit ſupra Rhodanum fluuium. ot- to frisingensis in chronico Lib. IV. c. 21. Sed Ataulphus, amore uxoris Pladiciae, a ſinibus Romanorum ſecedit, ac in Gallias iuxta prouin- ciam Narbonenſem, quam poſtmodum uir dei Ae- gidius inhabitans, metropoli ex nomine ſuo, ut uilla ſancti Aegidii dicatur, dedit, in loco, qui us- que hodie PALATIVM GOTHORVM uo- catur, conſedit. 6 gvillavme catel bezeugt in ſeiner Hiſtorie der Grafen von Tolouſe p. 5., und in ſeinen memoires de l’ Hiſtoire du Languedoc p. 453., daß er in den Urkunden des Kloſters S. Aegidii, das nahe gelegene Holtz, la ſelua Goteſca genen- net ſinde. Das Kloſter von S. Gilles wird, in den alten Kloſter-Briefen, monaſterium S. Aegi- dii in Valle Flauiana geneimet. catel mey- net, Vallis Flauiana habe den Namen von den Weſt Gothiſchen Koͤnigen, die den Beynamen Fla- uius gefuͤhret. 7 uid. sponivs in miſcellaneis eruditae antiquitat. p. 157. 8 Anatilii haben, nach sponii Meynung, in der Gegend um die Rhone, wo St. Gilles iſt, und die Arecomici, wo Nimes liegt, gewohnet. 1 §. XXXVII. 1. prosper in chron. conſ. ad conſulatum Conſtantii & Conſtantis (A. 415.) Attalus Gothorum conſilio & praeſidio tyranni- dem reſumit in Galliis. Wir finden hiervon noch ein gewiſſeres Zeugniß in pavlini euchariſti- co, allwo er v. 291. beſchreibet, wie ihn Attalus zu ſeinem comite priuatarum largitionum gemacht. Sed mihi ad ſortem praefatae conditionis Addita maioris noua eſc quoque cauſa laboris. Vt me conquirens ſolatia uana tyrannus, Attalus, abſentem caſſo oneraret honoris Nomine, priuatae comitiuam largitionis Dans mihi, quam ſciret nullo ſubſiſtere cenſu Iamque ſuo ipſe etiam dediſſet fidexe regno: Solis quippe Gothis fretus, male iam ſibi notis, Quos ad praeſidium uitae praeſentis babere Non etiam imperii poterat, per ſe nihil ipſe Aut opibus propriis, aut milite nixus. Vnde ego non partes infirmi omnino tyranni Sed Gothicam fateor pacem me eſſe ſecutum. Quae tunc ipſorum conſenſu optata Gothorum Paulo poſt aliis ceſſit mercede redemta. Nec poenitenda manet, cum iam in republi- ca noſtra Cernamus plures Gothico florere fauore. 2 orosivs Lib. VII. cap. 43. Anno ab ur- be condita MCLXVIII. Conſtantius comes, apud Arelatum Galliae urbem conſiſtens, magna geren- darum

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/412
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 378. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/412>, abgerufen am 01.06.2024.